De democratische Naties moeten het Probleem van het Kwaad het Hoofd bieden

 

Geascendeerde Meester Jezus Christus, 5 juni 2022 – Webinar Democratie en Christusschap.

IK BEN de Geascendeerde Meester Jezus Christus. In onze volgende aflevering die we voor deze conferentie hebben gepland, wil ik het hebben over het kwaad of wat soms het probleem van het kwaad wordt genoemd. Laten we beginnen met Christusschap. Zoals we nu verschillende keren hebben gezegd, is Christusschap een proces; het is niet zo dat je van het ene op het andere moment stapt van niet de Christus zijn naar wel de Christus te zijn. Christusschap is voor een groot deel een kwestie van het vergroten van je onderscheidingsvermogen, je vermogen om onderscheid te maken. En dit proces kost tijd; dat verloopt geleidelijk is en bestaat uit vele fasen. Er is een beginniveau van Christusschap, waarop jij je misschien bewust bent van het kwaad, maar je kijkt in de eerste plaats naar het kwaad in zijn duidelijk fysieke manifestaties. Met andere woorden, jij kunt misschien onderscheiden dat bepaalde acties van bepaalde mensen die door de geschiedenis heen te zien zijn geweest, slecht waren.

De fysieke uiting van het kwaad
Je hebt vast gemerkt dat veel mensen niet eens dit basisniveau van onderscheidingsvermogen hebben bereikt. Er zijn mensen die Hitler niet als slecht zien of als een uiting van kwaad. Er zijn veel mensen in Rusland die Stalin niet als slecht beschouwen. En natuurlijk zijn er veel mensen in Rusland die Poetin niet zien als een uiting van het kwaad. Hetzelfde geldt voor China, veel mensen zien Mao niet als de vertegenwoordiging van het kwaad. En hetzelfde geldt natuurlijk ook in veel andere landen waarin ze hun huidige of vroegere leiders kijken niet als slecht (h)erkennen.

Nu begrijp je misschien dat ik tweeduizend jaar geleden zei: “Aan hun vruchten zult gij ze kennen.” Dit is het basisniveau van Christusonderscheid, waarop je naar de vruchten kijkt, je kijkt naar de acties en de gevolgen die door bepaalde mensen worden veroorzaakt en daaraan weet je dat ze slecht zijn of dat ze het kwaad vertegenwoordigen. Ze hebben zichzelf tot een werktuig voor het kwaad gemaakt. Je ziet dit fysiek uitgedrukt. En natuurlijk hebben de democratische naties lange tijd dit niveau van onderscheid gehad met betrekking tot het kwaad. De meeste mensen zijn in staat geweest om te zien dat Hitler een uiting van kwaad was en dat er andere uitingen van het kwaad zijn geweest en is er dus een zeker besef geweest dat we dit soort kwaad moeten vermijden.

Niet-fysieke oorzaken achter het kwaad
Wanneer je echter naar hogere niveaus van Christusonderscheid gaat, dan begin je te zien dat het niet genoeg is om alleen naar de fysieke manifestaties of uitingen van het kwaad te kijken, omdat dit je niet in staat zal stellen om de oorzaak van het kwaad te begrijpen. We zouden kunnen zeggen dat je naarmate je meer Christusschap krijgt, zult gaan inzien dat er altijd verborgen, niet-fysieke, oorzaken zitten achter alle fysieke gebeurtenissen of verschijnselen. Zoals we vaker zeggen, gaat bewustzijn vooraf aan de fysieke manifestatie. En dat begin je te beseffen wanneer je hogere niveaus van Christusschap bereikt. Je begint in staat te raken om het onderscheid te maken dat er naast de fysieke manifestaties van het kwaad een niet-fysieke, psychologische, component is.

En als je op hogere niveaus van onderscheidingsvermogen komt, begin je te onderscheiden dat er een emotionele component van het kwaad is, een component op mentaal niveau en een component op identiteitsniveau, waardoor sommige mensen worden overgenomen door kwade krachten, omdat hun emotionele lichaam overmeesterd wordt; ze worden bijvoorbeeld overweldigd door haat en doen daarom iets slechts. Bij anderen wordt hun mentale lichaam overgenomen en daarom zijn ze heel goed in het herkennen van gevallen waarin het doel wel de middelen heiligt en het daarom gerechtvaardigd is om andere mensen te vermoorden om een utopische samenleving te bevorderen waar zij denken naartoe te werken. Er zijn mensen die worden overweldigd door het kwaad op het identiteitsniveau, waardoor ze zichzelf identificeren met het zwart-witdenken en de epische denkwijze, waardoor ze zichzelf beschouwen als de goede mensen die een existentiële, epische, strijd voeren tegen de slechte mensen: zoals christenen tegen moslims, moslims tegen christenen, communisten tegen kapitalisten, enzovoort.

Wanneer je op hogere niveaus van Christusschap komt, dan zie je dat er een kracht van het kwaad moet zijn die boven menselijke wezens staat, omdat je niet uit kunt leggen waarom menselijke wezens iets doen, of het kwaad niet verklaren door alleen naar mensen te kijken. En daarom moet er een niet-menselijke, een niet-materiële, kracht van het kwaad zijn die door mensen heen werkt, of omdat ze zichzelf vrijwillig tot werktuig van het kwaad maken, of omdat ze worden overgenomen door kwade krachten. En dit kan je natuurlijk geleidelijk leiden naar de leringen die we jullie al vele jaren hebben gegeven via deze boodschapper, dat er gevallen wezens bestaan die zich er volledig aan wijden om, of te bewijzen dat God ongelijk heeft, of te bewijzen dat vrije wil niet goed is door mensen zover te krijgen dat ze misbruik gaan maken van hun vrije wil of zich wijden aan het scheppen van chaos. Dit zijn de soort stadia van Christusonderscheid met betrekking tot het kwaad.

Het probleem van het kwaad in het christendom
Laten we nu eens kijken naar democratie met betrekking tot het kwaad. De meeste naties die de eerste democratieën in de Verenigde Staten en Europa werden, hadden een christelijke achtergrond. Ze werden heel erg beïnvloed door de christelijke religie, of het nu de protestantse of de katholieke religie was. Er waren mensen, en er zijn nog steeds mensen, die vanuit het christelijke wereldbeeld naar het kwaad kijken. En natuurlijk heb je in het christendom enkele van de concepten die ik zojuist heb beschreven. Je hebt het idee dat er een kwade kracht is, een duistere kracht, of het nu Satan, Lucifer, de duivel, de prins van deze wereld, is. En deze kracht werkt God tegen, of in ieder geval Christus tegen, en probeert Gods plan te vernietigen.

Het christendom, de christelijke religie, helemaal tot aan de stichting van de katholieke kerk in het bijzonder, is dat het christendom altijd een probleem heeft gehad met het kwaad dat ze niet konden oplossen. En natuurlijk konden ze dat ook niet oplossen omdat de leiders van de christelijke religie, te beginnen bij de katholieke kerk en helemaal tot aan tegenwoordig toe, niet voldoende niveau van Christusonderscheid hadden. Ze zijn daarom in de val gelokt, verbijsterd door, verward door, wat zij het probleem van het kwaad noemen. Kortom, hoe kan het kwaad bestaan als God goed en almachtig is? Als God goed is, waarom zou hij dan willen dat het kwaad bestaat? En als God almachtig is, waarom heeft hij het kwaad dan niet uitgeroeid? Betekent dit dat God niet goed is of dat God niet almachtig is? Of betekent het dat er geen God is, zoals de materialist begon te zeggen?

Wat je ziet, zoals ik heb gezegd in mijn eerdere dictaten op deze conferentie en in vele andere dictaten, wanneer je een bepaald niveau van Christusonderscheid bereikt en terugkijkt op de christelijke religie, is dat de christelijke religie vanaf de stichting van de katholieke kerk eigenlijk voor een groot deel werd overgenomen door de krachten van de antichrist die de christelijke religie gebruikten als werktuig om de bevolking te beheersen en de hele middeleeuwse hiërarchische structuur te vormen waarin de bevolking slaaf werd van een kleine machtselite. Dit is natuurlijk de reden waarom ze het probleem van het kwaad niet hebben kunnen oplossen, omdat de krachten die de christelijke religie beheersten niet wilden dat mensen het zouden oplossen, ze wilden eigenlijk dat mensen hierdoor in de war raakten.

De materialistische verklaring voor het kwaad
Als je kijkt naar de democratische naties die dit christelijke erfgoed hebben, dan zie je dat ze, toen ze democratieën werden, het moeilijk vonden om het probleem van het kwaad aan te pakken dat gebaseerd was op het christelijke wereldbeeld. Dit is een van de redenen waarom bijvoorbeeld de Founding Fathers in America zich op Saint Germain konden afstemmen en de inspiratie ontvingen dat Amerika een seculiere natie moest worden waar godsdienstvrijheid was, waar geen direct verband bestond tussen de overheid en een bepaalde religie. Met andere woorden, er was geen bepaalde religie die de regering in haar macht kon houden zoals je ziet in het katholieke Europa. En je ziet natuurlijk veel andere democratieën, waarin ze misschien wel een staatsgodsdienst hebben, maar waar godsdienstvrijheid bestaat voor het volk. En dit betekent dat de democratische naties terecht inzagen dat het noodzakelijk was om kerk en staat te scheiden, althans tot op zekere hoogte. Het was noodzakelijk om de mensen godsdienstvrijheid te geven opdat de natie niet door één bepaalde godsdienst kon worden gedomineerd.

Dit betekende ook dat veel van deze naties steeds minder religieus werden als gevolg van een opkomende machtselite die de wetenschap gebruikte. Ze kregen – hoewel sommige landen nog steeds een staatskerk hebben – meer een seculiere, materialistische denkwijze. Met andere woorden, ze verwijderden zich van het christendom, ze verwijderden zich van het idee van een duivel en dat er niet-materiële, duistere, krachten bestaan die de geest van mensen kunnen overnemen en ervoor kunnen zorgen dat ze kwaad doen. In plaats daarvan namen ze de materialistische visie aan dat er niets anders is dan het materiële universum voor zover de wetenschap kon ontdekken. In het materialisme kan per definitie geen kwade kracht bestaan buiten het materiële spectrum. Dat is er niet volgens het materialisme.

Dit is vanaf het begin een fundamentele uitdaging geweest voor democratische naties, want hoe kun je het kwaad dan verklaren? Je blijft op zoek naar een materialistische verklaring voor het kwaad. Maar het materialisme is er net zomin in geslaagd om het kwaad te verklaren als de christelijke religie. En hoe komt dat? Omdat dezelfde elite, dezelfde kracht in het mentale rijk die de verwarring rond het probleem van het kwaad in het christendom schiep, in grote mate de doctrines en dogma’s van de materialistische religie heeft gemaakt en daarom daar een vergelijkbaar soort verwarring heeft veroorzaakt.

Je zou logischerwijs kunnen zeggen dat als er een kracht van het kwaad op aarde is – zullen we maar zeggen – zou het dan niet logisch zijn dat die kracht van het kwaad verborgen wil blijven? Ze zouden niet willen dat mensen weten dat ze bestaan of dat ze begrijpen wat ze zijn en hoe ze mensen beïnvloeden. Het kwaad wil verborgen blijven, is dat niet logisch? Ligt het dan niet voor de hand dat als er een kwade kracht is, hij elk systeem, elke ideologie, de samenleving, zou gebruiken om genoeg verwarring te scheppen om zelf verborgen te kunnen blijven. Is het dan niet redelijk dat de kwade kracht die de verwarring veroorzaakte in de christelijke religie, nu hetzelfde doet in de materialistische religie?

Dat is de verklaring voor het feit dat democratieën de kwestie van het kwaad niet hebben kunnen oplossen. Ze hebben alleen naar het materiële rijk gekeken voor zo’n verklaring; wat houdt dat in? Eén mogelijke verklaring is dat er iets in de hersenen is waardoor bepaalde mensen slecht zijn, er gaat iets mis in de hersenen van een Hitler. Maar volgens het materialisme zouden alle mensen in principe hetzelfde brein moeten hebben. Wat kan er dan zijn misgegaan? Men heeft het nog niet geïdentificeerd. Je kunt dan zoeken naar de genetische overerving van mensen. En dan moet je zeggen: “Waren er voorouders van Hitler die slecht waren?” Dat is niet bekend. Dus hoe werd hij slecht?

Kwaad als onderdeel van de menselijke natuur?
Dan heb je nog de andere verklaring uit de materialistische psychologie, over de opvoeding. Maar was Hitlers opvoeding zoveel slechter dat dit zou kunnen verklaren dat hij zoveel slechter werd dan veel andere mensen die een soortgelijke opvoeding hadden gehad? Nogmaals, je krijgt geen echte antwoorden, zeker geen antwoord dat kan helpen om menselijk kwaad te voorkomen.

Sommigen hebben toen gespeculeerd dat het kwaad een potentieel is dat latent in de menselijke natuur aanwezig is. Met andere woorden, alle mensen hebben het potentieel om slecht te worden. Wat is een van de meest destructieve doctrines van de katholieke kerk? Het is de erfzonde. Is het idee dat het kwaad deel uitmaakt van de menselijke natuur niet gewoon een niet-religieuze versie van het idee van menselijke zonde, van de erfzonde? En is dat niet precies wat een kwade kracht zou willen dat mensen voelen: dat ze slecht zijn en dat het kwaad niet de schuld is van de kwade kracht, maar dat het kwaad te wijten is aan de menselijke natuur? Maar waar in het materialistische paradigma is ruimte voor dit etherische concept: ‘menselijke natuur’? Waar bestaat die? Als wat je doet een product is van chemische en elektromagnetische processen in je hersenen, waar is er dan een ‘menselijke natuur’ buiten de hersenen? Waar zou die kunnen bestaan? Zeker niet ergens in het materiële wereldbeeld.

Hogere verklaring van het kwaad
Je ziet, nogmaals, tegenstrijdigheden, inconsistenties, verwarring, totdat de meeste mensen het opgeven. Aangezien we in een democratische wereld leven, hopen ze erop dat het kwaad ons niet kan komen halen. Veel mensen hopen dat de wereld sinds de val van de Sovjet-Unie en het einde van de Koude Oorlog in een fase is beland waarin het kwaad niet langer een grote rol speelt. 9/11 was er wel, zoals we al zeiden. En nu heb je Poetin. En elke week of om de week is er een schietpartij op de grote massa in de Verenigde Staten. Wat voor reden hebben we om te zeggen dat het tijdperk van het kwaad voorbij is, dat het kwaad tot het verleden behoort en dat we in onze moderne democratieën het kwaad hebben getranscendeerd? Er is echt geen reden om dat te zeggen, toch?

Is het niet zo dat je de oorlog van Poetin in Oekraïne zou kunnen zien als een wake-up call voor de democratische naties en dat je zou kunnen zeggen: “Het wordt nu tijd om ons best te doen om een hogere benadering, een hoger begrip van het kwaad te krijgen.” Zijn de schietpartijen op scholen in de Verenigde Staten niet een wake-up call die de Verenigde Staten nodig heeft om een betere aanpak te krijgen? Deze boodschapper las over de laatste schietpartij op scholen en dat er mensen waren die over het kwaad spraken en dat het onmogelijk was te voorspellen wanneer het kwaad plotseling zo’n schietpartij op een school zou veroorzaken. Het viel hem op dat er in de Verenigde Staten geen vergelijkbare krantenkoppen waren over het kwaad in de oorlog van Poetin in Oekraïne – hoewel sommigen dat natuurlijk wel zo zien. Het laat je zien dat mensen weer kijken naar de fysieke manifestaties van het kwaad en dat ze er last van hebben. Maar er is niet echt een poging gedaan om het kwaad dat buiten het fysieke vlak valt te begrijpen.

En op dat moment moet je kijken naar de natuurlijke evolutie van democratie; democratieën bevinden zich nu op een punt waarop democratieën het probleem van het kwaad het hoofd moeten bieden om naar een hoger niveau op te kunnen klimmen. Ze moeten erkennen dat het christendom ons niet echt een grondige of bruikbare definitie van het kwaad kan geven. Het materialisme heeft ons geen bruikbare verklaring voor het kwaad kunnen geven. Maar het kwaad klopt aan onze deur. We kunnen het niet negeren. Het kwaad klopt aan onze deur, dus we kunnen het niet blijven negeren.

Mensen die bezeten zijn door externe krachten
Waar kunnen we een verklaring zoeken? En je kunt echt alleen naar een hogere verklaring van het kwaad zoeken als jij je Christusonderscheid vergroot. Je kunt er op verschillende manieren mee beginnen. Ik zeg niet dat samenlevingen religieus moeten worden of dat ze zich bewust moeten worden van geascendeerde meesters en leringen van geascendeerde meesters moeten gaan accepteren. Je kunt gebruiken wat je in democratische landen al hebt.

Een van de manieren die mogelijk zijn, is om met professionals in de gezondheidszorg te praten. Er zijn professionals in de gezondheidszorg die al tientallen jaren te maken hebben met mensen met ernstige psychische aandoeningen. Er zijn professionals die te maken hebben gehad met mensen met een verslaving. En als deze mensen vrijuit zouden kunnen spreken zonder gecontroleerd te worden door de materialistische denkpolitie, dan zouden veel van hen toegeven dat de mensen die ze hebben ontmoet, bezeten zijn door een of andere externe kracht.

Misschien niet de hele tijd, maar zeker op bepaalde momenten, in bepaalde situaties. Het is de enige logische verklaring: dat ze bezeten zijn door een externe kracht die hun geest, hun gevoelens, hun denkproces overneemt. En ineens doen ze alsof ze een heel ander persoon zijn. Er zijn schizofrenen, mensen met een bipolaire stoornis, zelfs voorbeelden van mensen met een lichamelijke ziekte die ineens konden veranderen in een andere persoonlijkheid die niet bij de ziekte hoorde, of misschien een andere ziekte. En toen ze een bepaalde persoonlijkheid loslieten, waren de fysieke symptomen onmiddellijk verdwenen.

Een nieuwe aanpak in de geestelijke gezondheidszorg
Er is veel onderzoek gedaan, er is veel erkenning waardoor mensen in de geestelijke gezondheidszorg zouden kunnen zeggen: “Als we mensen met deze psychische problemen echt willen helpen, moeten we overwegen of er een kracht kan zijn die de geest van mensen kan overnemen die we op dit terrein nog niet ontdekt hebben met materiële instrumenten”. En als de huidige wetenschappelijke procedures en methoden op dit terrein zouden worden toegepast, dan zou er enige vooruitgang kunnen worden geboekt. Zoals we gezegd hebben, zouden er nieuwe wetenschappelijke instrumenten kunnen worden ontwikkeld die uiteindelijk zelfs het energieveld van mensen op een computerscherm zouden kunnen laten zien en dat ze kunnen worden binnengevallen door krachten van buitenaf. Het zal zelfs mogelijk zijn om instrumenten te ontwikkelen die het planetaire energielichaam kunnen laten zien.

Dit is geen sciencefiction. Dit is een wetenschappelijk potentieel, maar helaas een nog onontwikkeld potentieel. Dit zou er dan toe kunnen leiden dat men erkent dat er bepaalde krachten zijn die niet in het materiële frequentiespectrum zijn zoals dat momenteel wordt gedefinieerd. Dit zou twee dingen kunnen veroorzaken: je zou het materialisme kunnen loslaten en zeggen dat we verder moeten kijken dan het materiële spectrum. Of je zou kunnen zeggen dat het materiële spectrum blijkbaar verder reikt dan we dachten. Hoe maakt niet uit, want het zal leiden tot nieuwe ontdekkingen die mensen kunnen helpen.

Narcisten, psychopaten en sociopaten als leiders
Maar daarnaast is het ook noodzakelijk dat democratieën enige logica en redenering gaan gebruiken en gaan kijken hoe je de slechte mensen kunt observeren die je in de geschiedenis hebt gezien. En dat je kunt observeren dat er een bepaald type persoon is – ze zijn op persoonlijk niveau al herkend als narcist, of psychopaat of sociopaat – maar er is een bepaald type persoon dat zich niet gedraagt of zelfs niet naar het leven kijkt zoals de normale mensen.

Tot nu toe is dit niet echt toegepast op wereldleiders, maar dit moet wel. En wanneer dat gebeurt, zal men zien dat er een bepaald type persoon is die, of macht, of aandacht wil. Zoals we al zeiden, kan dit type persoon nooit genoeg macht of aandacht krijgen. Die zal er alles aan doen om die te krijgen zonder zich er druk over te maken over het lijden dat dit veroorzaakt bij andere mensen, of de vernietiging die dit veroorzaakt, zelfs de vernietiging van beschavingen of planeten.

Ze hoeven niets te weten over leringen van geascendeerde meesters of gevallen wezens, ze hoeven alleen maar te (h)erkennen dat er een bepaald type mensen is die, als ze kunnen, op zoek gaan naar leiderschapsposities en die de leiderschapsposities zullen uitoefenen op een manier die volledig in strijd is met de democratische beginselen en democratische rechten. Met andere woorden, het zijn leiders die geen respect hebben voor democratie die of de democratie zullen gebruiken om macht en aandacht te krijgen, of die zullen proberen de democratie te vernietigen. En als je dit herkent en erkent, heb je in ieder geval een aantal opties.

Je kunt een soort proces starten waarbij je het bewustzijn van de bevolking van dit type leider kunt vergroten, je kunt experts hebben die mensen met deze kenmerken kunnen identificeren. En je kunt zeggen: “Nou, dit is een iemand van wie we denken dat hij niet de kwalificaties heeft om een democratisch leider te zijn”. Dit is natuurlijk geen gemakkelijk proces, dat begrijpen wij ook, maar je moet ergens beginnen, je moet ergens beginnen door te erkennen dat er mensen zijn die we niet willen als leider van democratische naties.

Je kunt ook buiten democratieën kijken, de leiders in andere landen herkennen en begrijpen hoe zij opklimmen naar posities. En dan kun je zeggen: “Wij als democratie kunnen niet met hen omgaan alsof het normale, goedwillende leiders zijn. We moeten er dus alles aan doen om ze zo snel mogelijk te herkennen en alle mogelijke middelen gebruiken om te voorkomen dat ze, of aan de macht komen, of hen in ieder geval niet in staat stellen om hun macht uit te breiden.”

Je kunt nogmaals kijken naar waar we het over hebben gehad: dat er mensen in de Baltische staten in de Russische oppositie zaten, die vele jaren geleden op Poetin hebben gewezen – dat hij niet zou stoppen, dat hij zichzelf niet zou kunnen stoppen. Als hier gehoor aan was gegeven, als het proces waarover ik spreek in democratische landen had plaatsgevonden, dan hadden ze dit kunnen vaststellen. En wat hadden ze er dan aan kunnen doen? Ze hadden best wel een aantal dingen kunnen doen. Er hadden praktische dingen gedaan kunnen worden, bijvoorbeeld Europa niet afhankelijk te maken van Russisch gas en olie. Maar er had een belangrijkere maatregel genomen kunnen worden om democratische naties te verenigen, door een grens te trekken.

Tolerantie als wapen tegen democratie
Wat is de meest succesvolle strategie die door de eeuwen heen is gebruikt met betrekking tot het vernietigen of overnemen van landen of bevolkingsgroepen? Dat is “verdeel en heers”. Sun Tzu sprak erover in The Art of War, Machiavelli sprak erover. Het is al vele malen gebruikt, in het gezegde, in de Verenigde Staten ‘United, we stand divided we fall’, zit waarheid. Op de wereld zie je een fundamenteel verschil tussen democratieën en dictaturen. Je zou kunnen zeggen dat democratieën in zekere zin een nadeel hebben ten opzichte van dictaturen. En het is gewoon dit: democratieën zijn van nature geen agressieve naties. Zoals we al zeiden, denken ze: “We hebben genoeg territorium, we gaan ons richten op het verbeteren van onszelf, het verbeteren van ons leven, met wat we hebben. We proberen geen andere landen over te nemen”.

Maar democratieën hebben ook tolerantie voor verschillen. Dit is een van de fundamentele aspecten of principes van democratie. Daarom is er godsdienstvrijheid, vrijheid van politieke overtuiging, vrijheid van meningsuiting, je hebt tolerantie voor mensen die anders zijn. Je hebt ook de neiging om tolerant te zijn voor dictatoriale naties en te zeggen: “Als de Russen echt een dictator met de naam Poetin willen hebben, waarom zouden wij ons daar dan mee bemoeien?” Dit betekent dat je geneigd bent om het beste in mensen te geloven, je hebt de neiging om te willen geloven, zoals we zeiden dat Poetin niet het probleem is, geen probleem zal zijn, dat Rusland uiteindelijk zal worden getransformeerd in een moderne staat. En je hebt de neiging om tolerant te zijn voor dingen waar je niets aan wilt doen.

Wanneer democratieën op een hoger niveau van Christusonderscheid komen, zullen ze hiernaar kunnen kijken en zeggen: “Ja, maar onze tolerantie kan in feite tegen ons worden gebruikt. Onze tolerantie voor verschillen kan worden gebruikt als wapen tegen ons en tegen de democratie als geheel.” Met andere woorden, een dictator zou kunnen zeggen: “Wel, deze democratieën zijn er trots op om vrijheid van meningsuiting te hebben. Wat als ik een paar trollenfabrieken zou maken, waarin ik mensen had die betaald werden om daar acht uur per dag te zitten, op al deze sociale-mediasites in het westen zouden gaan en berichten zouden posten die op subtiele manieren de democratie en democratische vrijheden probeerden te ondermijnen? Als ik dit nu eens deed? Zou ik mensen op die manier kunnen beïnvloeden? Wat als ik dezelfde technieken zou gebruiken om het Amerikaanse volk te beïnvloeden voor de volgende verkiezingen?

Zou ik twijfel kunnen zaaien over een bepaalde kandidaat en over iets wat zij misschien verkeerd heeft gedaan, zodat er een vooroordeel zou ontstaan ten opzichte van een andere kandidaat waarvan ik denk dat die mij een voordeel zou kunnen opleveren?”

De ‘verdeel en heers’ strategie doorzien
Jullie weten allemaal dat Poetin dit precies een aantal jaren geleden heeft gedaan en heeft gezegd. De Chinezen hebben hetzelfde gedaan en doen hetzelfde, en andere landen doen het ook. Dit is er een voorbeeld van dat de democratische naties onschuldig zijn geweest als duiven, maar niet zo wijs als slangen. Ze hebben niet herkend dat hun tolerantie en de vrijheden die ze geven ook tegen hen gebruikt kunnen worden. En dit is een noodzakelijke fase omdat democratieën beter hun best moeten doen om dit onderscheidingsvermogen te krijgen, begrijpen dat er mensen zijn die actief proberen de democratie te vernietigen. Wat kun je eraan doen? In de eerste plaats het bewustzijn kweken. Maar je moet ook voorkomen dat deze krachten van buitenaf de democratische naties verdelen.

Je hebt twee manieren om met die krachten om te gaan. Je moet begrijpen dat ze niet zullen stoppen. Poetin kan zichzelf niet tegenhouden. De Chinezen kunnen zichzelf niet tegenhouden. Je kunt wachten tot situaties escaleren, omdat ze meer en meer aangemoedigd worden, er steeds meer van overtuigd raken dat de democratieën zwak zijn, en niets kunnen doen om hen te stoppen, zodat je eindigt bij een situatie waarin Poetin Oekraïne binnenvalt, of Xi Jinping Taiwan binnenvalt. En wat moet je dan doen als deze situatie er eenmaal is?

Dit is één optie die je hebt. Je kunt achteroverleunen en wachten. Je kunt de dictator zelfs daartoe in staat stellen zoals je deed met Poetin door olie en gas te kopen. Toekijken terwijl hij veel van dat geld gebruikt heeft om zijn leger uit te breiden. De andere optie die je hebt, is dat je standvastig kunt blijven, je kunt als democratieën verenigd zijn, zeggen: “Dit is een leider die we in de gaten moeten houden. We kunnen het ons niet veroorloven om hem aan te moedigen, of hem zelfs maar in staat te stellen om zijn oorlogsmachine te financieren. We moeten een grens trekken, we moeten één lijn trekken; duidelijk aangeven wat we wel en niet tolereren. En we hoeven ons geld niet te sturen om de oorlogsmachine te bouwen die tegen ons zal worden gebruikt. We mogen niet toestaan dat onze democratische vrijheden worden gebruikt om de democratie te ondermijnen of ons tegen elkaar te verdelen.”

Dit is een existentiële bedreiging voor de democratie, zouden we kunnen zeggen. In zekere zin zou je kunnen zeggen dat democratie, zoals die tot nu toe bekend is, een regeringsvorm is die berust op het niet-bestaan van het kwaad. Met andere woorden, je gaat ervan uit dat er in een ideale situatie geen slechte kracht is binnen een democratische natie die die natie wil vernietigen, of de democratie wil vernietigen. En je gaat ervan uit dat er geen slechte kracht buiten de democratie bestaat, of dat die slechte kracht geen bedreiging voor de democratie is. Omdat ze wilden aannemen dat Poetin niet echt een bedreiging vormde en nog steeds willen aannemen: “Ach, misschien zal China Taiwan niet aanvallen”, en dit is begrijpelijk, omdat democratie eigenlijk berust op het geloof in het beste van de mensen. Daarom kun je mensen vrijheid geven, omdat je gelooft dat de meeste mensen daar geen misbruik van zullen maken. Dit is een van deze existentiële aspecten van democratie die democratieën nog niet echt hebben begrepen, maar die ze wel moeten leren begrijpen.

Eenheid versus gescheidenheid
Maar hoe kunnen ze het herkennen? Alleen door Christusonderscheid. Wat doet het Christusonderscheid? Het maakt onderscheid tussen iets wat in overeenstemming is met het principe van eenheid, en iets wat tegengesteld is aan eenheid; met andere woorden, iets wat gebaseerd is op verdeeldheid en gescheidenheid. Traditioneel zou je natuurlijk zeggen dat Christusschap onderscheid maakt tussen wat van Christus is en wat van de antichrist is, wat van God is, wat van de duivel. Maar je hoeft die religieuze terminologie niet te gebruiken.

Je kunt zeggen: “Waar berust democratie op?” Op de veronderstelling dat alle mensen gelijk zijn geschapen en bepaalde rechten hebben gekregen, daarom zijn alle mensen idealiter één. Er is een bepaalde onderliggende eenheid die aan alle uiterlijke verschillen voorbijgaat die we bij mensen zien. Dit is een van de fundamentele aannames van democratie. Ik realiseer me dat de meeste mensen dit niet begrijpen, maar het is wel zo; je gaat ervan uit dat er een zekere eenheid tussen mensen bestaat, daarom willen alle mensen hetzelfde. Ze willen het beste voor zichzelf en voor anderen.

Ze willen een betere toekomst kunnen opbouwen voor zichzelf en hun kinderen. En ze willen niet dat hun eigen regering dit van hen afpakt. En ze willen niet dat een kracht van buitenaf dit van hen afpakt. Er is een bepaalde onderliggende veronderstelling dat alle mensen in een democratie dit willen. En alle mensen die nog niet in democratische landen leven, willen dit ook. In zekere zin klopt het. Alle mensen willen dit ook als ze niet worden gemanipuleerd, of verblind door het kwaad. Daarom is democratie de regering van de toekomst, omdat die aansluit bij de onderliggende waarheid over hoe het leven functioneert.

Wanneer je die eenheid herkent, dit onderliggende eenzijn, dan kun je zien dat verdeeldheid en gescheidenheid tegen democratie werkt. En dan kun je zien dat er naties op de wereld zijn, mensen op de wereld die niet in deze staat van eenheid zijn, ze herkennen eenheid niet, ze zien het niet, ze zien het niet als iets van waarde. Ze werken het tegen. Want wat willen ze? Ze willen niet het beste voor iedereen. Ze willen het beste voor zichzelf. Wat zei ik tweeduizend jaar geleden? “Behandel anderen zoals jij behandeld wilt worden, keer de andere wang toe, heb je vijanden lief”.

Wat is hier de boodschap hiervan? Waarom zou je anderen goed behandelen? Als je iets doet wat het beste is voor het geheel, is dat ook het beste voor jezelf. Met andere woorden, het ethos dat ik tweeduizend jaar geleden promootte of dat via mij werd gepromoot, was dat als iedereen doet wat het beste is voor het geheel, iedereen er voordeel van heeft omdat iedereen deel uitmaakt van dat geheel. Iedereen maakt deel uit van het ene lichaam van God. Dit is de basis voor democratie, eenheid.

En daarom is het nodig om meer je best te doen en te beseffen dat er mensen zijn die dit niet hebben begrepen; er zijn krachten die dit niet alleen niet hebben begrepen, maar actief de eenheid tegenwerken, ze proberen de eenheid in democratieën te vernietigen – de eenheid tussen democratische naties. Ze streven naar verdeel en heers. En democratieën kunnen niet bestaan, ze kunnen niet functioneren volgens hun hoogste potentieel als jij je tolerantie voor verschillen tegen je laat gebruiken. Als je toestaat dat je democratische vrijheden worden gebruikt om eenheid tegen te gaan, dan kunnen democratieën niet overleven, of kunnen ze niet bloeien en hun hoogste potentieel vervullen – het is gewoon onmogelijk.

Dit is de volgende stap en het wordt onderstreept door, de mensen in het gezicht gegooid door, Poetin en zijn oorlog in Oekraïne, door de Chinese leiding, door 9/11, door veel andere dingen, door Trump en zijn pogingen om de democratie in de Verenigde Staten te ondermijnen. Kijk naar Trump. Ziet hij enige onderliggende eenheid? Vanaf het eerste moment dat hij de politieke arena betrad, was het altijd ‘wij tegen zij’ – zij zijn het probleem, wij zijn de goede mensen.

Democratische vrijheden gebruiken om de democratie te ondermijnen
Je ziet duidelijk de verdeeldheid en daarom is het noodzakelijk dat de democratische naties een grotere eenheid tot stand brengen en die eenheid handhaven tegen alle krachten die hen proberen te verdelen. Dit is iets wat ze moet doorbreken, waardoor de democratieën beseffen dat de democratische vrijheden kunnen worden gebruikt om democratieën te verdelen, bevolkingsgroepen tegen elkaar te verdelen, en dat dit de democratie op een existentiële manier bedreigt.

Je moet begrijpen dat Poetin opzettelijk de vrijheden van de democratische naties, de vrijheid van meningsuiting, enzovoort, heeft gebruikt om de democratie te ondermijnen. Hij heeft een duidelijke strategie om de democratie te willen ondermijnen. Hij wil ook verdeeldheid zaaien om te kunnen overwinnen. Hij wil Europa verdelen als hij kan. Kijk naar het gas. Onvriendelijke naties zullen we van het gas afsluiten, maar bevriende naties zullen we gas laten kopen. Is dit geen poging tot verdeel en heers; wat zou het anders kunnen zijn?

Je moet begrijpen dat de democratische naties moeten opklimmen naar een groter gevoel van eenheid, waardoor ze, in het begin, opzettelijk alle pogingen tot verdeel en heers stoppen. Als voorbeeld kun je iets nemen wat tegenwoordig relevant is: de leider van Frankrijk, Macron, zegt dat het belangrijk is dat Rusland niet wordt vernederd in Oekraïne en dat Poetin een uitweg krijgt. Ik begrijp dat Macron Poetin redelijk goed kent, zijn psyche beter begrijpt dan de meeste andere leiders en bepaalde dingen in Poetins psyche ziet die hij als een signaal voor gevaar ziet. Hij is bang voor hoever Poetin zal gaan om te voorkomen dat hij vernederd wordt, om te voorkomen dat hij verliest, om te voorkomen dat hij toe moet geven dat hij een fout heeft gemaakt. Ik begrijp dit. Maar wat zijn de gevolgen hiervan? Waarom viel Poetin Oekraïne in de eerste plaats binnen? Was het alleen vanwege Oekraïne? Of was het omdat Poetin eigenlijk als strategie heeft dat hij Rusland wil uitbreiden?

Hij heeft natuurlijk een andere strategie. Wanneer stopt hij? Alleen als hij een stevige muur tegenkomt en denkt daar niet overheen te kunnen. Hoe gaat het westen, als dat verdeeld is, deze stevige grens bieden aan Poetin die geen grenzen voor zichzelf kan stellen? Wie viel Oekraïne binnen? Dwongen de Europese naties Poetin daartoe? Dwong de NAVO Poetin om Oekraïne binnen te vallen zoals hij beweert? Of nam Poetin die beslissing omdat hij zichzelf in een waantoestand had gebracht? Als je Poetin een uitweg geeft door hem toe te staan de regio Donbas te behouden, hoe zal dit hem dan ervan weerhouden om te zeggen: “Oké, ik heb deze ronde gewonnen, laten we eens kijken wat ik in de volgende ronde kan doen.”

De enige manier om zijn strategie af te schrikken is hem geen uitweg te bieden, alleen al door het feit dat Poetin deed wat hij deed, want elke uitweg zal hem aanmoedigen. Het westen moet standvastig en onverdeeld blijven. Maar hoe doe je dat als Frankrijk en Italië en andere naties zeggen: “Oh, we hoeven Poetin toch niet te vernederen?” De minister van Buitenlandse Zaken van Oekraïne zei: “Nou, de Russen vernederen zichzelf.” En dat is de juiste beoordeling, de hogere beoordeling van de situatie.

Mensenrechtenschendingen in Oekraïne
Enkele van de meest vernederende aspecten van deze invasie was de behandeling van burgers, de verkrachting van vrouwen, de marteling van mensen, op hun hele lichaam slaan met ijzeren staven totdat er geen plek meer was die niet was geslagen. Dit is vernederend: het doden van burgers, het vernietigen van ziekenhuizen, medische voorzieningen, de vernietiging van hele steden. Maar heeft iemand de Russen daartoe gedwongen? Dus je moet Macron vragen: hoe ziet hij dat we kunnen voorkomen dat we Poetin vernederen?

Zou dit niet betekenen dat we alle mensenrechtenschendingen die de Russen zelf hebben begaan, moeten negeren? Moeten we er gewoon niet over praten? Doen alsof het niet gebeurd is en net doen alsof we Rusland nog steeds als een beschaafde natie kunnen behandelen? Is dat niet precies wat het westen twintig jaar lang met Poetin heeft gedaan, waardoor het hem mogelijk is gemaakt, hij is daardoor aangemoedigd en in staat is gesteld om te denken dat het westen zwak is en dat hij met alles weg kan komen. Hoe gaat dat een grens trekken die verdere avonturen verhindert? Je zou kunnen zeggen dat Poetin zich misschien rationeel realiseert dat hij te ver is gegaan en naar een uitweg zoekt zodat hij aan de macht kan blijven. Maar kun je er echt op rekenen dat Poetin rationeel genoeg is om zo te denken?

Nogmaals, dit is een van de situaties waarin het lijkt alsof er geen goede uitkomst is, geen ideale uitkomst. Maar er is altijd een ideale uitkomst als we bereid zijn om het bewustzijn te verhogen, ons meer bewust te worden en naar hogere niveaus van eenheid te gaan. Als de democratische wereld uiteindelijk meer verenigd kan worden en meer verenigd kan blijven door deze oorlog dan voorheen, dan is dat een ideale uitkomst, wat er ook gebeurt, zelfs wat er fysiek gebeurt.

Het zwart-witdenken overstijgen
Je ziet dat het probleem van het kwaad niet is verdwenen. Het is door democratische naties genegeerd, maar je kunt het niet blijven negeren. Het is tijd om er snel iets aan te doen, ernaar te kijken, te kijken naar de respons op het kwaad en te beseffen dat we het beter kunnen. Het is geen kwestie van zeggen: “O, we hadden het mis, we hebben een fout gemaakt, we hadden dit anders moeten aanpakken”. Daar gaat het niet om, zoals Saint Germain ook heeft gezegd. Wanneer je naar het niveau van Christusschap gaat, waardoor je feitelijk in staat bent om met het kwaad om te gaan en het kwaad te erkennen, dan kom je ook op een niveau waarop je niet langer in zwart-wittermen denkt; je denkt niet langer: “Dit was het juiste om te doen. Dit was fout om te doen”. Er is geen goed of fout, je overstijgt goed en fout. Omdat dit de enige manier is waarop jij jezelf kunt bevrijden van het kwaad, want wat is kwaad? Het is gescheidenheid, het is de verdeling in de dualistische polariteiten van goed en fout, goed en kwaad. Waar jij jezelf definieert als ‘goed’ is en het kwaad degenen die zich tegen jou verzetten.

Dit is ook het potentieel dat democratische naties hebben: uit de dualiteit stappen. Omdat mensen die dualistisch denken een democratie echt niet kunnen laten functioneren, zoals je in de Verenigde Staten ziet. De volgende stap voor democratieën is dat ze het zwart-witdenken, goed en fout, transcenderen. Er is geen goed en fout. Maar de vraag is: wat doen we nu? Wat is het probleem met ‘goed en fout’? Zoals we al zeiden, het maakt je onbuigzaam. Je kunt niet veranderen als situaties veranderen. En ze zullen veranderen.

Poetin heeft een uitweg nodig in Oekraïne omdat hij niet kan toegeven dat hij een fout heeft gemaakt. Maar het westen hoeft niet te analyseren: “Was onze respons op Poetin verkeerd?” Ze hoeven alleen maar te zeggen: “Wat is de volgende stap die we moeten nemen in deze situatie? Hoe moeten we onze respons veranderen om ons aan deze situatie te kunnen aanpassen?” Als je Poetin op dezelfde manier benadert, dan zou je zeggen dat Angela Merkel al heel veel jaren vriendelijk tegen Poetin is geweest en zij was een goede leider, ze kon geen ongelijk hebben. Daarom kan Duitsland zich niet vergissen in hun benadering van Poetin. We moeten Poetin blijven behandelen alsof hij niet Hitler was die Russisch sprak.

Dit zou natuurlijk een nadelige aanpak zijn. En daarom kiest Duitsland gelukkig niet voor die benadering, hoewel men nog steeds erg voorzichtig is. Maar het punt hier is dat als je niet in termen van goed en kwaad denkt, je veel gemakkelijker je benadering kunt veranderen. En dat is overlevingsvermogen, zoals ik al zei. Je kunt alleen overleven als jij je aanpast. En alleen als je geen geest hebt die gepolariseerd en rigide is geworden vanwege jouw definitie van goed en kwaad, kun jij je aanpassen en meegaan met de veranderingen.

De flexibiliteit van Christus
De Christus stroomt met de veranderingen mee. Er is een groot misverstand, zowel onder christenen als onder veel studenten van geascendeerde meesters, vooral uit eerdere dispensaties, dat de Christus altijd gelijk heeft. Wat de Christus ook zegt, het is juist en het zal altijd juist zijn. Maar de Christus begrijpt dat situaties op aarde veranderen, en dat er perioden zijn waarin je een bepaald standpunt inneemt en dat je andere perioden van standpunt moet veranderen, en dat er zelfs momenten zijn waarop het noodzakelijk is dat je iets doet wat niet het juiste lijkt te zijn.

Je zou kunnen zeggen: “Is het juist dat het westen Oekraïne bewapent zodat ze kunnen vechten tegen de Russische invasie?” Vanuit een hoger perspectief – de Christus – zou je zeggen: de andere wang toekeren, het kwaad niet weerstaan: “Nee, je bewapent geen mensen en je vecht niet terug”. Maar vanuit een ander perspectief zou je zeggen: “Maar als jij je niet verzet tegen de expansie van Rusland, dan zal hetzelfde gebeuren als met Hitler is gebeurd, ze zullen een groot deel van de wereld overnemen, en is dat dan in overeenstemming met de algemene groei van het bewustzijn en een vooruitgang naar de Gouden Eeuw?”

Je kunt geen starre gezichtspunten toepassen op de situatie op aarde. Je moet flexibel zijn; je moet situaties bekijken. Want hoewel het waar is dat je uiteindelijk de andere wang kunt toekeren en de geascendeerde meesters met kwade krachten kunt laten omgaan en de mensen die door hen zijn overgenomen, maar op korte termijn kun je dit niet doen omdat de mogelijkheid bestaat dat het kwaad veel meer invloed en dominantie krijgt. Je ziet dat de weg naar een betere wereld uiteindelijk het verhogen van het bewustzijn is, maar op elk moment is het collectieve bewustzijn waar het is, en daarom moeten bepaalde maatregelen worden genomen om te voorkomen dat de planeet op een spoor komt dat lange tijd nodig zal hebben om gecorrigeerd te worden.

We hebben eerder gezegd dat als je Hitler niet had tegengehouden, hem heel Europa had laten overnemen, het nazisme dan nu verdwenen zou zijn. Maar dat zou lang hebben geduurd, zoals het lang heeft geduurd voordat het communisme in de Sovjet-Unie viel. Nogmaals, we kunnen zeggen: “Had het Oekraïense volk de andere wang kunnen toekeren en Rusland toestaan dat ze die natie overnam en zij dan vreedzaam weerstand hadden geboden en erop vertrouwd hadden dat de geascendeerde meesters in staat zouden zijn om in te grijpen en met de Russen gedaan zouden hebben wat zij konden doen”?

En je kunt zeggen: “Zou dat een realistisch scenario zijn geweest”? Welnu, de waarheid is dat dit wel had kunnen werken als de meerderheid van het Oekraïense volk op een hoger niveau van Christusbewustzijn was geweest; dan hadden ze de andere wang kunnen toekeren en dat zou het Russische karma hebben laten neerdalen en hadden wij andere maatregelen kunnen nemen. Maar de meerderheid van het Oekraïense volk was niet op dat niveau. Als ze op dat niveau waren geweest, dan zou de mogelijkheid van een Russische invasie er in de eerste plaats al niet zijn geweest. Je kunt dus altijd zeggen: “Als het anders was geweest, zou het anders zijn gelopen.” Maar het is niet anders.

Het collectieve bewustzijn van Oekraïne is zoals het is door de verdeeldheid in de Oekraïense natie tussen Russische sympathisanten en degenen die meer een Oekraïense nationale identiteit hebben. En daarom was dit het enige wat ze konden doen. Vanuit een ideaal oogpunt was dit niet de beste reactie. Maar we bevinden ons niet in een ideale situatie, dus als de Christus naar de realiteit van de situatie kijkt, wat de feitelijke situatie is, dan hebben ze gereageerd op de manier waarop ze moesten reageren gezien hun bewustzijnsniveau. Hopelijk kunnen ze van daaruit groeien, kunnen ze de verdeeldheid overwinnen, de corruptie overwinnen en echt een sprong voorwaarts maken om een moderne natie te worden.

Dus wilde ik jullie geven in deze aflevering. We hebben, zoals je kunt zien, veel te zeggen over democratie en we zullen natuurlijk doorgaan met onze verhandelingen. Ik dank jullie voor jullie bereidheid om hier deel van uit te maken, dit door je geest en chakra’s naar het collectieve bewustzijn heen te laten gaan, waar het al diepgaand effect heeft gehad voor de mensen die in staat zijn om zich af te stemmen op de geascendeerde meesters, ook al weten hun bewuste gedachten niets over geascendeerde meesters.

Nogmaals, we streven er niet naar dat iedereen zich bewust wordt van geascendeerde meesters en ons bestaan erkent. We zijn gewoon op zoek naar die mensen die een bepaald idee kunnen oppikken en in staat zijn om het uit te voeren. En sommigen van jullie, omdat jullie onze studenten te zijn, zullen ook in staat zijn om een paar ideeën te implementeren, veel van jullie zullen in staat zijn om de impuls te versterken die naar het collectieve bewustzijn gaat en er daardoor ook voor krachtige stuwkracht zorgt om het collectieve bewustzijn te verhogen.

Hiervoor danken we jullie en ik verzegel jullie in de vlam van vreugde die de Christusvlam werkelijk is.