Waarom is democratie beter dan elke andere regeringsvorm?

Waarom is democratie beter dan elke andere regeringsvorm?

De democratie wordt aangevallen in Oekraïne (de Russische invasie van Oekraïne in 2022) en er zijn ook aanvallen op de democratie in veel andere delen van de wereld. De waarheid is dat hoe bang mensen ook zijn, het Tijdperk van Hoger Bewustzijn eraan komt vanwege een onstuitbaar momentum.

Als onderdeel van de ontplooiing van het Tijdperk van Hoger Bewustzijn, zal democratie over de hele wereld blijven groeien; opkomen en toenemen. Steeds meer naties zullen democratieën worden, en landen die al democratie hebben, zullen zich steeds verder ontwikkelen tot democratischer vormen van democratie.

Natuurlijk zijn er krachten op aarde die elke positieve ontwikkeling tegenwerken. Er zijn natuurlijk krachten die er alles aan doen om de manifestatie van het Tijdperk van Hoger Bewustzijn te dwarsbomen of te vertragen. Die krachten zijn niet blij met democratie. Die zijn nooit gelukkig geweest met democratie en hebben vanaf de opkomst van de democratie van alles geprobeerd om deze ontwikkeling tegen te houden, te vertragen, te vervormen en de democratische naties te vervormen tot iets wat geen echte democratie is.

De vraag die democratieën moeten beantwoorden
Experts hebben gezegd dat alle democratieën bepaalde vragen moeten beantwoorden. Bijvoorbeeld: wat voor democratie willen ze? Welke mensen mogen stemmen? Moeten er volksvertegenwoordigers komen? Hoe moet die georganiseerd worden?

De experts hebben ook gezegd dat de belangrijkste vraag die democratieën moeten beantwoorden is: Waarom is democratie een betere regeringsvorm dan een andere? Dit is een vraag die, vanuit een wereldlijk perspectief, wanneer je niets weet over hoger bewustzijn, moeilijk te beantwoorden is.

Waarom is democratie een betere staatsvorm dan een autocratie of een dictatuur bijvoorbeeld? Laten we het hogere bewustzijn even opzijzetten en dit puur vanuit een wereldlijk perspectief bekijken, uitgaande van wat mensen weten. De sleutel is dat jij jezelf nog een vraag stelt, een verhelderende vraag, omdat jij je misschien wel realiseert, net als sommige mensen, dat het heel erg belangrijk is hoe je de vraag formuleert waar je over aan het nadenken bent. Waarom is democratie een betere regeringsvorm dan elke andere regeringsvorm? Wat is het sleutelwoord in die zin? Dat is ‘beter’.

Waarom is democratie beter? Nou, alles hangt af van hoe je ‘beter’ definieert. Wat is beter? Wat is slechter?

Beter en slechter zijn dualistische woorden. Maar zelfs degenen die dit niet weten, kunnen een simpele vraag stellen: Wie mag beslissen wat beter en wat slechter is? Met andere woorden, wie zijn de mensen in een bepaalde samenleving die beslissen wat een betere regeringsvorm is? En is democratie beter dan een dictatuur? Wie mag dat beslissen?

Tenzij je alle mensen laat beslissen of democratie beter is, heb je geen democratie. Als de mensen besluiten dat democratie een betere regeringsvorm is, heb je een democratie. Maar wat is het alternatief? Wat is er in de meeste landen gebeurd, zelfs in landen die democratisch zijn? Er is altijd een kleine elite die niet alleen beslist of democratie een betere staatsvorm is, maar ook over veel andere dingen in de samenleving.

Democratie is een staatsvorm waarin het volk beslist. In elke andere regeringsvorm, hoe je die ook noemt, zijn het niet de mensen die beslissen. En als de mensen niet beslissen, wie dan wel? Ook niet de kerstman en de tandenfee. Het is een of andere elite. Er is altijd een elite die beslist wat een betere regeringsvorm is. Kijk naar de geschiedenis. Wanneer heeft een elite ooit besloten dat democratie een betere regeringsvorm is dan een dictatuur?

Je hebt het gezien. Er zijn gevallen geweest waarin een gevestigde elite de vrijheid van de mensen zo onderdrukte dat de mensen ernaar verlangden om vrij te zijn van die elite. En toen kwam er een andere machtselite op die profiteerde van de onvrede van de mensen en een andere vorm van democratie vestigde omdat zij dachten dat zij in die democratie aan de macht konden komen.

Nogmaals, wat is de ‘betere’ regeringsvorm? Dat hangt af van wat je wilt. Wil je dat het volk regeert of wil je dat een kleine elite regeert? En dit is natuurlijk een belangrijke vraag in de menselijke geschiedenis. Kijkend naar de geschiedenis zie je dat samenlevingen gedurende het grootste deel van de bekende geschiedenis geen democratie waren. Ze werden geregeerd door een kleine elite, soms één persoon, maar meestal was er wel een elite van edellieden of partijbazen, hoe je ze ook wilt noemen, die de allerhoogste leider steunden.

Er zijn veel mensen, zelfs experts in geschiedenis en politiek, zelfs mensen die zijn opgegroeid in een democratische natie, die zullen zeggen dat het beter is om een elite te laten regeren. Maar is dat wel zo? Kijk terug in de geschiedenis en vraag jezelf eens af: Was het beter toen er een elite was die regeerde? Is het goed gekomen? Je kunt jezelf nog een vraag stellen: Voor wie was het beter dat een elite regeerde? Dat was altijd beter voor de elite omdat ze niet alleen aan de macht waren, maar ook een zeer bevoorrechte positie hadden waardoor ze in de meeste gevallen de vruchten van de arbeid van het volk konden afromen. Het was dus altijd beter voor de elite en praktisch nooit voor de mensen. De mensen waren of werden in principe de slaaf van de elite. Is het beter voor de mensen om als slaaf te leven?

Het lot van wereldrijken
Kijk eens naar wat er met naties is gebeurd. Was het beter voor het Romeinse rijk dat ze zich bezighielden met het veroveren van andere regio’s, totdat de op geweld gebaseerde cyclus ten einde liep en plotseling andere legers het Romeinse rijk aanvielen, Rome plunderden en het Romeinse rijk omverwierpen? Was dat beter voor Rome als natie? Of zou een duurzamere overheid beter zijn geweest?

In de jaren dertig hadden de meeste Duitsers het gevoel dat ze het meesterras waren en dat ze de meest geavanceerde en machtige natie op aarde waren. Maar hoeveel mensen hadden dat gevoel ook in 1945? Was het beter voor Duitsland wat Hitler deed? Veel mensen vonden van wel tot 1943, 1944 of 1945. Maar was het ook beter? Vanuit welk perspectief had de regering van Hitler beter kunnen zijn? Het was zelfs niet eens beter voor de elite die hem steunde, want ook zij hebben de oorlog verloren, ook al kwamen sommigen daar met veel geld en privileges uit.

Welke maatstaf gebruik je als je terugkijkt op de geschiedenis en zegt: “O ja, het volk kan zichzelf niet regeren, het is altijd beter om een elite dat te laten doen.” Wat is de maatstaf? Welke basis heb je om te zeggen dat het beter is dat een elite regeert wanneer je naar de geschiedenis kijkt? Waar zijn we nu? We zijn op een punt aanbeland waarop veel mensen zullen zeggen: “Ja, er zijn natuurlijk rampen door dictators veroorzaakt, maar de mensen hadden het niet beter kunnen doen. Er zijn voorbeelden van landen waarmee het bergafwaarts is gegaan. Sommigen zullen zeggen dat het probleem niet de elite is. Het probleem is niet dat een elite het Romeinse rijk of de Sovjet-Unie of nazi-Duitsland of een ander aantal naties bestuurd heeft. Nee, het was een ‘verkeerde’ elite. Als we de juiste elite hadden gehad die beter kon regeren dan deze dictators, dan zou dat een betere regeringsvorm zijn geweest dan een democratie.”

Nu zijn we weer terug bij af. Wie bepaalt wat de juiste elite is? O ja, de elite bepaalt wat de juiste elite is. De heersende elite, de gevestigde elite, die op enig moment een samenleving beheerst, is volgens hun definitie altijd de juiste elite en altijd de mensen die het meest geschikt zijn voor die taak. Hoelang duurt dit? Totdat er een andere elite komt die zegt: “Nee, de gevestigde elite zijn de verkeerde mensen voor die taak; wij zijn de juiste mensen daarvoor. Wij Robespierre, ik Lenin, wij zijn de juiste mensen voor die taak.” Wie de lessen van de geschiedenis niet leert, is gedoemd ze te herhalen. De vraag is: hoelang wil je die fouten blijven herhalen?

Als je kijkt naar wat er ‘verkeerd’ is gegaan in landen waar ze zijn verslagen en zichzelf hebben vernietigd, zoals nazi-Duitsland, het Romeinse Rijk en de Sovjet-Unie, als je kijkt naar wat er met de naties is gebeurd die zichzelf hebben vernietigd, dan is dat altijd gekomen omdat er onbalans was. Ze raakten uit balans. Ze gingen te ver naar het ene uiterste en toen ze ineens niet meer verder konden, kwamen ze in een neerwaartse spiraal die op den duur leidde tot de ineenstorting.

Als je hier zelfs vanuit een wereldlijk perspectief naar kijkt, kun je zien dat het Romeinse Rijk gedurende honderden jaren in een expansieve fase verkeerde. Ze veroverden steeds meer territorium en steeds meer mensen. Waarom hield dit op? Omdat in die tijd de communicatietechnologie gewoon de limiet bepaalde voor hoever het Romeinse rijk zich vanuit Rome kon uitstrekken en nog steeds vanuit Rome kon worden bestuurd. Er kwam een moment dat er twee keizers moesten komen, een in Rome en een in Constantinopel. Maar wat gebeurde er toen? Hetzelfde als met Kaïn en Abel, ze begonnen het oneens te worden. En ineens ontstond er een interne strijd in het Romeinse rijk die een belangrijke factor werd bij de ondergang.

Er was een grens aan hoe ver het Romeinse rijk kon worden uitgebreid voordat het weer begon samen te trekken. Dit is de uitbreidende kracht en de samentrekkende kracht; de twee krachten die je aan het werk ziet in het universum. Wanneer je uit balans raakt in de uitbreidende kracht, dan bereik je een grens, een doodlopende weg omdat je niet verder kunt uitbreiden door middel van geweld, waarop het Romeinse rijk natuurlijk volledig op berustte. Dan wordt de samentrekkende kracht sterker en begint je rijk uiteen te vallen.

Kijk naar Hitler. Hij nam het tegelijkertijd op tegen de Sovjet-Unie, Rusland, West-Europa en de Verenigde Staten. Vanuit een puur wereldlijk perspectief kun je zeggen dat juist de manier van denken ervoor heeft gezorgd dat Hitler van alles tegelijk aanpakte, en zijn nederlaag garandeerde, omdat er een limiet zat aan hoeveel hij kon blijven uitbreiden voordat hij bij wijze van spreken bij de muur kwam, waar de samentrekkende kracht zich begon terug te trekken. Je zou kunnen zeggen dat de nederlaag van Hitler vanaf het begin gegarandeerd was. Vanaf het allereerste begin was de ineenstorting van de Sovjet-Unie gegarandeerd. Vanaf het allereerste begin was het gegarandeerd dat het ongebreidelde kapitalisme ten onder zou gaan.

Je kunt zeggen: “Maar we hebben tegenwoordig veel betere communicatietechnologie, misschien zou één imperium of misschien één natie de wereld kunnen overnemen.” Nee, dat kan niet. Door de grootte van de planeet, de continenten en de oceanen wordt alles op aarde in evenwicht gehouden, waardoor een op geweld gebaseerd wereldrijk niet de hele planeet kan overnemen.

Er is nog een andere factor die deel uitmaakt van deze vergelijking – voor degenen die openstaan voor hoger bewustzijn – en dat is de verdichting van de materie. Sinds de mensheid in de dualiteit is gekomen en sinds de manipulatoren hun op geweld gebaseerde benadering van alles hebben ingevoerd, is de materie dichter geworden. Ja, de trend is nu omgedraaid en de materie wordt langzamerhand lichter. Maar een op geweld gebaseerde poging om de wereld te veroveren verdicht de materie wel, en de verdichting van de materie roept weerstand tegen geweld op. Er zal altijd een limiet zitten aan hoever een op geweld gebaseerd wereldrijk kan gaan, omdat die denkwijze wordt weerspiegeld door de verdichting van de materie. Ondanks alle technologie zal er altijd een absolute grens zijn aan hoever een op geweld gebaseerd wereldrijk kan gaan. En nogmaals, daarom zal geweld zichzelf vernietigen.

Kun je een elitaire samenleving hebben die niet op geweld berust? Zie je dit ergens in de wereldgeschiedenis terug? Je ziet geen enkel op geweld gebaseerd wereldrijk dat zichzelf op een gegeven moment niet vernietigde omdat het in strijd was met de natuurwetten, zoals jullie ze noemen (maar die in werkelijkheid de wetten van hoger bewustzijn zijn) en het hele ontwerp van de planeet aarde. Dat kan niet gebeuren. Het is nog nooit gebeurd. Het zal ook nooit gebeuren. Hoelang wil je dit onmogelijke doel najagen, of liever toestaan dat een paar manipulatoren je dit onmogelijke doel laten najagen eer je beseft dat de beste regeringsvorm nooit een elitaire regeringsvorm zal zijn?

Plato en de filosoof-koning
Er zijn mensen die zullen zeggen: “Hoe zit het met Plato en de filosoof-koning? Was het geen ideaal om een wijze heerser te hebben met de absolute macht, maar die van goede wil en heilzaam was en daarom zijn natie de beste regeringsvorm kon geven? Had Plato niet gelijk toen hij wees op een filosoof-koning? Het probleem met het idee van een filosoof-koning is dat er zelden een filosoof-koning in de buurt is als je er een nodig hebt. Wijs eens iemand aan die zou kunnen voldoen aan Plato’s ideaal van filosoof-koning. O ja, sommigen zullen erop wijzen: “Onze heerser was er een.” Maar was hij dat ook toen het erop aankwam?

Zelfs vanuit wereldlijk perspectief kun je naar de geschiedenis kijkend zeggen: Hoe waarschijnlijk is het dat één persoon wijs genoeg is om een natie op een duurzame manier te regeren? Wat bedoelen we met wijs? Dit betekent eigenlijk dat iemand evenwichtig genoeg is om de natie niet te ver ergens in mee te slepen. En je kunt zeggen dat die er wel zijn geweest. Een paar waren redelijk in evenwicht, dus het is geen volledig onmogelijk doel. Maar het probleem is dat die heersers in de meeste gevallen vroeg of laat te onevenwichtig worden omdat ze verblind raken. Ze drinken hun eigen Kool-Aid. Ze zijn er zo zeker van dat ze gelijk hebben dat ze niet meer luisteren naar hun volk of hun adviseurs, of niet meer zien wat er echt gaande is. Werkt het wel wat ik doe? Dit overkomt hen vrijwel allemaal, zodat ze wel een tijdlang redelijk in evenwicht kunnen blijven, maar vroeg of laat toch uit balans raken.

Het andere probleem met het idee van een filosoof-koning is dat Plato ondanks zijn wijsheid niets afwist van manipulatoren en de verhoudingen van de machtselite niet begreep. Hoe vind en benoem je een filosoof-koning en weet je zeker dat hij geen manipulator is? Wanneer je een nieuwe koning nodig hebt, zal er altijd wel een manipulator zijn die deze positie wil. Wat is de manipulator bereid te doen om die positie te krijgen? Alles – leugens, bedrog, machtsspelletjes, zelfs de andere kandidaat vermoorden. Hoe zou je ervoor zorgen dat je een filosoof-koning benoemde? Je zou door het volk gekozen moeten worden, nietwaar? Maar is dat dan geen vorm van democratie? Zelfs als je een wijze heerser had, zou hij door het volk gekozen moeten worden. En hoe zou je dan kunnen voorkomen dat die wijze heerser ineens niet meer zo wijs is? Alleen als de mensen een manier hadden om hem af te zetten als ze dat wilden. Is dat ook niet een vorm van democratie?

Als je naar de geschiedenis kijkt, zie je dat hoe minder controle de mensen hebben over het besluitvormingsproces, hoe groter de gemaakte fouten zijn. Iedereen die bereid is naar de geschiedenis te kijken, kan dit zien. Het is gewoon een observatie van hoe het leven werkt en hoe de geschiedenis zich heeft ontvouwd. Wat betekent dit? Dat je de besluitvormers en het besluitvormingsorgaan moet verbreden als je wilt voorkomen dat een natie zo uit balans raakt dat ze in een zelfdestructieve spiraal terechtkomt. Wat is de grootste verbreding van het besluitvormingsorgaan? Het hele volk.

Dit is voor zover als we kunnen gaan met de wereldlijke waarnemingen. Praten over manipulatoren is niet echt iets waar de wereld zich bewust van is, maar de wereld is zich wel bewust van dictators, tirannen en mensen die voor rampzalige gevolgen hebben gezorgd, zoals Hitler. Iedereen is hiervan op de hoogte. Iedereen is zich ervan bewust dat je dergelijke heersers moet vermijden. Hoe doen we dat? Door het besluitvormingsorgaan te verbreden.

Laten we nu wat meer ingaan op het perspectief vanuit een hoger bewustzijns. We gaan opnieuw terug naar de vraag: wat is een ‘betere’ regeringsvorm? Daar zijn veel maatstaven voor. Je zou kunnen zeggen dat dit een regering is die letterlijk bepaalde resultaten kan bereiken, zoals welvaart voor de mensen. Een regering kan de mensen beschermen tegen een invasie van buitenaf. Een regering die dit kan doen en dat kan doen, welke criteria jouw samenleving ook stelt. Maar is dat echt het beste?

De uitbreiding van de capaciteiten van de geest van de mensen
Wat is er de afgelopen duizenden jaren gebeurd in de geschiedenis? Wat is de basis voor de vooruitgang die je hebt gezien? Maar heel weinig mensen zouden per slot van rekening zeggen dat de wereld niet is vooruitgegaan sinds de steentijd. Waar berust die vooruitgang op? Je zou kunnen zeggen dat het om uitbreiding van kennis gaat. We weten tegenwoordig meer dan in het stenen tijdperk. Maar is dat echt alles? En wat houdt de vergroting van kennis trouwens in? Hoe kunnen de mensen tegenwoordig meer weten dan de mensen in het stenen tijdperk?

Volgens de biologie, de antropologie en de evolutietheorie gaan wetenschappers ervan uit dat het menselijk brein in het stenen tijdperk ongeveer even groot was als nu. Waarom wisten de mensen uit het stenen tijdperk niet zoveel als jij nu? Waarom waren ze niet slim genoeg om een manier te vinden om hun dagelijks leven te verbeteren in plaats van een zeer zwaar bestaan te leiden?

Bepaalt alleen de hersengrootte de menselijke intelligentie of is er meer aan de hand? Als je een bewuster persoon bent, realiseer jij je dat er meer aan de hand is, omdat je geest meer is dan je hersenen. De waarheid is – zoals alle bewustere mensen weten en zoals veel mensen nu beginnen te beseffen – dat je geest meer is dan je hersenen. Je kunt het menselijke gedrag en de menselijke psyche niet verklaren aan de hand van fysieke processen in de hersenen. Dat is niet genoeg. De capaciteit van de geest van mensen is uitgebreid.

Als je iemand in het stenen tijdperk had geprobeerd te leren tellen, zou je het onmogelijk hebben gevonden om hem tot meer dan tien te leren tellen. Zijn verstand had het niet kunnen bevatten. Als je van iemand in het stenen tijdperk had gezegd: “Zijn hersenen zijn even groot als de mijne, en aangezien ik kan lezen, zou hij ook moeten kunnen lezen”, dan zou je het onmogelijk hebben gevonden om het hem te leren. Mensen uit het stenen tijdperk hadden niet het vermogen om in abstracte termen te denken, iets wat je moet kunnen om te lezen – om te zien dat een klein kronkeltje op een stuk papier overeenkomt met een geluid en dat meerdere kronkels corresponderen met een woord, dat correspondeert met een object.

Je zou een man uit het stenen tijdperk niet het woord ‘steen’ kunnen leren lezen, laat staan ‘tijdperk’, omdat hij wel wist wat een steen was, maar het concept tijdperk had hij onmogelijk kunnen doorgronden. Waarom doorgronden mensen het vandaag wel? Omdat de individuele geest van mensen door de expansie is uitgebreid, maar ook is er een enorme expansie geweest in de collectieve geest, het collectieve bewustzijn.

Het collectieve bewustzijn op aarde is tegenwoordig zo anders dan in het stenen tijdperk dat je het verschil nauwelijks zou kunnen doorgronden. Daarom hebben de mensen vandaag de dag geen probleem om te leren lezen. Niet alleen is de kennis uitgebreid die de vooruitgang heeft gestimuleerd, maar ook de capaciteiten van de menselijke geest, zowel op persoonlijk als op collectief niveau.

Het doel van de samenleving
Als we nu erkennen dat er een expansie van de geest heeft plaatsgevonden en teruggaan naar de vraag: wat is de ‘betere’ regeringsvorm? Wat is het doel van het leven op aarde? Kijk naar de geschiedenis en volgens de christelijke religie was het doel eigenlijk te voorkomen dat je eeuwig in de hel zou branden en in plaats daarvan in de hemel zou komen nadat je klaar was met je leven op aarde. Het leven op aarde had eigenlijk geen andere bedoeling dan dit veilig te stellen, de hel te vermijden en de hemel veilig te stellen. En hoe kon je dit dan doen? Door de kerk te gehoorzamen. En wat was de kerk? O ja, een elite. En wie steunden ze? De koningen en de adellijke klasse, nog een elite.

Hoeveel expansie van de geest was er voor de mensen die leefden tijdens de duizendjarige donkere middeleeuwen die werd gedomineerd door de katholieke kerk? Wel iets, maar niet erg veel, en zeker niet vanwege de kerk, maar juist ondanks de kerk. Wat was de bedoeling van de samenleving toen? Was het de expansie van de geest van de mensen of de collectieve geest? Nee, om de elites – de geestelijkheid en de adellijke klasse en de koningen – in hun bevoorrechte positie te houden. Dat was het doel van die staatsvorm. En wat is het doel van een elitaire regering? In de eerste plaats om de elite in haar bevoorrechte positie te laten behouden. Er is geen ander doel, of in ieder geval zijn er slechts secundaire doelen voor dat algemene doel. Het doel van de samenleving in een elitaire samenleving wordt bepaald door de elite, draait om de elite en houdt ze als een elite.

Wat is de werkelijke bedoeling van de samenleving vanuit het perspectief van hoger bewustzijn? De uitbreiding van de persoonlijke geest van de mensen en het collectieve bewustzijn – niet alleen omdat dit voor vooruitgang zorgt, maar omdat dit het doel is van het leven op aarde vanuit een hoger perspectief. Maar zelfs als je er niet naar kijkt vanuit een hoger perspectief, maar alleen vanuit wereldlijk perspectief, is het geen mooi doel als een samenleving de groei in bewustzijn bevordert, de groei van de geest van haar burgers en de groei van het collectieve bewustzijn dat de samenleving vooruit brengt naar steeds meer materiële welvaart, steeds meer vrijheid en bovenal steeds meer psychisch welzijn voor de mensen?

Zou je vanuit een puur wereldlijk perspectief niet kunnen zeggen dat de welvaart van de mensen en het welzijn van de mensen het doel van een samenleving is – van alle mensen? Dat zou je zeker kunnen zeggen, hoewel veel mensen erop tegen zouden zijn. Maar waar pleiten degenen die erop tegen zijn dan voor? Ze bepleiten altijd de privileges van de elite. Als je tegen het welzijn van de mensen bent, dan zeg je altijd dat het welzijn van een elite belangrijker is dan de algemene bevolking en dat de bevolking de knecht of de slaaf van de elite moet zijn. Dat kan niet anders. Wat zit daar tussenin? Ja, je kunt allerlei mooie theorieën bedenken. Maar dit is altijd de dynamiek: een elite versus het volk. Of je wilt wat het beste is voor de algemene bevolking, of je wilt het beste voor een kleine elite die profiteert van de bevolking.

Consensusdemocratie
Kijk naar de geschiedenis, wat is er nog meer? Ja, er zijn een paar voorbeelden van samenlevingen die zich richten op de algemene bevolking. Er zijn niet altijd de soort democratieën geweest die je tegenwoordig kent, waarin mensen over dingen stemmen, omdat er eigenlijk een soort regering is waarvan je zou kunnen zeggen dat die democratie overstijgt, althans democratie in de vorm van volksvertegenwoordigers. En dat is een regering waarin je niet hoeft te stemmen maar de meerderheid laat beslissen en op die manier tot consensus te komen, omdat het duidelijk wordt dat de overgrote meerderheid van de mensen hetzelfde wil en het dus eigenlijk geen zin heeft om te stemmen.

Tot nu toe is dit echter alleen bereikt in zeer kleine lokale samenlevingen, zoals stammen. Een paar Noord-Amerikaanse Indianen hadden zo’n soort samenleving. Er zijn verschillende stadstaten over de hele wereld geweest die in verschillende historische perioden zo’n soort samenleving hebben gehad, omdat het niet nodig was om vertegenwoordigers te kiezen – er was zelfs geen directe democratie nodig waarbij iedereen stemde. Het werd gewoon duidelijk dat er consensus was. Het probleem is natuurlijk hoe je dit op grotere schaal doet, bijvoorbeeld in een natie. En dan zou je natuurlijk technologie kunnen gebruiken – en dat zal ook in het Tijdperk van Hoger Bewustzijn gebeuren – om dit soort communicatie te maken waardoor er uiteindelijk, na discussie, consensus ontstaat. Maar dan zou de vraag worden: Als je een samenleving hebt waarbij alle mensen die deelnemen aan het debat betrokken worden, is dat dan ook niet een vorm van democratie? Zeker, het is geen elitaire samenleving, toch?

De eerste fase van democratie is dat mensen stemmen op volksvertegenwoordigers. En dit is een tussenfase. Het is een soort concessie aan het bewustzijn – het idee dat rondzweeft in het collectieve bewustzijn – dat sommige mensen geschikter zijn om beslissingen te nemen dan de gemiddelde persoon. En dat hoefde in de begindagen van de democratie helemaal niet verkeerd te zijn, omdat de gemiddelde persoon niet de kennis had, of niet kon lezen, enzovoort. In een democratie met volksvertegenwoordigers stemmen mensen op volksvertegenwoordigers en nemen de vertegenwoordigers de meeste beslissingen.

Dan kun je de volgende fase komen van directere democratie waarin alle mensen bij grotere beslissingen in ieder geval over iets stemmen. Dat zie je in referenda over verschillende dingen, zoals je net in Denemarken hebt gehad. Ze hebben gestemd over de vraag of ze de uitzonderingen op het defensiebeleid van de Europese Unie wilden voortzetten of dat ze zich daar zonder beperkingen bij wilden aansluiten. Veel andere landen hebben ook dit soort referenda. Maar je ziet dat de meerderheid nog steeds beslist. In veel gevallen waarin de meerderheid beslist, blijft de vraag: Is dit de beste regeringsvorm? Het is een van de vragen waarmee democratieën moeten worstelen. Moeten we één persoon voor de meerderheid laten beslissen en over een probleem laten beslissen als alle andere mensen min één erop tegen zijn? Of hebben we een grotere meerderheid nodig om over bepaalde kwesties te beslissen? En dit kan er natuurlijk uiteindelijk toe leiden dat een referendum bijna een formaliteit wordt, omdat er op den duur consensus ontstaat omdat tenminste een grote meerderheid van de mensen ziet dat het in hun eigen belang, in ieders belang, in het belang van de natie, is om deze richting op te gaan.

Het aanpassingsvermogen
Democratie, in welke vorm dan ook, is de regeringsvorm van het Tijdperk van Hoger Bewustzijn. Het is de regering van de toekomst. Er zijn heel veel mensen op aarde die het er nog steeds niet mee eens zijn of die niet geloven dat democratie de toekomst heeft. Maar als je kijkt naar de meeste mensen die het hier niet mee eens zijn, dan zie je dat zij leven in naties die worden geregeerd door een kleine elite die de mensen heeft laten geloven dat dit beter voor hen is. Je ziet in China bijvoorbeeld dat de huidige regering van China onder leiding van Xi dictatorialer is geworden dan ooit sinds Mao. Om slechts één voorbeeld te noemen, ze zeggen dat hun zero-Covid-beleid de juiste beslissing was, niet alleen de juiste, maar ook de superieure beslissing, en zeker superieur aan die van het decadente, democratische westen. Bij de Omicronvariant ziet iedereen die hier objectief naar kijkt, dat dit niet het beste beleid is, het is slechts een beleid. Het gaat er niet om of dit het slechtste beleid is en of dat de westerse reactie het beste is. Er is geen beste beleid bij een vraagstuk als dit, want als je naar een probleem kijkt, is er echt geen beste beleid omdat alles voortdurend verandert.

Het beste beleid voor elk probleem is dat je naar de omstandigheden kijkt en je aanpast aan veranderende omstandigheden. Wat is een van de lessen van de hele Corona-pandemie? Dat er altijd dingen op de wereld zullen zijn waar niemand controle over heeft. Er zullen altijd dingen zijn die mensen verrassen. De vraag is niet wat het beste beleid is. We moeten ons altijd aanpassen. Als er zich situaties voordoen – zoals de Corona-pandemie duidelijk heeft gedaan met het opduiken van nieuwe varianten – moeten we ons eraan aanpassen. En de mensen die zich kunnen aanpassen, zullen het het beste doen, terwijl degenen die rigide en inflexibel worden, het niet zo goed zullen doen. Je kunt hier zien dat het beleid van China in het begin van de pandemie werkte. Maar de westerse reactie werkte ook op een bepaalde manier. Toen kwam de Omicronvariant die veel besmettelijker is, en toen werkte het beleid van China niet zo goed als in het begin. Maar konden ze zich aanpassen? Konden ze veranderen? Nee, omdat de regering zichzelf in wezen had neergezet als onfeilbaar. En toen ze verklaarden dat hun reactie de juiste was en superieur aan die van het westen, het veranderen van hun beleid zou betekenen dat ze toegeven dat ze eerder ongelijk hadden gehad.

Maar waarom moest je zeggen dat jouw beleid de enige juiste was en superieur was aan alle andere? Waarom moest je dit zeggen? Dit is een van de kenmerken die zit ingebouwd in een elitaire regering. Een elite onderdrukt altijd het volk. Ze hebben voortdurend de behoefte om dit te rechtvaardigen. En daarom zijn ze geneigd om te zeggen dat ze onfeilbaar zijn of een superieur beleid hebben of het allerbeste beleid voeren. En wat betekent dit automatisch? Dat ze hun beleid niet kunnen veranderen, want dan zouden ze toegeven dat ze ongelijk hadden, en dat betekent dat ze zich niet kunnen aanpassen aan veranderende omstandigheden. Hoe kan een elitaire samenleving voorkomen dat ze in een negatieve spiraal terechtkomt die kan leiden tot zelfvernietiging aangezien de omstandigheden voortdurend veranderen en door de hele geschiedenis heen voortdurend zijn veranderd? Dit kan niet, dat is nog nooit gebeurd en zal ook nooit gebeuren.

Inflexibiliteit kan het voortbestaan niet garanderen. Inflexibiliteit zal leiden tot dood en ondergang en vernietiging en rampspoed en achteruitgang. Wat is de ‘beste’ staatsvorm? De staatsvorm die zorgt voor de snelste en meest duurzame groei van de geest van de mensen, de capaciteiten van de geest van de mensen, de groei in bewustzijn van de mensen en de natie en de mensheid. En zo’n staatsvorm moet flexibel zijn. Die moet flexibel zijn.

Volgende: Er is geen democratie zonder hoger bewustzijn