Een lezing van Kim tijdens het 2022 Webinar voor Amerika – De Wederopstanding van de Democratie

Ik wil iets zeggen over decreten. We hebben dit decreet zojuist (vóór de QA-sessie) in een vrij langzaam tempo opgezegd, zodat je de woorden duidelijk kunt begrijpen, de woorden duidelijk kunt uitspreken. Dit staat nogal in contrast met hoe decreten werden opgezegd in met name de Summit Lighthouse, maar ik denk ook in de I AM Movement, daar werden ze vaak veel sneller opgezegd. Bij de Summit Lighthouse zou je die bijvoorbeeld zo snel opzeggen dat je de woorden niet zou kunnen begrijpen als je daarin niet getraind was, als je er niet aan gewend was. Het was gewoon een zoemend geluid. Iemand die er net bij kwam, kon niet begrijpen wat ze aan het doen waren en vaak klonk het bijna eng voor mensen omdat het op die manier werd gedaan, het leek op zoemen.

Toen ik net bij de Summit Lighthouse was, wilde ik heel graag leren decreten opzeggen en dat lukte vrij snel. In het begin kun je dit hoge tempo gewoon niet volgen, maar het kostte mij niet veel tijd om een decreet-momentum op te bouwen zoals ze het noemden. Ik kon zelfs de snelste decreten volgen en ik kwam op het punt waarop ik een decretensessie binnen kon lopen en gemakkelijk kon horen waar ze waren en gewoon beginnen, meteen meedoen, en daar was ik toen trots op, want in die tijd betekende het iets voor mij dat ik in dit hoge tempo decreten kon opzeggen en dat ik kon voldoen aan de eisen om een goede chela te zijn.

We zeiden vaak urenlang decreten op en ik herinner me, dat er soms tijden waren dat er een dienst werd gehouden, wanneer er een dictaat moest komen, maar we moesten – naar men zei – een krachtveld opbouwen om het dictaat door te kunnen geven; genoeg decreten om een krachtveld te laten ontstaan waardoor de meester kon afdalen en soms duurde het zes of zeven uren voordat het dictaat kwam en later werd eigenlijk verteld dat een deel van de reden – ik zeg niet: de enige reden – maar dat een deel van de reden was dat Elizabeth Clare Prophet een ziekte had en daarom kon ze soms een tijdlang geen dictaat opnemen en dus bleven we decreten opzeggen. Ik heb er geen negatieve gevoelens over, het was zoal het was, maar vaak had je zo’n hoog bewustzijnsniveau na zoveel uren decreten opzeggen dat je het dictaat beter kon ontvangen. Andere keren was je gewoon slaperig en moe en dan kon je het niet zo goed ontvangen, maar ik heb ontdekt dat ik vooral in de afgelopen jaren niet echt de behoefte heb of de wens voel om een decreet zo snel op te zeggen. Ik doe het eigenlijk liever in het tempo waarin we dat nu hebben gedaan, omdat ik het gevoel heb dat ik dan de woorden beter kan uitspreken.

Dat betekent dat ik mijn aandacht echt kan richten op de woorden en de betekenis van de woorden. Ik kan ook mijn aandacht op een meester richten en me afstemmen op de meester. Ik voel eigenlijk veel meer verbinding met de meester wanneer ik hem langzamer opzeg. Wanneer je het zo snel doet als we bij de Summit Lighthouse deden, en ik heb nog steeds een paar opnames die zo snel zijn, kun je niet aan de woorden denken, je kunt je zelfs niet op woorden concentreren.

Wanneer een decreetsessie begon, zei ik meestal dat de decreten wat langzamer zouden beginnen en dat ze op een gegeven moment op snelheid kwomen en ik zei altijd dat het dan was alsof je op de automatische piloot ging, alsof het vliegtuig was opgestegen naar zijn vlieghoogte en dan gewoon op de automatische piloot werd gezet en gewoon doorvlogen en zo deed je dat ook met de decreten en als je eraan gewend was, ging het bijna automatisch. Het is niet zo dat er geen flow was, dat het niet effectief was en werkte; ik heb gewoon het gevoel dat je hier al te gemakkelijk in komt, het wordt bijna een sleur, want je kunt niet echt iets in leggen omdat het zo snel gaat dat je de woorden alleen maar mompelt.

Wanneer je hem langzamer opzegt en de woorden meer uitspreekt, is het alsof je er meer geest in kunt leggen en soms voel ik eigenlijk dat de flow beter is in de langzame decreten dan bij de snelle. De snelle decreten hebben een momentum en dat voel je, maar het is niet per se hetzelfde als de kracht die je hebt als het langzamer gaat. Ik wilde dat even zeggen omdat het een heel andere stijl is, maar ik heb eigenlijk het gevoel dat het een aantal voordelen heeft die nu belangrijk zijn.

Ik zeg niet dat het niet goed is om ze snel op te doen als iemand daar zin in heeft. Ik denk dat het voor mij goed was om het een periode van vele jaren op die manier te doen, omdat het mijn analytische geest min of meer neutraliseerde, maar nu heb ik het gevoel dat het eigenlijk belangrijker is om ze beter uit te spreken, in zekere zin met meer gevoel, ook al is het geen menselijke emotie, maar je voelt je gewoon meer verbonden en je voelt de stroom beter dan het momentum. Er zit verschil tussen flow en momentum, realiseerde ik me. Dat was eigenlijk alles wat ik erover wilde zeggen.