Geascendeerde Meester Portia, 10 oktober 2022. Webinar voor Amerika – De Wederopstanding van de Democratie

IK BEN de Geascendeerde Meester Portia. Veel van jullie zullen wel weten dat ik het spirituele ambt bekleed van Godin van Gerechtigheid of als de Godin van Kansen. Jullie hebben allemaal het beeld van de vrouw die een weegschaal in haar hand houdt, een horizontale stang waaraan twee schalen hangen, de ene hoger dan de andere. Maar ze kunnen op en neer gaan, afhankelijk van wat erop wordt gelegd. Ik wil jullie een grootschaliger perspectief geven van wat er in deze jaren op aarde gebeurt.

Het kantelpunt in de geschiedenis van de aarde
Nu wil ik niet dat je het beeld in je hoofd krijgt dat dit nog nooit eerder is gebeurd of nooit meer zal gebeuren. Ik wil niet dat je dit beschouwt als iets wat van episch belang is, omdat deze situatie met regelmatige tussenpozen voorkomt. Maar niettemin is de tijd waarin jullie nu leven een tijd waarin een groot potentieel op vooruitgang bestaat. Dit is de kans. Je zou dus kunnen zeggen dat de ene schaal van de weegschaal het potentieel voor kansen aangeeft, de andere het tegenovergestelde van die groei; die is tegen verandering. En zo is het in alle situaties en door de tijd heen vele malen geweest.

Wanneer je naar de geschiedenis kijkt, dan zijn er natuurlijk bepaalde kantelpunten, bepaalde punten waarop je kunt zien dat de planeet zowel naar beneden als naar boven kan gaan. Er is kans op groei, maar het potentieel bestaat ook dat die groei kan worden gestopt of afgebroken. Het is een omslagpunt omdat het alle kanten op kan gaan, omdat de schalen bijna in evenwicht hangen. En welke zwaarder wordt en naar beneden gaat en welke zal omhooggaat. Vanwege het fysieke gewicht zal de schaal die het zwaarst is naar beneden gaan, maar vanuit het perspectief van de Gouden Eeuw, is de andere die omhooggaat van meer betekenis. Hier loopt het beeld van de weegschaal natuurlijk mank. Want als je naar de weegschaal kijkt, zul je zeggen: “Om de ene omhoog te laten gaan, moet de andere zwaarder zijn. Als het licht omhoog moet, dan moet de duisternis zwaarder zijn dan het licht.” Maar nogmaals, een beeld is slechts een beeld, tot op zekere hoogte een illustratie.

Ik wil jullie het beeld geven dat jullie op een bepaald kantelpunt in de geschiedenis van deze planeet staan. Er is een groot potentieel op groei. En als gevolg hiervan doen de duistere krachten iets wat ze altijd doen in deze situaties. Ze proberen die af te breken, uit te stellen, op elke mogelijke manier tegen te houden. Ze gebruiken dus alle middelen die hen ter beschikking staan. En ik wil het hebben over een aantal van die middelen, zodat je begrijpt dat het niet zo zwart-wit is als je soms zou denken als je de mentaliteit hebt van goed versus slecht. Dat een goede kracht en een slechte kracht tegen elkaar strijden. En wie wint? God of de duivel?

De manier van denken die achter de oorlog in Oekraïne zit
Bij menselijke aangelegenheden is alles ingewikkelder, omdat het een kwestie is van menselijke psychologie. Het meest voor de hand liggende voorbeeld is de oorlog in Oekraïne. Maar ik wil het niet zozeer over fysieke zaken hebben; hoe onmenselijk het is en hoe verwoestend het is voor de mensen aan beide kanten die in dit conflict gevangenzitten. Ik wil het hebben over de mentaliteit erachter. Wat is de mentaliteit die ervoor heeft gezorgd dat Poetin besloot Oekraïne aan te vallen, oorlog te voeren tegen Oekraïne, Oekraïne binnen te vallen? Ik heb nu drie keer de staatswet overtreden, deze boodschapper zou als hij in Rusland was, dus mogelijk vijfenveertig jaar gevangenisstraf kunnen krijgen, of minstens vijftien. Maar juist de onwil om te benoemen wat het is, maakt deel uit van omhooggaat de mentaliteit die ervoor heeft gezorgd dat Poetin de beslissing nam om dit te doen. En die mentaliteit is, zoals veel van jullie kunnen zien als je het nieuws hebt gevolgd, dat Poetin zichzelf natuurlijk in een bepaalde gemoedstoestand had gebracht, waarin hij een beeld van de wereld had geschapen en vanwege die visie op de wereld viel hij Oekraïne binnen.

Zoals veel van jullie uit het nieuws zullen weten, leek het – en ik kan je verzekeren dat dit correct is – dat hij eerst dacht dat hij gewoon zijn troepen kon inzetten en binnen een paar dagen Kiev kon innemen. De regering zou vluchten. Het volk zou zich overgeven. Het leger zou zich overgeven. En ze zouden de Russische troepen verwelkomen als bevrijders en bloemen naar hen gooien. Dit geloofde hij in gedachten echt; dat hij Oekraïne gemakkelijk kon innemen. Net zo gemakkelijk als de Krim in 2014.

Maar dit is iemand die al twintig jaar een positie met grote verantwoordelijkheid inneemt. De leider van een van de grootste naties op aarde, zeker de grootste geografisch gezien, hoewel niet qua aantal mensen. Het is een zeer grote natie die hij twintig jaar heeft geleid. Wat zorgt ervoor dat iemand in zo’n positie zo’n totale misrekening maakt, een beeld van de wereld vormt dat zo volledig losstaat van de realiteit? Hoe is het mogelijk dat iemand daadwerkelijk kan opklimmen tot een positie in een groot land en kan doen wat nodig is om dit land twintig jaar enigszins goed te laten functioneren, en dan toch zo’n misrekening maken?

Wat je ook van Poetin vindt, wat je ook over hem zegt, hij is al twintig jaar de leider van Rusland en het heeft enigszins goed gefunctioneerd. De vraag is hoe goed, maar ik probeer duidelijk te maken dat Poetin niet zo lang leider had kunnen zijn als hij al die tijd geen enkel contact met de realiteit had gehad. Maar nu zie je dat hij de beslissing nam om Oekraïne binnen te vallen. En dat was een beslissing die volledig losstond van de realiteit. Hij heeft nog steeds geen contact met de realiteit, omdat hij niet wil toegeven dat hij gefaald heeft. En daarom is hij niet bereid de consequentie van dit falen te dragen, wat dat ook voor hem mag zijn. Maar zeker niet wat hij nu doet, omdat hij nog steeds denkt dit te kunnen veranderen in een overwinning.

Elementen van het waarnemingsfilter van de menselijke geest
Wat maakt het mogelijk om in deze gemoedstoestand te komen en zo’n grandioze misrekening te maken? Natuurlijk hebben we veel leringen gegeven over het dualiteitsbewustzijn. We hebben gezegd dat het menselijk intellect een analytisch vermogen is. Het kan voor of tegen elk probleem pleiten. Maar daarnaast heeft de menselijke geest het vermogen, iets waar we het op deze conferentie al over hebben gehad, om een gesloten systeem te worden, een naar zichzelf verwijzend systeem, waarin hij alleen naar de dingen kijkt door een bepaald filter. Het filter laat bepaalde dingen door en blokkeert bepaalde andere, impulsen uit de buitenwereld, van buiten je geest. Dit filter berust op een algemene visie of wens.

We hebben gesproken over je spirituele modus operandi die teruggaat tot de eerste keer dat je op aarde incarneerde en werd blootgesteld aan dit geboortetrauma. Maar zoals Master MORE gisteren heeft uitgelegd, zelfs wat je bij je had voordat je van een natuurlijke planeet kwam. Je hebt een bepaalde houding, een bepaalde benadering van de aarde. En die vormt de basis voor je persoonlijke filter, je waarnemingsfilter. Je hebt een bepaald beeld van de wereld, wie jij bent, wie jij bent op de wereld en wat er wel of niet zou moeten gebeuren in de wereld. We hebben gezegd dat jij als avatar vaak het idee hebt dat je hier bent om een positief verschil te maken, je zou dus goed ontvangen moeten worden door de mensen op aarde. En je zou de mensen moeten kunnen helpen en zien dat de planeet vooruitgang boekt. Maar er zijn natuurlijk veel verschillende levensstromen op aarde. De oorspronkelijke bewoners hebben een andere visie. En natuurlijk hebben gevallen wezens ook hun eigen visie.

De mensen moeten zich meer bewust worden van deze dynamiek, en dat gaat ook gebeuren; dat proces is al bezig. Door deze psychologische dynamiek kan hun geest een gesloten systeem worden. Er wordt bepaalde informatie uitgefilterd. Bepaalde andere informatie laat hij wel door. En wat er doorheen komt, wordt gebruikt om zijn basisbeeld te bevestigen. Het is zelfbevestigend. De geest trekt zijn fundamentele kijk op het leven en zichzelf niet in twijfel. En alle mensen hebben dit natuurlijk. Alle mensen hebben een waarnemingsfilter. Maar het besef begint nu te komen dat bepaalde mensen, narcisten, psychopaten, sociopaten, enzovoort, dit extremer hebben dan de meeste andere mensen. En natuurlijk zie je dit uitvergroot in Poetin, die een visie op zichzelf heeft als historisch persoon in Rusland.

Poetins MO
Een paar jaar geleden was er een petitie op het internet in Rusland, waar mensen konden stemmen op wie de belangrijkste persoon in de Russische geschiedenis is. En geruime tijd kreeg Stalin de meeste stemmen. Maar ik kan je verzekeren dat Poetin op de hoogte was van deze petitie en over één ding verbaasd was: “Waarom hebben ze niet op mij gestemd? Waarom zien ze mij niet als de belangrijkste persoon in de Russische geschiedenis?” Dit was natuurlijk omdat de petitie in de eerste plaats over mensen ging die niet meer leefden, die geschiedenis waren. Maar toch, het is zijn wens om gezien te worden als de belangrijkste persoon in de Russische geschiedenis. Dit algehele verlangen zette dit de toon voor zijn waarnemingsfilter. Dit is zijn werkwijze, zijn modus operandi, voor hoe hij met de aarde omgaat. Hij wil de belangrijkste persoon in de Russische geschiedenis zijn en een belangrijke persoon in de wereldgeschiedenis. Dit vormt zijn waarnemingsfilter. Het laat alleen door wat dit lijkt te bevestigen. En het filtert alles eruit wat dit tegenspreekt. En wat betekent dat? Hoe realistisch is het in zijn geval dat hij de belangrijkste persoon in de Russische geschiedenis zou kunnen worden?

De illusies van Poetins waarnemingsfilter
We leven in een ander tijdperk dan Stalin in de jaren dertig, veertig en vijftig van de vorige eeuw. Er is een andere dynamiek op de wereld. Wil hij de belangrijkste persoon in de geschiedenis worden, dan zou hij iets dramatisch moeten doen. Maar is het mogelijk om zoiets dramatisch te doen op de wereld zoals die nu is? Vanuit een realistisch perspectief niet. Maar hij kan dit natuurlijk niet zien vanwege zijn waarnemingsfilter, hij denkt dus dat hij het wel kan. Hoe kan hij dat doen? Hij kan het Russische rijk opnieuw laten herleven. Nogmaals, de ontbinding van de Sovjet-Unie speet hem het meest, omdat hij niet begreep waarom de Sovjet-Unie moest worden ontbonden. Zijn droom is een nieuwe Sovjet-Unie vormen zonder het communisme en het Russische grondgebied uit te breiden voor zover dat geografisch mogelijk was. Hij zou het zelfs nog verder willen uitbreiden, maar zeker tot wat het was in 1917, of zoals hij het ziet als het grootste rijk. En in gedachten denkt hij, met zijn waarnemingsfilter, overtuigt hij zichzelf er in de loop van de tijd van, dat dit inderdaad mogelijk is, dat dit haalbaar is. Maar natuurlijk realiseert hij zich dat er enkele hordes genomen moeten worden, dat er enkele dingen overwonnen moeten worden.

Maar om het wereldrijk uit te breiden, moet hij eerst Oekraïne krijgen. Dus hij kijkt naar Oekraïne. Hij bekijkt de situatie in Oekraïne en na verloop van tijd overtuigt hij zichzelf ervan: “Ach, de regering in Kiev is zwak. Daarom reageerden ze eigenlijk niet toen hij de Krim innam. Het leger daar is zwak. En veel mensen in Oekraïne zien zichzelf niet eens als Oekraïner. Ze beschouwen zichzelf als Rus en zouden het fijn vinden als ze door Rusland zouden worden overgenomen en door Rusland zouden worden bevrijd.” Welnu, iedereen die de realiteit in Oekraïne en het Oekraïense collectieve bewustzijn kende, kon wel zien dat dit geloof ondanks de verdeeldheid, vooral in het oostelijke deel van Oekraïne, totaal niet klopte met de realiteit. De overgrote meerderheid van de Oekraïners wil niet door het Rusland van Poetin worden overgenomen. Ze zullen het niet opgeven. Ze zullen vechten met alles wat ze hebben.

Poetin beseft dat de andere horde die hij moet nemen voor zijn expansie, natuurlijk de NAVO is, het westen. Het westen! Hoe redeneert hij dan? Denk eens na over de ironie van deze uitspraak. Het westen. Rusland is een enorm rijk, toch? Als je naar de meest oostelijke delen van Rusland en Kamtsjatka gaat, is Amerika niet het westen. Amerika is het oosten en Poetins Moskou is het westen. Nogmaals, het wordt allemaal gezien vanuit zijn perspectief. Hij ziet Rusland niet eens zoals het is. Hij beziet het vanuit zijn perspectief.

Maar terug naar het westen en de NAVO. Waarvan overtuigt hij zichzelf, wederom op basis van de reactie in 2014 en vele andere zaken? “O, het westen is zwak. Het westen is verdeeld. Ze zullen niet het risico willen lopen dat ze niet het gas en de olie krijgen waarvan ze zo afhankelijk zijn geworden, om Oekraïne te beschermen. Ze geven niets om Oekraïne.” Dit kwam gedeeltelijk omdat Trump niets om Oekraïne gaf, besefte hij. Dus hij denkt dat de Amerikanen en Europa zullen doen wat ze altijd doen, sancties opleggen zodat het lijkt alsof ze iets doen. Ze zullen een tijdje stennis schoppen, maar het zal allemaal overwaaien. En dan is alles weer gewoon.

Op grond van dit sterk vertekende beeld van de werkelijke situatie valt hij Oekraïne binnen. Het duurt maar een paar dagen voordat duidelijk wordt dat zijn kijk op de situatie totaal losstond van de werkelijkheid. Niet alleen vanwege het verzet van de Oekraïners, maar ook vanwege de reactie van het westen. Op dat moment zou een slim persoon van koers zijn veranderd. Maar in de eerste plaats zou een slim persoon natuurlijk nooit zijn binnengevallen, omdat hij vooruit had gedacht. Hij zou het meer hebben onderzocht en hij zou hebben beseft dat het niet haalbaar was.

Verpletterende illusies van het westen
Wat kan Poetin doen? Wel, hij reageert op de situatie op basis van zijn MO, zijn waarnemingsfilter. Wat kan hij doen? Hij kan alleen maar doorgaan. Hij denkt dat ze, net als bij de maffia, het westen kunnen intimideren. Hij kan het westen intimideren door eerst te dreigen het gas af te sluiten. Dan met de sabel met kernwapens rammelen, omdat hij denkt dat het westen dan wel zal worden geïntimideerd. Hij realiseert zich, niet geheel bewust, maar hij realiseert zich wel dat het westen eigenlijk geen confrontatie met Rusland heeft willen aangaan, gedeeltelijk omdat het westen het Russische leger heeft overschat. Poetin beseft dit niet, maar zo zat het eigenlijk. Het westen dacht dat het Russische leger veel sterker was. Net als tijdens de Koude Oorlog dachten ze dat het Sovjetleger veel machtiger was dan het was. Toch denkt hij dat het westen geen confrontatie wil. En daardoor kan hij ze intimideren om een stap terug te doen.

Maar zoals we hebben gezegd, realiseert dat Poetin zich niet dat het westen, hoewel ze geen confrontatie wilden, hem toch het voordeel van de twijfel hebben gegeven en dachten dat hij op een dag wel verstandiger zou worden en een normale leider met wie ze konden onderhandelen. Maar door Oekraïne binnen te vallen, vernietigt hij de illusie die het westen al twintig jaar heeft. Hij beseft dit niet. Hij kan dit op geen enkele manier zien met zijn waarnemingsfilter. Wat kan hij anders doen dan blijven denken dat hij de situatie kan keren door meer geweld, door het westen steeds meer te intimideren? Zoals de meeste mensen kunnen zien die dit hebben bestudeerd, is de situatie natuurlijk voorbij het ‘point of no return’. Het kan het niet in zijn voordeel veranderen.

Hij klampt zich vast aan wat hoop. Hij hoopt nog steeds dat hij door zijn intimidatie met de kernwapens het westen kan laten zeggen, zoals Macron in Frankrijk al lange tijd zegt: “We moeten Poetin een uitweg bieden. We moeten hem een uitgang geven.” Hij hoopt dat het westen de Oekraïners onder druk zal zetten om te zeggen: “Oké, we zullen deze twee provincies in het oosten opgeven. En dan krijgen we de rest terug, minus de Krim, en dan kan de oorlog voorbij zijn.” Voor Poetin is de oorlog natuurlijk niet voorbij. Het zal slechts een stap zijn, totdat hij heeft bedacht wat hij daarna kan doen. En de meeste mensen in het westen beseffen dit, maar Poetin realiseert zich niet dat zij het beseffen. Hij klampt zich nog steeds vast aan de hoop dat hij hen op een of andere manier zo kan tiranniseren dat het genoeg lijkt op een overwinning om aan de macht te kunnen blijven in Rusland.

Maar hij realiseert zich ook niet dat hij vooral door de mobilisatie ook het beeld dat het Russische volk van hem had als onfeilbare leider, heeft vernietigd. Omdat de mobilisatie in tegenspraak was met alles wat hij tot dan toe aan het Russische volk had verteld over de situatie in Oekraïne. Toen hij tot mobilisatie besloot of die aankondigde, realiseerden de meesten van hen zich: “Wat hij ons heeft verteld, is een leugen, omdat hij ons vertelde dat het slechts een kleine militaire operatie zou zijn die spoedig voorbij zou zijn en dat alleen beroepsmilitairen zouden vechten. Maar nu roept hij alle reservisten op die geen enkele ervaring hebben met vechten, die geen zin hebben om te vechten. En dat zijn onze eigen echtgenoten, broers, zussen, vaders, grootvaders. Dus alles wat hij ons heeft verteld, was een leugen.” Maar nogmaals, kan Poetin dit begrijpen vanuit zijn eigen perceptiefilter? Nee.

De MO van Donald Trump
Nu gaan we naar de andere kant. We gaan naar het Westen en kijken naar Donald Trump. Donald Trump had een lange carrière als zakenman in New York. Hij bouwde op grond van zijn vorige levens, een beeld van zichzelf op en creëerde een publiek beeld van zichzelf als grote zakenman. Hij denkt graag dat hij de grootste zakenman op aarde is. Ondanks zijn mislukkingen, zijn faillissementen en dergelijke, meerdere rechtszaken, had hij nog steeds het zelfbeeld dat hij de grootste zakenman op aarde was. Dit gaat weer terug op zijn MO, namelijk: “Ik ben de beste in wat ik doe.” Zo kijkt hij naar zichzelf met betrekking tot de materiële wereld. Dit is zijn MO: “Ik ben de beste in wat ik doe.” Enigszins vergelijkbaar met Poetin – ik ben de grootste persoon in de Russische geschiedenis – alleen met een andere, een enigszins andere schakering, maar nog wel gefocust op zichzelf, gefocust op zijn eigen grootsheid.

Dan komt het punt waarop hij een beetje verveeld raakt door het zakenleven. Hij heeft het gevoel dat hij het meeste wat hij kan, al heeft gedaan. Wat zou hij vervolgens kunnen doen om zijn eigen grootsheid te demonstreren en zijn merk op te bouwen? Hij stelt zich kandidaat voor het presidentschap, gaat de politiek in. Wat is zijn fundamentele MO om het presidentschap te benaderen? Hij wil de beste president ooit worden. Sommige christenen zeiden dat hij de grootste president was sinds Lincoln. Maar in zijn gedachten was het: “Waarom sinds Lincoln? Waarom niet de grootste president ooit?” Dit is zijn MO. Hij wil het beeld creëren dat hij de beste is in alles wat hij doet. En in zekere zin wil hij dit in gedachten, maar eigenlijk wil hij dat andere mensen dit bevestigen. Hij heeft die bevestiging nodig, net zoals Poetin de bevestiging nodig heeft van het Russische volk en van de historici die geschiedenis schrijven.

De behoefte van de gevallen wezens aan bevestiging van hun waarnemingsfilter
Er zijn door de eeuwen heen heel veel gevallen wezens geweest die de behoefte hadden om een erfenis op aarde achter te laten. Veel van hen waren verschrikkelijk jaloers op Jezus, die zo’n grandioze erfenis naliet dat hij tweeduizend jaar later nog steeds wordt vereerd. Ze willen ook tweeduizend jaar of zelfs langer herinnerd worden, maar ze vinden het moeilijk om te bedenken hoe ze Jezus kunnen verslaan. Dan heb je nog Donald Trump. Hij doet wat hij doet. Hij zegt wat hij zegt. Veel mensen worden meegezogen in zijn waarnemingsfilter en kijken naar hem zoals hij naar zichzelf kijkt. Net zoveel mensen in Rusland werden in Poetins waarnemingsfilter gezogen, kijken naar Poetin zoals hij naar zichzelf kijkt.

Dat proberen dit soort mensen te doen. Ze willen zoveel mogelijk mensen in hun waarnemingsfilter trekken, zodat deze mensen naar de wereld kijken zoals zij naar de wereld kijken en in de eerste plaats naar hen kijken zoals zij naar zichzelf kijken. Op dit moment verkeert Poetin in gedachten natuurlijk in grote nood, ook al is hij zich dat niet volledig bewust. Maar een deel van hem realiseert zich in ieder geval dat hij zijn imago als de grootste persoon in de Russische geschiedenis misschien voor altijd heeft vernietigd. Zijn erfenis loopt gevaar. Hij heeft die misschien vernietigd. Humpty Dumpty kon weleens van de muur zijn gevallen en alle paarden van de president en alle mannen van de president kunnen Humpty niet weer in elkaar zetten.

Maar Trump besefte het wel op een bepaald moment, op het moment van de waarheid, toen de verkiezingen in 2020 naderden. Hoewel hij zichzelf ervan probeerde te overtuigen dat hij natuurlijk zou winnen, kon hij in de peilingen zien dat hij misschien niet zou winnen. En hij voelde ook dat hij het in de presidentiële debatten met Biden niet zo goed deed als hij had gedacht. En hij realiseerde zich, in zijn vocabulaire, dat het geen slam dunk was. Maar je kunt natuurlijk niet de beste president zijn als je niet herkozen wordt. Je kunt niet eens een geweldige president zijn als je maar één termijn president bent. Hij wist dat dit het ergste was wat hem kon overkomen. Toen het dichterbij kwam, begon hij zich in te dekken door erover te praten dat de verkiezingen die niet vrij en eerlijk waren en gemanipuleerd werden, omdat hij onbewust een uitweg voor zichzelf moest zoeken.

De confrontatie met de realiteit
Je ziet wat er gebeurt. Als je een MO hebt waardoor jij jezelf als de beste moet zien, kun je het niet verdragen als die vernietigd wordt. Wanneer er een dreiging is vanuit de echte wereld, dat de echte wereld bij jou zou binnendringen, jouw waarnemingsfilter zal binnendringen, kun je het niet blokkeren. Je moet een manier vinden om met die situatie om te gaan, zodat jij het basisbeeld van jezelf en je eigen grootsheid kunt behouden. En Poetin krabt zich op dit moment achter de oren en weet niet echt wat hij moet bedenken. Maar zodra de uitslag bekend was, was de reactie van Trump: “De verkiezing was gemanipuleerd. Die werd gestolen. Die is mij ontstolen.”

En in de vier jaar dat hij president was, had hij een groep volgelingen gevormd die zo verblind waren door zijn waarnemingsfilter dat ze alles geloofden wat hij zei. Dit zag hij ook als een van de grote bevestigingen van zijn grootsheid, dat hij al die mensen ertoe kon brengen om alles te geloven wat hij zei. Hij dacht dat hij er nog mee weg zou kunnen komen als hij iemand op straat neerschoot; dat mensen hem dan nog steeds zouden steunen. Hij reageerde op deze manier, want hoewel de meerderheid van het Amerikaanse volk hem als president had afgewezen, zouden zijn loyale volgelingen het eens zijn met zijn bewering dat de verkiezingen waren gestolen, en dan zou hij toch zijn gevoel van grootsheid kunnen behouden, althans een beetje.

Dit zorgde ervoor dat hij in steeds meer verkiezingsleugens vertelde en dat culmineerde in de aanval van 6 januari op het Capitool en zijn reactie daarop. Omdat hij eerlijk gezegd dacht: “Eindelijk doet iemand iets om mij in het Witte Huis te houden, omdat al mijn adviseurs alleen maar hebben gepraat en eigenlijk niets konden doen en zelfs mijn trouwe dienaar de vicepresident wilde niet doen wat ik hem wilde laten doen.” Je ziet dat hij dit sindsdien, bijna een paar jaar, heeft volgehouden. Want wat kun je nog meer doen? Hij kan niets anders doen volgens zijn waarnemingsfilter.

De ontmaskering van disfunctionele leiders
Een van de grote doorbraken die er op de wereld kunnen komen, is dat mensen zich hiervan bewust worden. Er zijn nu twee voorbeelden, er zijn nog veel meer voorbeelden van in de geschiedenis, maar mensen worden zich bewuster van dit soort leiders, disfunctionele leiders, zouden we ze kunnen noemen. Je kunt nog veel andere dingen over hen zeggen. Het geeft niet. Maar er is een bepaald type leider dat de menselijke neiging van de geest om een gesloten systeem te worden, zo extreem doorvoert dat hij, ondanks alle tegengestelde bewijzen, niet van koers zal veranderen. Die leiders blijven marcheren naar een bepaald doel, hoe schadelijk dat ook is voor hun land, voor de mensen onder hen en voor zichzelf. Stel je voor dat Trump besloot om zich opnieuw kandidaat te stellen en stel je voor dat hij weer verloor. Hoe zou hij reageren? Hoe zouden zijn volgelingen reageren? Zou hij zeggen dat de verkiezingen voor de tweede keer zijn gestolen: “Deze keer moeten jullie je wapens pakken en naar Washington marcheren om mij weer in het Witte Huis te krijgen, want ik heb het recht om dat te doen.”

Op zoek naar grootsheid in het verleden
Maar kijk nu eens naar een dieper aspect in de psyche van zowel Trump als Poetin. Waar zijn ze mee bezig? Welnu, ze hebben het doel om hun eigen grootsheid te demonstreren, maar om dat te bereiken, kijken ze voortdurend om. Poetin kijkt naar de geschiedenis. Trump kijkt naar de verkiezingen. Maar hoe kun je iets in de toekomst manifesteren als je omkijkt, als je terugkijkt? Dat kan niet. Je moet vooruitkijken. Hoe zou Trump een geweldige president kunnen worden? Door te zeggen: “Laat maar wat er in 2020 is gebeurd. Ik ga weer hardlopen. En ik ga een beleid maken dat Amerikanen zullen accepteren en geloven. En ze zullen me weer in het Witte Huis zetten.” Maar dat doet hij niet. Wat is zijn beleid om Amerika weer groot te maken? Het is: “Ik word gekozen tot president en ik zou gekozen moeten worden omdat de verkiezing van mij werd gestolen”.

Wat is Poetins middel om een geweldige persoon in de geschiedenis te worden? Opnieuw een vroeger rijk te laten herleven. Hoe zou het zijn als hij had gezegd: “Ik ga me concentreren op het benutten van deze ongelooflijke kans die de gas- en olierijkdommen mijn land hebben gegeven. Ik ga allerlei industrieën en bedrijven opbouwen in plaats van de oligarchen toe te staan al het geld te pakken. Ik ga iedereen een goede baan geven, hun levensstandaard verhogen en van Rusland een land maken dat net zo welvarend of welvarender is dan het westen.” Dan hadden ze misschien gedacht dat hij de grootste leider van de Russische geschiedenis was. Maar in plaats daarvan richt hij zich op het opnieuw scheppen van iets wat er niet meer is. En als jij je realiseert dat geschiedenis een voortdurend proces van transcendentie is, dat nooit opnieuw kan worden herschapen. Je zou nooit weer opnieuw het Romeinse rijk kunnen scheppen, omdat de wereld tegenwoordig heel anders is. Je zou nooit weer opnieuw de Sovjet-Unie kunnen scheppen. Dat kan niet. Ook al is het amper dertig jaar geleden dat het werd ontbonden, je zou het niet opnieuw kunnen opbouwen. Humpty Dumpty is ver gevallen en alle mannen en paarden van de koning kunnen Humpty niet meer in elkaar zetten. Dit is de realiteit van het leven in het fysieke octaaf op een planeet als de aarde. De tijd gaat verder zonder zich druk te maken over menselijke aspiraties, ambities en hun ideeën.

De tijd verandert alles
De tijd gaat door. Waarom? Omdat tijd op een planeet als de aarde, waar de meeste mensen de dualiteit zijn ingegaan, hun enige kans is om aan de dualiteit te ontsnappen. Dit is iets wat ze niet kunnen stopzetten ongeacht hun waarnemingsfilter, hoe zeker ze er ook van zijn dat hun waarneming klopt. Ze kunnen de tijd niet stopzetten. Poetin wordt elke seconde ouder en hij gaat dood. Zijn lichaam zal sterven. Niemand kan het stoppen. Jezus heeft het getranscendeerd en liet zien dat iedereen het potentieel heeft om het te transcenderen, maar je kunt het niet stopzetten. En daarom kun je niet teruggaan in de tijd en iets opnieuw scheppen wat er niet was.

Naarmate de tijd voortschrijdt, bewegen niet alleen de wijzers van de klok. Alles in de vier niveaus van het materiële universum gaat door. De verhoudingen verschuiven voortdurend. De onderling afhankelijke oorsprongen waar de Boeddha over sprak, alles verschuift voortdurend. En daarom kun je nooit terug in de tijd. Je kunt de kat nooit weer in de zak stoppen. Je kunt Humpty Dumpty nooit meer in elkaar zetten. Dit kan niet. Maar er zijn mensen die dit niet willen toegeven. Daarom kijken ze achterom, zoals de christenen in Amerika, zoals we hebben besproken, zoals veel conservatieve bewegingen over de hele wereld. Ze denken dat ze terug kunnen naar hun oorspronkelijke staat die in het verleden beter was. Maar het kan niet.

Weerstand bieden aan de Rivier van Leven
Je kijkt naar een rivier. Wat is een rivier? Het is een verzameling watermoleculen. Je zegt: “Een machtige rivier begint in de bergen. Dit is een molecuul water. Dat molecuul beweegt door de watervallen en de stromingen totdat de rivier breder wordt, minder hard stroomt en dan langzaam naar de oceaan stroomt.” Je kunt naar een molecuul water kijken dat halverwege de oceaan is. En dan besluit dit molecuul: “Ik wil tegen de stroom in zwemmen naar de bergen toe, ik ga terug naar de bergen. Het was zo geweldig daarboven.” Kan een watermolecuul tegen de rivier in zwemmen?

Hoe kan een mens dan tegen de rivier van de geschiedenis, de rivier van de tijd, in zwemmen? Het maakt niet uit wie je bent, wie je ook denkt te zijn, je bent een watermolecuul in de Rivier van Leven op aarde. Of jij jezelf Poetin of Trump noemt of anders. Jullie, die studenten van de geascendeerde meesters zijn, de boodschapper zelf (iets wat hij zich al die tijd heeft gerealiseerd), zijn slechts een watermolecuul. Je kunt niet tegen de stroom van de rivier in zwemmen. Je kunt denken dat je weerstand kunt bieden. Je kunt denken dat jij de koers kunt bepalen. Maar je kunt niet tegen de rivier in zwemmen.

Je kunt niet teruggaan in de tijd en het verleden opnieuw laten herleven. Dit geldt ook voor avatars. Je kunt niet teruggaan en opnieuw de gemoedstoestand scheppen die je had voordat jij je geboortetrauma kreeg. Dat kan niet. Maar je kunt wel verder. Je kunt het trauma transcenderen. Maar je kunt niet terug. We hebben het erover dat je het trauma oplost, maar dat wil niet zeggen dat je terug kunt gaan. Het is om vooruit te kunnen gaan in plaats van tegengehouden en vertraagd te worden door een trauma. Poetin en Trump en alle gevallen wezens, denken in gedachten: “Als ik het doel haal dat mijn MO heeft gesteld, dan zou ik dat gevoel krijgen waar ik naar verlang.”

Het loslaten van je MO
In zekere zin zou je kunnen zeggen dat dit zo is voor alle van zichzelf bewuste wezens die de dualiteit zijn ingegaan. Of je nu een gevallen wezen bent, een oorspronkelijke bewoner van de aarde, of van een natuurlijke planeet komt of een andere planeet in het fysieke spectrum, als je eenmaal de dualiteit ingaat, weet je dat je iets hebt verloren. Je bedekt je naaktheid met je waarnemingsfilter en je MO, maar je verlangt terug naar dat verloren paradijs. En je denkt dat je dat verloren paradijs terugkrijgt als je het doel bereikt dat je MO heeft gesteld. Het gevoel dat het verloren paradijs gaf, de gemoedstoestand die het verloren paradijs was – je zou die dan terugkrijgen. Maar je krijgt die niet terug. Waarom zou je die terug willen hebben? Het zou betekenen dat je niets had geleerd op aarde. Jij wilt van het trauma af en jouw onschuld terug, maar toch de ervaringen hebben die je op aarde hebt gehad, zodat je daarmee verder kunt. Als ik ‘jij’ zeg, dan bedoel ik natuurlijk je IK BEN Aanwezigheid, je causale lichaam, niet je persoonlijkheid op de wereld. Maar je begrijpt wel wat ik bedoel.

Van het hele spirituele pad kan worden gezegd dat het een proces is waarin jij je realiseert, volledig accepteert wat ik in dit dictaat heb uitgelegd. Dat je niet terug kunt, je kunt alleen vooruit. Maar om vooruit te gaan, moet je alles oplossen, wat er ook in je geest zit, de vier niveaus van je geest, die je terugtrekt naar een zogenaamd paradijselijke staat in het verleden. Die staat in het verleden was lang niet zo paradijselijk als je denkt. Die was beter dan de tijd na het geboortetrauma, maar toch niet zo paradijselijk als je denkt, omdat je nog niet zo volwassen was, nog niet zo ontwikkeld. Je had niet het bewustzijn dat je nu hebt. De enige manier om vooruit te komen is het verleden loslaten, door de MO los te laten van hoe jij denkt dat je interactie met de aarde had moeten zijn. Wat je ook denkt dat wel of niet op aarde had moeten gebeuren, dat is jouw MO. En de enige manier om te groeien is het loslaten. Er is geen andere manier.

Het egocentrisme van de disfunctionele leiders doorzien
Nu kunnen gevallen wezens dit natuurlijk niet zien, maar jij wel. Het grote publiek kan dit niet zien, maar ze kunnen wel gaan zien dat er leiders zijn die totaal uit evenwicht zijn, omdat het in werkelijkheid, in hun gedachten, alleen om hen gaat. Kijk naar Poetin. Tienduizenden Russische soldaten zijn in Oekraïne omgekomen, natuurlijk ook veel Oekraïense soldaten en veel Oekraïense burgers, maar Poetin zou om de Russische soldaten moeten geven, omdat hij beweert dat hij de vader van het Russische volk is, degene die voor hen zorgt en het beste wil voor hen. Maar in werkelijkheid geeft hij helemaal niets om het Russische volk. Ze zijn slechts een werktuig voor zijn eigen grootsheid. Hetzelfde geldt voor Trump. Hij beweert dat hij om zijn volgelingen geeft, maar hij geeft niet om hen. Ze zijn een werktuig om zijn beeld van grootsheid te bevestigen, niets meer dan dat. Dit is iets wat mensen kunnen gaan zien, dit is de doorbraak die er zou kunnen plaatsvinden. En dat zou de planeet heel veel dichter bij de Gouden Eeuw kunnen brengen.

Als je nu zou kunnen zien wat wij zien vanuit het geascendeerde perspectief, dan zou je zien dat er bepaalde fysieke gebeurtenissen plaatsvinden. Maar achter de schermen zijn er allemaal krachten bezig – in het emotionele, mentale, identiteitsrijk – allemaal duistere krachten die op dit moment in grote onrust verkeren en van alles proberen om deze doorbraak tegen te houden. En hoe doen ze dat? Op de enige manier die ze kennen. Door hun MO, hun programmering, te volgen. Poetin en Trump zijn niet de enigen met een MO. De gevallen wezens op het astrale vlak, in het mentale en het identiteitsrijk, hebben er ook één. De duistere krachten zijn gewoon computers die hun programmering volgen, wat de MO is van de gevallen wezens die ze hebben gemaakt. Ze kunnen alleen maar steeds hetzelfde blijven doen. Terwijl Poetin steeds hetzelfde doet in Oekraïne. En Trump doet steeds hetzelfde door te blijven klagen over de verloren verkiezingen. Hoe is het feit dat je de laatste verkiezingen verloor een argument om de volgende verkiezingen te winnen? Wat doet dat voor de natie en het Amerikaanse volk?

De duistere krachten kunnen alleen maar blijven pushen, en duwen en duwen. En daarom hebben ze Poetin ertoe aangezet om te doen wat hij deed, waarom ze Trump ertoe hebben aangezet om te doen wat hij deed. Omdat de duistere krachten, de gevallen wezens, eigenlijk denken dat ze de doorbraak kunnen voorkomen door onrust en chaos op de wereld te veroorzaken. Maar de doorbraak bestaat eruit dat mensen de disfunctionele leiders gaan zien. Hoe zullen de disfunctionele leiders chaos creëren om te voorkomen dat mensen het disfunctioneren van dit type leider zien? Vanzelfsprekend lukt hen dat niet. Maar in de gedachten van de gevallen wezens kunnen ze dit alleen maar blijven doen. En ze denken eigenlijk dat hoe meer chaos er ontstaat, hoe meer ze die doorbraak kunnen vertragen.

Er waren gevallen wezens die dachten dat ze door Hitler de doorbraak konden voorkomen die destijds mogelijk was. Maar wat gebeurde er toen nazi-Duitsland werd verslagen en de Holocaust en de concentratiekampen aan het licht kwamen? Ja, er was vertraging door de jaren dat de oorlog duurde. Maar toen die eenmaal voorbij was, zagen de mensen duidelijker dan ooit dat Hitler disfunctioneel was. En daarom heeft Europa een grote sprong voorwaarts gemaakt en die heeft geleid tot de vooruitgang die je in Europa hebt gezien. Amerika maakte ook een sprong voorwaarts, maar niet zoveel als had gekund. En Rusland natuurlijk niet, vanwege Stalin. En na de ineenstorting van de Sovjet-Unie kregen ze een kans, maar Poetin stelde die uit. Je zou kunnen zeggen dat ze ietwat succes hadden om de voortgang te vertragen. Maar als hun plannen mislukken, dan zal die doorbraak met nog meer kracht plaatsvinden.

Het grotere plaatje achter de uiterlijke gebeurtenissen
Waar ben ik mee bezig met al dat gepraat? Gedeeltelijk hoop ik dat ik jullie als spirituele studenten help om een algemeen beeld te krijgen dat achter de uiterlijke verschijnselen, de gebeurtenissen op de wereld die plaatsvinden, in feite een veel groter geheel zit. En als je iets voelt bij dat veel grotere plaatje, dan besef je dat de planeet nog steeds in de richting gaat van de Gouden Eeuw van Saint Germain. Het gaat niet zo snel of soepel als de meesten van jullie graag willen zien, maar het gebeurt wel. En zelfs als er vertraging is, zelfs als er onrust is, dan helpt dat eigenlijk alleen maar om de doorbraak veel dramatischer te maken, zodat het meer mensen bereikt. Ik hoop dat je door dit alles wat rustiger kunt worden. En laat je niet meetrekken in deze maalstromen die in het massabewustzijn zijn gevormd, waar bepaalde draaikolken van angst gecreëerd zijn en waar veel mensen in meegezogen worden.

Ik hoop dat jullie, als spirituele studenten, er uit kunnen blijven. Niet alleen omdat het je een betere levenservaring geeft, maar natuurlijk ook omdat je ons meer kunt helpen wanneer je niet in een spiraal wordt gezogen die berust op angst. De mensen die bang zijn, zullen de Gouden Eeuw niet brengen, want de Gouden Eeuw kan niet tot stand komen door angst. Je kunt heel veel decreten opzeggen met een benadering die op angst berust zoals veel mensen in een vorige dispensatie, maar dan heeft het niet het maximale effect. Het zal veel meer effect hebben wanneer je rustig bent, wanneer je liefde in je hart voelt, omdat je de realiteit kent dat de Rivier van Leven doorgaat, hoe dan ook.

En in deze jaren zie je dat disfunctioneel leiderschap op de wereld wordt blootgelegd en gedemonstreerd. Wat heb je in China? Disfunctioneel leiderschap. Wat heb je in Noord-Korea? Disfunctioneel leiderschap. Geen oog voor het lijden van de mensen. Wat heb je in Iran? Disfunctioneel leiderschap. Geen menselijkheid. Geen zorg voor de vrouwen. Ze kunnen alleen maar blijven duwen, blijven intimideren, mensen blijven opsluiten, blijven zeggen dat ze moeten stoppen. Ze kunnen niet veranderen. Ze kunnen niet naar een situatie kijken en zeggen: “We moeten concessies doen. We moeten nu veranderen. We moeten vrouwen meer vrijheid geven.” Ze kunnen het niet, omdat dit hun MO zou uitdagen. En dat is de heilige koe die niet mag worden aangeraakt.

Hoe je een nieuw soort leider aantrekt
Wanneer de wereld dit duidelijker begint te zien, wanneer steeds meer mensen dit beginnen te begrijpen, zal er een cyclus beginnen. We zouden zelfs kunnen zeggen dat die cyclus al begonnen is. Maar die zal enorm worden versterkt wanneer meer mensen dit begrijpen, wat geleidelijk zal leiden tot de verschuiving in het collectieve bewustzijn. Moeder Maria heeft daar eerder dit jaar over gesproken toen ze de situatie in Oekraïne besprak, waarbij ze heeft gezegd dat Poetin en veel van deze andere disfunctionele leiders in feite het gevoel hebben uitgedaagd dat mensen een beter leven voor zichzelf en hun kinderen kunnen opbouwen en dat niemand het zal vernietigen. Maar het besef dat kan ontstaan, is dat ze geen disfunctionele leiders kunnen hebben als de mensen een betere toekomst willen hebben om naar uit te kijken. En ze mogen hen niet toelaten in hun naties of op de wereld. En daarom moet er een nieuw bewustzijn komen van wat er kan worden gedaan om te voorkomen dat zulke leiders de grens overschrijden naar waanideeën en waanzin, waar je de wereld veel moeilijker uit kunt halen.

Als Hitler een hartaanval had gehad voordat hij Polen binnenviel, zou vanzelfsprekend veel lijden zijn voorkomen. Als Poetin Oekraïne niet was binnengevallen, had veel leed voorkomen kunnen worden, enzovoort. Ik zeg hier niet dat dit realistisch was, omdat het collectieve bewustzijn zo was dat deze dingen moesten gebeuren om de mensen iets te laten leren op de Harde Leerschool. Maar wat mensen kunnen gaan begrijpen, is dat ze die harde klappen niet willen. En daarom willen ze de leiders niet die deze klappen veroorzaken. En daarom moeten ze zichzelf hervormen opdat ze een nieuw soort leider kunnen aantrekken. Om te voorkomen dat ze in de draaikolk worden gezogen die zo’n leider creëert, moeten ze bereid zijn om naar hun eigen waarnemingsfilter te kijken. De mensen in Amerika die Trump volgen, hadden een droom van Amerika’s grootheid en hun eigen grootsheid als Amerikanen. De mensen in Rusland die Poetin volgen, dromen van Ruslands grootheid en hun eigen grootsheid. In Iran dromen ze over hun grootsheid, het Perzische rijk, of diverse andere dromen over de islam, de grootsheid van de islam.

Je ziet dat er altijd een droom is om speciaal te zijn, groter te zijn dan andere mensen, of zelfs de grootste te zijn. Maar wat zei Jezus tweeduizend jaar geleden, wat een aanzienlijke tijd is die mensen hebben gekregen om hierover na te denken? Hij zei: “Wie de grootste onder u wil zijn, laat hij de dienaar van allen zijn.” Deze uitspraak is een van de meest provocerende uitspraken voor de gevallen wezens. Ze willen grootsheid, maar ze willen niemand dienen. Ze willen dat iedereen hen dient. En dat moeten mensen zien. En ze moeten zeggen: “Maar is dat wat ik wil? Wil ik zo iemand volgen? Wil ik echt groter zijn dan andere mensen? Of wil ik eigenlijk dat mijn samenleving vooruitgaat?”

De gevallen wezens hebben een onverzadigbare zucht naar grootsheid die nooit uit kan komen. Dit is nog een aspect dat mensen kunnen gaan begrijpen. Kijk eens naar Hitler en zijn dromen. Wat was zijn allergrootste droom? Over de hele wereld heersen. De hele wereld zou narcist moeten zijn. Was dit realistisch? Had het ooit kunnen gebeuren? Had een land van vijfendertig-, veertigmiljoen, mensen ooit de wereld kunnen veroveren door middel van een oorlog? Kunnen honderdveertigmiljoen Russen de wereld overnemen? Kunnen een miljard Chinezen de wereld overnemen? Nee, dat kan niet. Het is in de geschiedenis nog nooit gebeurd. Waarom denk je dan dat het nu wel kan gebeuren?

Je kunt zien dat de dromen van grootsheid niet realistisch zijn. Die kunnen nooit uitkomen. Wat voor leider wil je? Eén die een onmogelijke droom nastreeft? Of iemand die zijn eigen volk wil dienen door zijn land te laten ontwikkelen naar steeds meer welvaart, een hoger bewustzijn, door samen te werken met andere landen en de hele wereld te laten groeien? Om een democratie te worden en het niveau van samenwerking te bereiken dat de moderne democratieën hebben bereikt, moet je natuurlijk bereid zijn om iedereen te dienen. En daarom is het westen wat het is. Daarom heeft het westen de welvaart die ze heeft. Maar kunnen de gevallen wezens dit zien? Of de mensen die nog steeds hun droom van grootsheid hebben die ze niet hebben opgegeven, kunnen die het zien? Nee. Maar als ze naar deze disfunctionele leiders kijken, zullen ze worden uitgedaagd om hun werkwijze, hun benadering van het leven, te heroverwegen. De Russen worden uitgedaagd om na te denken over hun benadering van het leven vanwege het falen van Poetin in Oekraïne. En de meeste Russen beginnen te beseffen dat hij faalt in Oekraïne.

Veel aanhangers van Trump zijn ook uitgedaagd om de onfeilbaarheid van Trump en zijn beweringen te heroverwegen. Sommigen niet, maar uiteindelijk wel, want ze verdienen allemaal een kans om te groeien. En degenen die met alles wat ze hebben, vasthouden aan hun waarnemingsfilter, verdienen ook een kans. Maar voor hen is de kans dat hun waarnemingsfilter wordt vernietigd, wordt uitgedaagd door de realiteit, de echte wereld, door het voortschrijden van de tijd. Er zijn twee manieren om een kans te krijgen. De moeilijke manier is dat je waarnemingsfilter wordt uitgedaagd. Een betere manier is dat je vrijwillig naar je waarnemingsfilter kijkt en zegt: “Hoe houdt dit me tegen? En welke vooruitgang zou ik kunnen boeken als ik verder kijk, een hoger inzicht en nieuwe ideeën begrijp?”

Dit is een kans. Het is ook gerechtigheid. Het is rechtvaardig dat het waarnemingsfilter van degenen die hun waarnemingsfilter gebruiken om andere mensen schade te berokkenen, wordt uitgedaagd door iets wat ze niet kunnen ontkennen. En in de meeste gevallen, kunnen ze fysieke gebeurtenissen op de wereld niet ontkennen die volledig tegen hun verwachtingen en hun visie op hun eigen grootsheid ingaan. Iets wat voor veel van die zogenaamde wereldrijken een totale nederlaag betekent. Maar zelfs die nederlaag is een kans voor hen om te groeien. En het is zeker gerechtigheid. Gerechtigheid als degenen die iets met geweld afnemen, worden gedwongen te erkennen dat ze hebben verloren.

Ik heb jullie een hele hoop gegeven om over na te denken. Maar ik ben dankbaar voor de kans om jullie deze verhandeling te geven die ik niet had kunnen geven als jullie niet een doorbraak hadden gehad, zoals Moeder Maria eerder zei. Hiervoor mijn dank. En ik verzegel jullie in de vlam van de vreugdevolle gerechtigheid en vreugdevolle kansen. Het is je misschien opgevallen dat we het woord vreugde steeds vaker gebruiken in verband met onze vlam. Hoe zou je niet blij kunnen zijn als je één bent met een spirituele vlam? En we hopen dat onze studenten in staat zullen zijn om verder te kijken dan de uiterlijke gebeurtenissen op de wereld en vreugde van binnen te vinden. Als je geen vreugde kunt vinden, mijn geliefden, dan komt dat omdat er iets in je waarnemingsfilter zit dat het blokkeert. Dus denk erover na wat dat is en krijg dan ook de vreugde die wij zijn.