Veel mensen zijn paranoïde schizofreen

Geascendeerde Meester Jezus, 17 juni 2012

Zie je niet in dat zolang jij vastzit in het dualiteitsbewustzijn, jij paranoïde schizofreen, bent. Je kunt er niet omheen. Het is een feit dat de mensen die in de gevestigde orde van de psychologie als paranoïde schizofreen worden bestempeld, slechts mensen zijn die de kwaal, die 99,9% van de mensen op deze planeet heeft, in heel extreme mate hebben. De meeste mensen zijn paranoïde schizofreen, alleen zijn sommige vormen van paranoïde schizofrenie zo gewoon dat zij als normaal worden beschouwd.

Er komt een moment waarop iemand overeind moet gaan en zeggen: “De keizer heeft niets aan.” Dat moet natuurlijk erkend worden als je vrede wilt, je moet uit die dualistische polariteiten stappen, erover heen stappen, want je kunt daar geen vrede in vinden. Dat heeft de Boeddha met de Vier Edele Waarheden proberen uit te leggen. De Eerste Edele Waarheid wordt gewoonlijk gezien als zeggen dat het leven lijden is, maar de waarheid die dieper gaat, is dat zolang jij in de dualiteit bent, het leven uit lijden bestaat.

De dualistische polariteiten die elkaar aantrekken, maken van jou een huis dat tegen zichzelf verdeeld is en dat zorgt ervoor dat jij geen vrede hebt. Er zijn natuurlijk veel verschillende definities van lijden, maar als je onder de oppervlakkige verschijnselen kijkt, is het niet zo dat lijden wordt veroorzaakt door niet-vrede. Als jij geen vrede hebt, lijd jij.

Op het moment dat jij innerlijke vrede krijgt, wordt je lijden getranscendeerd, zelfs als de omstandigheden in de buitenwereld niet ideaal zijn. Als jij gemoedsrust hebt, lijd jij niet en daarom zie je dat sommige bejaarden, wanneer hun lichaam tekenen van slijtage gaat vertonen, nog steeds innerlijke rust kunnen hebben.

Hoe je innerlijke rust krijgt
Je ziet maar heel zelden op aarde mensen die vrede met zichzelf hebben. Wij, de geascendeerde meesters, zouden graag willen dat iedereen die onze leringen kent, deze innerlijke rust krijgt.

Maar die zul je pas krijgen wanneer je op het punt komt dat je bereid bent naar jezelf te kijken en dan te zeggen: “Ik ben niet in vrede, toch? Nee, ik ben niet in vrede, maar waarom ben ik dan niet in vrede? Wat is dit gevoel dat ik wel heb, wat zijn die reactiepatronen die mij uit die vrede weghalen? Waarom reageer ik zo, wat is de diepere overtuiging die achter mijn reactiepatronen schuil gaat, de diepere overtuiging die ik over mijzelf, over het leven, heb?”

Als je goed kijkt, zie je geleidelijk aan – als je de instrumenten gebruikt die wij hebben gegeven, en andere middelen die op de wereld tot je beschikking staan – die hele subtiele overtuigingen die jij hebt. Een verwachting over hoe het leven eruit moet zien, en als het leven niet zo verloopt, lijd je omdat jij naar die tegenovergestelde polariteit streeft waar het leven is zoals jij denkt dat het eruit moet zien.

Er komt een moment waarop jij jezelf moet afvragen: “Jaag ik mijn hele leven lang verwachtingen na, ga ik proberen het universum aan mijn verwachtingen te laten voldoen?” Of doe ik een stapje terug, kijk eens naar die verwachting en zeg dan: “Is dit de verwachting die mij in het lijden vasthoudt en niet de omstandigheden in de buitenwereld?” Wanneer je dat besef krijgt, dan begin je pas echt aan het pad naar Christusschap en zelfs Boeddhaschap en nog verder.

Dit is een deel van een langere lering. Het hele dictaat kun je hier lezen.