De echte God beoordeelt jou niet

Geascendeerde Meester Lady Meester Portia, 19 april 2009

Mensen veroordelen anderen, zij hebben het gevoel dat die op een of andere manier slechte mensen zijn en dat God hen straft. De onderliggende overtuiging is dat mensen een verkeerd beeld van God hebben gevormd. Ze denken dat God de allerhoogste rechter is die vanuit de hemel op jou neer kijkt met een strenge uitdrukking op zijn gezicht, zich in zijn lange baard krabbend, klaar om je te veroordelen voor elke fout die je maakt – vooral de zogenaamde godslastering van ongehoorzaam te zijn aan de aardse kerk die beweert dat ze die verre God in de lucht vertegenwoordigen.

Ondanks het feit dat je opgevoed bent om God te vrezen – zodat jij vanwege die angst gehoorzaam naar het aardse instituut en haar hiërarchie luistert – willen ze ook dat jij gelooft dat deze God goed is. Een goede God zou er onmogelijk voor kunnen zorgen dat mensen ziek worden. Het is alleen maar logisch dat mensen voor straf ziek zijn, omdat ze iets verkeerds hebben gedaan. Ze moeten wel iets verkeerd gedaan hebben, want God zou niet de fout hebben kunnen maken dat hij een wereld schept waarin ziekten en kwalen en de dood bestaan.

Het concept rechtvaardigheid zoals men dat meestal op aarde bekijkt, wordt op een ingewikkelde manier aan het foute concept van de externe, oordelende God gekoppeld. Heeft Jezus niet gezegd dat zijn vader niemand oordeelt, omdat hij elk oordeel overlaat aan zijn Zoon? De Zoon is het Christusbewustzijn. Het Christusbewustzijn is Eén, het is Eenzijn. Het is de bedoeling dat alle van zichzelf bewuste wezens vrijuit met hun vrije wil experimenteren. Hoe ver ze ook naar een lagere bewustzijnsstaat zijn afgedaald, ze kunnen, op elk moment, naar de Christus reiken. De Christus zal hen dan helpen om zich te bevrijden van die beperkende bewustzijnsstaat. Dat is de ware betekenis van Christus de Verlosser.

De Christus oordeelt dus niet op de manier van menselijke wezens. Maar de Christus is gewoon die onbeweeglijke rots, gisteren, vandaag en eeuwig hetzelfde, in die zin dat het Christusbewustzijn altijd één is met de bron, de Goddelijke Vader, de Schepper.

Het oordeel van het Christusbewustzijn is om het eenzijn van de verdeeldheid te scheiden, degenen te scheiden die zich wijden aan eenzijn en het bewustzijn van eenzijn, van degenen die nog steeds gehecht zijn aan de illusie van gescheidenheid en niet bereid zijn die op te geven.

Dit is een deel van een langere lering. Het hele dictaat kun je hier lezen.