Het lijkt misschien alsof het onderwerp afgoderij weinig met economie te maken heeft. Maar een van de redenen waarom de economie niet is veranderd, is dat veel mensen de machtselite verafgoden, de manipulatoren op deze planeet, degenen die volledig gevangenzitten in het dualiteitsbewustzijn omdat ze volledig verblind worden door hun eigen ego. Ze geloven vast in de illusies van hun ego; ze geloven dat die illusies de absolute, onmiskenbare en onbetwistbare waarheid zijn. Hun allergrootste afgod is een leugen die ze tot waarheid hebben verheven en daardoor denken dat ze door die ‘absolute waarheid’ zichzelf hebben verheven tot de ultieme status in vergelijking met andere mensen.

Afgoderij is een sluier van onwetendheid, een sluier van illusies, die de meerderheid van de bevolking gevangenhoudt in de illusie dat ze een elite nodig hebben. Heeft Jezus dat niet uitgedaagd toen hij de Schriftgeleerden en farizeeërs, de tempelpriesters en geldwisselaars uitdaagde? Ze hadden zichzelf opgeworpen als een elite tussen de mensen en hun innerlijke kracht, hielden de illusie en de leugen in stand dat de mensen niet vrij waren om naar hun eigen hart te luisteren en te streven naar een hoger bewustzijn.

Afgoderij en de economische crisis
Juist deze afgoderij is het belangrijkste probleem in de huidige economische crisis. Wat hebben de pers en de media, overheidsfunctionarissen, leiders in verschillende economische organisaties, zoals de Federal Reserve of grote banken in stand gehouden? Is dat niet het besef dat bepaalde organisaties, bedrijven en instellingen “too big to fail” zijn, en dat de overheid zodoende moet ingrijpen en die kolossen moet steunen zodat ze niet omvallen?

Dit is toch afgoderij? De echte waarheid is dat de afgoderij van de mensen is dat ze niet kunnen bestaan zonder een machtselite van manipulatoren. Dit is de illusie die de mensen ervan weerhoudt om hun eigen kracht weer op te pakken, de kracht van het hogere bewustzijn in iedereen. Dit is een illusie die in stand wordt gehouden door de elite zelf – de elite in de media, de elite in de regering, de elite in het bedrijfsleven, de financiële wereld en het bankwezen.

Ze klampen zich wanhopig vast aan hun positie van macht en privileges. Onder hen zitten mensen die beginnen te beseffen dat hun dagen geteld zijn. De dagen van hun macht over de mensen en het hebben van privileges, zijn ook geteld. Ze begrijpen dat dit niet eeuwig door kan gaan. Het is slechts een kwestie van relatief korte tijd voordat de mensen in opstand zullen komen, zoals ze eerder in opstand zijn gekomen tegen het feodale systeem en andere voorbeelden van een machtselite die bijna alle macht over de mensen had verkregen.

Veel mensen in de machtselite zijn hier nog steeds blind voor, maar sommigen beginnen het in te zien. De bewustere mensen moeten de visie voor ogen blijven houden dat de mensen zich bewust worden van die afgoderij: te denken dat ze een elite nodig hebben. Ze hebben geen elite van egoïstische en egocentrische mensen nodig om een samenleving stabiel te houden. Willen mensen stabiliteit of willen ze groei? Groei betekent soms dat je het oude moet afwerpen door het te laten vernietigen, als dat nodig is, omdat de mensen zich daar zo aan vastklampen dat ze er bijna gek van worden, omdat ze het niet willen loslaten.

Misschien geef je de voorkeur aan een soepele overgang van het huidige economische systeem naar een economie met hoger bewustzijn, omdat dit het leed en het verlies minimaal zou maken. Toch kun je niet voorkomen dat de mensen hun lesje moeten leren. Het helpt niet als de bewustere mensen de door de manipulatoren gevormde instituten of de machtselite stutten. De mensen moeten leren wat er gedaan kan worden om misbruik te maken van de economie voordat ze eraan toe zijn om de economie van het Tijdperk van Hoger Bewustzijn te accepteren.

De overgrote meerderheid van de mensen op deze planeet zou de visie op de economie van het Tijdperk van Het hogere bewustzijn gewoon niet geloven. Ze zouden die afwijzen als een hopeloze, utopische droom die gewoon nooit kan uitkomen. Ze zijn zo doordrenkt met het bewustzijn van gebrek dat nogmaals, door de manipulatoren als gevolg van hun afgoderij is veroorzaakt. Wat is afgoderij in wezen? Het verlangen om jezelf en je eigen groep boven andere mensen te verheffen. Hoe kun jij jezelf verheffen in vergelijking met anderen, tenzij jij je in een omgeving bevindt die doordrenkt is met de illusie van gebrek? Om sommigen meer te laten hebben, moeten anderen minder hebben. Die ongelijke verdeling van de rijkdom en privileges kan niet bestaan in het Tijdperk van Hoger Bewustzijn. Die kan alleen bestaan wanneer het overvloedige leven door een cruciaal aantal mensen is verworpen zodat het zich niet fysiek kan manifesteren.

Risico’s spreiden of risico’s maskeren?
Praten over de gelijke verdeling van rijkdom is niet de socialistische droom waarin de staat zich de positie heeft toegeëigend die wordt ingenomen door ieders hogere zelf. Dit is het ware realisme omdat de mensen zich realiseren dat zij toegang hebben tot de kracht van het hogere bewustzijn in zichzelf. Daardoor kunnen ze het overvloedige leven hier voortbrengen zonder afhankelijk te zijn van een elite op aarde, een elite die de beslissingen kan nemen over hoe het gecompliceerde financiële stelsel moet worden bestuurd dat de elite heeft gemaakt, juist om hun intenties en hun manipulaties voor de mensen te verbergen.

De laatste tijd zie je dat het systeem definitief zo ingewikkeld is geworden dat zelfs de mensen die het hebben gemaakt niet meer kunnen achterhalen hoe het systeem werkt. Ze kunnen het werkelijke risico van de dubieuze financiële instrumenten die ze hebben gemaakt, niet meer inschatten. Bedrijven die al meer dan een eeuw actief zijn, kunnen binnen een week plotseling verdwijnen omdat hun eigen leiders zo misleid zijn door de complexiteit van hun financiële instrumenten en door het bewustzijn van hebzucht, dat ze het risico van die instrumenten niet goed kunnen inschatten. Zij kunnen hun eigen bedrijf niet eens overeind houden.

Die les moeten de mensen leren. Als ze in een staat van afgoderij verkeren, blindelings naar de blinde leiders luisteren; de blinde leiders toestaan de economie te leiden, dan is het nog maar een kwestie van tijd voordat die blinde leiders zichzelf en de hele natie, en in zekere zin de hele wereld, in een hoek drukken waar ze niet gemakkelijk uit kunnen komen. Het systeem stort enkel in. De les die de mensen hebben geleerd die de Toren van Babel (een toren die tot in de hemel kon reiken) wilden bouwen, is dat wanneer je te hoog bouwt zonder een fundament te hebben dat berust op de waarheid van een het hogere bewustzijn, omdat je bouwt op het zand van het lagere bewustzijn, dan komt er een punt waarop je creatie zal omvallen onder zijn eigen gewicht. Dit zie je bij het financiële stelsel van de Verenigde Staten en daarbuiten.

Van blinde hebzucht naar blinde angst
Op die ongebreidelde, blinde, hebzucht drijft dit financiële systeem nu daadwerkelijk al tientallen jaren. Die hebzucht heeft het financiële systeem heel erg vervormd omdat het zo berustte op schulden je onmogelijk het risico nauwkeurig in kunt schatten als je zaken doet binnen dat systeem. Het risico was verspreid en daardoor gemaskeerd en gecamoufleerd zodat niemand wist wat er werkelijk aan de hand was. Zolang de cyclus van zogenaamde groei en winst doorging, omdat de mensen in het systeem blindelings geloofden dat het voor altijd zo zou kunnen doorgaan, ging die cyclus schijnbaar ook eeuwig door. Die werd niet alleen opgebouwd door de blindheid en hebzucht van de mensen aan de top, maar zelfs door de blindheid en de hebzucht van veel mensen.

Er waren mensen die dachten dat ze door hun spaargeld, hun pensioenplan, op de aandelenmarkt en in andere dubieuze hedgefondsen en beleggingsfondsen te beleggen, iets voor niets konden krijgen. Zowel de mensen aan de top als de mensen die hun blinde leiders volgden, werden verblind door het idee dat ze iets voor niets konden krijgen, wat de essentie is van hebzucht. Je wilt niet meer werken voor een eerlijke beloning, je wilt niet meer werken om al het leven te verheffen en een eerlijke beloning te ontvangen. Nee, je wilt een beloning ontvangen zonder ervoor te werken, of een beloning ontvangen die groter is dan je krijgt als je ervoor werkt. Je wilt een kortere weg, je wilt iets voor niets.

Dit maakt je blind voor hebzucht. Ineens denk je dat alles mogelijk is – dat je moet streven naar alles wat je op korte termijn winstgevend lijkt. Als jij dat niet doet, dan doen alle andere bedrijven in de financiële wereld het toch wel en lijkt het alsof zij het beter te doen dan jij. Iedereen sprong in de strijd en volgde het voorbeeld. De mensen die investeren, zien dat de mensen geld verdienen die in die dubieuze instrumenten investeren en denken dat ze er ook in moeten springen. Iedereen zit verstrikt in de strijd, in de razernij, als de vraatzucht van een school vissen die blindelings happen naar alles wat beweegt om een graantje mee te pikken voordat het feest voorbij is.

De meeste mensen wisten niet dat het feest voorbij zou gaan. De geclaimde winsten waren geen echte winsten, maar denkbeeldige winsten omdat het risico zodanig was gemaskeerd dat het leek alsof er geen verlies was of dat het verlies kon worden uitgesteld tot volgend jaar. We kunnen dit jaar geld verdienen en een goede balans krijgen, en voor bonussen zorgen voor de mensen aan de top, en daardoor nam niemand de moeite om na te denken over wat er over een jaar, twee, vijf of tien jaar zou gebeuren. In hun blinde hebzucht nam niemand de moeite om hun eigen accountants te vragen wat er in de toekomst moest gebeuren als de huidige trend zich zou voortzetten. Zelfs de accountants hadden moeite om het reële risico van derivaten en andere financiële instrumenten in te schatten, zodat het hele systeem in een staat van blindheid verkeerde. Die blindheid is onvermijdelijk de metgezel van hebzucht. Hebzucht kan alleen gebaseerd zijn op een illusie en elke illusie voedt een andere illusie, bevordert nog meer blindheid. Wat is de illusie achter hebzucht? Het gescheiden zelf heeft de illusie dat het mogelijk lijkt dat jij en je bedrijf zelf voordeel kunnen behalen, en dan maakt het niet uit wat er onderweg gebeurt met andere mensen van wie ze geld afpakken of het systeem zelf.

Leer van het verhaal van de gouden gans
Een van de problemen op de wereld van vandaag is dat de meeste kinderen zijn opgevoed zonder de kennis van de oude sprookjes, de oude volksverhalen, die onder de bevolking circuleerden en die daardoor een onderdeel van het bewustzijn van de meeste kinderen werden toen ze opgroeiden. Die verhalen vormden de inspiratie voor waardevolle levenslessen in een speelse vorm die kinderen zouden opnemen. Het probleem tegenwoordig is dat de meeste geldmanagers op de wereld nooit het verhaal van de gouden gans hebben gehoord – de gans die de gouden eieren legde.

Er was een man die een gans had en op een dag merkte hij dat zijn gans een gouden ei had gelegd. Hij was natuurlijk blij, maar hij was nog veel blijer toen hij de volgende dag besefte dat de gans elke dag een gouden ei zou leggen! Een tijdlang was hij dolgelukkig en kocht hij alles wat hij maar wilde voor die gouden eieren. Toen werd hij langzaamaan hebzuchtig en begon hij te denken: Waarom moet ik elke dag wachten tot ik een gouden ei krijg; waarom zou ik de gans niet opensnijden en alle eieren in één keer pakken. Hij sneed de gans open en vond maar één ei en hij verloor de gans en alle gouden eieren in de toekomst.

Een economie gebaseerd op het gokbewustzijn
Dit hebben de geldmanagers natuurlijk ook met de economie gedaan door een economie te vormen die in wezen berust op exact dezelfde manier van denken, exact hetzelfde principe dat men in Las Vegas en bij het gokken in het algemeen stimuleert. Het verlangen naar iets voor niets omdat je een kleine, ogenschijnlijk onbeduidende investering doet en dan hoopt dat het resultaat een enorm rendement zal geven door een of ander aspect van het lot of geluk. Door het risico van derivaten en andere financiële instrumenten te maskeren, kwamen de geldbeheerders in feite in deze staat van gokken terecht. Omdat ze geleend geld belegden en omdat ze het risico hadden gemaskeerd, dachten ze dat het een onbeduidende investering was die het potentieel had om een zeer groot rendement op te leveren.

Dit is exact het principe van gokken. Je denkt dat je kunt investeren in gokken zonder te verliezen. Daarom zie je miljoenen mensen die elke week een lot kopen in de hoop dat dit op een dag een heel grote opbrengst zal opleveren. Gokken is een bedrijf, nietwaar? Een bedrijf kan het alleen overleven als het winst maakt. Dit betekent dat aan alle mensen die een lot kopen, ook al wordt er wekelijks een prijs uitbetaald, er minder geld wordt uitbetaald dan er in het systeem wordt gestort, anders kan het bedrijf zich niet voortzetten. Je ziet nu de misvatting van gokken, want sommige mensen lijken natuurlijk iets voor niets te krijgen, maar niet alle mensen kunnen iets voor niets krijgen, anders zou het systeem instorten.

Dit zie je ook op Wall Street. Toen Wall Street niet alleen geld begon te investeren, maar ook geleend geld (geld dat niet alleen was geleend omdat het ergens bestond, maar geld dat uit het niets was gecreëerd), begonnen ze geleidelijk een situatie te scheppen waarin soms een groot rendement op een investering voordeed. Toen werd het duidelijk dat de belofte was dat iedereen die in deze nieuwe financiële instrumenten investeerde, winst zou maken. Die belofte kon gewoon niet worden waargemaakt omdat het om te beginnen een illusie was, net zoals het een illusie is dat iedereen die meedoet aan de loterij de hoofdprijs kan winnen.

Een tijdlang verblindde de hebzucht de mensen hen, dus gingen ze erin mee, maar onvermijdelijk komt er een moment waarop de Toren van Babel zo topzwaar is geworden dat hij begint af te brokkelen en te kraken onder zijn eigen gewicht. Dan worden de mensen aan de top ineens wakker en beseffen dat dit niet zo door kan gaan. Vervolgens doen ze iets wat altijd gebeurt: ze schakelen over van de illusie van hebzucht naar de illusie van angst. In hun angst proberen ze eruit te halen wat zij hebben, voordat anderen hetzelfde doen. Zodoende vormen ze de neerwaartse spiraal waardoor een volledige ineenstorting van het hele systeem dreigt.

Is de overheid er voor het volk of voor de elite?
Ineens wordt de rest van het volk en de regering wakker die tot nu toe aan het roer heeft zitten slapen, want ze wilden die nieuwe financiële instrumenten niet reguleren en dachten dat de markt het wel zou regelen. Plots wordt de regering wakker en realiseert zich dat de markt er inderdaad voor zal zorgen – door het hele gebrekkige financiële systeem te laten omvallen. Wacht even, ze denken dat dit een te grote schok zou zijn voor de samenleving en dat er natuurlijk enkele eerbiedwaardige instituten omvergeworpen zullen worden waarvan we denken dat we er niet zonder kunnen. Nu vindt de regering ineens dat ze moet ingrijpen om de mensen te beschermen. Ik vraag je om eens na te denken over: Wie beschermt de overheid eigenlijk? De mensen of de machtselite?

De Amerikaanse regering zit tot nu toe veel te veel vast in die hele mentaliteit van iets voor niets – de mentaliteit van hebzucht, de mentaliteit van elitarisme – dat ze in de eerste plaats iets doet om de elite te beschermen in plaats van de mensen. Als ze het hele financiële systeem niet grondig hervormt, zal het systeem slechts tijdelijk overeind blijven, wat ze ook doen. Het is slechts een kwestie van tijd voordat de volgende crisis zich aandient.

Er zijn intelligente en goedbedoelende mensen in het systeem – zowel in het bedrijfsleven als bij de overheid – die het potentieel hebben om de hervormingen door te voeren die nodig zijn om niet alleen de huidige crisis af te wenden, maar zelfs de hele financiële wereld terug te brengen op een pad van duurzame groei waardoor het systeem zichzelf niet zal vernietigen uit blinde hebzucht. Het potentieel bestaat dat als de mensen hun ideeën naar voren mogen brengen en als die ideeën inderdaad worden uitgevoerd, het schip bij wijze van spreken weer overeind getrokken kan worden. Dan kun je soepeler overgaan op de economie van het Tijdperk van Hoger Bewustzijn.

Over het algemeen willen de mensen nog niet echt naar het systeem kijken en zeggen: “Wat is er eigenlijk mis met het systeem?” Ze zitten nog steeds gevangen in het bewustzijn dat zegt: “Wat moeten we doen om een instorting van het systeem te voorkomen?” In plaats van te zeggen: “Wat moeten we doen om een economie te vormen die duurzaam is, die duurzame groei bevordert, niet alleen voor de elite, maar voor alle mensen?”

Een duurzaam financieel systeem
Geen enkele economie kan duurzaam zijn tenzij ze alle mensen naar het overvloedige leven verheft. Een wereldeconomie kan niet duurzaam zijn als tweederde van de wereldbevolking bijna aan de hongerdood sterft of onder de armoedegrens van een paar dollar per dag leeft. Dit is niet duurzaam, en zolang de rijke landen dat probleem niet aanpakken, zal hun economie altijd van de ene crisis naar de andere gaan, altijd dreigen in te storten onder hun eigen gewicht. Ze worden gevoed door hebzucht in plaats van het ware verlangen om al het leven te verheffen.

Wat is ervoor nodig om een financieel systeem te maken dat duurzaam is? Daarvoor moet de overheid zich bewust worden van haar rechtmatige rol. Een van de belangrijkste redenen voor de huidige financiële crisis is inderdaad een gebrek aan regelgeving. De regering is verstrikt geraakt in een verkeerde kijk op de vrijemarkteconomie, waardoor ze denkt dat ze het beste een stap terug kan doen en de markt alle financiële instrumenten laten maken die ze maar willen. De markt zal zichzelf wel reguleren, zoals het gezegde luidt.

Vrijheid is niet de vrijheid om anderen te exploiteren. Een kleine machtselite heeft niet de vrijheid om de bevolking te domineren. Dat is geen vrijheid, want vrijheid vind je niet als het menselijke ego blind is. Vrijheid vind je niet met het dualiteitsbewustzijn. Vrijheid vind je alleen als je erkent dat al het leven één is in de wetenschap dat alleen wanneer je iets doet wat probeert het Al te verheffen, je iets doet waar je echt baat bij hebt.

Het misbruik van de economische vrijheid om monopolies te vormen
Wat is de rol van de overheid, of de rol van een vrije democratische regering, de regeringsvorm die de grondleggers, althans gedeeltelijk, voor ogen hadden en probeerden te vormen door middel van de Amerikaanse Constitutie? Om de mensen te beschermen, om te dienen als rentmeester van de principes die al het leven zullen verheffen naar grotere vrijheid, zelfs grotere economische vrijheid en economische overvloed.

Het is een mythe die bepaalde mensen uit de elite hebben veroorzaakt dat een vrijemarkteconomie zichzelf kan besturen zonder tussenkomst van de overheid. Een andere mythe is dat de Verenigde Staten een vrijemarkteconomie hebben en altijd zo’n economie heeft gehad. De waarheid – die zelfs een oppervlakkige studie van de geschiedenis laat zien – is dat er aan het einde van de negentiende eeuw bepaalde financiers waren, bepaalde industriëlen, die de vrijheid van de vrije markt hebben gebruikt om bedrijven en financiële instellingen op te richten die zo’n omvang hadden dat ze begonnen te beseffen dat het niet alleen mogelijk was om zich aan te passen aan de marktomstandigheden, maar ook de marktomstandigheden te sturen en te controleren om monopolies te kunnen vormen. Ze realiseerden zich ook dat het in een echte vrijemarkteconomie – omdat de concurrentie daarin geen beperkingen kent en de mensen zichzelf scholen en laten informeren – niet mogelijk is om een monopolie te vormen.

Vrijheid is de antithese van monopolies, want een monopolie is niet onvermijdelijk het resultaat van vrije concurrentie. Vrije concurrentie zal monopolies vernietigen, of liever voorkomen dat monopolies ontstaan door het anderen altijd mogelijk te maken om te concurreren, hoe groot een bedrijf ook wordt. Een bedrijf blijft alleen groot in een vrije economie zolang het zijn klanten bedient. Wanneer je een monopolie vormt en de prijzen kunstmatig verhoogt, dien jij je klanten niet langer en als er vrije concurrentie is, gaan die klanten ergens anders naartoe.

Dit realiseerden enkele grote industriëlen en financiers zoals Morgan en Rockefeller en anderen zich aan het eind van de negentiende eeuw. Ze realiseerden zich dat het in een democratisch land als de Verenigde Staten niet mogelijk was om een monopolie te vormen door middel van concurrentie. De enige manier om een monopolie te vormen was de concurrentie beperken door de overheid om de tuin te leiden met de illusie dat de overheid zich met de economie moest bemoeien en haar macht gebruiken om de economie te reguleren; die stabiel te maken. Volgens de grote financiers hield dit in dat er een stabiele situatie ontstond waarin de kleinere bedrijven de positie van de grote gevestigde bedrijven niet konden uitdagen.

Dit heb je de afgelopen eeuw gezien, namelijk dat overheidsregels zijn gebruikt om de grote gevestigde bedrijven te beschermen tegen de vrije markt, de vrije concurrentie. De meesterzet van deze financiers was de oprichting van de Federal Reserve, het Federal Reserve System, dat niet alleen diende om vrije concurrentie in de banksector te voorkomen, maar ook om te voorkomen dat de grote bedrijven de gevolgen zouden ervaren van hun eigen fouten. In een vrije economie zullen degenen die fouten maken daar de gevolgen van voelen en dus ten onder gaan of kleiner worden. Als een bedrijf groot en hebzuchtig wordt en zijn klanten niet langer goed dient, zouden de klanten in een vrije economie ergens anders heen gaan en dan zou het bedrijf kleiner worden of volledig verdwijnen.

Door de Federal Reserve in het leven te roepen als geldschieter in het uiterste geval zouden de grote banken vervolgens dubieuze investeringen kunnen doen en als ze ongelijk zouden blijken te hebben, dan zou het systeem hen beschermen tegen de ondergang. Dit zie je tegenwoordig in grote mate gebeuren. De investeringsbanken die tot nu toe onafhankelijk waren van de reguliere banken, vallen één voor één om. Wie neemt ze over? Zijn dat niet de grote banken die deel uitmaken van het Federal Reserve System en daarom worden gesteund door de belastingbetalers, want de belastingbetalers zijn toch aansprakelijk voor het geld dat het systeem uit het niets creëert?

De rol van de overheid in de economie
Wanneer je meer geld creëert om het falende systeem overeind te houden, breng je meer geld in omloop. Er is niets van echte waarde om dat geld te ondersteunen en het resultaat is onvermijdelijk dat de waarde van het geld minder wordt, wat betekent dat de waarde van de arbeid van de meerderheid van de bevolking minder waard wordt. De levensstandaard van mensen gaat dus onvermijdelijk omlaag, want inflatie vreet de waarde van de arbeid van mensen op.

Dit moet men gaan inzien; dit moet gecorrigeerd worden. Het moet een groot aantal mensen – een cruciaal aantal mensen – die tot nu toe niet hun vrijheid in een relatief vrije samenleving wilden gebruiken om verder te kijken dan de illusies en de leugens die door de reguliere pers worden gevoed en zichzelf te informeren over de waarheid van hoe de economie werkt. Zij moeten zelf de wachter op de muur worden. De mensen in de media zijn natuurlijk niet de wachters die ze zouden moeten zijn en veel mensen in de regering zijn ook niet de wachter die ze zouden moeten zijn.

Het is een mythe dat een vrije democratische regering buiten de economie kan blijven. Het is absoluut noodzakelijk dat een moderne overheid de economie in de gaten houdt en reguleert. Het probleem is dat regulering niet de elite, het establishment, mag bevoordelen. Er moet voor worden gezorgd dat er geen elite, geen gevestigde orde, kan ontstaan, maar dat de mensen altijd hun toevlucht kunnen nemen om hun zaken elders te regelen en kleinere bedrijven te vormen die concurreren met de grote.

Een andere zorg die naar voren moet worden gebracht en waar goed over gesproken moet worden, is: Is het uit noodzaak de plicht van een vrije democratische regering om bedrijven toe te staan dat ze een bepaalde omvang krijgen en die overschrijden? Is de economie wel vrij als bedrijven zo groot mogen worden dat ze niet alleen kleinere bedrijven kunnen overtroeven, maar daadwerkelijk de markt kunnen leiden? Daardoor kunnen ze de situatie scheppen die je hebt gezien in de financiële sector, waarin de financiële bedrijven zelf nieuwe financiële instrumenten maakten die uiteindelijk het hele systeem vernietigden.

Nogmaals, het is de plicht van een overheid om haar burgers te beschermen tegen de gevolgen van bedrijven die zo groot worden dat ze de markt kunnen domineren en daardoor in zekere zin het monopolie krijgen. Een monopolie dat in veel gevallen wordt beschermd door regelgeving van de overheid, maar dat in andere gevallen wordt beschermd door niet-regulering, zodat een bedrijf dat zo groot is geworden dat het de markt domineert, effectief alle concurrentie kan vernietigen.

Waarom laissez faire geen optie is
Laissez faire is geen optie op deze planeet, zolang er zoveel mensen verblind worden door het dualiteitsbewustzijn. Het is ook geen optie zolang er zoveel mensen zijn die volledig het manipulatieve bewustzijn belichamen, het egocentrische, egoïstische, bewustzijn dat iets voor zichzelf wil ongeacht de gevolgen voor andere mensen. Een overheid kan de markt niet zomaar voor zichzelf laten zorgen. De regering moet worden gekozen door het volk en moet van het volk, door het volk en voor het volk zijn. De overheid moet de mensen beschermen, niet alleen tegen de elite maar zelfs tegen de eigen blindheid van de mensen wanneer ze verblind worden door het dualiteitsbewustzijn. Daarom moet zo’n regering op principes berusten.

In deze tijd is het duidelijk niet genoeg om een grondwet te hebben die berust op principes, want die grondwet zal ondermijnd worden door mensen die niet inzien dat die principes waar zijn. Daarom is het in het Tijdperk van Hoger Bewustzijn noodzakelijk dat de mensen worden voorgelicht over alle aspecten van de overheid, de media, het bedrijfsleven en andere takken van de samenleving die de visie hebben dat er achter door mensen gemaakte ideeën een grotere waarheid zit. Alleen wanneer we naar die grotere waarheid reiken, kunnen we een duurzame beschaving vormen. Dit betekent een beschaving die niet bezwijkt onder haar eigen gewicht – of het nu een financiële crisis is, of een oorlog of andere manifestaties, zoals natuurrampen of zelfs epidemieën die het bewustzijn van mensen reflecteren.

Als je toelaat dat een aspect van de samenleving wordt gedomineerd door het dualiteitsbewustzijn, dan zul je een crisis ervaren waardoor de hele samenleving zal worden bedreigd. De enige manier om deze cyclus van ups en downs te vermijden (wat sommige mensen ten onrechte de conjunctuurcyclus noemen, alsof het een onvermijdelijk onderdeel van het zakendoen is) is dat je naar iets reikt dat buiten het dualiteitsbewustzijn ligt. Zolang er een zakenwereld is die berust op het dualiteitsbewustzijn, houd je een zakelijke cyclus van ups en downs. Dat is onvermijdelijk. Het is ook onvermijdelijk dat dit systeem vroeg of laat zal instorten, hoewel het verbazingwekkend is om te zien hoe vindingrijk de mensen in het dualiteitsbewustzijn zijn om een financieel systeem overeind te houden, zodat het in staat is om zichzelf zo lang mogelijk in stand te houden.

De mensen moeten de gebreken in het huidige systeem begrijpen en naar de ideeën willen reiken die de mensen met de nodige kennis van de economie kunnen opvangen. Dan kunnen we inderdaad een duurzaam systeem krijgen dat deze ups en downs vermijdt. Er zijn veel mensen die grondige kennis van de economie hebben en daarom de kelk hebben klaargezet om de ideeën te kunnen ontvangen die absoluut noodzakelijk zijn om mensen – om de samenleving, om de beschaving – uit de huidige financiële crisis te halen.