Wat was de cognitieve dissonantie bij de oprichting van de Sovjet-Unie? Een communistische/marxistische ideologie wordt als basis gebruikt voor een nieuwe staatsvorm. Die ideologie zegt dat die zich over de hele wereld moet verspreiden, zodat de hele wereld communistisch kan zijn, maar tegelijkertijd vorm je een systeem waarin geen ruimte is voor acceleratie. Hoe kan iets zich verspreiden en de hele wereld omvatten als er geen ruimte is voor acceleratie?

Laten we als voorbeeld eens kijken naar de economie. De makers van de Sovjet-Unie realiseerden zich dat ze het communisme aan Rusland moesten opdringen door middel van een burgeroorlog. Ze realiseerden zich dat een gewelddadige revolutie de enige manier was om het communisme aan de rest van de wereld op te dringen. Wat je ook vindt van het kapitalisme en geld, het voeren van een oorlog om een ander land over te nemen kost geld. Als je dus van plan bent om het over de hele wereld te verspreiden, kost dat veel geld. Hoe kun je daaraan komen in een staat met een economie met een gesloten einde, waar er geen ruimte is om de economie te laten groeien? Waarom was daar geen ruimte voor? Omdat er geen ruimte was voor individuele initiatieven, er was geen ruimte voor de mensen om hun huidige staat te transcenderen. Je vormde in wezen een statisch systeem, waarin een kleine elite die de partij leidde, de macht had over de meerderheid van de bevolking. Geen van die twee klassen in de klasseloze samenleving had de vrijheid om buiten het systeem te treden. De leiders konden alleen binnen de ideologische grenzen blijven die werden gedefinieerd door de communistische/marxistische ideologie of de ideologie van Lenin, zouden we kunnen zeggen. Natuurlijk hadden de mensen geen manier om met nieuwe ideeën te komen om dingen beter te doen, om dingen te doen die totaal anders waren dan het systeem.

Er was dus een economie waarin geen ruimte was voor groei, geen ruimte voor acceleratie. Hoe zou zo’n economie ooit de financiële basis kunnen vormen voor de wereldwijde expansie van het communisme? Dat kon gewoon niet. Vanaf het allereerste begin kon het nooit werken. Het was gedoemd te mislukken, het kon gewoon niet. Mensen zijn er nu aan toe om dit in te zien; de spanning in het collectieve bewustzijn bouwt zich op naar het punt waarop mensen dit kunnen inzien. Zelfs zonder iets van een hoger bewustzijn te weten, gaan mensen begrijpen dat een communistische economie niet voor groei kan zorgen, zelfs nooit voor duurzame groei. Dit betekent dat er een limiet zit aan de materiële rijkdom, de materiële levensstandaard, die een communistisch systeem kan bieden. Dit zag je min of meer in de Sovjet-Unie waar altijd wel gebrek was aan bijna ongeveer alles.

Je hebt een systeem gemaakt dat alleen een staat van gebrek kan produceren en nooit verder kan komen dan die staat van gebrek; het gezonde verstand kan mensen dit tonen. Nogmaals, het is belangrijk dat er in het openbaar een groeiend bewustzijn van ontstaat, omdat dit dan mensen, vooral in Oost-Europa, kan openstellen om te zeggen: “Hoe kunnen we dan een economie vormen die zorgt voor de groei die de basis vormt voor een betere materiële levensstandaard?” Hoe kunnen we ons volk de levensstandaard geven die ze duidelijk nodig hebben vanwege die vele decennia van gebrek? Mensen moeten uit die staat van gebrek komen, want wat doet die staat van gebrek? Wat gebeurde er namelijk met de meeste mensen die binnen het Sovjetsysteem leefden, hetzij de Sovjet-Unie of het Warschaupact? Ze begonnen te geloven dat dit alles was wat ze konden krijgen, dat ze niet meer konden krijgen. Dit zorgde er vervolgens voor dat mensen, in de meeste gevallen zonder het te weten, elk verlangen naar iets verder afsloten. Als je het verlangen om meer te krijgen uitschakelt, wat sluit je dan af? Je creativiteit. Want wat is de stimulans voor creativiteit? Je wilt meer, niet meer van iets wat je al hebt, je wilt meer dan je hebt. Je wilt een hogere staat dan wat je hebt; dat is de stuwkracht van creativiteit.

Wanneer je die uitschakelt, gaan mensen geloven: Dit is mijn positie in het leven, dit is alles wat er in het leven kan zijn, dit is alles wat ik kan krijgen. Ze laten hun natuurlijke ingebouwde neiging tot groei los, ze krijgen dan een zeer onnatuurlijke staat voor een wezen dat zich van zichzelf bewust is, namelijk dat ze willen groeien, willen accelereren, ze willen meer hebben, maar in plaats daarvan komen ze in een bewustzijnsstaat die je als menselijk zou kunnen beschouwen op grond van wat je op de wereld ziet, waar veiligheid en stabiliteit belangrijker is dan iets anders. Daarom zie je nog steeds mensen in voormalige Sovjetlanden die terugverlangen naar die staat van veiligheid, omdat ze wisten wat ze hadden en ze wisten dat dit nooit van hen kon worden afgenomen, althans dat dachten ze.

De waarheid is echter dat een systeem waarin geen groei is, geen acceleratie, niet duurzaam is. Daardoor zal er een moment komen waarop alles wat je hebt van je wordt afgenomen. Zag je dat niet in de staten van de Sovjet-Unie en in de landen van het Warschaupact gebeuren toen het communisme viel, zie je niet dat wat je had, van je werd afgenomen?

Nu zijn er mensen die daarop terugkijkend zeggen: “In de Sovjettijd hadden we een plek om te wonen, we hadden een baan, we hadden een bepaald inkomen en dat was een vast inkomen, we wisten altijd waar we op konden rekenen.” Dan komt het kapitalisme en nu is er onzekerheid, veel van hen zijn hun baan kwijtgeraakt en hebben geen inkomen, ze verliezen misschien zelfs hun plek om te wonen en alles is onzeker. Niet de komst van het kapitalisme heeft ervoor gezorgd dat je verloor wat je had, maar de instorting van het communisme. De instorting van het communisme was vanaf het begin onvermijdelijk. Als de Sovjet-Unie niet was ingestort zoals gebeurde, zouden ze langzaamaan achteruitgegaan zijn en dat was al begonnen. De achteruitgang zou steeds erger zijn geworden en steeds meer mensen zouden zelfs binnen het Sovjetsysteem hun baan zijn kwijtgeraakt, hun woonplek zijn kwijtgeraakt, omdat het systeem de mensen simpelweg niet had kunnen blijven bieden wat ze dachten dat ze nooit kwijt konden raken. Dat zouden ze sowieso kwijtgeraakt zijn.

Nogmaals, dit is niet iets wat mensen niet kunnen zien met een normaal gevoel van bewustzijn, met normale kennis van hoe het leven werkt en hoe de economie werkt. Het is belangrijk dat mensen dit begrijpen. De economische instorting van de Sovjet-Unie was onvermijdelijk en werd in gang gezet bij de oprichting van de Sovjet-Unie. Waarom duurde het nog zo lang? Waarom stortte het niet eerder in? Dit kwam gedeeltelijk doordat sommige westerse financiers de Sovjet-Unie in leven hielden omdat zij winst maakten door de spanning tussen oost en west, waardoor ze wapens aan het westen konden verkopen. Omdat er bankiers in de Verenigde Staten waren, zoals tamelijk bekend is, die Lenins machtsovername financierden, bleven ze de Sovjet-Unie financieren door bij wijze van spreken in het levensonderhoud te voorzien. Maar ze hadden niet de financiën om meer te doen dan alleen in hun levensonderhoud te voorzien.

Laten we nu eens verder kijken dan de mensen kunnen zien met een normaal bewustzijnsniveau. Vrije wil is de allerhoogste wet van het universum. Wanneer we zoiets zeggen, zijn er veel mensen op de wereld die zeggen: “Vrije wil betekent dat we alles kunnen doen wat we willen.” Vrije wil betekent niet dat je alles kunt doen wat je wilt, omdat je een bepaalde consequentie schept wanneer je een keuze hebt gemaakt. Hoe zou je weten dat je een keuze hebt gemaakt als je geen bepaalde consequentie schept na een keuze? Je kunt dus geen keuzes maken zonder bepaalde consequenties te scheppen; je zet iets in beweging, wat vervolgens jouw fysieke omstandigheden schept.

De achtergrond van vrije wil en het medescheppen is juist dat je begint met een bepaalde matrix in jouw identiteitslichaam. Je breidt die uit, maakt hem gedetailleerder, concreter in jouw mentale lichaam. Je geeft hem energie en stuwkracht in jouw emotionele lichaam, en dat manifesteert jouw fysieke omstandigheden.

Zo werkt het op een planeet in de natuurlijke staat. Op een natuurlijke planeet ben je niet in het dualiteitsbewustzijn. Daardoor schep je geen onaangename omstandigheden voor jezelf. Je schept omstandigheden die je als neutraal beschouwt, er is alleen maar een bepaalde uitkomst. Als je een bepaalde fysieke omstandigheid schept, laten we zeggen dat een groep mensen besluit een dorp te maken waarin ze willen wonen en er vervolgens voor kunnen kiezen om dat een tijdje te ervaren. In principe zou je die omstandigheid op een natuurlijke planeet voor onbepaalde tijd kunnen ervaren, omdat daar geen kracht is die afbreekt wat je hebt gemaakt, dus als je iets een lange tijd wilt ervaren, dan kan dat. Het punt is dat mensen op een natuurlijke planeet altijd iets meer willen ervaren omdat ze niet in de dualiteit zitten. Ze kunnen er dus voor kiezen om een tijdje in een bepaalde omgeving te leven, maar er komt een moment dat een deel van de mensen in ieder geval iets meer, iets anders, wil. Ze zullen dan óf alle andere mensen zover krijgen dat ze iets hogers willen creëren, óf naar andere plaatsen gaan waar mensen er meer openstaan om iets nieuws te doen. Er is niets wat onaangenaam is; er is geen straf omdat je weet dat je met je gedachten iets schept. Daardoor weet je ook dat je iets ongedaan kunt maken, iets kunt veranderen wat je hebt geschapen om sneller in een hogere staat te komen.

Zodra je de dualiteit ingaat, doe je in principe hetzelfde, je formuleert een matrix in je identiteitslichaam, in je mentale lichaam, in je emotionele lichaam, en dit schept de fysieke situatie. Toen de meerderheid van de mensen op aarde tot het dualiteitsbewustzijn verviel, verloor de aarde natuurlijk haar natuurlijke staat. Wanneer een planeet zich in haar natuurlijke staat bevindt, bestaat gebrek niet, er is geen strijd. Je hoeft niet te worstelen om de basis te leggen voor je materiële bestaan, wat je hier op aarde een plek om te wonen, voedsel, kleding en de eerste levensbehoeften noemt. Om het fysiek te overleven op een natuurlijke planeet, hoef je niet te worstelen, je schept het gewoon samen en als je het gevoel hebt dat het niet is zoals je wilde, verander je het of maak je samen iets anders.

Als je de dualiteit ingaat, zodra de meerderheid van de levensstromen op een planeet in de dualiteit komt, schep je al heel snel een situatie waarin je moet worstelen om in je levensonderhoud te voorzien. De reden is dat je het veiligheidsmechanisme activeert dat zit ingebouwd in de wet van vrije wil wanneer je in de dualiteit komt. In principe geeft de Wet van Vrije Wil je volledig de vrije wil. Je kunt alles doen wat je wilt. Er worden geen beperkingen opgelegd aan je vrije wil door het hogere bewustzijn, maar je zult alles ervaren wat je hebt geschapen. Dit is in zekere zin het veiligheidsmechanisme. Wat is het verschil wanneer je iets medeschept met het dualiteitsbewustzijn, wanneer je met elkaar een fysieke materiële situatie schept net als op een natuurlijke planeet.? Het verschil is dat jij je er op een natuurlijke planeet van bewust bent dat je die situatie samen hebt geschapen. Als je die situatie wilt veranderen, moet jij jezelf veranderen, je moet je bewustzijnsstaat veranderen.

Wanneer je in de dualiteit komt, raak je dit kwijt. Wat betekent dit? Dat een groep mensen dan gezamenlijk een bepaalde situatie in het leven heeft geroepen, maar dat ze zich er niet bewust van gewaar zijn dat ze die zelf hebben geschapen omdat die situatie hun bewustzijnsstaat weergeeft. Wat betekent het dat ze zich niet er bewust van gewaar zijn; dat ze geen verantwoordelijkheid nemen voor wat ze hebben geschapen? Hoe voorkom je dat je de verantwoordelijkheid neemt voor iets wat jij hebt geschapen? Met je gedachten projecteer je dat het is geschapen door een kracht buiten jou of het nu een almachtige God in de hemel was of een natuurwet, maar wel door iets buiten jou. Wat betekent dat? Dat je iets niet kunt veranderen omdat je denkt dat je het niet kunt veranderen. Je denkt niet dat de kracht van je geest die situatie heeft geschapen en hoe kun je dan denken dat de kracht van je geest dit kan veranderen? Als iets door een of andere kracht die sterker is dan jij is geschapen, hoe kun je dan geloven dat je het kunt veranderen? Je zou kunnen zeggen dat iets werd geschapen door een kracht die sterker is dan jij als individu, omdat het werd geschapen door het collectieve bewustzijn en krachtiger is dan de meeste mensen, vooral wanneer ze in de dualiteit verkeren.

Dit vormt dus het veiligheidsmechanisme dat zit ingebouwd in de Wet van Vrije Wil, namelijk dat mensen die denken dat ze hun eigen situatie niet hebben geschapen, deze niet kunnen veranderen. Wat betekent dat? Het betekent dat ze daarop blijven voortbouwen, dat ze in dat spoor blijven. Het is alsof hun medescheppende prestaties op een spoor vastzitten en hoe kunnen ze er weer af komen? Ze ervaren het allemaal als iets onaangenaams, ze moeten ermee worstelen. Ze willen dit niet, maar hoe kunnen ze er vanaf komen als ze denken dat ze het niet kunnen? Ze kunnen er alleen vanaf komen op wat we Harde Leerschool hebben genoemd, waarop mensen zover komen dat ze zo genoeg hebben van een specifieke situatie en eindelijk zichzelf willen afvragen: “Kan ik er ook iets aan doen om dit te veranderen?” Zou ik mezelf kunnen veranderen, zou ik de manier waarop ik ernaar kijk, kunnen veranderen, zou ik mijn houding kunnen veranderen, is er iets wat ik kan veranderen?”

De vraag wordt dan wat ervoor nodig is om mensen zover te krijgen dat ze veranderen? Zodra ze op de Harde Leerschool zitten, geen verantwoordelijkheid voor zichzelf nemen en niet luisteren naar een hogere leiding, dan kunnen ze alleen maar steeds meer blijven medescheppen totdat hun schepping instort. Waarom zal hun schepping afbreken? Nogmaals, dit zit niet ingebouwd in de Wet van Vrije Wil. Wat is de bedoeling van de Wet van Vrije Wil? Dat een wezen dat zich van zichzelf bewust is, dat is geschapen met een identiteitsgevoel dat in één punt is samengebald, zijn identiteitsgevoel zo vergroot dat hij kan ascenderen naar een rijk met hoger bewustzijn. Vrije wil is dus alleen maar gegeven om groei, versnelling, zelftranscendentie te bevorderen.

Wanneer je mensen vrije wil geeft, geef je ze ook de optie om de dualiteit in te gaan, maar in de dualiteit transcenderen ze zichzelf niet. Daardoor groeien ze niet en hoe kunnen ze dan een samenleving vormen die groeit? Hoe kunnen ze een situatie scheppen die groeit, die zichzelf transcendeert? Dat kan niet. Daarom scheppen ze gaandeweg steeds meer dezelfde dingen. Ze voegen steeds meer energie, die op angst berust, toe aan het emotionele rijk, ze voegen steeds meer egocentrische mentale energie toe aan het mentale rijk, en steeds meer het gevoel dat ze gescheiden zijn aan het identiteitsgevoel en de bijbehorende energie, in het identiteitsrijk toe. Ze verdichten. Je schept altijd meer, maar wat gebeurt er wanneer je meer van hetzelfde schept? Je verdicht. Wanneer de energie meer in elkaar geperst wordt, ga die een drempel over en dan wordt wat jullie materie noemen, fysieke materie. Fysieke materie is verdichte energie; energie die meer is samengeperst. Hoe meer energie je in de drie hogere lichamen schept, hoe dichter het fysiek moet worden. Wanneer de dingen dichter op elkaar komen, vertraagt alles, wordt alles moeilijker, wordt alles een worsteling.

Dan komt er uiteindelijk een moment waarop, zoals je bij een trein kunt zien, de trein afremt. Het moment waarop het momentum van de vooruitrijdende trein niet groot genoeg is om de wrijving tussen het wiel en de rail te overwinnen, waardoor de wielen niet meer draaien. Er is zoveel wrijving dat het systeem niet de kracht heeft om die wrijving te overwinnen; de wrijving wordt steeds groter en daardoor komen de wielen tot stilstand – net zoals de economische trein van de Sovjet-Unie steeds meer begon te knarsen. Gorbatsjov heeft dit daadwerkelijk beseft; hij besefte dat de economie van de Sovjet-Unie niet duurzaam was. Het was slechts een kwestie van tijd voordat alles zou stoppen, of voordat de Sovjet-Unie zo ver achterop zou raken met hun militaire ontwikkeling bij de technologische ontwikkeling van het westen, dat ze een aanval niet konden afhouden en daarom vreesde hij dat die aanval er zou komen. Dat is iets wat de Sovjet-Unie zou hebben gedaan als ze in het voordeel waren geweest en dan zou de Sovjet-Unie hoe dan ook eindigen. Hij dacht dat het mogelijk moest zijn om economische hervormingen door te voeren, maar het Sovjetsysteem te handhaven. Maar dit kon gewoon niet.

Jezus heeft dit in zijn gelijkenis over de talenten verwoord. De bedienden die de talenten vermenigvuldigden, kregen meer en de dienaar die dat niet deed, werd alles afgenomen wat hij had. Het is niet zoals in de Bijbel wordt beschreven dat een of andere God de beslissing neemt: “Ik ga die twee wel belonen, maar hem niet.” De wet is gewoon zo. Wanneer je vermenigvuldigt wat je hebt, kom je hoger. Dan ben je een onderdeel van iets wat je de opwaartse aantrekkingskracht van de hele sfeer zou kunnen noemen die zelfs aan de aarde trekt. Je maakt deel uit van die versnellende beweging, dus groei je, groeit de economie. Waarom groeit die? Omdat je energie uit het rijk van hoger bewustzijn kunt ontvangen en op het fysieke niveau kunt brengen.

Wanneer je op een positieve manier met elkaar iets maakt, breng je meer energie in het systeem. Wanneer je medeschept (hoewel het geen co-creëren is, het is ont-creëren) vanuit een staat van dualiteit, kun je alleen werken met de energie die in het systeem zit. Maar omdat je alles verdicht, komt er een moment waarop er niet genoeg energie in het systeem is om je machine in beweging te houden. Je zou kunnen zeggen dat Rusland en de andere staten die deel uitmaakten van de oorspronkelijke Sovjet-Unie, vanaf het moment van oprichting van de Sovjet-Unie, een bepaalde hoeveelheid energie in hun identiteitslichaam hadden, een bepaalde hoeveelheid in hun mentale lichaam, een bepaalde hoeveelheid in hun emotionele lichaam en een bepaalde hoeveelheid in hun fysieke lichaam hadden. Naarmate de Sovjet-Unie verder kwam, moesten ze vanwege de staat in het fysieke rijk, energie uit de drie hogere rijken halen, ze moesten die op het fysieke niveau brengen. Dat betekende dat ze bezig waren om geleidelijk de energie in het identiteits-, mentale en emotionele rijk uit te putten. Wat was het effect hiervan? In de eerste plaats dat de creativiteit afgesloten raakte, want hoe minder energie er in het identiteitsrijk is, hoe minder energie je kunt ontvangen van het hogere rijk. Dit sloot ook het vermogen van mensen af om helder te denken. Nogmaals, mensen in het mentale rijk raakten zo uitgehongerd dat ze geen nieuwe manieren konden vinden om dingen te doen. Het enige waar ze aan konden denken was dat ze de oude patronen konden herhalen; hun gedachten zaten vast te zitten op een spoor, hun emoties kwamen vast te zitten op een spoor. Er was niet eens genoeg energie om de vastberadenheid op te brengen om te zeggen: “Dit werkt niet, waarom doen we dit, we willen dit niet meer doen.” Ze bleven gedachteloos steeds hetzelfde doen. Een paar mensen her en der dachten helderder en probeerden hervormingen door te voeren, maar dat lukte hen niet. Je zou kunnen zeggen dat Gorbatsjov helderder dacht, maar toen hij hervormingen probeerde door te voeren, stuitte hij op zoveel tegenstand dat er niet genoeg energie in het identiteitsrijk, het mentale en emotionele rijk was om mensen zelfs maar te laten begrijpen wat hij probeerde te doen. Je ziet dus dat het onvermijdelijk was dat de machine knarsend tot stilstand kwam.

Hoe kun je de nieuwe mens scheppen die je wilt scheppen om je systeem te laten werken? Dat kan alleen als je geweld gebruikt, je kunt alleen het bewustzijn verlagen en op die manier verlaag je het creatieve potentieel van de mensen. Je dwingt ze in een staat van passiviteit waarin ze niet openstaan voor een of andere creatieve stroom. Wat is creativiteit? Het is een stroom. Energie en ideeën stromen vanuit je hogere zelf door je drie hogere lichamen naar het fysieke vlak. Wanneer je niet eens contact kunt maken met je hogere zelf omdat je identiteitslichaam zo uitgehongerd is, hoe kun je dan bij die stroom komen? Iets wat maar weinig mensen hebben begrepen, maar sommige economen eigenlijk wel zouden kunnen begrijpen, is dat wanneer je kijkt naar een goed functionerende economie (hier wordt niet gesproken over een kapitalistische economie die het tegenovergestelde is van een communistische economie, maar een goed functionerende economie) waar enige vrijheid is voor de algemene bevolking, dan zie je dat er eigenlijk meer energie naar de vier lagere lichamen van de aarde en de vier lagere lichamen van de mensen wordt gebracht. Dit betekent dat er dan meer energie beschikbaar is om economische groei te creëren, om welvaart te scheppen.

Waardoor kan de economie groeien? Nogmaals, dat is het principe dat Jezus heeft uitgelegd in de gelijkenis van de talenten, namelijk dat degenen die de talenten hadden vermenigvuldigd, meer ontvingen. Waar die energie vandaan kwam: uit het rijk van hoger bewustzijn. Nogmaals, dit was niet een of andere God die naar mensen keek en willekeurig besloot dat hij die mensen ging belonen. Ze stelden gewoon een natuurwet in werking. Wanneer jij je openstelt voor de stroom, zal de energie gaan stromen. De energie wordt voortdurend vrijgegeven in het hogere rijk, het is slechts een kwestie van of de openheid er is om die te ontvangen. Er is alleen openheid nodig om die te ontvangen wanneer je de talenten vermenigvuldigt. Wat betekent het dat jij de talenten vermenigvuldigd? Dat je iets doet wat niet strikt egocentrisch is. Misschien wil jij nog steeds je situatie in het leven verbeteren, maar je doet dit niet zonder over de gevolgen die het voor anderen heeft, na te denken. Je probeert niet iets te krijgen door van anderen af te pakken. Je probeert meer te krijgen door meer te scheppen. Je doet iets waar andere mensen ook baat bij hebben en dat ook het geheel ten goede komt.

Het communistische systeem of het gemeenschappelijke eigendomssysteem kan alleen werken als mensen onbaatzuchtig het geheel proberen te verbeteren. Het communistische systeem zou dit soort onbaatzuchtige handelingen nooit kunnen bereiken omdat dit het collectieve bewustzijn en het individuele bewustzijn ver onder het neutrale niveau heeft gebracht waardoor mensen steeds egoïstischer worden, en hoe zouden ze dan ooit iets voor het geheel kunnen doen. Wanneer je echter een stapje verder gaat en minder egoïstisch, minder egocentrisch, wordt, dan breng je meer energie naar het fysieke rijk en dat veroorzaakt groei in de economie op fysiek niveau. Er is gewoon geen andere manier om een economie te laten groeien en daarom willen we, zoals je ziet bij de Scandinavische landen die op een gegeven moment besloten dat ze niet meer wilden dat mensen arm zijn, hongerlijden, geen geld hebben, geen plek hebben om te wonen; ze wilden dat alle mensen een behoorlijke levensstandaard hadden. Toen de beslissing werd genomen om hierin te voorzien, vond er een verandering plaats en plotseling groeide de economie zo dat de staat de inkomsten uit belastingen voor een sociaal gezondheidsstelsel kon gebruiken.

Op dit moment zou de Verenigde Staten geen sociaal gezondheidsstelsel kunnen hebben zoals je dat in Scandinavië ziet. Dit was onderdeel van het presidentiële debat van de afgelopen verkiezingen. Sommigen zeggen: ” De Verenigde Staten zou dat niet kunnen betalen, de economie zou dat sociale gezondheidsstelsel niet kunnen betalen.” In zekere zin hebben ze gelijk. Door het huidige niveau van het collectieve bewustzijn, het huidige niveau van de menselijkheid, het huidige niveau van bereidheid om iets voor het geheel te doen in plaats van iets voor zichzelf te doen, zou de Amerikaanse economie geen verzorgingssysteem in Scandinavische stijl kunnen betalen. Als er echter een verandering in het collectieve bewustzijn zou komen, zoals je in Scandinavië hebt gezien, dan zou de Amerikaanse economie heel snel exact hetzelfde soort sociale gezondheidsstelsel kunnen betalen met gratis universele gezondheidszorg, omdat de economie zo zou groeien dat dit zou kunnen. Hetzelfde geldt natuurlijk voor de naties van Oost-Europa, de naties die vroeger onder het communisme vielen.

Het communistische systeem ondersteunde een zeer lage levensstandaard. Dit zouden ze binnen één tot twee decennia zijn kwijtgeraakt, omdat je het communistische systeem zou hebben zien afbreken. Sommige mensen zouden hun baan en hun woonplek zijn kwijtgeraakt en wat zouden ze dan hebben gedaan, want ze zouden nergens anders naartoe kunnen. Wat zouden de autoriteiten in de Sovjet-Unie met hen hebben gedaan? Ze zouden hebben besloten dat ze dit om ideologische redenen niet kunnen toestaan, dus moeten ze van deze mensen af en hoe zouden ze dat dan doen? Hoe zijn ze van alle dissidenten afgekomen die het systeem niet accepteerden? Het individu in een communistisch systeem is vervangbaar omdat alleen de staat ertoe doet. Alleen het geheel, alleen de ideologie, alleen de communistische utopie telt. Het individu is incidenteel.

In een kapitalistisch systeem doet het individu er ook niet toe. Daarom moeten we een andere samenleving vormen door een andere aanpak die niet strikt kapitalistisch of communistisch is, omdat die zou berusten op een hoger niveau van menselijkheid waarin je contact hebt met de menselijkheid in jezelf. Dit geeft je respect voor jezelf als individu. Zodra jij respect hebt voor jezelf als individu, zul je respect hebben voor andere mensen als individu.

Op die manier ontstaat er ineens een samenleving die berust op respect voor het individu en daarom kan de staat de rechten van het individu niet terzijde schuiven of schenden. Dat is gewoon vanzelfsprekend.

Wat zou er dan in principe kunnen gebeuren in alle voormalige Sovjetlanden en de landen van het Warschaupact? Er kan een omslag komen. Om die omslag te maken moet jij je niet meer op het zelf focussen en je meer richten op menselijkheid. In een communistisch systeem was geen plaats voor menselijkheid omdat niemand iets deed om humanitaire redenen; ze werden allemaal gemotiveerd door zichzelf, hun eigenbelang, hun bekrompen eigenbelang. In een opener systeem, een vrijer systeem, kunnen mensen gaan handelen uit verlicht eigenbelang. In het begin is het nog wel eigenbelang, maar er komt een moment waarop het begint te veranderen en steeds meer mensen het eigenbelang overstijgen. Je zou ook kunnen zeggen dat ze hun zelfgevoel zover uitbreiden dat het ook andere mensen omvat, zelfs het geheel, zelfs een soort principe, maar het is niet iets wat hen wordt opgedrongen zoals in het Sovjetsysteem. Het is iets wat van binnenuit komt en daarom is het creatief en geeft het hen een creatieve stimulans.

Dit hebben sommige landen gedaan; ze hebben het onbewust gedaan en daarom zijn er nog steeds wat beperkingen wat betreft de economie, maar als naties zich hier meer van bewust zouden worden, zou je al snel de hele economie op de wereld kunnen veranderen omdat er steeds meer welvaart zou komen en dat je in plaats van rijke landen en arme landen te hebben, alle landen op een hogere levensstandaard zouden komen. Dit is heel goed mogelijk, simpelweg omdat dit in de Wet van Vrije Wil staat. Hoe weet je dat het mogelijk is? Zodra je begint te begrijpen dat mensen de huidige omstandigheden hebben geschapen met hun bewustzijnsniveau, kun je ook tot het besef komen dat het mogelijk is om een hogere staat te scheppen door jouw bewustzijnsniveau te verhogen. Juist door het feit dat je in staat bent geweest om de ellende die je ziet te scheppen, kun je ook begrijpen dat je ook een veel betere staat kunt scheppen. Misschien wel een veel betere staat dan de meeste mensen tegenwoordig kunnen geloven. Dit is natuurlijk een van de grote beperkingen van het communisme. Mensen kunnen geen staat zien die veel hoger is dan zij in hun leven hebben ervaren.