Democratie is een Proces van Zelfverbetering met een open Einde

 

Geascendeerde Meester Jezus Christus, 5 juni 2022 – Democratie en Christusschap

Ik ben de Geascendeerde Meester Jezus Christus. Wat heb je gezien dat er wordt uitgebeeld sinds de invasie van Oekraïne begon en zelfs daarvoor al? Als je in een land woont waar je toegang hebt tot de media, moet je af en toe te bestuderen wat de Russische regering heeft gezegd. Dan zou je zien dat de Russische regering voor de invasie begon, herhaaldelijk heeft beweerd dat ze niet van plan was Oekraïne binnen te vallen; dat de bundeling van de strijdkrachten slechts een militaire oefening was en dat het westerse propaganda was waardoor het leek alsof Rusland zou binnenvallen.

Desinformatie en leugens van de Russische propaganda
Zelfs nadat de invasie was ingezet, hebben ze gezegd dat ze niet van plan waren burgers te doden of de civiele infrastructuur te vernietigen, of woongebouwen of zelfs andere niet-militaire doelen te vernietigen. Natuurlijk weet je dat die invasie wel heeft plaatsgevonden, ondanks de ontkenning. Je weet dat er een systematische aanval is geweest op de civiele infrastructuur, op woongebouwen, ziekenhuizen, medische voorzieningen, waardoor hele steden en zelfs een grotere stad systematisch zijn verwoest.

Als je dit hebt bestudeerd, dan weet je natuurlijk ook dat de Russen beweren dat het Russische leger geen civiele gebouwen in Oekraïne heeft vernietigd. Nee, het Oekraïense leger vernietigde hun eigen gebouwen. Met andere woorden, ze willen je laten geloven dat een aanval door tweehonderdduizend buitenlandse troepen er niet toe leidt dat het Oekraïense leger hun inferieure wapens en munitievoorraad gebruikt om op de Russische indringers te schieten. In plaats daarvan schieten ze op hun eigen gebouwen.

Daarna heb je de ontmaskering gezien na de terugtrekking uit de regio ten noorden van Kiev: het systematisch doden van burgers, het ontvoeren van burgers, hen gevangenhouden en martelen. Vaak door op hun lichaam te slaan zodat er geen plek was waarop niet was geslagen. De systematische verkrachting van vrouwen en zelfs de boobytraps in woongebouwen nadat ze zich hadden teruggetrokken. Nogmaals, je hebt de bewering van de Russische propagandamachine gezien: dit was allemaal in scène gezet. Alsof dit in scène kon worden gezet door een leger dat zichzelf verdedigde; die aan een zijden draadje bleef hangen tot de Russen zich terugtrokken. Je hebt gezien dat internationale experts op het terrein van oorlogsmisdaden het gebied zijn komen onderzoeken. Je hebt meldingen gezien van het systematisch schenden van de mensenrechten door geloofwaardige internationale organisaties.

Het doel van propaganda
Je ziet hier een systematisch gebruik van propaganda om de realiteit te ontkennen, om te ontkennen wat er werkelijk gebeurt. En wat is het doel daarvan zou je kunnen denken? Het doel van propaganda is altijd om te verdelen en te heersen, om twijfel te zaaien, om zelfs de geest te verdelen van mensen die aan die propaganda worden blootgesteld. Propaganda is, zoals velen van jullie zullen weten, niets nieuws. Die werd door Hitler, door zijn minister van propaganda, Joseph Goebbels, naar een ongekend niveau getild. Maar sindsdien is het natuurlijk op veel verschillende manieren gebruikt, door veel verschillende naties, zelfs democratische naties.

Naarmate de democratische naties op een hoger niveau van Christusschap komen, moeten leiders, de media en vooral de mensen zich bewuster worden van propaganda. Wat het is, wat het wil, zodat ze zich kunnen beschermen tegen verdeeldheid in hun gedachten door propaganda. Ze kunnen hun eigen naties beschermen tegen het feit dat de mensen van een natie door propaganda in twee kampen worden gescheiden.

Je ziet hier heel duidelijk dat er mensen op de wereld zijn die bereid zijn de meest flagrante leugens aan de wereld te presenteren. Nu kun je natuurlijk altijd zeggen dat de Russische propaganda primair gericht is op het Russische volk, om hen te laten geloven wat de regering zegt over de situatie in Oekraïne. Maar je moet jezelf nog wel afvragen: Waarom nemen ze de moeite om dit voor de ogen van de wereldpers te doen? Ze hadden natuurlijk ook nationale persconferenties kunnen houden als ze alleen het Russische volk wilden bereiken. Natuurlijk hopen ze dat er naties zijn die, of niet dezelfde persvrijheid hebben als in de moderne democratieën, of dat er mensen lager opgeleid zijn en daarom zullen geloven wat de Russen zeggen.

Maar je moet jezelf ook afvragen: Geloven ze echt dat de moderne democratieën geloven wat ze zeggen? Geloven ze echt dat mensen, wanneer ze iets zeggen wat volledig in strijd is met wat wordt gerapporteerd door de democratische media, de Russen echt geloven in plaats van hun eigen media? Dat hopen ze eigenlijk wel. Omdat ze weten dat sommige mensen zo gevangenzitten in complottheorieën, wantrouwen jegens hun eigen regering, dat ze geneigd zijn het tegenovergestelde te geloven van wat hun regering of de zogenaamde reguliere media zeggen. Ze hebben wel enige impact, zelfs door te ontkennen wat iedereen die bereid is naar de werkelijkheid te kijken, vanzelfsprekend vindt.

Maar je moet ook begrijpen dat propaganda niet altijd op de buitenwereld is gericht. De regering, de mensen die de propaganda formuleren en verspreiden, zijn geneigd het zelf te geloven. Zelfs als ze de feiten kennen, hebben ze nog steeds de neiging om de propaganda te geloven. Ze drinken hun eigen Kool-Aid. Ze raken verstrikt, niet altijd in de feiten die ze uitspreken, maar in de overtuiging dat ze het recht hebben om te zeggen wat ze zeggen, omdat ze gelijk hebben over de algehele situatie. Dus zelfs als ze een beetje ongelijk hebben over de feiten in Oekraïne, hebben ze nog steeds gelijk over de invasie en de redenen voor die invasie. Ze hebben ook nog steeds gelijk als ze geloven dat ze hun doelen in Oekraïne zullen bereiken, wat er ook gebeurt.

Mensen die in een alternatieve werkelijkheid leven
Wanneer je naar hogere niveaus van Christusschap groeit, word jij je ervan bewust dat er mensen zijn die in een alternatieve werkelijkheid leven. Ze leven op dezelfde wereld, dezelfde fysieke wereld. Ze ervaren en observeren in ieder geval een paar fysieke situaties en omstandigheden hetzelfde als jij ervaart, maar in hun hoofd interpreteren ze die heel anders. Dit is iets waar veel van jullie aan kunnen terugdenken toen jij je dit voor het eerst realiseerde in deze incarnatie. Deze boodschapper was veertien jaar oud toen hij zich realiseerde dat er mensen waren die een heel andere kijk op bepaalde aspecten van het leven hadden dan hij. En die waren bereid zijn democratische vrijheden af te nemen om hun standpunt te promoten of te bevorderen. Hij realiseerde zich toen natuurlijk ook de propaganda van de nazi’s in de Tweede Wereldoorlog. En het was een schok voor hem, zoals het voor velen is geweest. En je kijkt hiernaar en je zegt: “Wat kunnen we hier ooit aan doen?”

Je kijkt naar wat de Russische regering zegt, wat Poetin zegt, wat Poetin duidelijk gelooft. Hoe zou je hem ooit van gedachten kunnen laten veranderen? Veel mensen hebben gespeculeerd dat hij zichzelf heeft geïsoleerd, vooral de laatste paar jaar. Dat hij is gestopt met luisteren naar een groter scala aan adviseurs waar hij jaren geleden nog wel naar luisterde. En ze hebben gelijk, hij heeft zich geïsoleerd in een ivoren toren, in zijn eigen waarnemingsfilter. En hij gelooft echt dat het universum functioneert volgens zijn decreet. Dus als hij het decreet uitvaardigt, verandert en functioneert het universum op die manier. Wat zou je kunnen doen om hem van gedachten te laten veranderen?

En de realiteit is dat je als Christuswezen ziet dat je hem niet van gedachten kunt laten veranderen. Wat kun je wel doen? Je kunt het oordeel van Christus over zulke mensen oproepen. En daardoor kunnen de geascendeerde meesters alles doen wat je kunt doen volgens de zeer complexe vergelijking die we zien vanaf het geascendeerde niveau.

De noodzaak om propaganda te ontmaskeren
Maar in de allereerste plaats kun jij aan jezelf werken. En de mensen in democratische landen kunnen aan zichzelf en hun land werken, ze kunnen zichzelf daarin opvoeden. En ze kunnen beginnen te beseffen dat propaganda is gebruikt en dat het gebruik van propaganda veel gebruikelijker is geworden en veel wijdverbreider met de opkomst van internet. Het internet is zeker in veel opzichten een voordeel geweest, maar welke nieuwe ontwikkeling er ook is, de gevallen wezens proberen er altijd van te profiteren en het voor hun eigen doeleinden te gebruiken. En ze hebben het internet gebruikt, zoals we vaker hebben besproken, om propaganda te verspreiden – propaganda die bedoeld is om mensen te verdelen.

Zodra jij je hiervan bewust wordt, als jij je er bijvoorbeeld bewust van wordt dat Rusland trollenfabrieken heeft, waarin mensen hun hele werkdag op Facebook zitten, er dingen op zetten die positief zijn voor Rusland, de Russische regering, of bedoeld zijn om twijfel te zaaien, nou, dan kun jij jezelf daar natuurlijk in opvoeden en ophouden met dit te promoten, ophouden om dit te geloven, ophouden het te verspreiden, maar het feitelijk bloot te leggen. Verschillende landen in Europa hebben dit gedaan na de Russische invasie van Oekraïne, waardoor ze veel bewuster zijn geworden van dit fenomeen en de noodzaak om op deze manier Russische propaganda tegen te gaan.

Dit is een noodzakelijke fase in de evolutie van democratieën, omdat die dynamiek er altijd is die we hebben beschreven; in een democratie wil je in het beste van mensen geloven. En je wilt geloven dat niemand misbruik maakt van de democratische vrijheden en rechten zodat ze de democratische vrijheid gebruiken om de democratische vrijheid van anderen, of een hele natie, of de hele democratische wereld, te ondermijnen. Je wilt geloven dat mensen geen misbruik zullen maken van de vrijheid die je hen geeft in een democratisch land met een democratische regering die alle mensen bepaalde vrijheden geeft, zoals de vrijheid van meningsuiting. Je wilt geloven dat mensen daar geen misbruik van zullen maken. Maar deze fase moet worden getranscendeerd. Dat mensen zich realiseren dat er mensen zijn die er misbruik van zullen maken, iets wat veel landen zich nu natuurlijk beginnen te realiseren. Maar ze moeten er beter in worden, er beter tegenin gaan, beter in staat raken om ermee af te rekenen en beter betrouwbare informatie versus onbetrouwbare informatie te kunnen herkennen.

De democratische reguliere media versus propaganda in een dictatoriaal land
Mijn geliefden, ik weet heel goed dat er veel mensen zijn, zelfs studenten van geascendeerde meesters, die deze samenzweringstheorieën in gedachten geloven. Ze hebben een diep wantrouwen, zelfs tegen democratische regeringen, en een diep wantrouwen tegen de zogenaamde mainstream media. Maar mijn geliefden, vanuit het perspectief van een geascendeerde meester zeg ik niet dat de reguliere media niet worden beïnvloed door leugens of propaganda. Ik zeg niet dat je alles kunt geloven wat de reguliere media je vertellen, of wat je democratische regering je vertelt. Maar wat ik zeg, is dat je vergeleken met wat er gebeurt in een dictatoriaal land als Rusland of China veel meer vertrouwen kunt hebben in de democratische regeringen en in de reguliere media.

De reden hiervoor is simpel. Zolang je een land hebt waar persvrijheid bestaat en als een persbureau iets verkeerd zegt waarvan bewezen kan worden dat het niet klopt, dan zal een ander mediakanaal bereid zal zijn om dat verhaal te publiceren. Gewoon om te laten zien dat ze beter zijn dan de concurrentie. Hetzelfde geldt voor de regering, er zal een mediakanaal zijn dat bereid is om eventuele leugens van de overheid aan de kaak te stellen. Maar je moet beseffen dat de krachten van propaganda, waaronder de Russen en de Chinezen, zich hier heel erg van bewust zijn. En ze zijn totaal bereid om mediakanalen te maken die beweren dat ze leugens van de reguliere media of leugens van de overheid aan de kaak te stellen. Maar het is allemaal verzonnen. Het is propaganda gemaakt om twijfel te zaaien.

Wat ik zeg, is het volgende. Zolang je in een democratisch land leeft met vrijheid van meningsuiting en persvrijheid, ben je veel beter af dan wanneer je in een dictatoriaal land zou leven. En het is beter te geloven in de pers en de regering die je hebt dan te geloven in propaganda die wordt gepromoot en verzonnen door een dictatoriale regering.

Ik zeg niet dat je in alles moet geloven, maar ik zeg je wel dit. Er zijn krachten die bewust proberen het vertrouwen van democratische mensen in hun eigen regering en in hun media in twijfel te trekken. En ze doen dit om maar één reden: de democratie vernietigen. Ze gebruiken de democratische vrijheden tegen de democratie.

En hier mag jij jezelf niet in laten meeslepen en het promoten. Vooral niet als je een student van geascendeerde meesters bent. De enige manier waarop een democratie kan functioneren, is als een meerderheid van het volk gedeelde kennis heeft die volgens hen betrouwbaar is. Het hoeft niet helemaal, absoluut, waar te zijn. Want wat is absolute waarheid op een planeet als de aarde, waar het collectieve bewustzijn geleidelijk wordt verhoogd? Je kunt steeds meer zien, naarmate het bewustzijn wordt verhoogd en daarom kun je tegenwoordig dingen zien die mensen vijftig of zeventig jaar geleden niet konden zien.

Boven de dualistische concepten van waar en onwaar staan
Je realiseert je dat een van de eerste fasen van Christusschap is dat je denkt dat er een absolute waarheid is en dat Christus die waarheid altijd spreekt. Ik sprak over fouten maken en dat mensen denken dat de Christus nooit fouten maakt. Wat je opnieuw ziet, is zoals Saint Germain zei, dat mensen op het punt komen dat ze genoeg hebben van de worsteling met andere mensen. Ze willen iets beters; ze zijn klaar om de ommezwaai te maken dat ze anderen goed willen behandelen. En ze veranderen van gedachten, maar daarna willen ze ook geloven dat alle anderen zijn veranderd. Je hebt ook mensen die moe zijn van de voortdurende strijd met andere mensen over wie gelijk heeft en wie liegt en wie niet liegt, en dergelijke. Ze willen geloven dat er een hogere waarheid is en dat ze die waarheid kunnen vinden.

Er komt een punt waarop je enig onderscheidingsvermogen begint te krijgen, je raakt in staat om bepaalde leugens te zien. Maar dan word je bij wijze van spreken in de verzoeking gebracht door te verlangen dat het klaar is, het probleem te overwinnen, in een nieuwe staat te komen waarin jij je veilig kunt voelen. Omdat je voelt, weet wat de leugen is, weet je ook wat de waarheid is. En er zijn veel mensen, onder wie veel studenten van geascendeerde meesters, die deze manier van denken hebben; ‘nu weet ik wat de Christuswaarheid is’, maar in feite denken ze zwart-wit. Omdat ze denken dat elke vraag, elk vraagstuk, herleid kan worden tot een ja en nee vraag. Is het goed, is het fout, is het waar, is het onwaar.

En nogmaals, ik zeg dit niet om iemand de schuld te geven. Het is een noodzakelijke fase van Christusschap, maar het is slechts een fase. En als je er uiteindelijk in vast komt te zitten, dan is dat het moment waarop je onvermijdelijk je geest openstelt voor de subtiliteiten van de geest van de antichrist. Omdat ze je proberen te verdelen. Omdat ze ook proberen jou het gevoel te geven dat ze inspelen op je behoefte om je superieur te voelen, om je speciaal te voelen, dat je de waarheid hebt die andere mensen niet hebben. In de hogere stadia van Christusschap besef je dat de concepten van waar en onwaar, goed en fout, dualistisch zijn. Die zijn duidelijk dualistisch. En je begint te beseffen dat de Christusgeest veel complexer is dan iets wat kan worden teruggebracht tot twee polariteiten, waar of onwaar. En je begint je geest dan open te stellen voor impulsen van bovenaf in plaats van impulsen van beneden.

De horizontale waarheid versus de waarheid van de Christus
Wat gebeurt er in dualistische gedachten? Wat gebeurt er als je gedachten een gesloten systeem worden? Dan denk je, dan denkt het Petrusbewustzijn, dat je de waarheid hier op aarde op een horizontale manier definieert. Ja, ik weet dat mensen beweren: “We hebben een goddelijke openbaring van God gekregen. De Bijbel is de waarheid,” of “Ik heb een goddelijke openbaring van de geascendeerde meesters, dus ik ken de waarheid.” Maar de waarheid is dat als je nog steeds denkt in termen van zwart en wit, goed en fout, waar en onwaar, je definieert de waarheid horizontaal. En je staat niet open voor input buiten jouw eigen gedachten om, of de gedachten van de gevallen wezens die verder gevorderd zijn in het gebruik van de geest van antichrist dan het gebruik van de geest van Christus om door de subtiliteiten van de geest van antichrist heen te zien. De slang was het meest subtiele dier in de hof, en daarom kon hij Adam en Eva misleiden door hen te laten denken dat ze goden konden worden, die het verschil kenden tussen goed en kwaad en bepalen wat goed en kwaad is.

In de hoogste stadia van Christusschap, zie je, ervaar je dat je gedachten op zich niet voldoende zijn. Dat je iets nodig hebt buiten je eigen geest om de waarheid te weten te komen, om een breder perspectief te krijgen, om vrij te zijn van de doodlopende wegen in je eigen gedachten, de leugens en de illusies uit de geest van antichrist. Je komt op een punt waarop je echt ervaart dat de enige manier om jezelf te bevrijden van de geest van antichrist en zijn subtiliteiten, door de geest van Christus is.

De vibratie van Christus als referentiekader
Nu ben je nog steeds op dat punt en denkt: “De geest van Christus kan mij in elke situatie vertellen wat goed en fout is, waar en onwaar is.” Maar ook dat is een fase die je voorbij moet. En wanneer je door die fase heen gaat, besef je dat wat je echt nodig hebt niet de Christusgeest is die je in woorden zegt: “Dit is waar, dit is onwaar”. Je hebt een ervaring van de Christusgeest nodig. En wanneer je de Christusgeest ervaart, ervaar je de vibratie van Christus en dan wordt dit je referentiekader. Dit wordt je maatstaf om alles te beoordelen en dan zul je weten dat alles wat uit de geest van antichrist komt, een andere vibratie heeft dan de geest van Christus.

Ik erken dat je deze vaardigheid niet zomaar even opbouwt. Zelfs veel studenten van geascendeerde meesters die de leringen vele jaren hebben gevolgd, zullen het moeilijk vinden om zelfs maar te begrijpen wat ik zeg. Maar het kan wel. Het is een proces dat tijd kost. Het zal in het begin niet absoluut zijn. In feite zal het nooit echt helemaal absoluut zijn zolang je geïncarneerd bent. Maar je kunt je zeker bezighouden met een proces waarin je onze leringen echt opvolgt en geleidelijk je Christusonderscheid vergroot alleen op basis van vibratie.

Kunnen de democratische naties dit doen? Niet in de zin dat ze openlijk Christusschap en het Christusbewustzijn kunnen herkennen versus het bewustzijn van antichrist. Maar je moet begrijpen dat er veel mensen in democratische landen zijn die een hoog niveau van onderscheidingsvermogen hebben bereikt, ook al gebruiken ze niet de terminologie die ik gebruik, maar ze hebben het vermogen om aan te voelen: “Dit klinkt gewoon niet goed voor mij. Dit lijkt me niet juist.” Maar je kunt dit maar op één manier doen. Door neutraal te blijven, zo neutraal mogelijk, want als je niet neutraal bent, dan zal de geest van de antichrist, de slang, iets in je oor fluisteren wat je bevooroordeelde overtuigingen bevestigt en goedkeurt. Het zal bevestigen wat je wilt geloven, zodat jij er absoluut zeker van zult zijn dat je gelijk hebt.

Natuurlijk verwachten we niet dat democratische naties erkennen wat wij als geascendeerde meesters zeggen. We verwachten niet dat democratische naties een soort instituut zullen vormen waarin ze priesters die contact kunnen opnemen met de geascendeerde meesters en antwoorden ontvangen. In feite zouden we liever geen moderne versie van het Orakel van Delphi willen vormen waar democratische naties ons advies zouden vragen voordat ze beslissingen namen. Waarom? Omdat het ons doel is om het bewustzijn te verhogen en je verhoogt je bewustzijn niet door naar een hogere autoriteit te reiken die vertelt wat je moet doen. Je verhoogt je bewustzijn door beslissingen te nemen op basis van je huidige bewustzijnsniveau en dan de resultaten te beoordelen en dat te gebruiken om je bewustzijn te verhogen. Zo bouw je ook Christusonderscheid op.

De noodzaak om informatie over oorlogvoering tegen te gaan
Wat er moet gebeuren, wat er kan gebeuren, waar je een beeld van kunt houden en waar je voor kunt pleiten, is dat er een groeiend bewustzijn komt in democratische landen om de propaganda tegen te gaan die het volk probeert te verdelen. Sterker nog, zelfs een regering, zelfs de media en zeker de mensen zelf hebben de verantwoordelijkheid om deze duidelijk ondermijnende activiteit tegen te gaan – die duidelijk verdeeldheid zaaiende activiteit. Het is een vorm van oorlogvoering, oorlogvoering door middel van informatie. En de democratische naties moeten zich ertegen beschermen. De regering moet het volk beschermen. En er zijn zelfs platforms van de sociale-media die zich hebben gerealiseerd dat ze niet zomaar iedereen vrijheid van meningsuiting kunnen geven, omdat je degenen die de vrijheid van meningsuiting willen vernietigen, laat profiteren van die vrijheid om de vrijheid van anderen te vernietigen. Ze moeten een soort evaluatie maken.

De waarheid is dat dit een beweging is die wat momentum begint te krijgen in de democratische landen. Ze worden zich daar steeds bewuster van. De verkiezingsleugens van Donald Trump hebben veel mensen natuurlijk bewust gemaakt van de noodzaak om dit te doen, zelfs vanuit interne bronnen. En de invasie van Oekraïne heeft veel regeringen bewust gemaakt van de noodzaak om dit vanuit externe bronnen tegen te gaan. Rusland en China doen dit al jaren en de democratische naties hebben geprobeerd dit te negeren. Maar nu groeit het besef dat dit niet langer kan worden genegeerd.

Propaganda probeert een kwestie te vereenvoudigen
De volgende fase waar ik het hier over wil hebben is: Wat doet propaganda altijd? Propaganda vereenvoudigt een probleem. Het geeft het in zeer simplistische bewoordingen weer. Er is altijd een goed en fout. Er zijn altijd mensen die gelijk hebben en anderen die ongelijk hebben. Er zijn altijd helden en er is altijd een zondebok. Dit is natuurlijk een grove versimpeling van het leven.

Je kent het gezegde dat ‘noodzaak de moeder van de uitvinding is’. Maar versimpeling is natuurlijk de moeder van twisten. Wat twisten, meningsverschillen tussen groepen mensen, veroorzaakt, is dat een kwestie wordt vereenvoudigd. In de simpelste bewoordingen die er mogelijk zijn: het is wij tegen zij. Wij hebben gelijk. Zij zijn fout. Dat is versimpeling. Dit gebeurt natuurlijk de hele tijd in dictaturen. Veel dictaturen zijn hier door de geschiedenis heen op gebouwd. Een klassiek voorbeeld: “De Duitsers zijn het meesterras. De Joden zijn het probleem – de inferieure mensen moeten worden uitgeroeid.” Waarom zou een meesterras, dat inherent superieur is, mogelijk superieur geschapen door God of door het evolutieproces – waarom zou dat zich bedreigd moeten voelen door een andere groep mensen? Waarom zouden ze een bepaalde groep mensen moeten uitroeien als zij het meesterras zijn? Waarom?

Vraag je eens af waarom Poetin niet bereid is om het Russische volk te vertellen wat er werkelijk in Oekraïne gebeurt. Waarom er zoveel leugens zijn. Waarom er een wet is die mensen verbiedt om het een oorlog te noemen. Waarom alle onafhankelijke media in de kiem worden gesmoord. Waarom is hij bang om zijn eigen mensen te vertellen wat zijn eigen leger in Oekraïne doet? Als hij wist dat hij gelijk had, waarom zou hij dan bang zijn om zijn eigen mensen te vertellen dat hij gelijk heeft? Waarom vertelt hij zijn eigen mensen dan niet dat hij gelijk heeft? Omdat hij weet dat hij niet gelijk heeft. Op een bepaald niveau van zijn wezen, dat buiten zijn waanvoorstellingen om gaat, weet hij dat hij geen gelijk heeft. En daarom zal hij het zijn eigen volk niet vertellen, omdat hij weet dat als ze wisten wat er aan de hand was, ze het niet zouden goedkeuren.

Dit is altijd het geval met mensen die propaganda maken. Als Donald Trump met absolute zekerheid wist dat hij de verkiezingen had gewonnen, hoefde hij die leugens niet te verkondigen. Want als hij de verkiezingen had gewonnen, zou de telling van de stemmen in zijn voordeel zijn uitgevallen. Maar hij weet dat hij ongelijk heeft. En daarom moet hij niet alleen bepaalde leugens promoten, maar ook steeds grotere leugens verzinnen over wat er is misgegaan tijdens het verkiezingsproces en hoeveel onregelmatigheden er waren, en dat er een grote samenzwering was om de verkiezingen van hem te stelen.

Wat je hier ziet, is het volgende. Propaganda probeert een kwestie te vereenvoudigen. Die zegt: “Wij hebben gelijk. Zij hebben het mis.” Wat is het effect? “We hoeven niet naar onszelf te kijken omdat we gelijk hebben. We hoeven niet toe te geven dat we een fout hebben gemaakt of dat we het beter hadden kunnen doen.” Donald Trump had het voor de verkiezingen niet beter kunnen doen. Hij had het als president niet beter kunnen doen. Hij deed alles goed. En de mensen zagen dit en stemden op hem. En de reden dat hij niet president kon blijven, was dat de verkiezing werd gestolen. Hij hoeft niet naar zichzelf te kijken en te zeggen: “Had ik het beter kunnen doen als president? Had ik het beter kunnen doen tijdens de verkiezingscampagne? Had ik de mensen beter kunnen behandelen, zodat ze zouden willen dat ik doorging als president? Had ik kunnen voorkomen dat ik zoveel mensen van mij vervreemdde dat ze in opstand kwamen en tegen mij stemden?” Je hoeft deze vragen niet te stellen als je altijd iets projecteert en propaganda verspreidt om een excuus te hebben om niet naar jezelf te kijken.

Neem Poetin. Als je dit gelooft, heeft hij Oekraïne eigenlijk niet uit eigen beweging aangevallen. Nee, hij moest Oekraïne aanvallen omdat de NAVO via Oekraïne een bedreiging vormde voor Rusland. En dan was er natuurlijk de verspreiding van het nazisme in Oekraïne dat een bedreiging voor Rusland vormde. Hij moest dit doen. En er kan niets mis mee zijn dat hij dit moest doen. Hij kon geen fout hebben gemaakt. Hij kon de situatie niet verkeerd hebben ingeschat. Hij had niet kunnen vermoeden dat het Oekraïense volk zijn troepen met bloemen zou verwelkomen, dat de regering zou vluchten en dat de strijdkrachten zich zouden overgeven. Dit kan geen misrekening van zijn kant zijn geweest, want hij moest het doen om een zondebok te vinden.

Voortdurend jezelf verbeteren als drijvende kracht van de democratie
Dit op zich, deze mentaliteit, die uitstraalt: “Zij zijn het probleem. Wij hoeven niet te veranderen”, dit gaat, zoals zowel Saint Germain als ik hebben gezegd, volledig in tegen het proces van democratie zelf – die juist de principes van democratie zijn. Omdat de drijvende kracht van democratie is dat jij jezelf verbetert. Als jij jezelf als volk en als natie niet wilt verbeteren, kun je een democratie niet goed laten functioneren. Veel mensen in democratische landen zijn nog steeds op zoek naar de pot met goud aan het einde van de regenboog, omdat ze het gevoel willen dat ze dan veilig zijn. Dan zijn ze veilig. Dan hebben ze de allerbeste samenleving. Het is de droom dat het je gelukt is.

Net zoals de christenen die geloven dat ze gered zijn omdat ze hebben verklaard: “Jezus Christus is mijn Heer en Verlosser”. Ze zijn niet bereid geweest om naar de balk in hun eigen oog te kijken. Ze denken niet dat ze naar de balk in hun eigen oog hoeven te kijken omdat ze één ding hebben gedaan, namelijk: “Jezus is mijn Heer en Redder; Jezus is dus contractueel verplicht om mij te komen redden. Ik hoef mezelf niet te veranderen. Ik kijk niet naar mezelf. Ik hoef niet te beoordelen of mijn bewustzijn werkelijk in de hemel kan bestaan. Ik hoef alleen maar te verklaren dat Jezus mijn Heer en Verlosser is. En Jezus moet verschijnen als een duveltje uit een doosje, wanneer je op de knop drukt, en mij redden.”

Dit was niet wat ik oorspronkelijk voor ogen had. Ik ben tweeduizend jaar geleden eigenlijk begonnen met iets wat men tegenwoordig een zelfhulpbeweging zou noemen, waarin ik mensen de middelen gaf om zichzelf te verbeteren, om hun bewustzijn te verhogen. En het was nooit mijn bedoeling om een soort religie te beginnen die een verkeerd pad naar verlossing zou kunnen promoten, waarop je gewoon bepaalde dingen op de wereld moet doen, zoals lid zijn van een kerk en naar de mis gaan en biechten, en anderszins gehoorzamen aan de Paus en de geestelijkheid, dan word je gegarandeerd gered.

Dat heb ik nooit gezegd. Dat heb ik niet bedoeld. Aan het begin van het Vissentijdperk begon ik met een beweging die mensen ertoe kon brengen om zichzelf voortdurend te verbeteren om geleidelijk hun bewustzijn te kunnen verhogen, wat dan, zoals ik al eerder zei, zou uitmonden in democratieën; een samenleving die voortdurend probeert zichzelf te verbeteren.

Hoe verbeter jij jezelf? Allereerst moet je dit zien als een proces met een open einde. Je werkt niet naar een bepaald doel toe en dat je klaar bent als je dat doel eenmaal hebt bereikt, zoals een bepaalde regeringsvorm of een bepaalde samenleving. Je doel is voortdurende, geleidelijke verbetering, en dat houdt nooit op. Het is een proces met een open einde. Het stopt wel omdat je op een punt komt waarop jij je hebt gekwalificeerd voor je ascensie en daarna gaat het proces verder in het geascendeerde rijk, maar op een heel ander niveau.

Een democratie is een proces van zelfverbetering met een open einde. Maar je kunt dit niet doen als jij je gedachten hebt opgesloten in deze absolutistische standpunten: “Dit is waar. Dit is een vergissing. Dit is de juiste samenlevingsvorm. Dit is de verkeerde samenlevingsvorm. Wij hebben gelijk. Zij hebben ongelijk.” Dan stop je met groeien. Je bereikt een bepaalde staat en daarna denk je dat de wereld stil gaat staan. Er zijn christenen geweest die geloofden dat ik in het jaar 1000 naar de aarde zou terugkeren en mijn koninkrijk zou manifesteren en 1000 jaar zou regeren, en dat er niets zou veranderen. Er zijn zelfs studenten van geascendeerde meesters die geloofden dat de samenleving de komende tweeduizend jaar hetzelfde zou blijven als de Gouden Eeuw eenmaal was gemanifesteerd. En Saint Germain heeft vaak gezegd dat dit niet het geval is. Er is voortdurend groei, voortdurend verandering, voortdurend verbetering en dat is het Christusbewustzijn.

Hoe blijf je dan groeien? Hoe ga je eigenlijk een groeiproces aan en hoe zet je dat proces voort? Door niet ten prooi te vallen aan de versimpeling die door propaganda wordt belichaamd. Als je denkt dat alles vereenvoudigd en gereduceerd kan worden tot een ja of nee vraag, goed of fout, waar of onwaar, wij tegen zij, dan kun je niet groeien. Hoe kun jij jezelf verbeteren als je gelooft dat je de allerhoogste waarheid hebt? De democratische naties en de top tien procent in democratische naties moeten zich bewust worden van deze noodzaak om versimpeling te voorkomen. De tendens bestaat om elk probleem te reduceren tot iets heel erg simpels. En de mensen moeten wakker worden en beseffen dat het probleem altijd complexer is. En we kunnen geen goede beslissingen nemen, we kunnen geen vooruitgang boeken als we naar vereenvoudigde versies van problemen kijken.

Het abortusdebat en schietpartijen op scholen in de Verenigde Staten
Laat mij je een paar voorbeelden geven. Moeder Mary sprak op oudejaarsdag over het abortusdebat in de Verenigde Staten en ze probeerde je te helpen beseffen dat dit een veel complexere kwestie is die echt niet kan worden afgedaan met een ja of nee, voor of tegen. We moeten abortus gewoon verbieden, dan hebben we het juiste gedaan, of we moeten abortus legaal houden, dan hebben we onze verantwoordelijkheid jegens vrouwen vervuld. Zij probeerde jullie te laten zien dat deze kwestie een zeer complexe kwestie is met veel verschillende gezichtspunten, veel verschillende gevolgen. En er is niet één manier de beste, je kunt het niet oplossen door simpelweg te zeggen: “We gaan dit verbieden of we gaan dit toestaan.”

Dan heb je nog het andere probleem dat keer op keer weer opduikt. Het meest recent door een schietpartij op een school: geweren en wapenbeheersing. Sommigen zeggen: “We moeten wapens legaal houden. En als er slechte mensen zijn die goede mensen neerschieten, dan moeten we de goede mensen bewapenen. We moeten meer wapens hebben, dan zullen we wapengeweld overwinnen, we kunnen wapenbezit dus niet beperken”. Dan zijn er anderen die zeggen: “Als we aanvalsgeweren gewoon verbieden, dan hebben we het probleem opgelost.” Geen van beide heeft gelijk. Dit is ook een zeer complexe kwestie.

Waarom zijn er zoveel mensen in de Verenigde Staten, de Verenigde Staten van Amerika, bereid hun landgenoten neer te schieten, zelfs kinderen? Het is volkomen waar dat de wapens niet op mensen schieten, maar dat mensen op mensen schieten, maar de oplossing is niet om andere mensen de mensen te laten neerschieten die mensen neerschieten. Want waar eindigt het? Het eindigt in het wilde westen waar iedereen op iedereen schiet. De oplossing is dat je kijkt waarom deze mensen in een gemoedstoestand zijn waardoor ze bereid zijn dit te doen.

En dan ga je kijken naar de situatie in de Verenigde Staten. Waarom is dit in de Verenigde Staten zo anders dan in de meeste andere landen? Ik zeg niet dat je de toegang van mensen tot aanvalsgeweren en automatische wapens niet moet inperken, zoals ze hebben gedaan in de meeste andere democratische landen. Maar op zich is dat niet genoeg. Je moet kijken waarom er in Noorwegen niet zoveel mensen zijn die hun landgenoten willen neerschieten als in de Verenigde Staten per hoofd van de bevolking. Waarom zijn dat er zoveel meer in de Verenigde Staten?

Het doel van democratie zijn mensen, niet ideeën
Nogmaals, versimpeling kan de problemen waarmee de moderne democratieën worden geconfronteerd, niet oplossen. En hoe komt dat? Omdat versimpeling altijd over ideeën gaat. We hebben het idee dat de wereld zo functioneert en daarom zal dat het probleem wel oplossen. Het gaat altijd om ideeën. Iemand heeft een idee waarvan hij denkt dat het algemeen geaccepteerd en erkend moet worden en zeker opgenomen moet worden in de wetten van de samenleving, en dan zullen we onze problemen wel oplossen.

Wat ziet die manier van denken over het hoofd? Het gaat voorbij aan een heel eenvoudig feit. Het doel van een democratie is niet het oplossen van problemen. Het doel van een democratie is maar één ding, en slechts één ding, mensen – geen ideeën, geen problemen. Want wat doen die ideeën? De ideeën definiëren de problemen en vervolgens definiëren ze de oplossingen. Maar mijn geliefden, mensen zijn geen probleem. Dat is het besef dat democratieën moeten krijgen. Mensen zijn geen probleem voor een democratie. Mensen zijn het doel van democratie.

De bedoeling van een democratie is mensen te helpen groeien en hun bewustzijn te verhogen. Niet problemen oplossen door mensen te doden of iets te verbieden. Het doel van democratie is alleen maar mensen, alle mensen. De bedoeling van een dictatuur is in zekere zin ook mensen, namelijk, of de dictator, of een kleine elite om hem heen waar de gewone bevolking slechts de slaven zijn die de ambitie van de dictator vervullen. Maar het doel van democratie is dat alle mensen, alle mensen opvoeden, wat uiteindelijk hun bewustzijn verhoogt. Maar, wat democratieën desondanks wel kunnen begrijpen, is dat het doel van een democratie is dat ze voor de mensen zorgen.

Wanneer mensen zwart-witdenken, zoals je duidelijk in Poetin belichaamd kunt zien, geven ze niet om mensen, althans niet om de meerderheid van de bevolking, het zijn slechts werktuigen. Het maakt niet uit hoeveel Russische soldaten er in Oekraïne worden gedood, zolang hij zijn doel maar bereikt, zodat hij zijn gezicht kan redden en zeggen: “Het was geen vergissing om daar binnen te vallen, want ik heb iets bereikt wat belangrijk is voor Rusland. Ik heb de regio Oekraïne veroverd. Ik moest die wel vernietigen en alle gebouwen met de grond gelijk maken om dat te doen, maar toch heb ik iets belangrijks voor Rusland bereikt.” Zij geven niet om mensen.

Donald Trump geeft niet om mensen. Hij was blij dat zijn volgelingen inbraken bij het Capitool. Het kon hem niet schelen dat ze iets illegaals deden en daarvoor zouden kunnen worden vervolgd en naar de gevangenis gestuurd worden. Hij was blij, want dit bevestigde hem. Omdat hij en Poetin en andere mensen zoals zij alleen om zichzelf geven. Dit is antidemocratisch. een democratie zorgt voor mensen – alle mensen. En daarom kan een democratie mensen niet zien als een probleem dat moet worden opgelost.

De samenleving is een onderling verbonden en zeer complex geheel
Dat is de reden waarom we zo vaak hebben gezegd dat er behoefte is aan een nieuwe benadering van de psychologie, want wat is psychologie van oudsher als je teruggaat tot Freud? Die berust op de abnormale psyche en iets oplossen wat kan worden gekarakteriseerd als een geestesziekte. Er is een nieuwe, maar niet echt een nieuwe vorm van psychologie, maar die is er al tientallen jaren, een positieve psychologie, die probeert in plaats van een psychische aandoening op te lossen of een probleem op te lossen, mensen te helpen groeien en hun hogere potentieel te ontplooien. Dit is natuurlijk de benadering van psychologie die door democratische naties moet worden omarmd.

Maar niet alleen psychologie, het is alles. Het is handhaving van de wet. Je kunt misdaad niet benaderen op grond van het idee dat bepaalde mensen een probleem vormen en dat we ze in een gevangenis moeten opsluiten. We moeten kijken waarom we misdaad hebben. Waarom zijn er mensen met dit soort psychologische problemen? Wat kunnen we doen om hen te helpen die psychologische problemen te ontgroeien? Wat kunnen we doen om de samenleving te veranderen opdat mensen kansen krijgen zodat ze niet van anderen hoeven te stelen, maar wel een baan en een opleiding kunnen krijgen, enzovoort? Wat kunnen we als samenleving doen zodat mensen geen drugs willen gebruiken, omdat ze niet ergens aan hoeven te ontsnappen en we daardoor dat hele drugs gerelateerde misdaadscenario vermijden?

Nogmaals, er bestaat geen eenvoudige oplossing voor. Alles is met elkaar verbonden, de ‘onderling afhankelijke oorsprongen’ van de Boeddha. En dit is wat democratieën moeten zien: de onderlinge verbondenheid, de complexiteit, dat alles deel uitmaakt van een bepaald weefsel. Dat een samenleving een weefsel is, een geheel, en je kunt niet zomaar één probleem isoleren en denken dat je dat probleem kunt oplossen. Je moet naar de context, naar de verbanden, kijken en zien: Wat moeten we doen om de samenleving echt te veranderen? Wat moeten we doen om onze mensen te helpen?

Democratie is een spel van win-win
Democratieën hebben dit voor een groot deel al gedaan, ik zeg hier niet iets geheel nieuws. Er zijn al heel vele aspecten van democratische samenlevingen waarvan je zegt: Nu doen we iets voor het geheel. Waarom bouw je wegen in een democratische natie? Omdat het iedereen ten goede komt. Het lost veel problemen op. Het brengt de samenleving op een veel hoger niveau. Waarom bouw je spoorwegen? Waarom bouw je luchthavens? Waarom heb je ziekenhuizen, openbare gezondheidszorg? Waarom heb je openbaar onderwijs? Waarom voed jij kinderen op in plaats van het aan hun ouders over te laten wat ze wel of niet willen doen? Omdat dit beter is, niet alleen voor het individu, maar voor mensen in het algemeen en dus voor de samenleving.

Van veel dingen die je vandaag als vanzelfsprekend beschouwt in een democratie, kun je zeggen dat er een tijd was waarin iets wat je vandaag als vanzelfsprekend beschouwt, ooit een onmogelijk doel en een onoverkomelijk obstakel leek. Tweehonderd jaar terug kon een groot deel van de bevolking niet lezen en schrijven in veel van de moderne democratieën. Dit zorgde voor heel veel problemen in de samenleving. Hoe kon je werkelijk een democratie krijgen die goed functioneerde als mensen niets wisten, niet konden lezen, zich niet konden informeren over de politieke situatie? Hoe los je dit op? Maar het werd opgelost door openbaar onderwijs en de publicatie van boeken en veel andere dingen.

Mensen stierven destijds aan simpele dingen zoals longontsteking. Maar dat werd opgelost door onderzoek, door wetenschap, door openbare gezondheidszorg, door onderwijs, door mensen die meer weten en voorzorgsmaatregelen nemen, en nog veel meer. Als je teruggaat naar de tijd dat dit een probleem was, zouden veel mensen zeggen: wat kunnen we doen? Het lijkt gewoon te veel – het lijkt te overweldigend.

Hoewel ik pleit voor de erkenning dat alles ingewikkelder is dan het lijkt, wil ik jullie erop wijzen dat dit niet overweldigend is, vooral wanneer je het reduceert tot propaganda. Dit zijn geen onoverkomelijke obstakels. Dit is niet iets wat democratieën niet kunnen. Ze hebben al veel van dit soort dingen gedaan. Het moet gewoon naar een hoger niveau worden getild, en dat is de volgende stap is voor democratieën. Het is geen dramatische verandering. Ik eis niet van democratieën dat ze een onmogelijke sprong maken. Het is gewoon de volgende logische stap. Het is gewoon de erkenning dat we problemen niet kunnen reduceren tot een simplistische verklaring, want als we dat doen, dan zal er altijd een groep mensen zijn die hun wil oplegt aan een andere groep mensen, en de ene groep mensen verliest en de andere wint. En daar draait het in een democratie niet om. Het is een samenleving waarin iedereen wint. Het is winnen, winnen, winnen, winnen, winnen, winnen, winnen, totdat iedereen is opgetild. Dat is uiteindelijk een democratie.

Een politieke patstelling: de voortdurende bedreiging voor de Amerikaanse democratie
Kijk nog eens, naar de Verenigde Staten. En je ziet dat er een politieke patstelling is omdat elke kwestie wordt teruggebracht tot zwart en wit, goed en fout, voor of tegen. Wapens – je bent voor geweren of tegen geweren. Of je wilt dat mensen de vrijheid hebben om wapens te kopen die ze willen, of je wilt alle wapens verbieden en hun grondwettelijke rechten afnemen. Er zit niets tussenin. Maar er zijn natuurlijk veel nuances. Er zijn zelfs ook gezichtspunten die volledig buiten de schaal van zwart en wit vallen, en daarom hebben we al heel vaak op gewezen op het dualiteitsbewustzijn.

Wat voor samenleving wil je in een democratisch land? Wil je echt dat de huidige patstelling, de huidige vijandigheid, in Amerika voortduurt? Denk je misschien dat de vijandigheid op politiek niveau, de verdeeldheid tussen groepen mensen die er absoluut zeker van zijn dat zij gelijk hebben en dat de andere mensen ongelijk hebben, en geloven dat het doel de middelen heiligt, althans volgens sommigen; denk je misschien dat dit de reden is waarom sommige mensen zo overweldigd raken dat ze gewoon beginnen te schieten?

Kijk naar de aanslag op het Capitool op 6 januari. Wat zat hierachter? “Als we onze zin niet krijgen, is geweld acceptabel. Geweld is de enige oplossing om iets te doen, zelfs als het illegaal is, zelfs als het gewelddadig is.” Realiseer jij je niet dat er een bepaalde groep is onder de Republikeinse kiezers die Trump steunt, de wens heeft om hun wapens te gebruiken om gewoon te beginnen met schieten op iedereen die zich politiek tegen hen verzet? Besef je niet dat dit zo is, dat die mentaliteit bestaat? Ik kan je verzekeren dat je, als je het collectieve bewustzijn van Amerika zou kunnen zien, zou zien dat ze een flink beest hebben gecreëerd dat mensen probeert te laten geloven dat je, als jij je zin niet kunt krijgen door middel van het democratische proces, tweehonderd jaar democratisch experiment kunt weggooien en gewoon begint de mensen neer te schieten die het niet met je eens zijn.

Wil je echt dat dit doorgaat en terechtkomen in een soort burgeroorlog? Er zijn mensen aan de linkerkant die niet zo gemakkelijk naar een geweer grijpen, maar die bereid zijn om andere gewelddadige maatregelen te nemen om hun zin te krijgen. En waar zal dit dan eindigen en wil je dat de natie zo wordt?

We moeten het afwachten. En sommige mensen die ervoor open staan, wachten het ook af, gedeeltelijk vanwege wat we zeggen, gedeeltelijk omdat jullie het afdwingen, gedeeltelijk vanwege jullie oproepen in de vele invocaties die we al hebben gegeven. En je kunt ook oproepen doen op basis van deze dictaten. Het zal ook afgewacht worden omdat er veel mensen zijn die open van geest zijn en bereid zijn om zich op deze ideeën af te stemmen, ook al weten ze niet waar ze vandaan komen en je zult zien dat er iets zal beginnen te verschuiven. En mensen zullen beginnen te zeggen: Een democratische natie zou eigenlijk over mensen moeten gaan, over het helpen van mensen, niet alleen sommige mensen, niet alleen een kleine elite, niet alleen de mensen die op die specifieke politieke partij stemmen, maar alle mensen. En dat moeten we begrijpen.

We moeten naar onszelf kijken en zeggen: “We kunnen denken dat we christenen zijn, we kunnen denken dat we de leringen van Jezus volgen. Maar doen we dat ook als we zo boos zijn op, en vijandig tegen, een andere groep mensen? Volgen we echt de leringen van Jezus als we anderen iets aandoen, waar we heel boos over zouden zijn als ze het ons aan zouden doen? Hoe kunnen we beweren dat wij een christelijke natie zijn als we alleen lippendienst bewijzen aan de leringen van Christus in plaats van de leringen van Christus te belichamen en andere mensen te behandelen zoals hij ons vertelde dat we ze moesten behandelen? “Doe aan anderen wat je wilt dat ze aan jou doen. Keer de andere wang toe. Heb je vijanden lief. Doe goed aan degenen die je vervolgen. Reageer altijd vriendelijk, reageer nooit op dezelfde manier.”

Dit moet doorbreken, want anders zul je de komende jaren zien dat de harde klappen in de Verenigde Staten steeds harder worden. Je zou het zien desintegreren tot geweld, geen burgeroorlog eigenlijk, want wie gaat tegen wie vechten, maar je kunt meer geweld gaan zien dan tegenwoordig. Je zou meer politieke vijandigheid kunnen zien, meer een politieke patstelling en het zal wijdverbreide negatieve gevolgen hebben voor de mensen in de natie.

Wanneer hebben ze er genoeg van? Dat is de vraag. Wanneer zal het Russische volk genoeg hebben van Poetin? Wanneer zal het Amerikaanse volk genoeg hebben van die impasse van vijandigheid? Wanneer krijgen ze genoeg van de ‘wij versus zij’ mentaliteit, waar Poetin eigenlijk ook voor staat?

Verbindingen en menselijkheid in anderen zien
Je ziet, versimpeling leidt niet tot groei. Je moet gaan kijken naar de verbanden, het grotere geheel, naar het bos kijken in plaats van naar de bomen, en beseffen wat het bos is. Waar is het van gemaakt? Niet van bomen, het is gemaakt van mensen. En die mensen zitten, achter hun façade, net als jij. Als jij jouw eigen menselijkheid bij jezelf ziet, zul je de menselijkheid bij anderen zien. En dat is een aspect van het Christusbewustzijn. Dat is wat ik tweeduizend jaar geleden onderwees.

Hoe kun je anderen behandelen zoals jij wilt dat ze jou behandelen? Als je ziet dat die anderen niet echt anderen zijn, het zijn mensen zoals jij, het zijn zonen en dochters van God zoals jij. En daarom kun je ze gewoon niet behandelen op een manier waarop jij niet behandeld wilt worden. En je hebt tweeduizend jaar gehad om deze waarheid, deze realiteit, te integreren. Tweeduizend jaar, twintig eeuwen, tweehonderd decennia. Hoe lang, o Heer? Noem jezelf geen christen en beweer niet een van mijn volgelingen te zijn, als je deze fundamentele waarheid niet wilt erkennen. Hoe kun je een natie zijn die beweert christelijk te zijn, maar achteruitgaat met betrekking tot het naleven van de geboden van Christus door anderen met fatsoen en menselijkheid te behandelen?

En nu heb ik mijn zegje gedaan, althans voorlopig, want je realiseert je dat het Christusbewustzijn voortdurend een proces is. Er zal dus nooit een definitieve uitspraak van de Christus komen. De Christus heeft altijd meer te zeggen, maar dat zal een andere keer zijn.