IK BEN Ratnasambhava. Het gif waarvoor ik het tegengif ben, is trots/hoogmoed. Wat is trots/hoogmoed? Natuurlijk zijn er gradaties van trots, er zijn variaties van hoogmoed. Het moet worden vermeld dat er zelfs op een natuurlijke planeet trots/hoogmoed bestaat. Het komt eenvoudig omdat je, wanneer je begint als medeschepper, een heel klein (zoals we zeiden, éénpuntig) zelfgevoel hebt, dat je geleidelijk moet uitbreiden door ermee te experimenteren. Je schept mede op basis van het zelf dat je hebt, ervaart de resultaten, daardoor breid je dat zelf uit, schept nog iets meer en dat blijf je zo doen.
Natuurlijke en onnatuurlijke trots
Het is zowel natuurlijk als onvermijdelijk dat je als je dit lange tijd hebt gedaan, ervaart dat je iets meester bent, iets hebt gepresteerd. Je hebt een bepaald vermogen ontwikkeld om je iets voor te stellen en het te manifesteren, niet alleen dingen, maar zelfs levensomstandigheden. Het is bijna onvermijdelijk – en in feite treft niemand blaam – dat je, wanneer het bewustzijn groeit dat jij iets kunt scheppen, een bepaald gevoel ontwikkelt dat je iets hebt bereikt. Je hebt een bepaald niveau van volwassenheid, een bepaald niveau van vooruitgang en verfijning gekregen. Natuurlijk kun je terugblikkend op het zelfgevoel dat je eerder had, ook zien hoeveel verder je bent gekomen, hoeveel je bent gegroeid, hoe zeer je het gevoel hebt dat je daadwerkelijk iets kunt manifesteren.
Je kunt de leringen van Jezus nemen: “Ikzelf kan niets doen.” Op een natuurlijke planeet ervaar je meteen dat jij niet iets manifesteert als gescheiden zelf, je bent deel van een geheel, jouw energie komt van jouw IK BEN Aanwezigheid. Je weet dat het niet alleen jouw eigen prestatie is als je iets manifesteert, maar toch ontwikkel je het gevoel dat jij, als het zelf zoals jij jezelf ziet, het vermogen hebt om iets te manifesteren. Het klopt natuurlijk helemaal – want dat doe jíj ook. Je hébt je zelfgevoel verruimd en je kúnt nu iets manifesteren wat je eerst niet kon manifesteren.
Dit zouden we natuurlijke trots kunnen noemen: een goed gevoel hebben over je prestaties en je capaciteiten. Is het technisch gezien een spiritueel gif? Nee, zeker niet zoals we het woord gebruiken op een onnatuurlijke planeet, want je ziet jezelf niet als een gescheiden wezen. Je bent niet in de dualiteit en daarom heb je niet de soort trots/hoogmoed die je op aarde ziet.
Het moet duidelijk zijn dat degenen van jullie die naar de aarde zijn gekomen als avatar, met het gevoel zijn gekomen dat je iets kunt bereiken, dat je het vermogen hebben om iets te manifesteren – ook al ben jij je daar niet meer van bewust wanneer je incarneert. Je moet toegeven dat je iets bij je draagt uit de tijd die jij op een natuurlijke planeet hebt doorgebracht.
Avatars die op aarde incarneren
Zoals we jullie hebben verteld, wanneer je afdaalt om op aarde te incarneren moet je zelfs als avatar afdalen naar het achtenveertigste bewustzijnsniveau ongeacht wat je al bereikt hebt en vervolgens alle illusies tot aan dat niveau gaan geloven. Dit betekent dat je op bewust niveau op het achtenveertigste bewustzijnsniveau bent.
Wat doe je op een natuurlijke planeet? Daar bouw je ook iets op wat het equivalent is van wat wij je vier lagere lichamen op aarde hebben genoemd. Je bouwt een identiteitsgevoel op, je bouwt een bepaald inzicht op in hoe het proces van medescheppen werkt en je bouwt bepaalde gevoelens op. Die kun je, in ieder geval tot op zekere hoogte, meenemen en gebruiken om je identiteits-, mentale en emotionele lichaam te vormen. Met andere woorden, wanneer je als een avatar naar de aarde komt, begin je niet vanuit het niets de vier lagere lichamen te maken die je nodig hebt om hier te kunnen incarneren. Je draagt iets bij je van een natuurlijke planeet. Hoewel je op bewust niveau op het achtenveertigste bewustzijnsniveau bent en jij je daarom niet bewust herinnert dat je van een natuurlijke planeet komt, betekent dit wel dat je toch bepaalde sensaties, bepaalde herinneringen hebt. Je hebt zelfs bepaalde vermogens, want het is natuurlijk veel gemakkelijker voor jou om het proces van medescheppen op aarde onder de knie te krijgen dan voor een heel nieuwe levensstroom die net op dat niveau is geschapen.
Wanneer je naar de aarde komt, ervaar je dat je verder ontwikkeld bent, je hebt meer bereikt, je hebt grotere capaciteiten dan de meeste mensen die op aarde incarneren. Voor een avatar kan het natuurlijk lastig worden wanneer je het geboortetrauma oploopt. Tijdens dat proces proberen de gevallen wezens je af te straffen en vertellen je dat je geen recht hebt om op aarde te zijn en dat je hier nooit had mogen komen, enzovoort. Jij vormt dan het oerzelf en daarom zie je niet het dilemma waar de gevallen wezens jou voor plaatsen. Dit zorgt ervoor dat je andere zelven creëert die het gevoel hebben dat jij jezelf nu op aarde moet waarmaken. Je moet jezelf verdedigen, je moet uitleggen waarom je hier bent gekomen. Je moet bewijzen dat je het waard bent, dat je het recht hebt om op aarde te zijn, dat je geen slecht mens bent, enzovoort.
Wederzijds respect voor gevallen wezens
Dit kan ertoe leiden dat je zelven creëert die heel erg graag een of andere prestatie willen neerzetten, een speciaal vermogen willen bezitten om iets op het fysieke vlak te kunnen doen, om zelfs iets met je fysieke lichaam te kunnen doen. Veel avatars hebben in diverse incarnaties enigszins meesterschap over hun lichaam ontwikkeld. In sommige gevallen zijn ze vechtsporten gaan beoefenen en zijn het grote krijgers geworden. Ze hebben speciale vaardigheden ontwikkeld als artiest, muzikant, gymnast of als sporter en dergelijke.
Als je meerdere keren bent geïncarneerd en hebt geprobeerd om jezelf te verdedigen, dan zullen er twee dingen gebeuren. In de eerste plaats zul je het gevoel krijgen dat je nooit écht tevreden kunt zijn over je prestaties op de wereld. Je kunt de gevallen wezens nooit tevredenstellen, je zult nooit erkenning in hun ogen zien. Ook van de meeste mensen op aarde krijg je geen erkenning. Ze kunnen je bewonderend aankijken omdat je een vaardigheid bezit die zij niet hebben, maar dat bevredigt je eigenlijk niet.
Je bouwt een zekere frustratie op en dit betekent dat jij om het gevoel te krijgen dat je iets hebt bereikt, in een concurrentiestrijd of in een tredmolen komt, zoals ze het noemen. Je moet steeds sneller rennen, steeds meer doen, steeds meer bereiken. Zelfs vandaag de dag zie je bij veel mensen dat het nooit genoeg is wat ze ook bereiken. Hoeveel geld ze ook verdienen, hoeveel ze ook hebben gepresteerd op een bepaald terrein, hoeveel erkenning ze ook krijgen, het is nooit genoeg.
Sommige sporters gaan al op jonge leeftijd naar de Olympische Spelen en winnen meerdere medailles en vestigen wereldrecords. Ze voelen dat ze op het absolute hoogtepunt staan omdat ze zich eindelijk erkend voelen. Daarna sluipen ineens de meedogenloze ouderdomsverschijnselen erin en kunnen ze die resultaten niet meer behalen. Dan komen ze in een soort depressie terecht omdat ze die erekenning niet meer krijgen, maar ze hebben nog wel dat gevoel nodig.
Veel avatars hebben dit leven na leven meegemaakt en hebben veel moeite gedaan om in die levens een bepaald vermogen op te bouwen om het daarna weer te verliezen en voelen zich aan het eind van hun leven depressief en onzeker over zichzelf. Dit kan ervoor zorgen dat sommige levensstromen geleidelijk een permanenter zelf ontwikkelen dat ze leven na leven meedragen en dat hen een gevoel van superioriteit geeft. Ze gebruiken dan het dualiteitsbewustzijn dat natuurlijk altijd een waardeoordeel heeft of in zich heeft. Ze worden door de gevallen wezens enigszins voor de gek gehouden om het dualiteitsbewustzijn te gebruiken om een zelf te creëren dat zich heel erg trots voelt omdat hij op een of andere manier speciaal is, dat verder ontwikkeld is dan andere mensen en daardoor het recht heeft op een bepaalde positie, op bepaalde voorrechten, en dergelijke dingen meer.
Ik zeg in principe tegen jullie dat sommige avatars zich in wezen net zo gedragen als gevallen wezens omdat zij door hen misleid zijn. In de middeleeuwen vonden sommige koningen en edelen dat ze recht hadden op speciale privileges. Sommige van hen waren gevallen wezens en andere avatars. Ze vermengden zich vaak met elkaar, zoals beschreven wordt in het boek ‘Mijn Levens met’ omdat je vaak ziet dat gevallen wezens door hun lange geschiedenis ook beter bepaalde fysieke resultaten kunnen manifesteren. Er kan zich bijna een gevoel van wederzijds respect ontwikkelen tussen avatars en gevallen wezens omdat ze allebei beseffen dat de ander bepaalde prestaties heeft neergezet.
De rest van dit dictaat staat samen met een invocatie in het boek ‘Je Hoogste Spirituele Potentieel bereiken’.