De Wet van Vrije Wil is vrij gemakkelijk te begrijpen. Wat op aarde mag bestaan, hangt af van wat wij in het collectieve bewustzijn toestaan.

Alle menselijke wezens die zijn geïncarneerd, zijn een deel van het collectieve bewustzijn. Als individu help jij het bewustzijn op of naar beneden te trekken.

Hoe beïnvloedt een individu het collectieve? Door wat wij weten, waar wij in geloven en wat wij acceptabel vinden. Maar ook met ons bewustzijnsniveau, het niveau waarop wij ons van iets gewaar zijn.

Neem als voorbeeld eens de kwestie van de slavernij. Slavernij was duizenden jaren een onderdeel van bijna iedere cultuur op aarde. De meeste mensen die in dergelijke samenlevingen leefden, accepteerden zonder twijfel dat de samenleving in klassen verdeeld was, bijvoorbeeld een elite die privileges had, de meerderheid van de bevolking, en een klasse van slaven die niet als menselijke wezens werden behandeld.

Bijna niemand onderzocht of de verdeling van de samenleving klopte, dus volgens de Wet van Vrije Wil mocht er slavernij bestaan. Dit mocht omdat er geen cruciaal aantal mensen was dat slavernij niet als acceptabel beschouwde.

Natuurlijk werd de slavernij op aarde gebracht door de gevallen wezens die heel graag mensen als hun eigendom willen beschouwen. Zij zouden liever alle mensen als hun eigendom beschouwen, en hebben dat in een aantal gevallen ook gedaan.

Er was een heel geleidelijke ontwikkeling die leidde tot het bij wet verbieden van slavernij (op verschillende tijden in verschillende landen, maar het meest tijdens de 19e eeuw. In Europa begon dat met de Magna Charta en het concept dat menselijke wezens bepaalde rechten hebben die de bestuurders van de samenleving niet van hen kunnen afnemen. Vanzelfsprekend was dit niet een idee van de gevallen wezens maar van de geascendeerde meesters.

Als kanttekening, denk eens na over het feit dat juist het concept mensenrechten wordt gebaseerd op het idee dat niemand op aarde het recht heeft om onze rechten te schenden. Maar welke macht zou dat doen? Natuurlijk, de gevallen wezens. Dus juist het concept mensenrechten is eigenlijk bedoeld om ons te beschermen tegen de gevallen wezens, wat inhoudt dat men zich er altijd op een onuitgesproken manier van bewust is geweest dat de bevolking bescherming nodig heeft tegen een macht in hun eigen samenleving, namelijk een machtselite van gevallen wezens.

Toen de acceptatie van de concepten van rechten geleidelijk aan groeide, ontstond er een groeiend bewustzijn dat de slavernij ter discussie moest worden gesteld. Een aantal samenlevingen schafte de slavernij in de praktijk af eer dit een officiële wet werd, zelfs voordat die landen een democratische grondwet hadden.

De eerste moderne democratie, namelijk de Verenigde Staten, werd in 1776 gesticht, en die werd gebaseerd op de Declaration of Independence, waarin staat dat alle mensen onvervreemdbare rechten hebben, zoals leven, vrijheid en het streven naar geluk. Het feit dat een aantal van die ‘verenigde’ staten een economie had die op slavernij berustte, toont aan dat de mensheid het bewustzijn dat slavernij toestond, nog niet was ontstegen.

Maar naarmate de tijd verstreek en er meer democratieën werden gevormd, vond er een omslag in het collectieve bewustzijn plaats. Ineens begonnen meer mensen te vinden dat slavernij niet meer kon. Dit was eigenlijk geen kwestie van verhitte debatten (hoewel die er wel waren in sommige landen en een positief effect hadden). De omslag in het bewustzijn zorgde ervoor dat het ineens veel mensen duidelijk werd, en zelfs vanzelfsprekend, dat slavernij niet kon worden geaccepteerd en niet paste in een democratische samenleving.

Wat er feitelijk tijdens dat proces gebeurde, was dat er een geleidelijke omslag plaatshad, waardoor steeds meer mensen intuïtief contact maakten met de onderliggende waarheid dat al het leven één is. Hier waren de mensen zich niet van gewaar. Zij verbonden zich intuïtief met iets wat wij onze ‘basale menselijkheid’ zouden kunnen noemen, die ons in staat stelt om verwantschap te voelen met andere menselijke wezens.

Alleen als wij vinden dat andere mensen tot een aparte klasse behoren, kun je ze als slaaf inlijven. Je kunt je eigen soort mensen niet inlijven als slaaf. Dus als je eenmaal alle mensen als je eigen soort mensen begint te zien, kun je slavernij niet meer accepteren. Dit is geen kwestie van analytische argumentaties maar een innerlijk weten, een intuïtieve ervaring.

(Natuurlijk bestaat slavernij nog altijd, zoals mensenhandel, maar dat toont alleen maar aan dat een klein percentage van de bevolking nog steeds niet die omslag in bewustzijn heeft gemaakt. En de meerderheid heeft het nog niet onmogelijk gemaakt dat zulke mensen niet meer op aarde incarneren.)

Het kwaad stap voor stap verwijderen
De conclusie is simpel. Het kwaad verwijderen, kan niet in één reusachtige stap gebeuren. Het moet stap voor stap.

Slavernij is één terrein waarop die stap al heeft plaatsgevonden. In veel delen van de wereld is er nog een belangrijke omslag geweest, namelijk naar een democratische regeringsvorm. Een cruciaal aantal mensen heeft het punt bereikt waarop het voor hen duidelijk werd dat een dictatoriale regeringsvorm (die de rechten van haar eigen burgers niet respecteert) niet meer acceptabel voor hen is.

Maar toch kunnen we nog op een heel aantal kwesties wijzen waarin die cruciale omslag naar onze basale menselijkheid nog niet is gekomen. Een voorbeeld hiervan is het feit dat de mensen in de welvarende landen nog steeds kunnen genieten van een comfortabele levensstijl, terwijl de meerderheid van de wereldbevolking in armoede leeft en miljoenen kinderen ieder jaar sterven door slechte voeding. Een ander voorbeeld is dat oorlog nog steeds geaccepteerd lijkt, nodig of onvermijdelijk lijkt voor het merendeel van de mensen.

Wij kunnen daarom zien dat het proces om het kwaad te verwijderen nog steeds doorgaat, en dat er bepaalde stadia zijn:

• Een bepaalde kwestie is nog niet een zaak geworden, wat betekent dat niemand er vraagtekens bij zet. Zij accepteren het óf als iets wat noodzakelijk is, óf zij denken dat het geen probleem is. Het is een onderdeel van de GIN (Geprogrammeerde Illusie over wat Normaal is).
• Een kwestie wordt uitgesprokener en het bewustzijn groeit dat er een probleem is en dat dit niet normaal is. Het debat begint langzaam vorm aan te nemen. Misschien dat een schrijver een boek schrijft dat de aandacht op het probleem vestigt, zoals de Britse schrijver Charles Dickens de aandacht op de situatie van de armen in de Engelse samenleving vestigde.
• Het debat wordt steeds meer gepolariseerd in die zin dat er zich twee groeperingen lijken te vormen, de ene die het wereldlijke standpunt of oplossing inneemt en de andere die een tegenovergestelde mening of oplossing heeft. Die polarisatie van het debat is een duidelijk teken dat de gevallen wezens zich ermee bemoeien en proberen dit te gebruiken voor hun agenda. Dit wordt meestal veroorzaakt door een opkomende machtselite die denkt dat ze de kwestie kunnen gebruiken om de macht van de gevestigde elite af te pakken.
• Het debat wordt geleidelijk aan op een hoger niveau gebracht waardoor het duidelijk begint te worden dat geen van beide groeperingen de beste kijk op de zaak heeft. In plaats daarvan beginnen de mensen contact te maken met hun basale menselijkheid en een cruciaal aantal mensen begint duidelijk een nieuwe kijk op de zaak te krijgen.
• Er heeft een doorslaggevende omslag plaats en de samenleving maakt nieuwe wetten om met de kwestie om te gaan.
• Nu kan er een stadium komen waarin een aantal mensen in de samenleving probeert de wetten of de oplossing van het volk te ondermijnen. Dit kan ervoor zorgen dat een samenleving een stap terugvalt, maar het kan ook een stap vooruit betekenen, omdat de mensen de basale menselijkheid niet laten wegvagen (in ieder geval niet over dat onderwerp).

De basisdynamiek van een samenleving
Elke samenleving, democratisch of anders, heeft een basisdynamiek die men niet algemeen begrijpt. Het feit is dat mensen losjes in drie groepen kunnen worden ingedeeld. Let op dat je begrijpt dat dit niet berust op een status in de buitenwereld of op kenmerken. Die berust op het bewustzijnsniveau van de mensen. Het bewustzijnsniveau berust op hoe verbonden mensen zijn met de basale menselijkheid of hoe vast zij zitten in eng eigenbelang. Wij kunnen over drie niveaus van menselijkheid spreken:

• Het hoogste niveau is dat mensen intuïtief contact hebben met de basale menselijkheid die zegt dat alle menselijke wezens deel vormen van een geheel. Daarom zal iets wat ik jou aandoe, ook mij beïnvloeden. Dit is in feite de spirituele waarheid van het gezegde, (dat de meeste religies hebben) dat je aan anderen moet doen, wat je wilt dat zij aan jou doen. Op dit bewustzijnsniveau hebben mensen iets overwonnen wat wij gewoonlijk egoïsme of egotisme noemen. Zij handelen niet op grond van eng eigenbelang of wat goed voor hen is op dit moment. Zij handelen op grond van een perspectief voor de lange termijn dat al het leven met elkaar verbonden is en dat wat jij aan anderen doet, vroeg of laat weer bij jou terugkomt. Een individuele daad is deel van het geheel.
• Het middelste niveau (dat een grote reikwijdte heeft) is dat mensen nog niet verbonden zijn met de basale menselijkheid, maar dat zij de meer bekrompen vormen van egoïsme hebben overwonnen. Dit betekent dat mensen zich voornamelijk op zichzelf richten, maar niet zo dat zij anderen op een opzettelijke of kwaadwillende manier zullen schaden. Mensen op dit niveau zijn zich misschien nog niet ervan bewust dat zij met alle mensen verbonden zijn, maar als zij zien dat hun daden anderen benadelen, willen zij die daden veranderen.
• Het laagste niveau is dat mensen helemaal geen idee hebben van de basale menselijkheid. Zij beschouwen zichzelf als aparte individuen en zij geloven dat zij anderen kunnen benadelen zonder dat zij zichzelf benadelen. Zij geloven dat zij iets mogen doen wat anderen benadeelt of beperkt, en daarmee wegkomen. Op dit niveau vind je de meest egoïstische en egotistische mensen. Dit is vanzelfsprekend het niveau van de gevallen wezens. Toch zijn niet alle mensen met dit bewustzijnsniveau gevallen wezens. Een aantal mensen is er door de gevallen wezens van overtuigd dat het noodzakelijk is om te strijden voor een epische zaak, zelfs als dit betekent dat je andere mensen doodt. Anderen richten zich gewoonweg zo op zichzelf dat iets anders hen niets kan schelen; dat zie je bij allerlei criminelen terug.

In de meeste maatschappijen kun je de bevolking in drie groepen verdelen op grond van hun bewustzijnsniveau:

• De top tien procent zijn mensen met het hoogste niveau van menselijkheid, of in ieder geval mensen die zich beginnen te verbinden met hun basale menselijkheid.
• De tachtig procent van de gewone bevolking zijn mensen met een middelmatig niveau van menselijkheid, wezens die zich op zichzelf richten, maar anderen niet willen benadelen.
• De laagste tien procent bestaat uit de meeste egoïstische mensen. Hier vind je gevallen wezens, allerlei misdadigers en psychopaten.

Let op een heel belangrijk onderscheid. De mensen in de laagste tien procent kun je niet allemaal als criminelen of gemakkelijk als slechte mensen bestempelen. Veel van hen zijn de leiders van de samenleving en je kunt ze vinden in de regering, het leger en het bedrijfsleven. Wat hen apart plaatst, is hun niveau van menselijkheid, de mate waarin bereid zij zijn om menselijke wezens tot iets te dwingen, te benadelen of te doden voor een zaak (het doel heiligt de middelen).

De gevallen wezens kunnen zichzelf meestal heel goed camoufleren en zullen vaak overkomen als normale of zelfs altruïstische mensen. Zij lijken vaak heel verstandig en capabel, zelfs heel machtige mensen. In veel gevallen kun je ze moeilijk herkennen, tenzij je kunt zien dat zij echt geloven dat het doel de middelen heiligt.

Wat is de basale dynamiek van een samenleving? Welnu, het is een kwestie van wie die samenleving leidt. Toch is dit niet een kwestie van wie de samenleving leidt in de zin van een positie hebben in de instituten van de samenleving. Het is een kwestie van wie de leiding heeft met betrekking tot het collectieve bewustzijn optrekken of naar beneden trekken.

De tachtig procent van de bevolking is nooit de leider. Maar volgens de Wet van Vrije Wil kan alleen het bewustzijn van de bevolking een samenleving veranderen om een specifiek aspect van het kwaad te verwijderen.

De vraag wordt dan of de tachtig procent de top tien procent volgt of de laagste tien procent. Dit is de essentiële vraag die bepaalt of een samenleving vooruit of achteruit gaat.

Historisch kun je gemakkelijk zien dat de laagste tien procent (geleid door een kleine elite van gevallen wezens) in een samenleving de leiding heeft genomen en de tachtig procent hebben meegesleept om hen te volgen, vaak blindelings. De geschiedenis ligt bezaaid met voorbeelden van rampspoed die is geproduceerd toen de tachtig procent de laagste tien procent blindelings volgde. Wij hoeven niet nog meer voorbeelden te geven van hoe rampzalig het is als een bevolking zich door de gevallen wezens laat leiden.

In veel democratische naties begint de top tien procent een nieuwe vorm van leiderschap te ontwikkelen die ervoor zorgt dat de tachtig procent de top tien procent volgen. Dit betekent vaak niet dat de mensen in de top tien procent een positie als leider in de samenleving krijgen (in ieder geval niet in grote aantallen). Het is meer een kwestie dat mensen hun stem laten horen door zich uit te spreken. Dit is nog nooit zo gemakkelijk geweest als nu met de komst van het internet en andere vormen van communicatie.

Natuurlijk begrijpen die goed bedoelende mensen niet volledig hoe de gevallen wezens de samenleving beïnvloeden. Daardoor lopen veel van hen in de val als ze voor een zaak werken die door de gevallen wezens is bedacht (vaak door een opkomende machtselite te helpen om de gevestigde elite te verslaan). Maar door de kennis die je op deze website krijgt, kunnen de mensen snel de illusies van de gevallen wezens opgeven en een evenwichtige aanpak vinden door kwesties te benaderen die berusten op een intuïtief contact met de basale menselijkheid. Als deze website kan bijdragen aan dit doel, dan heeft ze haar doel bereikt.

Volgende pagina: De dualiteit overwinnen