Vraag: Mijn dochter heeft moeite met lezen. Ze heeft iets wat ze dyslexie noemen. In een poging om dit beter te begrijpen heb ik dit onderzocht en dit heb ik ontdekt. Dyslectici kunnen geen woorden begrijpen waaraan geen mentale beelden zijn gekoppeld. Bij het lezen van een zin of woorden zoals ‘hoe’, ‘de’, ‘veel’ en nog veel meer, waaraan geen mentale beelden zijn gekoppeld, kan hun geestesoog gedesoriënteerd raken en dan ontstaat er verwarring. Met andere woorden, hun onderbewustzijn heeft geen visueel beeld voor het woord en dat zorgt ervoor dat het geestesoog gedesoriënteerd raakt. Wanneer hun geestesoog gedesoriënteerd raakt, dan wordt er gezegd dat ze letters van de pagina kunnen zien glijden of zelfs dat de letters beginnen te buigen. Ze kunnen de letters driedimensionaal zien en die kunnen zich bewegen en daarom zien ze het woord ‘was’ maar zien eigenlijk ‘saw’ en spreken het uit als ‘saw’. Ze kunnen woorden heel gemakkelijk achterstevoren visualiseren. Dit zou er ook voor zorgen dat ze letters als b en d verwisselden. In een programma dat ik vond, van Ron Davies, die dyslexie had, wordt een kind geleerd om zijn geest scherp te houden voordat hij begon te lezen. Dit is niet meer dan een centraal punt om te focussen. Kunnen de meesters hier iets over zeggen? Kunnen zij wat meer inzicht geven in de oorzaken hiervan? Zijn er karmische redenen? Er wordt gezegd dat niet alle mensen visueel zijn en ik vraag me af of dit alleen het lezen moeilijk maakt. Is er een correlatie tussen dit en hoe geëvolueerd een levensstroom is met betrekking tot het gevoel van gescheidenheid? Wat voor dingen maken iemand visueler?

Antwoord van de Geascendeerde Meester Moeder Maria. Webinar voor Amerika van 2022 – De Wederopstanding van de Democratie

Mijn geliefden, dit is een complexe kwestie, maar laten we op een eenvoudige manier beginnen. Veel mensen hebben trauma’s uit vorige levens die ervoor hebben gezorgd dat ze een gescheiden zelf hebben geschapen dat hen enigszins loskoppelt van de fysieke wereld, het fysieke rijk. Er zijn bijvoorbeeld veel mensen je dromers zou kunnen noemen, die altijd ergens anders met hun gedachten lijken te zijn, die aan andere dingen denken. Zij worden vaak kunstenaar, dichter, en dergelijke. Maar dit komt omdat ze een groot trauma uit een vorig leven hebben, ze hebben gescheiden zelven die er eigenlijk voor zorgen dat ze zich niet met de fysieke wereld willen bezighouden of niet te dicht bij de fysieke wereld willen komen. Dit is niet de enige reden voor dyslexie, maar het is een veel voorkomende reden waarom die mensen, die kinderen, niet echt gefocust zijn, niet verankerd zijn in de fysieke wereld. Wanneer ze lezen, is het bijna alsof ze van afstand lezen, ze kijken niet echt naar het papier, de letters, de woorden.

Het is niet alleen een kwestie van wel of niet visueel zijn, het gaat eigenlijk meer om gefocust zijn op het fysieke vlak. Alle mensen kunnen een bepaalde mate van dyslexie hebben: je kunt het hebben wanneer je aan het lezen bent en een woord verkeerd uitspreekt, of een woord verkeerd leest of de letters door elkaar haalt. Je kunt leren dit te overwinnen door je te concentreren op het fysieke vlak. Het kan sommige kinderen helpen om een beeld te maken, of het nu ‘hoe’ of ‘dit’ is en daar een gek mentaal beeld van maken; je kunt hetzelfde beeld gebruiken voor bepaalde geheugentechnieken, waarbij je een beeld associeert met een bepaald woord, om het beter te kunnen onthouden. Maar het gaat er eigenlijk om dat je op het punt komt waarop jij je meer focust op het fysieke vlak.

Dit kan natuurlijk moeilijk zijn voor een kind; je kunt een kind niet per se vorige levens en gescheiden zelven laten begrijpen, maar je kunt het kind op diverse manieren helpen om zijn geest ertoe te brengen dat die zich tijdens het lezen concentreert op het fysieke vlak. Het is bijna alsof het kind niet wil lezen, zich niet op het fysieke vlak wil concentreren, geen mentale inspanning wil leveren om te lezen, het niet uit zijn schulp, uit zijn cocon, wil komen. Je kunt het kind daarbij helpen. Sommige kinderen groeien er overheen. Veel kinderen beginnen met niet echt volledig verankerd te zijn op het fysieke vlak en concentreren zich geleidelijk steeds meer op het fysieke vlak naarmate ze wat ouder worden.

Je kunt proberen met het kind te praten, hem proberen uit te leggen hoe hij de wereld ziet, hoe hij de woorden ziet, want het gaat erom dat de geest van het kind het verband legt tussen een woord en de betekenis ervan. Dit is vanzelfsprekend gemakkelijker met het woord ‘appel’ omdat het verwijst naar iets fysieks wat een kind kan voelen. Maar dit kan met alle woorden. Om te kunnen lezen, moet je beseffen dat je in zekere zin moet leren, dat je een proces moet scheppen waardoor de geest op een natuurlijke en moeiteloze manier het verband ziet tussen een abstracte kronkel op papier en een combinatie van meerdere abstracte kronkels in een woord.

Je merkt vaak dat het kind in de meeste gevallen geen moeite heeft met spreken. Alleen met lezen, omdat er geen proces is van abstracte letters met het woord in verband brengen dat niet zo abstract is omdat het kind een zin kan uitspreken en daarom begrijpt wat het in een zin betekent. Ik zou er nog meer over kunnen zeggen, maar dit is wat ik nu wil zeggen. Ik wil wel zeggen dat het echt nuttig is om te proberen verband te leggen tussen dit fenomeen en de talenten of het gebrek daaraan, van mensen. Het is geen kwestie dat je iets wel of niet hebt bereikt, het gaat er meer om waaraan het kind in vorige levens is blootgesteld.