De angst overwinnen dat je niemand bent

Geascendeerde Meester Jezus, 17 juni 2012

Ik weet natuurlijk heel goed dat velen van jullie eerst door een fase heen moeten om je angst op te ruimen, de angst die in jullie is geprogrammeerd. Wat gebeurt er als jij je uit het systeem terugtrekt, wanneer jij niet meer in de gezamenlijke kaders past? Het dualiteitsbewustzijn heeft je natuurlijk heel zwaar geprogrammeerd. Zien jullie niet dat ze jullie iets aanbieden behalve een financieel veilig bestaan? Ze bieden jullie het gevoel van superioriteit aan, maar dit betekent wel dat als jij je uit de genadeloze concurrentiestrijd van het bedrijfsleven terugtrekt, jij inferieur bent, jij niets bent. “Wat doe jij tegenwoordig? Je hebt ontslag genomen, wat doe je nu?” Wie ben jij wanneer je niet meer in het gezamenlijke kadertje zit dat jou en ieder aspect van jouw creatieve expressie definieert?

Enkelen van jullie moeten naar deze angst kijken en onderzoeken waarom jij je zo voelt. Waarom geloof je deze programmering die zegt dat jij niemand bent, of inferieur, als jij niet aan de verwachtingen voldoet. Mijn geliefden, ik suggereer niet dat jullie nu allemaal ontslag moeten nemen. Wat ik wel zeg, is dit: Als jij bewuster wordt en je overtuigingen gaat onderzoeken die jouw huidige situatie echt en onvermijdelijk laten lijken, kan er een moment komen waarop jij je niet uit die situatie als zodanig hoeft terug te trekken. Je ziet natuurlijk dat er andere mogelijkheden zijn en dan verander je.

Natuurlijk moet ik ook zeggen dat er iets in jou moet sterven voor je de kansen in creativiteit ziet liggen en dat is het bewustzijn dat ervoor gezorgd heeft dat jij je met die eerdere situatie vereenzelvigde. Zoals wij hebben gezegd, bouw je een soort zelfgevoel op, je bouwt een bepaalde identiteit op, een bepaalde rol voor jezelf en je projecteert de Bewuste Jij erop. Maar er zit verschil tussen de rol en de situatie in de buitenwereld.

Je hoeft niet beslist je baan op te zeggen of met je familie te breken om naar een hoger niveau te gaan. Maar je moet wel bereid zijn het identiteitsgevoel dat jij hebt, te onderzoeken en die identiteit te laten sterven, zelfs als je ego tegen jou staat te gillen dat je in een vacuüm terecht komt, dat je niemand bent, dat je inferieur bent, dat je geen bestaan krijgt. Je moet dat identiteitsgevoel laten sterven voor je de helderheid hebt, de lege geest, om de nieuwe kansen te zien waar jij je op kunt richten.

Het niemandsland
Soms kun je inderdaad in een niemandsland terechtkomen waar je de onechtheid van jouw situatie in de buitenwereld hebt ingezien. Je bent niet meer volledig overtuigd dat dit de manier is waarop het moet gaan, maar je hebt nog niet dat identiteitsgevoel losgelaten, die rol die jij jezelf had gegeven. Dus kun je de nieuwe kansen nog niet zien, en dus moet je bereid zijn je identiteitsgevoel te onderzoeken en bereid zijn te doen wat ik zei: Degenen die hun leven – hun identiteitsgevoel – willen behouden, zullen het verliezen. Degenen die hun leven willen opgeven om mijnentwil, zullen zien dat er nieuwe kansen komen.

Dit is natuurlijk het pad naar Christusschap waarbij je de echtheid van de verschijnselen begint te onderzoeken die jou laten geloven dat jij je als oneindige Geest, bij de eindige verschijnselen moet aanpassen. Wat ik al eerder heb gezegd, is dat er één ding is dat ik graag wil en dat is dat jij in staat moet zijn te onthouden, zelfs als ik je om 4 uur ’s morgens wakker maak: Wat onecht is, heeft geen macht over wat echt is. Wat oneindig is, is niet verplicht zich aan eindige verschijnselen aan te passen.

Natuurlijk hebben jullie allemaal een fysiek lichaam, jullie moeten je aan allerlei situaties aanpassen, maar ik heb het over je gedrag in de buitenwereld, ik spreek over identificatie. Jullie zijn allemaal geïncarneerd, jullie hebben allemaal gezinnen waar jullie voor moeten zorgen en dit is prima, maar je hoeft je niet met die rol te identificeren, zodat jij denkt dat er niets meer is.

Enkelen van jullie hebben misschien kleine kinderen en hebben het gevoel dat ze nooit eens tijd voor zichzelf hebben. Maar als je desondanks naar het identiteitsgevoel kijkt dat jij als ouder hebt opgebouwd, ontdek je misschien dat als je die identiteit onderzoekt, er altijd af en toe tijd voor jezelf is. Je kunt zeker van mening veranderen en je ziet dat je zelfs met een druk schema tijd voor jezelf kunt maken. Het is maar hoe je het bekijkt.

Wanneer jij je onderdompelt in die ervaring, denk je dat allemaal echt is en dat niets een kwestie van perspectief is. Wanneer je door het bewustwordingsproces heen gaat, begin je het te begrijpen: “Ah, dit is onecht, dit is een kwestie van perspectief. En als ik mijn perspectief verander, dan veranderen de omstandigheden in de buitenwereld of mijn benadering daarvan verandert. Ineens verandert mijn ervaring van het leven, waardoor ik mij niet meer door die omstandigheden beperkt voel.

Naarmate dit bewustwordingsproces vordert, begin je in te zien en zelfs te accepteren dat niets op aarde echt is en dat het allemaal een kwestie is van perspectief, van waarneming. Dit is de waarheid die dieper gaat, die wij allemaal proberen te onderrichten, afhankelijk van de situatie en het bewustzijnsniveau waarin wij in de fysieke vorm verschenen die de mensen konden zien.

Dit is een deel van een langere lering. Het hele dictaat kun je hier lezen.