De directe manier naar directe democratie

 

Veel democratische naties hebben een hoger niveau van democratie bereikt, maar maken een soort crisis in hun naties door omdat ze niet weten wat de volgende stap naar democratie is. Ze hebben het niet gezien of wilden het niet zien. Er is een simpel feit dat niet algemeen wordt erkend door de democratische naties, en dat is dat er een machtselite bestaat. Het belangrijkste verschil tussen een democratie en andere regeringsvormen, met name een dictatuur, is dat een regering die vrij en democratisch is, niet kan toestaan dat er een machtselite ontstaat.

Alle democratische naties hadden in hun verleden een meer dictatoriale, gecentraliseerde regeringsvorm. Het belangrijkste aspect van zo’n regeringsvorm was dat er een kleine machtselite werd gevormd die macht kon uitoefenen over de meerderheid van de bevolking. Wat de meeste democratieën tegenwoordig een dictatuur noemen, is een regeringsvorm waarin één persoon bijna de totale macht heeft en om hem heen is een machtselite die als belangrijkste functie heeft de dictaten van de dictator uit te voeren.

Het ware doel van een democratische regering
Zelfs zonder dictator kun je nog wel een heel kleine machtselite hebben die zich in een bevoorrechte positie bevindt waardoor ze macht kunnen uitoefenen zonder verantwoording af te leggen en ze de mensen kunnen dicteren hoe de mensen moeten leven. Dit is natuurlijk de antithese van democratie, en het doel van een echt democratische regering is dat die zeer weloverwogen, bewust een poging moet doen om de vorming van machtselites tegen te gaan. Tot nu toe heeft geen enkele democratische natie goed genoeg werk geleverd om de vorming van machtselites tegen te gaan.

Alle democratische naties hadden een machtselite toen die naties overstapten op een democratische regeringsvorm. Die machtselite stierf niet zomaar of verdampte in het niets. Ze bleven bestaan en hebben sindsdien op allerlei manieren geprobeerd de democratische regering te beïnvloeden. Dit is vaak op verborgen manieren gebeurd omdat ze in een democratisch land niet zo openlijk macht kunnen uitoefenen als in een meer gecentraliseerde machtsstructuur. Toch legt dit ook een speciale verantwoordelijkheid bij democratische regeringen omdat die ervoor moeten zorgen dat zo’n machtselite niet kan ontstaan ook al lijkt het een goedaardige machtselite.

Weet iemand het beter dan de mensen?
Dit stelt het onderwerp aan de orde dat de kern van democratie vormt. Wat is de essentie van een democratie? Dat het volk regeert. Hoe komt het dan dat de meeste naties die zichzelf een democratie noemen, zogenaamd een democratie met volksvertegenwoordigers hebben? Het volk regeert niet rechtstreeks door over bepaalde kwesties te stemmen, maar het volk kiest vertegenwoordigers in hun parlement en vervolgens voeren die vertegenwoordigers uit wat zij de wil van het volk noemen, maar wat maar al te vaak de wil van de verborgen machtselite is.

Hoe komt het dat veel van de oudere democratieën wel weten dat ze in een crisis verkeren, omdat het vertrouwen van de mensen in de regering aan het dalen is, maar toch niet weten wat ze eraan moeten doen? Dat komt omdat zich in die oudere democratieën een machtselite heeft gevormd en die machtselite niet bereid is haar macht los te laten. Nu zou je kunnen zeggen: “Is er geen verschil tussen de machtselite in een democratisch land en de machtselite in een dictatoriaal land?”

In veel gevallen wel, omdat je de machtselite die zich in veel oudere democratieën heeft gevormd, met een zekere ironie een ‘goedwillende’ machtselite zou kunnen noemen. Het is geen machtselite die openlijk agressief is en openlijk, opzettelijk en kwaadwillig probeert de bevolking te onderdrukken, te manipuleren en in haar macht te krijgen. Het is echter wel een elite die probeert de bevolking te manipuleren en in haar macht te krijgen omdat die denkt dat ze het beter weet; dat zij beter dan de mensen weten hoe het land bestuurd moet worden. Dit is een onderwerp waar alle democratische naties, maar vooral de oudere, zeer zorgvuldig over moeten nadenken.

In bijna elke democratische natie kun je het vragen aan de mensen die gekozen vertegenwoordigers zijn, die in het bureaucratische establishment, de onderwijsinstellingen, de financiële instellingen, de pers en de media zitten. Als je deze mensen vraagt wat ze van dit onderwerp vinden, zullen de meesten van hen zeggen dat de bevolking, de mensen van hun natie, niet in staat zijn om de natie te besturen, de natie te regeren, omdat ze eenvoudig niet genoeg weten over hoe ze het land moeten regeren. Ze begrijpen de gecompliceerde dynamiek die gepaard gaat met het besturen van een land niet.

Als je aardig wilt zijn voor deze elite, zou je kunnen zeggen dat ze gelijk hebben. Als je naar de brede bevolking in veel landen kijkt, dan weten de mensen niet genoeg over hoe hun land werkt, of hoe de economie werkt bijvoorbeeld, zodat ze het land zouden kunnen regeren. Wanneer die uitspraak wordt gedaan door een machtselite, dan is die hol, hypocriet, want wie heeft de leiding over het onderwijssysteem en de pers en de media van dat land? Is dat niet juist de machtselite die beweert dat de mensen niet genoeg weten? Als die machtselite de mensen niet heeft geleerd hoe het land werkt, wiens verantwoordelijkheid is dat dan?

Als ze de mensen niet hebben geïnformeerd, komt dat niet omdat de mensen niet in staat zijn om informatie te krijgen, maar omdat de machtselite niet bereid is de mensen te informeren omdat ze de macht niet willen delen. Zo simpel is het. Je kunt er niet omheen, er valt geen mooie argumentatie te bedenken om de dynamiek te veranderen. De machtselite van de oudere democratieën is niet bereid geweest om hun eigen mensen te leren hoe het land werkt en dat is volledig hun verantwoordelijkheid. Deze vorm van democratie kan de wereld niet het Tijdperk van Hoger Bewustzijn geven. Het is onmogelijk om in het volgende tijdperk te komen zonder de mensen te leren en te informeren over hoe een land werkt, omdat de mensen het komende tijdperk moeten regeren. Zij moeten de belangrijkste beslissingen nemen.

De pers moet het volk dienen, niet de elite
Wat moet er gebeuren om deze dynamiek te veranderen? Er kan alleen iets veranderen als de mensen voor zichzelf beginnen op te komen en een andere regeringsvorm eisen waardoor ze directer invloed krijgen. Dit is het fenomeen directe democratie waarbij de mensen in volksreferenda stemmen over belangrijke kwesties in het land.

Zelfs in veel oudere democratieën zal er aanzienlijk veel weerstand tegen dit idee bestaan. Alle democratieën worden geconfronteerd met een situatie waarin de bevolking steeds minder vertrouwen heeft in hun gekozen vertegenwoordigers, in degenen die de economie leiden, in degenen die de onderwijssystemen leiden en in degenen die de pers en de media leiden. Als je lid bent van de machtselite, zou je kunnen zeggen dat dit een gevaarlijke ontwikkeling is omdat de mensen vaak reageren op wat de laatste tijd als ‘nepnieuws’ wordt bestempeld. Hoe komt het dat de mensen zo openstaan voor nieuws dat niet uit de gevestigde bronnen komt? Zelfs als de mensen dit niet kunnen verwoorden, weten ze dat ze niet kunnen vertrouwen op wat er in de reguliere media verschijnt, omdat de reguliere media als voornaamste doel hebben dat ze de status quo willen handhaven.

Ze willen de huidige machtsstructuur behouden. Je zou dus kunnen zeggen dat het gevaarlijk is als mensen reageren op dit nepnieuws (en dat kan inderdaad gevaarlijk zijn), maar wat is dan het alternatief? Het is natuurlijk zo dat de nieuwsmedia die er al zijn, wakker moeten worden en beseffen dat ze het alleen kunnen overleven als ze de belangen van het volk dienen, niet de elite.

De vrije pers heeft niet de taak om de huidige machtsstructuur in stand te houden als die machtsstructuur het volk en het land op de lange termijn niet dient. Het land komt in een nieuwe fase van ontwikkeling waardoor de oude vorm van een democratie met volksvertegenwoordigers achterhaald raakt, ouderwets wordt. Natuurlijk wil de machtselite die gebruik heeft gemaakt van een democratie met volksvertegenwoordigers niet dat hun greep op het land minder wordt, omvergeworpen wordt, en daarom zullen ze er alles aan doen om die structuur te behouden.

Dit betekent dat er onder de machtselite in sommige landen mensen zijn die opzettelijk nepnieuws creëren om het geloof van de mensen in, of het vertrouwen in, alternatieve nieuwsmedia te ondermijnen. Ze geloven dat ze door nepnieuws te verspreiden dat zo schandalig is dat de mensen het door kunnen hebben, of door de reguliere media als nepnieuws ontmaskerd kan worden, de mensen zo bang kunnen maken dat ze terugkomen en alleen naar de reguliere media luisteren. Dit is een buitengewoon naïeve overtuiging en dat kan gewoon niet. Je kunt de klok niet terugdraaien naar een situatie waarin de meeste mensen vertrouwen hadden in de grote media. Die mediakanalen lijken op de dinosaurussen. Alleen de mensen die daar werken, hebben zich niet gerealiseerd dat ze uitgestorven zijn.

De belangrijkste mediakanalen in de meeste democratische landen worden geleid door mensen die deel uitmaken van deze machtselite. Ze zien zichzelf als een goedwillende machtselite. Ze zitten in hun mediatorens, hun vestingwerken, en denken dat ze het op een of andere manier wel kunnen overleven in het internettijdperk en hun monopolie behouden op het drukken van kranten, het drukken van boeken, het runnen van televisiestations en radiostations. Ze denken dat ze hun structuur kunnen behouden en hun advertentie-inkomsten kunnen behouden en ervoor kunnen zorgen dat mensen zich blijven abonneren op hun kranten en tijdschriften, ook al verliezen de mensen het vertrouwen in hen. Maar dat kan niet, en wel om één heel simpele reden. Ze dienen de mensen niet en de mensen beginnen dit in steeds grotere getale te beseffen.

Waarom dienen ze de mensen niet? Omdat ze zo’n arrogant zijn dat ze denken dat zij weten hoe de mensen over alle onderwerpen zouden moeten denken. Daarom vinden ze dat het niet hun taak is om het nieuws alleen maar te melden en de mensen hun eigen mening te laten vormen. Ze geloven dat het de taak van de media is om de mening van de mensen te vormen. Ze geloven dat zij weten welke mening de mensen moeten hebben om de stabiliteit in hun land te behouden. Maar in een dynamische samenleving is het belangrijkste doel niet dat de stabiliteit behouden blijft, maar de groei te behouden, groei te creëren, zelftranscendentie te creëren.

Een democratie met volksvertegenwoordigers is een tijdelijke fase
Een democratie met volksvertegenwoordigers is niet het eindstadium van democratie, de hoogste vorm van democratie, de ultieme vorm van democratie. Democratie is slechts een middel tot een doel, namelijk het verhogen van het bewustzijn van de mensen. Een democratische machtselite vormen, dient dat doel op de lange termijn niet. Het was nodig vanwege de communicatiemiddelen die er beschikbaar waren in de achttiende, negentiende en twintigste eeuw en het opleidingsniveau en de geletterdheid van de mensen.

Er moest een periode komen waarin het volk volksvertegenwoordigers koos en die volksvertegenwoordigers de beslissingen namen in de parlementaire vergaderingen. Die periode is achterhaald door technologie die het mogelijk maakt om informatie te verspreiden, te communiceren, die het de mensen gemakkelijker maakt om over kwesties te stemmen, zodat ze niet alleen om de vier jaar hoeven te stemmen in een stemlokaal door hun stem te laten horen door middel van kruisjes op een gedrukt stembiljet. Nu kunnen ze beginnen met stemmen via het internet, zodat het proces veel soepeler en veel sneller verloopt.

De mensen moeten wakker worden en beseffen dat er een eind komt aan het tijdperk van een democratische machtselite die gelooft dat ze beter dan de mensen weten hoe ze het land moeten besturen. Die heeft zijn nut gehad en het is nu de tijd om na te denken over wat de volgende fase voor democratie is. Laten we bijvoorbeeld eens kijken naar de natie Zuid-Korea.

Daar heb je een typische machtselite die gelooft dat ze beter weten dan de mensen hoe het land bestuurd moet worden. Je hebt daar iets wat niet heel kenmerkend is, maar wel een fenomeen dat je ook in andere landen aantreft, omdat daar zeer sterke zakelijke conglomeraten zijn die zeer grote invloed uitoefenen op de democratische machtselite. Ook de media worden sterk beïnvloed door de bedrijfsconglomeraten, die in veel gevallen achter de schermen zelfs hun eigendom zijn. Waarschijnlijk schrijven ze geen dingen die de mensen te veel aan het schrikken maken. Er gebeurt iets heel simpels. Er is een proces van onnatuurlijke selectie. De mensen die deel willen uitmaken van het politieke establishment en of de bureaucratie ingaan of zich kandidaat stellen voor een openbaar ambt, door zich kandidaat te stellen als volksvertegenwoordiger, ontwikkelen allemaal de arrogante houding dat ze het beter weten dan de mensen. Het is ‘onnatuurlijke’ selectie omdat het een selectieproces is dat niet op een hogere manier verloopt.

Degenen die overwegen om in de democratische regering te stappen (de bureaucratie of als volksvertegenwoordiger) moeten geleidelijk worden geselecteerd op basis van mensen die de grootste bereidheid en het verlangen hebben om het volk te dienen. In plaats daarvan is er een onnatuurlijk proces waarin de mensen worden geselecteerd die de neiging hebben om zich superieur te voelen aan de mensen.

Er komt een proces waardoor de mensen die bereid zijn om de mensen te dienen in veel gevallen gedesillusioneerd raken over het systeem en besluiten zich terug te trekken. Of ze trekken zich terug uit de bureaucratie of ze besluiten zich niet kandidaat te stellen voor een openbaar ambt omdat ze niet bereid zijn om ‘erin mee te gaan om met elkaar om te gaan’. Ze zijn niet bereid om de cultuur te volgen die zich heeft ontwikkeld op bureaucratisch gebied of in de politiek. Ze zijn bijvoorbeeld niet bereid om de partijdiscipline te volgen en zich niet uit te spreken over bepaalde zaken waarvan ze op de hoogte zijn, omdat het niet past bij wat de partij wil doen vanwege hun verborgen agenda om samen te werken met de zakenconglomeraten of de media zodat ze de boel niet in de war gooien en de machtsstructuur in de samenleving niet veranderen.

Veel mensen die het potentieel hebben om ideeën met een hoger bewustzijn naar buiten te brengen, hebben er zelf voor gekozen om niet de bureaucratie in te gaan, zich niet kandidaat te stellen voor een openbaar ambt, omdat ze weten dat het een compromis zal zijn met hun idealen – en hun idealen zijn belangrijker voor hen dan een mooie baan of een functie als gekozen volksvertegenwoordiger. Ze kiezen er gewoon voor om andere wegen in te slaan en een andere manier te zoeken om in hun levensonderhoud te voorzien of op een andere manier invloed uit te oefenen op het land. Je krijgt een situatie waarin de mensen niet het gevoel hebben dat ze een echte vertegenwoordiging hebben om op te stemmen, omdat ze niet het gevoel hebben dat beide kanten van het parlement het volk echt vertegenwoordigen. Ze weten dat ze een verborgen agenda hebben. Ze weten bij wijze van spreken dat de grote politieke partijen hun ziel hebben verkocht aan de zakenconglomeraten of aan het handhaven van de status quo en daarom hebben ze niet het gevoel dat er iets nieuws kan komen.

Waarom de mensen het het beste weten
Wanneer je kijkt naar de vreedzame demonstraties die er in Zuid-Korea waren over het probleem met de president en de corruptie rondom de president, dan kun je dit zien als een duidelijk teken dat de mensen het eigenlijk beter weten dan de elite, omdat de mensen weten wanneer er verandering moet komen. Ze weten misschien niet alles wat met die situatie te maken heeft, omdat ze, nogmaals, geen toegang hebben tot de volledige informatie, aangezien de elite die informatie achterhoudt. Toch zijn de mensen heel goed in staat om in hun hart of onderbuik te voelen wanneer er verandering nodig is, wanneer iets al zo lang aan de gang is, wanneer iets niet klopt, en wanneer ze het gewoon niet meer kunnen accepteren. Als ze een directere manier hadden om over bepaalde kwesties te stemmen, dan zouden ze ook kunnen aanvoelen wat het beste zou zijn voor hun land.

Veel democratische machtselites denken dat als hun land zou overschakelen op een directe vorm van democratie, dit een grote ramp zou worden omdat de mensen zouden stemmen op dingen die gevaarlijk voor het land zouden zijn. Toch is dat niet waar. Zelfs als alle democratische landen binnen een jaar zouden overstappen op een directe vorm van democratie, dan zou de heerschappij van de algemene bevolking nog steeds beter zijn dan die van de elite.

Waarom is dit zo? Het is te voorzien dat de mensen in sommige gevallen zouden stemmen voor bepaalde kwesties die niet beslist desastreuze gevolgen zouden kunnen hebben, maar wel wat onrust in het land zou kunnen veroorzaken. Je kunt voorspellen dat de mensen bepaalde beslissingen zouden nemen die onrust veroorzaken, maar nogmaals, die onrust zal leiden tot groei vanwege een heel eenvoudig feit. Als de mensen een beslissing nemen die niet het gewenste resultaat blijkt te hebben, wie kunnen de mensen dan de schuld geven als dit het resultaat is van hun rechtstreekse stem?

Wie geven ze nu de schuld daarvan? Ze geven de politici de schuld. Ze geven de zakenconglomeraten de schuld. Ze geven de media de schuld. Ze wijzen met hun vinger naar een ander, maar als de mensen direct stemmen, kunnen ze alleen maar naar zichzelf wijzen. Dit zal betekenen dat een aanzienlijk deel van de mensen wakker wordt en zich realiseert dat: “Als we een beslissing hebben kunnen nemen die tot deze gevolgen leidde, dan kwam dat omdat we niet genoeg van het onderwerp afwisten en dan moeten we onszelf laten informeren zodat we in de toekomst een betere beslissing kunnen nemen.”

Wat gebeurt er in een democratisch parlement als de parlementsleden een besluit nemen dat ongewenste gevolgen blijkt te hebben? Welnu, bekijken ze het niet opnieuw en nemen ze een andere beslissing die betere gevolgen heeft? Welnu, kunnen de mensen niet hetzelfde laten doen?

Betekent het feit dat je een referendum houdt over een bepaalde kwestie dat je nooit meer een referendum over die kwestie kunt houden en dat de genomen beslissing altijd moet worden gehandhaafd? Natuurlijk niet. De volgende fase voor democratie is dat de de mensen in een situatie komen waarin ze niemand anders de schuld kunnen geven, waarin ze de machtselite niet de schuld kunnen geven.

Dit zal voor maximale groei zorgen bij de mensen in die naties en in principe zijn de mensen van alle oudere democratieën er juist aan toe om die verantwoordelijkheid te dragen. Ze weten dit misschien niet bewust, ze zijn er misschien niet klaar voor om het onder woorden te brengen, maar ze zijn er klaar voor en je kunt dit zien aan de groeiende onvrede over de politieke status quo.

De mensen zoeken naar alternatieven. Nu zijn die alternatieven er niet in de meeste democratische landen en dat komt omdat we, nogmaals, terug moeten gaan en kijken naar de onderliggende houding van een kleine elite die gelooft dat zij weten hoe het land bestuurd moet worden en de bevolking het niet weet. Dit is de essentie is van elitarisme, en het gaat terug naar de manipulatoren en hun invloed op deze planeet.

Waarom het elitarisme chaos veroorzaakt
De manipulatoren denken dat ze het beter weten dan wie ook. Je zou kunnen stellen dat ze op een bepaald niveau het wel beter weten omdat ze zoveel vernietiging hebben veroorzaakt dat ze deskundig zijn op het terrein van hoe ze iets kunnen vernietigen, iets wat de meeste mensen niet zijn. Als het gaat om het scheppen van chaos en vernietiging, dan weten de manipulatoren dat beter dan de mensen.

Het scheppen van chaos en vernietiging speelt geen rol bij het vormen van het Tijdperk van Hoger Bewustzijn en daarom is de kennis van de manipulatoren niet erg nuttig. Hebben we in de wereldgeschiedenis niet genoeg voorbeelden gezien van de chaos en vernietiging die de manipulatoren kunnen veroorzaken? Begint in de meeste landen de brede bevolking niet te ontwaken en te zeggen: “We hebben genoeg van deze chaos, we willen deze chaos niet meer, wat is het alternatief?”

De mensen schreeuwen het eigenlijk uit; “Wat is het alternatief voor geregeerd te worden door de manipulatoren?” Ze zouden het niet zo kunnen verwoorden, maar dit is waar ze in hun hart om schreeuwen: “Toon ons een alternatief voor de heerschappij van de manipulatoren, de machtselite, die alleen chaos en vernietiging kan scheppen of die als alternatief misschien een statische samenleving kunnen vormen waarin de meerderheid van de mensen in principe slaaf is van een kleine elite.” Daar zijn de mensen aan toe. Ze zijn eraan toe om bevrijd te worden van de manipulatoren, bevrijd van een kleine machtselite die zo arrogant is dat ze denken dat ze het beter weten dan de mensen.

De oudere democratieën moeten een tandje bijzetten en de bevolking meer invloed geven op de politieke besluitvorming. Dit begint met de erkenning dat de mensen meer moeten weten over hoe het land functioneert. De mensen moeten ook erkennen dat ze bereid moeten zijn zich te laten informeren.

De volgende fase na de bijstand
Nu zou je kunnen zeggen, zoals de heersende elite meteen zal zeggen, dat de meeste mensen het niet beter willen weten, dat ze zichzelf niet willen laten onderwijzen. Ze willen alleen hun comfortabele dagelijkse leventje leiden en dat niets hun dagelijkse leventje verstoort. Dit is niet meer het geval. Er was een fase bij democratieën waarin de mensen in zo’n armoede opgroeiden dat het hun doel was om meer materiële overvloed te krijgen. Wanneer veel van jullie kijken naar de generatie van je grootouders, dan leefden ze in armoede en daarom was er een fase bij moderne democratieën waarin het hoofddoel was dat er wat meer een economisch gelijke situatie kwam waarin niemand echt arm was, of een paar mensen die arm zijn, en een brede middenklasse met een redelijke levensstandaard.

Dit was weer een fase. Het was een legitieme fase, maar veel oudere democratieën zijn uit die fase omdat er nu zoveel materiële welvaart is dat de mensen genoeg krijgen van het materialisme, ze worden het beu om consument te zijn. Ze verlangen naar een groter gevoel van zingeving in hun leven en dit is opnieuw een reden om ontevreden te worden over hun leiders omdat zij hen geen alternatief bieden voor die materialistische levensstijl. Nogmaals, deze leiders kunnen niet beslissen wie zij zijn en uit wat voor soort wezens de bevolking bestaat. Zijn het zondaren, zoals de christenen zeggen, of zijn het geëvolueerde apen, zoals de materialisten zeggen, of geen van beide? Is er geen alternatief voor die twee?

Natuurlijk wel. Steeds meer mensen zijn klaar voor een alternatief in een universele vorm en daarom wil de machtselite altijd argumenten aanvoeren waarom de status quo niet veranderd mag worden. Ze gebruiken altijd het argument dat de mensen niet klaar zijn om de status quo te veranderen, maar wie is er verantwoordelijk voor dat de mensen er niet klaar voor zijn behalve de mensen die de leiding in die samenleving hebben? Veel mensen zijn bereid de volslagen hypocrisie van die argumenten in te zien. Kan deze situatie worden doorbroken door de machtselite? Nee, want anders zouden ze dat al hebben gedaan als ze dat wilden, want ze hadden de macht om dat te doen. Dus wie kan die doorbreken? Alleen de mensen zelf.

Er kan een moment komen waarop er toenemende onrust en onvrede ontstaat in het identiteits-, mentale en emotionele lichaam van de mensen. Ze voelen de spanning, maar weten niet bewust hoe ze die spanning een constructieve richting op kunnen sturen, zodat het de beste impact op hun natie heeft die mogelijk is. De bewustere mensen krijgen een historische kans om in te grijpen en hun eigen bewustzijn te verhogen, zodat je het collectieve bewustzijn kunt optrekken en de bevolking de richting te geven waar ze naar op zoek zijn.

Nogmaals, dit betekent niet dat de mensen allemaal lid worden van een bepaalde organisatie of leer, maar wel dat er ineens steeds meer mensen komen die wakker worden en van de ene op de andere dag zullen zeggen: “Ah, maar dit concept van directe democratie ligt toch voor de hand, waarom zouden we niet over de problemen stemmen? Natuurlijk zijn we in staat om te weten wat we moeten stemmen en wat de juiste richting is voor onze natie. Waarom zouden we geloven dat de machtselite het beter weet dan wij, spreekt het niet vanzelf dat wij in staat zijn om dat te weten?” Het is duidelijk dat de mensen in staat zijn om het te weten en je kunt dat gemakkelijk zien.

De beperkingen van intelligentie
De machtselite heeft het altijd over intelligentie. Ze geloven dat er een intelligente elite is die het beter weet dan de mensen. Maar realistisch gezien zijn er onder alle groepen mensen in een samenleving ook mensen met een hoog IQ (zoals je dat meet aan de hand van de standaard IQ-test), maar die mensen hebben niet de kans gekregen om een opleiding te doen of een baan te vinden.

Als je volkomen eerlijk bent, dan zou je mensen die tot de elite behoren, politici en mensen die de grote bedrijven leiden kunnen onderwerpen aan IQ-testen en dan zou je ontdekken dat ze niet hoger scoren dan de gemiddelde bevolking. Het is gewoon een mythe dat de intelligentste mensen naar de top van democratische samenlevingen zijn opgeklommen. Daarnaast kun je niet zeggen dat een land alleen bestuurd kan worden door intelligente mensen die hoger scoren volgens de standaard IQ-test omdat ze ook hart moeten hebben, ze moeten zich bewust zijn van een situatie, ze moeten wijsheid hebben. En veel mensen hebben dit.

Jullie kennen allemaal mensen die heel erg op zichzelf gericht zijn, die zich heel erg op hun dagelijks leven richten en hun eigen situatie en iets wat kleine probleempjes zou kunnen worden genoemd. Op grond van een objectieve beoordeling zou je kunnen stellen dat deze mensen gewoon niet genoeg op de hoogte zijn om goede beslissingen voor hun land te nemen. Dit kan wel zo zijn, maar die mensen vormen niet de meerderheid van de bevolking en die mensen zullen op dezelfde manier stemmen als de mensen die ze kennen. Zolang een groot deel van de bevolking voldoende op de hoogte is, genoeg kennis heeft om goede beslissingen te nemen, kan een land inderdaad succesvol worden bestuurd door directe democratie. Als je de mensen een kans geeft, doen ze hun best. Als je de mensen geen kans geeft, dan zul je steeds meer onvrede, steeds meer onrust in de oudere democratieën krijgen.

Twee wegen naar directe democratie
Er bestaat een groeiende angst voor wat ze nu ‘populisme’ noemen, maar het is geen populisme. Het volk laten opstaan en verandering eisen, is geen populisme, het is de toekomst. Je kunt daar niet zomaar een mooi label op plakken. De heersende elite zal dat altijd doen. Er komt een nieuwe beweging op die ze niet kunnen negeren, dus proberen ze hem te labelen en dan proberen ze te zeggen dat dit label zo gevaarlijk lijkt dat het moet worden gestopt. Waarom? Als de mensen een niet-traditionele kandidaat voor het presidentschap of als parlementslid wil kiezen, waarom zou het volk dat dan niet mogen doen? Binnen ongeveer tien jaar zal in de meeste oudere naties een directe democratie tot stand moeten worden gebracht. Dit kan op twee manieren: De verlichte manier is dat de heersende elite beseft dat hun tijd om is en dat ze vreedzaam plaats moet maken voor directe democratie en dat ze het volk moet laten stemmen.

De andere manier is dat de mensen zullen blijven stemmen op kandidaten die buitenbeentjes zijn en dat sommige kandidaten van nature onevenwichtig en extreem zullen zijn en daardoor chaos zullen scheppen. Dit zal de heersende elite zo bang maken dat ze zeggen dat het misschien beter is om alle mensen over een kwestie te laten stemmen dan een kleine minderheid een uitzonderlijke kandidaat te laten kiezen die te veel chaos en onzekerheid veroorzaakt. Met andere woorden, ze zullen ineens beginnen in te zien dat directe democratie de minste van twee kwaden is en daarom denken ze dat ze nog iets macht over een directe democratie kunnen houden door de macht die ze hebben over de media. Ze denken dat ze hun bureaucratie nog kunnen vertrouwen en zo het land nog kunnen beïnvloeden.

Dat gaat natuurlijk niet gebeuren omdat ze niet beseffen dat je de ontwikkeling naar meer bewustzijn onder de bevolking niet kunt stoppen. “Als de mensen het beter weten, zullen ze het beter doen.” We komen in een tijd waarin de mensen het beter willen weten. Ze willen het beter weten en daarom zullen ze het beter weten en daarom zullen ze betere beslissingen nemen.

Het potentieel om de mensen wakker te schudden
We hebben het afgelopen jaar gezien dat het Britse volk ervoor koos om de EU te verlaten. Dit was misschien niet de hoogste beslissing vanuit een bepaald perspectief, maar in dit stadium was het voor het Britse volk een beslissing die noodzakelijk was omdat ze de gevolgen moesten inzien van hun eigen houding ten aanzien van een eenheid met andere naties vormen. Ze moeten inzien dat ze niet bereid waren om bij de EU te komen met de noodzakelijke houding dat ze een hogere eenheid met andere naties wilden vormen. Ze moeten hier het resultaat van zien en daarom, ook al valt er veel over te zeggen, was het in de eerste plaats een leerzame beslissing voor het Britse volk om deze stap te zetten.

Je hebt ook in de Verenigde Staten gezien dat er niet een president is gekozen waarvan men had voorspeld dat hij president zou worden, omdat ze kozen voor een outsider als kandidaat. Nogmaals, we kunnen discussiëren of dit de hoogste beslissing was of niet de hoogste beslissing, maar het was een beslissing die het Amerikaanse volk moest nemen om er iets van te leren, zodat ze de kans kreeg om te zien of het kiezen van iemand die niet uit de politiek establishment komt of niet, beter is. Of dat er een ander alternatief zou kunnen zijn zodat je het hele politieke establishment en het tweepartijenstelsel zou kunnen transcenderen.

Welke kandidaat ook gekozen wordt, het is de noodzakelijke stap voor het volk. Niet dat dit beslist de hoogste kandidaat is, de hoogste keuze, maar toch de hoogste keuze, omdat het de keuze is die het volk moet maken om de volgende stap te kunnen zetten voor de democratische groei van het land en de bereidheid van mensen om meer verantwoordelijkheid voor hun land te nemen.

Je hebt deze keer een zeer belangrijke stap gezien in Zuid-Korea, omdat de mensen zich realiseerden dat ze een verandering konden forceren door naar buiten te gaan, door demonstraties te houden, door die vreedzaam te houden. Dit hadden veel mensen een jaar geleden niet geloofd toen er voor het eerst werd gesproken over de corruptie van de president. Veel mensen van het volk haalden gewoon hun schouders op en dachten: “O, zij zal nooit worden afgezet, ze zal nooit ter verantwoording worden geroepen, ze zal hiermee weg kunnen komen net zoals veel politici al eerder.” Nu zie je dat het mogelijk is om een politicus ter verantwoording te roepen. De mogelijkheid bestaat dat de mensen nu hun stem laten horen.

Dit is een zeer belangrijke verschuiving in het collectieve bewustzijn, zoals die er al is geweest in verschillende andere democratische naties, en iets is wat je de komende jaren zal zien in alle oudere democratieën omdat de mensen zullen veranderen. In plaats van apathie onder de kiezers die het gevoel hebben: “O, het maakt niet uit op wie we stemmen, want het zal wel dezelfde oude politieke soep zijn”, zullen mensen wakker worden en beseffen: “Wij kunnen de toekomst van onze natie beïnvloeden, wij kunnen we het politieke proces beïnvloeden. Wij kunnen iets doen en we zijn bereid om het te doen.” De bewustere mensen hebben opnieuw de mogelijkheid om hun eigen bewustzijn te verhogen.

De bevolking staat niet machteloos
Wat is er nodig voordat mensen accepteren dat het Tijdperk van Hoger Bewustzijn op deze planeet komt? Dat je beseft dat je niet machteloos bent. Waar moeten democratieën doorheen? De bevolking moet beseffen dat ze niet machteloos is. Jullie, de bewustere mensen, moeten de voorlopers zijn van dit besef en beseffen dat jullie niet machteloos staan. Waarom ben je niet machteloos? Omdat jullie bewuster zijn. Jullie hebben het potentieel om de open deur te zijn voor de energie en de ideeën die verandering zullen brengen. Als jij van jezelf een open deur maakt, sta je niet machteloos.

Dit betekent niet dat je een nieuwe elite vormt of een vorm van arrogantie krijgt en denkt dat je het beter weet dan de mensen. Je kunt je realiseren en accepteren dat wanneer je bereid bent je af te stemmen op de visie van een hoger bewustzijn in jouw natie, je die visie kunt oproepen en het collectieve bewustzijn zo kunt sturen dat steeds meer mensen zullen beginnen te ontwaken en zich ineens realiseren: “Ja natuurlijk, dit ligt voor de hand, we begrijpen nu dat dit de volgende stap is voor ons land.”

Het wordt de mensen niet opgedrongen. Het is een consensus die uit hun eigen hart komt, want wat willen de mensen van welk land dan ook diep in hun hart? Ze willen wat het beste is voor de mensen en wat het beste is voor hun natie. Wanneer ze zien wat het beste is, hoeven ze niet gedwongen te worden om iets te accepteren. Ze zullen beter weten wanneer ze ermee worden geconfronteerd en wanneer er een opening voor hen is om die hogere visie te krijgen op wat er mogelijk is in hun natie, wat de volgende stap is voor hun natie.

De bewustere mensen bevinden zich in de nexus van de energiestroom in de vorm van een acht vanuit een hoger bewustzijn die zich verspreidt over de hele bevolking. Er komt een verschuiving in het collectieve bewustzijn zodat de onvrede van de mensen in een positieve richting wordt gekanaliseerd en ze ineens een positieve manier zien die vooruitgaat in plaats van alleen maar ontevreden te zijn en de status quo omver te willen werpen zonder enige richting te hebben. Je hebt de afgelopen eeuwen gezien dat de manipulatoren erin zijn geslaagd om de onvrede van de mensen weg te nemen door een gewelddadige revolutie te veroorzaken die de oude machtselite omverwierp, om vervolgens een nieuwe machtselite in het leven te roepen die nog onderdrukkender was dan de oude. Je zag het in China bij Mao, je zag het bij de bolsjewieken in Rusland, en je zag het na de Franse revolutie en op heel veel andere plekken.

Het is niet wenselijk dat dit zich herhaalt en daarom moeten de welwillender machtselites in de gevestigde democratieën zich realiseren dat het in hun eigen belang is om wakker te worden en te beseffen dat ze directe democratie zullen moeten invoeren als een weloverwogen vreedzame overgang of door de mensen te laten stemmen op steeds extremistischere kandidaten die meer chaos in uw land veroorzaken dan zij zouden willen.

Het is tijd om de mensen die gewekt kunnen worden, wakker te maken en te beseffen dat we een nieuwe fase zijn ingegaan. Die is onherroepelijk; er is geen manier om de klok terug te draaien. De status-quo is verstoord en het gaat erom de volgende logische stap voor de democratische naties van de wereld naar voren te brengen – en dat is Directe Democratie.