De krijgersmentaliteit

 

We zullen nu een ander aspect van de verborgen oorzaken van oorlog bekijken. Deze is misschien niet zo verborgen voor degenen die aandacht hebben besteed aan de wereldgeschiedenis en wereldgebeurtenissen.

De denkwijze dat je eer kunt behalen in een oorlog
Heel lang geleden, in de nevelen van de geschiedenis, was er een cultuur, een mentaliteit, die oorlog als wenselijk beschouwde, iets waaraan je eer kon behalen. In veel verschillende delen van de wereld zie je een krijgerscultuur, waar de Samurai in Japan slechts één voorbeeld van is. Er hebben veel van dat soort culturen bestaan en ze bestaan nog steeds. Veel mensen vonden het wenselijk dat jonge mannen ten strijde trokken om hun dapperheid te bewijzen. Sommigen hebben geprobeerd eigenwaarde te krijgen door ten strijde te trekken en te bewijzen dat je in staat bent andere mensen te doden.

Hoe krijg je eigenwaarde wanneer je andere mensen doodt, wanneer je goed mensen kunt doden? Dat kun je niet doen wanneer jij je verbonden voelt met andere mensen, toch? Je kunt dit alleen als wenselijk beschouwen wanneer je gevangenzit in het bewustzijn van gescheidenheid en dualiteit. Alleen wanneer je de wij-tegen-zij-mentaliteit krijgt die zo’n dominante rol heeft gespeeld in de denkwijze die je op deze planeet al heel lang aantreft.

‘Wij’ versus ‘zij’. Denk eens na over deze manier van denken. Dit is de essentie van de dualiteit. Er is niet alleen een scheiding tussen ‘wij’ en ‘zij’, maar we hebben ook een waardeoordeel, dat ‘wij’ beter zijn dan ‘zij’, dat ‘we’ verwikkeld zijn in een strijd tegen ‘hen’ en dat ‘wij’ onze superioriteit moeten bewijzen door ‘hen’ fysiek te verslaan in een gevecht of een oorlog.

Bedenk eens hoe dit idee van eer behalen, eigenwaarde ontwikkelen, of een bepaalde status verwerven in je samenleving door middel van oorlogen een rol heeft gespeeld in het denken van mensen in verschillende culturen en in verschillende tijden. Waar komt deze krijgerscultuur vandaan? Niet van wat we ‘menselijke wezens’ zouden kunnen noemen. Als we het over menselijke wezens hebben, dan hebben we het over degenen die speciaal voor de aarde zijn geschapen.

Het begin van de krijgerscultuur
Elke planeet in het materiële universum heeft een bepaalde groep levensstromen gehad die de oorspronkelijke bewoners van die planeet waren. Het was de bedoeling dat ze groeiden in zelfbewustzijn door hun planeet samen te scheppen en die op het punt te brengen waarop die planeet kon ascenderen met de rest van het universum wanneer het universum toe was aan ascenderen. Vanwege de vrije wil bestaat altijd de mogelijkheid dat de bewoners een bepaalde planeet in een neerwaartse spiraal kunnen brengen in plaats van de bedoelde opwaartse, opgaande spiraal. Dit is niet per se verkeerd of een grote zonde, want dit kan ook gewoon een ervaring zijn. Wanneer mensen er genoeg van hebben om in de neerwaartse spiraal te zijn, kunnen ze weer een opwaartse spiraal gaan vormen omdat ze nu een andere ervaring hebben meegemaakt. Ze kunnen dit doen omdat ze innerlijk weten dat de dualiteit echt niet werkt.

Het kan heel moeilijk zijn voor een leraar om aan levensstromen die het niet hebben ervaren, uit te leggen waarom de dualiteit niet werkt. Onschuldige levensstromen zijn geneigd de dualiteit in te gaan als de zoveelste ervaring. In zekere zin is het ook gewoon weer een ervaring. Alleen niet zomaar een ervaring, omdat die heel gemakkelijk in een zichzelf versterkende spiraal verandert waaruit jij je heel moeilijk aan kunt onttrekken.

Het punt is dat de oorspronkelijke bewoners van de aarde de krijgerscultuur niet hebben uitgevonden. De krijgerscultuur is uitgevonden door de manipulatoren. Ze kwamen op het idee dat ze wilden bewijzen dat God ongelijk had, en daaruit ontstond de wens om ervoor te zorgen dat andere levensstromen hun vrije wil verkeerd zouden gebruiken. De eenvoudigste manier om mensen ertoe te brengen om hun vrije wil te misbruiken, was hen te misleiden met het dualiteitsbewustzijn en de wij-tegen-zij-mentaliteit te vormen. Dit leidde tot het idee dat er een fysieke strijd op leven en dood moest zijn tussen ‘wij’ en ‘zij’.

De krijgerscultuur en de grote worsteling
Dit is in essentie de krijgerscultuur. Een krijger besteedt zijn hele leven – al zijn aandacht, al zijn tijd, al zijn fysieke kracht – aan het ontwikkelen van het vermogen om andere mensen tijdens een gevecht te doden met behulp van alle wapens en methoden die er in zijn tijd en in zijn samenleving zijn. De krijger past zich altijd aan de ontwikkeling van nieuwe wapens aan, is altijd op zoek naar het nieuwste, het dodelijkste en meest effectieve wapen als het gaat om het doden van andere mensen. De krijger ziet dit als een onderdeel van een of andere grote strijd. Door de geschiedenis heen zijn er veel verschillende filosofieën gebruikt om die strijd te rechtvaardigen, maar het idee is altijd dat het voor ‘ons’ gerechtvaardigd is om ‘hen’ te doden.

Er kunnen zelfs ideeën zijn waardoor het voor ‘ons’ wenselijk lijkt om ‘hen’ te doden. Die krijgerscultuur, die oorlogsmentaliteit wordt soms gerechtvaardigd door het idee dat er een grote strijd gaande is tussen twee tegengestelde polariteiten zoals God en de duivel. Wij staan aan Gods kant; die andere mensen daar staan aan de kant van de duivel. Daarom is het gerechtvaardigd en noodzakelijk om hen te doden. Maar je hebt ook de Omega-polariteit hiervan gezien, namelijk dat er geen reden is om de strijd te rechtvaardigen met een of andere epische denkwijze. De krijgersmentaliteit zegt dat alleen al het feit dat we de vijand kunnen verslaan, ons het recht geeft om dat te doen. Wij zijn krijgers. Wij trekken ten strijde. Wij vechten tegen de vijand. Wij verslaan de vijand. Daardoor krijgen we eer, eigenwaarde, zelfrespect.

Wanneer je verbonden bent met de waarheid dat al het leven één is, als jij je verbonden voelt met een realiteit buiten jou, dan zie jij jezelf als een medescheppend wezen. Je weet dat je samen met die grotere realiteit aan het medescheppen bent. Wanneer jij jezelf ziet als een verbonden wezen, krijg je eer, zelfrespect, als je samen iets schept. Zie je het wezenlijke verschil? Een verbonden wezen richt al zijn aandacht op het samen scheppen van iets nieuws, iets beters, iets dat ten goede komt aan het Al. Een krijger richt al zijn aandacht op het vernietigen van andere menselijke wezens. Begrijp je dat een verbonden wezen geen krijgersmentaliteit kan bedenken? Alleen degenen die zich gescheiden voelen, kunnen dat doen.

Mensen de krijgersmentaliteit laten accepteren
De krijgersmentaliteit vindt zijn oorsprong bij de manipulatoren. Niet alle manipulatoren hadden de krijgersmentaliteit. De manipulatoren in het identiteitsoctaaf zitten niet gevangen in de krijgersmentaliteit. Ze gebruiken alleen de krijgersmentaliteit om mensen die geïncarneerd zijn zover te krijgen dat ze tegen elkaar vechten. Ze geven niets om de krijger. Ze weten dat er geen eer te behalen is als je andere mensen doodt. Ze beschouwen het gewoon als een middel om een doel te bereiken, omdat het de manipulatoren in het identiteitsoctaaf niets kan schelen of iets echt is, of onecht is, of waar is, of onwaar is, of goed is, of fout is. Er is maar één zorg: Hoe kunnen we mensen die geïncarneerd zijn zover krijgen dat ze tegen elkaar vechten en elkaar vernietigen? Wat zal hen aanspreken?

De manipulatoren ontdekten al heel vroeg dat de krijgersmentaliteit mensen zal aanspreken die voldoende diep het dualiteitsbewustzijn zijn ingegaan. Als je eenmaal die krijgersmentaliteit hebt gevormd, kun je mensen zover krijgen dat ze hun aandacht en hun fysieke inspanningen richten op goed te kunnen vechten.

Kijk maar naar bijna elke cultuur op de wereld en zie dat het vermogen om te vechten, de vaardigheid in het vechten, een belangrijk onderdeel van die cultuur is geweest en nog steeds is. Nog niet zo lang geleden vond men het in sommige delen van de wereld normaal dat een man een zwaard droeg en dat hij het ook mocht gebruiken. De geringste belediging kon al een duel op leven en dood veroorzaken, omdat de mensen bereid waren elkaar te vermoorden vanwege hun vermeende eer. Op grotere schaal werden mannelijke kinderen vanaf zeer jonge leeftijd opgevoed om wapens goed te leren gebruiken. Ze speelden oorlogsspelletjes. Ze speelden met oorlogsspeelgoed. Hoeveel van jullie, die nu volwassen mannen zijn, begonnen als kind met verschillende soorten oorlogsspeelgoed te spelen?

De gesloten cirkel van de krijgersmentaliteit
Tegenwoordig zijn ze niet meer zo gewoon in de westerse wereld, maar in andere delen van de wereld zijn ze nog wel heel gewoon. Je zou kunnen zeggen dat je nog niet zo lang geleden in veel delen van de wereld moest kunnen vechten om het te overleven. Je zou kunnen zeggen dat er delen op de wereld zijn waar dit nog nodig is, maar zie je niet dat die krijgersmentaliteit een gesloten cirkel wordt?

Een krijger moet per definitie een vijand hebben, anders heeft hij geen reden om die vaardigheid te ontwikkelen. Natuurlijk kun je in een trainingsruimte een bokszak pakken en er een tijdje op slaan met je bokshandschoenen. Het hele idee van het aantrekken van bokshandschoenen is dat je een boksring ingaat om te proberen een tegenstander op zijn neus te slaan terwijl jij hem probeert te raken. De krijgersmentaliteit zonder tegenstander valt heel snel uit elkaar.

Is het in de moderne tijd echt nodig om jonge jongens op te voeden tot krijgers, om te vechten, om oorlog te zien als iets wat wenselijk en noodzakelijk is? Veel mannen in de westerse wereld hebben niet het vermogen ontwikkeld om te vechten en ze zijn niet van plan fysiek tegen anderen te vechten. Ze hebben nog wel een aspect van de krijgersmentaliteit in zich omdat ze denken dat het goed is dat hun natie een groot leger heeft, getrainde soldaten heeft, superieure militaire hardware heeft. Kijk maar eens hoeveel landen in de westerse, zogenaamd ontwikkelde wereld nog steeds een groot leger hebben waarin alle mensen die professioneel bij het leger betrokken zijn, de krijgersmentaliteit hebben. Kijk eens hoeveel mensen van de bevolking er trots op zijn dat hun land over deze militaire capaciteit beschikt. Neem de Verenigde Staten en zie dat de krijgersmentaliteit zich een weg baant door alle aspecten, alle niveaus, van die samenleving. Van de zogenaamde mensen op straat tot op de hoogste regeringsniveaus vind je het idee dat de Verenigde Staten het beste land ter wereld is. Daarom moet ze over het grootste leger beschikken, zodat ze kan vechten voor vrijheid en democratie en elke dreiging afwenden.

Kwam het leger of de dreiging eerst?
Wat was er eerst, de kip of het ei, de dreiging of het leger? Begrijp je niet dat miljoenen mensen wanneer ze in hun natie hun aandacht erop richten om elke tegenstander te kunnen bestrijden, zij hun emotionele energie, mentale energie en de energie in hun identiteit aan deze matrix voeden? Begrijp je niet dat ze met hun energie een impuls vormen die ze naar de kosmische spiegel zenden? Wat kan de spiegel anders doen dan op een gegeven moment reflecteren wat er wordt uitgezonden? Ben je een krijger omdat er een tegenstander is of is er een tegenstander omdat je de krijgersmentaliteit bezit en je projecteert dat je een tegenstander wilt?

We hebben het gehad over kosmische cycli, de overgang van het Vissentijdperk naar het Aquariustijdperk. Terugkijkend op de afgelopen honderd jaar en de grote militaire conflicten zie je dat die hebben alleen plaatsgevonden omdat de mensheid de krijgersmentaliteit niet heeft getranscendeerd. Als je de mentaliteit niet vrijwillig transcendeert die berust op de leringen die worden gegeven door de wezens met het hogere bewustzijn die de belangrijkste leraar zijn in jouw tijd, dan moet je die mentaliteit in steeds extremere mate openbaren totdat je de nutteloosheid ervan begint in te zien. Hoever moet een land als de Verenigde Staten gaan voordat ze ontdekt dat ze niet langer die krijgersmentaliteit wil bezitten en zich daarom moet gaan gedragen alsof ze geen krijgersmentaliteit bezit?

De verslaving aan de krijgersmentaliteit overwinnen
Er is een aspect van de krijgersmentaliteit dat sterk verbonden is met het emotionele octaaf en dat een verslaving wordt aan oorlog, aan vechten, aan de adrenalinestoot, aan de opwinding, aan het gevoel dat jij je in een situatie bevindt waarin het een kwestie is van leven of dood. Dit kan sommige mensen zelfs een bepaald gevoel van zingeving geven. Je kunt zien dat soldaten die opgroeiden, zich verveelden in hun leven. Dan trekken ze ten strijde en krijgen een gevoel van betekenis en opwinding omdat er altijd een dreiging is. Wanneer ze thuiskomen uit de oorlog, weten ze niet meer wat ze met zichzelf aan moeten. Ze missen de adrenalinestoot. Ze hebben het gevoel dat het leven leeg is en geen zin heeft en ze beginnen psychisch uit elkaar te vallen.

Je zou kunnen zeggen dat ze psychisch nooit echt alles op een rijtje hadden voordat ze de oorlog ingingen. Hoe kun je opgroeien in de meest vrije samenleving ter wereld sinds lange tijd, een samenleving met zoveel kansen en je toch vervelen in het leven? Hoe kun je geen zingeving in het leven vinden als je de vrijheid hebt om bijna alles te doen wat je wilt? Je kunt hierin falen omdat je gevangenzit in het dualiteitsbewustzijn, want dan heeft het leven niet echt betekenis.

Dit is niet omdat je geen ontwikkelde levensstroom bent. Er zijn tegenwoordig miljoenen mensen op de wereld, vooral in de westerse wereld, die een punt hebben bereikt waarop ze, op innerlijk niveau, klaar zijn om uit de dualiteit te stappen, om zich een verbonden wezen te voelen. Omdat ze hierover geen lering hebben, weten ze niet hoe ze die transitie bewust moeten maken en daarom voelt hun leven leeg. Ze kijken naar de wereld en wat die materieel te bieden heeft, maar die geen enkele voldoening vinden in het zoeken naar materieel gewin of andere materiële doelen.

De reden is dat ze op een punt in hun ontwikkeling zijn waarop ze een stap verder moeten gaan door het geheel te dienen, door anderen te dienen. Wanneer ze dat niet kunnen, is hun leven leeg. Ze weten niet wat ze met zichzelf aan moeten en ze komen in verschillende persoonlijke neerwaartse spiralen terecht. Drugs, alcohol, materialisme, zelfmoord, of het gevoel dat hun leven leeg is omdat er geen situatie is waarin je voortdurend wordt gedwongen om alert te zijn op de aanval van de vijand.

Er zijn mensen die in een fysiek gevecht zijn en verslaafd zijn aan de adrenalinestoot. Er zijn ook mensen die niet in een fysieke strijdsituatie verkeren maar toch verslaafd zijn aan een aspect van de krijgersmentaliteit, namelijk het gevoel dat zij de beste krijgers zijn. Dit zijn mensen voor wie oorlog een soort wedstrijd is geworden, bijna als een sport. Wanneer je daar nationale trots aan toevoegt, heb je het idee dat jouw land militair beter is dan welk ander land ook, dat jouw soldaten beter zijn dan welke andere soldaat ook.

Bedenk eens dat ze nog niet zo lang geleden in het Britse rijk dachten dat één Britse soldaat beter was dan tien of twintig buitenlanders. Hoe realistisch is het dat één soldaat, hoe goed ook, twintig andere soldaten kan verslaan? Zie dat het Duitse leger tijdens het nazisme voelde dat ze superieur waren aan elk ander leger. Zie dat de Russen, de Fransen en nu de Amerikanen zich hebben gevoeld of zich hetzelfde voelen.

De nationale trots heeft niets aan
Waar komt dit idee van nationale trots, gebaseerd op het vermogen om te doden, vandaan? Nogmaals, het komt van de manipulatoren. Waar zou het anders vandaan kunnen komen? Zie je niet dat nationalisme door de manipulatoren is gebruikt om die strijd tussen naties te vormen? “Onze natie is zo superieur aan die andere natie. Wij zijn superieur aan hen. We zijn bereid om miljarden dollars (of welke valuta ook) te investeren in militaire hardware en training, zodat we er zeker van kunnen zijn dat we dat andere leger kunnen verslaan.”

Hoe kan dit een bron van nationale trots zijn? Vraagt iemand zich dit wel eens af? Ja, een paar mensen wel, maar niet genoeg mensen om impact te hebben. Dit moet veranderen. Daarom moeten de bewustere mensen energetisch werk doen om deze mentaliteit door te prikken zodat de illusie wordt vernietigd net zoals in het oude sprookje van Hans Christian Anderson over de nieuwe kleren van de keizer. Iedereen ziet de kleren die niet bestaan totdat een klein jongetje plotseling de illusie doorprikt door te zeggen: “Maar de keizer heeft niets aan.” Iemand moet zeggen: “Maar de keizers van oorlog hebben niets aan. De nationale trots heeft niets aan.”

De oorlogszuchtige mentaliteit verbrijzelen
Wat zijn de Olympische Spelen, wat is ervan geworden? Het oorspronkelijke idee was de naties en de volkeren verenigen door ze samen te brengen. Dit werkt natuurlijk nog steeds tot op zekere hoogte op individueel niveau. Zie dat het een wedstrijd voor de nationale trots is geworden welke natie de meeste medailles wint. Is dit niet gewoon het oorlogsspel in een niet-dodelijke versie? Is dit echt nodig? Moeten we echt elke vier jaar de hele wereld verzamelen om een paar naties opnieuw hun superioriteit te laten bewijzen? Dit wil niet zeggen dat er geen Olympische Spelen zouden mogen zijn, maar de mentaliteit zou kunnen veranderen.

Denk eens na wat er zou gebeuren als die oorlogszuchtige mentaliteit zou worden doorbroken. Wat als naties zouden gaan beseffen dat het vermogen om een oorlog te voeren niet bewijst jouw natie superieur is? Integendeel, hoe meer militaire hardware en capaciteit je hebt, hoe meer jij je minderwaardigheid bewijst als het gaat om alle waarden die ervoor zorgen dat de moderne, democratische beschaving werkt. Wat als de mentaliteit zou veranderen zodat degenen die in staat zijn om iemand in een fysieke strijd te verslaan, niet als superieure natie wordt gezien, maar als een inferieure?

Wat als de mentaliteit zou veranderen zodat de mensen zouden gaan begrijpen dat gescheidenheid en dualiteit de oorzaak zijn van de conflicten in de wereld? Wat als de mensen zouden gaan beseffen dat er een nieuwe reeks waarden ontwikkeld moet worden, gebaseerd op de onderliggende waarheid dat al het leven één is? In dat geval zouden degenen die in staat zijn om tegen een vijand te vechten, worden gezien als primitief, achterlijk, achterlopen in de tijd. Degenen die in staat zijn om samen te werken, te onderhandelen, oplossingen te bedenken die alle partijen ten goede komen, hoeven niet per se als superieur te worden beschouwd, maar wel als mensen die meer ontwikkeld zijn met betrekking tot de waarden van eenheid. De waarden van eenheid – denk eens na over dat idee.

Wat is de uitkomst van de krijgersmentaliteit, de oorlogscultuur? Is dat niet wat je tegenwoordig in veel landen ziet waarin het leger een doel op zich wordt? Kijk eens naar de grootste landen ter wereld. Als je naar het parlement zou gaan in bijvoorbeeld Rusland, Groot-Brittannië, Frankrijk of de Verenigde Staten en zou voorstellen dat ze hun leger zouden opheffen, wat zou dan de reactie zijn? De eerste reactie zou waarschijnlijk zijn: “O, maar dat zouden we onmogelijk kunnen doen, zolang dat andere land een groot leger heeft. Als we niet in staat zouden zijn om ons tegen die vijand te verdedigen, zouden ze de wereld overnemen.” Als beide partijen dit zouden zeggen, wat was er dan eerst, de kip of het ei? Kwam ons leger het eerst of het leger van de vijand? Zie je niet dat het leger een doel op zich is geworden?

Het leger tot in het oneindige in stand houden
De militairen aan beide kanten gebruiken elkaar gewoon om hun bestaan te rechtvaardigen. Er is een bepaalde militaire mentaliteit die eigenlijk geen oorlog wil voeren. Zeker, er is een mentaliteit in het leger die het leger wil gebruiken, maar er is ook een mentaliteit in het leger zelf die geen oorlog wil voeren. Die wil gewoon het leger voor onbepaalde tijd in stand houden. Die wil ervoor zorgen dat landen geld blijven uitgeven aan het leger. Die wil miljoenen soldaten en ander personeel opgesloten houden in training en de militaire capaciteit behouden.

In veel militaire kringen bestaat een zekere angst om daadwerkelijk oorlog te voeren, omdat dit dan het gevoel van superioriteit zou kunnen tegenspreken dat ze hebben ontwikkeld op grond van hun bekwaamheid, een bekwaamheid die niet is getest en bewezen in een oorlog. Er is natuurlijk ook een mentaliteit die oorlog wil voeren om hun bekwaamheid te kunnen bewijzen, maar er is ook een diepere, niet-herkende mentaliteit die het leger als doel op zich ziet en het bestaan van het leger gewoon tot in het oneindige wil voortzetten.

Wanneer zal een cruciaal aantal mensen beginnen te twijfelen aan de noodzaak om het leger tot in het oneindige in stand te houden en voort te zetten? Tijdens het hoogtepunt van de Koude Oorlog kwam er een moment waarop het westen en het communistische blok zoveel nucleaire raketten hadden gemaakt dat ze de wereld konden vernietigen en alle mensen meerdere keren konden doden. De term ‘overkill’ is gebruikt. Wanneer komt er een punt waarop men genoeg militaire hardware heeft? Volgens de mentaliteit waar we het over hebben, komt dat moment er nooit. Begrijp je waarom? Begrijp je echt waarom dat zo is?

Onevenwichtig scheppen door de dualiteit
In het dualiteitsbewustzijn is er technisch gezien altijd een tegenstander. Hoe creëer je een situatie met twee tegengestelde polariteiten? Alles in het hele universum is geschapen uit de twee krachten: uitzetten en samentrekken. Wanneer die twee krachten in evenwicht zijn, zijn het geen tegengestelde polariteiten. Ze staan niet tegenover elkaar. Ze werken samen. Ze vullen elkaar aan en dan heb je een duurzame creatie. Wanneer je de dualiteit ingaat, gebruik je nog steeds die twee fundamentele scheppingskrachten. Er is niets anders, maar dan gebruik je ze als tegenstellingen. Hierdoor creëer je een onbalans. De dualiteit berust fundamenteel op een onevenwichtigheid die nooit kan worden gestopt, die nooit in evenwicht kan worden gebracht. Je kunt de dualiteit alleen transcenderen en weer gaan medescheppen, maar je kunt nooit, zolang je in de dualiteit bent, een staat van evenwicht scheppen.

In termen van militaire hardware, houdt dit in dat je wel een soort wapen kunt ontwikkelen, maar er zal altijd een tegenmaatregel zijn. Je kunt een tank ontwikkelen met een dikker pantser dan andere tanks, maar iemand zal een kanon, een raket of een ander wapen ontwikkelen dat door dat pantser heen kan dringen. Wat moet je dan doen? Je moet een dikker of sterker pantser ontwikkelen en dan moet iemand anders weer een sterker kanon of raket ontwikkelen. Begrijp je dat er in de dualiteit nooit een moment zal komen waarop je de ultieme toestand hebt ontwikkeld? Of het nu om wapens gaat of iets anders, er kan nooit een ultieme toestand zijn, omdat er altijd een onevenwichtigheid zal zijn. Dit betekent dat er voor alles wat je ontwikkelt een tegenstander is die hem kan vernietigen.

De misvatting dat er een ultiem wapen bestaat
Begrijp je de dynamiek? Als je verbonden bent, als je de uitbreidende en samentrekkende krachten evenwichtig gebruikt, vullen ze elkaar aan. Dan is er geen tegenstand. Ze vullen elkaar aan en je schept meer als je die twee krachten combineert. Wanneer je in de dualiteit komt, maak je die twee krachten tot elkaars tegenstander, maar geen enkele kracht kan ooit de ultieme kracht zijn. Geen enkele kracht kan ooit de doorslag geven. Geen enkele kracht kan ooit absoluut zijn.

Zelfs wanneer je in evenwicht bent, is geen enkele kracht absoluut. Je zou kunnen zeggen dat de mannelijke kracht, de uitgaande kracht, de kracht van de Vader is; die zou sterker moeten zijn, maar dat is niet zo. Wanneer je verbonden bent, maakt het niet uit dat één kracht niet de sterkste is, omdat je niet op zoek bent naar iets ultiems. Je probeert altijd de vorige staat te transcenderen en juist omdat geen enkele kracht ultiem is, zal de mogelijkheid tot transcenderen er altijd zijn. Voor een het hogere bewustzijn is dit de essentie van groei. Voor de dualistische geest vormt dit de allergrootste bedreiging.

De manipulatoren hebben vanaf de dag dat ze in opstand kwamen tegen Gods plan geprobeerd een ultieme staat in de materiële wereld te scheppen die God niet kan opheffen of afbreken. Ze geloven – in hun illusie, in hun hoogmoed – dat ze op een dag in staat zullen zijn iets te bedenken dat zo ultiem is dat het niet afgebroken kan worden door de wezens met het hogere bewustzijn. Ze begrijpen niet dat de wezens met het hogere bewustzijn de schepping van de manipulatoren niet hoeven af te breken. Zodra je de dualiteit ingaat, schep je al de tegenstander die zal afbreken wat je hebt geschapen. De wezens met het hogere bewustzijn hoeven de schepping van de manipulatoren niet af te breken. Dat doen ze zelf.

De vraag is: hoeveel vernietiging en hoeveel leed er tijdens dat proces wordt veroorzaakt. De vraag is of al dit lijden echt nodig is om mensen te laten groeien, of dat er een punt komt waarop ze alleen maar naar het lijden hoeven te kijken en te zeggen: “Niet meer! Dit willen we niet meer. We hebben genoeg van het leed. We hebben er genoeg van dat ons leven wordt vernietigd door de misplaatste zoektocht van de manipulatoren. We hebben genoeg van de wapenwedloop die de afgelopen honderd jaar en zelfs daarna zo prominent aanwezig is geweest op de wereld.”

Iemand kan altijd een grotere bom bouwen. Wat je ook doet om je militaire capaciteit te vergroten, er is altijd een tegenmaatregel. Die is er altijd geweest. Die zal er ook altijd zijn. Ja, je kunt kijken naar de moderne technologie. Je kunt terugkijken op de kanonnen en sabels die ze een paar honderd jaar geleden hadden. Je kunt zien hoeveel geavanceerder de wapens zijn die tegenwoordig worden gemaakt. Je kunt geloven in de illusie dat je, omdat je tegenwoordig technologisch zoveel verder bent, in staat zult zijn om het ultieme wapen te maken.

Intellectuele ontwikkeling is niet afhankelijk van oorlog
Je kunt zeker blijven proberen om iets te doen wat geen enkele andere beschaving eerder heeft gedaan. Je kunt dapper proberen te doen wat nog nooit iemand heeft gedaan. Maar wat het ook is, iemand heeft het eerder gedaan en bewezen dat het niet werkte. Er is niets nieuws onder de zon. Er is niets nieuws in het dualiteitsbewustzijn. Het is allemaal al eens eerder gedaan.

Hoe zinloos is het dat mensenlevens worden opgeslokt in deze onmogelijke zoektocht naar het ultieme wapen, de ultieme militaire capaciteit. Hoe zinloos is het dat de financiën van naties hieraan opgaan. Stel je de sommen geld eens voor die aan het leger worden uitgegeven en kijk dan eens wat er zou gebeuren als ze voor andere doeleinden zouden worden gebruikt.

Elke dag sterven er kinderen van de honger. Er zijn miljoenen, zo niet miljarden, mensen die geen schoon drinkwater hebben. Er zijn miljoenen mensen, naar schatting tweederde van de wereldbevolking, die onder de armoedegrens leven. Toch blijven de naties die zichzelf als het meest geavanceerd ter wereld beschouwen enorme hoeveelheden geld uitgeven aan het ontwikkelen van hun vermogen om andere mensen te doden.

Is dit beschaafd? Is dit geavanceerd? Als je denkt dat dit geen teken van intellectuele ontwikkeling is, dan zou je het energetische werk kunnen doen dat de wezens met het hogere bewustzijn in staat zal stellen om in te grijpen en de wezens uit de vier niveaus van het materiële rijk te verwijderen die de krijgersmentaliteit niet willen loslaten en de andere gedachtevormen en ideeën die in deze verhandeling worden genoemd. Dit is een mentaliteit die al heel lang als een wolk boven deze planeet hangt. Die hangt hier al sinds de allereerste manipulatoren op aarde incarneerden. Het wordt tijd, hoog tijd, dat die wordt lek gestoken door mensen die zeggen: “Maar de krijgsheren hebben niets aan.”

Heb je genoeg van oorlogen?
Wanneer de bewustere mensen het werk doen, zullen er op een dag in de niet al te verre toekomst steeds meer mensen wakker worden en plotseling iets zien wat ze nog nooit eerder hebben gezien; plotseling iets durven te betwijfelen wat ze nog nooit eerder in twijfel hebben getrokken. Ze zullen om zich heen kijken en zeggen: “Maar hoe kunnen we dit blijven doen? Dit willen we niet meer doen. Dit is niet juist. Zo zijn we niet. We willen deze hele mentaliteit transcenderen. We willen naar die krijgers kijken en zeggen: Er is geen plek meer voor jou op deze planeet. Jouw krijgersmentaliteit past niet meer op deze planeet. Je moet hem opgeven of een andere planeet zoeken, want we willen niet meer dat deze planeet wordt vernietigd of voortdurend in angst leeft vanwege jouw oorlogsspelletjes. Geen oorlogsspelletjes meer. Geen oorlog meer. Geen krijgers meer.”