De democratische naties moeten het probleem van het kwaad onder ogen zien

 

In deze verhandeling zullen we nadenken over het kwaad of wat soms het probleem met het kwaad wordt genoemd. Laten we beginnen met hoger bewustzijn. Hoger bewustzijn is een proces, het is niet zo dat je van het ene op het andere moment van lager naar hoger bewustzijn gaat. Groei bestaat voor een groot deel uit vergroten van je onderscheidingsvermogen, je vermogen om onderscheid te maken. En dit proces kost tijd, dit verloopt langzaam en doorloopt vele stadia. Er is een startniveau van onderscheid maken, waarop jij je misschien bewust bent van het kwaad, maar je kijkt in de eerste plaats naar het kwaad in de duidelijke manifestaties die je ziet. Met andere woorden, jij kunt het onderscheid maken dat bepaalde daden van bepaalde mensen in de geschiedenis slecht waren.

De fysieke uitdrukking van het kwaad
Veel mensen heb dit basisniveau van onderscheidingsvermogen nog niet eens bereikt. Er zijn mensen die Hitler niet beschouwen als iemand die slecht of een uiting van het kwaad is. Veel mensen in Rusland beschouwen Stalin niet als iemand die slecht is. En natuurlijk zijn er ook veel mensen in Rusland die Poetin niet als een uiting van het kwaad beschouwen. Hetzelfde geldt voor China, veel mensen zien Mao niet als een vertegenwoordiging van het kwaad. En hetzelfde geldt natuurlijk voor veel andere landen waarin ze hun huidige leider of leider uit het verleden niet als slecht beschouwen.

Jezus heeft tweeduizend jaar geleden gezegd: “Aan hun vruchten zul je ze kennen.” Dit is het begin van onderscheidingsvermogen omdat je dan naar de vruchten kijkt, je kijkt naar de daden en de gevolgen die door bepaalde mensen in het leven zijn geroepen en daardoor weet je dat ze slecht zijn of het kwaad vertegenwoordigen. Ze zijn een werktuig van het kwaad geworden. Je ziet dit letterlijk tot uitdrukking komen. Natuurlijk hebben de democratische naties al heel lang dit onderscheidingsvermogen met betrekking tot het kwaad. De meeste mensen zijn in staat om te zien dat Hitler een uitdrukking van het kwaad was en dat er andere uitingen van kwaad zijn geweest. En daardoor is er een zeker besef ontstaan dat we dit soort kwaad moeten voorkomen.

Niet-fysieke oorzaken van het kwaad
Wanneer je echter op de hogere niveaus van onderscheidingsvermogen komt, begin je in te zien dat het niet genoeg is om alleen naar de fysieke manifestaties of uitingen van het kwaad te kijken, omdat je daardoor niet de oorzaak van het kwaad kunt vaststellen. Naarmate je bewustzijn toeneemt, begin je in te zien dat er altijd verborgen, niet-fysieke, oorzaken zijn van alle fysieke gebeurtenissen of verschijnselen. Bewustzijn gaat vooraf aan de fysieke manifestatie, en wanneer je op de hogere niveaus van bewustzijn komt, krijg je dat besef. Je kunt begrijpen dat er naast de fysieke manifestaties van het kwaad ook een niet-fysieke, psychologische component is.

Naarmate je op hogere niveaus van onderscheid komt, begin je te onderscheiden dat er ook een emotionele component, een mentale component en een identiteitscomponent van het kwaad is. Sommige mensen worden overgenomen door kwade krachten of een kwaadaardig bewustzijn, omdat hun emotionele lichaam overloopt; ze lopen bijvoorbeeld over van haat en doen daardoor slechte dingen. Bij anderen wordt hun mentale lichaam overgenomen en daardoor herkennen ze heel goed gevallen waarin het doel wel de middelen heiligt en je andere mensen mag doden om de utopische samenleving te bevorderen die ze proberen te bewerkstelligen. Er zijn mensen die worden overweldigd door het kwaad op identiteitsniveau, die zich identificeren met het zwart-witdenken en de epische denkwijze, die zichzelf als de goede mensen bestempelen die in een existentiële epische strijd tegen de slechte mensen zitten: zoals christenen tegen moslims, moslims tegen christenen, communisten tegen kapitalisten, enzovoort.

Wanneer je op hogere bewustzijnsniveaus komt, zie je dat er een kwade kracht moet zijn die boven menselijke wezens staat, omdat je het kwaad eigenlijk niet kunt verklaren als je alleen naar mensen kijkt. Daarom moet er een niet-menselijke, niet-materiële kracht, van het kwaad zijn die door mensen heen werkt, omdat ze zich of vrijwillig tot werktuig van het kwaad opwerpen, of omdat ze door die kwade krachten worden overgenomen. Dit kan er geleidelijk toe leiden dat je het bestaan van manipulatoren herkent die zich er volledig aan wijden om te bewijzen dat vrije wil niet goed is door mensen ertoe te brengen om hun vrije wil verkeerd te gebruiken, of die gewoon chaos willen scheppen. Dit zijn ongeveer de stadia van onderscheidingsvermogen met betrekking tot het kwaad.

Het probleem van het kwaad in het christendom
Laten we eens kijken naar democratie met betrekking tot het kwaad. De meeste naties die als eerste een democratie in de Verenigde Staten en Europa werden, hadden een christelijke achtergrond. Ze werden sterk beïnvloed door de christelijke religie, of ze nu het protestantse of katholieke geloof hadden. Er waren en zijn nog steeds mensen die vanuit een christelijk wereldbeeld naar het kwaad kijken. En natuurlijk heb je in het christendom ook de concepten die zojuist zijn beschreven. Het idee bestaat dat er een kwade kracht is, een duistere kracht, of het nu Satan, Lucifer, de duivel, de prins van deze wereld is. En die kracht werkt God tegen of in ieder geval Christus tegen, en probeert Gods plan te vernietigen.

Het christendom heeft vanaf de vorming van de katholieke kerk altijd een probleem met het kwaad gehad en dat kon ze niet oplossen. Ze kon dit niet oplossen omdat de leiders van het christelijke geloof, te beginnen bij de katholieke kerk en tot aan de dag van vandaag, niet voldoende onderscheidingsvermogen hadden. Ze zitten daarom in de val, zijn overdonderd door, in de war door, wat zij het probleem van het kwaad noemen. Hoe kan het kwaad in principe bestaan als God goed en almachtig is? Als God goed is, waarom zou hij dan willen dat het kwaad bestaat? En als God almachtig is, waarom heeft hij het kwaad dan niet uitgeroeid? Betekent dit dat God niet goed is of niet almachtig? Of betekent het dat er geen God is, zoals de materialisten zijn gaan zeggen?

Wanneer je een bepaald niveau van onderscheidingsvermogen krijgt en terugkijkt op de christelijke religie, dan zie je dat de christelijke religie vanaf de vorming van de katholieke kerk voor een zeer groot deel werd overgenomen door de manipulatoren die de christelijke religie gebruikten als werktuig om de bevolking in hun macht te krijgen en die hele middeleeuwse hiërarchische structuur op te zetten waardoor de mensen de slaaf werden van een kleine machtselite. Dit is natuurlijk de reden waarom ze het probleem van het kwaad niet hebben kunnen oplossen, omdat de krachten die de christelijke religie in hun macht hadden, niet wilden dat de mensen dit zouden oplossen; ze wilden in feite dat mensen hierdoor in verwarring zouden worden gebracht.

De materialistische verklaring voor het kwaad
De democratische naties die dit christelijke erfgoed bezitten, vonden het moeilijk om het probleem van het kwaad op basis van het christelijke wereldbeeld aan te pakken toen ze een democratie werden. Dit is een van de redenen waarom bijvoorbeeld de Founding Fathers van Amerika inspiratie konden halen uit het hogere bewustzijn; dat Amerika een seculiere natie moest worden waarin godsdienstvrijheid was, waarin geen direct verband bestond tussen de overheid en een bepaalde religie. Met andere woorden, er was niet één bepaalde religie die de regering in haar macht kon krijgen, zoals je ziet in het katholieke Europa. En in veel andere democratieën, waar ze misschien wel een staatsreligie hebben, is wel godsdienstvrijheid voor de mensen. En dit betekent dat de democratische naties terecht zagen dat het noodzakelijk was om kerk en staat te scheiden, althans tot op zekere hoogte. Het was noodzakelijk om de mensen godsdienstvrijheid te geven, zodat een natie niet kon worden gedomineerd door één bepaalde religie.

Het gevolg was dat veel naties steeds minder religieus werden vanwege de opkomende machtselite die de wetenschap gebruikte. Die kregen – ook al hebben sommige naties nog steeds een staatskerk – een seculiere, materialistische manier van denken. Met andere woorden, ze lieten het christendom los, ze lieten het idee van een duivel los en dat er niet-materiële, duistere krachten waren die de geest van mensen kunnen overnemen en ervoor kunnen zorgen dat ze slechte dingen doen. In plaats daarvan namen ze de materialistische kijk over dat er niets is buiten het materiële universum om wat de wetenschap niet kan ontdekken. Het materialisme erkent per definitie geen kwade kracht die buiten het materiële spectrum ligt. Volgens het materialisme kan zoiets niet bestaan.

Dit is vanaf het begin een fundamentele uitdaging geweest voor democratische naties, want hoe kun je dan het kwaad verklaren? Je blijft altijd op zoek naar een materialistische verklaring voor het kwaad, maar het materialisme is er net zomin in geslaagd om het kwaad te verklaren als de christelijke religie. En hoe komt dit? Omdat diezelfde elite, dezelfde kracht in het mentale rijk die de verwarring rond het probleem van het kwaad in het christendom veroorzaakte, voor een groot deel de doctrines en dogma’s van de materialistische religie heeft gemaakt en daardoor een soortgelijke verwarring heeft veroorzaakt.

Je zou logischerwijs kunnen zeggen dat het, als er een kracht van het kwaad op aarde is (zullen we zeggen), dan niet logisch zou zijn dat die kracht verborgen wil blijven? Ze zouden dan niet willen dat de mensen weten dat ze bestaan of begrijpen wie ze zijn en hoe ze mensen beïnvloeden. Het kwaad wil verborgen blijven, ligt dat niet voor de hand? Is het dan niet logisch dat kwade krachten elk systeem, elke ideologie die de samenleving domineert, zouden gebruiken om voldoende verwarring te scheppen om zelf verborgen te kunnen blijven? Zou het dan niet redelijk zijn om aan te nemen dat de kwade kracht die verwarring heeft veroorzaakt in de christelijke religie, nu hetzelfde doet bij de materialistische religie?

Dat is de verklaring voor het feit dat democratieën het probleem met het kwaad niet hebben kunnen oplossen. Ze hebben alleen in het materiële rijk naar een verklaring gezocht, en wat betekent dat? Eén mogelijke verklaring is dat iets in de hersenen ervoor zorgt dat bepaalde mensen slecht zijn. Er gaat iets mis in het brein van een Hitler. Maar volgens het materialisme zouden alle mensen in principe hetzelfde brein moeten hebben. Wat kan er dan mis zijn gegaan? Men heeft het nog niet gevonden. Vervolgens kun je kijken naar de genetische erfenis van mensen. En dan moet je zeggen: “Zaten er slechte mensen onder Hitlers voorouders?” Niet dat men weet. Dus hoe is hij dan slecht geworden?

Het kwaad als onderdeel van de menselijke natuur?
Dan is er nog een andere verklaring in de materialistische psychologie, over de opvoeding of koestering krijgen. Maar was de opvoeding van Hitler zo veel slechter dat dit zou kunnen verklaren dat hij zoveel slechter is geworden dan veel andere mensen met een vergelijkbare opvoeding? Nogmaals, je krijgt geen echte antwoorden, zeker geen antwoord dat nuttig kan zijn om menselijk kwaad te voorkomen.

Sommigen hebben gespeculeerd dat het kwaad misschien latent aanwezig is in de menselijke natuur. Met andere woorden, alle mensen hebben het potentieel om slecht te worden. Wat is een van de meest destructieve doctrines van de katholieke kerk? De erfzonde. Is het idee dat het kwaad deel uitmaakt van de menselijke natuur niet gewoon een niet-religieuze versie van het idee van de menselijke zonde, van de erfzonde? Is dat niet precies wat een kwade kracht de mensen zou willen laten voelen: dat ze slecht zijn en dat het kwaad niet de schuld is van de kwade kracht, maar dat het kwaad de schuld is van de menselijke natuur? Maar waar in het materialistische paradigma is er ruimte voor het etherische concept ‘de menselijke natuur’? Waar bestaat dat? Als wat je doet het product is van chemische en elektromagnetische processen in je hersenen, waar zit dan een ‘menselijke natuur’ die buiten je hersenen omgaat? Waar zou die dan kunnen bestaan? Zeker niet ergens in het materialistische wereldbeeld.

Een hogere verklaring van het kwaad
Je ziet zoveel tegenstrijdigheden, inconsistenties, verwarring, dat de meeste mensen het opgeven. Ze hopen alleen maar dat het kwaad ons niet te pakken krijgt, omdat we in een democratische wereld leven. Veel mensen hopen dat de wereld sinds de val van de Sovjet-Unie en het einde van de Koude Oorlog in een fase is beland waarin het kwaad niet langer een belangrijke factor is. Je had 9/11. En nu heb je Poetin. En elke week of om de week is er een massale schietpartij in de Verenigde Staten. Wat voor reden heb je om te zeggen dat we het tijdperk van het kwaad voorbij zijn, dat het kwaad tot het verleden behoort en dat we in onze moderne democratieën het kwaad hebben getranscendeerd? Daar is geen reden toe, toch?

Is de oorlog van Poetin in Oekraïne geen wake-up call voor de democratische naties om te moeten zeggen: “Het is nu tijd om naar een hogere aanpak te hebben, een hoger inzicht in het kwaad.” Zijn de schietpartijen op scholen in de Verenigde Staten geen wake-up call voor de Verenigde Staten om een hogere aanpak te krijgen? Na de laatste schietpartij op een school waren er mensen die spraken over het kwaad en dat het onmogelijk was om te voorspellen wanneer het kwaad plotseling zo’n schietpartij op een school zou veroorzaken. Het is interessant dat er in de Verenigde Staten geen soortgelijke krantenkoppen zijn geweest over het kwaad in de oorlog van Poetin tegen Oekraïne – hoewel sommigen dat natuurlijk wel zo zien. Het laat je zien dat mensen weer naar de fysieke manifestaties van het kwaad kijken en erdoor in verwarring raken. Maar er wordt niet echt een poging gedaan om het kwaad buiten het fysieke vlak om te begrijpen.

Wanneer je naar de natuurlijke evolutie van democratie kijkt, dan bevinden democratieën zich nu op een punt waarop democratieën, om naar een hoger niveau te kunnen stijgen, het probleem van het kwaad het hoofd moeten bieden. Ze moeten begrijpen dat het christendom ons niet echt een grondige of bruikbare definitie van het kwaad kan geven. Het materialisme heeft ons geen bruikbare verklaring van het kwaad kunnen geven, maar het kwaad klopt aan onze deur, dus we kunnen het niet blijven negeren.

Mensen die bezeten zijn door krachten van buitenaf
Waar kunnen we op zoek gaan naar een verklaring? En dat kan alleen als we naar een hoger bewustzijn reiken. Je kunt hier op diverse manieren mee beginnen. Dit betekent niet dat samenlevingen religieus moeten worden of zich bewust moeten worden van spirituele leringen. Je kunt gebruiken wat al aanwezig is in democratische landen.

Een mogelijke manier is dat je praat met professionals in de gezondheidszorg. Er zijn zorgprofessionals die al tientallen jaren te maken hebben met mensen met ernstige psychische aandoeningen. Er zijn professionals die te maken hebben gehad met mensen die verslaafd zijn. En als deze mensen vrijuit zouden mogen spreken, zonder dat ze gecontroleerd worden door de materialistische gedachtenpolitie, zouden veel van hen erkennen dat de mensen die ze hebben gezien, bezeten waren door een of andere kracht van buitenaf.

Niet beslist de hele tijd, maar zeker op bepaalde momenten, in bepaalde situaties. Het is de enige logische verklaring: ze worden bezeten door een kracht van buitenaf die hun geest, hun gevoelens, hun denkproces overneemt. En dan handelen ze ineens als heel iemand anders. Mensen die schizofreen zijn, mensen met een bipolaire stoornis. Je hebt zelfs voorbeelden van mensen met een lichamelijke ziekte die een andere persoonlijkheid konden krijgen die de ziekte niet had, of misschien een andere ziekte. En toen ze uit een bepaalde persoonlijkheid stapten, verdwenen de fysieke symptomen ook onmiddellijk.

Een nieuwe aanpak in de geestelijke gezondheidszorg
Er is veel onderzoek gedaan, veel mensen in de geestelijke gezondheidszorg zouden ertoe gebracht kunnen worden om te zeggen: “Als we mensen echt willen helpen met deze psychische problemen, moeten we er rekening mee houden dat er een kracht zou kunnen zijn die we op dit moment nog niet hebben ontdekt met onze materiële instrumenten die de geest van mensen kunnen overnemen.” En als de huidige wetenschappelijke procedures en methoden op dit gebied zouden worden ingezet, dan zou er enige vooruitgang kunnen worden geboekt. Er zouden nieuwe wetenschappelijke instrumenten kunnen worden ontwikkeld die uiteindelijk zelfs het energieveld van mensen op een computerscherm kunnen laten zien en hoe krachten van buitenaf bij hen kunnen binnenkomen. Het zal zelfs mogelijk zijn instrumenten te ontwikkelen die het planetaire energielichaam kunnen tonen.

Dit is geen sciencefiction. Dit is een wetenschappelijk potentieel, maar tot nu toe helaas een onontwikkeld potentieel. Dit zou kunnen leiden tot de erkenning dat er bepaalde krachten zijn die niet voorkomen in wat momenteel wordt gedefinieerd als het materiële frequentiespectrum. Dit zou tot twee dingen kunnen leiden: je zou het materialisme kunnen loslaten en zeggen dat we verder moeten kijken dan het materiële spectrum. Of je zou kunnen zeggen dat het materiële spectrum blijkbaar verder reikt dan we dachten. Het maakt niet uit, want het zal leiden tot nieuwe ontdekkingen die mensen kunnen helpen.

Narcisten, psychopaten en sociopaten als leider
Afgezien daarvan is het ook nodig dat democratieën wat logica en redeneringen gaan gebruiken om te gaan kijken hoe je de slechte mensen die je in de geschiedenis hebt gezien, kunt opmerken. Je kunt zien dat er een bepaald type mens is – die op persoonlijk niveau al herkend zijn als narcist, psychopaat of sociopaat – die zich niet gedraagt zoals normale mensen of zelfs maar op dezelfde manier naar het leven kijkt.

Tot nu toe is dit nog niet echt gedaan bij wereldleiders, maar dat moet wel komen. Wanneer dat gebeurt, dan zal het duidelijk worden dat er een bepaald type mens ofwel macht ofwel aandacht wil. Dit type kan niet genoeg macht of aandacht krijgen. Ze zullen er alles doen om die te krijgen zonder zich te bekommeren om het leed dat dit veroorzaakt bij andere mensen, of de vernietiging die dit veroorzaakt, zelfs de vernietiging van beschavingen of planeten.

De mensen moeten herkennen dat er een bepaald type mens is die, als hij dat kan, op zoek gaat naar een leiderschapspositie en die leiderschapspositie uitoefent op een manier die volledig indruist tegen de democratische principes en democratische rechten. Met andere woorden, dit zijn leiders die geen respect hebben voor democratie, die democratie zullen gebruiken om macht en aandacht te krijgen of die zullen proberen de democratie te vernietigen. En wanneer je dit herkent en erkent, heb je op zijn minst wat opties.

Je kunt een proces opstarten waarbij je het bewustzijn van de bevolking over dit type leider kunt vergroten, er kunnen experts komen die mensen met deze kenmerken herkennen. En je kunt zeggen: “Dit is iemand die volgens ons niet de kwalificaties heeft om een democratische leider te zijn.” Dit is natuurlijk geen gemakkelijk proces, maar je moet ergens beginnen en erkennen dat er mensen zijn die we niet als leider van democratische naties willen.

Je kunt ook buiten democratieën kijken, de leiders in andere landen identificeren en herkennen hoe ze op hun positie komen. En dan kun je zeggen: “Wij als democratie kunnen niet met hen omgaan alsof het normale, goedbedoelende leiders zijn. We moeten dus alles doen om ze zo snel mogelijk te identificeren en alle middelen gebruiken die we hebben om te voorkomen dat ze aan de macht komen of hen in ieder geval niet in staat stellen om hun macht uit te breiden.”

Er waren mensen in de Russische oppositie en in de Baltische staten die er vele jaren geleden op hebben gewezen dat Poetin niet zou stoppen, dat hij zichzelf niet zou kunnen stoppen. Als hier gehoor aan was gegeven, als het proces in democratische landen had plaatsgevonden, dan hadden ze dit kunnen vaststellen. En wat hadden ze er dan aan kunnen doen? Eigenlijk heel veel. Praktische dingen hadden gedaan kunnen worden, bijvoorbeeld Europa niet afhankelijk maken van Russisch gas en olie. Maar er had nog een belangrijkere maatregel kunnen worden genomen om democratische naties te verenigen, door een grens te stellen.

Tolerantie als wapen tegen democratie
Wat is de meest succesvolle strategie die door de eeuwen heen is gebruikt om landen of bevolkingsgroepen te vernietigen of over te nemen? Het is ‘verdeel en heers’. Sun Tzu heeft erover gesproken in The Art of War; Machiavelli ook. Het is vele malen gebruikt. Het gezegde, in de Verenigde Staten: “Samen staan we sterk, verdeeld vallen we”, dat klopt wel. Op de wereld zie je een fundamenteel verschil tussen democratieën en dictaturen.

Je zou kunnen zeggen dat democratieën in zekere zin in het nadeel zijn ten opzichte van dictaturen. En dat komt gewoon omdat democratieën van nature geen agressieve naties zijn. Ze denken: “We hebben genoeg territorium, we gaan ons richten op het verbeteren van onszelf, het verbeteren van ons leven, met de mogelijkheden die we hebben. We proberen geen andere landen over te nemen.”

Democratieën tolereren ook verschillen. Dit is een van de fundamentele aspecten of beginselen van democratie. Daarom is er godsdienstvrijheid, vrijheid van politieke overtuiging, vrijheid van meningsuiting; er is tolerantie voor degenen die anders zijn. Je hebt ook de neiging om dictatoriale naties te tolereren en te zeggen: “Als de Russen echt een dictator willen die Poetin heet, waarom zouden we ons daar dan mee bemoeien?” Dit betekent dat je de neiging hebt om het beste van mensen te willen geloven, je hebt de neiging om te willen geloven dat Poetin geen probleem is en geen probleem zal worden; dat Rusland uiteindelijk zal worden getransformeerd in een moderne staat. En je bent geneigd om zo tolerant te zijn dat je hier niets aan wilt doen.

Wanneer democratieën op een hoger niveau van onderscheidingsvermogen komen, zullen ze kunnen zeggen: “Ja, maar onze tolerantie kan ook tegen ons worden gebruikt. Onze tolerantie voor verschillen kan worden gebruikt als wapen tegen ons en de democratie als geheel.” Met andere woorden, een dictator zou kunnen zeggen: “Deze democratieën gaan er prat op dat ze vrijheid van meningsuiting hebben. Als ik nu een paar trollenfabrieken zou opzetten met mensen die betaald worden om daar acht uur per dag te zijn en hen op alle social mediasites in het westen laat gaan en berichten laat posten die op subtiele manieren de democratie en democratische vrijheden proberen te ondermijnen? Als ik dit nu eens deed? Zou ik dan de mensen op deze manier kunnen beïnvloeden? Als ik diezelfde techniek nu eens zou gebruiken om het Amerikaanse volk te beïnvloeden bij de volgende verkiezingen? Zou ik dan twijfel kunnen zaaien over een bepaalde kandidaat die misschien iets verkeerd heeft gedaan, zodat men bevooroordeeld zou zijn over een andere kandidaat waarvan ik denk dat die mij voordeel zou kunnen opleveren?”

De verdeel en heersstrategie doorzien
Dit heeft Poetin een aantal jaren geleden precies gedaan en gezegd. De Chinezen hebben hetzelfde gedaan en doen hetzelfde, en andere landen ook. Dit is een voorbeeld van democratische naties die onschuldig als duiven zijn geweest, maar niet zo slim als slangen. Ze hebben niet begrepen dat hun tolerantie en de vrijheden die ze geven, tegen hen gebruikt kunnen worden. Het is een noodzakelijk stadium en democratieën moeten hun best doen om dit onderscheid te leren maken, begrijpen dat er mensen zijn die actief proberen de democratie te vernietigen. Wat kun je eraan doen? Je er allereerst van bewust worden, maar je moet ook voorkomen dat de krachten van buitenaf de democratische naties verdelen.

Je hebt twee manieren om met deze krachten om te gaan. Je moet erkennen dat ze niet zullen stoppen. Poetin kan zichzelf niet stoppen. De Chinezen kunnen zichzelf niet stoppen. Je kunt wachten tot situaties escaleren, omdat ze steeds meer moed vatten; er steeds meer van overtuigd raken dat de democratieën zwak zijn en niets kunnen doen om ze te stoppen, zodat je eindigt met de situatie dat Poetin Oekraïne binnenvalt, of Xi Jinping Taiwan binnenvalt. En wat doe je als deze situatie fysiek is geworden.

Dit is één optie. Je kunt achteroverleunen en wachten. Je kunt de dictator daar zelfs toe in staat stellen zoals je hebt gedaan bij Poetin door olie en gas te kopen. Te kijken hoe hij veel van dat geld heeft gebruikt om zijn leger uit te vergroten.

De andere optie is dat je standvastig kunt zijn, je kunt verenigd zijn als democratieën en zeggen: “Dit is een leider die we in de gaten moeten houden. We kunnen het ons niet veroorloven om hem aan te moedigen of hem zelfs maar in staat te stellen om zijn oorlogsmachine te financieren. We moeten een grens stellen, we moeten het samen doen, duidelijk aangeven wat we wel en niet tolereren. En we hoeven ons geld niet te sturen om de oorlogsmachine te bouwen die tegen ons gebruikt zal worden. We mogen niet toestaan dat onze democratische vrijheden worden gebruikt om de democratie te ondermijnen of om ons tegen elkaar te verdelen.”

Dit zouden we een existentiële bedreiging van de democratie kunnen noemen. In zekere zin zou je kunnen zeggen dat democratie zoals we die tot nu toe kennen, een regeringsvorm is berust op het niet-bestaan van het kwaad. Met andere woorden, je gaat ervan uit dat er in de ideale situatie geen kwade kracht in een democratische natie is die de natie of de democratie wil vernietigen. En je gaat ervan uit dat er geen kwade kracht is buiten de democratie, of dat die kwade kracht echt geen bedreiging vormt voor de democratie. Ze wilden geloven dat Poetin eigenlijk geen bedreiging vormde, en ook nog steeds willen aannemen: “Ach, misschien zal China Taiwan niet aanvallen.” Dat is begrijpelijk, want democratie berust eigenlijk op het geloof in het beste van de mensen. Daarom kun je mensen vrijheid geven, omdat je gelooft dat de meeste mensen daar geen misbruik van zullen maken. Dit is een van die existentiële aspecten van democratie die democratieën nog niet echt hebben begrepen, maar die ze wel moeten begrijpen.

Eenheid versus gescheidenheid
Hoe kunnen ze het begrijpen? Alleen met onderscheidingsvermogen. Wat doet onderscheidingsvermogen? Dat maakt onderscheid tussen iets wat in overeenstemming is met het principe van eenheid, en dat wat het tegenovergestelde is van eenheid, met andere woorden, iets wat berust op verdeeldheid en gescheidenheid. Traditioneel zou je zeggen dat onderscheidingsvermogen onderscheid maakt tussen hoger bewustzijn en lager bewustzijn.

Je kunt zeggen: “Waar berust democratie op?” Die berust op de aanname dat alle mensen gelijk zijn geschapen en bepaalde rechten hebben gekregen en dat alle mensen in het ideale geval één zijn. Er zit een onderliggende eenheid onder alle uiterlijke verschillen die we in mensen zien. Dit is een van de fundamentele aannames van democratie. Dit wordt door de meeste mensen niet begrepen, maar dat is wel zo, je gaat ervan uit dat er een bepaalde eenheid is onder de mensen; daarom willen alle mensen hetzelfde. Ze willen het beste voor zichzelf en het beste voor anderen.

Ze willen een betere toekomst kunnen opbouwen voor zichzelf en hun kinderen. Ze willen niet dat hun eigen regering die van hen afpakt en ze willen ook niet dat een macht van buitenaf die van hen afpakt. Men gaat ervanuit dat alle mensen in een democratie dit willen en dat alle mensen die nog niet in democratische landen leven, dat ook willen. In zekere zin klopt het. Alle mensen, als ze niet worden gemanipuleerd of verblind zijn door het kwaad, willen dit. Daarom is democratie de regering van de toekomst, omdat die op één lijn zit met de onderliggende waarheid dat het leven zo werkt.

Wanneer je die onderliggende eenheid begrijpt, dan kun je zien dat verdeeldheid en gescheidenheid de democratie tegenwerken. En dan kun je ook zien dat er naties op de wereld, mensen op de wereld, zijn die niet in deze staat van eenheid zijn, die deze eenheid niet begrijpen, ze zien die niet, ze vinden niet dat dit waarde heeft. Ze werken die tegen. Want wat willen ze? Ze willen niet wat het beste is voor iedereen. Ze willen het beste voor zichzelf. Wat heeft Jezus tweeduizend jaar geleden gezegd? “Behandel anderen zoals jij behandeld wilt worden; keer de andere wang toe; heb je vijanden lief.”

Wat is de geheime boodschap? Waarom zou je anderen behandelen zoals je zelf behandeld wilt worden? Als je iets doet wat het beste is voor het geheel, dan is dat ook het beste voor jou. Het ethos dat Jezus tweeduizend jaar geleden promootte, was dat als iedereen doet wat het beste is voor het geheel, iedereen er baat bij heeft omdat iedereen deel uitmaakt van het geheel. Dit is de precies basis van democratie: eenheid.

Het is noodzakelijk om snel te beseffen dat er mensen zijn die dit niet hebben begrepen, dat er krachten zijn die het niet alleen niet hebben begrepen, maar actief die eenheid tegenwerken, die proberen de eenheid in democratieën te vernietigen – de eenheid tussen democratische naties. Ze proberen te verdelen en te heersen. En democratieën kunnen niet bestaan, ze kunnen niet op hun hoogste potentieel functioneren als je toestaat dat jouw tolerantie om anders te zijn tegen je wordt gebruikt. Als je toestaat dat je democratische vrijheden worden ingezet tegen eenheid, dan kunnen democratieën het niet overleven, of niet bloeien en hun hoogste potentieel vervullen – dat is gewoon onmogelijk.

Dit is de volgende stap en dit wordt onderstreept, de mensen in het gezicht gegooid, door Poetin en zijn oorlog in Oekraïne, door de Chinese leiders, door 9/11, door Trump en zijn pogingen om de democratie in de Verenigde Staten te ondermijnen. Kijk naar Trump. Ziet hij de onderliggende eenheid? Vanaf het moment dat hij de politieke arena betrad, was het altijd ‘wij tegen zij’. Zij zijn het probleem, wij zijn de goede mensen.

Democratische vrijheden gebruiken om de democratie te ondermijnen
Je ziet duidelijk dat er verdeeldheid heerst en daarom moeten de democratische naties meer eenheid tot stand brengen en die eenheid handhaven tegen alle krachten die hen proberen te verdelen. Dit moet doorbreken, zodat de democratieën beseffen dat de democratische vrijheden kunnen worden ingezet om democratieën te verdelen, bevolkingen tegen elkaar te verdelen, en dat bedreigt de democratie op een existentiële manier.

Je moet erkennen dat Poetin opzettelijk de vrijheden van de democratische naties, de vrijheid van meningsuiting, enzovoort, heeft gebruikt om democratie te ondermijnen. Hij heeft een duidelijke strategie om democratie te willen ondermijnen. Hij wil verdeeldheid zaaien om te kunnen overwinnen. Hij wil Europa verdelen als hij dat kan. Kijk naar het gas. Bij onvriendelijke naties sluiten we hun van gas af, maar bevriende naties mogen gas kopen. Als dit geen poging tot verdeel en heers is, wat dan wel?

De democratische naties moeten een hoger gevoel van eenheid krijgen en in het begin opzettelijk stoppen met alle pogingen om te verdelen en te heersen. Je kunt een voorbeeld nemen dat tegenwoordig relevant is: de leider van Frankrijk, Macron, zegt dat het belangrijk is dat Rusland niet wordt vernederd in Oekraïne en dat Poetin een uitweg moet krijgen. Macron kent Poetin redelijk goed, begrijpt zijn psyche beter dan de meeste andere leiders en ziet bepaalde dingen in Poetins psyche die hij ziet als een teken van gevaar. Hij is bang hoever Poetin zal gaan om te voorkomen dat hij vernederd wordt, om te voorkomen dat hij verliest, om te voorkomen dat hij toegeeft dat hij een fout heeft gemaakt. Maar wat zijn de gevolgen hiervan? Waarom viel Poetin Oekraïne in de eerste plaats binnen? Alleen vanwege Oekraïne? Of omdat Poetin een andere strategie heeft om Rusland uit te breiden?

Hij heeft een grotere strategie. Wanneer stopt hij? Alleen als hij een stevige muur tegenkomt waar hij denkt niet overheen te kunnen. Hoe zal het westen een sterke grens kunnen stellen aan Poetin die zichzelf geen grenzen kan stellen, als ze verdeeld zijn? Wie viel Oekraïne binnen? Hebben de Europese naties Poetin gedwongen om dat te doen? Heeft de NAVO Poetin gedwongen Oekraïne binnen te vallen, zoals hij beweert? Of nam Poetin die de beslissing omdat hij een waanvoorstelling had? Als je Poetin een uitweg geeft door hem toe te staan de Donbas te houden, hoe zal dit hem er dan van weerhouden om te zeggen: “Oké, ik heb deze ronde gewonnen, laten we eens kijken wat ik in de volgende ronde kan doen.”

Juist het feit dat Poetin dit heeft gedaan, is de enige manier om zijn strategie te ontmoedigen en hem geen uitweg te bieden, want elke uitweg zal hem aanmoedigen. Het westen moet standvastig en onverdeeld blijven, maar hoe doe je dat als Frankrijk en Italië en andere landen zeggen: ” We moeten Poetin niet vernederen?” De minister van Buitenlandse Zaken van Oekraïne zei: “De Russen vernederen zichzelf.” En dat is de juiste beoordeling, de hogere beoordeling van de situatie.

Mensenrechtenschendingen in Oekraïne
Enkele meest vernederende aspecten van deze invasie was de behandeling van burgers, de verkrachting van vrouwen, de marteling van mensen, op hun hele lichaam slaan met ijzeren staven totdat er geen plek meer over was die niet in elkaar geslagen is. Het doden van burgers, de vernietiging van ziekenhuizen, medische voorzieningen, de vernietiging van hele steden. Dit is vernederend. Maar heeft iemand de Russen hiertoe gedwongen? Dus je moet Macron vragen: hoe ziet hij dat we kunnen voorkomen dat we Poetin vernederen?

Zou dit niet betekenen dat we alle schendingen van de mensenrechten die de Russen zelf hebben begaan, moeten negeren? Moeten we ons er gewoon niet over uitspreken? Doen alsof het niet is gebeurd en doen alsof Rusland nog steeds een natie is die we als een beschaafde natie kunnen behandelen? Heeft het westen dat de afgelopen twintig jaar niet met Poetin gedaan; heeft dat hem niet in staat heeft gesteld, aangemoedigd, om te denken dat het westen zwak is en dat hij overal mee weg kan komen? Hoe gaat dat de lijn trekken die verdere avonturen voorkomt? Je zou misschien kunnen zeggen dat Poetin zich rationeel wel realiseert dat hij te ver is gegaan en een uitweg zoekt opdat hij aan de macht kan blijven. Maar kun je er echt op rekenen dat Poetin rationeel genoeg is om op deze manier te denken?

Je ziet dat dit een van de situaties is, waarin het lijkt alsof er geen goede uitkomst, geen ideale uitkomst, is. Maar er is altijd een ideale uitkomst als we bereid zijn om het bewustzijn te verhogen, bewuster te worden, en naar hogere niveaus van eenheid te gaan. Als de democratische wereld door deze oorlog meer verenigd kan worden en meer verenigd kan blijven dan voorheen, dan is dat de ideale uitkomst, wat er verder ook gebeurt, zelfs wat er fysiek gebeurt.

Het zwart-witdenken overstijgen
Het probleem met het kwaad is niet verdwenen. Het is genegeerd door democratische naties, maar je kunt het niet blijven negeren. Het is tijd om dat snel te doen, ernaar te kijken, naar de reactie op het kwaad te kijken en te beseffen dat we het beter kunnen doen. Het is geen kwestie van zeggen: “O, we hadden ongelijk, we hebben een fout gemaakt, we hadden dit anders moeten aanpakken.” Wanneer je het hogere bewustzijn krijgt, waardoor je daadwerkelijk in staat bent om met het kwaad af te rekenen en het kwaad te erkennen, kom je ook snel op een niveau waarop je niet langer in zwart-wittermen denkt, je denkt niet meer: “Dit was de het juiste om te doen. Het was niet juist om dat te doen.” Er is geen goed of fout, je transcendeert goed en fout, omdat dit de enige manier is waarop jij je kunt bevrijden van het kwaad, want wat is het kwaad? Gescheidenheid, de verdeling in de dualistische polariteiten van goed en fout, goed en kwaad. Omdat je bepaalt dat jij het ‘goede’ bent, en de mensen zijn die tegen jou zijn, het ‘slechte’ is.

Dit is ook het potentieel dat democratische naties hebben: de dualiteit transcenderen, omdat mensen in het dualistische denken een democratie niet echt kunnen laten functioneren, zoals je ziet in de Verenigde Staten. De volgende stap voor democratieën is dit zwart-witdenken, goed en fout, te transcenderen. Er is geen goed en fout. Maar de vraag is, wat doen we nu? Wat is het probleem met ‘goed en fout?’ Het maakt je inflexibel. Je kunt niet veranderen wanneer situaties veranderen. En die zullen veranderen.

Poetin heeft een uitweg nodig in Oekraïne omdat hij niet kan toegeven dat hij een fout heeft gemaakt. Maar het westen hoeft niet te analyseren: “Was onze reactie op Poetin verkeerd?” Ze hoeven alleen maar te zeggen: “Wat is de volgende stap die we moeten nemen in deze situatie? Hoe moeten we onze reactie veranderen om ons aan deze situatie aan te passen?’ Als je Poetin op dezelfde manier benadert, zou je zeggen: “Angela Merkel was heel veel jaren vriendelijk tegen Poetin en zij was een goede leider; dat kon niet verkeerd zijn. Daarom kan Duitsland geen ongelijk hebben wat betreft hun benadering van Poetin. We moeten Poetin dus blijven behandelen als iemand die niet een Russischsprekende Hitler is.”

Dit zou natuurlijk een schadelijke benadering zijn. Gelukkig kiest Duitsland niet voor die aanpak, hoewel ze nog steeds erg voorzichtig is. Als je niet denkt in termen van goed en fout, kun je niettemin veel gemakkelijker je benadering veranderen, en dat is overlevingsvermogen. Je kunt alleen overleven als jij je aanpast. En alleen als je gedachten niet gepolariseerd zijn en rigide zijn geworden vanwege jouw definitie van goed en fout, kun je je aanpassen en meegaan met de veranderingen.

De flexibiliteit van hoger bewustzijn
Het hogere bewustzijn gaat mee met veranderingen. Er bestaat een groot misverstand zowel onder christenen als onder veel spirituele studenten dat Christus of het hogere bewustzijn altijd gelijk heeft. Wat het hogere bewustzijn ook zegt, is juist en zal eeuwig juist zijn. Het hogere bewustzijn erkent dat situaties op aarde veranderen en dat er periodes zijn waarin je een bepaald standpunt zou kunnen innemen, maar dat je in andere periodes van standpunt moet veranderen en dat er zelfs momenten zijn waarop je iets doet wat niet goed lijkt, maar wel noodzakelijk is.

Je zou kunnen zeggen: “Is het juist dat het westen Oekraïne bewapent zodat het kan vechten tegen de Russische invasie?” Vanuit een hoger perspectief zou je zeggen dat de Christus – keer de andere wang toe, verzet je niet tegen het kwaad – zou zeggen: “Nee, je bewapent mensen niet en je vecht niet terug.” Maar vanuit een ander perspectief zou je zeggen: “Maar als jij je niet tegen de expansie van Rusland keert, dan gebeurt er hetzelfde als met Hitler. Rusland zal een groot deel van de wereld overnemen en is dat dan in overeenstemming met de algehele groei van het bewustzijn en een vooruitgang naar het Tijdperk van Hoger Bewustzijn?”

Je kunt geen rigide standpunten op de situatie op aarde hebben. Je moet flexibel zijn; je moet naar situaties kijken. Hoewel het klopt dat je het beste de andere wang kunt toekeren en de wezens met een hoger bewustzijn met kwade krachten en de mensen die door hen worden overgenomen, kunt laten omgaan, kun je dit niet op korte termijn doen omdat de mogelijkheid bestaat dat het kwaad dan veel meer invloed en dominantie krijgt. Uiteindelijk is de weg naar een betere wereld het verhogen van het bewustzijn, maar op elk moment in de tijd is het collectieve bewustzijn zover als het is en daarom moeten er bepaalde maatregelen worden genomen om te voorkomen dat de planeet op een spoor komt dat ertoe zal leiden dat er lange tijd nodig is om iets te corrigeren.

Als de mensen geen weerstand hadden geboden aan Hitler, hem heel Europa hadden laten overnemen, dan zou het nazisme tegenwoordig verdwenen zijn, maar dat zou lang hebben geduurd, omdat het ook lang heeft geduurd voordat het communisme in de Sovjet-Unie is gevallen. Nogmaals, we kunnen zeggen: “Had het Oekraïense volk de andere wang moeten toekeren en Rusland de natie moeten laten innemen en vreedzaam verzet moeten bieden en erop hebben moeten vertrouwen dat het op een of andere manier zou lukken?”

En je kunt zeggen: “Zou dat een realistisch scenario zijn geweest”? Welnu, de waarheid is dat als de meerderheid van het Oekraïense volk op een hoger bewustzijnsniveau was geweest, dit had kunnen werken; dan hadden ze de andere wang kunnen toekeren en dat zou het hogere bewustzijn de mogelijkheid hebben gegeven om de situatie te veranderen. Maar de meerderheid van het Oekraïense volk zat niet op dat niveau. Als ze op dat niveau waren geweest, zou de mogelijkheid tot een Russische invasie er in de eerste plaats al niet zijn geweest. Je kunt dus altijd zeggen: “Als het anders was geweest, was het anders geweest.” Maar het is niet anders.

Het collectieve bewustzijn van Oekraïne is waar het is; met de verdeeldheid in de Oekraïense natie tussen Russische sympathisanten en mensen die meer de Oekraïense nationale identiteit hebben. Daarom was dit het enige wat ze konden doen. Vanuit een ideaal oogpunt was het niet de beste reactie, maar we bevinden ons niet in een ideale situatie. Wanneer het hogere bewustzijn kijkt naar de realiteit van de werkelijke situatie, dan hebben de Oekraïners gereageerd zoals ze moesten reageren gezien hun bewustzijnsniveau. Hopelijk kunnen ze van daaruit groeien, kunnen ze de verdeeldheid overwinnen, kunnen ze de corruptie overwinnen en een grote sprong voorwaarts maken om een moderne natie te worden.

Volgende: De democratie beschermen tegen de vijand van buitenaf en de innerlijke vijand