Naar hogere Niveaus van Dienstbaarheid stijgen

 

Geascendeerde Meester Nada, 30 oktober 2022 – Webinar voor Oekraïne

IK BEN de Geascendeerde Meester Nada, Chohan van de Zesde Straal, die gewoonlijk de Straal van Vrede en de Straal van Dienstbaarheid wordt genoemd.

Waarom vrede en dienstbaarheid? Welnu, kun je een dienst verlenen als er geen vrede is? Veel mensen zullen bezwaar maken tegen die uitspraak. Er zijn landen die zeggen dat jij, als je in het leger zit en oorlog voert voor je land, je land dient. Ze zeggen zelfs dat je leven verliezen in een oorlog de grootste dienst is die je kunt bewijzen, of het allerhoogste offer dat je kunt brengen. Dit is natuurlijk een begrijpelijk gevoel gezien de huidige omstandigheden op aarde. Maar jullie als studenten zullen natuurlijk begrijpen dat op een natuurlijke planeet in het leger dienen niet natuurlijk en ook niet nodig is. Je ziet dat je door de toestand op aarde een leger nodig hebt.

Let op wat ik net zei. Het is noodzakelijk om een leger te hebben, maar alleen omdat heel veel mensen zich in de dualistische bewustzijnsstaat bevinden. Je zult natuurlijk begrijpen, zoals Hilarion heeft uitgelegd, dat een grote groep naties op de wereld op het niveau van menselijkheid is gekomen, een niveau van waarheid, waarop ze er niet eens aan zouden denken om elkaar aan te vallen. Het spreekt vanzelf dat een defensief bondgenootschap als de NAVO impliciet tot doel heeft dat de naties elkaar niet aanvallen. Wat zou anders het doel van die alliantie zijn als men niet het vertrouwen had dat degenen die de alliantie zijn aangegaan, elkaar niet zullen aanvallen? In zekere zin zou je kunnen zeggen dat de naties van de NAVO, of zelfs van de moderne democratische wereld, geen leger nodig hebben. Ze hebben geen leger nodig om zich tegen elkaar te verdedigen. Waarom zeg ik dan dat je nog steeds een leger nodig hebt? Natuurlijk komt dat omdat sommige naties nog niet op dat niveau van menselijkheid, dat niveau van eerlijkheid, dat niveau van betrouwbaarheid, zitten.

Egocentrische dienstbaarheid
Nu kunnen we dit ook vanuit een ander perspectief bekijken. Als je verder kijkt dan de huidige dualistische denkwijze op aarde, hebben we jullie uitgelegd dat deze denkwijze voortkomt uit het bewustzijn van gescheidenheid, waarin mensen zichzelf zijn gaan zien als aparte wezens. Daardoor zijn er diverse groepen mensen ontstaan die zichzelf gescheiden van andere groepen mensen beschouwen, of het nu gaat om naties, rassen, geslacht of welke groepering er ook is; er zijn door de geschiedenis heen tal van dat soort groeperingen geweest en zelfs tot op de dag van vandaag. Wat is jullie concept van dienstbaarheid als jullie aparte mensen zijn, als jullie jezelf als afzonderlijke mensen beschouwen? Dat is in de eerste plaats dienstbaarheid aan jezelf.

Je bent jezelf dienstbaar als een individu het grootst mogelijke voordeel probeert te behalen dat je kunt krijgen voor zichzelf. Dit is de grondslag voor corruptie. De mensen die een bepaalde positie in de samenleving hebben, profiteren van die positie, hoe dit andere mensen of de samenleving als geheel ook beïnvloedt, want ze voelen geen verantwoordelijkheid voor andere mensen of voor de samenleving. In sommige gevallen kan een natie of een groep mensen zich in een staat van gescheidenheid bevinden, maar ze begrijpen wel dat er iets is, een geheel zoals de staat, en begrijpen dat je de staat moet dienen.

Natuurlijk stellen zij niet zelf vast wat het inhoudt wanneer je de staat dient. De mensen die de leiding hebben over de staat stellen dit vast en dat doen ze door het meest voor zichzelf te zorgen, wat zij in hun eigen belang vinden, vaak belangen op korte termijn. In sommige gevallen een belang op lange termijn door bijvoorbeeld te proberen de superioriteit van hun religie te promoten, zoals de katholieken en moslims deden tijdens de kruistochten, of hun ideologie of een andere epische zaak. Je zou wel kunnen zeggen dat je de allerhoogste vorm van dienstbaarheid zag in vroegere tijdperken waarin er geen georganiseerde samenlevingen waren. Die gingen over lijken, iedereen tegen iedereen, door te proberen voordeel voor jezelf van iets te halen.

Zelfs als je teruggaat naar die samenlevingen, zie je eigenlijk dat het eigenlijk geen volledige dienstbaarheid aan zichzelf was. Veel van deze culturen van jager-verzamelaars leefden in groepen, of ze zich nu stammen noemden of iets anders. Ze leefden in kleine groepen omdat ze beseften dat een mens geen eiland is, dat een individu in een jager-verzamelaarscultuur het niet alleen kan overleven. Er moet worden samengewerkt. Er moet dienstbaarheid aan de groep zijn, waarbij het individu de groep dient.

Er waren veel van deze, wat jullie in de moderne wereld vaak primitieve samenlevingen noemen, die een vrij hoog niveau van menselijkheid en dienstbaarheid hadden, echte dienstbaarheid, waarmee je het geheel dient. Nu kun je zeggen dat dit niet de allerhoogste altruïstische dienst was, omdat ze de stam wel dienden om hun eigen voortbestaan veilig te stellen. Toch waren er mensen die een hoger niveau van dienstbaarheid hadden dan in eerdere samenlevingen, omdat er bijvoorbeeld barbaarse invasies van Europa waren, Attila de Hun, Dzjengis Khan, enzovoort, die eropuit waren om te plunderen door andere mensen te doden, steden te vernietigen, enzovoort.

In zekere zin zou je kunnen zeggen dat dit een voorbeeld was van mensen die zichzelf volledig gescheiden beschouwden van de mensen die niet in hun groep zaten, maar die wel de groep dienden, de leider volgden, maar dit was een behoorlijk egocentrische vorm van dienstbaarheid. Ze wisten dat ze door hun leven te wagen, ook de kans kregen om te plunderen en iets mee naar huis te nemen.

De vooruitgang van het vermogen van mensen om te dienen
Als je naar de geschiedenis kijkt, dan zou je kunnen zeggen dat er een heel geleidelijke, heel langzame vooruitgang is geweest met betrekking tot dienstbaarheid, het vermogen van mensen om dienstbaar te zijn. Je zou kunnen zeggen dat het laagste niveau van dienstbaarheid is dat je alleen voor jezelf als individu zorgt. Dit is het laagste niveau van bewustzijn van de honderdvierenveertig niveaus, zoals we hebben gezegd. Je stijgt geleidelijk naar hogere niveaus van dienstbaarheid. Het stambewustzijn was een hoger niveau van dienstbaarheid dan het laagste niveau van dienstbaarheid. Je zou kunnen zeggen dat de barbaren ook een zeer laag niveau van dienstbaarheid hadden, maar latere beschavingen, waarin mensen de staat of een bepaalde religie dienden, hadden wel een minder egocentrisch niveau van dienstbaarheid dan het laagste niveau. Je zou kunnen zeggen dat in ieder geval sommige mensen in de Sovjet-Unie een niveau van dienstbaarheid hadden dat verder ging dan strikt egocentrisch. Hoewel er bepaalde groeperingen, bepaalde naties, bepaalde religies, zijn geweest die zeer egoïstisch waren en bereid waren om anderen tot iets te dwingen, kunnen we zeggen dat er langzaam vooruitgang is geboekt in het vermogen van mensen om iets te dienen wat verder gaat dan zijzelf. Ze zijn in staat geweest om verder te kijken dan hun eigen geest en naar iets buiten hen te zoeken en zich eraan te wijden om dat te dienen, soms met tegenzin. Maar wat hebben we gezegd? De geest kan een gesloten systeem worden en hoe meer je afdaalt naar het laagst mogelijke bewustzijnsniveau op aarde, hoe meer je geest gesloten raakt.

Hoe stijg je naar hogere niveaus? Beneden het achtenveertigste niveau stijg je door geleidelijk in te zien dat jij je beperkt als volledig op jezelf gericht bent. Je begint te zien dat loyaliteit aan andere mensen, aan je familie, aan een groep, voordelen heeft en daardoor ben je in staat om iets te dienen dat verder gaat dan je enge eigenbelang. Zelfs als je naar een samenleving als de Sovjet-Unie kijkt, dan zie je dat er nog steeds mensen waren die vooruitgang boekten in hun vermogen om te dienen, maar lang niet iedereen. De meeste mensen vertoonden zoveel onwil dat ze dieper wegzonken in die concentratie op zichzelf, iets wat kenmerkend is voor veel Russen van tegenwoordig, zoals we hebben gezegd. Maar elke georganiseerde poging zorgt ervoor dat mensen een doel dienen dat hun eigen persoonlijke belangen overstijgt, hun vermogen om te dienen kan helpen groeien.

Militaire dienst in de democratische wereld
Veel van deze groeperingen werden natuurlijk geleid door gevallen wezens die zich op het allerlaagste bewustzijnsniveau bevonden. Deze leiders hebben het belang van de groep vastgesteld op grond van hun eigenbelang, wat vaak de allerhoogste macht of erkenning op aarde is. Soms was dit een totaal irrationeel doel, omdat hun geest zo werd overgenomen door demonen en gevallen wezens dat ze alleen maar chaos en vernietiging probeerden te scheppen. Zolang je mensen hebt die zich op dit bewustzijnsniveau bevinden, dit niveau van gescheidenheid, heb je natuurlijk een leger nodig, want er kan geen democratische wereld komen die boven dit bewustzijnsniveau staat, als die zich niet kan verdedigen tegen de mensen die nog beneden dat niveau zitten.

Dit betekent natuurlijk niet dat in het leger zitten en andere mensen doden vanuit een spiritueel perspectief een hoger niveau van dienstbaarheid is. Dit moet uit noodzaak, en zoals Jezus heeft uitgelegd, kunnen er momenten zijn waarop iets wat niet ideaal is vanuit een hoger perspectief van het Christusbewustzijn wel in overeenstemming is met het Christusbewustzijn omdat dit voor een noodzakelijke verandering kan zorgen, of kan voorkomen dat er een slechtere situatie ontstaat. In het leger dienen is een vorm van dienstbaarheid, maar natuurlijk niet de hoogste vorm van dienstbaarheid die mensen kunnen bereiken. De naties die zijn uitgegroeid tot democratieën, hebben defensieve allianties gevormd om economische allianties te worden, die een staat van interne vrede hebben gecreëerd.

Veel van deze naties dachten dat ze na de Tweede Wereldoorlog en vooral na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie ook extern vrede hadden, maar je ziet dat ze hun legers wel in stand hielden. Mijn punt is dat die naties een staat van interne vrede hebben bereikt en dit betekent dat het collectieve bewustzijn zo is verhoogd dat steeds meer mensen de noodzaak inzien om het geheel te dienen, hoe zij dat ook zien. Vaak is dat niet de staat. Vaak zijn het andere mensen of de samenleving of het algemeen belang of het collectief. Hoe ze daar ook naar kijken, ze zien dat het noodzakelijk is om te dienen. Wat betekent dat? Welnu, we hebben gezegd dat het laagste niveau van dienstbaarheid de dienstbaarheid aan jezelf is die alleen op jezelf is gericht. Je kunt zeggen dat mensen op de lagere niveaus zeggen: “Als ik een dienst verleen, wil ik er iets voor terug. Ik verleen een dienst om er iets voor terug te krijgen.”

Hogere vormen van dienstbaarheid
Dit is natuurlijk niet echt een dienst bewijzen. Wat is een hogere vorm van dienstbaarheid? Dat is wat Jezus tweeduizend jaar geleden demonstreerde en waarover hij sprak. Je zou kunnen zeggen dat de essentie van de boodschap van Christus dienstbaarheid is. Ik weet dat je kunt zeggen dat er nog veel dingen meer de essentie van Christus zijn, maar omdat ik de Chohan van de Zesde Straal ben, zal ik me op dienstbaarheid richten. Wat heeft Jezus gezegd? Hij riep de mensen op om een hoger niveau van bewustzijn te krijgen. Hij onderwees de grote massa in gelijkenissen omdat hij wist dat ze niet toe waren aan het hoogste niveau van dienstbaarheid, maar ze konden op zijn minst verder komen dan de laagste vormen van dienstbaarheid aan zichzelf. Als ze gehoor gaven aan zijn oproep om goed voor anderen te zijn, je vijanden lief te hebben, goed te doen aan degenen die je haten, enzovoort, zouden ze iets kunnen krijgen wat wij basale menselijkheid hebben genoemd, die je in staat stelt om een dienst te verlenen. Strikt gezien is dit egocentrische dienstbaarheid, maar wel gericht op de erkenning dat je: “Door andere mensen beter te behandelen, door andere mensen niet tot iets te dwingen, ze mij niet zullen proberen te dwingen tot iets, en dan gedijen we allemaal, en dit is dan eigenlijk in mijn eigen belang.”

Er bestaat natuurlijk een hoger niveau van dienstbaarheid, en die heeft Jezus aan zijn discipelen uitgelegd en die zitten ook in de fragmentarische verslagen van zijn uitspraken verborgen. De parabel over de knechten die de talenten vermenigvuldigden is zo’n verhulde vorm, omdat de ene knecht die het talent niet vermenigvuldigde, zich alleen op zichzelf en zijn bekrompen eigenbelang richtte. Hij wilde geen risico nemen. Maar de anderen vermenigvuldigden de talenten door onbaatzuchtige dienstbaarheid te verlenen. Je zou ook kunnen zeggen dat Jezus zijn discipelen leerde, en ook in verhulde vorm in zijn gelijkenissen, dat je door een vorm van dienstbaarheid hier op aarde te verlenen, een beloning ontvangt uit een hogere bron, of in het spirituele rijk na je leven op aarde. aarde. Hij vertelde een gelijkenis over de mensen die hun beloning hier op aarde krijgen omdat ze die nu willen en over degenen die hun beloning in de hemel willen. Hij riep de mensen op om het pad van Christusschap bewandelen, wat de allerhoogste vorm van dienstbaarheid is die je op deze planeet kunt geven.

Dit betekent niet dat mensen dit alleen kunnen als ze christen zijn en dezelfde terminologie gebruiken die wij gebruiken, namelijk door het Christusschap te noemen. Het is eigenlijk een pad naar een hogere bewustzijnsstaat, een hogere staat van gewaarzijn, waardoor je ontsnapt aan de illusie van gescheidenheid, de dualistische bewustzijnsstaat, die ervoor zorgt dat jij je concentreert op jezelf als afzonderlijk individu. In plaats daarvan doe jij het beter. Het is geen kwestie van jezelf daartoe dwingen. Dit is tot op de dag van vandaag een van de valkuilen van de christelijke religie.

Dienstbaarheid op grond van dwang
Veel christenen zijn gaan begrijpen dat Jezus een hogere boodschap had en dat hij hen opriep om een hoger niveau van dienstbaarheid te verlenen. Maar ze lezen in de Bijbel en denken: “Hoe kan ik doen wat Jezus me heeft opgedragen?” Dan dwingen ze zichzelf om bijvoorbeeld een soort liefdadigheidswerk of een soort zendingswerk te verrichten. Maar Jezus riep zijn discipelen, de mensen die op een voldoende hoog niveau waren om zijn innerlijke leringen te begrijpen, eigenlijk op om een transformatie in bewustzijn te ondergaan. Je verleent geen dienst als je jezelf dwingt om iets te doen. Wanneer jij jezelf forceert, dan probeer je nog steeds te kijken naar: “Wat is mijn voordeel? Wat heb ik hieraan?” Er zijn zelfs mensen die kijken naar: “Als ik allemaal goede dingen op aarde doe, als ik een goed christen ben, als ik een christelijke predikant ben, als ik allemaal zendingswerk doe, dan zal God me in de hemel zeker belonen en dat is wat ik wil.” Het blijft een egocentrische vorm van dienstbaarheid.

Het hogere niveau van dienstbaarheid waartoe Jezus de mensen opriep, was dat je het gevoel van gescheidenheid overwint. Dan begrijp je de onderliggende waarheid die de essentie is van het Christusonderscheid, namelijk dat al het leven één is en dat de enige manier om anderen te verheffen is het geheel verheffen: “De enige manier om mezelf te verheffen is door anderen te verheffen, waardoor het geheel omhooggaat.” Dit is een verschuiving in bewustzijn. Dit gebeurt niet als je een religieuze overtuiging of een ideologie aanneemt. Het christendom, zoals het tot op de dag van vandaag door de katholieke kerk en door veel lutherse of fundamentalistische kerken wordt gedefinieerd, is een ideologie. Het is een denksysteem dat de mensen aannemen zoals je een overjas aantrekt. Ze dwingen zichzelf om het systeem aan te hangen in de veronderstelling dat ze er voordeel van zullen hebben. Het communisme was een ideologie die mensen aannamen. Zeker, er waren mensen die in het communisme geloofden, die zich tot het communisme bekeerden zoals sommige mensen zich tot het christendom bekeerden. Maar het was wel iets wat op dwang was gebaseerd. Ze namen het aan en dwongen zichzelf om zo te denken, zo te geloven, zo te handelen.

We leggen jullie nu uit dat er in de moderne democratieën een bewustzijnsverschuiving heeft plaatsgevonden. Die verschuiving in bewustzijn is fundamenteel. Het is een verschuiving naar een hogere vorm van dienstbaarheid die verder gaat dan jij alleen. Maar je kunt het ook anders omschrijven. Het is een verschuiving van dwang naar eenheid. Wat is het tegenovergestelde van vrede? Veel mensen zullen zeggen dat het oorlog is, maar het tegenovergestelde van vrede is dwang. Waarom zijn er naties die in vrede met elkaar leven? Omdat ze weten en vertrouwen dat: “Die andere natie gaat ons niet dwingen om iets te doen.” De Zweden kunnen erop vertrouwen dat Denemarken, hoewel de helft van Zweden duizend jaar geleden van de Deense koning was, de Denen Zweden niet zullen binnenvallen en proberen het terug te krijgen. Ze hebben innerlijke vrede.

Je ziet in wat wij de moderne wereld noemen, die Poetin het westen noemt, dat die de illusie dat dwang/geweld nodig is, heeft getranscendeerd dat je gelooft dat dwang/geweld de enige manier is om te krijgen wat je wilt. Als je naar de wereldgeschiedenis kijkt, dan zie je dat het grootste deel van de bekende geschiedenis de wereld werd gedomineerd door geweld. Er waren groepen, er waren imperiums, die probeerden niets met geweld van anderen af te pakken. Er zijn voorbeelden van groepen mensen, zelfs hele beschavingen, die niet berustten op geweld. Die hebben het soms enige tijd overleefd. In andere gevallen werden ze overgenomen door de mensen die wel bereid waren geweld te gebruiken. Er zijn natuurlijk nog meer voorbeelden van twee beschavingen die allebei bereid waren geweld te gebruiken en met elkaar in botsing kwamen, wat er vaak toe heeft geleid dat de een de ander vernietigde, of dat de ander overwon, of dat ze zelfs allebei werden vernietigd.

Dienstbaarheid op basis van eenheid
Zoals we hebben uitgelegd, zie je dat democratie het onvermijdelijke resultaat is van het historische proces, het evolutionaire proces van de aarde, omdat dit berust op het verhogen van het bewustzijn. De bereidheid om geweld te gebruiken, is daardoor ook afgenomen. De historische noodzaak, zo je wilt, was een stap weg van geweld en naar een benadering van het leven die niet op geweld berustte. Waarom zouden Duitsland en Frankrijk elkaar tot iets moeten dwingen als ze allebei beseffen dat ze door vrijwillige samenwerking veel meer kunnen bereiken?

Je hebt dwang en je hebt een vrijwillige inspanning. De moderne wereld (ik zeg niet het westen omdat er naties zijn in andere delen van de wereld die ook naar dit niveau zijn gestegen), de moderne wereld heeft geweld overwonnen en is vrijwillig een ongeschreven overeenkomst aangegaan op basis van de bereidheid om iets te dienen wat verder gaat dan het eigenbelang van het afzonderlijke individu of groepen mensen. Idealiter zou de Europese Unie dan een groep naties worden die zichzelf niet meer als afzonderlijke naties beschouwt, maar gewoon een onderdeel van een groter geheel dat hen allemaal overstijgt. In het ideale geval zou dit ook in de Verenigde Staten moeten gebeuren, ook al bestaat de trend, vooral in het laatste decennium, dat sommige staten zich in gedachten, door hun retoriek, door hun politieke overtuigingen, van de unie beginnen af te scheiden.

Mensen die vastzitten in een denkwijze die op dwang berust
Als je naar de geschiedenis kijkt, dan zie je duidelijk dat, hoe het ook mag lijken, de wereld zich verwijdert van geweld en de richting opgaat van vrede en samenwerking. Die beweging zien we duidelijk vanuit het geascendeerde rijk, omdat wij natuurlijk het collectieve bewustzijn kunnen zien, we kunnen de emotionele, mentale en identiteitsrijken zien, maar er zijn natuurlijk ook geïncarneerde mensen die dit zien. Hoe had je dan de groei in overvloed en samenwerking kunnen verklaren die je de afgelopen decennia hebt gezien, als je dit niet kunt zien? Hoe zouden de mensen zich veilig genoeg en vredig genoeg kunnen voelen om samen te werken als ze er niet op vertrouwden dat de wereld zich verwijdert van geweld?

Natuurlijk zie je dat Poetin en Rusland niet tot dat niveau zijn opgeklommen. Zij zitten nog steeds vast in een denkwijze die op geweld berust. Ze geloven nog steeds dat dit niet genoeg is ondanks alle rijkdom, alle natuurlijke hulpbronnen, van Rusland. Ze moeten iets met geweld afnemen. Ze moeten iets van andere mensen hebben, maar de enige manier die zij kunnen bedenken om het te krijgen, is dat ze het met geweld moeten afpakken. Maar zal het voor Rusland mogelijk zijn om met geweld af te pakken wat ze willen? Je kunt zeggen dat de fysieke invasie van Oekraïne een poging was om iets met geweld af te pakken. Maar hoe goed is dat gelukt? Niet zo goed, zeker niet zo goed als ze hadden gepland. Maar daarnaast willen Rusland en vooral Poetin nog iets anders. In zekere zin kun je zeggen dat de Russische machtselite, Poetin en de mensen die hem daartoe in staat stellen, bepaalde voordelen wil. Ze denken dat de enige manier om die voordelen van het westen te krijgen, zoals ze het noemen, is het westen te dwingen het aan hen te geven.

Zou dit ooit kunnen lukken? Je zou kunnen zeggen dat Poetin in zijn ogen de afgelopen twintig jaar behoorlijk veel heeft bereikt door het westen te intimideren om niet tegen hem op te komen. Hij heeft dit geïnterpreteerd als zwakte, maar zoals we hebben uitgelegd, kwam dit omdat het westen Poetin wat speling gaf, het voordeel van de twijfel, dat hij en Rusland uiteindelijk ook op hetzelfde niveau komen van een samenleving die niet gescheiden is, een samenleving die niet op dwang berust, zoals het westen. Maar wat zou er gebeuren als het westen zich echt bedreigd zou voelen door Rusland, als ze zouden voelen dat hun manier van leven en hun manier van samenwerken bedreigd werd door deze externe kracht?

Je ziet dat wat Poetin als zwakte van het westen ziet, in werkelijkheid een uiting is van menselijkheid. Wanneer je naar een hoger niveau van vreedzame, niet op geweld berustende, samenleving stijgt, gooi je niet onmiddellijk naar anderen terug wat zij naar jou gooien. Je keert de andere wang toe. Je zegt: “Ja, we zien dat er geweld uit Rusland komt, maar het is geen kwestie van oog om oog en tand om tand. We doen het dus rustig aan en geven hen nog een kans om tot bezinning te komen, enzovoort.” Poetin heeft een aantal voordelen behaald door dit spel te spelen, maar wat zou er gebeuren als hij te ver ging; als hij op het punt zou komen waarop het westen besefte, zoals hij het noemt: “We kunnen niet passief blijven. We moeten stop zeggen.” Het resultaat zou zijn dat al die naties eensgezind zouden reageren om Rusland te stoppen. Aangezien ze meer bevolking hebben en zeker meer welvaart, een hoger bewustzijn, een betere organisatie, kan Rusland er niets tegen doen. Zeker niets wat de toekomst van Rusland veilig zou stellen of dat ze zouden krijgen wat ze wilden.

Geweld gebruiken tegen mensen die geweld zijn ontstegen
Ik zeg nu dat Poetin een bepaald spel met het westen heeft gespeeld, maar er is een grens aan hoe ver hij kan gaan. Door de invasie van Oekraïne is hij te ver gegaan. Hoe dit precies uitpakt, valt nog te bezien, maar hij heeft de bubbel van tolerantie uit het westen laten barsten. Wat hij als zwakte zag, was tolerantie en nu heeft hij de hoeveelheid tolerantie die hij zou krijgen, verbruikt. Ik probeer uit te leggen dat Rusland geweld probeert te gebruiken tegen naties die geweld zijn ontstegen. Dit kan niet werken. Op den duur kan het niet werken. Gedeeltelijk vanwege de wet van karma, de tweede wet van thermodynamica, maar ook omdat de mensen die zich in een gemoedstoestand bevinden die op dwang/geweld berust, degenen die deze gemoedstoestand hebben getranscendeerd, niet tot iets kunnen dwingen.

Heeft Jezus dat tweeduizend jaar geleden ook niet gedemonstreerd? Er waren groepen in Israël die militant waren, die gewapend waren, die getraind waren en die een gewelddadige opstand tegen de Romeinen wilden ontketenen en wilden dat Jezus die zou leiden. Jezus had leider van deze groepen kunnen worden en zo kunnen voorkomen dat hij werd gearresteerd, gemarteld en gekruisigd, maar hij onderging die kruisiging om iets heel eenvoudigs aan te tonen: wanneer je het bewustzijn van geweld bent ontstegen, hebben degenen die een bewustzijn hebben dat op geweld/dwang berust, geen macht over jou. Ja, ze kunnen je fysieke lichaam gevangenzetten en martelen en kruisigen, maar hadden ze macht over de manier van denken van Jezus, de geest van Jezus? Geen enkele. Je begrijpt wel dat het westen natuurlijk niet op het bewustzijnsniveau van Jezus is. Dat heeft nog steeds legers en wapens. Poetin kan hen niet dwingen om weer een bewustzijnsstaat te krijgen die op geweld berust. Wat hij doet, is volkomen onmogelijk. Kan hij dit begrijpen? Natuurlijk niet. Maar sommige Russen kunnen het wel begrijpen en daarom zeg ik dit opdat het in het collectieve bewustzijn terechtkomt.

Onbaatzuchtige dienstbaarheid verlenen
Natuurlijk straal ik dit ook uit naar het collectieve bewustzijn van Oekraïne, omdat het belangrijk is dat de mensen die dit in Oekraïne kunnen begrijpen, er ook over beginnen na te denken, te praten, te schrijven, dat Oekraïne de op geweld berustende bewustzijnsstaat die er al is sinds de Sovjet-Unie en zelfs daarvoor al, moet ontstijgen. Je hebt gezien dat er vuistgevechten in het Oekraïense parlement waren. Is dat geen uiting van geweld? Je wordt geacht een democratisch gekozen parlement te hebben waarvan je zou verwachten dat het democratisch is, wat neerkomt op het vreedzaam oplossen van conflicten, maar in plaats van iets met een debat op te lossen, moesten ze hun toevlucht nemen tot een vuistgevecht. Je ziet dat Oekraïne nog steeds deze op geweld gebaseerde mentaliteit moet te ontstijgen. Zelfs het leger, omdat veel mensen in het leger het hebben ontstegen maar dat je wel moet vechten, maar je wordt niet gedreven door haat. Je vecht omdat het nodig is, maar je haat de vijand niet. Je bent niet onmenselijk tegen de vijand.

Om je te verzekeren van de beste toekomst die voor Oekraïne mogelijk is, moet een cruciaal aantal mensen het niveau bereiken waarop ze dienstbaar kunnen zijn. Ze kunnen dienstbaar zijn aan de staat, aan de wederopbouw van het land. En hoewel ze er misschien wat voordeel uit kunnen halen, berust die niet op een voordeel voor zichzelf, maar omdat ze de noodzaak ervan inzien om het geheel te verheffen, om het land weer op te bouwen. Om het beter te herbouwen dan het was.

Dit houdt ook verband met corruptie, een van de grote problemen in de Oekraïense samenleving. Corruptie is antidienstbaarheid. Corruptie dient niet het geheel, corruptie doet afbreuk aan het geheel. In een land als Oekraïne zit de corruptie zo ingebakken dat het een grote inspanning zal vergen om die tot een beheersbaar niveau terug te brengen. Wie kan dit doen? Wie kunnen de voorlopers worden om dat te doen? Alleen mensen die op het bewustzijnsniveau zijn gekomen dat ze onbaatzuchtige dienstbaarheid kunnen verlenen. Voor hen ligt de taak, en dit is een van de belangrijkste problemen met corruptie, wat je doet aan corrupte ambtenaren. Wie kan een corrupte functionaris ontmaskeren en onttronen? Alleen een ambtenaar, een overheidsfunctionaris, maar als alle overheidsfunctionarissen posities bekleden om zichzelf te verrijken, wie moet dan de corruptie bestrijden?

Er moet een bepaalde en steeds grotere groep mensen komen in de publieke sector om hun dienstbaarheid te verlenen. Ze kunnen dan de corruptie beginnen te bestrijden. Natuurlijk moeten de mensen ook een rol spelen en eisen dat ze bevrijd worden van corruptie. De mensen moeten ook het geheel, de natie, willen dienen in plaats van te denken: “Zou ik ook een positie zou kunnen krijgen waarin ik wat steekpenningen zou kunnen krijgen en mezelf verrijken? Hoe kan ik bezwaar maken tegen de mensen die dat doen als ik dat ook wil? Ik moet gewoon binnen het systeem mijn werk doen en in zo’n positie komen.” De mensen die in zo’n positie zijn of ervan dromen om in zo’n positie te zitten, zijn niet degenen die het probleem gaan bestrijden, toch?

Nogmaals, er moet een verschuiving plaatsvinden in het collectieve bewustzijn. Dit is natuurlijk de reden waarom ik deze energetische impuls, deze gedachtematrix, uitstraal naar het collectieve bewustzijn, zodat mensen dit gaan begrijpen. Natuurlijk begrijpen veel mensen het al, maar er moeten meer mensen komen die het begrijpen om het cruciale aantal mensen te worden dat de natie verandert. De natie is bezig te veranderen vanwege de schok van de oorlog, maar is nog niet veranderd. Er zijn nog steeds heel veel mensen die in hun positie denken: “Oh, ik zing dit wel uit. Ik blijf op mijn post en als alles achter de rug is, is het weer business as usual.” Maar het kan niet weer normaal worden als Oekraïne vooruit wil. Als het huidige niveau van corruptie na de oorlog wordt gehandhaafd, zal Oekraïne niet worden herbouwd, althans niet in het tijdsbestek waarin het zou kunnen worden herbouwd als er minder corruptie komt.

Je zult zien dat het geld dat door het buitenland wordt gegeven, door de EU en andere bronnen, gewoon wordt weggesluisd door al die corrupte ambtenaren. Je zult zien dat al het geld dat werkelijk wordt besteed – wat het land eruit heeft gehaald door het herbouwen van de infrastructuur en gebouwen, enzovoort – veel minder zal zijn dan het geld dat het land is binnengekomen. Wat blijft er dan nog over? In korte tijd zal de geldstroom opdrogen, en hoe zal het Oekraïne vergaan zijn? De economie ligt in puin omdat een gebombardeerd land dat slechts voor een klein deel is herbouwd, zal vastlopen. Het zal een moeras worden. Het zal bijna een derdewereldland worden.

Het juiste om te doen!
Het is absoluut noodzakelijk om een hoger niveau van dienstbaarheid te krijgen. Als dat niet gebeurt, zullen de gevolgen van de oorlog veel erger zijn dan ze zullen zijn wanneer de oorlog voorbij is. Met andere woorden, de samenleving, Oekraïne als natie, kan na de oorlog bergafwaarts gaan in plaats van bergopwaarts. Oekraïne krijgt een ongelooflijke kans om bergopwaarts te gaan, zoals de andere Chohans hebben uitgelegd, maar daar is een verschuiving voor nodig, zodat we zien: “Er is een geheel dat groter is dan ik en wil dat geheel te dienen, ook al heb ik er niet direct voordeel van.” Wat zie je in de moderne naties? De meeste mensen zijn zich daar niet van bewust, maar er is wel een zeker bewustzijn, een zekere toewijding, in de mensen. Je zou iemand kunnen vragen: “Waarom heb je dit gedaan?” Dan zou je zien dat iemand iets heeft gedaan waar hij zelf geen voordeel van heeft gehad, maar het toch deed. Je zou kunnen zeggen: “Waarom deed je dit?” Veel mensen zullen zeggen: “Omdat ik het juiste wilde doen.”

Dit is de basis voor hogere dienstbaarheid: het is het juiste om te doen. Je zou misschien kunnen uitleggen waarom jij denkt dat dit het juiste is om te doen, maar soms kunnen mensen het niet uitleggen. Ze voelen het gewoon intuïtief aan. Ze weten in hun hart, ze weten van binnenuit: “Dit is het juiste om te doen.” Dit komt natuurlijk omdat ze in vorige levens al menselijkheid hebben verworven en als je een bepaald niveau van menselijkheid hebt, weet je dat het dienen van anderen het juiste is om te doen.

Dit ligt ruimschoots binnen het bereik van de Oekraïense bevolking, een cruciaal aantal mensen kan dat oppakken. Veel mensen hebben het, zoals ik al zei, al gedaan. Veel mensen kregen door de oorlog de ingeving om te zeggen: “Dit is niet het moment om naar mezelf te kijken. Dit is de tijd om het geheel te dienen, andere mensen te dienen, het land te dienen.” Ze doen dit omdat ze ook het gevoel hebben dat het goed is om iets te doen. Veel meer hebben het potentieel om te veranderen en nog veel meer mensen moeten veranderen om de natie, het collectieve bewustzijn, te veranderen.

Te veel mensen in Oekraïne denken op dit moment nog steeds: “Ach, dit gaat voorbij en dan leven weer zoals vroeger.” Veel mensen in het westelijke deel van Oekraïne, die in sommige opzichten progressiever zijn, zijn niet heel direct door de oorlog getroffen en denken: “Ach, er komt een moment waarop de oorlog voorbij is, en leven we weer leven net als altijd.” Maar wil je dat echt als je progressiever bent? Wil je terug naar het leven zoals het was voor de oorlog of wil je dat de natie op een hoger niveau van leven komt? Wil je meer of wil je wat je vroeger had? Dat is de vraag: zijn of niet zijn.

De impuls van de Zesde Straal
Hiermee heb ik jullie de impuls van de Zesde Straal gegeven die we jullie bij deze speciale gelegenheid wilden geven. Ik kan nog veel meer zeggen. Misschien in de toekomst wel, maar wat ik heb gezegd, is een afgepaste hoeveelheid omdat ik zie waar het collectieve bewustzijn zich bevindt en wat dus het grootste potentieel heeft om de noodzakelijke verschuiving in het collectieve bewustzijn te veroorzaken. Ik wil nog zeggen dat het feit dat zoveel Oekraïners als vluchteling zijn vertrokken en naar andere landen zijn gegaan, een geweldige kans voor het land is.

Deze mensen, van wie veel in Oekraïne zijn opgegroeid en Oekraïne zelfs nooit hebben verlaten, hebben nu ervaren hoe het leven in verschillende landen is. Veel van die landen lopen in veel opzichten voor op Oekraïne. Zij hebben de kans om dit mee terug te nemen en daarmee een impuls te geven: “We kunnen het beter. We moeten het beter doen. Zo doen ze het daar. Daar kunnen we van leren. Zo moeten we iets doen.”

Als Oekraïne de verschuiving kan maken waar we het over hebben, dan zullen die mensen terugkomen. Ze zullen terugkomen met een hernieuwde visie en een impuls om het land weer op te bouwen. Maar wat gebeurt er als Oekraïne de overstap niet maakt? Dan zullen veel van die mensen niet terugkomen. Ze zullen werk zoeken in de landen waar ze zich bevinden. Ze zullen integreren en wat blijft er dan nog over om Oekraïne weer op te bouwen? Nogmaals, er is een hoog potentieel, er is een laag potentieel. We moeten jullie bewust maken van het lage potentieel, zodat je moeite kunt doen om het hoge potentieel te manifesteren. Dit hebben we geprobeerd te doen.

Nogmaals, ik heb gezegd wat ik wilde. Ik heb de dienstbaarheid verleend die ik wilde geven. Ik verzegel degenen die bereid zijn geweest om de zenders te zijn voor deze boodschap, die veel meer is dan de woorden. Ik verzegel jullie in de Vlam van Vreedzame Dienstbaarheid die IK BEN. IK BEN de Geascendeerde Meester Nada. IK BEN de Boeddha Nada