Hoe kunnen we onze democratische Ideeën naleven?

 

Geascendeerde Meester Master MORE, 6 juni 2022 – Webinar Democratie en Christusschap

Ik ben de Geascendeerde Master MORE. Zoals veel van jullie weten, was ik in de zestiende eeuw geïncarneerd als Thomas More. En tijdens die incarnatie publiceerde ik een boek genaamd Utopia, waarover zelfs nu nog door mensen wordt gediscussieerd. Er zijn grote verschillen in de interpretatie van dit boek door diverse zogenaamde experts. Maar sommigen realiseren zich dat het boek waarschijnlijk niet serieus bedoeld is, als een aanbeveling voor dit soort samenleving, maar meer een satire op het Engeland uit mijn tijd.

Neerkijken op het heden
Er is echter meer aan de hand omdat het ook bedoeld is als satire op mensen die ontevreden zijn met hun huidige samenleving en altijd naar de toekomst kijken, denkend dat de samenleving in de toekomst, misschien wel de verre toekomst, beter zal worden. Dat zie je tegenwoordig natuurlijk ook. Je vindt veel mensen, zowel in de democratische wereld als elders, die ontevreden zijn met de wereld zoals ze is. Die altijd naar het negatieve kijken, altijd op zoek zijn naar problemen, altijd proberen te analyseren wat hier mis is, wat daar mis is. En ze denken dat ze dit met de beste bedoelingen doen. Ze denken dat ze een theorie proberen te ontdekken over hoe ze in de toekomst de ideale samenleving kunnen scheppen.

Dit was ook het geval in de zestiende eeuw en in veel andere perioden. Er is altijd een bepaalde groep mensen geweest, sommigen van hen zijn gevallen wezens, die altijd de huidige tijd bekritiseren en op zoek zijn naar een betere toekomst. En wat doen ze dan? Ze zeggen in zekere zin dat de huidige tijd niet goed is. Je hebt dit probleem, je hebt dat probleem, er zijn allerlei verkeerde dingen gaande in de samenleving en dat de mensen daarom ontevreden moeten zijn over het heden en naar de toekomst moeten kijken. Dit verschilt niet zo veel van de katholieke kerk en veel andere christelijke kerken die het idee aanprezen dat je niet echt gelukkig kunt zijn op deze wereld. Het geluk komt wanneer je na dit leven wordt gered en naar de hemel gaat. Als je natuurlijk de voorschriften van de kerk opvolgt.

Er is een heel sterke mentaliteit op de wereld, er is een heel sterk collectief beest, dat neerkijkt op het heden en naar de toekomst kijkt. Of zelfs terugkijkt op het verleden, denkend dat de omstandigheden veel beter waren in die zogenaamd ‘goede oude tijd’. Je ziet mensen die, of terugverlangen naar het Romeinse rijk of dit rijk of dat rijk, of uitzien naar de utopische samenleving waarvan ze overtuigd zijn dat die zich in de toekomst zal manifesteren.

Je kunt een probleem niet oplossen met dezelfde bewustzijnsstaat die het probleem heeft veroorzaakt
Maar hoe verbeter je de samenleving eigenlijk? Velen zullen zeggen dat je de samenleving verbetert door de bestaande problemen te analyseren en aan te wijzen, en die problemen vervolgens op te lossen. Nogmaals, Jezus en Saint Germain hebben aangegeven dat er altijd iets subtiels meespeelt. Het is altijd een uitdaging om een hogere visie, een beter perspectief, te zien. Natuurlijk kun je terugkijkend op de geschiedenis zien dat mensen problemen hebben geanalyseerd en vervolgens hebben geprobeerd oplossingen voor die problemen te bedenken. Dit is een noodzakelijke aanpak. Maar als dit je enige aanpak is, dan zul je niet echt succesvol zijn. En je zult zeker geen ideale samenleving scheppen.

Waarom niet? Waar staat het Christusbewustzijn eigenlijk voor? Je zou kunnen zeggen dat Jezus een leer kwam brengen die zou kunnen dienen als katalysator tijdens het Vissentijdperk om een betere samenleving voort te brengen. Dat klopt. Je zou kunnen zeggen dat Jezus op bepaalde problemen in de samenleving wees, en daarom zou je kunnen zeggen dat Jezus voor de aanpak koos om de problemen te analyseren en daar een oplossing voor te bieden. Maar dan begrijp je de Christus en het Christusbewustzijn eigenlijk niet helemaal goed. We hebben via deze boodschapper heel veel leringen gegeven over het dualiteitsbewustzijn. We hebben gesproken over de dialectiek die Hegel beschrijft. Een stelling creëert of genereert een antithese, en de interactie tussen die twee genereert een synthese die de volgende stelling wordt, enzovoort. Dit gebeurt er min of meer wanneer je problemen probeert te analyseren en op te lossen met je huidige bewustzijnsniveau.

Einstein werd door ons geïnspireerd om te zeggen: “Je kunt een probleem niet oplossen met dezelfde bewustzijnsstaat als de bewustzijnsstaat die het probleem heeft veroorzaakt”. En dat doen veel mensen door middel van deze analyse. Want wat was het bewustzijn dat het probleem veroorzaakte? Het bewustzijn van antichrist. Wat gebruiken deze mensen om het probleem te analyseren? Het bewustzijn van antichrist. Wat gebruiken ze om een oplossing voor te stellen? Het bewustzijn van antichrist. En hoe kan een probleem dat wordt gegenereerd door het bewustzijn van antichrist, dan worden opgelost door het bewustzijn van antichrist? DAT KAN NIET.

Het bewustzijn achter de problemen transcenderen
Wat deed Jezus echt? Wat vertegenwoordigde hij werkelijk? Wat heeft hij werkelijk aan de wereld gepresenteerd? Dat de allerbeste oplossing van problemen is dat je dat bewustzijn transcendeert. Ik weet heel goed dat geen enkele christen het fundament heeft om dit in christelijke doctrines te begrijpen. Omdat de leer, zoals we al zo vaak hebben uitgelegd, vervormd werd na de stichting van de katholieke kerk waardoor de machtselite het overnam. En waardoor het bewustzijn van antichrist, het bewustzijn van Petrus, het fundament voor de katholieke kerk werd. Ga terug naar de zestiende eeuw waarin ik in die incarnatie een fervente katholiek was maar dat kon ik op dat moment zelf niet zien.

Dus ik begrijp de moeilijkheid, maar we zijn nu aan het eind van het Vissentijdperk en gaan het Aquariustijdperk in. En er zijn heel veel mensen op de wereld die het fundament hebben om dit te kunnen begrijpen. Zelfs als ze het in algemene bewoordingen snappen, omdat ze zien dat je naar een hoger bewustzijnsniveau moet stijgen, een beter perspectief moet hebben, om een probleem te kunnen oplossen, omdat de meeste menselijke problemen het resultaat zijn van een specifieke bewustzijnsstaat. Saint Germain en Jezus hebben gesproken over een egocentrische, egoïstische houding, ik eerst, de bereidheid om anderen iets aan te doen en met geweld iets aan anderen te ontnemen. Kijk maar naar de wereld van tegenwoordig. De bereidheid om met geweld iets te pakken. Kijk eens hoeveel problemen voortkomen uit die bewustzijnsstaat. Alle misdaden, alle oorlogen, alle invasies en veroveringen.

Kijk naar de economie. De machtselite die bereid is met geweld iets van het volk af te pakken, heeft alle economische problemen veroorzaakt die je ziet. Die heeft de wereldwijde armoede veroorzaakt die je ziet. Die heeft de ongelijkheid in de inkomensverdeling veroorzaakt. Die heeft inflatie veroorzaakt, het geldsysteem, de speculaties die tot hogere prijzen hebben geleid, enzovoort. Het gaat allemaal om mensen die met geweld iets van het geheel, van de bevolking, proberen af te nemen. Heel veel problemen die je op de wereld ziet, zijn voortgekomen uit deze bewustzijnsstaat.

Hoe zou je die problemen ooit kunnen oplossen, tenzij je die bewustzijnsstaat transcendeert en in de bewustzijnsstaat komt die de basis vormt voor democratie? Waarin je anderen goed behandelt, niet met geweld iets afpakt, eraan werkt om het geheel te verhogen, omdat jij je realiseert dat dit de allerbeste manier is om jezelf te verhogen. Dit hoeft niet in een religieuze context te zijn. Het hoeft niet in een spirituele context van geascendeerde meesters te zijn. Het is iets wat veel mensen in universele termen kunnen bevatten en waarnemen.

Zodra je dit begrijpt, zou je kunnen kijken wat voor soort samenlevingen deze verandering van bewustzijn zouden kunnen implementeren. Het Rusland van Poetin of het China van Xi of de naties in het Midden-Oosten zeker niet. Dat moeten de democratieën zijn. En de democratieën moeten daarom erkennen dat het nodig is dat ze een hoger bewustzijnsniveau krijgen, zelfs een hogere benadering van de samenleving, van menselijke interacties en van de overheid. En dan moet je ook leiders selecteren.

De cognitieve dissonantie van de machtselite
Nu kun je weer naar het boek Utopia kijken en veel commentatoren hebben gezegd dat ik een satire aan het schrijven was over het hedendaagse Engeland. Dat is een beetje waar. Ik zag de problemen in Engeland. Ik had ze toen niet kunnen uitleggen zoals ik ze nu kan uitleggen anders zou ik dat wel in het boek hebben gezet. Maar nu kan ik zeggen dat ik heel duidelijk kon zien dat het probleem in Engeland in de zestiende eeuw voornamelijk was dat er een koning en een groep edelen om hem heen waren die het bewustzijn hadden om met geweld iets van het volk af te pakken en daardoor een machtselite vormden die de mensen uitbuitte. Er was meer dan één machtselite – de War of the Roses bestond bijvoorbeeld uit twee rivaliserende machtselites. Ik heb dat destijds doorgehad.

En ik zag ook, ook al vond ik het moeilijk om dit te verwoorden, dat het probleem met dit soort leiders is dat ze beweren dat ze bepaalde idealen hebben, maar op manieren handelen die in strijd zijn met de idealen die ze beweren te hebben. Ze beweerden bijvoorbeeld dat ze christen waren, maar buitten de bevolking uit: Hen rijkdom en macht ontnamen, voorbijgingen aan het feit dat de manier van landbouw was veranderd, zodat veel mensen het gevaar liepen te verhongeren. Dit kon onmogelijk een uiting zijn van christelijke idealen en christelijke leringen. Ze wilden dit niet zien, omdat ze alleen op zichzelf, hun macht en hun bevoorrechte levensstijl waren gericht. Niets anders telde. Ik zag dit.

Ik zag die dichotomie, die cognitieve dissonantie. En dat is eigenlijk de reden dat ik een standpunt innam tegen Henry VIII, toen hij van zijn vrouw wilde scheiden en de paus daar niet mee instemde. Veel mensen hebben gezegd dat het kwam omdat ik loyaal was aan de katholieke kerk. Welnu, ik was niet helemaal blind voor het feit dat zelfs de katholieke kerk beweerde de leer van Christus aan te hangen, maar dat haar daden in veel opzichten in strijd waren met de leringen van Christus. Ik zag destijds dat een bepaalde klasse leiders hun macht misbruikte. En ik had het gevoel dat ik in die incarnatie een voorbeeld moest zijn van iemand die niet wilde buigen voor zulke leiders; iemand die zich niet wilde onderwerpen aan macht en machtsmisbruik, maar die zou opkomen voor wat hij geloofde dat juist was.

Met andere woorden, veel mensen hebben gezegd dat Thomas More zo geobsedeerd werd door de leer van de kerk dat hij die letterlijk opvolgde. En daarom was hij tegen echtscheiding. Hij was erop tegen dat de koning scheidde van een vrouw die hem geen kinderen kon geven, zodat hij een andere vrouw kon vinden en een erfgenaam kon krijgen. En wanneer we hier nu naar kijken, zien we dat echtscheiding algemeen wordt geaccepteerd, zelfs door de katholieke kerk, in ieder geval met tegenzin, en iedereen gaat scheiden. Die kwestie is nu niet meer belangrijk voor ons. Waarom was het zo belangrijk voor Thomas More dat hij bereid was zijn hoofd daardoor te verliezen? Maar het probleem met echtscheiding was niets meer dan het uiterlijke probleem. Dat was niet het echte probleem, het hogere probleem was mijn wens om stelling te nemen tegen machtsmisbruik.

Ik zeg niet dat ik een martelaarssyndroom had. Maar terwijl ik in de gevangenis zat na te denken over mijn snel afnemende toekomst, was ik niet blind voor het feit dat dit in zekere zin hetzelfde was als Jezus had gedaan. Ik had niet het idee dat ik dezelfde spirituele verworvenheid had als Jezus, maar ik zag wel dat Jezus ook stelling nam tegen machtsmisbruik, weigerde zich aan macht te onderwerpen. En daarom liet hij zich executeren. Ik was niet blind voor het feit dat veel andere mensen dat door de geschiedenis heen ook hebben gedaan. En dat het zo nu en dan nodig is dat iemand met een bepaald niveau van Christusschap, maar zo kon ik het destijds niet benoemen, dat standpunt inneemt en de onwil toont om zich te onderwerpen aan machtsmisbruik, de onwil om ineen te krimpen voor macht.

Die dynamiek probeerde ik eigenlijk te ontmaskeren in Utopia. Dat er in die eigentijdse samenleving – niet alleen in Engeland, maar in heel Europa – een heersende klasse was die hun macht schaamteloos misbruikte. Ze bekenden dat ze christelijke idealen naleefden, maar hun daden waren het tegenovergestelde van de christelijke idealen. Je zou in de woorden van nu kunnen zeggen dat ik stelling nam tegen de machtselite. En ik nam stelling tegen de gevallen wezens. Hendrik VIII was natuurlijk een gevallen wezen, net zoals veel koningen en keizers in Europa.

Opkomen tegen machtsmisbruik
Op wat voor manier is dit relevant voor Christusschap? Welnu, ik zeg niet dat iedereen die een hoge mate van Christusschap bereikt, zich moet laten executeren. Maar er komt een punt waarop je stelling neemt tegen machtsmisbruik. Je weigert om je daaraan te onderwerpen. Er kunnen situaties zijn waarin je niet op een wereldlijke manier in opstand komt. Geef de keizer wat van de keizer is en God wat van God is. Maar in gedachten neem je een standpunt in. Je weigert je te onderwerpen aan machtsmisbruik. Je weigert je te onderwerpen aan propaganda, aan druk, aan leugens, aan alle manipulatie die er is. Veel van jullie hebben dit gedaan door onze leringen te accepteren, erover na te denken en ze te internaliseren. Maar er zijn natuurlijk altijd gradaties waarin je dit kunt doen.

Op wat voor manier is dit relevant voor democratie? Wat is democratie in zekere zin? Het is een regeringsvorm waarin in ieder geval een cruciaal aantal mensen stelling heeft genomen tegen machtsmisbruik. Hoe zijn democratieën ontstaan? Kijk naar de Verenigde Staten waar de vroege patriotten weigerden, zich te onderwerpen aan de koning van Engeland. Hoe zijn democratieën in Europa gevormd? Doordat een cruciaal aantal mensen op een punt kwam waarop ze zich niet meer wilden laten misbruiken door een koning en een edelman die hen al eeuwenlang had misbruikt.

Hoe verhoudt dit zich tot de wereldsituatie? Welnu, het gaat over de manier waarop democratieën stelling moeten nemen tegen de heersende klasse die macht misbruikt. En dit gebeurt op een uiterlijke manier door stelling te nemen tegen zulke naties, zoals Rusland, China en andere die macht misbruiken, hetzij het nazirijk of vele andere voorbeelden. Maar het heeft ook een interne component omdat de mensen, de leiders, de opgeleide mensen, de mensen in de media, de politici beter hun best moeten doen om het beter te begrijpen, waardoor ze bereid zijn om stelling te nemen tegen degenen die macht misbruiken.

Dit kan in sommige landen corruptie zijn. Het kan de zogenaamde vriendjespolitiek zijn, waarbij gunsten worden verleend aan mensen die loyaal zijn aan jou en jouw politieke partij. Het kan betrekking hebben op de economie waar mensen die de leiding hebben over de economie, schaamteloos macht misbruiken om rijkdom van de mensen weg te sluizen. Dat kan zijn door stelling te nemen tegen mensen die in een democratisch proces zijn gekozen, maar vervolgens misbruik maken van het democratische proces om of aan de macht te blijven, of de rechten of bestuurlijke (democratische) processen en instituten in te perken. Er zijn veel voorbeelden hiervan, zelfs in democratische landen, zelfs leiders die democratisch zijn gekozen, maar vervolgens hun macht hebben misbruikt – door de controle aan te scherpen, de vrijheden te beperken, de vrije pers te beperken, de democratische instituten te ondermijnen, zoals de rechtbanken of zelfs parlementen enzovoorts. Veel voorbeelden.

En het is noodzakelijk dat naties beter hun best doen en duidelijk worden over het feit dat er nog steeds, zelfs in democratische naties, mensen zijn die bereid zijn hun macht te misbruiken. Wanneer je terugkijkt op de opgetekende geschiedenis, dan zie je dat een kleine elite geneigd is om macht te gebruiken, omdat ze bereid zijn om iets met geweld te pakken te krijgen. En dat is natuurlijk volkomen antidemocratisch. En daarom mag het niet worden toegestaan. Maar het wordt toegestaan in de meeste democratische landen.

Dit kan op een kwaadaardiger manier zijn, zoals je bijvoorbeeld aan het eind van de negentiende eeuw zag. Er werd een klasse van monopoliekapitalisten in de Verenigde Staten gevormd die opzettelijk probeerde het democratische proces te ondermijnen door hun geld te gebruiken, door invloed te kopen, door instituten te vormen die antidemocratisch waren. Zoals het Federal Reserve System, dat niet federaal is en ook geen reserve is. Je ziet dit op veel agressieve manieren gebeuren. Je ziet het in bepaalde landen waarin iemand aan de macht is gekomen en daarna probeert die macht rondom zichzelf of zijn eigen partij te consolideren door andere democratische instituten te ondermijnen. Maar je ziet het ook op subtielere manieren gebeuren.

Vriendjespolitiek in de democratische landen
In het algemeen zie je op de wereld dat hoe groter een land is, hoe meer daar de tendens bestaat dat er een elite opkomt die bereid is om schaamteloos en met geweld macht te misbruiken. Je ziet dit het duidelijkst in de Verenigde Staten, omdat dit de grootste democratische natie is. Dit heeft de meeste macht. Daar staat het meest op het spel. Daar valt het meeste geld te verdienen. De mensen die bereid zijn macht te misbruiken, kunnen er het meeste uithalen als ze aan de macht komen in de Verenigde Staten.

Maar neem nu een voorbeeld dat deze boodschapper kent uit Denemarken, een klein land. Je kunt eigenlijk niet zeggen dat mensen in de Deense machtselite gevallen wezens zijn uit dezelfde klasse als de klasse in de Verenigde Staten of Rusland of China. Er is gewoon niet genoeg macht in Denemarken om dit soort gevallen wezens aan te trekken. Maar desondanks heb je wel een machtselite in Denemarken die het land bestuurt. Niet omdat ze sterk zijn, maar omdat ze mensen kennen. En er is onderzoek gedaan om in kaart te brengen dat in de praktijk iets meer dan vierhonderd mensen het hele land regeren door hun invloed. Niet door bedrog of geweld, maar allemaal beschouwen ze het als een welwillende poging om het land op de best mogelijke manier te besturen, omdat deze mensen denken dat zij daar het geschiktst voor zijn. En Denemarken is geen niet-functionerend of disfunctioneel land. Het functioneert redelijk goed. Maar dat is niet het probleem, zoals we hebben geprobeerd uit te leggen.

De vraag is wat de groei van de mensen bevordert. En dat kan alleen als het volk betrokken is bij de overheid en er geen vriendjespolitiek is. Omdat het meestal ‘vriendjes’ zijn – en in Denemarken zijn ze natuurlijk allemaal wit – die het land achter de schermen besturen. En de mensen hebben daar maar weinig invloed op. Veel van die mensen zijn niet eens verkozen politici. Dat zijn leiders in de financiën en de industrie, academici. Maar zij oefenen in de eerste plaats invloed uit omdat ze mensen kennen, connecties hebben, door met deze persoon te praten en dit aan te bevelen en dat af te raden, enzovoort. Dat geldt natuurlijk ook voor veel andere kleinere democratische landen. En je ziet het ook in grotere landen.

Het is nodig om je hiervan bewust te worden. Het is niet echt iets wat je corruptie op een economische manier zou noemen. Die corruptie zit meer in het hoofd, omdat deze mensen denken dat zij alles het beste weten. Ze zijn er absoluut van overtuigd dat ze gelijk hebben. En ze hebben allemaal cognitieve dissonantie. Zelfs degenen die een welwillende machtselite lijken, omdat ze niet schaamteloos macht misbruiken, liegen of manipuleren. Ze hebben wel cognitieve dissonantie omdat ze denken dat ze bepaalde idealen hebben, maar niet zien dat hun daden niet op hun idealen volgen. Dit is een van de volgende stappen voor democratie.

Het eerlijke zelfonderzoek: leven we onze democratische idealen na?
Ik weet dat Jezus en Saint Germain jullie vele, vele ‘volgende stappen voor democratie’ hebben gegeven. En het kan een beetje overweldigend lijken. We bieden ze natuurlijk geconcentreerd aan op een conferentie. Maar de dictaten zullen op internet komen, waar ze nog lang door mensen kunnen worden bestudeerd. Jullie hoeven dit niet in één keer in je op te nemen. Maar ik wijs erop dat een van de volgende logische stap voor democratieën is dat ze in de spiegel kijken en zeggen: “Wat zijn de idealen die we hebben? Wat zijn de idealen die het fundament zijn voor onze democratische natie en grondwet?” En dan kijken we naar de samenleving en zeggen: “Waar zien we mensen, instituten, aspecten van de samenleving, die duidelijk niet voldoen aan deze idealen, deze fundamentele idealen?” Dit hoort bij een democratie, dit zelfonderzoek, eerlijk zelfonderzoek, om de democratie steeds meer op één lijn te brengen met de idealen die ervoor zorgen dat er in de eerste plaats democratie ontstaat.

Ik zeg dit niet om iemand iets kwalijk te nemen. Als je teruggaat naar de Verenigde Staten, de grondleggers, dan is het wel duidelijk dat enkelen van hen in staat waren om zich af te stemmen op de geascendeerde meesters en bepaalde idealen van ons te ontvangen. Maar ze konden de grotere betekenis ervan niet echt begrijpen en ze konden ze niet naleven. Je ziet zelfs dat enkele grondleggers wel slavenhouders bleven, ook al hadden ze de onafhankelijkheidsverklaring ondertekend dat alle mensen geschapen zijn als gelijken.

Ik neem niemand iets kwalijk. Ik zeg niet dat de democratische naties achterstaan en dat ze dit decennia geleden al hadden moeten doen. Ik zeg alleen dat het tijd wordt om hierover na te denken. En veel mensen die geen studenten van geascendeerde meesters zijn, staan ervoor open om dit te doen. Veel mensen doen dat al. Veel mensen kijken er al naar. Veel mensen in de pers en de media. Er zijn onderzoekers. Er zijn schrijvers, auteurs, die open staan voor die ideeën.

Om één voorbeeld te geven, je ziet dat Polen een van de meest katholieke naties in Europa is, maar de laatste jaren hebben journalisten de pedofilie in de katholieke kerk aan de kaak gesteld. En dat is slechts één voorbeeld van een kerk die beweert dat ze berust op de idealen van Christus, maar systematisch seksueel misbruik van kinderen toestaat, wat duidelijk niet in overeenstemming kan zijn met de idealen van Christus. Tegelijkertijd verdoezelen ze dit, ontkennen ze het, wat wederom niet in overeenstemming kan zijn met de idealen van Christus. Wat zou Jezus zeggen tegen een katholieke bisschop die het seksueel misbruik van priesters verdoezelt en hen naar andere parochies overplaatst? Zou hij hebben gezegd: “Goed gedaan, je beschermt de kerk.” Of zou hij hebben gezegd: “Ga achter mij, Satan, want je bent een belediging voor mij.” Zeg het maar.

De waarheid is dat ik, net als tijdens mijn incarnatie als Thomas Moore en in diverse andere incarnaties, stelling nam tegen machtsmisbruik. Dit betekent niet dat ik altijd een utopisch ideaal was van de volmaakte mens. Omdat ik ook een recente incarnatie had als Akbar, de niet-zo-grote, die heel veel macht gebruikte om gebieden te veroveren en mensen te doden en dergelijke dingen meer. Je ziet dat ik in beide incarnaties met macht te maken had; in de ene zat ik aan de ontvangende kant van macht en ik had ook incarnaties waarin ik in een machtspositie zat. En daardoor kreeg ik de gelegenheid om te demonstreren of ik kon voldoen aan de idealen van mijn andere incarnaties. En dat kon ik niet. En dat is voor veel geascendeerde meesters het geval geweest; toen we geïncarneerd waren, hadden we ook moeite om onze idealen na te leven.

We begrijpen hoe moeilijk het is, daarom neem ik niemand iets kwalijk. Ik zeg dit niet om iemand het gevoel te geven dat hij tekortschiet. Maar het wijst er alleen maar op dat het er, naarmate het leven vordert, naarmate het collectieve bewustzijn wordt verhoogd, steeds gemakkelijker op wordt om je idealen na te leven, vooral in democratische landen. Het is gemakkelijker om je idealen na te leven in een democratie dan in een dictatuur, waar jij op den duur je hoofd zou kunnen verliezen als je opkomt voor je idealen. Of in een werkkamp in Siberië belanden, zoals Navalny in Rusland overkwam.

Naar de samenleving kijken zonder iemand iets kwalijk te nemen
Je ziet dat het gewoon een natuurlijke ontwikkeling is, een natuurlijk gevolg van het verhogen van het bewustzijn en een vooruitgang van de aarde dat democratische naties meer naar zichzelf gaan kijken. Meer bereid zijn om naar zichzelf te kijken, zichzelf te beoordelen en niet in de ontkenning te gaan; niet weigeren om naar zichzelf te kijken. Dit betekent ook dat er behoefte aan is om zich hiervan bewust te worden. Er moet de een groep mensen komen die bereid is om naar de samenleving te kijken zonder de kritische, analytische mentaliteit te hebben waar ik eerder over sprak, waardoor je in wezen het dualiteitsbewustzijn gebruikt om de problemen van het dualiteitsbewustzijn te analyseren.

Wat houdt dat in? Dat je altijd tot de conclusie komt dat het probleem dat jij hebt, dat de samenleving heeft, wordt gecreëerd door een bepaalde groep mensen. En dat zij degenen zijn die moeten veranderen en gedwongen worden om te veranderen, of gedood te worden als ze niet willen veranderen. Met andere woorden, je zoekt een zondebok. Wanneer je een dualistisch probleem analyseert op basis van het dualiteitsbewustzijn, zoek je altijd een zondebok.

En het is geen kwestie van een zondebok zoeken. Het is geen kwestie van anderen de schuld geven en er met je vinger naar wijzen. Er moet een groep mensen – een beweging, organisaties, instituten, schrijvers – komen die naar de samenleving zal kijken zonder iemand de schuld te geven, zonder andere mensen tot zondebok te maken. Dit gebeurt natuurlijk tot op zekere hoogte al in alle democratische landen. Meer in de Scandinavische, Noord-Europese landen dan in veel andere landen. Canada is nog een voorbeeld. In Zuid-Korea bestaat ook die tendens, hoewel die nog niet zo ver ontwikkeld is.

En helaas loopt de Verenigde Staten opnieuw achter bij deze trend. En het loopt achter omdat er zowel rechts als links, heel veel mensen zijn die in een onevenwichtige gemoedstoestand zijn beland waardoor ze anderen de schuld geven, met de vinger wijzen en een zondebok aanwijzen. Nogmaals, ik weet dat we het keer op keer hebben gezegd, maar het is zo’n duidelijk voorbeeld voor degenen die ogen hebben om te zien en oren om te horen. Kijk hoe Donald Trump vanaf zijn komst op het politieke toneel een zondebok zocht, anderen de schuld gaf en erop wees dat die mensen het probleem waren. Als je kijkt naar wat Saint Germain en Jezus hebben gezegd, dan is Trump in principe een voorbeeld van een leider die volledig op zichzelf gericht was; dat is de machtselite natuurlijk ook. Hij zei eigenlijk tussen de regels door: “Iedereen die zich niet aan mij onderwerpt, is een probleem. En degenen die zich aan mij onderwerpen, moeten iets doen aan die andere mensen.” Dat is geen democratie! En dit zal geen enkele natie in de Gouden Eeuw brengen!

Het zal interne conflicten en strijd veroorzaken die de groei naar de Gouden Eeuw alleen maar zullen vertragen. Maar zoals we ook al hebben gezegd, zal dit er nog meer voor zorgen dat het verdeeldheid schept tussen groepen mensen, wat heel gemakkelijk de rol verdoezelt van de machtselite, de financiële, economische machtselite. En dit stelt de machtselite in staat om door te gaan met de rijkdom van de mensen weg te laten sijpelen, waardoor de levensstandaard van de mensen wordt verlaagd. Omdat de mensen het zo druk hebben met elkaar de schuld te geven dat ze niet kunnen zien dat het echte probleem de machtselite is die de economie op een bijna ondoorgrondelijke manier heeft verstoord. Het is in ieder geval bijna niet te bevatten dat dit niet is ontmaskerd. Je kunt natuurlijk niet verwachten dat iemand als Donald Trump, die profijt heeft gehad van het financiële systeem, het aan de kaak stelt of iets doet om het te stoppen. Dit is opnieuw cognitieve dissonantie. Je beweert dat jij een president bent die voor de arbeidersklasse wil zorgen, maar je doet niets aan de machtselite die de arbeidersklasse uitbuit.

Het verleden, het heden en de toekomst van de studentenbeweging van de geascendeerde meesters
Dit zijn wat ideeën die ik belangrijk vond om hier naar voren te brengen. Ik wil zeggen dat ik niet zo vaak via deze boodschapper spreek, omdat andere meesters hier een prominentere rol bij spelen. Maar ik ben erg blij met de beweging, zouden we het kunnen zeggen, die in deze dispensatie is ontstaan. Zoveel mensen, diverse groepen in verschillende landen, die de leringen ter harte nemen, die ze toepassen en de invocaties en decreten opzeggen. Dat wil niet zeggen dat de decreten die we bijvoorbeeld via de Summit Lighthouse gaven, niet krachtig zijn of niet meer krachtig zijn, maar het is wel duidelijk dat decreten die dertig, veertig, vijftig jaar geleden werden gegeven niet zo relevant zijn voor de huidige situatie als de decreten en invocaties die we nu geven, die tegenwoordig worden geformuleerd.

Ik ben natuurlijk ook erg tevreden over de hoeveelheid leringen die naar buiten zijn gebracht. Ik weet dat het voor velen van jullie overweldigend is om ze allemaal te bestuderen. Wij begrijpen dat. We zeggen ook niet dat je ze allemaal moet bestuderen, maar ze zijn nu in ieder geval op het fysieke vlak, op het internet, in de boeken waar mensen ze nu en in de toekomst kunnen vinden. En ze kunnen dienen als katalysator die iemand in beweging zet, maar niet beslist een student van de geascendeerde meesters hoeft te worden, maar wel iemand triggert die enige expertise heeft op een bepaald terrein, zodat hij plotseling, of zij plotseling, een openbaring krijgt. “Nu begrijp ik iets waar ik niet helemaal de vinger op kon leggen, wat ik niet helemaal kon achterhalen! Nu zie ik het! Dit is overduidelijk!” En dan rent de persoon met het idee weg, zonder eer te geven aan waar het vandaan kwam, omdat noch wij, noch de boodschapper, die eer hoeft te krijgen. Het volstaat om te zien dat het idee vrucht heeft gedragen en als het ware in omloop is gebracht.

Dit geeft mij als geascendeerde meester natuurlijk veel voldoening. En het geeft me echt de voldoening voor het werk dat ik ben begonnen in een eerdere dispensatie, waarvan ik de hoofdsponsor was. Zoals sommigen van jullie zullen weten, heb ik mijn sponsoring van die organisatie officieel ingetrokken en heb ik beloofd om mensen te sponsoren die er klaar voor waren. Maar ik had natuurlijk een doel met die sponsoring. En hoewel een deel van dat doel werd gehaald door de mensen in de Summit Lighthouse die de leringen toepasten, die de decreten opzeiden, begin ik nu pas te zien dat mijn doel wordt gehaald door de hogere leringen die we naar buiten brengen over non-dualiteit, over het dualistische bewustzijn, de gevallen wezens, de avatars, het geboortetrauma, het opruimen van de psychologische problemen. En al die dingen konden we dertig, veertig jaar geleden gewoon niet naar voren brengen, omdat het collectieve bewustzijn gewoon nog niet zover was.

Nu zien we een groep studenten die bereid is hun geest voor deze leringen open te stellen en gebruik te maken van de leringen, wat voor ons in feite het fundament is om ze naar buiten te brengen. Je zou kunnen zeggen: “Als we een getrainde boodschapper hebben, een gesponsorde boodschapper, zouden we dan niet in staat moeten zijn om elke lering die we willen naar voren te brengen?” Maar dat is niet het geval. De boodschapper kan de lering misschien wel ontvangen, afhankelijk van zijn of haar bewustzijnsniveau en zijn of haar psychologische problemen heeft opgeruimd, maar er moet een groep studenten zijn die het kan opnemen, die het kan begrijpen en beginnen te implementeren. En er moeten op zijn minst ook mensen in de gewone bevolking zijn die eraan toe zijn om de ideeën te ontvangen zonder te weten waar ze vandaan komen. Het collectieve bewustzijn moet ook op een bepaald niveau zijn, zodat die ideeën niet parels voor de zwijnen zijn. Dit is gewoon de spirituele wet van hoe de geascendeerde meesters leringen naar buiten kunnen brengen op een dichte planeet als de aarde. Er moet een zekere wederkerigheid beneden zijn voor wij iets van boven kunnen uitgeven.

We kijken ernaar uit dat dit momentum wordt opbouwen en voortgezet naarmate steeds meer mensen deze leringen vinden en verspreiden. We hopen natuurlijk dat dit zo blijft en er meer leringen kunnen worden gegeven en dat de leringen die al zijn gegeven een breder publiek kunnen bereiken. Hiermee zal ik jullie verzegelen in de vreugdevolle vlam van de Eerste Straal, de Wil van God, de Kracht van God die IK BEN voor de aarde.