Wat zijn zwarte gaten?

 

Vraag: Wat zijn zwarte gaten? In het heelal zijn er verschijnselen die zwarte gaten worden genoemd. NASA beschrijft zwarte gaten als “een zwart gat is een plaats in de ruimte waar de zwaartekracht zo aan trekt dat zelfs licht er niet uit kan. De zwaartekracht is zo sterk omdat materie op een klein plekje in elkaar is geperst”. En space.com zegt: “de singulariteit in het centrum van een zwart gat is het ultieme niemandsland, een plek waar materie wordt samengeperst tot een oneindig klein puntje. En alle opvattingen over tijd en ruimte volledig in duigen vallen en bestaan niet echt”. Toch schat men dat er ongeveer veertigmiljard-miljard zwarte gaten in het universum zijn, en alleen al in ons melkwegstelsel, onze Melkweg, schatten wetenschappers dat het er maar liefst tienmiljoen tot een miljard zijn. De vraag wordt gezien vanuit het perspectief van het spirituele rijk en geascendeerde meesters. Wat zijn zwarte gaten? Wat is hun functie of doel? Zijn ze een verlengstuk van bepaalde verschijnselen of situaties in de drie hogere materiële rijken: het astrale, mentale en etherische rijk?

Antwoord van Geascendeerde Meester Saint Germain, Webinar van 2022 – Democratie en Christusschap.

Zoals met alles wordt de interpretatie van de wetenschap van haar eigen waarnemingen beperkt door het materialistische paradigma. In het algemeen kunnen we zeggen dat de wetenschap weet dat het universum uitdijt. Het is de wetenschap ook bekend dat in een gesloten systeem de entropie zal toenemen totdat er geen structuren meer kunnen bestaan, tot er een zo laag mogelijke energietoestand is. Dit is in tegenspraak met de waargenomen uitdijing van het heelal. Als het universum uitdijt, moet iets dat aandrijven. En om ervoor te zorgen dat er iets is wat dit aandrijft, moet er energie aan het systeem worden toegevoegd. Energie is de drijvende kracht achter elke vorm van activiteit.

Aangezien het universum uitdijt, moet er een gebied zijn buiten wat momenteel het materiële universum wordt genoemd, waar meer energie is dan in het materiële. En deze energie moet dan op de een of andere manier haar weg vinden naar het materiële universum om die expansie aan te drijven. Dit gebeurt in jullie zon en in alle andere zonnen in het universum. Er is een toestroom van energie die door de vele zonnen komt, wat een vorm van wit gat zou kunnen worden genoemd, hoewel het concept witte gaten ook bestaat. Je hebt bepaalde centra in het universum, waar de energie in de vorm van licht het materiële rijk binnenkomt.

Door zeer complexe factoren is er echter altijd een bepaalde energiebalans in het universum. Dit is iets wat in de loop van de tijd verandert. Met andere woorden, als je ver genoeg teruggaat, dan was er toen een andere energiebalans dan nu. De energie moet in balans zijn in het universum. Dit betekent dat er op geen enkel moment onbeperkt energie aan het universum kan worden toegevoegd, er moet een factor zijn die het evenwicht bewaart en dat betekent dat er iets moet zijn wat energie uit het materiële spectrum kan halen, zodat er niet te veel in het totale universum is.

Je zou kunnen zeggen dat je zonnestelsel een plaatselijke eenheid is in een universum waar een onevenwichtige toestroom van energie is. Dit is nodig om voldoende licht te geven voor het leven op aarde. Maar deze energie gaat het universum in en als alle energie van alle zonnen het universum in zou gaan, dan zou dat teveel worden, dat zou onbalans veroorzaken. Iets moet dit in evenwicht brengen en dat is een van de functies van een zwart gat, het haalt de overtollige energie er weer uit.

Er zijn nog steeds de plaatselijke gebieden waar meer energie is, of in ieder geval genoeg energie om leven te brengen. Maar om een onevenwichtige toestand in het totale heelal te voorkomen, wordt er ook energie afgevoerd via de zwarte gaten. Een zwart gat is eigenlijk geen zwart gat, het is een portaal naar een ander energetisch rijk, zoals de emotionele, mentale en identiteitsoctaven. De wetenschap wordt momenteel beperkt door het materialistische begrip, omdat die altijd naar een materialistische verklaring zoekt, dus moet er altijd een kracht zijn. Ze merkten op dat er bepaalde plaatsen in de kosmos zijn waar licht naar binnen gaat en geen licht naar buiten komt. En hoe kun je dit verklaren? Ze moeten uitleggen dat dit door de zwaartekracht wordt veroorzaakt. Een zwart gat ontstaat niet door de zwaartekracht, maar een zwart gat kan natuurlijk wel aantrekkingskracht uitoefenen op zijn omgeving.

Maar die wordt niet gevormd door de zwaartekracht. Er is geen singulariteit in het midden van een zwart gat. De singulariteit die wetenschappers, materialisten, voor ogen hebben, is fictie, verbeelding. Die bestaat niet. Een singulariteit bestaat niet. Vóór de oerknal was er geen singulariteit. De oerknal was geen gebeurtenis die op één plek is begonnen. De oerknal was een grote expansie, waarbij energie uit het emotionele rijk door de Elohim in trilling werd verlaagd en de vorm aannam van planeten, zonnen, enzovoort. Het was een verlaging van de trilling, geen uitbreiding van een singulariteit. Ruimte, het uitdijen van het heelal, het uitdijen van de ruimte, is niet op één punt begonnen. Die is begonnen in een grote bol die sindsdien steeds groter is geworden.

Je kunt natuurlijk nog veel meer hierover zeggen, nog veel meer, en dat zal in de loop van de tijd worden ontdekt. Maar ik heb jullie gegeven wat ik op dit moment constructief acht.