ENKELEN zullen het begrijpen. Dat jij die enkeling mag zijn!

 

Geascendeerde Meester Jezus Christus 10 april 2023, Pasen – Het Christendom en jezelf van het kruis halen

IK BEN de Geascendeerde Meester Jezus Christus. Er zijn verschillende citaten in de christelijke Bijbel van mijn zogenaamd directe woorden. Wat is het citaat dat het meest voorkomt; dat een aantal keren wordt herhaald? Het is dit: “Schriftgeleerden en farizeeërs, hypocrieten.” Wie zijn die Schriftgeleerden en farizeeërs? Waar staan ze symbool voor? Laten we er eerst eens naar kijken, niet met betrekking tot specifieke mensen of levensstromen, maar met betrekking tot een bepaalde bewustzijnsstaat. Wat deden de Schriftgeleerden en farizeeërs? Ze keken naar de joodse geschriften en ze dachten na, maar ze dachten binnen de limieten van wat je tegenwoordig de paradigma’s van de joodse religie zou kunnen noemen, ze dachten nooit verder.

Wat deden ze? Ze kwamen met interpretaties. Die werden steeds uitgebreider, steeds complexer. En waarom? Deels omdat ze zichzelf niet konden tegenhouden, maar deels ook omdat het hen superieur liet lijken, omdat zij de ingewikkelde interpretaties konden begrijpen die niemand anders kon begrijpen. En dit is een heel oude tendens op deze planeet, op veel andere planeten, omdat de mensen steeds meer verstrikt raken in, zich identificeren met, een bepaald paradigma, een bepaalde ideologie, een bepaalde religie, een bepaalde filosofie. Ze denken binnen deze begrenzingen, maar naarmate ze denken, wordt het steeds complexer, steeds kunstmatiger, en maken ze er een uitgebreid systeem van.

Schriftgeleerden en farizeeërs, hypocrieten!
Maar waarom zei ik dat ze hypocriet waren? Als je aan hypocrieten denkt, denk je normaal gesproken aan mensen die bijvoorbeeld iets zeggen, maar er niet naar handelen, iets niet opvolgen, niet doen wat ze zeggen. En dit was gedeeltelijk ook wat de Schriftgeleerden en farizeeërs deden, zoals je kunt vinden in een ander citaat waarin ik zei dat ze de mensen lasten oplegden, maar dat ze dat zelf niet wilden doen. Maar er is meer aan de hand.

Wat is een hypocriet eigenlijk wanneer je het vanuit een ander perspectief bekijkt? Een hypocriet is iemand die gelooft dat zijn of haar manier van denken over een bepaald onderwerp de enige manier, de beste, is. En ze geloven ook dat dit hen naar elk willekeurig doel zal leiden. Met andere woorden, de Schriftgeleerden en farizeeërs in mijn tijd geloofden dat ze door na te denken over religieuze zaken in aanmerking konden komen voor de hemel, dat ze zich op die manier een weg naar de hemel konden banen. Maar wat hadden ze gedaan? Ze zaten in het bewustzijn van gescheidenheid beneden het achtenveertigste niveau. Ze hadden geen bewuste intuïtie. Ze hadden geen idee wat intuïtie waard was. En wat betekende dat? Dat ze het dualistische bewustzijn hadden gebruikt, zoals we al zo vaak hebben uitgelegd, om hun eigen wereldbeeld, hun eigen ideologie te vormen. En ze dachten dat die compleet was, het was de hoogste waarheid. Ze dachten dat de hemel overeenkwam met het denksysteem dat ze op aarde hadden gemaakt. Ze dachten dat ze Gods wet hadden veranderd, of liever, ze dachten dat ze Gods wet in hun systeem hadden beschreven; hun systeem was een nauwkeurige beschrijving van Gods wet. En ze waren niet bereid om zelfs maar te overwegen dat dit misschien niet zo was.

Wat hadden ze gedaan? Ze hadden zichzelf als gezaghebbend opgeworpen. Waarom dachten ze dat ze gezaghebbend waren? Omdat ze de complexe interpretaties en doctrines van de joodse religie konden begrijpen. Maar wie had die gemaakt? Dat waren zijzelf, of in ieder geval mensen met dezelfde manier van denken, al generaties lang. Ze dachten dat ze gezag hadden. Waarom? Omdat zij de doctrines konden begrijpen, maar ze wilden niet zien dat de reden dat ze de doctrines konden begrijpen, was dat ze in een bepaalde gemoedstoestand verkeerden en dat die doctrines voortkwamen uit die gemoedstoestand, maar ze hadden het gevoel datzij, omdat ze die ingewikkelde doctrines wel konden begrijpen, superieur waren aan de gewone bevolking die ze niet kon begrijpen. Maar ze begrepen geen hogere waarheid, wel? Ze begrepen een mentaal beeld, een menselijk verzinsel dat aan hun eigen gedachten was ontsproten. Daarom konden zij het begrijpen en niemand anders, althans niemand die niet in hun gemoedstoestand was.

Ze beweerden dat zij het gezag hadden, maar het was een zelfbevestigend gezag. Ze hadden de parameters gesteld waarvan ze beweerden dat die hen dat gezag gaven. Dit zagen ze natuurlijk niet. Ze beweerden dat ze gezag hadden omdat ze de wet van God begrepen. Maar het was hun eigen zelfgemaakte wet, dus welk gezag hadden ze dan?

Wat gebeurde er toen ze mij tegenkwamen? Je zou kunnen zeggen dat ik een enigszins andere benadering van de waarheid en kennis had dan zij. Ik kan zelf niets. Ik heb af en toe gezegd: “Ik weet zelf niets. Wat ik ook zeg, wordt mij gegeven door de Vader.” Ik besefte wel dat mijn geest niet zelfvoorzienend is. Dit zal natuurlijk veel christenen verbazen die mij hebben verheven tot een superieur wezen, de enige Zoon van God. Ik wist toch alles wat God wist? Maar ik was niet de enige Zoon van God. Ik was een geïncarneerd mens. En waarom zei ik: “Ik kan uit mezelf niets doen?” Omdat ik alleen kon handelen door Gods energie en kracht te gebruiken en ik kon alleen iets weten door de geest van God of de universele geest van Christus te gebruiken.

Ingewikkelde theologische discussies binnen een gesloten systeem
Het waren hypocrieten omdat ze beweerden het gezag van God te hebben gekregen, maar het was hun eigen zelfgemaakte aardse gezag dat losgekoppeld was van de Christusgeest. Toen ze mij ontmoetten, voelden ze zich superieur. En toen ik weigerde me aan hen te onderwerpen zoals de mensen deden, begonnen ze mij te beschuldigen. Wat deden ze toen? Ze probeerden fouten te vinden. Ze probeerden naar de joodse geschriften en de regels die daaruit waren afgeleid te kijken en beschuldigden me op alle mogelijke manieren. Er zijn dingen die helemaal niet in de Bijbel staan, waarmee ze me probeerden te betrekken bij zeer ingewikkelde theologische discussies, zodat zij in de eerste plaats zo’n enorm complex probleem konden veroorzaken dat ze dat altijd op elke gewenste manier konden interpreteren.

Wat is een van de effecten van dingen ingewikkelder maken? In de eerste plaats kun je die altijd anders interpreteren. Hoe complexer, hoe meer interpretaties er zijn. Je kunt het altijd laten lijken alsof je gelijk hebt. Het brengt mensen in verwarring. Hoe complexer iets is, hoe verwarder mensen zijn. Als ze accepteren dat jij gezaghebbend bent, kun je altijd zeggen dat zij de doctrines gewoon niet begrijpen en dat ze het daarom niet met je eens zijn of waarom zij het anders zien.

Ze probeerden deze trucs ook bij mij uit te halen en die werkten natuurlijk niet. Waarom? Omdat ik geen ingewikkelde theologische discussies met hen aanging. Ik berispte ze gewoon met heel simpele uitspraken als: “Schriftgeleerden en farizeeërs, hypocrieten.” Hoe breng je dat in tijdens een complexe intellectuele discussie?

Dit is één benadering van kennis die je op aarde ziet. Je beperkt je zoektocht naar kennis tot een specifiek systeem dat op aarde is gedefinieerd, en dan denk je en interpreteer je iets binnen dat kader, en kom je met steeds complexere interpretaties en theorieën. Dit zie je tegenwoordig op de wereld bij het wetenschappelijk materialisme. Je ziet tegenwoordig een heel eigenaardige situatie op de wereld waarin de wetenschap aan het kruis wordt genageld door het materialisme. Waarom? De wetenschap is door Saint Germain ontworpen als een proces met een open einde. Je beperkt wetenschappelijk onderzoek en theorie nooit tot een specifiek kader. Je zegt nooit: “Dit is het allerlaatste kader en we kunnen nooit verder komen.” Dit heeft de joodse religie natuurlijk gedaan met de joodse geschriften. Dit heeft de katholieke kerk met de christelijke Bijbel en hun eigen doctrines gedaan. Ze hebben een gesloten systeem geschapen.

De ironie is dat de wetenschap door Saint Germain is ontworpen om mensen te bevrijden, om de geest van de mensen te bevrijden van de gesloten systemen van de middeleeuwse katholieke kerk en dat in een proces met een open einde te veranderen. Dit wilden de gevallen wezens natuurlijk niet. Zij willen een mentaal kader maken en de mensen daarbinnen houden. Ze begonnen heel erg hun best te doen om hetzelfde met de wetenschap te doen, om van wetenschap een gesloten mentaal kader te maken en door de groei van het materialisme slaagden ze daar voor een groot deel in. Er is nog steeds wel wat openheid in de wetenschappelijke gemeenschap en het wetenschappelijke proces, maar veel vooruitgang is vertraagd omdat de materialisten het wetenschappelijk onderzoek en wetenschappelijke theorieën willen beperken tot het materialistische kader. Als ik vandaag bij de instellingen van lesgeven en onderzoek zou binnenlopen, zou ik opnieuw zeggen: “Schriftgeleerden en farizeeërs, hypocrieten.”

Scheppen met een open einde versus een gesloten mentaal kader
Een andere benadering van kennis is natuurlijk dat je zegt: “We zullen onze vragen, ons onderzoek, niet beperken tot een bepaald kader. We zullen in ieder geval verder kijken dan ons huidige kader en kennis uit een andere bron te halen.” De wetenschap zoekt daarnaar door de wereld te observeren, door met theorieën te komen die vervolgens in experimenten worden getest. Een heel goede aanpak natuurlijk, maar niet de enige.

Een andere benadering is dat de geest daadwerkelijk kennis kan onderzoeken en dat de geest uit een bepaald kader kan stappen. Dit is een subtiel onderwerp om te begrijpen, want wat vormt deze gesloten mentale kaders? Je zou kunnen zeggen: “Wel, de katholieke geestelijkheid heeft zeker het middeleeuwse mentale kader gevormd omdat ze iedereen vervolgde of executeerde die hun doctrines in twijfel trok”, maar het mentale kader wordt natuurlijk door je gedachten gemaakt. De gedachten bepalen de parameters en besluiten daarna dat ze daarbinnen blijven en willen niet dat iemand anders verder kijkt. Dit wordt typisch weer gedaan door de mensen die een elite vormen, of het gevallen wezens zijn of niet, maar ze willen superieur zijn aan anderen. Ze beperken hun gedachten tot een bepaald mentaal kader en willen dat alle anderen dat ook doen en daarom zag je dat de katholieke geestelijkheid, die niet allemaal gevallen wezens waren, erin slaagde om vrijwel alle mensen in Europa zover te krijgen dat ze binnen het mentale kader bleven dat de kerk had gevormd.

De geest heeft het vermogen om een mentaal kader te creëren en zijn onderzoek naar kennis te beperken tot dat kader. En waarom heeft de geest dit vermogen? Omdat, zoals we al hebben gezegd, de aarde een realiteitssimulator is waardoor je elke ervaring voor jezelf moet kunnen scheppen die je wilt. En er zijn twee manieren om een ervaring te scheppen, zoals ik heb uitgelegd. Je kunt mede-schepper of een gescheiden wezen zijn dat de illusie schept dat jij hebt bepaald wat jouw eigen realiteit is. Je bent een God geworden die bepaalt wat goed en kwaad is en je schept een compleet fantasiebeeld dat losstaat van de werkelijkheid. En vanwege Wet van Vrije Wil bestaat er geen limiet aan hoe ver jij je kunt afscheiden en illusies hebben, hoe ingewikkeld het beeld ook mag worden dat jij schept. Het is slechts een kwestie van verbeeldingskracht. Maar natuurlijk schrijft de Wet van Vrije Wil voor dat je uit elk mentaal beeld moet kunnen komen dat jij kunt vormen, uit elk mentaal kader dat jij in gedachten kunt scheppen. En hoe doe je dit dan? Vanzelfsprekend door op zoek te gaan naar kennis buiten een van deze mentale kaders die op aarde zijn geschapen. En hoe doe je dat? Met je intellect, door iets te analyseren, door logisch, rationeel na te denken, maar de meest efficiënte manier is iets wat je normaal gesproken intuïtie noemt.

De sleutel van kennis
Intuïtie, zoals we hebben gezegd, is dat de Bewuste Jij uit alle cellen stapt die je hebt geschapen, uit het mentale kader, en rechtstreeks ervaart dat je iets kunt weten buiten jouw mentale kader om en dat dit echter lijkt dan iets wat binnen jouw mentale kader valt. Omdat je er niet voor of tegen hoeft te pleiten. Je hoeft geen betoog te houden en iets analyseren. Jij ervaart het.

Dit is natuurlijk het pad naar Christusschap. En wanneer je gedachten een gesloten systeem worden en een mentaal beeld gaan vormen, kun je zeggen dat de Bewuste Jij aan het kruis wordt genageld, het kruis dat door je gedachten wordt gecreëerd in het fysieke, emotionele, mentale en identiteitsrijk. En om van het kruis af te komen, moet je natuurlijk uit het mentale kader stappen, het mentale kader ontmantelen en op zoek gaan naar kennis bij een bron buiten jouw eigen gedachten. Dan zou je kunnen zeggen dat de mensen die het pad naar Christusschap bewandelen, op zoek zijn naar kennis buiten hun eigen geest, buiten elk mentaal kader, denksysteem, dat op aarde is gecreëerd. Maar de vraag is: betekent dat dan dat zij de sleutel tot kennis hebben? Met andere woorden, je kunt het spirituele pad vinden, je kunt een leer van een geascendeerde meester vinden, maar misschien heb je nog niet begrepen wat de sleutel is om het best gebruik te maken van die leer. Het is heel goed mogelijk, en dat is mensen natuurlijk ook gebeurd, dat ze een leer van een geascendeerde meester vinden met echte progressieve openbaringen die rechtstreeks van de geascendeerde meesters komen (we hebben het niet alleen over deze dispensatie, maar ook over andere spirituele bewegingen en dispensaties). Er komt echte kennis van de geascendeerde meesters via een boodschapper of op andere manieren naar het fysieke rijk. Maar de vraag is dan: Concentreren de mensen zich op de kennis die doorkomt: de woorden, de vorm, de inhoud van de leringen; of proberen ze de leringen alleen te gebruiken als springplank om hun intuïtie te activeren, om de gescheiden zelven los te laten, zodat de Bewuste Jij steeds beter uit je dagelijkse gedachten kan stappen en daardoor de geascendeerde meesters rechtstreeks kan ervaren? Met andere woorden, zoals we al eerder hebben gezegd, is de beste manier om de spirituele lering te gebruiken dat je contact maakt met het bewustzijn waar de lering vandaan komt. De beste manier om een lering van een geascendeerde meester te gebruiken, is dat je de lering gebruikt om op een punt te komen waarop jij persoonlijk innerlijk intuïtief contact kunt krijgen; een directe ervaring van een geascendeerde meester en zijn of haar bewustzijn. Dan heb je optimaal gebruik gemaakt van de leer.

Ben je bereid om je mentale beeld van de lering te onderzoeken?
Maar er zijn natuurlijk ook studenten die daar nog niet klaar voor zijn. Er zijn zelfs studenten die dit niet willen omdat ze nog steeds gevangenzitten in de wens om superieur aan anderen te lijken. Ze gebruiken een spirituele lering en een lering van de geascendeerde meester op een andere manier. Ze doen het net als de Schriftgeleerden en farizeeërs. Ze zeggen: “Hier hebben we een lering van de geascendeerde meester. We erkennen dat die uit een hogere bron komt. Maar hij behandelt niet elk mogelijk onderwerp.” Die mensen maken dus hun eigen interpretatie. Soms kunnen ze die niet eens in woorden formuleren, in gedachten hebben ze, op een hoger niveau dan woorden, een bepaald wereldbeeld, een bepaald beeld van zichzelf, en ze hebben het gevoel dat dit wordt bevestigd door de lering van de geascendeerde meesters.

Als ze nu zouden doen wat ik zei, uit de uiterlijke geest stappen en contact maken met de geascendeerde meester die de lering gaf, dan zouden ze kunnen begrijpen dat hun mentale beeld niet overeenkomt met de meester. Dat ligt niet op één lijn met de meester en dus konden ze zich daarvan bevrijden, maar omdat ze niet bereid zijn hun interpretatie, hun mentale beeld, in twijfel te trekken, lopen ze vast, net als de Schriftgeleerden en farizeeërs. Ze zien dit natuurlijk niet en in zekere zin zou je kunnen zeggen dat zij niet precies hetzelfde doen als de Schriftgeleerden en farizeeërs, omdat die een Bijbel hadden die niet vernieuwd werd. Dat was geen progressieve openbaring. Ze hadden een gesloten kader waarbinnen ze het interpreteerden. Als je een lering van een geascendeerde meester hebt, is het een progressieve openbaring, maar de vraag is: “Luisteren de studenten waar ik het over heb, echt naar de progressieve openbaring?”

We hebben keer op keer gezien dat er studenten zijn die niet echt luisteren naar wat we zeggen. Ze horen alleen iets wat hun mentale beeld bevestigt, iets wat overeenkomt met hun mentale beeld. Het mentale beeld berust misschien wel op onze leringen, maar progressieve openbaringen gaan altijd door, die zijn progressief, die zijn als een rivier die stroomt, maar het mentale beeld dat je in je hoofd hebt is een stilstaand beeld of een reeks stilstaande beelden, maar je stemt je dan niet af op de stroom, je ervaart die stroom dan niet.

Geen eindige leer
Er zijn studenten die denken dat een geascendeerde meester bepaalde kennis heeft, een bepaalde leer, die hij aan de aarde doorgeeft en dat die leer vaststaat. Met andere woorden, zonder er misschien zelfs woorden aan te geven, denken ze dat ik, de geascendeerde meester Jezus, een bepaalde leer in gedachten heb en dat ik delen daarvan heb gegeven in deze dispensatie en delen daarvan in een andere dispensatie, maar dat er uiteindelijk een moment zal komen waarop ik de laatste les heb gegeven die ik wil geven en dat die dan nooit meer zal veranderen. Dit is natuurlijk niet zo. Ik groei voortdurend, ik evolueer voortdurend. Ik heb geen vaste leer.

Zelfs in de joodse religie, zelfs in de christelijke religie, zijn er mensen wilden toegeven dat mensen kennis kunnen ontvangen uit een hogere bron. De christenen beweren dat de Bijbel het woord van God is en dat die werd ontvangen als een soort directe openbaring, hoe ze zich die ook voorstellen. Ze zijn het erover eens dat mensen kennis uit een hogere bron kunnen halen, maar ze denken dat de bedoeling van het geven van kennis uit een hogere bron is dat er één vaste, gelimiteerde, waarheid hierboven is en dat je misschien op een punt kunt komen waarop de openbaring compleet is, zoals de christenen geloven dat de Bijbel compleet was in het jaar 100 of zo, toen de Bijbel werd geschreven en dat er nu geen openbaringen meer komen.

Je kunt de geest van de geascendeerde meester niet doorgronden
Het is zelfs mogelijk dat studenten wel kunnen geloven dat de geascendeerde meesters doorlopende openbaringen geven, maar dat alles wat we zeggen, bevestigt wat deze studenten al denken te weten. En wanneer we iets zeggen wat hun mening niet bevestigt, horen ze het niet of vinden ze een manier om het te negeren of weg te redeneren. Met andere woorden, wanneer sommige studenten een dictaat horen, filteren ze dit met hun waarnemingsfilter, horen alleen wat hun mentale beeld bevestigt over hoe de les eruit moet zien en de rest horen ze niet. Ze negeren hem. Ze leggen hem op hun eigen manier uit.

Dit is natuurlijk het bewustzijn van Satan dat ik bij Petrus berispte, maar ze zien het niet omdat ze per slot van rekening studenten van geascendeerde meesters zijn. Ze geloven in de geascendeerde meesters. Ze geloven dat we leringen kunnen geven en ze geloven dat de leringen die we geven in overeenstemming zijn met hun mentale beeld.

“Schriftgeleerden en farizeeërs, hypocrieten.” Wat zijn enkele soortgelijke tendensen die we zien? En nogmaals, we proberen geen fouten te vinden. We proberen niemand iets kwalijk te nemen gezien de toestand van de wereld en de traditie die je bijvoorbeeld ziet bij het christendom en de materialistische wetenschap. Jullie zijn opgevoed met deze tendensen, dus nemen we het jullie niet kwalijk. We proberen jullie gewoon te helpen begrijpen dat dit deel uitmaakt van wat jullie aan het kruis genageld houdt, vooral in jullie mentale gedachten.

Wat zijn enkele van die tendensen? Een daarvan is dat men denkt dat er niet meer kennis in de geest van een geascendeerde meester is en dat hij die probeert door te geven en daarom kan iemand die geïncarneerd is de geest van een geascendeerde meester misschien volledig begrijpen. Sommigen denken dat ze al zolang student bij Saint Germain zijn dat ze alle dictaten die hij heeft gegeven, hebben gelezen en bestudeerd – bijvoorbeeld in eerdere dispensaties – en dat ze de totale boodschap kennen die Saint Germain aan de aarde wil geven. Dit klopt natuurlijk totaal niet met de werkelijkheid van Saint Germain, die geen eindige hoeveelheid kennis heeft die hij aan de aarde wil geven. Hij heeft een reeks verschillende stappen en elementen van kennis die hij geleidelijk van plan is uit te brengen naarmate de Gouden Eeuw vordert in de komende tweeduizend jaar. De kennis van Saint Germain, die hij aan de mensheid wil geven en aan de aarde wil geven, zal pas eindigen als hij niet meer de hiërarch van het Aquariustijdperk is, maar wordt gegeven door iemand anders, wie dat ook zal worden, want dat is nog niet bepaald. In je huidige incarnatie zul nooit de volledige boodschap van Saint Germain te weten komen.

Maar er is nog een ander element: denken dat jij de volledige boodschap te zou kunnen komen die een geascendeerde meester aan de aarde wil geven of de volledige kennis die een geascendeerde meester heeft, is spirituele hoogmoed, een totale illusie. Zolang je bent geïncarneerd, kun je die niet volledig kennen; een geascendeerde meester heeft ook niet de alle kennis die er is in al die rijken die op steeds hogere niveaus van deze rijken liggen die van het volgende naar het volgende gaan tot helemaal aan het niveau van de Schepper. Ik verbeeld mezelf niet – ook al ben ik al tweeduizend jaar een geascendeerde meester – dat ik alles weet. Deze mensen denken dat hun gedachten, terwijl ze geïncarneerd zijn, in staat zijn om de volledige kennis van een geascendeerde meester te bevatten. Zoals we al eerder hebben gezegd, is het verschil tussen de gedachten en de capaciteiten van de geest van een geascendeerde meester en een belichaamd wezen ondoorgrondelijk voor een niet-geascendeerd wezen. Dat is zo’n enorm verschil dat je die gewoon niet kunt doorgronden vanuit de niet-geascendeerde staat en daarom kun je de kennis van een geascendeerde meester niet doorgronden. En denken dat je dit wel kunt, is natuurlijk spirituele hoogmoed, arrogantie, een totale illusie.

De beperkingen van de intellectuele geest
Dan hebben de mensen nog een andere tendens en die komt deels omdat je bent opgegroeid in een moderne wereld waarop de wetenschap en het logisch en rationeel denken zo dominant zijn. Je begint te denken dat je in de eerste plaats denkt dat het menselijk intellect de volledige kennis kan bevatten van hoe de wereld werkt. Vooral als je erkent dat er een spiritueel rijk is en er wezens in dat spirituele rijk zijn die kennis hebben, denk je dat jouw intellect deze kennis kan bevatten, analyseren, categoriseren, in onderbewuste mappen kan stoppen en je denkt dat het intellect kan begrijpen hoe de wereld echt werkt. Maar dit is opnieuw overmoed. Wetenschappers, materialisten, geloven dat de wetenschap op een dag – met het intellect, met de wetenschappelijke methode – alles te weten zal komen wat er te weten valt over het universum. Ze geloofden dit al aan het einde van de negentiende eeuw en tegenwoordig zijn er wetenschappers die hetzelfde geloven. Ze geloven dat kennis horizontaal is, zouden we kunnen zeggen. Met andere woorden, er is een enorm vliegtuig – je zou het kunnen vergelijken met een grote bibliotheek met allemaal boekenplanken die alle kennis over het universum bevat. En het is gewoon een kwestie van die rijen planken afgaan en alle boeken lezen en als je alle boeken gelezen hebt, dan weet je alles, het intellect kan alles doorgronden. Maar kennis is niet horizontaal. Kennis is niet intellectueel. Je kunt meer te weten komen dan jullie filosofie van droomt, er is meer tussen hemel en aarde waarover in jouw filosofie wordt gedroomd. Je hebt het intellect dat maar op één manier naar kennis kijkt, naar kennis op zoek gaat, om kennis te bevatten, kennis te gebruiken.

Nu is dit een zeer waardevol vermogen dat vooral goed is bij praktische toepassingen op aarde. Met andere woorden, om te begrijpen hoe het materiële universum werkt. Het intellect kan dit goed begrijpen. We halen op geen enkele manier het intellect en het denkvermogen van mensen naar beneden, maar er zijn ook studenten van geascendeerde meesters die erkennen dat ze spirituele leraren hebben. We bevinden ons op een hoger niveau van bewustzijn, we hebben een spirituele leer, maar zij denken nog steeds dat ze dit met hun intellect kunnen begrijpen en dit is een misvatting. En het is een potentieel beperkende misvatting, omdat het je gevangen kan houden aan het kruis, omdat jij je hele leven voortdurend bezig bent om de leringen van de geascendeerde meesters verstandelijk te begrijpen, probeert ze te analyseren, te categoriseren, te labelen, in een of ander archiefsysteem te passen dat jij in gedachten hebt, maar er zijn dingen over de functie van de spirituele wereld die het intellect op aarde nooit zal kunnen doorgronden. Dat zal het intellect nooit doorgronden. Wanneer je ascendeert, gebruik je niet in de eerste plaats het intellect om kennis te vergaren – je gebruikt je intuïtieve vermogens en de directe ervaring, en de vele andere manieren om kennis te vergaren die je in het geascendeerde rijk hebt. En je weet uit ervaring dat er heel veel dingen zijn waar het intellect niet mee om kan gaan. Als je de leringen van de geascendeerde meesters met het intellect probeert te begrijpen, zullen er aspecten van de lering zijn die je gewoon niet kunt begrijpen, die je niet kunt doorgronden, niet kunt berekenen, zoals ze zeggen. Omdat je intellect er niet mee om kan gaan.

De behoefte aan consistentie van de lineaire geest
Een deel van die hele wetenschappelijke manier van denken is natuurlijk de lineaire geest, zoals we het hebben genoemd en één aspect van de lineaire geest is dat het altijd op zoek is naar consistentie. Er mogen geen tegenstrijdigheden zijn, er mag niets onverklaard blijven, er moet een bepaalde tijdlijn zijn die logisch is en begint vanaf het ene punt en naar een ander punt gaat, er mogen geen hiaten of inconsistenties in een tijdlijn zitten. De lineaire geest wil alles concreet maken, alles moet lineair gaan, niet alleen op een lineaire tijdlijn, maar hij wil alles concreet maken – zodat hij kan omgaan met iets wat het intellect kan doorgronden.

Maar wat heb ik gezegd? Wat doe je wanneer je in de dualiteit komt? Je vormt een mentaal beeld, een illusie en je denkt dat dit de werkelijkheid is. Maar hoe doe je dat? Met het intellect, de lineaire geest. Hoe kun je, zoals Einstein zelfs zei, een probleem overwinnen met dezelfde bewustzijnsstaat die het probleem heeft veroorzaakt? Hoe kun jij je bevrijden van je illusies en wanen met het intellect dat die illusies juist heeft geschapen? Dat kan niet en daarom konden de Schriftgeleerden en farizeeërs Christus niet herkennen. Ze wilden mij en alles wat ik zei, in hun systeem plaatsen en ik kwam om ze van het systeem te bevrijden. Hoe zou ik enige kans hebben om mensen te bevrijden als ik me aanpas aan hun mentale beelden, zoals we al zo vaak hebben gezegd?

Maar er zijn nog steeds studenten van geascendeerde meesters die dit niet kunnen doorgronden; ze proberen onze progressieve openbaringen in hun intellectuele, lineaire, concrete systeem te plaatsen. Wanneer kwam Sanat Kumara precies naar de aarde? In welk jaar? Wanneer was Atlantis precies? Wanneer is dit gebeurd, wanneer is dat gebeurd? Waarom zit er een tegenstrijdigheid tussen wat er werd gezegd bij de I AM Movement en wat er werd gezegd bij de Summit Lighthouse en wat we tegenwoordig zeggen? Waarom zit er wel een tegenstrijdigheid tussen wat we tegenwoordig zeggen en wat er in de Bijbel staat? Waarom zit er wel een tegenstrijdigheid tussen wat de geascendeerde meesters tegenwoordig zeggen en wat in de Veda’s of de Noordse mythologie, of dit, of dat, of iets anders, werd gezegd? Zij komen allemaal uit lineaire gedachten en die proberen alles in hun systeem te passen, zodat ze zich veilig kunnen voelen, omdat ze alles onder controle hebben. Dit is zoals Moeder Maria zei, de droom dat jij je kunt beschermen tegen slechte dingen die op de wereld gebeuren door alles te weten, door alles in de buitenwereld te kunnen beheersen. Er zijn studenten die hierin verstrikt raken en proberen onze leringen te gebruiken om zichzelf zoveel kennis bij te brengen dat ze denken dat ze, als ze genoeg weten, alles onder controle zullen hebben. Zoals Moeder Maria zo welsprekend heeft uitgelegd, zal dit niet gebeuren. Het is geen kwestie van genoeg weten.

Er zijn wetenschappers die geloven dat je, wanneer je genoeg weet over dit of dat, elk aspect van het leven op aarde kunt beheersen. En we begrijpen volledig, ik erken volledig waarom ze dit geloven. Per slot van rekening was er meer dan tweeduizend jaar geleden een Griekse filosoof die de uitdrukking ‘atomen als een ondeelbare eenheid’ bedacht en wetenschappers die doorgingen met onderzoek, die steeds meer kennis over atomen opdeden, het vermogen ontwikkelden om het atoom te splitsen en een kernreactor of atoombom te maken. Ze denken dat dit – de lineaire geest denkt dat dit – tot in het oneindige zo door kan gaan of in ieder geval totdat je uiteindelijk alle kennis bezit. Maar in de eerste plaats is er geen definitieve kennis. In de tweede plaats bestaat er kennis die de lineaire geest, het intellect, nooit zal kunnen doorgronden. We hebben eerder al eens gezegd dat als de kennis die je op aarde hebt een lepelvol is, dan is de totale kennis de oceaan. En dit betekent niet dat je een bepaalde hoeveelheid kennis op aarde hebt die je met je verstand kunt doorgronden en dat de oceaan ook een hoeveelheid kennis is die je met je verstand wel kunt doorgronden. De meeste kennis kan het intellect niet doorgronden, die past zich niet aan aan je lineaire geest.

Wat is de kennis die je op aarde ontvangt, zelfs vanuit het geascendeerde rijk? Dat is de kennis die erop gericht is om jou te helpen je te bevrijden van de illusies die jij hebt geschapen. Die kennis is enigszins aangepast aan die illusies, zodat je die kennis kunt bevatten, kunt onthouden en het pad kunt gaan bewandelen. Want als we jullie kennis geven die niemand kan begrijpen, helpen we niemand, toch? Als je alles letterlijk wilt nemen, als je alles lineair wilt interpreteren, dan maak je geen gebruik van de leer en hang je dus nog steeds aan het kruis waar jij jezelf aan hebt gehangen in je mentale gedachten.

Het belangrijkste kenmerk van de denkwijze van de gevallen wezens
Het belangrijkste kenmerk van de gevallen denkwijze waarin de gevallen wezens zich bevinden, is dat ze een mentaal beeld hebben gevormd waarvan ze het gevoel hebben dat het zo compleet is dat ze niet verder hoeven te kijken of het moeten onderzoeken. Ze geloven dat hun gedachten de basiskennis bezitten van hoe de wereld werkt, hoe het universum werkt, hoe de schepping werkt, maar dit geloof berust op hun zelfgemaakte illusies, omdat ze het gevoel hebben dat ze zo compleet zijn, dat ze zoveel weten, dat ze zo’n complex begrip van het leven hebben en neem maar van mij aan dat sommige gevallen wezens een extreem complex wereldbeeld hebben. Als je naar het wereldbeeld kijkt dat wij jullie hebben gegeven, zou je zeggen dat dit erg complex is over gevallen wezens en avatars, en dergelijke. Maar dat is nog niets vergeleken met wat sommige gevallen wezens in hun hoofd hebben, ze hebben dat niet alleen in deze sfeer geschapen, maar ook al in eerdere sferen, ze hebben een buitengewoon gecompliceerd wereldbeeld. En hoe komt dat? Wat heb ik gezegd? De vrije wil moet worden geopenbaard; je moet elk wereldbeeld, elk beeld, elke gewenste ervaring, in je eigen gedachten kunnen creëren. Wanneer je een verboden vrucht hebt gegeten en kennis hebt gekregen van goed en kwaad, vorm je een mentaal beeld. En als je er eenmaal van overtuigd bent dat je mentale beeld klopt, dan kan geen kracht van buitenaf je daarvan afbrengen – je moet dus de kans krijgen om zo ver te gaan als je kunt totdat je het niet meer kunt verdragen. Volgens de Wet van Vrije Wil mag Christus niet een paar gevallen wezens uitdagen. Je kunt de gevallen wezens die geïncarneerd zijn, uitdagen als Christus ook geïncarneerd is, daarom kon ik de Schriftgeleerden en farizeeërs en het Sanhedrin uitdagen; omdat ik geïncarneerd was en zij ook geïncarneerd waren. Maar sommige gevallen wezens in het emotionele rijk, het mentale rijk en het identiteitsrijk kunnen we niet uitdagen. Tenminste nog niet – er komt wel een bepaalde cyclus waarin we dit wel kunnen, maar ze moeten eerst die cyclus afmaken.

De Zeno-paradox
Wat doen ze om dit complexe beeld te scheppen? We hebben eerder gesproken over de Griekse filosoof Zeno die de paradox schiep. Je moet naar een bepaalde stad, dat is ongeveer tweeënveertig kilometer. Kun je daar ooit komen? Nee, want eerst moet je halverwege komen, dan moet je naar de helft van de resterende afstand, enzovoort. En je kunt die afstand tot in het oneindige blijven verdelen tot een punt halverwege. Dit is ook bekend in de wiskunde omdat je het getal nul en het getal één kunt delen met een bepaalde factor en die tot in het oneindige blijven delen. Er is geen einde, er komt geen eind aan – althans dat is de theorie en de lineaire geest kan dit niet doorgronden. Probeer hier maar eens over na te denken – je blijft de afstand verdelen in steeds kleinere componenten en dat houdt nooit op. De lineaire geest zal zeggen: “Maar er moet een einde zijn, er moet een kleinste component zijn.” Daarom bedacht de Griekse filosoof dit concept: het zijn atomen die niet verder kunnen worden verdeeld. Er moet een kleinste component zijn – zegt de lineaire geest, maar die is er niet. Er zit geen limiet aan hoe ver de lineaire geest kan gaan, behalve dat een wezen tijd tekort kan komen.

De uitweg uit de jungle
Wat is de enige uitweg? Wat is de enige uitweg wanneer je in deze cyclus bent beland? Neem de paradox dat je naar de stad loopt. Je bent een menselijk wezen; je loopt door één stap per keer te doen. Je moet een afstand lopen van tweeënveertig mijl – of tweeënveertig kilometer. Eerst loop je naar de markering van eenentwintig kilometer en daar stop je, veegt het zweet van je voorhoofd en rust wat uit. En dan begin je weer te lopen, tot je bij het volgende punt halverwege komt en je gaat verder naar het volgende punt halverwege en daarna het volgende. In theorie kun je altijd zo doorgaan, maar er komt een punt waarop je nog maar één stap verwijderd bent van de bestemming. Met andere woorden, je kunt de resterende afstand in één stap afleggen. Wat heeft het voor zin om die te verdelen in halverwege een halve stap, een kwart stap, een achtste stap en steeds kleinere stappen? Waarom zet je niet gewoon die ene laatste stap en dan ben je er? En dat kan iemand uit een zelfgemaakte, oneindige spiraal, een nooit eindigend verhaal halen, door je plotseling te realiseren: “Ik kan die complexiteit niet aan, ik kan er niet meer tegen, er moet een uitweg zijn.” En wanneer je dat begrijpt, moet er een leraar verschijnen die jou op zijn minst iets moet bieden wat je op weg kan helpen om je eigen zelfgemaakte illusie op te geven.

Denk je echt dat je het beter weet?
Hier hopen we natuurlijk op wanneer we jullie rechtstreeks leringen geven. Maar als iemand nog niet genoeg heeft van zijn eigen gedachten en de grootsheid van de mentale beelden die hij heeft gevormd, kunnen we de student niet helpen. De student luistert misschien naar onze leringen, leest ze misschien, bestudeert ze misschien, kent ze misschien uit het hoofd, kan ze misschien citeren, kan ze interpreteren in steeds complexere interpretaties, maar hij is nog niet begonnen uit het oerwoud te lopen. Hij probeert nog steeds de leringen aan zijn wereldbeeld aan te passen en daarom hangt hij nog steeds aan het kruis. Een mentale geest kan letterlijk eindeloos doorgaan – steeds complexer worden, met steeds gedetailleerdere details, steeds meer details, probeert steeds meer, en steeds meer een consistent, lineair verhaal te bedenken in plaats van te beseffen dat zelfs een les van een geascendeerde meester een middel is om een doel te bereiken, geen doel op zich is. Die is niet bedoeld om je intellectuele kennis te geven, maar om je te helpen je mentale kader te transcenderen. En als je die voor dat doel gebruikt, kun je snel je mentale kader transcenderen, zodat je vrij bent en van het kruis kunt springen.

Maar als je nog steeds verliefd bent op je eigen geest en de grootsheid van je geest, wil je niet van het kruis af, want als je aan het kruis hangt, zit je misschien wel vast aan het kruis, maar jij staat boven al die mensen die beneden naar jou staan te kijken. Waar kijken ze naar? Ze kijken naar je op omdat jij aan dit kruis hangt en jij je superieur voelt aan hen en wil je niet eens naar beneden. Ik buig voor jouw vrije wil. Wat kan ik anders? Omdat jij echt denkt dat ik als geascendeerde meester een van die mensen ben die daarbeneden op de grond staat en dat ik onder jou sta – dat jij het beter weet. Of je weet het beter dan de geascendeerde meester of je weet het zeker beter dan de boodschapper die waarschijnlijk iets verkeerd begrijpt als hij iets niet begrijpt wat jouw mening bevestigt.

Wat kan ik zeggen? We proberen het. Waarom heb ik me tweeduizend jaar geleden met de Schriftgeleerden en farizeeërs bemoeid? Omdat dit de wet is; wanneer we de kans krijgen, moeten we proberen zoveel mogelijk mensen te helpen ook als ze voorheen onmogelijk te helpen waren. Maar dat is wie we zijn als geascendeerde meesters en daarom zijn we nog steeds bij de aarde. Omdat we niet het gevoel hebben dat we alles hebben gedaan wat gedaan kon worden om niet-geascendeerde wezens te helpen. Je zou kunnen zeggen dat in het geascendeerde rijk – een énorme, enórme, wereld te ontdekken valt. We zijn van de aarde geascendeerd, we zijn ontsnapt van de aarde, we zijn niet beperkt tot de aarde, niets dwingt ons om bij de aarde te blijven, maar we kiezen ervoor om dit te doen omdat we het gevoel hebben dat er nog steeds iets kan worden gedaan, dat er nog iets kan worden gezegd en zoals de Boeddha zei: “Enkelen zullen het begrijpen.” Ik hoop dat iedereen die hiernaar luistert of het leest, tot de ‘enkelen’ behoren die het begrijpen – maar het niet alleen begrijpen, maar het ook bevatten, het internaliseren. En maak daarom contact met het bewustzijn van het wezen dat ik ben dat veel meer is dan ooit onder woorden kan worden gebracht. Maar zelfs dat kan door de lineaire geest worden gebruikt als excuus om te zeggen: “O, maar de meesters zeggen dat er nog veel meer is dat niet in woorden kan worden uitgedrukt – daarom is mijn wereldbeeld zo geavanceerd dat het niet in woorden kan worden uitgedrukt of zo geavanceerd dat de boodschapper het niet kan doorgronden. Daarom kan ik er geen dictaat over opnemen, maar het laat zien hoe superieur het is.” Nogmaals, ENKELEN zullen het begrijpen. Dat jij die enkeling mag zijn!