De Democratie beschermen tegen de Vijand van buitenaf en de Vijand binnenin

 

Geascendeerde Meester Saint Germain, 5 juni 2022 – Webinar Democratie en Christusschap

IK BEN de Geascendeerde Meester Saint Germain. We hebben het gehad over het feit dat mensen wanneer ze een bepaald niveau van menselijkheid bereiken, het moeilijk vinden om te begrijpen, toe te geven dat andere mensen niet op dat niveau zijn. Ik wil ingaan op de reden waarom dit zo is.

Groei is een tweeledig proces
Nu hebben we meerdere keren gezegd dat je op aarde op twee manieren kunt leren. Je kunt leren door goddelijke leiding van binnenuit of je kunt leren door de Harde Leerschool. Maar we hebben ook gezegd dat jullie allemaal ervaringswezens zijn. Met andere woorden, je kunt niet op aarde incarneren en alleen innerlijk leren. Je zou bijvoorbeeld geen mysterieschool op aarde kunnen vormen en iedereen of een paar mensen naar die mysterieschool laten gaan en op de mysterieschool laten blijven tot ze klaar zijn om te ascenderen. Dat is niet de bedoeling van een planeet als de aarde. Je moet een bepaalde hoeveelheid ervaring hebben met het leven op aarde, met het bewustzijn op aarde, het collectieve bewustzijn op aarde, voordat je groeit. Met andere woorden, groei is een tweeledig proces, waarbij je zowel de wereldlijke ervaringen als de innerlijke richtingen krijgt en dat geeft je de snelste groei die mogelijk is.

Lagere bewustzijnsniveaus
Wat gebeurt er als je op het punt komt dat je naar een bepaald niveau stijgt? Je zou kunnen zeggen dat sommige mensen, bijvoorbeeld, veel avatars nooit op een heel laag bewustzijnsniveau zijn gekomen. Maar er zijn mensen die naar een lager bewustzijnsniveau zijn afgedaald. Laten we iemand nemen die niet beslist op het laagste niveau is gekomen, maar wel behoorlijk onder het achtenveertigste niveau. Die persoon heeft toen ervaren hoe het is om met deze bewustzijnsstaat te leven, wat in feite betekent dat je het gevoel hebt dat ‘andere mensen erop uit zijn om mij te pakken’. Je bent niet echt paranoïde. Je denkt gewoon dat iedereen erop uit is om jou te bedriegen. Iedereen zal van je afnemen wat je hebt verzameld als je het niet bewaakt en je zoekt naar problemen. Je vertrouwt andere mensen niet, enzovoort.

Neem iemand die meerdere incarnaties, misschien vele incarnaties, op deze manier heeft geleefd en bijvoorbeeld in middeleeuws Europa, Azië of andere plaatsen heeft geleefd waar ze dictatoriale samenlevingen hadden, waar er in veel gevallen meestal geen andere wet was dan die van de machtigste. Je hebt dus een persoon die dit een aantal levens heeft meegemaakt. En je kunt zeggen dat die persoon duidelijk geen hoog niveau van Christusonderscheid heeft, omdat hij of zij denkt dat het volkomen gerechtvaardigd is dat: “Ik doe anderen aan wat ik weet dat ze mij proberen aan te doen, en ik moet het in feite anderen aandoen voordat ze mij iets kunnen aandoen om mezelf te beschermen.” De persoon bevindt zich in deze bewustzijnsstaat en is al een aantal levens in deze bewustzijnsstaat. Hoe kan deze persoon nu opstijgen naar een niveau van menselijkheid dat hoger is, dat duidelijk hoger ligt, en dat we de basale menselijkheid hebben genoemd? Hoe kun je veranderen van anderen iets aandoen voordat zij jou iets aandoen, in anderen aandoen wat jij wilt dat zij jou aandoen?

Niet iedereen is zo, maar de meerderheid van de mensen op aarde doet dit ervaringsgericht. Met andere woorden, ze moeten de laagste bewustzijnsstaat gedurende heel veel levens ervaren. Ze moeten zoveel negatieve gevolgen ervaren van deze bewustzijnsstaat en deze levensstijl dat er uiteindelijk een moment komt waarop ze er genoeg van hebben. Ze hebben er gewoon genoeg van. Veel levensstromen hadden dat niveau tweeduizend jaar geleden bereikt. Ze waren op zoek naar een andere aanpak. Ze waren op zoek naar iets beters. Ze wilden iets beters, ze wilden meer dan wat ze hadden meegemaakt. En de wet zegt: wanneer de student er klaar voor is, verschijnt de leraar, daarom incarneerde Jezus en gaf hij zijn leringen aan de menigte. Bijvoorbeeld: behandel anderen zoals je wilt dat ze jou behandelen.

De verschuiving naar “Behandel anderen zoals je wilt dat ze jou behandelen.”
Er waren destijds mensen die dit begrepen. Ze handelden ernaar. Ze zagen echt dat ze genoeg hadden van de oude bewustzijnsstaat waarin ze anderen iets aandeden en ze waren klaar voor iets beters, een betere benadering. En ze kregen een Aha-ervaring, een openbaring, ze ervoeren bijna een bekering of een wedergeboorte omdat ze begrepen: “O, ik moet beginnen met het veranderen van de manier waarop ik andere mensen behandel, dan zal mijn leven ook veranderen, want als ik wacht tot andere mensen veranderen, gebeurt het misschien nooit. Wat kan ik doen? Hoe kan ik de verantwoordelijkheid voor mezelf nemen en mijn leven veranderen?” Ik zeg niet dat deze mensen dit bewust zeiden, maar dit is in principe wat ze doormaakten. Ze begrepen wat Jezus zei: als je anderen aandoet wat je wilt dat ze jou aandoen, de samenleving op een hoger niveau kan komen, omdat alle mensen anderen aandoen wat jij hen aandoet. Dit brengt de samenleving vervolgens naar een hoger niveau.

Dit gebeurde destijds niet bij veel mensen, zeker niet bij een cruciaal aantal mensen, en daarom zag je geen samenlevingen die plotseling veranderden in een soort samenlevingen waarin iedereen anderen behandelde zoals ze zelf behandeld wilden worden. Maar naarmate het Vissentijdperk vorderde, zie je dat steeds meer mensen dit snapten. Dit culmineerde in de komst van democratieën, de moderne democratieën, omdat een cruciaal aantal mensen begreep dat we, als we allemaal anderen behandelen zoals wij behandeld willen worden, een samenleving kunnen krijgen waarin de macht geen gelijk heeft, maar waar een wet is, principes zijn die ons beschermen. We kunnen een samenleving krijgen waarin onze regering ons beste belang voor ogen heeft en ons niet onrechtvaardig zal afpakken wat wij hebben voortgebracht.

Met andere woorden, we kunnen een samenleving krijgen waarin je een betere toekomst kunt opbouwen voor jezelf, voor je kinderen, voor je natie en je kunt erop vertrouwen dat die je niet zal worden afgenomen. Veel mensen hebben dit gedaan. Dit betekende niet dat ze spiritueel begrip hadden, een verfijnd niveau van Christusonderscheid, maar ze hadden die omslag gemaakt. Ook al waren ze zich hier misschien niet van bewust en zouden ze niet hebben kunnen uitleggen wat ik zeg, maar hadden ze toch een bepaalde herinnering. Zelfs kinderen die in een democratische samenleving waren geboren, hadden uit vorige levens een zeker besef dat ze genoeg hadden van deze wetteloze, ‘de macht heeft gelijk’-samenlevingen. Ze kenden het contrast. Ze waren zich bewust van het contrast tussen een wetteloze samenleving en een gezagsgetrouwe democratische samenleving waarin ze rechten hadden. Maar dit berustte op een ervaring. Ze hadden de verandering ervaren omdat ze zagen dat het beter voor hen was. Ze begrepen de dynamiek ervan niet helemaal, maar ze waren omgeschakeld.

Niet iedereen wil vrijheid en democratie
Zoals we eerder hebben gezegd, kan het moeilijk zijn om te begrijpen dat andere mensen niet op hetzelfde niveau zitten als je eenmaal bent overgegaan naar deze fundamentele menselijkheid. Je bent opgeschoven. Je hebt genoeg van een wetteloze samenleving en je denkt dat alle anderen er dus ook genoeg van moeten hebben. Mensen hebben de eigenaardigheid om te denken dat iedereen kan zien wat jij kunt zien, wat voor jou overduidelijk is, moet voor anderen ook duidelijk zijn. Veel van jullie die spirituele mensen zijn, zullen zich herinneren dat je voor het eerst het spirituele pad vond. Je was er absoluut zeker van dat alle anderen op de hele wereld gewoon zaten te wachten op de spirituele lering die jij had gevonden. Je was er zeker van dat je familieleden en vrienden als jij ze zou vertellen over deze geweldige spirituele leer of goeroe die je hebt ontdekt, net zo enthousiast zouden reageren als jij had gedaan. Maar wat kwam je natuurlijk het vaakst tegen? Afwijzing, ontkenning, ze waren er helemaal niet in geïnteresseerd.

Je ziet dat bij heel veel mensen in democratische naties de geneigdheid bestaat om te denken: “Ik heb genoeg van deze wetteloze samenlevingen, deze dictaturen. Ik zie hoeveel beter het is met democratie. Natuurlijk ziet iedereen dat ook.” En dit is natuurlijk niet het geval en het is een van die ervaringen die democratische naties moeten krijgen; daadwerkelijk ervaren dat andere mensen geen democratie willen, geen vrijheid willen, geen economische vrijheid willen. Jullie hebben hiervan voorbeelden gezien na de invasie van Irak, na de invasie van Afghanistan, je zag dat de mensen niet klaar waren voor democratie. Ze omarmden democratie niet. Ze zeiden niet: “Eindelijk zijn we van die dictator af. Nu kunnen we een democratische natie worden, iets waar we ons hele leven naar hebben verlangd.” Omdat ze er niet hun hele leven naar hadden verlangd; omdat ze er geen genoeg van hadden gekregen.

Verantwoordelijkheid nemen voor je eigen gemoedstoestand
Nu zou je kunnen zeggen, waarom hebben ze er nog geen genoeg van? Omdat ze er niet aan toe zijn om te doen wat nodig is om op het hogere niveau te stappen. Denk na over de verschuiving tussen anderen iets aandoen voordat ze jou iets kunnen aandoen en anderen behandelen zoals jij wilt dat ze jou behandelen. Denk aan die verschuiving. Wat moet je doen om die omslag te maken? Je moet, zoals we al eerder zeiden, de verantwoordelijkheid voor jezelf nemen. Maar wat houdt dat in? Het betekent dat je eigenlijk zegt: “Ik merk dat andere mensen zich nog in een lagere gemoedstoestand bevinden. Ze doen verschillende dingen en ze zouden heel goed mij iets aan kunnen doen. Ik kan ze niet veranderen, maar ik heb er genoeg van om met zulke mensen om te gaan. Wat kan ik doen? Ik kan mezelf veranderen. Wat ben ik bij machte om te veranderen? Ik kan andere mensen niet veranderen, maar mezelf wel. Ik kan mijn gemoedstoestand veranderen, ik kan beslissen dat ik Jezus zal geloven, wat andere mensen mij ook zouden kunnen aandoen, toen hij zei: “Behandel anderen zoals je wilt dat ze jou behandelen en dan zal de wereld, het universum, God jou ook zo behandelen.”

Dit betekent dat je de verantwoordelijkheid neemt om jezelf te veranderen in plaats van te proberen andere mensen te veranderen door ze te dwingen, je verandert eerst jezelf en vertrouwt er vervolgens op dat wat terugkomt van de kosmische spiegel, zal overeenkomen met wat je uitzendt. Dit is een vertrouwen, maar het is ook de verantwoordelijkheid nemen om jouw gemoedstoestand te veranderen. Met andere woorden, om te veranderen van een wetteloze houding en ‘de macht heeft gelijk’, naar de houding van de andere wang toekeren, moet je de verantwoordelijkheid nemen om jouw eigen gemoedstoestand te veranderen, wat er ook buiten jouw gedachten gebeurt, ongeacht andere mensen, wat andere mensen ook doen.

Sommige naties zijn niet klaar voor democratie
De realiteit is dat heel veel mensen op aarde niet op dat punt zijn. Ze hebben er niet genoeg van om misbruikt te worden, te lijden, te zeuren en te klagen over andere mensen, over hun leider van de samenleving, hun dictator, over dit of dat, of nog iets anders. Ze klagen. Ze projecteren dat hun problemen worden veroorzaakt door externe factoren en dat ze er niets aan kunnen doen. Ze kunnen er zeker niets aan doen door hun gedachten te veranderen. Als mensen niet op het niveau zijn waarop ze de verantwoordelijkheid willen nemen om van gedachten te veranderen, dan zijn ze niet klaar voor democratie. Zo simpel is het.

Daarom zag je dat de mensen in Irak de democratie niet echt konden laten werken, ook al kregen ze de kans ervoor. De mensen in Afghanistan ook niet. De mensen in Rusland konden dat niet in de jaren negentig, omdat te veel van hen het hadden geaccepteerd, en ze waren in Rusland geïncarneerd omdat de partij hen altijd vertelde wat ze moesten denken en wat ze moesten doen en als ze deden wat hen werd verteld, dan zouden ze een bepaald basisniveau van een materiële levensstandaard hebben. Hier hadden ze genoegen mee genomen. Ze hadden als het ware hun ziel aan de duivel verkocht om de vrijheid te hebben om niet zelf beslissingen te hoeven nemen, om zelf na te denken. Beslissen wat goed of niet goed is en allereerst beslissen hoe ze zichzelf kunnen veranderen, hoe de situaties op de wereld ook zijn. Als een meerderheid van de mensen in Rusland op een hoger niveau had gezeten, zouden ze niet in Rusland zijn geweest. Ze zouden zijn geïncarneerd in West-Europa, de Verenigde Staten, Australië, Zuid-Korea en andere democratische landen. Dit geldt natuurlijk niet voor alle mensen in Rusland omdat veel mensen daar zijn geïncarneerd om Rusland vooruit te brengen net zoals het geval is in andere landen, maar ik heb het nu over de meerderheid.

Gemechaniseerde mensen
De burgers en leiders in democratische landen moeten beseffen dat ze zich niet meer kunnen permitteren om te veronderstellen dat alle anderen ook democratie willen. Je mag dit niet zomaar aannemen. En wat betekent dat? Dat je moet erkennen dat er mensen zijn die een excuus willen om geen democratie te hebben en daarom willen ze leiders die dictatoriaal zijn, die misbruik van hen maken, die hun vrijheid inperken, hun vrijheid afpakken, het nieuws beperken waar ze toegang tot hebben, waardoor ze een excuus hebben om niet na te denken, om niet hun eigen beslissingen te nemen. Dit soort mensen hebben we in een vorige dispensatie gemechaniseerde mensen genoemd. Ze leven op een mechanische manier. Ze denken niet na over het leven. Ze denken niet na over de grotere levensvragen. Ze denken niet na over hun eigen gemoedstoestand. Ze observeren zichzelf niet.

Jullie, de spirituele mensen, de meesten van jullie, zijn gewend om een stap naar achteren te doen en naar jezelf te kijken en te zeggen: “Waarom voel ik me zo? Wat gebeurt er? Waarom kijk ik zo naar het leven? Waarom kom ik steeds dit soort mensen tegen?” en dat soort vragen meer. Maar deze mensen niet. Je moet erkennen dat er zulke mensen zijn. Er zijn veel van dit soort mensen in Rusland. Veel mensen in China. Veel mensen in de Arabische wereld, in Afrika. In Zuid-Amerika, hoewel veel landen in Zuid-Amerika wel een soort democratische regering hebben. Maar je vindt ze ook in democratische landen. In sommige landen vind je ze nogal veel. Eerlijk gezegd vallen veel van de mensen die Trump volgen en nog steeds volgen in deze categorie. Ze willen niet zelf nadenken. Ze willen geen verantwoordelijkheid nemen. Ze willen projecteren dat het probleem bij iemand anders ligt.

De essentiële stap voor democratieën
Wat kun je doen als je dit begrijpt, als jij je hiervan bewust bent? Je kunt je eerlijk gezegd realiseren dat als het om andere naties gaat, je er niet van kunt uitgaan dat Rusland op een dag een goed functionerende democratie zal worden als je gewoon olie en gas koopt en ze de economische basis geeft om de samenleving te verbeteren. Hetzelfde geldt voor China: als je geld in China pompt, vorm je een middenklasse die geen communisme wil; op een dag zal China een goed functionerende democratie worden. Of misschien moeten we dat herformuleren. Je kunt ervan uitgaan dat dit op een dag zal gebeuren, maar niet in de nabije toekomst. Het kan heel lang duren voordat dit gebeurt.

Daarom moet je, zoals Jezus zei, tot het besef komen dat democratieën: “We moeten verenigd zijn bij het beschermen van democratie. Omdat deze landen, zelfs de mensen, alleen maar een excuus willen om geen democratie te krijgen en daarom hebben ze leiders die onze democratieën daadwerkelijk aanvallen en we moeten hier stevig tegen optreden”. Het andere wat je kunt doen, is naar binnen kijken. Een van de essentiële elementen van democratie is dat je naar jezelf kijkt. Zoals ik al zei, kun je pas echt een democratie worden als je overgaat naar de basale menselijkheid om gehoor te geven aan de oproep om anderen te behandelen zoals je wilt dat ze jou behandelen, zonder bewijs te hebben dat dit je ten goede zal komen; je moet de verantwoordelijkheid voor jezelf nemen, bereid zijn om naar jezelf te kijken en te zeggen: “Wat kan ik doen om mezelf te verbeteren?”

Je moet erkennen dat dit een fundamenteel kenmerk van democratie is en een democratie kan haar volledige potentieel niet waarmaken als er veel mensen zijn die dit niet hebben begrepen. Daarom moet je als democratie je volk opvoeden in wat een democratie doet werken. Om dit te kunnen doen, moet jij je kinderen echt opvoeden in de basisfuncties van de menselijke psychologie. En wat moet jij je kinderen al op jonge leeftijd leren wat de basale functies van de menselijke psyche zijn. En wat moet jij je kinderen al vroeg leren? Het is: wat er in je gedachten gebeurt, is niet het exclusieve product van wat er buiten je gedachten gebeurt. Als een ander kind je plaagt – door te zeggen dat je dik en lelijk en dom bent – hoef jij je niet een slecht gevoel over jezelf te krijgen en hoef je niet boos te worden. Je kunt een andere reactie op deze situatie kiezen.

Dit is de basis. Nu zou je kunnen zeggen dat veel mensen in democratische landen dit weten. Maar veel mensen niet, en je kunt niet aannemen dat iedereen het doet. Daarom is het als democratie absoluut essentieel dat je opstaat en zegt: “We moeten onze kinderen van jongs af aan de beginselen leren om de leiding te nemen over hun eigen psyche, want dat is de enige manier waarop ze de kans hebben op psychisch welbevinden. Het is ook de enige manier waarop we kunnen voorkomen dat onze gezondheidszorgsystemen overspoeld worden door psychische aandoeningen, het is dus zowel in het belang van het individu als de samenleving.”

Het einde van het spel waarin je anderen de schuld geeft
Maar buiten dat, als je meer kinderen hebt die de basisprincipes van de menselijke psyche begrijpen, kunnen ze heel gemakkelijk – in hun tienerjaren en daarna – worden opgeleid om het basisprincipe van democratie te begrijpen. En dit betekent wat? Het betekent dat ze bewust kunnen gaan erkennen en accepteren dat een democratie een samenleving is waarin we elkaar niet de schuld geven. We wijzen niet met onze vinger. We kijken niet naar het stofje in het oog van onze broeder, of de splinter in het oog van onze broeder, en zien de balk of het stofje in ons eigen oog niet. Een democratie kan niet functioneren als iedereen iemand anders de schuld geeft. Hoe komt dat? Waar berust een democratie op? Dat alle mensen gelijke rechten hebben, wat in feite dezelfde kansen betekent om hun leven te verbeteren. Als je erkent dat je dezelfde kans hebt als iedereen, kun je anderen echt niet de schuld geven omdat ze het beter hebben gedaan dan jij. Je moet naar jezelf kijken en zeggen: “Hoe kan ik het beter doen?” Het schuldspel werkt niet in een democratie. Het kan een democratie niet laten werken.

Als je kijkt naar een paar oudere democratieën, dan kun je deze maat toepassen. Je ziet bijvoorbeeld in sommige Scandinavische en Noord-Europese landen niet de scherpe verdeeldheid in de bevolking dat mensen problemen aan andere groepen mensen toeschrijven. Dit komt mede doordat ze – in ieder geval tot enkele jaren geleden – een meer homogene bevolking hebben gehad. Maar toch bestaat daar nog steeds de mentaliteit: we geven anderen niet de schuld, we proberen onszelf te verbeteren. Maar je hebt ook een samenleving waarin mensen voor elkaar willen zorgen. Ze zeggen: “Ik ben bereid belasting te betalen opdat iemand anders naar de dokter kan gaan zonder failliet te gaan. Ook al heb ik daar niet mijn hele leven profijt van omdat ik gezond ben, ik ben bereid belasting te betalen voor iemand anders”. Dat kan niet als je anderen ergens de schuld van geeft, want dan zeg je: “Ik ga niet voor een ander betalen, dat is hun verantwoordelijkheid.” Als je anderen ergens de schuld van geeft, dan kan dat gevoel van eenheid er niet zijn – we zitten allemaal in hetzelfde schuitje – en wat het beste is voor het geheel, is het beste voor mij.

Amerika is een experiment in democratie
Dan kijk je naar de Verenigde Staten en dan zie je dat er altijd veel meer verdeeldheid is geweest in de Verenigde Staten, wat in zekere zin natuurlijk is omdat daar mensen zijn met veel verschillende nationaliteiten, veel verschillende achtergronden, veel verschillende culturen, veel verschillende rassen, of in ieder geval meerdere verschillende rassen, enzovoort. Er wordt wel eens gezegd dat Amerika een smeltkroes is. Amerika is een experiment in democratie. Ik heb Amerika natuurlijk gesponsord omdat ik wilde zien of het mogelijk was om mensen bijeen te brengen en verder te kijken dan hun uiterlijke verschillen. En dit is in zekere zin altijd de drijvende kracht geweest in de Amerikaanse democratie – de uiterlijke verschillen overstijgen, samenkomen, verenigd staan we, verdeeld vallen we, en dat soort dingen meer.

Maar er is natuurlijk altijd een tegengestelde kracht geweest in de Amerikaanse samenleving die zich richt op verdeeldheid, die de nadruk legt op verdeeldheid en berust op een eenvoudig mechanisme omdat je niet weet hoe je voor je eigen gemoedstoestand moet zorgen, dat je de leiding moet krijgen over je eigen gemoedstoestand, dus je geeft iemand anders de schuld van je lijden en ellende: “Ik voel me slecht over mijn leven, het is de schuld van die andere mensen.” In de hele geschiedenis kom je deze twee krachten tegen. Je ziet het in de raciale verdeeldheid.

Er zijn blanken die zwarte mensen de schuld geven van hun problemen. Er zijn blanke mensen die Latino’s de schuld geven van hun problemen. Er zijn zwarte mensen die Latino’s de schuld geven, Latino’s die zwarten de schuld geven, ze geven allemaal de Aziaten de schuld, enzovoort. Dit is volledig in strijd met de democratische principes en met de ware bedoeling van Amerika. Maar het is er natuurlijk wel, het is er altijd geweest.

Amerika’s keerpunt
Ik zeg dat Amerika zich op een cruciaal keerpunt bevindt, in een cruciale fase. Ik zal niet zeggen dat dit aan één specifieke datum is gebonden. Maar het is duidelijk dat het in de openbaarheid is gebracht door de ontwikkeling die de afgelopen tientallen jaren heeft plaatsgevonden en die zich tijdens het presidentschap van Trump heeft uitgekristalliseerd. Het presidentschap van Trump vertegenwoordigt hetzelfde als de aanval van Poetin op Oekraïne. Het lijkt de laatste wanhopige poging van de duistere krachten om de voortgang van de Gouden Eeuw te stoppen. Vanaf het begin van het presidentschap van Trump zie je een mentaliteit van ‘wij tegen zij’: “Er is een probleem in Amerika, maar wij, die de goede mensen zijn, zijn niet de oorzaak van het probleem. Zij, de slechte mensen, zijn de oorzaak van het probleem en ze moeten gedwongen worden om de dingen te zien zoals wij ze zien, dan kunnen we de problemen van Amerika oplossen.” Natuurlijk lost dit de problemen van Amerika niet op.

Maar wie kan dit zien als ze worden gehypnotiseerd door deze vortex van energie, niet door Trump persoonlijk gevormd, maar door het hele presidentschap van Trump en de ontwikkeling in de Amerikaanse samenleving, vooral door de witte klasse in het oosten, die wanhopig de macht wil handhaven die ze denken over Amerika te hebben – maar nooit hebben gehad om mee te beginnen.

Dit is zoals Jezus zei: democratieën kunnen alleen zegevieren over een vijand van buitenaf als ze verenigd zijn. Op dezelfde manier kunnen ze alleen de interne verdeeldheid overwinnen door verenigd te zijn. Er is een vijand van buitenaf en een vijand binnenin en de vijand binnenin is verdeeldheid. De innerlijke vriend, de Christus, is eenheid. Christus staat voor eenheid, door verder te kijken dan de uiterlijke verschillen. Dat maakt deel uit van Christusonderscheid, je ziet de universele menselijke kenmerken naast de uiterlijke, niet-essentiële, indelingen. Er is dus een toename in de verdeeldheid in Amerika, zoals iedereen kan zien. Zelfs bij schietpartijen op de grote massa – die ook een uitdrukkingsvorm is van die verdeeldheid, die vijandigheid, die epische denkwijze, dit zwart-wit-, zwart-geeldenken – de blanken denken dat ze gelijk hebben en alle andere kleuren ongelijk.

Als je over twintig jaar terug zou kunnen kijken op Amerika, dan zullen mensen terugkijken op deze tijd en zeggen: “Hoe heeft dit ooit kunnen gebeuren? Hoe konden we ooit zo verdeeld raken?” En ze zouden het niet kunnen begrijpen. Maar dat komt natuurlijk omdat er nog steeds heel veel mensen zijn die de ommezwaai nog niet hebben gemaakt om de verantwoordelijkheid te willen nemen voor hun eigen gemoedstoestand maar in plaats daarvan hun problemen, hun ervaring van het leven, aan iemand anders wijten.

Het keerpunt voor Amerikanen die zich richten op verdeeldheid
De vraag is simpel als je ernaar kijkt vanuit het perspectief van een geascendeerde meester. Hier is feitelijk een filteringsproces aan de gang. Veel van de mensen die tegenwoordig gevangenzitten in die verdeeldheid, in die draaikolk waarin jij je richt op verschillen, zullen lange tijd voor het laatst in de Verenigde Staten geïncarneerd zijn, als ze niet bereid zijn hun bewustzijn te veranderen. Er zijn genoeg mensen over de hele wereld in niet-democratische landen die wel die verschuiving hebben gemaakt zodat zij in Amerika kunnen incarneren in de nieuwe generatie en komende generaties. En degenen die nog steeds vastzitten in die gespleten denkwijze, de meeste van hen, zullen elders naar toe moeten, naar niet-democratische naties. En dat zal dan een vernieuwing in het Amerikaanse volk brengen, het collectieve bewustzijn, dat nodig is om Amerika de Gouden Eeuw in te laten gaan. Natuurlijk kun je, als je openstaat voor het idee van een Gouden Eeuw, onmogelijk denken dat Amerika’s huidige staat van verdeeldheid in de Gouden Eeuw kan bestaan, of dat die Amerika in de Gouden Eeuw kan brengen. Dit is ondenkbaar.

Als je naar Amerika kijkt en de huidige verdeeldheid ziet, dan is dit een verdeeldheid tussen de mensen. Die is niet heel duidelijk gebaseerd op uiterlijke dingen. Er zijn veel blanke mensen die zich in de draaikolk van Trump bevinden, maar ze zijn niet allemaal blank. Veel zijn traditionele Republikeinen, maar niet allemaal. Je vindt ze overal in de Verenigde Staten omdat hun bewustzijnsniveau, hun niveau van zelfbewustzijn, ervoor zorgt dat ze zich hiernaartoe polariseren. Daarmee zeg ik niet dat iedereen die in het democratische kamp zit een hoger niveau van menselijkheid heeft bereikt, dat is niet zo, maar de grote meerderheid wel. Er zijn veel meer mensen in het democratische kamp met een hoger bewustzijnsniveau dan in het republikeinse kamp. Dit kun je in principe zien als je gewoon neutraal observeert hoe mensen praten, hoe ze eruitzien, hoe ze zich kleden, hoe ze handelen, wat ze over andere mensen zeggen.

De democratie in de Verenigde Staten ondermijnen
Waar leidt dit allemaal toe? Welnu, het leidt ertoe dat deze verdeeldheid kunstmatig wordt overdreven en versneld door de gevallen wezens die de democratie willen vernietigen. Natuurlijk willen ze alle democratische naties vernietigen als ze dat konden, maar hun belangrijkste doelwit is altijd Amerika geweest, omdat het de grootste en machtigste democratische natie is. Als ze Amerika kunnen vernietigen, dan zal het veel moeilijker worden voor de andere overgebleven democratieën om de aanval van dictatoriale naties te weerstaan. De gevallen wezens, wel of niet geïncarneerd, hebben lange tijd geprobeerd deze verdeeldheid in de Amerikaanse samenleving op te voeren en te overdrijven. Vooral de laatste veertig jaar is dit aan de gang. Wat overeenkomt met een verschuiving, als je hebt opgelet bij wat we eerder hebben gezegd, namelijk dat de economie steeds meer in een elitaire economie begon te veranderen, waardoor de gemiddelde persoon, de middenklasse, hun levensstandaard, hun inkomen, hun koopkracht verloor en steeds meer geld werd doorgesluisd naar de elite.

Wat is eigenlijk de bedoeling van de duistere krachten om die splijting in de Amerikaanse samenleving tussen twee groepen mensen te veroorzaken? Ervoor te zorgen dat het volk, de bevolking, niet verenigd kan worden tegen de elite, of verenigd is om de elite te stoppen. En als je ernaar wilt kijken, kun je zien dat de verdeeldheid tussen Democraten en Republikeinen geleidelijk steeds groter is geworden, en dat heeft tot gevolg gehad dat er niets effectief kon worden gedaan om de inkomensongelijkheid, de groei van de ongelijkheid, te stoppen. En wat betekent dat? Het betekent dat de democratie van de Verenigde Staten, het democratische proces in de Verenigde Staten, ondermijnd is door de financieel-economische machtselite.

Dit is geen overname zoals je in Rusland zag, die met geweld en onder dwang gebeurde, wat betreft het opsluiten van mensen, het sluiten van de media, nieuwsuitzendingen en al dat soort dingen meer. Dit is een verborgen, subtielere overname die is gebeurd via de economie, de financiën, door gewoonweg allemaal financiële maatregelen toe te laten, door de financiële sector niet te reguleren, door ze de vrije hand te geven om met werkelijk alles te experimenteren. En als ze dan experimenteren met rommelhypotheken en het de ineenstorting van het hele financiële systeem bedreigt, dan grijpt de overheid in en redt ze met belastinggeld, geld dat de belastingbetalers uiteindelijk zullen moeten betalen. Dit is een aanval op de democratie die net zo vastberaden, net zo gemeen en kwaadaardig is als wat je ziet in het Rusland van Poetin, en China. Het is een opzettelijke agressieve poging om de democratie te vernietigen door gelijke kansen in de economie te vernietigen.

De democratie beschermen tegen de financiële machtselite
Je moet toegeven dat democratieën beter moeten worden en beseffen dat we een vijand van buitenaf hebben en dat we de democratie hiertegen moeten beschermen. Maar we hebben ook een vijand binnenin en we moeten de democratie hier ook tegen beschermen en we hebben instrumenten om dit te doen. En er zijn veel landen die in dit opzicht veel verder zijn dan de Verenigde Staten. Er zijn veel landen met een meer gereguleerde economie, waarin de overheid haar verantwoordelijkheid heeft genomen om de burgers te beschermen tegen uitbuiting door een elite. Ze hebben dit niet zoveel gedaan als ze konden, maar ze hebben het in grotere mate gedaan dan de Verenigde Staten, en daarom heb je in sommige landen een hogere levensstandaard en is het niveau van sociale voorzieningen hoger. En ja, je hebt ook hogere belastingen, want het een kan niet zonder het ander.

Na de coronapandemie zijn de schulden op de wereld opgelopen. Op hetzelfde moment dat de bevolking en naties meer schulden hebben dan ooit, zie je dat een kleine groep van de financiële elite meer geld op hun rekeningen heeft dan ooit. Je ziet zelfs veel miljardairs die profiteerden van de coronapandemie, die meer verdienden tijdens de pandemie, terwijl de gewone bevolking en landen minder verdienden. Dus iedereen verdiende minder, behalve de elite. Hoe kon de elite meer geld verdienen? Alleen door het van alle anderen af te pakken. Ze, de elite, creëren geen rijkdom, ze produceren geen goederen, ze leveren geen diensten. Ze hebben, zoals ik al vaker heb gezegd, een kunstmatige economie geschapen, ze zitten als een bloedzuiger bovenop de natuurlijke economie en ze sluizen gewoon geld weg uit de natuurlijke economie waar mensen echt werk doen dat producten oplevert, dat een dienst verleent, en daardoor vermenigvuldigen ze hun talenten, vergroten ze de hoeveelheid rijkdom op een natuurlijke manier.

Je kunt dit zien; een heel eenvoudig voorbeeld: Je hebt een boer die graan produceert en het graan tegen een bepaalde prijs verkoopt. En hij doet waardevol werk, omdat hij voor de akkers zorgt, hij zaait de zaden, hij oogst ze. Hij haalt iets uit de grond dat meer is dan voorheen. Op deze manier vergroot hij de rijkdom. Maar hij produceert alleen het graan en dan verkoopt hij het. Dan heb je nog andere bedrijven die het graan kopen en het raffineren, het omzetten in meel en dat meel verkopen aan mensen. Ze verhogen de waarde van het graan omdat de mensen zelf het moeilijk zouden vinden om het ruwe graan te gebruiken; het is voor hen veel gemakkelijker om het meel te gebruiken om te bakken. Dan heb je andere bedrijven die het meel van de molen kopen, en brood bakken dat ze dan aan de mensen verkopen opdat de mensen het niet zelf hoeven te bakken.

Je ziet dat er elke keer een verfijning van iets komt, dit voegt waarde toe. Hierdoor groeit de hele economie. Iedereen die waarde toevoegt door een product of dienst te leveren, zorgt ervoor dat de natuurlijke economie groeit. Maar de financiële elite maakt kunstmatige instrumenten waarmee ze geld uit de natuurlijke economie kunnen overhevelen zonder een product of dienst te leveren. Ze verhogen de waarde, de totale waarde van de natuurlijke economie, niet. Ze concentreren de waarde alleen in hun eigen handen en dat kun je alleen doen als je iets van het geheel afpakt, door het af te pakken van de bevolking of de overheid.

De door speculatie gedreven markt
Hoe doe je dit? Nou, ze doen dit op veel verschillende manieren. Maar de twee belangrijkste waarover ik het hier wil hebben, is in de eerste plaats het geldstelsel. Geld wordt gecreëerd als schuld. Ik heb dit eerder al besproken. Informatie hierover kun je gewoon op het internet vinden. Als je banken toestaat geld uit het niets te maken en het als schuld uit te lenen, waar de mensen rente over betalen, dat geld kan dan uit de natuurlijke economie worden gehaald, niet alles daarvan wordt uit de natuurlijke economie gehaald. Een deel daarvan wordt gebruikt om producten en diensten te kopen. Maar een deel ervan kan worden overgeheveld uit de natuurlijke economie en in de handen terechtkomen van de weinige mensen die de banken beheersen. Zoals ik al eerder heb gezegd, is het een kunstmatig geldstelsel, omdat er in een natuurlijk geldstelsel een direct verband bestaat tussen de hoeveelheid geld en de hoeveelheid producten en diensten, omdat geld alleen bedoeld is om te ruilen voor goederen en diensten en een korte termijnopslag van geld terwijl je wacht op de volgende investeringsmogelijkheid, waarbij je investeert in het produceren van producten of het verlenen van diensten.

Maar de financiële elite heeft een deel van de rente uit de economie gehaald en het gebruikt om te investeren in dingen die geen dienst of product opleveren en een van de dingen die ze doen, en dat is het andere waar ik je van bewust wil maken, is speculatie. Speculatie heb ik eerder besproken als de gokeconomie. Je zegt bijvoorbeeld: “Ik denk dat er deze zomer een tekort aan graan zal komen. Ik ga met het geld dat ik over heb van de rentebetalingen tonnen graan opkopen en in een magazijn stoppen. En omdat de prijzen nog niet zijn gestegen, kan ik het goedkoop krijgen, maar als de prijzen stijgen, kan ik het verkopen en mijn geld verdubbelen.” Nu zou je natuurlijk kunnen zeggen dat dit niet zo’n heel groot probleem is want wat als de prijzen niet omhooggaan? Dan zit je met dit graan en moet je het misschien opnieuw verkopen voor dezelfde prijs of mogelijk een lagere prijs dan je ervoor hebt betaald.

Maar wat gebeurt er wanneer er een financiële elite is die zoveel geld op hun rekeningen heeft vergaard dat ze niet gewoon hoeven te zeggen: “O, ik denk dat Poetin Oekraïne gaat binnenvallen en dat zal de graanexport uit Oekraïne verminderen. Dan zal er een gebrek aan tarwe komen en dan zullen de prijzen stijgen.” Nee, in plaats daarvan zeggen ze: “Laten we een deel van dit geld dat we op onze rekeningen hebben staan, gebruiken om miljoenen tonnen tarwe te kopen en het in magazijnen op te slaan. We halen het van de markt, dan komt er dus tekort aan tarwe. We zullen tekort aan tarwe creëren en wanneer de prijzen verdubbelen, zullen we het gaan verkopen en dan zullen we een enorme winst maken.” Met andere woorden, ze proberen niet alleen situaties te voorpellen, ze proberen ook de voorwaarden te scheppen om winst te kunnen maken.

En dit doen ze niet alleen met goederen, niet alleen met olie, niet alleen met edele metalen, maar ze doen het met alles. Ze doen het ook met aandelen. Ze zeggen: “Laten we een bepaald bedrag van de aandelen van een bepaald bedrijf kopen. We kunnen ze vandaag tegen een lage prijs kopen. Maar als we er genoeg van kopen, zullen andere investeerders zeggen: Hé, de prijs van Apple-aandelen gaat omhoog. Laten we wat kopen”. En dat zal dit investeringsvertrouwen stimuleren van degenen die geen grote investeerders zijn, maar kleine investeerders die zeggen: “Hé, we kunnen geld verdienen met Apple. Laten we Apple kopen. En als de prijs van Apple is gestegen, beginnen we stilletjes de aandelen die we hebben gekocht te verkopen voor de helft van de prijs en maken we enorme winst. En wanneer we die winst te pakken hebben, vinden we een ander bedrijf dat ondergewaardeerd wordt, en dan beginnen we dit te kopen.” En daarom sturen ze de economie aan.

Dit betekent dat er een financiële elite is die de markt en de economie aanstuurt. En ze doen dit niet voor het welzijn van de mensen, ze doen het voor het welzijn van zichzelf – denken ze. Omdat ze niet slim genoeg zijn om te beseffen dat wat ze doen de economie zal vernietigen en daarmee ook hun eigen fortuin. Wat gebeurde er toen de aandelenmarkt in 1929 crashte? Ja, veel kleinere beleggers verloren hun geld, maar veel grote ook, tenzij ze hadden afgewisseld en geïnvesteerd in iets wat niet naar beneden ging. Sommigen hadden geïnvesteerd in onroerend goed, dat ook daalde maar uiteindelijk weer steeg. Als je genoeg geld hebt, kun je het je veroorloven om uit een crisis te komen en te wachten tot de prijzen weer stijgen. Je kunt dat zelfs stimuleren door na enige tijd weer te investeren wanneer je denkt dat de prijzen niet lager gaan.

Je ziet dat er een financiële elite is, zowel in Amerika als internationaal, die zoveel rijkdom heeft vergaard, dat ze de markt kunnen sturen, de economie kunnen aandrijven. En wat is het resultaat hiervan? Ze sluizen geld weg van de mensen, want wat gebeurt er als ze een miljoen ton tarwe kopen tegen een lage prijs, waardoor kunstmatig schaarste ontstaat wat de prijzen doet stijgen en ze vervolgens tegen het dubbele van de prijs verkopen? Welnu, de mensen die die tarwe kopen om brood te bakken of meel te maken, betalen het dubbele en moeten dat doorberekenen aan de consument. De consumenten betalen uiteindelijk meer voor alles wat door deze speculatie wordt gestuurd.

De olieprijzen zijn, zoals Moeder Maria in haar dictaat opmerkte, al heel lang kunstmatig opgedreven. Ze zouden heel veel lager zijn als er een directe overeenkomst zou bestaan tussen de kosten van de winning en raffinage van de olie en de prijs aan de pomp. Maar dat is niet zo, want er is een kunstmatige tussenpersoon die een deel van het geld pakt. Je weet bijvoorbeeld wel dat er benzinestations in de Verenigde Staten zijn die zeggen dat de prijs van een gallon benzine vier dollar is, maar veel van die vier dollar belastingen zijn. Maar wat ze niet zeggen, is dat veel van die vier dollar speculatie is. Als ze dat wel zouden zeggen, dan zouden de mensen kunnen zien dat ze niet alleen de overheid de schuld moeten geven. Sterker nog, ze hoeven de overheid niet de schuld te geven van het opleggen van belastingen. Maar ze moeten de regering de schuld geven dat ze niet de financiële elite bijsturen die de bevolking uitbuit.

Bevrijd van uitbuiting
De volgende stap die moet worden doorbroken in het toenemende Christusonderscheid van democratische naties is dat er, zoals Jezus zei, een externe kracht is die oorlog voert tegen de democratie. Maar er is ook een interne kracht in de vorm van de financiële elite die oorlog voert tegen de democratie. Waar berust democratie op? Op gelijke rechten, gelijke kansen. Er is niets mis mee dat iemand miljonair wordt, als hij dit doet door er eerlijk voor te werken en een dienst te verlenen, maar wanneer hij het doet door te speculeren en dan miljonair of miljardair wordt, dan heeft dit iets heel ondemocratisch, omdat hij de vrijheid gebruikt die het democratische systeem hem heeft gegeven om de vrijheid van andere mensen in te perken of te vernietigen.

Hij vernietigt letterlijk de concurrentie, omdat hij een positie heeft bereikt waarin hij in staat is om dit te doen. Hij kan andere bedrijven opkopen, hij kan andere bedrijven vernietigen, hij kan ze te slim af zijn door een tijdje kunstmatig tegen een lagere prijs te verkopen, en veel andere maatregelen te nemen om de concurrentie te vernietigen. Dit is antidemocratisch, dit gaat in tegen de vrijheid, de gelijke rechten, de gelijke kansen, die een democratische natie moet garanderen voor al haar burgers. Een democratische natie is niet bedoeld om de vrijheid van de elite te garanderen om de bevolking uit te buiten. Dat is geen democratische vrijheid.

Net als bij andere dingen, leren mensen helaas niet van de theorie, ze leren niet van de dictaten van de geascendeerde meesters, zelfs niet wanneer ze op het collectieve bewustzijn worden geprojecteerd. Ze leren alleen uit ervaring. Ze zullen alleen iets leren van de Harde Leerschool. Je zou kunnen zeggen: “Waarom moest Poetin Oekraïne binnenvallen?” Gedeeltelijk om de democratische landen te laten leren dat ze de democratie moeten beschermen tegen een externe vijand. Dit was niet de enige reden, want ook het Russische volk en de mensen in dictatoriale landen moeten ook leren van de situatie. Maar als ze meer bereid waren geweest om iets te leren, dan had het niet zover hoeven komen.

Kijk nu naar de economie, de staat van de economie na de coronapandemie. Ten eerste waren er twee jaar sluitingen die de economie zwaar onder druk hebben gezet. Nu heb je deze oorlog en de stijging van de olieprijzen die ook extra druk op de economie legt. En wat is de hele bedoeling hiervan? Om samenlevingen te dwingen, omdat ze met de rug tegen de muur staan, te zeggen: “Of onze economie crasht, of we moeten iets anders doen. We moeten iets doen wat we eerder niet wilden doen. We moeten de rijke elite die de bevolking uitbuit, in toom houden.” Wat zal dit betekenen?

Welnu, het zal de consumenten enige tijd ontberingen opleveren. Dat is altijd het geval. Maar nogmaals, die consumenten zijn kiezers en ze hadden betere prestaties van hun eigen regering kunnen eisen. Ze hadden anders kunnen stemmen. Ze hadden hun stem kunnen laten horen door deel te nemen aan het democratisch proces, in plaats van altijd met hun vinger naar iemand anders te wijzen. Iemand anders is de oorzaak van onze problemen. Als je dat zegt, wat zeg je dan ook, dan zeg je dat iemand anders onze problemen moet oplossen – niet wij. Maar in een democratische natie kunnen de mensen niet zeggen: “Wij zijn niet verantwoordelijk voor het scheppen van het probleem en we zijn niet verantwoordelijk voor het oplossen ervan.” Zo werkt een democratie niet. Dit is jouw verantwoordelijkheid als democratische burger, om te zien hoe jij jezelf kunt veranderen, om te zien hoe je kunt helpen de problemen op te lossen, of om je regering de problemen te laten oplossen, de regering die jij hebt gekozen.

Luister niet naar mensen die een en al somberheid preken
Nogmaals, ik heb lang gesproken, je ziet dat hier veel over te zeggen valt en we zijn erg dankbaar dat we de gelegenheid krijgen om dit te kunnen zeggen via een geïncarneerde boodschapper en om dit via je chakra’s en aura’s uit te laten gaan. Maar houd er rekening mee dat niet alleen je chakra’s en je aura’s onze boodschap versterken. Jullie decreten en invocaties doen dat ook. Wanneer je decreten opzegt met zoveel mensen samen, vorm je zeer krachtige energetische golven en impulsen die naar het collectieve bewustzijn worden gestuurd. En niet alleen energie, maar ze dragen de hele boodschap met zich mee die we op zo’n conferentie geven. Alles werkt samen, alles versterkt elkaar, zodat we een zo krachtig mogelijke impuls kunnen vormen.

Laat ik eindigen met zeggen dat ik weet dat het kan lijken alsof een boodschap als deze een afschuwelijk beeld schetst – zoveel problemen. Wat kunnen we in vredesnaam doen aan deze machtselite die zo diepgeworteld is? Maar ik ben een optimist over de toekomst van de democratie, over de toekomst van de economie. Mijn geliefden, er zijn tegenwoordig veel pessimisten op de wereld die denken dat de wereld zal vergaan, dat de economie zal instorten, dat er zal een derde wereldoorlog zal komen, dat er zal een atoomoorlog zal komen. De aarde zal opwarmen en dergelijke. Je kunt ernaar kijken en jezelf een simpele vraag stellen: “Zijn er vandaag meer pessimisten dan in vroeger tijden?” En de realiteit is dat er inderdaad meer zijn omdat meer mensen zijn getroffen door de communicatietechnologie die het voor de harde kern van pessimisten gemakkelijker maakt om hun boodschap te verspreiden. Maar er zijn niet meer mensen die de pessimistische ideeën genereren dan in voorgaande eeuwen. Er zijn altijd mensen geweest die dachten dat dit het einde is, dat de wereld vergaat, dat er ellende komt, dat er rampen gaan gebeuren. Er zijn altijd mensen geweest die naar de negatieve dingen kijken.

Veel van hen zijn dezelfde gevallen wezens die keer op keer zijn geïncarneerd en dezelfde boodschap van negativiteit verspreiden in verschillende gedaantes. Er is een klasse gevallen wezens, die wel of niet geïncarneerd is, die hun hele bewustzijn wijden aan gewoonweg kommer en kwel verspreiden. Laat je niet door hen hypnotiseren. Laat je niet door hen in een negatieve gemoedstoestand brengen. Jullie zijn studenten van geascendeerde meesters. Waarom zou je een student van een geascendeerde meester zijn, beweren dat je een student van een geascendeerde meester bent en niet naar ons luisteren, maar luisteren naar de somberheid van die mensen? Waarom zou je beweren dat je een student van de geascendeerde meesters bent, leringen van geascendeerde meesters aanhangt, naar conferenties gaat, onze websites leest en toch niet echt luistert naar wat de geascendeerde meesters zeggen, maar luistert naar alles wat de gevallen wezens zeggen die kommer en kwel voorspellen?

Kies voor het leven of de dood
Waarom loop je tussen twee stoelen heen en weer? Beslis waar je wilt zitten! Ik heb er geen probleem mee als je beslist dat je in het kamp van kommer en kwel wilt zitten. Je wilt geloven dat de wereld volgende week vergaat, daar heb ik geen probleem mee. Ik respecteer je vrije wil. Maar beweer dan niet een student van een geascendeerde meester te zijn. En probeer niet om andere studenten van geascendeerde meesters bij je eigen doemdenken en somberheid te betrekken. Doe het een of het ander. Kies vandaag wie je wilt dienen. Kies voor het leven of de dood. De keuze is aan jou. Maar ik heb heel lang geleden voor het leven gekozen en daarom kan ik alleen degenen helpen die ook voor het leven willen kiezen. En degenen die niet bereid zijn om voor het leven te kiezen, horen mij niet. Ze lezen of luisteren misschien naar een dictaat, maar ze horen me niet. Waarom?

Als de leerling er klaar voor is, verschijnt de meester. Als de student er niet klaar voor is, kan de meester niet verschijnen. Wat aan de student verschijnt, is een valse meester, beïnvloed door zijn of haar waarnemingsfilter. Je denkt dat je naar een geascendeerde meester luistert. Maar je luistert naar de valse hiërarchische van bedriegers die overeenkomt met jouw bewustzijnsniveau. Je hoort de woorden die ik door deze boodschapper uitspreek. Je oren horen ze, maar je gedachten niet omdat ze in je geest gekleurd worden door het waarnemingsfilter dat je hebt. Dus het meeste wat ik zeg, zie je over het hoofd. En je hoort hier en daar het een en ander: “Ah, dit bevestigt wat ik wil geloven.” En dan ga je daar aandacht aan besteden en de rest negeren. Waarom?

Neem gewoon een beslissing. Waar wil je zitten? En ga daar dan mee aan de slag en haal de ervaring eruit die je nodig hebt. Mocht je op een gegeven moment beseffen dat je genoeg hebt van die ervaring, dan kun je altijd terugkomen bij de leer. We verwelkomen mensen altijd wanneer ze terugkomen na de ervaringen die ze nodig hadden. Maar ga niet tussen twee stoelen heen en weer lopen. Kies gewoon – kies het leven of kies de dood. Ervaar de dood totdat je er genoeg van hebt, kies dan voor het leven. Het is niet ‘alles of niets’, het is niet ‘nu of nooit’. Mensen hebben soms vele malen voor de dood gekozen. Sommige mensen hebben de dood veel malen gekozen totdat ze er genoeg van kregen en daarna hebben ze voor het leven gekozen. Maar als ze eenmaal voor het leven hebben gekozen, zijn ze op het opwaartse pad. Dan kunnen we aan hen verschijnen, dan kunnen we ze helpen en dat doen we altijd graag.

Kies vandaag wie je wilt dienen – democratie of antidemocratie, het optimistische realisme van de geascendeerde meesters of het pessimistische realisme, opgeëist door de gevallen wezens. Pessimisme – het pessimisme van de gevallen wezens is ijdele hoop. Ze willen dat er rampen gebeuren. Maar de beoordeling van de geascendeerde meesters bestaat gewoon uit praktisch realisme en berust op het observeren van de manier waarop miljoenen andere planeten zijn gevorderd. De aarde wordt mee omhooggetrokken door de rest van het universum en geen enkele kracht op aarde, op alle vier de niveaus, kan dat weerstaan.

Zoals El Morya, Master MORE, lange tijd heeft gezegd: “Vanaf het begin hadden we al gewonnen.”