Was de aardbeving in China terugkerend karma vanwege de bezetting van Tibet?

ONDERWERPEN: nodig dat beroemdheden de moed hebben iets te zeggen – de mensen moeten bewust gemaakt worden van de link tussen bewustzijn en ‘natuurrampen’ – de aardbeving was terugkerend karma van de manier waarop de regering het Chinese volk had behandeld – een onderdrukkende regering alleen mogelijk met een zich onderwerpend volk – geloof dat iemand aan de consequenties kan ontsnappen – ontkenning van vrije wil en Gods wet – de intensiteit van de belachelijk making toont het egoïsme van de mensen – het Kaïnbewustzijn – bevrijd de Chinezen en je zou de Tibetanen ook bevrijden – karma is geen straf van God – de consequentie van het overtreden van natuurwetten – karma is de leraar

Vraag: Jezus, de Amerikaanse actrice Sharon Stone heeft een opmerking gemaakt tijdens het filmfestival in Cannes dat de recente aardbeving in China misschien een karmisch antwoord geweest is als gevolg van de behandeling van de Chinese regering van de Tibetanen. Wat is jouw reactie daarop? Ook, waarom wekte haar commentaar zo veel woede en belachelijk maken op?

Antwoord van Geascendeerde Meester Jezus door Kim Michaels:

Laat me beginnen met duidelijk te maken dat als er ooit een verschuiving in bewustzijn moet plaats vinden, het absoluut noodzakelijk is dat mensen die in een positie zitten dat er naar ze word geluisterd, de moed hebben dingen te zeggen en opmerkingen te maken die mensen uit het denken van hun huidige mentale kaders slingeren. In dat opzicht is het van minder belang of die opmerkingen gepast of zorgvuldig zijn, zelfs of ze in zekere zin helemaal waar zijn, met de bedoeling om mensen – degenen die volledig hun geest hebben afgesloten – op een nieuwe manier over iets na te laten denken.

Daarom moet ik Sharon Stone en andere prominente acteurs, zoals Richard Gere en Harrison Ford prijzen, die de moed hebben om de Dalai Lama en de zaak Tibet te steunen – zelfs tot het punt dat het vaak schadelijk is voor hun carrière en inkomen. Het is een triest feit dat de mensen op deze planeet die iets belangrijks hebben te zeggen het vaak moeilijk vinden om in de media te worden gehoord, terwijl bepaalde beroemdheden uitgebreid worden geciteerd vanwege heel oppervlakkige uitspraken. Daardoor is het hoogst noodzakelijk en aanbevelenswaardig wanneer degenen die de status van beroemdheid hebben gekregen, de moed hebben om te spreken over een zaak die het verschil kan uitmaken.

Laat me nu de vraag hier aanpakken of de recente aardbeving inderdaad een karmische oogst als gevolg van de behandeling van de Chinese regering van de Tibetanen was. In de allereerste plaats was het moedig van Sharon Stone om in het openbaar de gedachte tot uitdrukking te brengen dat een natuurramp daadwerkelijk het resultaat kan zijn van de daden van een volk – een gedachte waarvan je gemakkelijk kunt zien dat die in het Westen belachelijk wordt gemaakt. Want zoals Moeder Maria heeft uitgelegd, is het inderdaad noodzakelijk dat de mensheid wordt gewekt – het liefst voor 2012 – voor de realiteit dat er verband bestaat tussen hun bewustzijnsstaat en natuurrampen.

Vanzelfsprekend is het mogelijk dat een natie een natuurramp kan ervaren als het gevolg van de daden van hun leiders, zoals bijvoorbeeld Hurricane Katrina in de Verenigde Staten. In dit specifieke geval is het niet juist dat de aardbeving de karmische oogst was van de Chinese daden tegen Tibet. Dit is een geval waarin Sharon Stone ondanks haar goede bedoelingen er een beetje te veel op is gericht om de wereld vanuit haar standpunt te zien, waarin het Tibetaanse volk een centraal belang innemen.

De realiteit is dat de recente aardbeving in China niet de de karmische oogst was van de behandeling door de regering van het volk in Tibet, maar een andere groep mensen. Dit is een groep mensen die vaak over het hoofd wordt gezien wanneer mensen in het Westen naar China kijken. En als de mensen moeite hebben met het identificeren van deze mensen, bewijst dit mijn punt.

De realiteit is dat de recente aardbeving de karmische oogst was van de behandeling van de regering van haar eigen volk!

Zeker, de Chinese regering heeft haar volk onderdrukt, maar heeft ze ook niet haar eigen volk in gelijke mate onderdrukt? En heeft het Chinese volk niet hetzelfde mededogen verdiend en hulp om zich te bevrijden?

Nu dat gezegd is, zou ik graag de kwestie willen bespreken of het onrechtvaardig is dat het Chinese volk lijdt als gevolg van de daden van de regering – wanneer die regering onderdrukkend is. De realiteit is dat in iedere natie de regering een uitdrukking is van het bewustzijn van de mensen. Zodoende is het niet mogelijk dat een natie een onderdrukkende regering heeft zonder dat het volk in hun bewustzijn de neiging heeft om zich te onderwerpen en niet de verantwoording willen nemen voor hun leven en natie.

Zodoende is er zelfs in de meest totalitaire naties een onderling afhankelijke relatie tussen de onderdrukkende leiders en de onderworpen mensen. En enkel wanneer een kritieke massa mensen aan het bewustzijn ontstijgt dat ervoor heeft gezorgd dat de onderdrukkende regering aan de macht kwam – en besluit de verantwoordelijkheid voor hun lot op te pakken – zal er een beslissende verschuiving in de vorm van regering komen – zoals momenteel in Irak wordt bewezen.

Laat me tot slot nog bespreken waarom Sharon Stone zoveel boosheid in China heeft opgewekt en zo belachelijk werd gemaakt in het Westen. De simpele reden is dat in beide delen van de wereld je een groot percentage van de bevolking hebt die is opgevoed met een materialistische – anti-spirituele – filosofie, volgens welke het mogelijk is om aan de consequenties van je daden te ontsnappen – of volgens welke iemands daden geen consequenties hebben behalve dat wat kan worden gezien.

Deze ontkenning van de consequenties is – zoals Maitreya gedetailleerd in zijn boek beschrijft – de allergrootste vervorming van de vrije wil. God heeft de aarde een planeet laten worden waar het mogelijk is – door de dichtheid van de materie – om Gods bestaan te ontkennen en zodoende Gods wetten te ontkennen. Dit wordt gedaan om een bepaalde groep levensstromen de kans te geven om hun wens om zich van God af te scheiden, vergroot uit te voeren – in de hoop dat ze er op den duur genoeg van krijgen en daardoor naar de realiteit terugkeren.

Maar enkele van deze mensen hebben zichzelf ervan overtuigd – en zijn hard aan het werk om iedereen op aarde ervan te overtuigen – dat er echt geen God is en zodoende krijgen ze wat ze denken dat de allergrootste vrijheid is, namelijk de vrijheid om te doen wat ze maar willen en helemaal geen consequenties te oogsten. Maar toch zoals Maitreya uitlegt, zonder consequenties, is er geen vrije wil, want als je keuzes geen consequenties opleveren, heb je in feite geen keuzes gemaakt.

Dus het feit dat je een bepaald segment van de bevolking op deze planeet hebt, die heftig zal ontkennen dat menselijke daden consequenties kunnen hebben voor het planetaire lichaam of dat de planeet eigenlijk op menselijke daden zou kunnen reageren door natuurrampen. Zulke mensen zullen nijdig iedereen belachelijk maken die zich uitspreekt tegen hun relativistische, egocentrische wereldbeeld, maar de intensiteit van hun belachelijk makerij staat in directe verhouding tot hun egoïsme. Want ENKEL egoïsme zorgt ervoor dat mensen de consequenties van hun daden of bewustzijnsstaat weigeren te overwegen of die consequenties hebben die andere delen van het leven aantasten.

Natuurlijk kan enkel egoïsme ervoor zorgen dat levensstromen zich van God en van het Lichaam van God willen afscheiden. Degenen die eraan begonnen zijn om van dat egoïsme af te komen, beginnen te zien dat alle mensen op aarde onderdeel vormen van hetzelfde grote geheel en daardoor het Kaïnbewustzijn ontstijgen en herkennen dat je inderdaad je broeders hoeder bent. En daardoor is het daadwerkelijk gepast om een beweging te hebben die ‘Free Tibet’ heet, maar het is net zo belangrijk om een beweging te hebben die ‘Free China’ heet. Want als je het Chinese volk kunt bevrijden van het bewustzijn van onderdrukking/onderwerping, denk je dan niet dat de Tibetaanse kwestie  tegelijkertijd opgelost zou zijn?

In dat opzicht is het uiterst belangrijk dat spirituele mensen hun concept van karma verbeteren, boven het traditionele strafscenario uit. Als je alle lucht in een ballon blijft pompen, zal hij op den duur barsten, maar is het barsten de straf van een boze God? In werkelijkheid schenkt de mensheid voortdurend laag frequente energie in het energieveld van het planetaire lichaam en wanneer de druk te groot wordt, moet er iets uit meegeven om zich van de druk te bevrijden. Als de druk niet geleidelijk wordt verminderd door spirituele oefeningen, zoals de decreten en rozenkransen van Moeder Maria, zal ze op een heftige manier worden bevrijd en mensen zullen gewond raken.

Maar hoewel het gemakkelijk is om je op het feit te richten dat mensen gewond zijn geraakt, is dit nog steeds niet de straf. Het is simpelweg de onvermijdelijke uitkomst van de acties van mensen en zodoende is karma altijd en exclusief de leraar. Karma is een poging om mensen te leren dat alle acties – waaronder ‘psychologische acties’ –  consequenties hebben. Zodoende is het altijd de hoop dat, wanneer mensen de consequenties ervaren, ze gewekt worden, verantwoording voor zichzelf nemen en beslissen te veranderen.

Natuurlijk verhindert juist het bewustzijn dat ervoor heeft gezorgd dat het mensen een karmische consequentie oplevert, om de les als de oogst te zien. Maar wanneer mensen hun oren hebben gesloten voor hun spirituele leraren is er geen andere manier om ze iets te leren dan ze de karmische oogst te laten binnenhalen – steeds maar weer, zolang als maar nodig is, tot ze zich beginnen af te vragen: Zou er ook een betere manier kunnen zijn? Ben ik degene die moet veranderen? Wat is de balk in mijn oog?”