Vrije, open en neutrale Communicatie is van levensbelang voor Democratie

 

Geascendeerde Meester Jezus Christus, 6 juni 2022 – Webinar Democratie en Christusschap

Ik ben de Geascendeerde Meester Jezus Christus. Ik wil het hebben over een van de essentiële aspecten van de groei in het Christusbewustzijn, evenals de groei in democratie.

Woede als tijdelijke onrust in het emotionele lichaam
Jullie kennen allemaal de Dhyani-boeddha’s en dat ze tegengif zijn voor bepaalde spirituele vergiften. Een van deze vergiften is woede en haat. We moeten onderscheid maken tussen wat veel mensen woede noemen en iets wat meer lijkt op een tijdelijke onrust in het emotionele lichaam. Als je naar mijn leven kijkt, dan zie je dat er een situatie in voorkwam waarin ik de tafels van de geldwisselaars omgooide. Er kwam ook een situatie in voor waarin ik een vijgenboom vervloekte. En er was een situatie waarin ik zei: “Waarom noemt je mij goed? Niemand is goed behalve God.”

Vanuit het normale menselijke perspectief zou je kunnen zeggen dat ik in die situaties boos was, maar hoe kan een hoogontwikkeld persoon met een hoog niveau van Christusschap ooit boos zijn? Dit denken veel spirituele mensen tenminste. Maar het emotionele lichaam lijkt op water. Het komt gemakkelijk in beweging, maar zodra iemand het niet meer in beroering brengt, komt het terug in een rustige toestand. Dit bedoelen we niet echt met woede en haat als het om spiritueel gif gaat. Veel mensen hebben door de tijden heen een hoog niveau van spiritueel bewustzijn bereikt, een hoog niveau van Christusschap, en kunnen in bepaalde situaties nog steeds sterk reageren. Ze raken van streek, ze raken geïrriteerd, ze worden boos, ze spreken met luide stem, enzovoort.

Als je emoties worden opgewekt door bepaalde situaties, maar weer afzwakken, en wanneer ze afzwakken, dan lijken ze op water, als er geen teken meer is van de vorige golf, dan is dit niet antispiritueel. En zeker geen geestelijk gif.

Je moet opnieuw begrijpen dat je op een zeer dichte planeet leeft met een enorme hoeveelheid chaos en disharmonie. Je zou kunnen zeggen: “Moet een spiritueel persoon als doel hebben dat hij altijd kalm blijft en nooit van streek raakt?” Zou dat echt moeten? Als je van streek raakt, maar je emoties bedaren en er geen spoor meer van over is dat je van streek was, zal dat dan afbreuk doen aan je spirituele groei? Nee. Hoe kun je rondlopen op een planeet als deze en voorkomen dat je van streek raakt, wat er ook gebeurt?

Dat kan wel als je in de fase van Boeddhaschap bent die de Boeddha heeft getoond toen hij onder de bo-boom zat en werd geconfronteerd met de demonen van Mara. Wanneer je op dat niveau van het pad komt, is het een ideaal om altijd kalm te blijven, maar je kunt alleen kalm zijn als je nergens aan gehecht bent. Maar tot aan die stadia van het pad moet je met een zekere vergevingsgezindheid naar jezelf en andere mensen kijken en zeggen: “Ach, deed het er echt toe? Laten we doorgaan.”

Waar ik nu naartoe wil, is de erkenning dat je van streek kunt zijn, dat je zelfs iets kunt tonen wat we normaal woede zouden noemen, zonder dat je het spirituele gif van woede en haat in je aura, je vier lagere lichamen, hebt opgenomen. Het spirituele gif is iets wat je wezen binnenkomt en daar blijft en zich in veel gevallen ophoopt.

Woede en haat als spiritueel gif
Als je tijdelijk boos bent, maar daarna kalmeert en er geen spoortje van die boosheid meer over is, dan is dat geen vergif. Maar als je boos wordt en er zelfs nadat jij je emoties hebt gekalmeerd, nog sporen van die woede zijn, dan bestaat de herinnering aan wat er is gebeurd nog steeds, dan is er nog steeds gebrek aan vergeving jegens de persoon die je boos heeft gemaakt, en dan is dat een spiritueel gif. Met andere woorden, een gif is iets wat je in de loop van de tijd bij je blijft houden. Het blijft in je emotionele lichaam. Het trekt meer van hetzelfde aan uit de omgeving, van het astrale vlak. En het prikkelt je emotionele lichaam, zodat je de volgende keer sneller boos wordt.

Maar woede en haat beperken zich niet tot het emotionele lichaam, ook al zouden de meeste mensen zeggen dat woede en haat emoties zijn. Het spirituele gif gaat ook naar het mentale lichaam en daar heb je diverse denkprocessen. Het kan bijvoorbeeld rechtvaardigen dat je boos werd, rechtvaardigen dat je boos blijft, rechtvaardigen waarom je die andere mensen niet vergeeft. Dit gaat maar door over hoe slecht die mensen zijn, hoe verkeerd het was wat ze deden en dat ze dat niet zouden mogen doen en dat ze tegengehouden moeten worden. En waarom het misschien verdedigbaar is om drastische maatregelen te nemen tegen die mensen, zelfs als je iets doet waarvan je weet dat het niet in overeenstemming is met de Gouden Regel. Bovendien gaat het ook naar je lagere identiteitslichaam, wanneer je genoeg van dit gif in je aura opneemt. En dan kun jij jezelf heel gemakkelijk gaan identificeren als iemand die tegenover een andere groep mensen staat.

Je ziet in het Midden-Oosten bijvoorbeeld dat veel Arabieren het gif van haat in hun identiteitslichaam hebben, dat ze zichzelf identificeren als mensen die tegen de Joden zijn, die boos zijn op de Joden en dat dit gerechtvaardigd is. Over de hele wereld zie je hiervan talloze voorbeelden. Je ziet ook Joden die de Arabieren haten, of de Palestijnen, enzovoort. Er bestaat onderscheid omdat het spirituele gif van haat in de loop van de tijd blijft hangen en niet alleen je emotionele lichaam beïnvloedt, maar ook je mentale lichaam en je identiteitslichaam.

Cognitieve dissonantie: mensen martelen in naam van Christus
Wat is een van de gevolgen van het geestelijke vergif dat haat is? Welnu, dat het natuurlijk tegen de Gouden Regel in gaat. Je denkt misschien dat je een christen bent; je denkt misschien dat je de Gouden Regel volgt als het om andere christenen gaat. Maar er zijn ook slechte mensen die misschien zelfs de zaak van Christus tegenwerken, volgens jouw kerk. En op hen hoef je de Gouden Regel niet toe te passen, want het is oké om ze op een kruistocht te doden. En zelfs Jezus zou dit goedkeuren.

Ga eens terug naar de middeleeuwen. Daar zijn inquisiteurs die de hele dag mensen martelen. En na die dag gaan ze naar de kerk en knielen voor de gekruisigde Christus, zoals ik eerder heb beschreven, en die er dan zeker van zijn dat ik goedkeur wat ze uit mijn naam deden. Dit komt omdat hun geest was beïnvloed, was overweldigd door het spirituele gif van haat. In hun gedachten vonden ze dat het gerechtvaardigd was. En in hun identiteitsgeest identificeerden ze zichzelf als mensen die de zaak van Christus dienden, zelfs door iets te doen wat inging tegen wat Christus zei: “De andere wang toekeren”, enzovoort.

Je ziet dat er sprake is van vervorming en het gevolg van al dat spirituele vergif is dat het leidt tot cognitieve dissonantie. Je hebt een selectieve visie waardoor je tegelijkertijd twee onverenigbare opvattingen kunt hebben, zoals: Je bent een goede christen, maar je hebt het recht om moslims of ongelovigen of ketters of katholieken of protestanten, of anderen, te doden.

Haat in een bevolking en de vrijheid van meningsuiting
Natuurlijk werkt het spirituele gif van haat ook je groei naar Christusschap tegen. Je mag, zoals ik al zei, geloven dat je een goede christen bent, je mag zelfs geloven dat je een goede student van de geascendeerde meesters bent die een bepaald niveau van Christusonderscheid heeft, maar als je dat spirituele gif van haat in je drie hogere lichamen hebt, dan heb je geen Christusschap en kun je niet naar Christusschap toe groeien. Je gaat eigenlijk in de tegenovergestelde richting, ongeacht wat jij denkt.

Als we dit op democratieën toepassen, dan zie je, aangezien een democratie berust op enige erkenning van de Gouden Regel en dus de fundamentele menselijkheid, dat haat natuurlijk ingaat tegen de democratische principes, het democratische proces. Als een bevolking te veel haat bezit, dan kan een democratie niet goed functioneren. Ze hebben misschien een democratische regeringsvorm, maar de haat, vaak versterkt door andere spirituele vergiften, zal het democratische proces in werkelijkheid ondermijnen. Je kunt dit heel duidelijk zien in de Verenigde Staten door de twee blokken, de linkervleugel, de rechtervleugel, de extreme Democraten, de extreme Republikeinen, en dat er aan beide kanten haat is.

En dit stopt het democratisch proces. Waarom? Wat is een van de fundamenten van een goed functionerende democratie? Veel dingen zijn gebaseerd op democratische rechten, en een van deze rechten is de vrijheid van meningsuiting. En de mensen denken dat vrijheid van meningsuiting betekent dat je alles kunt zeggen wat je wilt en dat niemand je ervan mag weerhouden om iets te zeggen, en niemand mag er bezwaar tegen hebben dat je iets zegt. Maar als je die mening hebt, dat je vrij moet zijn om te zeggen wat je wilt en dat niemand er bezwaar tegen mag maken, dan is dit het spirituele gif van haat dat cognitieve dissonantie veroorzaakt.

Ten eerste betekent vrijheid van meningsuiting gewoon niet dat je alles mag zeggen wat je wilt. Vrijheid van meningsuiting betekent ook dat je de vrijheid hebt om iets niet te zeggen, de vrijheid om te zwijgen. Omdat je ziet dat wat je wilde zeggen, niet in overeenstemming was met de oproep om ‘anderen goed te behandelen’. Terugblikkend op iemand in mijn positie en spijt hebben dat je iets niet hebt gezegd, dan zou ik willen dat ik ook had gezegd: “Zeg tegen anderen wat je wilt dat anderen tegen jou zeggen.” Omdat veel mensen niet hebben begrepen dat ‘anderen goed behandelen’ ook van toepassing is op wat je tegen anderen zegt.

Wat betekent dit? Het betekent dat je niet uit woede en haat spreekt. Nogmaals, het is een moeilijke planeet, mensen zullen van streek raken. Maar als je tijdelijk van streek bent en je zegt iets tegen een ander met een bepaalde emotionele lading, dan is dat één keer, als je er maar uit komt als je emoties eenmaal gekalmeerd zijn, en misschien ben je dan bereid om je excuses aan te bieden of in ieder geval op een normale toon tegen iemand te praten. Maar als die woede en haat aanhoudt, en jij woorden spreekt die je een lagere kwaliteit geeft, dan maak je karma. Ik heb dit zelfs beschreven toen ik zei dat als je met je broer praat en Raka zegt, je de gouden regel niet opvolgt. Je maakt karma, dat zei ik toen niet, maar op een impliciete manier wel.

Het concept haat zaaien in het publieke debat
Tegenwoordig zie je in sommige democratische landen dat het concept haat zaaien wordt erkend. Er zijn een paar landen, de meer ontwikkelde landen, die zich hier zeer van bewust zijn, waarin het een deel uitmaakt van het publieke debat en waarin zelfs de regering bepaalde maatregelen heeft genomen om haat zaaiende uitlatingen te beperken. De media hebben ook bepaalde maatregelen genomen om hatelijke uitspraken te beperken. Dat besef is er. Dit is vooral het geval in veel Europese landen waar nog steeds veel mensen zijn die zich de nazipropaganda en hatelijke uitspraken van de nazi’s tegen de Joden herinneren die tot de Holocaust hebben geleid. Veel Europese landen zijn zich hier veel meer van bewust en hebben daarom bepaalde maatregelen genomen om haat zaaien te beperken. De bevolking beseft nog beter dat jij geen dingen met boosheid over andere mensen moet zeggen en zeker niet op een hatelijke manier. Je uit dit soort haat niet op grond van een ras of religie of nationaliteit, of wat dan ook.

In dit opzicht zijn de Verenigde Staten duidelijk nog niet zo ver. Er worden meer hatelijke uitspraken in de Verenigde Staten gedaan, dat is al langer zo geweest, helemaal tot aan de burgeroorlog en de nasleep van de kwestie van de slavernij en de behandeling van Afro-Amerikanen door de blanke suprematistische meerderheid. Er is nog steeds een blanke suprematistische minderheid in de Verenigde Staten die haat in hun emotionele, mentale en identiteitslichamen hebben tegen Afro-Amerikanen, tegen Mexicaanse Amerikanen, tegen Aziatische Amerikanen, die geen van deze groepen natuurlijk als Amerikanen beschouwen.

Je ziet dat dit na vele jaren aan de oppervlakte is gekomen waardoor Amerika aanzienlijke vooruitgang heeft geboekt om die raciale vijandigheid te overwinnen. Het begint nu weer op te komen en is natuurlijk versneld door het presidentschap van Trump en de nasleep van de verkiezingen van 2020. Hoewel ras hierin niet directe een rol speelde, zie je dat veel mensen die op de verkiezingsleugen van Trump zijn ingegaan en die geloofden, blanke suprematisten zijn. Ze hebben misschien een christelijk wereldbeeld dat het christendom de superieure religie is. Als je naar hen kijkt, als je naar hun aura kijkt, dat zit er een zeer grote poel van woede en haat – het spirituele vergif van woede en haat – in hun emotionele lichaam, in hun mentale lichaam en in hun lagere identiteitslichaam. Het zit er gewoon. Als je het kunt zien, als je energie kunt voelen, dan valt dat niet te ontkennen. Als je dat niet kunt, dan kun je het natuurlijk wegredeneren. Maar als je energie kunt zien en voelen, dan is het er onmiskenbaar.

Aan de linkerkant zie je dat sommigen radicaler zijn, Democraten of liberalen, hoe je ze ook wilt noemen, die ook woede en haat koesteren tegen degenen die zij als hun tegenstander zien, de conservatieven, degenen die altijd verandering tegenwerken, zoals zij het zien, enzovoort. Het punt is dat deze energie van woede en haat in de afgelopen tien jaar in de Verenigde Staten een extremere uitdrukkingsvorm heeft gekregen om het zichtbaar te kunnen maken voor het Amerikaanse volk en de mensen de lessen op de Harde Leerschool te geven, waardoor die woede en haat zich blijft opbouwen totdat ze de situatie onder ogen zien: hoever zullen we dit laten komen? Zullen we toestaan dat het geweld veroorzaakt, misschien wel een burgeroorlog? Hoe ver mag dit gaan?

Geweld als vorm van communicatie
Je ziet dat men zich daar natuurlijk enigszins van bewust is. Veel mensen maken zich zorgen, veel mensen proberen er iets aan te doen. Maar met beperkt succes. Facebook, Twitter en Instagram hebben natuurlijk geprobeerd hatelijke uitspraken te beperken, hebben geprobeerd complottheorieën en ongegronde beweringen te beperken. Maar het succes is beperkt. De woede neemt nog steeds toe en zoals we al zeiden, zie je dat ook aan het aantal schietpartijen dat plaatsvindt. Dit zijn mensen die overweldigd worden door de woede en haat in het collectieve bewustzijn, waardoor ze het gevoel krijgen dat ze naar een wapen moeten grijpen.

Wat gebeurt er als iemand een school binnengaat en begint te schieten? Hoe wreed het ook lijkt, maar dit is eigenlijk een heel ruwe poging tot communicatie. Deze persoon – je ziet dat het voornamelijk mannen zijn – voelt in gedachten dat zijn frustratie het punt heeft bereikt waarop hij zichzelf niet meer kan beheersen. Maar hoe is hij zover gekomen? Omdat hij met niemand heeft kunnen communiceren. Niemand heeft hem gehoord. En je herinnert je misschien dat Poetin ook zei dat er niet naar hem was geluisterd; daarom moest hij Oekraïne binnenvallen en beginnen te schieten. Wanneer die frustratie op een bepaald niveau komt, hebben mensen het gevoel dat ze niet door woorden kunnen worden gehoord, dus moeten ze door een geweer worden gehoord, door geweld.

Dit zie je ook bij demonstraties en rellen, waarin een groep mensen een bendegeest krijgt en ineens begint winkels aanvallen, de politie aanvalt, enzovoort. Het maakt niet uit of ze zich aan deze of gene zijde van het politieke spectrum bevinden. Elke keer dat er geweld in een demonstratie ontstaat, komt dat omdat mensen hun beheersing hebben verloren, maar daarachter zit het gevoel hebben dat er niet naar hen wordt geluisterd. Ze kunnen niet communiceren. Niemand zal hun woorden horen, dus moeten ze hun frustratie met geweld uiten.

Dit komt natuurlijk omdat hun geest wordt overmand door die woede en haat, het spirituele gif. Maar wat is het effect van dit spirituele gif? Dat het de communicatie afsluit. Wanneer mensen dit spirituele gif in hun aura hebben laten opbouwen, kunnen ze niet communiceren. Ze kunnen zichzelf niet uiten en ze kunnen niet omgaan met andere mensen die het niet met hen eens zijn. Met andere woorden, ze zijn niet vrij om zich te uiten op een neutrale manier, want dat is constructieve communicatie. Maar ze kunnen ook niet constructief reageren op andere mensen die het niet met hen eens zijn. In veel gevallen zijn deze mensen gestopt met communiceren en zouden ze het gevoel kunnen hebben dat niemand naar hen heeft geluisterd.

Maar in veel gevallen hebben ze hun zorgen, hun gevoelens, niet echt geuit. Dit zie je vaak op Facebook wanneer iemand iets plaatst en iemand anders het er niet mee eens is en met een korte opmerking komt die de mening van de andere persoon erg afwijst, en die twee een tijdje over en weer praten. Maar uiteindelijk geven ze het gewoon op en zeggen: “Die persoon is mijn vriend niet meer. Ik wil niet eens met hem praten.”

In Amerika – natuurlijk ook in andere landen, maar vooral in Amerika – zie je de zeer sterke neiging dat mensen zich opsplitsen in verschillende kampen en dat ze stoppen met praten over bepaalde kwesties. Je ziet het in gezinnen, waarin mensen zijn die niet met elkaar kunnen praten, of het nu over de verkiezingen gaat, of over politiek, of over vaccinaties of het dragen van maskers, wat ook maar. Je ziet dat mensen gewoon stoppen met communiceren. Ze stoppen zelfs met proberen te communiceren. En ze hebben natuurlijk het gevoel: “Het komt omdat andere mensen niet naar mij willen luisteren. Ze zijn het niet met me eens. Ze zijn tegen alles wat ik zeg.”

Zoals ik al zei, is dit in de eerste plaats het effect van een spiritueel gif. Als je dit spirituele gif hebt, word je verblind. Je emoties worden opgewekt, je mentale geest kan niet helder, objectief, denken en je identiteitslichaam kan geen verbinding maken met het feit: “Maar dit zijn mijn familieleden, dit zijn mijn landgenoten. Zijn we niet allemaal mensen? Zijn we hoe dan ook niet allemaal christenen, zonen en dochters van God?” Je kunt niet zien wat jou verbindt met andere mensen. Je ziet alleen de verschillen. Dit betekent dat je iets projecteert, want dat is één effect van alle spirituele vergiften. Je projecteert iets naar buiten. Het probleem is daarbuiten. Omdat het spirituele gif je ervan weerhoudt om in de spiegel te kijken. Het voorkomt dat je er zelfs maar aan denkt dat er een balk in je eigen oog, zelfs een splinter, een heel klein splintertje, in je eigen oog zou kunnen zitten. Je kunt je dit niet voorstellen, wanneer je verblind bent door het spirituele gif.

De behoefte aan vrije en neutrale communicatie
Maar wat is democratie? Wat voor communicatie heb je in een dictatuur? Je hebt eenrichtingsverkeer, top-down communicatie. De dictator verklaart: “Dit is de manier waarop het gaat.” En alle mensen moeten gehoorzamen of verschillende repercussies ondergaan, van de dood tot gevangenschap tot marteling, wat dan ook. Dit is eenrichtingsverkeer. Er komt geen feedback bij de dictator, zeker niet van het volk. Wat is democratie? Is het niet een poging om een samenleving tot stand te brengen waarin sprake is van communicatie in twee richtingen? De leiders communiceren iets naar de mensen, maar de mensen communiceren ook iets terug, niet alleen door te stemmen, maar ook op vele andere manieren. Maar is het alleen een kwestie van communicatie tussen de leiders en de mensen? Nee natuurlijk niet, het is ook een kwestie van communicatie tussen de mensen, de mensen communiceren onderling, anders kan een democratie niet functioneren.

Je zou kunnen zeggen dat de vrijheid van meningsuiting een van de democratische rechten is die in veel grondwetten is vastgelegd. Maar achter die uiterlijke uitdrukkingsvorm zit een grotere waarheid, en dat is vrije communicatie, open communicatie, neutrale communicatie, niet-giftige communicatie. We hebben het al eerder gezegd, in een dictatuur worden problemen opgelost met geweld en dwang. Een democratie is een poging om een regeringsvorm te krijgen waarin problemen zonder geweld kunnen worden opgelost. Maar dat kan maar op één manier, namelijk door middel van communicatie.

Tolerantie voor verschillen is een fundament voor een democratie
Er moet vrije communicatie tussen de bevolking komen totdat er geleidelijk een soort begrip ontstaat. Misschien zijn niet alle mensen het ermee eens, maar ze zien de menselijkheid in de mensen die het niet met hen eens zijn en begrijpen dat zij ook een standpunt hebben en dat ze niet per se moeten worden gedwongen of onderdrukt of gedood of naar Siberië moeten worden gestuurd. Op die manier respecteren ze het recht van die mensen om anders te zijn. Dat gebeurt als er neutrale communicatie is. Je hebt meer begrip en tolerantie voor verschillen. Je kunt in een democratie niet verwachten dat iedereen het ermee eens zal zijn of dat iedereen hetzelfde zal zijn of op dezelfde manier wil leven. Een van de fundamenten van een democratie is daarom tolerantie voor verschillen.

Dit is natuurlijk ook een van de belangrijkste aspecten van Christusschap. Zoals we eerder hebben gezegd, is het op de lagere niveaus van Christusschap in theorie mogelijk dat een student van een geascendeerde meester een volgeling van Trump is en beweert dat hij Trump volgt omdat hij Christusonderscheid heeft, en iemand anders tegen Trump kan zijn, of tenminste geen aanhanger van Trump en ook beweren dat dit berust op zijn niveau van Christusonderscheid. Ze kunnen dan tegengestelde standpunten hebben en beiden denken dat ze Christusonderscheid hebben, maar het is een lagere vorm van Christusonderscheid, zoals we al vele malen hebben uitgelegd. Wanneer ze op een hoger niveau komen, maken ze verbinding. Ze zien de menselijkheid in elkaar en begrijpen dat het probleem eigenlijk niet zo belangrijk is.

Wat zie je als je op de hogere niveaus van Christusschap komt? Zoals we hebben gezegd, is de Christusgeest uiteindelijk bedoeld om mensen te helpen ontsnappen aan gescheidenheid, de dualiteit en verdeeldheid, door steeds meer niveaus van eenheid te gaan zien. Naarmate je groeit in Christusschap, kijk je verder dan de verschillen en daardoor begrijp je: “Is het standpunt echt zo belangrijk? Is het zo belangrijk dat deze of die persoon president is? Is het zo belangrijk of ik een doekje voor mijn mond draag als ik naar de winkel ga als de overheid dat voorschrijft? Kan ik niet aan de keizer geven wat van de keizer is en aan God wat van God is? Kan ik andere mensen niet goed behandelen als ze het recht hebben om anders te zijn dan ik, als ze een ander standpunt hebben?”

In het ideale geval mensen zouden mensen die naar Christusschap toe groeien, in staat moeten zijn om open en neutraal te communiceren, zelfs als ze het over bepaalde kwesties oneens zijn. Met andere woorden, de emotionele lading zou er niet eens moeten zijn die je zo vaak ziet als mensen proberen te communiceren. Waar komt die lading vandaan? Het is eigenlijk een spiritueel gif dat de communicatie blokkeert. Wat je hier ziet, om weer terug te komen op de situatie in de Verenigde Staten, is de opkomst van blokken mensen die dit gif van haat hebben ingenomen en daarom mensen die andere standpunten hebben dan zij, niet tolereren. Ze denken dat deze mensen dom zijn, of ze haten hen ronduit. En dit is natuurlijk een groot gevaar voor elke democratie.

Je kunt door de geschiedenis heen andere voorbeelden zien, waaronder Noord-Ierland, waar de protestanten en de katholieken elkaar haatten en met bommen begonnen te praten in plaats van een gesprek in woorden te voeren. Nogmaals, dit kwam omdat het spirituele gif de gedachten van die mensen zo had overgenomen dat er geen open en neutrale communicatie kon zijn. Nogmaals, wanneer er open en neutrale communicatie is, dan houdt dat niet beslist in dat je het uiteindelijk eens zult worden over kwesties, maar dat je in staat bent om andere mensen te benaderen op basis van de Gouden Regel: doe aan anderen wat je wilt dat ze aan jou doen. Wil je, als je katholiek bent in Noord-Ierland, dan dat de protestanten bommen naar je gooien? Hoogstwaarschijnlijk niet. Waarom zou je dan zelfs maar overwegen om hen dat aan te doen?

Democratie kun je niet als iets vanzelfsprekends beschouwen
Het is absoluut essentieel voor elke democratie dat er open communicatie is. Als dat niet het geval is, zal een democratie gemakkelijk in een neerwaartse spiraal komen, waardoor de vijandigheid opbouwt totdat de mensen het niet langer in woorden kunnen zeggen, dus beginnen ze het te zeggen met aanvalsgeweren of andere gewelddadige middelen die zij tot hun beschikking hebben. Natuurlijk zijn er veel mensen die zich hiervan bewust zijn, die dit kunnen zien. Als studenten van geascendeerde meesters kun je het beeld vasthouden, de oproepen doen, dat steeds meer mensen de noodzaak ervan zullen inzien dat deze haat, deze storing in de communicatie, aangepakt moet worden. Ze hoeven niet te beginnen over spirituele vergiften. Het is voldoende om gewoon te kijken en te zeggen: “Als er een zo’n haat is, wordt de communicatie verbroken. En als de communicatie uitvalt, gaat de democratie kapot. Dus, wat kunnen we doen?”

Het besef moet er komen – en dit is het thema dat ten grondslag ligt aan alles wat we hier op deze conferentie hebben gezegd – dat je democratie niet als iets vanzelfsprekends kunt beschouwen. Er zijn krachten die de democratie willen vernietigen. Er zijn externe krachten, maar nog belangrijker, er zijn interne krachten. De externe krachten kunnen de democratie niet vernietigen tenzij democratieën al verdeeld zijn door de interne krachten. Er moet een groeiend besef komen dat democratie de moeite waard is. Het is de regering van de toekomst. Het is een vooruitgang vergeleken met de dictaturen die we in het verleden hebben gezien, die de ene ramp na de andere veroorzaakten. We moeten de democratie beschermen en dat kan betekenen dat je bepaalde stappen moet zetten. De overheid, de media, maar ook de mensen zelf, zullen bepaalde maatregelen moeten nemen om dit tegen te gaan.

Zoals ik al zei, geeft een democratie vrijheid. Maar iemand met kwade bedoelingen kan misbruik maken van die vrijheid, profiteren van die vrijheid, om de democratie te ondermijnen, zoals de trollenfabrieken in Rusland en China al jaren doen, zoals veel andere mensen met kwade bedoelingen al jarenlang doen. Er zijn mensen die opzettelijk complottheorieën in het leven hebben geroepen, simpelweg omdat hun geest wordt overgenomen door gevallen wezens en demonen op het astrale vlak, die alleen maar chaos en disharmonie willen creëren. Vaak is het niet eens iemand die zich zorgen maakt over de democratie. Het maakt hen niet uit of het democratie is of niet. Ze willen gewoon chaos en woede en haat tussen de mensen scheppen opdat ze de energie van mensen kunnen stelen. Ze hebben niet eens een goede agenda die verder gaat dan alleen het stelen van de energie van mensen.

Het besef moet ontstaan dat een democratische regering zich hier bewust van moet worden, zoals ik al zei, om wel zo onschuldig te blijven als een duif, maar zo wijs te worden als een slang, en je begrijpt dat je het niet als iets vanzelfsprekends kunt beschouwen dat een democratie tot in het oneindige wordt gehandhaafd. Je moet bereid zijn om te kijken naar de krachten die zich tegen de democratie verzetten en je land tegen hen beschermen. Dit betekent zelfs dat jij jezelf moet beschermen tegen de mensen in je eigen land die verleid zijn tot een denkwijze die eerlijk gezegd antidemocratisch is.

Als je een andere groep mensen haat, dan is dat een antidemocratische manier van denken. Als je gelooft dat een grote samenzwering de verkiezing van je president heeft gestolen, dan is dat ook een antidemocratische manier van denken omdat je de democratische instituten niet erkent. Je houdt je eed niet echt als je die had afgelegd om de grondwet tegen alle vijanden te beschermen. Je bent een binnenlandse vijand van de grondwet als je de leugen beweert en verspreidt dat het verkiezingsstelsel is overgenomen door een grote samenzwering en niet functioneert en dat de mensen niet eerlijk zijn, enzovoort. Dit is allemaal antidemocratisch. Hier kan echt geen twijfel over bestaan, tenzij je geest beïnvloed is door die vergiften en de leugens die worden verspreid door die gevallen wezens die geen scrupules hebben om te liegen omdat zij tot doel hebben om de democratie te ondermijnen.

Een fundamentele zwakte van democratie
Ik heb het eigenlijk over de essentie om beter je best te doen om naar een niveau van Christusschap op te klimmen waarop je verder gaat dan de simplistische interpretaties en de simplistische opvattingen. Nu zou je kunnen zeggen dat ik, toen ik de basis legde voor het Vissentijdperk door de Gouden Regel te geven, anderen goed te behandelen, beweerde dat dit de basis moest worden voor democratie, maar aan de andere kant brengt de Gouden Regel democratieën in feite in gevaar. Als een samenleving gebaseerd is op de Gouden Regel, heeft ze een fundamentele zwakte ten opzichte van samenlevingen die bereid zijn te profiteren van die Gouden Regel. Dit heeft te maken met hetzelfde oude liedje: als je een ander goed behandelt, en die persoon misbruik van je maakt door je eigendom te stelen of je zelfs te vermoorden, wat heb je er dan aan om de Gouden Regel op te volgen? Waarom had je dan de Gouden Regel moeten volgen?

Er zijn veel mensen die zich zelfs van het christendom hebben afgekeerd, maar ook van de Gouden Regel; veel mensen met andere religies, omdat alle religies wel een versie van de Gouden Regel hebben, hebben zich ervan afgekeerd omdat andere mensen niet zo hebben gereageerd op hun acties. Ze behandelden andere mensen goed, maar andere mensen beantwoordden die gunst niet. Dan gaan ze twijfelen aan het principe van de Gouden Regel. Er zijn veel christenen die in een gemoedstoestand zijn gekomen waarin ze zeggen: “Ik moet gewoon altijd aardig zijn tegen andere mensen. Dan kan ik niets fout doen. Wat zij ook doen, ik moet steeds aardig blijven. Ik moet de andere wang toekeren, en ik moet de andere wang blijven toekeren.”

Wijs zijn als een slang
Nogmaals, er zijn niveaus van Christusschap. Wat gebeurt er op de lagere niveaus? Welnu, misschien heb je nog steeds momentum uit vorige levens waardoor je de andere wang niet toekeert of niet op dezelfde manier reageert, maar reageert op basis van oog om oog en tand om tand. Om dat momentum te doorbreken moet je misschien een periode doormaken waarin je besluit: “Ik zal altijd de andere wang toekeren, wat andere mensen ook doen”. Omdat dit het momentum doorbreekt en als je daar eenmaal vrij van bent, kun je op een hoger niveau van onderscheidingsvermogen komen waardoor jij je realiseert dat de Gouden Regel eigenlijk niet op zichzelf staat.

Wanneer je op een hoger niveau van Christusschap komt, word je wijs als een slang. Je realiseert je dat er slangen zijn en dat ze de Gouden Regel niet opvolgen. En het is niet waarschijnlijk dat ze in de nabije toekomst de Gouden Regel beginnen op te volgen. Als je een democratische natie hebt die berust op de Gouden Regel en waar de meeste mensen zich aan de Gouden Regel houden, en waar de regering zich aan de Gouden Regel bij haar eigen burgers houdt, dan bestaat de tendens dat die natie wil geloven dat ze zich ook aan de Gouden Regel kan houden bij andere naties. Dit kun je doen bij andere democratische naties, maar niet bij een dictatuur die een slechte bedoeling heeft; of de democratie vernietigen, of jouw grondgebied veroveren.

Nu begrijp je wel dat dit een wankel evenwicht is, en ik begrijp dit heel goed. Het is een wankel evenwicht. Terugkomend op Hitler zou je kunnen zeggen: “Had de rest van Europa gewoon kunnen zeggen: “We zullen de andere wang toekeren. We laten Hitlers tanks binnenrollen. Ze kunnen het overnemen en zien hoe het gaat. Misschien kunnen we van Hitler een aardig persoon maken als we hem laten zien dat wij hem de andere wang toekeren.”” Ten eerste is dat niet waarschijnlijk bij een gevallen wezen, maar bij het Duitse volk had het wel kunnen gebeuren. Zoals we eerder hebben gezegd, had dit het nazisme uiteindelijk kunnen vernietigen. Het zou wel veel langer hebben geduurd dan vijf jaar. Er zouden ook een aantal zeer ernstige gevolgen zijn geweest, maar het had gekund.

Ga nu eens terug naar de tijd van de Sovjet-Unie, die de ideologie had om het communisme over de hele wereld te verspreiden, wat in feite de grootsheidswaan van de Russen was om de hele wereld te willen beheersen. Wat zou er gebeurd zijn als het Westen zich niet had verzet tegen de verspreiding van het communisme? Nogmaals, Stalin zou niet zijn getransformeerd, maar hij had niet het eeuwige leven. Wat zou er gebeurd zijn? Zou de hele wereld tegenwoordig dan communistisch zijn geweest? Nee, natuurlijk niet. Gedeeltelijk omdat het communistische systeem, zoals aangetoond door de Sovjet-Unie, zichzelf niet in stand kon houden, maar ook omdat er een transformatie in bewustzijn zou hebben plaatsgevonden, enzovoort.

Toch zou het wijdverbreide negatieve consequenties hebben gehad. Ik zeg niet dat het Westen dit had moeten doen. Ik zeg ook niet dat Oekraïne de andere wang had moeten toekeren en de tanks van Poetin binnen had moeten laten, want nogmaals, mensen moeten reageren met hun bewustzijnsniveau. Je hebt een bepaald bewustzijnsniveau waarop je kunt zeggen: “Nu moeten we wijs zijn als slangen. We moeten naar de feiten kijken. We moeten erkennen dat er landen zijn, dat er leiders zijn in landen, die negatieve bedoelingen hebben wat betreft democratie.”

De Gouden Regel van democratie
Zoals we al zeiden, was er een periode waarin het een begrijpelijke reactie was dat de westerse landen Poetin het voordeel van de twijfel gaven. Het was opnieuw een uitdrukking van het collectieve bewustzijn. Maar nu hij zichzelf zo duidelijk heeft blootgegeven dat niemand het kan missen, is het tijd om naar een hoger niveau van onderscheidingsvermogen te gaan, door eenvoudigweg te zeggen: “We moeten onszelf beschermen. We kunnen niet toestaan dat andere landen met kwade bedoelingen, of dat zelfs mensen met kwade bedoelingen in ons eigen land, profiteren van de democratische vrijheden.” Met andere woorden, dit is het gewoon. Je zou kunnen zeggen dat de Gouden Regel van democratie is: een democratische regering is bedoeld om de rechten en vrijheden van haar bevolking te garanderen, wat betekent dat die regering niet kan toestaan dat een macht de rechten en vrijheden van haar eigen bevolking wegneemt. Of dit nu een externe macht is zoals Poetin, of een interne macht zoals Donald Trump, of de complottheoretici, of de media die zichzelf in een propagandamachine hebben veranderd, je kunt dit niet toestaan omdat het schadelijk is, het een gevaar is voor het voortbestaan van de democratie.

Hogere niveaus van Christusonderscheid in de ontwikkeling van democratie
Dit betekent niet dat ik nu zeg dat dit het allerhoogste niveau van Christusschap en Christusonderscheid is. Zoals we eerder hebben besproken, kunnen er hogere niveaus komen waarop enkele democratische naties zeggen: “We zullen het hele leger opgeven. We zullen stoppen met het leger.” Er zijn misschien mensen die zeggen: “We willen de natiestaat die we tot nu toe hebben gehad niet. We willen samenwerken met andere staten en een soort regio vormen.”

In de EU zie je zelfs dat ze streven naar een vorm van eenheid, ook al is dat een moeilijke opgave. Er kan een moment komen waarop een natie zo’n bewustzijnsniveau heeft bereikt dat ze erop kan vertrouwen dat als ze de andere wang toekeert, zelfs naar een agressor, de terugkerende stroom van het universum naar die agressor ervoor zal zorgen dat ze de natie of de mensen niet kunnen vernietigen. Er zijn diverse niveaus. Het is duidelijk dat er geen democratie is die zich helemaal op dat niveau bevindt waarop ze kan zeggen: “We gaan op God vertrouwen en onze wapens neerleggen.” Maar dat betekent niet dat het in de toekomst en in de Gouden Eeuw niet zal gebeuren; er zal zeker een moment komen waarop veel naties hun nationale verdedigingsmiddelen zullen opgeven. Er zal een interim-periode moeten komen waarin je een soort collectief leger vormt dat tegen dictators kan werken die plotseling andere naties aanvallen.

De democratische verantwoordelijkheid van het volk
Niettemin is het noodzakelijk om te begrijpen dat een democratie haar eigen burgers moet beschermen tegen degenen die de vrijheid en de rechten van die burgers willen afnemen. Anders neemt een democratische regering haar verantwoordelijkheid niet. Maar de mensen moeten natuurlijk ook hun verantwoordelijkheid nemen en bewust worden. We zeggen niet dat dit betekent dat de democratische regeringen nu dit soort taal en dat soort taal moeten verbieden: “Je mag dit niet zeggen, en je mag dat niet zeggen, en je mag dit niet op Facebook plaatsen, en je kunt dat er niet op zetten.” Want dat zou neerkomen op censuur om deze agressieve kracht te bestrijden. Het is ook nodig dat de bevolking, de mensen, zichzelf daarin onderwijzen, zich bewust worden van wat er gebeurt, zich bewust worden van trollen en trollenfabrieken en mensen met kwade bedoelingen, en daarom zeggen: “Ik laat me hier niet in meeslepen. Ik laat me hier niet in meeslepen.”

Heel veel mensen die in de complottheorieën zijn gezogen, komen na enige tijd tot de conclusie dat het niets positiefs heeft opgeleverd. Het heeft hen alleen maar in een negatieve spiraal gebracht waardoor ze niet eens echt leefden omdat ze zo van streek waren, hun gedachten waren hier zo op gefocust, hun emoties waren zo geagiteerd, dat dit geen manier van leven was. Dit bewustzijn kan zich verspreiden. Mensen kunnen dit communiceren en zeggen: “Luister, ik heb dat gedaan. Ik begrijp je frustratie, maar dit is gewoon niet de juiste manier. Het is een doodlopende weg, en het zal je alleen maar afbreken.”

Er moet een groeiend bewustzijn ontstaan, groeiende bereidheid, om zich uit te spreken. En iets moet op een neutrale manier worden gezegd zodat we een manier kunnen vinden om over problemen te praten zonder te worden overgenomen door de haat die ervoor zorgt dat we de communicatie afsluiten. Het besef moet ontstaan dat communicatie van levensbelang is in een democratie. Maar het moet open en neutrale communicatie zijn, niet emotioneel geladen omdat de mensen zo gehecht zijn aan een bepaald standpunt dat iedereen die het niet met hen eens is, niet langer als mens wordt gezien. En daarom hoeven we anderen niet zo te behandelen en die mensen de andere wang toekeren. Omdat we zo verblind zijn door deze haat, dit gif, dat we ze niet eens meer als mensen kunnen zien. Dit bewustzijn moet er dus komen.

De ideologische gemoedstoestand versus tolerantie
Zoals we al zeiden, waar gaat democratie eigenlijk om? Gaat het om standpunten en fysieke resultaten? Nee, het gaat om mensen. Het gaat over de groei in bewustzijn van de mensen. Jij, als individu, als jij in een bevooroordeelde gemoedstoestand bent, deze geagiteerde gemoedstoestand, wat Gautama Boeddha in zijn boek de ideologische gemoedstoestand noemt, dan groei je niet. Als je een student van de geascendeerde meesters bent, kun je onze leringen bestuderen zoveel je wilt, maar als je deze energie in je vier lagere lichamen hebt zitten, groei je niet. Dat kan niet. Andere mensen groeien natuurlijk niet. Ze komen ook niet hun democratische verantwoordelijkheid na. Ze doen zichzelf pijn. Ze doen anderen pijn. Het is gewoon een neerwaartse spiraal die mensen kunnen gaan begrijpen en zeggen: “Genoeg. We moeten een manier vinden om te communiceren. We moeten een bepaalde basis vinden voor communicatie, dingen waar we het over eens zijn: zelfs dat democratie belangrijk is, we zijn allemaal mensen, we zouden hier allemaal mogen zijn.”

Je begrijpt dat het allemaal om tolerantie draait. Naarmate je groeit in Christusschap, vergroot jij je tolerantie voor mensen die anders zijn. Je verhoogt zelfs je tolerantie voor de gevallen wezens omdat je het niet nodig vindt om fysiek de strijd met hen aan te gaan om hen fysiek te vernietigen. Je vindt het niet nodig om een gevecht aan te gaan om te bewijzen dat ze ongelijk hebben. Deze boodschapper is tijdens zijn leven meerdere keren geconfronteerd met mensen die, of gevallen wezens waren, of het gevallen bewustzijn bezaten en die hem uitdaagden, in een poging om hem in een spiraal van ruzie met hen te krijgen. Hij heeft hier gewoon naar gekeken, een stap achteruit gedaan en gezegd: “Ik kan deze mensen niet helpen, ik ga me dus niet met hen bezighouden.”

Dit is natuurlijk een van de lastige aspecten van Christusonderscheid, wanneer je uit het zwart-witdenken stapt waardoor je een eenvoudige oplossing voor alles wilt. Ik zeg dat je met mensen moet kunnen communiceren. Zou dat niet betekenen dat je met iedereen kunt communiceren, net zoals je iemand de andere wang zou toekeren? Wel, dat is niet het geval op de hogere niveaus van Christusschap.

Er kan een fase zijn waarin je hier doorheen moet en met iedereen probeert te communiceren. Maar als jij je onderscheidingsvermogen vergroot, dan zie je dat er mensen zijn met wie het op dit moment niet constructief is om mee te communiceren omdat ze zo gevangen zitten in een spiritueel gif dat je hen niet kunt helpen. Gebruik in plaats daarvan je tijd en aandacht en energie om met andere mensen te communiceren en consensus op te bouwen, hun bewustzijn te verhogen, waardoor het collectieve bewustzijn wordt verhoogd. De mensen die nog steeds gevangenzitten in een gif, gevangen in haat, raken steeds meer geïsoleerd, raken steeds meer uit balans en daardoor wordt het voor het middelste deel van de bevolking gemakkelijker om te zien hoe extreem ze zijn.

Het evenwichtige midden – na de extreme standpunten
Wat is de beste hoop op verandering in de situatie als je kijkt naar een samenleving, een democratische natie, zelfs de Verenigde Staten, zoals ik heb besproken? Het brede midden van de bevolking zal de onevenwichtigheden aan beide kanten van deze extremistische groepen gaan zien. Met andere woorden, in de Verenigde Staten heb je het oude model van de top tien procent, de onderste tien procent en de tachtig procent in het midden. Maar het ligt een beetje anders. Ik heb het er nu over dat je een aantal mensen aan de linkerkant hebt die extremistisch zijn, dat sommige mensen aan de rechterkant extremistisch zijn, maar daartussenin heb je een grote groep mensen die veel evenwichtiger is. Ook al hebben ze niet beslist het Christusonderscheid waar ik het over heb, ze hebben wel het gevoel dat je niet te ver kunt gaan. Je kunt niet te ver gaan. Je kunt bijvoorbeeld niet gewelddadig worden. Wanneer ze die extreme uitspattingen zien, zullen ze zeggen: “Dit is te veel.”

Er waren veel, veel mensen, zelfs veel Republikeinen, veel aanhangers van Trump, die naar de rellen van 6 januari keken en toen zeiden: “Nee, dit gaat te ver. Hier kunnen wij het niet mee eens zijn. Dit had niet mogen gebeuren.” En hetzelfde geldt voor de wapens, de schietpartijen: “Dit is te veel. Dit gaat te ver.” En hetzelfde geldt voor veel andere problemen. Er kan altijd een brede middelste klasse zijn, geen middenklasse, maar een evenwichtige groep in het midden, die geen extreme standpunten heeft. En die dus kan zeggen: “Laten we maar eens proberen om nu een evenwichtiger benadering te vinden. Laten we niet zo ver gaan.” Die groep in het midden kan een democratie verder brengen. Ze reageren soms heel traag, maar toch vormen ze een soort bolwerk tegen de extremisten aan beide kanten.

Dit zijn de leringen die ik jullie nu wilde geven. En ik laat het aan Saint Germain over om dit verder op te bouwen en op het volgende niveau te brengen om te kunnen begrijpen wat ervoor nodig is om een democratie te laten overleven. Bij deze dank ik jullie. Ik verzegel jullie in mijn vlam van Christusvreugde.