Democratie is een open proces van zelfverbetering

 

Wat heb je gezien sinds de invasie van Oekraïne en zelfs daarvoor? Als je in een land woont waar je toegang hebt tot media, zou je af en toe eens moeten bestuderen wat er door de Russische regering wordt gezegd. Je zou dan zien dat de Russische regering voor de invasie herhaaldelijk beweerde dat ze niet van plan was Oekraïne binnen te vallen, dat de bundeling van troepen slechts een militaire oefening was. Het was westerse propaganda waardoor het leek alsof Rusland daar zou binnenvallen.

Desinformatie en leugens van de Russische propaganda
Zelfs na de invasie hebben ze gezegd dat ze niet van plan waren burgers te doden, de civiele infrastructuur te vernietigen, woongebouwen en zelfs andere niet-militaire doelen te vernietigen. Natuurlijk vond de invasie wel plaats, ondanks die ontkenning. De civiele infrastructuur is systematisch aangevallen; woongebouwen, ziekenhuizen, medische voorzieningen, hele steden en zelfs een grotere stad, zijn systematisch verwoest.

De Russen beweren dat het Russische leger geen civiele gebouwen in Oekraïne heeft vernietigd. Nee, het Oekraïense leger heeft hun eigen gebouwen vernield. Met andere woorden, ze willen je laten geloven dat aangevallen worden door tweehonderdduizend buitenlandse troepen er voor zorgt dat het Oekraïense leger hun inferieure wapens en munitievoorraad niet gebruikt om op de Russische indringers te schieten. In plaats daarvan schieten ze op hun eigen gebouwen.

Daarna heb je de ontmaskering gezien nadat ze zich hadden teruggetrokken uit de regio ten noorden van Kiev: ze hebben systematisch burgers gedood, ontvoerd, gevangengehouden, gemarteld, vaak door zo op hun lichaam te slaan dat er geen plek meer was die niet was geslagen. De systematische verkrachting van vrouwen en zelfs boobytraps plaatsen in woongebouwen nadat ze zich hadden teruggetrokken. Nogmaals, de Russische propagandamachine beweert dat dit allemaal in scène was gezet. Alsof dit in scène gezet had kunnen worden door een leger dat zichzelf verdedigde; dat aan een zijden draadje hing tot de Russen zich terugtrokken. Er zijn internationale experts op het gebied van oorlogsmisdaden gekomen om het gebied te onderzoeken. Je hebt meldingen gezien van systematische schendingen van de mensenrechten door geloofwaardige internationale organisaties.

Het doel van propaganda
Er wordt systematisch gebruik gemaakt van propaganda om de waarheid te ontkennen, om te ontkennen wat er gebeurt. En wat is het doel denk je? Het doel van propaganda is altijd om te verdelen en te heersen, twijfel te zaaien, om zelfs verdeeldheid te brengen in het denken van de mensen die aan die propaganda worden blootgesteld. Propaganda is niets nieuws. Het werd op een ongekend niveau gebracht door Hitler, door zijn minister van propaganda Joseph Goebbels. Maar sindsdien is propaganda natuurlijk op veel verschillende manieren gebruikt, door veel verschillende naties, zelfs democratische naties.

De democratische naties moeten op een hoger bewustzijnsniveau komen, want hun leiders, media en vooral de mensen moeten zich bewust worden van propaganda; wat het is, wat het met je probeert te doen. Zodat ze zich kunnen beschermen tegen de verdeeldheid die in hun gedachten wordt gezaaid door propaganda. Ze kunnen hun eigen naties beschermen tegen het feit dat de mensen van een natie in twee kampen worden verdeeld door propaganda.

Er zijn mensen die bereid zijn de meest flagrante leugens aan de wereld te vertellen. Nu kun je natuurlijk altijd zeggen dat de Russische propaganda in de eerste plaats gericht is op het Russische volk; om hen te laten geloven wat de regering over de situatie in Oekraïne zegt. Maar je moet jezelf wel afvragen: waarom nemen ze de moeite om dit te doen voor de ogen van de wereldpers? Ze zouden toch nationale persconferenties kunnen houden als ze alleen het Russische volk wilden bereiken? Natuurlijk hopen ze dat er naties zijn die ook niet dezelfde persvrijheid hebben als de moderne democratieën, of dat de mensen lager opgeleid zijn en daarom zullen geloven wat de Russen zeggen.

Je moet jezelf ook afvragen: Geloven ze echt dat de moderne democratieën geloven wat ze zeggen? Geloven ze echt dat als ze iets zeggen wat volledig het tegenovergestelde is van wat er door de democratische media wordt gerapporteerd, dat mensen de Russen geloven in plaats van hun eigen media? Daar hopen ze eigenlijk wel op. Omdat ze weten dat er mensen zijn die zo vastzitten in complottheorieën, die hun eigen regering wantrouwen, dat ze geneigd zijn het tegenovergestelde te geloven van wat hun regering of de zogenaamde reguliere media zeggen. Ze oefenen wel invloed uit, zelfs door te ontkennen wat vanzelfsprekend is voor iedereen die bereid is naar de werkelijkheid te kijken.

Je moet ook begrijpen dat propaganda niet altijd naar buiten gericht is. De overheid, de mensen die de propaganda formuleren en verspreiden, zijn geneigd die zelf te geloven. Zelfs als ze de feiten kennen, zijn ze nog steeds geneigd de propaganda te geloven. Ze drinken hun eigen Kool-Aid op. Ze raken verstrikt, niet altijd in de feiten die ze verkondigen, maar in de overtuiging dat ze het recht hebben om te zeggen wat ze willen, omdat ze gelijk hebben over de situatie in het algemeen. Dus zelfs als ze de feiten in Oekraïne niet helemaal kloppen, hebben ze nog steeds gelijk over de invasie en de redenen voor de invasie. Ze hebben nog steeds gelijk als ze geloven dat ze hun doelen in Oekraïne zullen bereiken, wat er ook gebeurt.

Mensen die in een alternatieve realiteit leven
Wanneer je naar hogere niveaus van onderscheidingsvermogen groeit, word jij je ervan bewust dat er mensen zijn die in een alternatieve realiteit leven. Ze leven in dezelfde wereld, dezelfde fysieke wereld. Ze ervaren, observeren in ieder geval enkele fysieke situaties en omstandigheden die hetzelfde zijn als de situaties die jij ervaart. Maar in hun hoofd interpreteren ze die heel anders. Denk eens terug aan toen jij dit voor het eerst doorkreeg. Er zijn mensen die een heel andere kijk op bepaalde aspecten van het leven hebben dan jij, en zij waren bereid om jou je democratische vrijheden af te nemen om hun standpunt te promoten of te bevorderen. Voor veel mensen was het een schok om dit te beseffen, en je kijkt ernaar en zegt: “Wat zouden we hieraan kunnen doen?”

Je bekijkt wat de Russische regering zegt, wat Poetin zegt, wat Poetin vanzelfsprekend gelooft. Hoe kun je hem op andere gedachten brengen? Er zijn veel mensen die speculeren dat hij zichzelf heeft geïsoleerd, vooral in de afgelopen jaren; dat hij niet meer luistert naar het grotere scala aan adviseurs naar wie hij jaren geleden wel luisterde. En ze hebben gelijk, hij heeft zich geïsoleerd in een ivoren toren, in zijn eigen waarnemingsfilter, en hij gelooft echt dat het universum functioneert volgens zijn besluit. Wanneer hij dus iets besluit, verandert het universum en functioneert het zo. Wat zou je kunnen doen om hem op andere gedachten te brengen? De realiteit is dat jij als bewuster persoon ziet dat je zijn mening niet kunt veranderen. Wat zou je wel kunnen doen?

De noodzaak om te begrijpen wat propaganda is
Je kunt allereerst aan jezelf werken. De mensen in democratische landen kunnen aan zichzelf en hun land werken, ze kunnen zichzelf onderwijzen. Ze kunnen beginnen te beseffen dat er propaganda is gebruikt en dat het gebruik van propaganda steeds gewoner is geworden en zich verder heeft verspreid door de opkomst van het internet. Het internet is in veel opzichten een voordeel geweest, maar bij elke nieuwe ontwikkeling proberen de manipulatoren altijd van iets te profiteren en voor hun eigen doeleinden te gebruiken. En ze hebben het internet gebruikt om propaganda te verspreiden – propaganda die bedoeld is om de mensen te verdelen.

Als jij je daarvan bewust wordt, als jij je er bijvoorbeeld van bewust bent dat Rusland trollenfabrieken heeft waar mensen de hele dag op Facebook zitten om dingen te posten over Rusland, de Russische regering, die positief zijn of bedoeld zijn om twijfel te zaaien, dan kun jij daar zeker iets van leren en stoppen met dit promoten, stoppen met dit geloven, stoppen met het verspreiden ervan, maar laten zien wat het echt is. In verschillende landen in Europa hebben ze dit gedaan na de Russische invasie van Oekraïne, omdat ze zich veel meer bewust zijn geworden van dit fenomeen en van de noodzaak om Russische propaganda op deze manier tegen te gaan.

Dit is een noodzakelijke fase in de ontwikkeling van democratieën. In een democratie bestaat de dynamiek om het beste van mensen te willen geloven. Je wilt geloven dat niemand misbruik maakt van de democratische vrijheden en rechten; dat ze hun democratische vrijheid gebruiken om de democratische vrijheid van anderen of een hele natie of de hele democratische wereld te ondermijnen. Je wilt geloven dat mensen geen misbruik zullen maken van de vrijheid die je ze geeft in een democratisch land met een democratische regering die alle mensen bepaalde vrijheden geeft, zoals de vrijheid van meningsuiting. Je wilt geloven dat mensen daar geen misbruik van maken, maar deze fase moet je transcenderen. De mensen moeten zich realiseren dat er mensen zijn die er wel misbruik van zullen maken, zoals veel landen zich natuurlijk beginnen te realiseren. Ze moeten dat echter beter doen, dat beter tegengaan, beter hiermee omgaan en beter worden in het identificeren van betrouwbare informatie versus onbetrouwbare informatie.

De democratische reguliere media versus propaganda in een dictatoriaal land
Er zijn veel mensen, zelfs bewustere mensen, die deze complottheorieën geloven. Ze wantrouwen niet alleen democratische regeringen zeer maar ook de zogenaamde reguliere media. Dit wil niet zeggen dat de reguliere media niet worden beïnvloed door leugens of propaganda. Als bewust persoon kun je niet alles geloven wat de reguliere media jou vertellen, of wat je democratische regering jou vertelt. Maar vergeleken met een dictatoriaal land als Rusland of China mag je wel veel meer vertrouwen hebben in de democratische regeringen en in de reguliere media.

De reden hiervoor is simpel. Zolang een land persvrijheid heeft, zal een mediakanaal, wanneer een ander persbureau iets verkeerds zegt en dat kan worden bewezen, bereid zijn dat te publiceren, gewoon om te laten zien dat ze beter zijn dan de concurrentie. Hetzelfde geldt voor de regering; een mediakanaal kan bereid zijn om leugens van de regering aan de kaak te stellen. De krachten van de propaganda, waaronder de Russen en de Chinezen, zijn zich hier terdege van bewust. En die willen maar al te graag mediakanalen te maken die beweren dat ze leugens van de reguliere media of leugens van de overheid aan de kaak stellen, maar dit is allemaal verzonnen. Het is propaganda gemaakt om twijfel te zaaien.

Zolang je in een democratisch land woont met vrijheid van meningsuiting en persvrijheid, ben je veel beter af dan in een dictatoriaal land. En je kunt beter geloven in de pers en de regering die je hebt dan geloven in de propaganda die wordt gepromoot en verzonnen door een dictatoriale regering.

Je kunt niet alles geloven, maar er zijn krachten die opzettelijk het vertrouwen van democratische mensen in hun eigen regering en media aan het wankelen proberen te brengen. En ze doen dit maar met één doel: de democratie vernietigen. Ze gebruiken de democratische vrijheden tegen de democratie.

Je kunt je als bewust mens niet laten meeslepen en dit promoten. De enige manier waarop een democratie kan functioneren, is dat de meerderheid van het volk gezamenlijke kennis bezit die hen betrouwbaar lijkt. Het hoeft niet helemaal, absoluut, waar te zijn. Want wat is absolute waarheid op een planeet als de aarde, waarvan het collectieve bewustzijn geleidelijk wordt verhoogd? Je kunt steeds meer begrijpen naarmate het bewustzijn wordt verhoogd, en daarom kun je tegenwoordig dingen zien die mensen vijftig of zeventig jaar geleden niet konden zien.

Verder kijken dan de dualistische concepten waar en onwaar
Een van de vroege fasen van hoger onderscheidingsvermogen is dat je denkt dat er een absolute waarheid bestaat en dat het hogere bewustzijn die waarheid altijd kent. Sommige mensen denken dat het hogere bewustzijn nooit fouten maakt. Je hebt mensen die op het punt zijn gekomen dat ze genoeg hebben van de strijd tegen andere mensen. Ze willen iets hogers, ze zijn klaar om een omschakeling te maken en anderen goed willen behandelen. En ze veranderen hun gedachten, maar daarna willen ze ook geloven dat alle anderen ook zijn veranderd. Er zijn ook mensen die moe zijn van die voortdurende strijd tegen andere mensen over wie gelijk heeft en wie liegt, wie niet liegt en dergelijke. Ze willen geloven dat er een hogere waarheid is en dat ze die waarheid kunnen vinden.

Er komt een moment waarop je wat onderscheidingsvermogen begint te krijgen; je bent in staat om bepaalde leugens te doorzien. Maar dan word je bij wijze van spreken verleid door je verlangen om te geloven dat je klaar bent, dat je het probleem kunt overwinnen, dat jij je veilig kunt voelen. Omdat voelt, weet wat de leugen is, je weet wat de waarheid is. Veel mensen zijn gaan denken: “Nu weet ik de waarheid.” Maar feitelijk zijn ze zwart-wit gaan denken, omdat ze denken dat elke vraag, elk probleem kan worden teruggebracht tot een ja en nee vraag. Is het goed, is het fout, is het waar, is het onwaar.

Dit wordt niemand kwalijk genomen. Het is een noodzakelijke fase op het pad naar hoger bewustzijn, maar het is slechts een fase. En als je er uiteindelijk in vast komt te zitten, dan ga jij je onvermijdelijk openstellen voor de subtiele gedachten van de dualistische geest, omdat die je proberen in verdeeldheid te brengen. Ze spelen ook in op je behoefte om je superieur te voelen, om je speciaal te voelen, dat jij de waarheid kent en andere mensen niet. In de hogere bewustzijnsstadia realiseer jij je dat de concepten waar en onwaar, goed en fout, dualistisch zijn. Ze zijn vanzelfsprekend dualistisch. Je zult tot het besef komen dat hoger bewustzijn veel complexer is dan iets wat je kunt reduceren tot twee polariteiten, waar of onwaar. Je begint dan je gedachten open te stellen voor impulsen van bovenaf, in plaats van impulsen van onderaf.

De horizontale waarheid versus de waarheid van hoger bewustzijn
Wat gebeurt er in de dualistische geest? Wat gebeurt er als je gedachten een gesloten systeem worden? Je denkt, het Petrusbewustzijn denkt, dat je hier op aarde op een horizontale manier kunt bepalen wat de waarheid is. Sommige mensen beweren: “We hebben een goddelijke openbaring van God. De Bijbel is de waarheid.” De realiteit is dat als je nog steeds in zwart en wit, goed en fout, waar en onwaar denkt, je bepaalt horizontaal wat de waarheid is. Je staat niet open voor input die ergens anders vandaan komt dan jouw eigen geest, of de geest van de manipulatoren die verder gevorderd zijn in het gebruik van de dualistische geest dan jij in het gebruik van het hogere bewustzijn om de subtiele invloeden van de dualistische geest te doorzien. De slang was het sluwste dier in de tuin, en daarom kon hij Adam en Eva misleiden door hen te laten denken dat ze goden konden worden – het verschil te weten tussen goed en kwaad.

In de hoogste stadia van bewustzijn, begrijp je, voel je dat je gedachten op zich niet voldoende zijn. Je hebt iets nodig van buiten jouw eigen geest om de waarheid te kennen, om een breder perspectief te krijgen; om uit de doodlopende steegjes in je eigen geest, de leugens en de illusies van de geest van dualiteit, te komen. Je komt op een punt waarop je echt voelt dat de enige manier om jezelf te bevrijden van de gedachten van dualiteit en zijn subtiele invloed, het hogere bewustzijn is.

De vibratie van hoger bewustzijn als referentiekader
Je bent nog steeds op een punt waarop je denkt: “Het hogere bewustzijn kan me in elke situatie vertellen wat goed en fout is, wat waar en onwaar is in een bepaalde situatie.” Maar ook die fase moet je voorbij. Wanneer je door die fase heengaat, realiseer jij je dat wat je echt nodig hebt, niet is dat het hogere bewustzijn jou in woorden vertelt: “Dit is waar, dit is onwaar.” Je hebt een ervaring van hoger bewustzijn nodig. Wanneer je hoger bewustzijn ervaart, voel je de vibratie van hoger bewustzijn, dat wordt dan je referentiekader. Dit wordt je maatstaf om alles te beoordelen, en dan zul je weten dat alles wat van de geest van dualiteit komt, anders vibreert dan hoger bewustzijn.

Deze vaardigheid bouw je niet gemakkelijk op, maar het kan wel. Dit proces kost tijd. In het begin zal het niet absoluut zijn. In feite zal het nooit helemaal absoluut worden zolang je geïncarneerd bent. Maar je kunt natuurlijk wel aan een proces beginnen waarin je alleen op basis van vibratie geleidelijk aan je onderscheidingsvermogen vergroot.

Kunnen de democratische naties dit ook? Niet in de zin dat ze openlijk een hoger bewustzijn versus het bewustzijn van dualiteit kunnen herkennen. Maar veel mensen in democratische landen hebben een hoog niveau van onderscheidingsvermogen bereikt, ook al gebruiken ze die terminologie niet, maar ze hebben het vermogen om aan te voelen: “Dit klinkt gewoon niet goed voor mij. Dit lijkt mij niet juist.” Je kunt dit maar op één manier doen. Door neutraal te zijn, zo neutraal mogelijk te zijn, want als je niet neutraal bent, zal de geest van dualiteit, de slang, iets in je oor fluisteren wat je vooropgezette overtuigingen bevestigt en bekrachtigt. Dit zal bevestigen wat jij wilt geloven, zodat je er absoluut zeker van zult zijn dat jij gelijk hebt.

Natuurlijk kan men niet van democratische naties verwachten dat ze een soort instituut maken met priesters die in contact kunnen komen met het hogere bewustzijn en antwoorden kunnen ontvangen. Het heeft geen zin om een moderne versie van het Orakel van Delphi in leven te roepen waarin democratische naties om advies zouden vragen voordat ze beslissingen nemen. Waarom? Omdat het doel is het bewustzijn te verhogen en je verhoogt je bewustzijn niet als je een hogere autoriteit laat vertellen wat je moet doen. Je verhoogt je bewustzijn door beslissingen te nemen op grond van je huidige bewustzijnsniveau, vervolgens de resultaten te evalueren en die te gebruiken om je bewustzijn te verhogen. Zo bouw je ook onderscheidingsvermogen op.

De noodzaak om informatie over oorlogvoering tegen te gaan
In democratische landen moet het besef groeien dat ze de propaganda moeten tegengaan die hun volk probeert te verdelen. In feite heeft zelfs een regering, de media en natuurlijk ook de mensen zelf de verantwoordelijkheid om deze duidelijk ondermijnende activiteit – deze duidelijk verdeeldheid zaaiende activiteit – tegen te gaan. Het is een vorm van oorlogvoering, informatie over oorlogvoering, en de democratische naties moeten zich hiertegen beschermen. De regeringen moeten hun volk beschermen. Zelfs sociale-mediaplatforms hebben zich gerealiseerd dat ze niet zomaar iedereen vrijheid van meningsuiting kunnen geven, omdat je dan de mensen die misbruik willen maken van die vrijheid van meningsuiting en van die vrijheid willen profiteren, toestaat om de vrijheid van anderen te vernietigen. Ze moeten hier een soort evaluatie van maken.

Dit is een beweging die in democratische landen aan kracht begint te winnen. Ze worden zich hier steeds meer van bewust. De verkiezingsleugens van Donald Trump hebben veel mensen bewust gemaakt van de noodzaak om dit te doen, zelfs door interne bronnen. En de invasie van Oekraïne heeft veel regeringen bewust gemaakt van de noodzaak om dit vanuit externe bronnen tegen te gaan. Rusland en China gebruiken al jaren propaganda en de democratische naties hebben geprobeerd die te negeren. Maar nu groeit het besef dat dit niet langer kan.

Propaganda probeert een bepaalde zaak te versimpelen
De volgende fase is die: wat doet propaganda altijd? Propaganda probeert een probleem altijd te versimpelen. Die schildert iets in zeer simplistische bewoordingen uit. Er is altijd een goed en een fout. Er zijn altijd mensen die gelijk hebben en anderen die ongelijk hebben. Er zijn altijd helden en er is altijd een zondebok. Dit is natuurlijk een grove vereenvoudiging van het leven.

Je kent het gezegde wel dat ‘noodzaak de moeder van de uitvinding is’. Maar versimpeling van de twistappel natuurlijk. Als iets wordt versimpeld, zorgt dit voor onenigheid en meningsverschillen tussen groepen mensen. In de eenvoudigst mogelijke bewoordingen: het is wij tegen zij. Wij hebben gelijk; zij hebben ongelijk. Dat is versimpeling. Dit gebeurt natuurlijk de hele tijd in dictaturen. Veel dictaturen hebben door de geschiedenis heen hierop voortgebouwd. Het klassieke voorbeeld: “De Duitsers zijn het meesterras. De Joden zijn het probleem, de inferieure mensen die uitgeroeid moeten worden.” Waarom zou een meesterras, dat inherent superieur is, misschien wel superieur geschapen zijn door God of door het evolutieproces, zich bedreigd voelen door een andere groep mensen? Waarom zouden ze een bepaalde groep mensen moeten uitroeien als ze echt het meesterras zijn? Waarom?

Vraag jezelf af waarom Poetin niet bereid is het Russische volk te vertellen wat er werkelijk gebeurt in Oekraïne, waarom zijn er zoveel leugens, waarom is er een wet die mensen verbiedt om het een oorlog te noemen, waarom alle onafhankelijke mediakanalen zijn verstikt? Waarom is hij bang om zijn eigen volk te vertellen wat zijn eigen leger in Oekraïne doet? Waarom zou hij bang zijn om zijn eigen volk te vertellen dat hij gelijk heeft als hij wist dat hij gelijk had? Waarom vertelt hij zijn eigen volk dan niet dat hij gelijk heeft? Omdat hij weet dat hij geen gelijk heeft. Op een bepaald niveau van zijn wezen, onder zijn begoochelende zelf, weet hij dat hij niet gelijk heeft. En daarom zal hij het zijn eigen mensen niet vertellen, omdat hij weet dat ze het niet zouden goedkeuren als ze wisten wat er gebeurde.

Dit is altijd het geval met degenen die propaganda maken. Als Donald Trump met absolute zekerheid wist dat hij de verkiezingen had gewonnen, hoefde hij de leugens niet te verkondigen. Als hij de verkiezingen had gewonnen, zou de telling van de stemmen in zijn voordeel zijn geweest. Maar hij weet dat hij ongelijk heeft en daarom moet hij niet alleen bepaalde leugens promoten, maar ook steeds grotere leugens verzinnen over wat er misging met het verkiezingsproces en hoeveel onregelmatigheden er waren en dat er een hele samenzwering was om de verkiezingen van hem te stelen.

Je ziet hier het volgende: Propaganda probeert een kwestie te vereenvoudigen. Er staat: “Wij hebben gelijk; zij hebben ongelijk.” Wat is het effect? We hoeven niet naar onszelf te kijken want wij hebben gelijk. We hoeven niet toe te geven dat we een fout hebben gemaakt of dat we het beter hadden kunnen doen. Donald Trump had het voor de verkiezingen niet beter kunnen doen. Hij had het als president niet beter kunnen doen. Hij deed alles goed. En mensen hebben dit gezien en op hem gestemd. En de reden dat hij niet kon aanblijven als president was dat de verkiezingen werden gestolen. Hij hoeft niet naar zichzelf te kijken en te zeggen: “Had ik het beter kunnen doen als president? Had ik het beter kunnen doen tijdens de verkiezingscampagne? Had ik de mensen beter kunnen behandelen, zodat ze zouden willen dat ik president bleef? Had ik kunnen voorkomen dat ik zoveel mensen van me vervreemdde dat ze in opstand kwamen en tegen mij stemden?” Je hoeft deze vragen niet te stellen als je altijd iets projecteert en propaganda verspreidt die je een excuus geeft om niet naar jezelf te kijken.

Neem Poetin. Als je zijn propaganda mag geloven, viel hij eigenlijk niet uit eigen beweging Oekraïne aan. Nee, hij moest Oekraïne wel aanvallen omdat de NAVO via Oekraïne een bedreiging vormde voor Rusland. En het feit natuurlijk dat het nazisme zich in Oekraïne verspreidde en een bedreiging vormde voor Rusland. Hij moest dit wel doen, en er kan niets mis mee zijn dat hij dit moest doen. Hij kon geen fout hebben gemaakt. Hij kon de situatie niet verkeerd hebben ingeschat. Hij kan niet gedacht hebben dat het Oekraïense volk zijn troepen met bloemen zou verwelkomen en dat de regering zou vluchten en de strijdkrachten zich zouden overgeven. Dit kon geen misrekening van hem zijn geweest, want hij moest het doen vanwege de zondebok.

Voortdurende zelfverbetering als stuwende kracht achter democratie
De mentaliteit om te projecteren: “Zij zijn het probleem. Wij hoeven niet te veranderen,” druist volledig in tegen het proces van democratie, juist de principes van democratie. Omdat de stuwende kracht van democratie het verbeteren van jezelf is. Als jij jezelf als volk en natie niet wilt verbeteren, kun je een democratie niet laten functioneren. Veel mensen in democratische landen jagen nog steeds op de pot met goud aan het eind van de regenboog omdat ze willen voelen dat ze veilig zijn, zekerheid hebben, nu ze de ultieme samenleving hebben. De droom hebben dat het is gelukt.

Hetzelfde geldt voor de christenen die geloven dat ze gered worden omdat ze hebben verklaard: “Jezus Christus is mijn Heer en Verlosser.” Ze zijn niet bereid geweest om naar de balk in hun eigen oog te kijken. Ze denken niet dat ze naar de balk in hun eigen oog moeten kijken omdat ze dit hebben gedaan en hebben gezegd: “Jezus is mijn Heer en Verlosser, dus Jezus is contractueel verplicht om mij te komen redden. Ik hoef niet te veranderen. Ik hoef niet naar mezelf te kijken. Ik hoef niet te beoordelen of mijn bewustzijn wel in de hemel kan bestaan. Ik hoef alleen maar te verklaren dat Jezus mijn Heer en Verlosser is. En Jezus moet verschijnen als een duveltje uit een doosje en wanneer je op de knop drukt, redt hij mij.

Dit was niet wat Jezus oorspronkelijk voor ogen had. Jezus begon tweeduizend jaar geleden een zelfhulpbeweging op te zetten, zoals het tegenwoordig zou worden genoemd. Hij gaf mensen de hulpmiddelen om zichzelf te verbeteren, om hun bewustzijn te verhogen. En het was nooit zijn bedoeling om een soort religie te beginnen dat een vals pad naar verlossing zou kunnen promoten, waarbij je alleen maar bepaalde dingen hoeft te doen, zoals lid zijn van een kerk en naar de mis gaan en biechten, en de wetten, de paus en de geestelijkheid gehoorzamen, en dat je dan gegarandeerd wordt gered.

Dit heeft Jezus niet gezegd, dit was niet zijn bedoeling. Jezus begon een beweging op te zetten die mensen ertoe kon brengen zichzelf voortdurend te verbeteren, hun bewustzijn geleidelijk aan te verhogen, zou uitmonden in democratieën, een samenleving die zichzelf voortdurend probeert te verbeteren.

Hoe verbeter jij jezelf? Je moet dit zien als een proces met een open einde. Je werkt niet naar een bepaald doel toe, maar als je eenmaal dat doel hebt bereikt, zoals een bepaalde regeringsvorm of een bepaalde samenleving, dan is het gelukt. Het is je doel om je geleidelijk te verbeteren, en dat houdt nooit op. Het is een proces met een open einde.

Een democratie is een proces van zelfverbetering met een open einde. Maar dat lukt niet als jij je gedachten hebt afgesloten met allerlei absolutistische standpunten: “Dit is waar. Dit is fout. Dit is de juiste samenlevingsvorm. Dit is een verkeerde samenlevingsvorm. Wij hebben gelijk; zij hebben ongelijk.” Dan stopt je groei. Je komt in een bepaalde staat en dan denk je dat de wereld stil blijft staan. Er waren christenen die geloofden dat Jezus in het jaar 1000 naar de aarde zou terugkeren en zijn koninkrijk zou vestigen en duizend jaar zou regeren, en dat er dan niets zou veranderen. Het Tijdperk van Hoger Bewustzijn zal de komende tweeduizend jaar niet hetzelfde blijven. Er is voortdurend groei, voortdurend verandering, voortdurend verbetering en dat is een hoger bewustzijn.

Hoe blijf je groeien? Hoe begin je aan een groeiproces en hoe zet je dat proces voort? Door niet ten prooi te vallen aan de versimpeling die vormt krijgt als propaganda. Als je denkt dat alles vereenvoudigd kan worden en herleid kan worden tot een ja of nee vraag, goed of fout, waar of onwaar, wij tegen zij, dan kun je niet groeien. Hoe kun jij jezelf verbeteren als je gelooft dat je de allerhoogste waarheid hebt? Democratische landen en de top tien procent van de mensen in democratische landen moeten zich bewust worden van de noodzaak om versimpeling te voorkomen. De neiging bestaat om iets terug te brengen tot iets heel erg eenvoudigs. De bewustere mensen moeten wakker worden en beseffen dat een kwestie altijd complexer is. En we kunnen geen goede beslissingen nemen, we kunnen geen vooruitgang boeken, als we naar vereenvoudigde versies van problemen te kijken.

Het abortusdebat en de schietpartijen op scholen in de Verenigde Staten
Denk eens na over een paar voorbeelden. Het abortusdebat in de Verenigde Staten is een zeer complexe kwestie die je eigenlijk niet kunt herleiden tot ja en nee, voor of tegen. “We moeten abortus gewoon verbieden, dan hebben we het juiste gedaan of we moeten abortus legaal houden, dan hebben we onze verantwoordelijkheid ten opzichte van vrouwen genomen.” Dit is een zeer ingewikkeld probleem en er zijn veel verschillende perspectieven, veel verschillende gevolgen. Het kan niet op één ultieme manier, de best mogelijke manier, worden opgelost door simpelweg te zeggen: “We gaan dit verbieden of dat gaan we toestaan.”

Dan is er nog een ander probleem dat steeds weer opduikt, het meest recent een schietpartij op een school: wapens en wapenbeheersing. Sommigen zeggen: “We moeten wapens legaal houden. En als slechte mensen goede mensen neerschieten, dan moeten we de goede mensen bewapenen. We hebben meer wapens nodig, dan zullen we wapengeweld overwinnen, we kunnen wapenbezit dus niet beperken.” Dan zijn er anderen die zeggen: “Als we aanvalsgeweren maar verbieden, dan hebben we het probleem opgelost.” Geen van tweeën heeft gelijk. Dit is opnieuw een zeer complex probleem.

Waarom zijn er heel veel mensen in de Verenigde Staten, de Verenigde Staten van Amerika, die hun landgenoten, zelfs kinderen, neer willen schieten? Het klopt helemaal dat wapens geen mensen neerschieten, maar mensen die mensen neerschieten. Maar de oplossing is niet dat je mensen neerschiet die mensen neerschieten. Waar houdt het dan op? Het eindigt in het wilde westen waar iedereen op iedereen schiet. De oplossing is om te kijken waarom deze mensen in een gemoedstoestand zijn waarin ze bereid zijn dit te doen.

Dan ga je kijken naar de situatie in de Verenigde Staten. Waarom is dit in de Verenigde Staten zo anders dan in de meeste andere landen? Dit wil niet zeggen dat je mensen de toegang tot aanvalsgeweren en automatische wapens moet ontzeggen, zoals ze in de meeste andere democratische landen hebben gedaan. Maar dat is op zich niet genoeg. Je moet kijken waarom niet zoveel mensen in Noorwegen hun landgenoten willen neerschieten als in de Verenigde Staten per hoofd van de bevolking. Waarom zijn er zoveel meer in de Verenigde Staten?

Het doel van democratie is mensen, niet ideeën
Je ziet opnieuw dat versimpeling de problemen niet kan oplossen waarmee de moderne democratieën worden geconfronteerd. En hoe komt dat? Omdat versimpeling altijd over ideeën gaat. We hebben het idee dat de wereld zo functioneert en daarom lost dit het probleem zich wel op. Het gaat altijd om ideeën. Iemand heeft een idee en vindt dat het universeel geaccepteerd en erkend moet worden en zeker moet worden opgenomen in de wetten van de samenleving; dan lossen we onze problemen op.

Wat ziet die manier van denken over het hoofd? Een heel simpel feit. Het doel van een democratie is niet dat er problemen worden opgelost. Het doel van een democratie is één ding en slechts één ding: mensen – geen ideeën, geen problemen. Want wat doen de ideeën? De ideeën zeggen wat de problemen zijn en vervolgens bepalen ze wat de oplossing is. Maar mensen zijn geen probleem. Dat besef moeten democratieën krijgen. Mensen zijn geen probleem voor de democratie. Mensen zijn het doel van democratie.

Het doel van een democratie is mensen helpen groeien en hun bewustzijn verhogen. Niet problemen oplossen door mensen te doden of iets te verbieden. Het hele doel van democratie is mensen, alle mensen. Het doel van een dictatuur is in zekere zin ook mensen, namelijk de dictator of een kleine elite om hem heen waar de brede bevolking slechts slaaf van is om de ambities van de dictator uit te voeren. Maar het doel van democratie is het hele volk verhogen, het verhogen van het hele volk, en dan verhoog je uiteindelijk hun bewustzijn. Democratieën kunnen begrijpen dat het doel van een democratie is dat ze voor de mensen zorgen.

Als je mensen hebt die zwart-witdenken, zoals je duidelijk kunt zien bij Poetin, geven ze niets om mensen, althans niet om de meerderheid van de bevolking. Het zijn maar hulpmiddelen. Het maakt niet uit hoeveel Russische soldaten er in Oekraïne zijn omgekomen, als hij zijn doel maar bereikt, zodat hij zijn gezicht kan redden en zeggen: “Het was geen vergissing om daar binnen te vallen, want ik heb iets belangrijks voor Rusland bereikt. Ik heb deze regio in Oekraïne veroverd. Ik moest hem vernietigen en alle gebouwen met de grond gelijk maken om dat te doen, maar toch heb ik iets belangrijks bereikt voor Rusland.”

Donald Trump geeft niet om mensen. Hij was blij dat zijn aanhangers inbraken bij het Capitool. Het kon hem niet schelen dat ze iets illegaals deden en daarvoor vervolgd en naar de gevangenis gestuurd konden worden. Hij was blij, want dit bevestigde hem. Hij en Poetin en andere mensen zoals zij, geven alleen om zichzelf. Dit is antidemocratisch. Een democratie geeft om mensen – alle mensen. En daarom kan democratie mensen niet zien als een probleem dat moet worden opgelost.

De samenleving is een onderling verbonden en een zeer complex geheel
Er is behoefte aan een nieuwe aanpak in de psychologie, want waar wordt de psychologie traditioneel op gebaseerd, vanaf Freud? Op de abnormale psyche en iets oplossen wat kan worden gekarakteriseerd als een geestesziekte. Sinds enkele decennia is er positieve psychologie, die probeert mensen te helpen groeien en hun hogere potentieel te ontplooien in plaats van een psychische aandoening op te lossen of een probleem op te lossen. Dit is natuurlijk de benadering van de psychologie die de democratische landen moeten omarmen.

Maar het gaat niet alleen om psychologie; alles. Ook handhaving van de wet. Je kunt geen benadering van criminaliteit hebben die berust op het idee dat bepaalde mensen een probleem vormen en dat we ze in een gevangenis moeten opsluiten. We moeten kijken waarom we criminaliteit hebben. Waarom zijn er mensen met zo’n psyche? Wat kunnen we doen om hen te helpen die psyche te ontgroeien? Wat zouden we kunnen doen om de samenleving te veranderen, zodat mensen kansen krijgen zodat ze niet van anderen hoeven te stelen, maar een baan en opleiding kunnen krijgen, enzovoort? Wat kunnen wij als samenleving doen zodat mensen geen drugs willen gebruiken omdat ze niet ergens aan hoeven te ontsnappen, en daardoor het hele scenario van drugs gerelateerde criminaliteit te voorkomen?

Nogmaals, hier is geen eenvoudige oplossing voor. Alles is met elkaar verbonden, en dat moeten democratieën begrijpen: de onderlinge verbondenheid, de complexiteit, dat alles deel uitmaakt van één bepaalde stof. Dat een samenleving uit één stof bestaat, een geheel is en je niet zomaar één probleem kunt isoleren en denken dat je dat probleem kunt oplossen. Je moet naar de context kijken, naar de verbanden kijken en zien: Wat moeten we doen om de samenleving echt te veranderen? Wat moeten we doen om ons volk te helpen?

Een democratie is win-win
Democratieën hebben dit al grotendeels gedaan. Er zijn al heel veel aspecten in democratische samenlevingen waarvan je zegt: Nu doen we iets voor het geheel. Waarom leg je wegen aan in een democratische natie? Omdat het iedereen ten goede komt. Het lost veel problemen op. Het brengt de samenleving op een heel hoger niveau. Waarom bouw je spoorwegen? Waarom bouw je luchthavens? Waarom heb je ziekenhuizen, openbare gezondheidszorg? Waarom heb je openbaar onderwijs? Waarom voed je kinderen op in plaats van het aan de ouders over te laten wat ze wel of niet zullen doen? Omdat je weet dat dit beter is, niet alleen voor het individu, maar voor de mensen in het algemeen en dus voor de samenleving.

Van veel dingen die je tegenwoordig vanzelfsprekend vindt in een democratie, kun je zeggen dat er een tijd was waarin iets wat je tegenwoordig vanzelfsprekend beschouwt destijds een onmogelijk doel en een onoverkomelijk obstakel leek. Tweehonderd jaar geleden kon een groot deel van de bevolking niet lezen en schrijven in veel moderne democratieën. Dit zorgde voor heel veel problemen in de samenleving. Hoe kon je eigenlijk een democratie hebben die goed functionerende als mensen niets wisten, niet konden lezen, zich niet konden informeren over de politieke situatie? Hoe los je dit op? Maar het werd opgelost door openbaar onderwijs en de publicatie van boeken en vele andere dingen.

Je had toen mensen die doodgingen aan simpele dingen, zoals longontsteking. Maar het werd opgelost door onderzoek, door de wetenschap, door de openbare gezondheidszorg, door onderwijs, doordat mensen meer wisten en voorzorgsmaatregelen namen, en veel andere dingen. Als je teruggaat naar de tijd dat dit een probleem was, zouden veel mensen zeggen: “Wat kunnen we doen? Het lijkt gewoon te veel, het lijkt te overweldigend.”

Ook al is alles complexer dan het lijkt, zeker als je het herleidt tot propaganda, is dit toch niet overweldigend. Dit zijn geen onoverkomelijke obstakels. Dit is niet iets wat democratieën niet kunnen. Ze hebben al veel van dit soort dingen gedaan. Het moet alleen op een hoger niveau worden gebracht, en dat is de volgende stap voor democratieën. Het is geen dramatische verandering. Democratieën hoeven geen onmogelijke sprong te maken. Het is gewoon de volgende logische stap. Het is gewoon de erkenning dat we problemen niet kunnen herleiden tot een simplistische verklaring, want als we dat doen, dan is er altijd een groep mensen die hun wil oplegt aan een andere groep mensen, en de ene groep mensen verliest en de andere wint. En daar gaat het in een democratie niet om. Het is een samenleving waarin iedereen wint. Het is winnen, winnen, winnen, winnen, winnen, winnen, winnen, totdat iedereen is opgetild. Dat is uiteindelijk een democratie.

Een politieke impasse: de voortdurende bedreiging van de Amerikaanse democratie
In de Verenigde Staten is er sprake van een politieke patstelling omdat elk probleem wordt herleid tot een zwart-witkwestie, goed of fout, voor of tegen. Wapens – je bent voor wapens of tegen wapens. Of je wilt dat mensen de vrijheid hebben om alle wapens te kopen die ze willen, of je wilt alle wapens verbieden en hen hun grondwettelijke rechten ontnemen. Er zit niets tussenin, maar er zijn natuurlijk wel veel nuances. Er zijn zelfs standpunten die volledig buiten de schaal van zwart en wit omgaan, wat een kenmerk is van het dualiteitsbewustzijn.

Wat voor samenleving wil je in een democratische natie? Wil je echt dat de huidige patstelling, de huidige vijandigheid, de huidige vijandschap in Amerika voortduurt? Denk aan de vijandigheid op politiek niveau, de verdeeldheid tussen groepen mensen die er absoluut zeker van zijn dat ze gelijk hebben en dat andere mensen ongelijk hebben en die geloven dat het doel de middelen heiligt. Denk je misschien dat dit de reden is waarom sommige mensen zo overweldigd raken dat ze gewoon beginnen te schieten?

Wat zat achter de aanslag op het Capitool op 6 januari? “Als we onze zin niet krijgen, is geweld acceptabel. Geweld is de enige oplossing, we moeten iets doen, zelfs als het illegaal is, zelfs als het gewelddadig is.” Realiseer jij je niet dat een bepaalde groep Republikeinse aanhangers die op Trump stemmen, hun geweer tevoorschijn willen halen en gewoon beginnen te schieten op iedereen die politiek tegen hen is? Besef je niet dat ze die mentaliteit hebben? Als je het collectieve bewustzijn van Amerika zou kunnen zien, zou je zien dat ze een zeer substantiële energetische vortex in het leven hebben geroepen die probeert mensen te laten geloven dat jij, als jij je zin niet krijgt in een democratisch proces, een experiment van tweehonderd jaar democratie mag weggooien en gewoon mensen neerschieten die het niet met je eens zijn.

Wil je echt dat dit zo doorgaat en er een soort burgeroorlog komt? Er zijn mensen aan de linkerkant die niet zo blij zijn met wapens, maar die bereid zijn om andere gewelddadige maatregelen te gebruiken om hun zin te krijgen. Hoe zal dit eindigen, en wil je daar naartoe als natie?

Dit moet gezien worden. En mensen die ervoor openstaan, zullen het zien. Het zal gezien worden omdat veel mensen ruimdenkend zijn en bereid zijn om zich op deze ideeën af te stemmen, ook al weten ze niet waar ze vandaan komen en je zult zien dat het zal gaan veranderen. En mensen zullen beginnen te zeggen: een democratische natie zou over mensen moeten gaan, over mensen helpen, niet een paar mensen, niet een kleine elite, niet de mensen die op een bepaalde politieke partij stemmen, maar alle mensen.

We moeten naar onszelf kijken en zeggen: “We denken misschien dat we christen zijn, we denken misschien dat we de leringen van Jezus aanhangen, maar is dat wel zo als we zo boos en vijandig doen tegen een andere groep mensen? Hangen we echt de leringen van Jezus als we anderen iets aandoen, en erg boos zouden zijn als ze ons iets zouden aandoen? Hoe kunnen we beweren dat we een christelijke natie zijn als we alleen maar doen alsof we de leringen van Christus aanhangen in plaats van die leringen van Christus belichamen en andere mensen behandelen zoals hij ons heeft opgedragen hen te behandelen? Doe anderen aan wat je wilt dat ze jou aandoen. Keer de andere wang toe. Heb je vijanden lief. Behandel mensen goed die jou vervolgen. Reageer altijd vriendelijk, reageer nooit zoals zij.”

Dit moet doorbreken want anders zul je zien dat de harde klappen in de Verenigde Staten de komende jaren steeds harder worden. Het zou kunnen dat er steeds meer geweld ontstaat, niet een burgeroorlog, want wie gaat er dan vechten tegen wie, maar met meer geweld dan tegenwoordig. Er zou meer politieke vijandigheid kunnen komen, meer politieke impasses en dat zal grote negatieve gevolgen hebben voor de mensen van de natie.

Wanneer krijgen ze er genoeg van? Dat is de vraag. Wanneer krijgt het Russische volk genoeg van Poetin? Wanneer krijgt het Amerikaanse volk genoeg van impasses, vijandigheid? Wanneer zullen ze genoeg krijgen van de ‘wij tegen zij’-mentaliteit, waar Poetin eigenlijk ook voor staat?

De verbinding zien met andere mensen en de menselijkheid in anderen zien
Versimpeling leidt niet tot groei. Je moet gaan kijken naar de verbanden, het grotere geheel, naar het bos in plaats van de bomen, en beseffen: Wat is een bos? Waar is het van gemaakt? Niet van bomen, maar van mensen. En die mensen zijn, achter de uiterlijke façade, hetzelfde als jij. Als je de menselijkheid in jezelf ziet, zul je de menselijkheid in anderen zien. En dat is een aspect van hoger bewustzijn dat Jezus tweeduizend jaar geleden onderwees.

Hoe kun je anderen behandelen zoals je wilt dat ze jou behandelen? Als je ziet dat anderen niet echt anderen zijn, het zijn mensen net als jij, het zijn zonen en dochters van God net als jij. En daarom mag je ze gewoon niet behandelen op een manier waarop jij ook niet behandeld wilt worden. Je hebt tweeduizend jaar de tijd gehad om deze waarheid, deze realiteit, te integreren. Tweeduizend jaar, twintig eeuwen, tweehonderd decennia. Hoe lang nog, Heer? Noem jezelf geen christen en beweer niet dat je een van Jezus’ volgelingen bent als je deze fundamentele waarheid niet wilt erkennen. Hoe kun je als natie die beweert christen te zijn, maar achteruitgaat wat betreft het naleven van de geboden van Christus, anderen fatsoenlijk en menselijk behandelen?

Volgende: Vrije, open en neutrale communicatie is essentieel voor een democratie