Waarom je geen vergeving krijgt als je het ínnerlijke Woord afwijst

Geascendeerde Meester Jezus, 6 april 2007

En zoals ik zei, diegenen die een woord tegen de Zoon des mensen spreken – waaronder hem doden, zijn lichaam doden – krijgen vergeving. Maar dan, wat is er na mijn dood aan het kruis, mijn opstanding gebeurd? Wat heb ik gezegd dat ik zou doen? Ik heb gezegd dat ik tot de Vader zou bidden opdat hij jullie een andere Pleitbezorger zou zenden (Johannes 14:16). En die Pleitbezorger is de Heilige Geest. En die Heilige Geest is een aspect van de Levende Christus, maar het is een aspect van de Levende Christus dat niet van buitenaf bij jou komt – die komt van binnenuit naar jou toe.

Zoals ik al eerder heb gezegd, er komt een punt waarop je iets binnenin jou moet begrijpen in plaats van het in de buitenwereld te horen. En dat is nu juist de functie van de Heilige Geest, om je die aha-er-leb-nis, dat innerlijke besef, te geven dat jou helpt de dualistische illusie te begrijpen en je daar uit losrukt op het moment dat jij doorhebt dat het een illusie is.

Dit is het subtiele onderscheid dat in mijn citaat wordt uitgedrukt. Als je een woord tegen de Zoon des mensen spreekt – die duidelijk buiten jou is, in ieder geval in fysieke zin – dan wordt jou dat vergeven, omdat dit een handeling in de buitenwereld is. Maar de zonde tegen de Heilige Geest, een woord uitspreken tegen de Heilige Geest, is wanneer jij de Levende Christus loochent die van binnen tot jou komt, wanneer jij weigert te luisteren naar die innerlijke Christus, de Heilige Geest, wanneer jij weigert jouw bewustzijn te veranderen.

En waarom wordt jou die zonde – van een woord tegen de Heilige Geest spreken – niet vergeven? Nu, dat komt omdat de afwijzing van de Heilige Geest binnenin jou op een dieper bewustzijnsniveau plaatsvindt dan jouw daden in de buitenwereld. Het is heel goed mogelijk dat er verschil, een scheiding, bestaat tussen jouw daden in de buitenwereld en de gedachten in jouw innerlijk. En jullie weten dit allemaal uit dagelijkse ervaring, dat je soms iets niet kunt doen maar waarvan jij zeker wist dat het het juiste was. En dit komt omdat er een golf zit tussen jouw daden en jouw innerlijke bewustzijn. Het is mogelijk dat iemand zo in het bewustzijn van de buitenwereld gevangenzit dat hij feitelijk de Levende Christus, de Zoon des mensen, kan veroordelen en vervolgen, terwijl zijn innerlijke wezen een zuiver hart heeft.

En hier is Paulus een voorbeeld van, die de Christenen vervolgde totdat hij zo’n intense ontmoeting met de Levende Christus kreeg dit het zijn illusies aan diggelen gooide en dit hem uit de illusie haalde die ervoor had gezorgd dat hij mij in de vorm van Jezus en mijn discipelen afwees. Maar Paulus onderging die ervaring op weg naar Damascus, omdat hij bereid was naar de Heilige Geest te luisteren die van binnenuit tot hem kwam (Handelingen 22:6). Want in tegenstelling tot wat veel mensen denken, verscheen ik niet aan hem als de externe Christus die naast hem stond. Ik verscheen van binnen als de innerlijke Christus, als de Heilige Geest. En hoewel hij de externe Christus had afgewezen, wees hij de Christus in zijn innerlijk niet af en daarom bekeerde hij zich en werd hij genezen. En daarom werd hij een van mijn meest belangrijke discipelen.

De innerlijke mens Paulus was er klaar voor om de Christus te vertegenwoordigen, zelfs al was de mens in de buitenwereld er nog niet aan toe. En daarom zondigde hij tegen de Zoon des mensen, sprak hij een woord tegen de Zoon des mensen. Maar toen het erop aankwam, sprak hij zich niet tegen de Heilige Geest uit, hij wees die Geest niet af, hij accepteerde de Geest, bekeerde zich, veranderde zijn leven drastisch en heeft de rest van zijn incarnatie naar die Geest geluisterd.

Op het diepere niveau van jouw wezen kun jij de Geest afwijzen. Maar wat is dat diepere niveau van jouw wezen? Welnu, mijn geliefden, is dat niet het hart? Want zoals ik eerder zei, het hart is het centrum van jouw wezen. Wat je mond uitspreekt, is gewoon waar jouw hart van overstroomt. Zo zie je dat het diepere deel van jouw wezen juist de kern van jouw identiteitsgevoel is. En totdat je het valse identiteitsgevoel loslaat, blijf jij de Heilige Geest afwijzen. En zolang jij de Heilige Geest afwijst, kun jij jouw illusies niet overwinnen, kun jij niet hogerop komen, kun jij de gescheidenheid niet overwinnen.

En – zolang jij de Heilige Geest binnenin jou afwijst – is dat de reden dat jij buiten het koninkrijk van God blijft. Want je kunt het koninkrijk van God binnenin jou niet binnengaan, tenzij jij die ene Geest, de Heilige Geest, accepteert en er één mee wordt. Begrijpen jullie dat dit subtiele onderscheid 2000 jaar geleden niet kon worden uitgelegd – en dat zelfs tegenwoordig niet door het redeneringsvermogen niet kan worden begrepen, hoewel het collectieve redeneringsvermogen verder is ontwikkeld dan destijds.

Dit is een deel uit een langere lering. Je kunt het hele dictaat hier lezen.