De matigende Stem van Vrouwen in Amerika is noodzakelijk

 

Geascendeerde Meester Moeder Maria, 10 oktober 2022. Webinar voor Amerika – De Wederopstanding van de Democratie

IK BEN de Geascendeerde Meester Moeder Maria, en ik bekleed het ambt van de Goddelijke Moeder voor de aarde. Ik bekleed dat ambt natuurlijk voor alle mensen, ongeacht de verschillen op de wereld, omdat ik verder kijk dan de verschillen op de wereld. Toch zal ik hier ingaan op de situatie van vrouwen. Deze conferentie is gericht op Amerika, maar veel van wat ik zal zeggen, geldt voor vrouwen overal.

We hebben eerder gezegd dat het tweede decennium van de vrouw zijn. Sommigen horen dit misschien en zeggen: “Nou, dan krijgt dat decennium zeker een vliegende start, gezien de extra lasten die vrouwen er tijdens de coronapandemie bij hebben gekregen.” Veel mensen hebben gezegd dat de situatie van vrouwen de afgelopen jaren is verslechterd, voornamelijk omdat veel vrouwen thuis moesten blijven om voor zieke familieleden te zorgen. Daardoor zijn ze hun baan kwijtgeraakt. En er zijn mensen die zeggen dat wat ze de afgelopen decennia op het gebied van gelijkheid hebben bereikt, in deze twee jaar is teruggedraaid. Maar hoewel er misschien tegenslagen zijn geweest in het fysieke octaaf, werd de verbetering van de situatie van vrouwen in de afgelopen decennia veroorzaakt door een verandering in de geest, in de emotionele, mentale en identiteitslichamen. En hoewel er wat tegenslag is geweest, is die lang niet zo groot geweest als veel mensen denken, als je afgaat op de schijn. Dit betekent dat het voor vrouwen veel gemakkelijker is om opnieuw vooruitgang te boeken dan voorheen. Je kunt het veel sneller inhalen tot waar je was voor de pandemie.

Het evenwichtige perspectief van vrouwen
Als we een stap naar achteren doen en specifiek naar de situatie in de Verenigde Staten kijken, dan zien we, in principe, natuurlijk een toename van vijandigheid, conflicten, het wegvallen van de communicatie tussen aanhangers van Trump en de mensen die geen aanhanger van Trump zijn of zelfs degenen die niet willen dat Trump weer president wordt. Maar daarnaast zie je een kloof tussen iets waar we het over hebben gehad, degenen die in de eerste plaats christen zijn, die vast willen houden aan traditionele waarden, en de progressievere mensen die de natie verder willen brengen dan die traditionele waarden. Je ziet dat er in Amerika mensen zijn die dit in de klassieke termen hebben weten af te schilderen, die we zo vaak hebben beschreven als een epische strijd tussen goed en kwaad. Natuurlijk zijn de christenen, de blanke suprematisten, de conservatievere mensen, de aanhangers van Trump, de goede mensen en degenen die tegen hen zijn de slechte mensen.

Wanneer je een stap naar achteren doet en hiernaar kijkt, wat heeft deze kloof dan veroorzaakt? Niet alleen onder aanhangers van Trump, maar ook degenen die tegen hen zijn. Je ziet dan dat dit niet uitsluitend, maar zeker in de eerste plaats, mannen zijn. Wat is de enige realistische manier om hieruit te komen? Dat vrouwen een stap doen, hun rol op zich nemen en het evenwichtige perspectief brengen op grond van de erkenning dat dit echt niet in het belang van iemand is. En dat het niet in het belang van de natie is. Het helpt Amerika of het Amerikaanse volk niet om de richting op te gaan van een burgeroorlogachtig scenario met wijdverbreide opstanden en anarchie, waardoor de handhavers van de wet en de strijdkrachten misschien tegen hun eigen mensen zullen moeten vechten.

Wie wordt hiermee gediend? Ja, de machtselite zal hiermee worden gediend, omdat het hen in staat zal stellen om te regeren. De vijanden van Amerika in het buitenland, zoals Poetin en Xi Jinping, zullen lachen als een dergelijk scenario zich voordoet. Want dit is precies waar ze in hun wildste dromen van gedroomd hebben, Amerika neerhalen. Ze weten heel goed dat de Verenigde Staten de enige echte bedreiging voor hun ambities is. Maar als de Verenigde Staten niet verenigd is, vormen ze lang niet zo’n grote bedreiging, wel?

Wie kan balans brengen in de huidige geladen, gepolariseerde situatie? Zoals ik het zie, alleen vrouwen. Er zijn natuurlijk ook mannen, maar vooral vrouwen, die dat gematigd evenwichtige perspectief kunnen brengen en zeggen: “Nu is het genoeg. We moeten verder. We kunnen zo niet verder. We moeten door.” Veel vrouwen hebben dit privé al gedaan, sommigen hebben dat in het openbaar gedaan, maar nog veel meer vrouwen kunnen dat ook doen. Daarom is het nodig dat jullie, die studenten zijn van geascendeerde meesters en bereid zijn om oproepen te doen voor de komende verkiezingen, oproepen dat vrouwen in grotere aantallen zullen worden gekozen in het Congres en de Senaat. Je ziet heel duidelijk dat ze in Amerika nog steeds zwaar ondervertegenwoordigd zijn. En dit moet worden gecorrigeerd. Maar jullie kunnen ook oproepen doen dat gematigde, evenwichtige, kandidaten worden gekozen. Of het nu vrouwen of mannen zijn, of het nu democraten of republikeinen zijn. Want er zijn natuurlijk gematigde, evenwichtige kandidaten in beide partijen.

Door de oproepen hiervoor te doen, met de visie voor ogen, kunnen we in ieder geval een flinke beweging in die richting maken, zodat er evenwichtiger kandidaten worden gekozen. Maar het gaat er niet alleen om wie er wordt gekozen. Het gaat er eigenlijk om dat vrouwen in heel Amerika ontwaken, een standpunt innemen en zeggen: “Geen geweld, geen conflicten, geen vijandigheid, geen haat, geen woede. We hebben er genoeg van. We moeten een manier vinden om in deze natie samen te leven zonder elkaar over de loop van een geweer heen aan te kijken. Het is gewoon genoeg.”

Nu heb je gezien dat vrouwen het potentieel hebben om zo’n beweging te vormen. De hele MeToo-beweging is een voorbeeld van hoe vrouwen kunnen opkomen voor hun eigen rechten. Het recht om niet seksueel misbruikt te worden, om niet seksueel het doelwit te zijn van mannen in hun beroep of in een andere context. Maar wanneer je bedenkt wat er gaande is, gezien de vijandigheid en het smeulende conflict in Amerika, wanneer de situatie zo is dat er wijdverbreid geweld en gevechten komen, zouden vrouwen dan ook niet het doelwit worden? Hetzij direct of in ieder geval indirect doordat hun mannen met andere mannen gaan vechten. Zou dit de vrouwen ook niet treffen? Zou dat ook niet vrouwenmishandeling zijn?

Geweld is geen oplossing voor problemen
Wanneer ontwaken jullie en zeggen jullie: “Ik ook. Ik wil geen escalatie van geweld. Ik wil geen escalatie van conflicten. Ik wil dat dit stopt. En ik wil dat het nu stopt.” Veel vrouwen zijn dicht bij dat punt of hebben dat punt bereikt. Het maakt niet uit aan welke kant van het politieke spectrum je staat. Het gaat er niet om of je voor een of andere president, een of andere kandidaat, bent. Het ware probleem is: Ben je voor of tegen geweld? Of realiseer jij je dat geweld onze problemen nooit oplost?

Heeft de burgeroorlog problemen in Amerika opgelost? Hebben andere gewelddadige opstanden een probleem opgelost? Iemand moet zich afvragen: “Hoe komt het dat je ziet dat ze in de meeste democratische landen zonder geweld bepaalde specifieke vormen van vooruitgang hebben geboekt, als je naar de geschiedenis kijkt. Maar in veel gevallen hebben we in de Verenigde Staten niet diezelfde vooruitgang kunnen boeken zonder geweld. Waarom is dat nodig? Waarom is het nodig dat Amerikanen moeten vechten om iets dat vreedzaam gebeurt in andere landen, omdat er een consensus ontstaat in die landen?”

Iets gemeenschappelijks vinden
Nu zul je zeggen dat de vrouwen in Amerika ook verdeeld zijn. Ook politiek zijn ze verdeeld. Er zijn vrouwen die levenslang conservatief, christen, republikein zijn, enzovoort. Maar welk potentieel hebben vrouwen dat mannen veel moeilijker vinden?

Om dit uit te leggen, kunnen we kijken naar iets dat enigszins cliché is, maar desondanks. Twee mannen die elkaar ontmoeten, beginnen te praten, tasten elkaar af. Ze kunnen ontdekken dat ze zich aan weerszijden van het politieke spectrum of van een bepaald probleem bevinden. Dit kan heel snel leiden tot een punt waarop deze twee mannen niet met elkaar kunnen praten, omdat ze niet echt iets gemeen hebben. Dat meningsverschil verdeelt hen.

Zet nu twee vrouwen bij elkaar. En als vrouwen bij elkaar komen, dan is dat vaak in de context van iets voor hun kinderen doen. Twee vrouwen die elkaar ontmoeten, kunnen beginnen te praten over hun kinderen, en dan hebben ze iets gemeen waardoor ze verder kunnen kijken dan hun meningsverschil. Vrouwen hebben het potentieel om een stap naar achteren te doen en te zeggen: “Ja, we zijn het niet eens over politiek, we staan aan weerszijden van het politieke spectrum. We kunnen zelfs tegengestelde opvattingen hebben over specifieke kwesties zoals abortus of wapenbeheersing. Maar moeten we ons richten op de verschillen of kunnen we ons in plaats daarvan concentreren op iets wat we gemeenschappelijk hebben? Iets wat ons verenigt. Zouden we dat niet kunnen onderzoeken? Daarover praten, een soort gemeenschappelijke band opbouwen, een soort wederzijds respect. En daarna, als we dat hebben opgebouwd, kunnen we misschien over andere dingen gaan praten en kijken of er dingen zijn waarover we het eens kunnen zijn. Dat kan ons helpen om te gaan met de politieke verschillen.”

Met andere woorden, als mannen eenmaal verdeeld zijn, richtten ze zich vaak op de uiterlijke zaken: “We moeten onze wapens kunnen houden. Er hoeven geen wapens te worden afgepakt.” En als jij je eenmaal op dat niveau concentreert, hoe kun je dan iets gemeenschappelijks vinden over dat specifieke probleem? Dat is een zwart-wit, ja of nee, kwestie.

Maar vrouwen hebben over het algemeen het vermogen om een stap naar achteren te doen en te zeggen: ‘Nou ja, misschien hebben we een andere kijk op wapenbeheersing. Maar hebben we nog bepaalde dingen waarover we het eens kunnen worden? Jij bent bijvoorbeeld voor wapenbeheersing, ik ben ertegen. Maar wil je dat jouw man mijn man neerschiet? Of wil je dat mijn man de jouwe neerschiet? Kunnen we het erover eens zijn dat we allebei tegen geweld zijn, dat we allebei voor een vreedzame oplossing van conflicten zijn?”

Dit wil niet zeggen dat mannen niet hetzelfde kunnen doen en dat sommige mannen dat natuurlijk al hebben gedaan. Maar de kans is groter dat vrouwen in Amerika dit kunnen, en zeggen: “Wacht even, jongens. Laten we een stap naar achteren doen en hierover nadenken voordat we de wapens laden. Willen we echt dat dit escaleert? Willen we echt dat de mensen in Amerika steeds meer verdeeld raken? Wie heeft daar baat bij? De elite, de mensen die de status quo willen handhaven.” Dit vereist dat je dieper over problemen nadenkt en niet oppervlakkig over de kwestie zelf nadenkt, maar vanuit het perspectief van fundamentele menselijkheid. “We zijn allemaal mensen. Jij hebt misschien een ander politiek standpunt dan ik, maar we hebben allebei kinderen. En onze kinderen verdienen het om op te groeien in een vreedzame samenleving waarin ze kunnen werken aan de doelen die ze in het leven hebben, zonder beschoten te worden, of gedood te worden, of anderen te doden.”

Dit zijn standpunten waar mannen veel moeilijker over na kunnen denken, maar vrouwen hebben zeker de mogelijkheid om een matigende stem in de samenleving te hebben. Ik weet dat je op bepaalde vrouwen kunt wijzen die het voorbeeld zijn van het tegenovergestelde, maar ik heb het erover dat de meeste vrouwen het vermogen hebben om een stap naar achteren te doen en te zeggen: “Zijn we niet allemaal mensen? Hebben we niet allemaal bepaalde rechten? Verdienen we niet een zeker respect? Is er geen grens aan wat we anderen kunnen aandoen?” Dit zijn belangrijke dingen voor jullie als studenten van de geascendeerde meesters, om de visie voor ogen te houden, om de oproepen te doen, dat vrouwen naar voren zullen komen, dat vrouwen in hun kracht komen. Dat vrouwen in de eerste plaats gaan stemmen. En stem in grotere aantallen dan ooit tevoren, en stem op kandidaten die evenwichtig zijn, of het nu mannen of vrouwen zijn.

Religies die vrouwen onderdrukken
Nu gaan we een iets andere richting op. De meesten van jullie weten wat er in Iran gebeurt, door de dood van een vrouw en de opstand die grotendeels door vrouwen in dat land wordt geleid. We hebben eerder gezegd dat geen enkele vrouw echt vrij is totdat alle vrouwen op de planeet vrij zijn. En als je tijd hebt, kun je voor je andere dingen doet, ook zeker oproepen doen voor de situatie in Iran. Vooral de situatie van vrouwen die, en er is geen andere manier om dit te zeggen, voortdurend worden misbruikt door de staat en door de staatsgodsdienst de islam. De islam misbruikt al duizenden jaren vrouwen. Dat geldt natuurlijk ook voor de katholieke kerk, veel christelijke kerken, het hindoeïsme en andere religies. Zoals we hebben gezegd, is religie een van de belangrijkste factoren om vrouwen te onderdrukken, vrouwen te misbruiken. De religies die patriarchaal zijn, door mannen worden gedomineerd, berusten op een op mannen gerichte kijk op het leven.

Niet zo lang geleden, verklaarde de paus op een vrouwenconferentie dat vrouwen betere leiders zijn dan mannen. Het zijn in ieder geval betere administrateurs. Maar hij zei ook dat het belangrijk is dat vrouwen leidende posities in de samenleving krijgen en hij gebruikte het voorbeeld dat landen die een vrouwelijke president of premier hebben, beter hebben gereageerd op de coronapandemie dan veel landen onder leiding van mannen, vooral populistische, rechtse leiders. En dit is natuurlijk een interessante ontwikkeling. Het is niet zo dat paus Franciscus in de loop der jaren geen kleine stappen heeft ondernomen om vrouwen meer invloed in de katholieke kerk te geven, maar hij heeft bij lange na niet de belangrijkste problemen in de katholieke kerk, het onderdrukken en misbruik van vrouwen aangepakt. Als je dit echt zou willen veranderen, dan zou je vrouwen elke positie in een kerk moeten laten bekleden, ook die van hem. Priesters moet toegestaan worden om te trouwen, waardoor je veel problemen met pedofilie, homoseksualiteit, corruptie in de kerk, zou oplossen. Maar gaat dit gebeuren? Waarschijnlijk niet, toch?

Als je naar deze situatie kijkt, dan zou je iets algemeens kunnen leren. De paus legt deze verklaring af, hij legt deze verklaring af aan vrouwen op een vrouwenconferentie. Maar wie is de paus? Hij is het hoofd van de katholieke kerk, een instituut dat al zeventien eeuwen bestaat en alleen en uitsluitend door mannen wordt geleid. Wat is dit? Je hebt een man die uitspraken doet over vrouwen als leider en een mannelijke leider die uitspraken doet over vrouwen als leider. Maar hij doet dit vanuit een mannelijk perspectief. En zijn kijk wordt beperkt door de traditie die voortkomt uit het instituut dat hij leidt en dat al zeventien eeuwen een sterk vertekend beeld van vrouwen heeft. Het gaat zelfs nog verder terug dan de katholieke kerk en tot in de nevelen van de geschiedenis in door mannen gedomineerde samenlevingen, patriarchale samenlevingen. Heeft het ook enige waarde dat een man als de paus uitspraken en opmerkingen maakt over vrouwen?

Het zou de moeite waard als hij ernaar handelde door vrouwen leidinggevende posities te laten innemen in zijn eigen instituut. Sommigen zullen zeggen: “Hij probeert het toch”, maar is dat ook zo? Stemt hij er serieus mee in dat vrouwen posities bekleden waarin besluiten worden genomen? Of geeft hij hen gewoon een aalmoes, zodat het lijkt alsof hij voor verandering staat. Wat zou er nodig zijn om de katholieke kerk te veranderen van een door mannen gedomineerd instituut in een evenwichtiger instituut? Naar mijn inschatting zou het niet kunnen. Omdat het zulke fundamentele veranderingen zou vergen, dat het gemakkelijker zou zijn om een nieuw instituut op te richten dat vanaf het begin evenwichtig was opgezet. Gaat de katholieke kerk dat doen? Niet erg waarschijnlijk, wel?

Op zoek naar een alternatieve vorm van spiritualiteit
Je ziet dat dit natuurlijk ook gevolgen heeft voor Amerika, omdat veel Amerikanen katholiek zijn. Is er echt iets veranderd in de katholieke kerk in Amerika? Er zijn veel van schandalen van kindermisbruik iets wat al tientallen jaren duurt, toen ze voor het eerst werden ontmaskerd of begonnen te worden ontmaskerd. Maar is er fundamenteel iets veranderd? Wat kunnen vrouwen doen? Nu, je kunt ofwel zeggen: “Ik ga wachten tot de kerk verandert”. En dan zou ik zeggen: “Is het waarschijnlijk dat dit tijdens jouw leven gebeurt?” Of je zou kunnen zeggen: “Ik ga niet op de kerk wachten, ik ga op zoek naar een andere vorm van spiritualiteit die aan mijn spirituele behoeften tegemoetkomt.” Veel vrouwen hebben dit natuurlijk gedaan. Je ziet dat veel spirituele bewegingen een groter aantal vrouwen dan mannen hebben. En dit is iets wat steeds meer moet gebeuren; dat de vrouwen gewoon de door mannen gedomineerde kerken verlaten, of het nu de katholieke of de protestantse evangelische kerken zijn, en een andere vorm van spiritualiteit vinden.

Dit potentieel bestaat in Amerika. En dat is natuurlijk al decennia aan de gang. Maar het potentieel bestaat dat dit in het volgende decennium, de twintiger jaren, enorm zal worden versneld; dat steeds meer mensen de traditionele religie verlaten en zich aansluiten bij een nieuwe vorm van spiritualiteit. Een universelere, niet-sektarische vorm van spiritualiteit. Ik zeg met opzet geen new age, omdat de term new age door de traditionele religies op minachtende wijze wordt gebruikt en bovendien bestaat de new agebeweging al zo lang dat die niet echt nieuw meer is.

Vrouwen moeten een universelere vorm van spiritualiteit omarmen. Ik zeg niet specifiek de spiritualiteit van een geascendeerde meester, hoewel dit natuurlijk een deel van het beeld zou kunnen zijn. Maar vrouwen moeten gewoon toegeven dat de traditionele religies niet aan hun spirituele behoeften voldoen. Wat is je spirituele behoefte? Welnu, je spirituele behoefte is groei, groei in jouw bewustzijn, het verhogen van jouw bewustzijn. Een onderdeel hiervan is dat je meer begrip van het leven krijgt, de spirituele kant van het leven, je eigen psyche. Maar het is meer dan begrip, het is de ervaring die je krijgt als student van de geascendeerde meesters, dat je opschuift, dat je groeit, dat jij jezelf transcendeert, dat je niet meer dezelfde persoon bent die je een paar jaar geleden was. Hier hebben miljoenen en miljoenen vrouwen vandaag de dag in Amerika behoefte aan. Veel vrouwen zijn zich daar niet van bewust, velen hebben het niet bewust begrepen, dus kunnen ze er niet naar handelen. Ze zoeken iets, ze verlangen naar iets, maar ze zijn zich niet bewust wat het is.

Hier kunnen jullie als studenten van geascendeerde meesters opnieuw oproepen voor doen en er zullen mensen zijn die vrij worden, losgesneden worden om te zien waarnaar ze verlangen. Je probeert deze mensen niet te manipuleren, je probeert ze te bevrijden zodat ze herkennen waar ze van binnen naar verlangen opdat ze het kunnen omarmen. Als je kijkt naar religie in Amerika, dan moet net die als al het andere natuurlijk veranderen, omdat alles in de samenleving aan het veranderen is. Maar wie zal het religieuze landschap van Amerika veranderen? Zijn dat de mannen die traditioneel de leiding hebben in Amerikaanse kerken? En wat doen de mannen? Die kijken naar tradities, traditionele waarden: “We moeten het instituut behouden zoals het is, we moeten het instituut beschermen tegen veranderingen.”

Ten eerste kun je niets tegen verandering beschermen, want verandering is onvermijdelijk. Maar het punt is dat mannen niet zo snel een verandering in het religieuze spirituele landschap van Amerika zullen brengen als vrouwen. Vrouwen doen dit veel vaker. En je zou kunnen zeggen dat dit al tientallen jaren gebeurt in de new agebeweging. Klopt, dat is zo. Maar in dit decennium bestaat de mogelijkheid dat dit kan doorbreken naar een veel hoger niveau, omdat steeds meer vrouwen een alternatieve vorm van spiritualiteit zoeken, vinden, creëren, omarmen. En dit kan de verhouding in Amerika opnieuw verschuiven, omdat de meesten vrouwen relaties hebben met allerlei soorten mannen. En nogmaals, ze kunnen een evenwichtig perspectief bieden. Het gaat niet over mensen bekeren tot een bepaalde organisatie, onderwijs of goeroe. Het gaat erom dat je mensen een evenwichtige kijk op religie en spiritualiteit biedt.

Een nieuwe benadering van religie en spiritualiteit
Nogmaals, het is een kwestie van een stap naar achteren doen, naar Amerika te kijken, en dat je kijkt naar het belangrijkste plein in veel kleine Amerikaanse steden, waar rond dat plein vier afzonderlijke kerken staan, een katholieke kerk, een evangelische en een paar andere van verschillende gezindten, afhankelijk van waar in het land jij je bevindt. Maar dit is heel gebruikelijk in kleinere steden. Het is een kwestie van een stap naar achteren doen en hiernaar kijken en zeggen: “Elk van deze kerken beweert de enige te zijn die jouw redding kan garanderen. De meeste kleine steden in Amerika zijn opgedeeld door meerdere kerken. Er bestaat een scheiding tussen de mensen die beweren dat ze katholiek zijn en degenen die beweren dat ze baptist zijn. En allebei beweren ze dat hun kerk de enige is die je redding kan garanderen, en dat de mensen uit de andere kerk, op de andere hoek van het plein, naar de hel zullen gaan. Wat voor verdeeldheid veroorzaakt dat in de Amerikaanse samenleving? Is het een wonder dat er conflicten zijn? Is het een wonder dat er geweld is als er zo’n verdeeldheid onder de mensen is?” Vrouwen kunnen een stap naar achteren doen en hiernaar kijken en zeggen: “Hoe moeten we omgaan met meerdere kerken die elk beweren de enige echte te zijn?”

Traditioneel heb je er een uitgekozen en gezegd: “Ja, dit is de ware, en alle anderen komen van de duivel”. Maar is er niet een andere aanpak? Kun je niet beter zeggen: “Misschien heeft elke kerk die deze aanspraak op exclusiviteit maakt in werkelijkheid geen contact met de waarheid over spiritualiteit?” Wat als ze allemaal iets verkeerd hebben begrepen? Wat als die verschillende christelijke kerken de belangrijkste boodschap van Christus verkeerd hebben begrepen of over het hoofd hebben gezien? Ze beweren dat ze christelijk te zijn, ze beweren dat ze Christus vertegenwoordigen, maar wat als hun bewering dat zij exclusief zijn, aantoont dat ze allemaal de belangrijkste boodschap van Christus hebben gemist?

Eenheid als belangrijkste boodschap van Christus
En die is? Eenheid. Eenheid, behandel anderen goed, heb je vijanden lief, doe goed aan hen die je haten en vervolgen, want voor zover je het aan de minste van mijn kleintjes hebt gedaan, heb je het aan mij gedaan. Was de essentiële boodschap van Christus er niet een van eenheid? Bij elkaar komen, de verschillen overwinnen. Kijk eens naar de omgeving waarin Jezus verscheen. Israël, daar had je de Joden die op iedereen neerkeken. Waarom bestaat de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan? Omdat de Joden neerkeken op de Samaritanen en dachten dat ze nooit iets konden doen. Maar wat zegt de gelijkenis? De Joden liepen langs de man, maar de Samaritaan hielp hem. Hij zat op één lijn met Christus.

Christus kwam de mensen verenigen. Wie verdeelt de mensen? Wel, dat is de antichrist, nietwaar? Wat zou het anders kunnen zijn? Wanneer jij beweert dat je Christus vertegenwoordigt en tegelijkertijd beweert dat je de exclusieve kerk bent die de redding van mensen kan garanderen? Vertegenwoordig je dan werkelijk Christus? Of heb je geen voeling met de belangrijkste boodschap van Christus? En zouden we dan niet een christelijke kerk kunnen stichten die eerder verenigt dan verdeelt? En wie kan dit beter dan vrouwen?

Eenheid zoeken door middel van intuïtie
Een andere vraag die vrouwen in Amerika kunnen stellen, is … In de eerste plaats moet je een bepaald verschil tussen vrouwen en mannen begrijpen. De paus noemde het zelfs in zijn boodschap aan vrouwen, dat ze hun intuïtie moesten gebruiken. Zelfs de paus erkent dat vrouwen een betere intuïtie hebben dan mannen. De consequentie hiervan trekt hij niet, maar hij heeft er wel enig besef van. Vrouwen hebben een betere intuïtie dan mannen, omdat mannen meer lineair denken met betrekking tot verschillen. Intuïtie is een holistischer manier van denken die verder kijkt dan de scheidslijnen en verschillen, kijkt naar het grotere geheel, kijkt naar iets wat verenigt.

Voor mannen is het moeilijk om de vraag te stellen die ik ga stellen. Als je kijkt naar Jezus en de tijd van Jezus, hoe was de Joodse religie in die tijd? Het was een exclusieve religie. Die beweerde dat alleen Joden gered zouden worden. En alleen die Joden die gehoorzaamden aan de religieuze autoriteiten zouden worden gered. Alle anderen niet, de heidenen niet en de Joden die niet op één lijn zaten met de autoriteiten zouden ook niet gered worden. Waarom vervolgde de joodse religie Jezus? Omdat hij een ander soort redding predikte. Hij zei: “Het is geen kwestie van jood zijn. Niet alleen Joden kunnen het koninkrijk binnengaan”. Hij zei ook: “Je hoeft de wereldlijke religie niet te volgen om het koninkrijk binnen te gaan. Waarom? Omdat het koninkrijk van God niet komt als je dat naleeft, als je een religie op de wereld naleeft. Omdat het koninkrijk van God in jou zit.” We hebben hierover veel leringen gegeven; het Koninkrijk van God is een bewustzijnsstaat.

Wat ik nu zeg, is een heel eenvoudig proces van redeneren dat veel vrouwen intuïtief kunnen begrijpen, omdat het tot een logische vraag leidt. Een intuïtief logische vraag, geen analytisch logische vraag. En de vraag is: “Klopt het dat je een instituut op aarde nodig hebt om in de hemel te komen die boven de aarde ligt?” Wat Jezus in wezen heeft gezegd, is dat je geen instituut op aarde nodig hebt om in de hemel te komen. Want wat je moet doen om de hemel of het koninkrijk van God binnen te gaan, is je bewustzijn te veranderen. Om het leven van Christus in je op te nemen, om te leven in de Christusgeest, in plaats van het bewustzijn van de dood, het bewustzijn van antichrist, wat Jezus ook Satan noemde.

Veel mannen vinden het moeilijk om op deze manier te redeneren, omdat hun analytische geest heel gemakkelijk met argumenten voor of tegen kan komen. Voor veel vrouwen is het heel goed mogelijk om de intuïtieve sprong te wagen en plotseling te begrijpen: “Maar ja, Jezus zei, we hebben geen instituut op aarde nodig. We moeten ons bewustzijn veranderen. Wat voor zin heeft het dat we toestaan dat instituten op aarde ons verdelen? Waarom zou ik niet met mijn buurvrouw kunnen praten alleen omdat ze naar een andere kerk gaat? Waarom zouden we niet een gemeenschappelijke benadering van spiritualiteit kunnen vinden die ons verenigt in plaats van verdeelt? Waarom zouden we niet deze verdeeldheid zaaiende invloed van deze instituten kunnen afschaffen?” Zoals Jezus aan het begin van deze conferentie zei, is het christendom in Amerika een instituut dat verdeeldheid zaait. Bijna geen enkel instituut in Amerika verdeelt mensen meer dan het christendom.

Dit betekent natuurlijk dat het christendom ook een dualistisch instituut is, het zwart-witdenken, je hoort bij ons of je hoort bij de duivel. Of je gaat met ons mee naar de hemel, of je gaat met de duivel mee naar de hel. Hier zit niets tussenin. Wanneer vrouwen dit beginnen te begrijpen, dat er een alternatief is voor dit verdeeldheid zaaiende denken, zelfs als ze het geen dualistisch of zwart-witdenken noemen, kan dit grote invloed hebben in Amerika als het gaat om Amerika die kloof te dichten die is gevormd.

Verdeeldheid verdoezelt de ongelijkheid in Amerika
We hebben gezegd dat de verdeling van Amerikanen in groeperingen echt is versneld toen de machtselite het geld in hun handen mocht concentreren. En dat komt omdat ze weten dat zij iets doen wat ingaat tegen de historische vooruitgang die Amerika heeft geboekt. Je had de euforische jaren twintig, de ‘roaring twenties’, die eindigden met de crash op Wall Street in 1929. Je had de jaren van depressie in de jaren dertig, maar na de oorlog kwam Amerika weer op het goede spoor, waardoor mensen steeds meer welvaart kregen en dat ging door tot in de jaren vijftig en zestig en de jaren zeventig. Toen kwam de deregulering van de financiële sector en de machtselite wist dat de enige manier waarop ze het geld echt in hun eigen handen konden concentreren, was dat ze het van de mensen moesten afpakken.

En dat betekent dat je nu een grote groep Amerikanen hebt die lange tijd, misschien zelfs hun hele volwassen leven, de mogelijkheid heeft gezien om hun situatie te verbeteren. Maar de Amerikanen zouden dan allereerst moeten ervaren dat die vooruitgang tot stilstand is gekomen. En dan zouden ze op een of andere manier gedwongen moeten worden om dit te accepteren. Omdat ze het niet over het hoofd konden zien. Ze zouden op een of andere manier gedwongen moeten worden om dit te accepteren. En dat was het moment waarop de machtselite begon te doen wat ze altijd doet, verdeel en heers, mensen in groeperingen verdelen en de meest voor de hand liggende verdeeldheid in de Amerikaanse samenleving is de politiek, Republikeinen en Democraten. Je weet dat George Washington heel erg bezorgd was over de oprichting van twee partijen, omdat hij zag dat er mogelijk een gepolariseerde situatie zou kunnen komen die mensen verdeelde, zodat ze niet met elkaar konden praten, niet konden samenwerken in het midden.

Dit is de belangrijkste verdeling die ze nu al tientallen jaren gebruiken om het Amerikaanse volk te verdelen. Ze kunnen het niet eens worden en zeggen: “Waarom wordt onze levensstandaard uitgehold? Waarom verdienen we minder? Waarom moeten ineens zowel de man als de vrouw laten werken om een huis te kunnen betalen, om te kunnen betalen wat onze ouders als een normale levensstijl beschouwden, ook al werkte alleen de vader?” Ik heb het niet over vrouwen op de werkvloer. Maar wat ik zeg, is dat er een tijd was dat een gezin een behoorlijke levensstandaard kon hebben, een huis kon hebben, en dat er slechts één echtgenoot werkte. En dat is niet meer het geval bij de meeste Amerikanen.

Hoe komt dat? Wat is er gebeurd waardoor we nu twee inkomens nodig hebben in plaats van één? Het kan alleen maar omdat alles duurder is geworden, of dat de salarissen zijn gedaald, of een combinatie van beide. Maar waarom laat onze regering dit gebeuren, zodat een kleine elite steeds rijker kan worden, terwijl ze al meer hebben dan iemand ooit nodig heeft? Waar gaat het in Amerika om? Gaat het om het verrijken van een kleine elite boven de menselijke schaal en menselijke behoeften? Of gaat het om het vervullen van de menselijke behoeften van alle Amerikanen, zodat iedereen een behoorlijke levensstandaard kan krijgen? Zijn er andere landen, democratische landen, waarin ze een betere levensstandaard hebben dan in Amerika? Waarom hebben wij dat dan niet in Amerika? Waarom kijken we niet naar die landen om te zien wat zij hebben en wat zij hebben gedaan, om deze op hol geslagen trein om de rijkdom in de handen van de elite in te perken?

Mannen kunnen hier natuurlijk een rol in spelen, maar nogmaals, vrouwen zijn eerder degenen die vanuit hun eigen perspectief beginnen te zeggen: “Waarom gebeurt dit? Waarom laten we dit gebeuren? Wat kunnen we eraan doen? Hoe kunnen we een evenwichtiger perspectief brengen, zodat we opkomen voor de belangen van alle Amerikanen?” Nogmaals, dit is menselijkheid, de grotere menselijkheid in plaats van een wijdverbreid idee van: de samenleving moet volgens democratische idealen handelen, of samenlevingen moeten volgens de republikeinse idealen handelen. En daarom kunnen we in het midden samenwerken om echt de veranderingen door te voeren die alle mensen in Amerika ten goede komen.”

Ik heb jullie nu verteld wat ik je in deze verhandeling wilde zeggen. We zijn dankbaar dat we de kans krijgen om ons licht en onze ideeën uit te stralen via zo velen van jullie die deelnemen aan deze conferentie, vooral in deze tijd, voor de verkiezingen. Uiteraard zijn deze verkiezingen van meer dan normaal belang om de trend te zetten voor wat er de komende jaren en zeker de rest van dit decennium gaat gebeuren in de Amerikaanse politiek. Het is belangrijk dat vrouwen een stap doen en zich met de politieke arena bemoeien, meer dan ze tot nu toe hebben gedaan. Want hun perspectief is hard nodig.

Ik bedank de mensen die deelnemen aan deze conferentie, jullie hebben belangrijk werk verricht door veel van de weerstand tegen veranderingen te doorbreken. Jullie hebben het doel bereikt dat we op deze conferentie wilden bereiken. Het betekent niet dat je de rest van de dag niets meer hoeft te doen. Maar jullie hebben de energiesluier doorbroken, de energetische tegenstand die we met deze conferentie wilden wegnemen. Hiermee feliciteer ik jullie. En we kijken natuurlijk uit naar de rest van de dag, en wat we samen naar buiten gaan brengen. Zodoende verzegel ik jullie in de vreugde van de Goddelijke Moeder.