Noot: Het boek ‘The Mystical Teachings of Jesus’ werd oorspronkelijk gepubliceerd als ‘The Christ is Born in You’. Het boek bevatte oorspronkelijk het volgende hoofdstuk dat niet in de laatste versie staat.
Dictaat van geascendeerde meester Jezus, 20 november 2002 via Kim Michaels
Het commentaar van Kim Michaels (dat van Jezus staat hierna):
Ik begrijp dat je misschien vragen hebt over wie ik ben en wat voor mens ik ben. Toch hoop ik dat jij je aandacht niet op de boodschapper maar op de boodschap richt. Laat de boodschapper alsjeblieft niet de boodschap onduidelijk maken, en maak de boodschap niet vaag door het spirituele wezen die de boodschap brengt. Jezus en jouw persoonlijke relatie tot Jezus zijn belangrijk en daarom ben ik niet echt belangrijk. Ik zou de volgende vragen willen bespreken: “Hoe komt iemand in zijn leven zover dat hij een boek wil publiceren en beweren dat de inhoud van een boek van de echte Jezus komt?” Ik weet zeker dat zo’n bewering iemand onmiddellijk tot doelwit maakt van minstens twee groepen. De ene groep bestaat uit orthodoxe christenen die denken dat zij het monopolie hebben op Christus, misschien wel op God. Voor die mensen maakt iemand die beweert dat hij de boodschapper is van Jezus Christus, zich schuldig aan godslastering. De andere groep mensen zijn de sceptici en de wetenschappelijke materialisten die het gevoel hebben dat zij het monopolie hebben op het materiële universum en dat er niets meer is dan dat universum. Voor die mensen is iemand die beweert dat hij een boodschapper is van Jezus, gewoonweg gek. Waarom zou ik het risico lopen om het stempel te krijgen dat ik een godslasteraar ben, een gek, of allebei?
Als je hierover nadenkt, dan zou je misschien tot het besef kunnen komen dat iemand een bepaalde innerlijke vastberadenheid en innerlijke vrede moet hebben ontwikkeld om een boek als dit te publiceren. Je moet op het punt zijn dat jij je niet druk maakt over de reacties op de wereld. Je doet gewoon iets wat jij wilt doen als verlengstuk van wie jij bent. Hoe ben ik persoonlijk zover gekomen? Laat ik een kort overzicht geven. Ik had geweldige ouders en ik heb geen traumatische ervaringen meegemaakt in mijn jeugd, maar innerlijk had ik wel een heel moeilijke jeugd.
Zolang ik me kan herinneren, heb ik het gevoel gehad dat er een goddelijke aanwezigheid was, een goddelijk wezen dat altijd bij me was. Ik beschouwde dat niet als een aanwezigheid en ik hoorde ook geen stemmen die tegen mij spraken. Ik voelde gewoon dat er iemand bij me was. Die gevoeligheid zorgde er ook voor dat er duistere energie en duistere wezen om mij heen waren. Ik wist dat die wezens mij niet echt iets konden doen, maar omdat ik niet begreep wat er aan de hand was, was ik wel bang voor die wezens en krachten. Daarom werd mijn jeugd heel erg beïnvloed door het feit dat ik gevoelig ben voor zowel licht als donker.
Ons gezin bezocht op een dag een opgegraven middeleeuws klooster. Terwijl ik daar rondliep en naar de vele skeletten keek die waren opgegraven, voelde ik een heel duistere energie. Ik kwam daar weg met een gevoel van enorme angst voor spoken en skeletten. Ik begon gedurende verscheidene maanden te trillen als ik een plaatje van een schedel of een skelet zag. Die angst verdween wel enigszins, maar jaren later voelde ik die nog.
Toen ik twaalf was, besloot ik dat ik die angst moest overwinnen. Op mijn school was een kamer zonder ramen waarin dingen werden verzameld. In die kamer was een verzameling, opgezette dieren en een skelet. Soms mochten we tijdens pauzes die kamer in.
Op een dag zei ik tegen mezelf dat het moment gekomen was. Toen de leraar ons riep om de kamer te verlaten verstopte ik me achter een kast. De leraar deed de deur op slot en deed het licht van buitenaf uit. Ik zat nu in totale duisternis in een kamer met een skelet. Ik liep door de kamer en zocht de weg naar het skelet. Ik bleef daar even staan en toen voelde het alsof er een groot gewicht van mij werd getild. Mijn angst voor spoken en skeletten was verdwenen.
Die ervaring heeft mij een belangrijke les geleerd. In werkelijkheid berust alle angst op een illusie. Het verzwakkende effect van angst is dat we bang zijn om beter naar die angst te kijken. Daarom zien we niet in dat die door een illusie ontstaat. Omdat we vrije wil hebben, kan God die angst niet bij ons wegnemen. We moeten die angst bewust onder ogen zien en ons realiseren dat die angst voortkomt uit een illusie en de illusie opgeven die ons in die illusie liet geloven. Als ik niet die les had geleerd, zou ik nooit de moed hebben gehad om dit boek te publiceren. Omdat ik altijd voelde dat er een goddelijk wezen in mijn nabijheid was, was ik een heel spiritueel kind. Mijn ouders waren niet religieus en gingen bijna nooit naar de kerk. Denemarken heeft een Lutherse staatskerk, maar ik kon geen spiritualiteit in die kerk en haar versie van het christendom ontdekken.
Ik besloot die traditie in stand te houden en me te laten bevestigen in de kerk. Twee keer per week kwam er een dominee bij ons in de klas en leerde ons verhalen over de evangeliën. De leraar zelf leek geen spiritueel inzicht te hebben in de mysteries van Christus. Hij onderwees een uit het hoofd geleerde doctrine en ik vond daar niets spiritueels aan. Ik wist dat de boodschap van Jezus Christus wel waardevol was. Ik kon hem echter niet met mijn gedachten begrijpen.
In mijn tienerjaren was ik een ongewoon kind. Ik rookte niet, ik dronk geen alcohol, ik nam geen drugs, ik luisterde niet naar rockmuziek en ik zat niet achter de meisjes aan. Waarom deed ik al die dingen niet? Mijn innerlijke gevoeligheid zei me dat die activiteiten licht van me zouden afnemen en me gevoelig maken voor duistere krachten.
Op de middelbare school kregen we les in religie en filosofie. Ik hield heel erg van de discussies, maar ik had altijd het gevoel dat er iets aan ontbrak. Ik had het gevoel dat ik, als ik mijn focus een heel klein beetje zou veranderen, iets zou zien dat verder ging dan het materiële universum. Ik had het in die tijd niet kunnen uitleggen, maar ik wist dat er een spirituele kant aan het leven moest zijn en ik wist dat ik de mogelijkheid had om daar contact mee te krijgen. Toen ik achttien was, verhuisde ik om naar de universiteit te gaan. Op een dag ging ik naar een boekwinkel en ik had sterk het gevoel dat ik een bepaald boek moest kopen. Dat boek heette “Autobiografie van een Yogi’, geschreven door een spirituele leraar uit India Paramhansa Yogananda genaamd.
Het lezen van dat boek was een persoonlijke openbaring voor mij. Voor het eerst in mijn leven besefte ik bewust waarom ik zo anders was dan heel veel mensen om mij heen. Ik realiseerde me dat ik een spirituele zoeker was. Mijn ziel kon eenvoudig niet meer tevreden zijn met de materiële wereld. Ik had iets meer nodig, ik wilde meer en ik wist dat er meer was. Het boek deed me beseffen dat ik niet de enige ben die dat gevoel heeft. Spirituele zoekers hebben duizenden jaren een systematisch pad gevolgd om het leven beter te begrijpen. Sinds ik dat boek heb gelezen, is het pad het centrum van mijn leven geworden.
Er gebeurde iets heel interessants toen ik het boek van Yogananda las. In het boek staat een kleine voetnoot waarin staat dat de leringen over reïncarnatie in het jaar 553 opzettelijk uit het christendom waren verwijderd en in de ban waren gedaan als ketterij. In die tijd vond ik niet dat ik een christen was, maar toen ik die woorden las, voelde ik grote woede, iets wat ik nog nooit had ervaren. De gedachte alleen al dat er kerkvaders waren geweest die zichzelf tussen mij en Jezus hadden geplaatst, vulde mij met woede. Hoe durfden die mensen ooit te beslissen dat ik iets niet mocht weten wat Jezus wilde dat ik wist? Dit was hoogst verwonderlijk voor mij en het besef dat iets van de oorspronkelijke leringen van Christus van mij was afgepakt, zorgde voor het helingsproces dat uiteindelijk culmineerde in dit boek. Na ongeveer een jaar vond ik een serie boeken die zijn geschreven door Baird T. Spalding met de titel ‘Het Leven van de Meesters uit het Verre Oosten”. In die boeken werd beschreven dat een groep westerse wetenschappers naar een streek in de Himalaya reisde aan het eind van de negentiende eeuw. Die groep kwam meerdere spirituele leraren tegen, namelijk een meester die niet fysiek geïncarneerd was, die aan de groep verscheen en hen onderricht gaf. Een van die meesters was Jezus. Toen ik opgroeide, heb ik nooit het idee gesnapt dat de zoon van God werd gedood door menselijke wezens en dat hij daarna zomaar verdwenen was. Ik wist diep in mijn hart altijd dat er iets niet klopte aan dat verhaal, maar ik kon er mijn vinger niet op leggen. Toen ik de boeken van Spalding las, begreep ik ineens wat ik in mijn hart al had gevoeld.
Ik heb altijd geweten dat de zoon van God een spiritueel wezen moest zijn. Menselijke wezens kunnen een spiritueel wezen vanzelfsprekend niet doden. Daarom kon het spirituele wezen dat wij Jezus Christus noemen, niet verdwenen zijn nadat hij gekruisigd was. Hij moest ergens leven. Mijn vraag was waarom Jezus naar deze wereld toe was gekomen, een spirituele leer had gebracht en ons daarna in de steek gelaten. Ik had nooit het gevoel gehad dat dit zo was. Met andere woorden, ik voelde een conflict tussen de leringen van het orthodoxe christendom en mijn innerlijke weten en dat conflict heeft ervoor gezorgd dat ik me uit het christendom terug heb getrokken.
Door de boeken van Spalding realiseerde ik mij dat Jezus de mensheid nooit in de steek had gelaten. Door de tijd heen is Jezus aan veel mensen verschenen en heeft hij geprobeerd om spirituele leringen naar buiten te brengen bij de mensen die voor zijn innerlijke leer openstonden. Dit was weer een belangrijke stap om mijn relatie met Jezus te helen. Beide boeken die ik hierboven noem, deden me beseffen dat er een hele hiërarchie van spirituele wezens is die samenwerkt om de mensheid te inspireren om hun bewustzijn te verhogen. Die spirituele wezens hebben door de tijd heen leringen naar buiten gebracht in een poging om de ware innerlijke mysteries te verklaren. Ik had onmiddellijk het gevoel dat dit idee klopte.
Ik ontdekte al gauw dat die geascendeerde wezens, of geascendeerde meesters zoals ze zichzelf noemen, diverse leringen hebben gegeven door verschillende organisaties. Ik vond als eerste de leringen die werden uitgebracht door de ‘I AM Movement’ en de ‘Summit Lighthouse’ en die bestudeerde ik. Ik vond ze van grote waarde en inspirerend, hoewel ik me nooit heb beperkt tot één speciale organisatie. Door de jaren heen heb ik diverse spirituele leringen bestudeerd en doe dat nog steeds.
Ik ontdekte ook diverse spirituele technieken, waaronder de technieken die door Jezus in dit boek worden beschreven. Die technieken stellen me in staat om me tegen de duistere energie te beschermen en negatieve energie te transformeren. Het is veel gemakkelijker om gevoelig te zijn voor licht en donker wanneer je weet dat je de hulpmiddelen hebt om je te beschermen tegen de duistere energie. Ik denk niet dat je maximale vooruitgang kunt boeken als je het alleen maar bestudeert. Je hebt een soort techniek nodig om spiritueel licht op te roepen.
Aan het begin van de negentiger jaren kwam ik tot het besef dat er iets ontbrak aan mijn persoonlijke zoektocht. Ik realiseerde me dat de ware bedoeling van het spirituele pad is dat je God kent. Om God echt te leren kennen, moet je echter vrede sluiten met God. Met andere woorden, je moet de verkeerde ideeën over God loslaten die je tijdens je reis door de materiële wereld hebt opgenomen. Ik realiseerde me ook dat veel van die verkeerde ideeën zo diep in mijn psyche lagen ingebed dat ik wel een tijdje bezig zou zijn om die allemaal te ontdekken en op te ruimen.
Ik besloot om me bezig te houden met diverse vormen van therapie en andere technieken om psychisch te helen en dat heb ik meerdere jaren gedaan. Tegen het eind van de jaren negentig begon ik eindelijk het gevoel te krijgen dat ik vrede had gesloten met God.
In december 2001 werd ik vierenveertig. Op mijn verjaardag stond ik in mijn kantoor en plotseling werd ik stil. Aan de muur hingen meerdere platen van spirituele meesters, waaronder Jezus. Ik keek naar die platen en vanuit het diepst van mijn ziel kwamen woorden die leken op: “Ik wil meer. Ik weet dat je echt bestaat en ik weet dat God echt bestaat. Ik heb jarenlang naar jouw leringen geluisterd en bestudeerd. Ik heb de leringen bestudeerd die je door andere mensen en boodschappers hebt gegeven. Ik wil meer. Ik wil direct contact met jou. Ik wil een rechtstreekse persoonlijke relatie met jou zodat ik dat niet via iemand anders hoef te doen. Dat is wat ik wil.”
Toen ik die woorden had gezegd, voelde het alsof er een zwaar gewicht van mij werd afgenomen. Ik kreeg een gevoel van innerlijke vrede. Kort daarna begon ik die innerlijke gemeenschap te voelen die op den duur heeft geleid tot het uitbrengen van dit boek. Vanaf mijn jeugd wist ik dat ik schrijver wilde worden. Eigenlijk wist ik al dat ik schrijver was. Ik wilde altijd boeken schrijven over het spirituele pad, maar daar was ik vele jaren nog niet klaar voor. In Denemarken heb ik drie boeken gepubliceerd, talloze artikelen voor een tijdschrift en een paar voor een krant.
In 1987 ben ik naar de Verenigde Staten verhuisd om mijn spirituele pad in dit land te vervolgen. Tijdens die jaren heb ik twee complete boeken over zelfhulp geschreven. Ik heb echter nooit geprobeerd om die boeken te publiceren, omdat ik het gevoel had dat ze niet precies waren zoals ik ze wilde hebben. Na mijn oproep om rechtstreeks een relatie te krijgen met de spirituele meesters, had ik de inspiratie om mijn manier van schrijven op een hoger niveau te brengen. Ik installeerde software voor spraakherkenning op mijn computer en in plaats van te typen, begon ik in de microfoon te spreken. De software maakte van mijn gesproken woorden een tekst die onmiddellijk op het scherm verschijnt. Door op die manier te schrijven, kon ik mijn ogen sluiten en mijn aandacht op mijn hart gevestigd houden.
Meteen vanaf het begin voelde ik een veel sterker contact met mijn Christuszelf. Toen ik op die manier oefende met schrijven begon ik een nieuw gevoel van innerlijke gemeenschap te krijgen. Door spirituele technieken om mijn bewustzijn te verhogen, kon ik me openstellen voor een stroom woorden die vanuit een hoger deel van mijn wezen stroomden. In het begin dacht ik dat de woorden van mijn Christuszelf kwamen, maar ik weet nu dat die woorden in veel gevallen rechtstreeks van Jezus zijn gekomen.
In het voorjaar van 2002 begon ik aan het boek ‘The Inner Path of Light’ te schrijven. In slechts twee maanden had ik het eerste ontwerp af. Daarna liet ik het boek een tijdje rusten en tegen het eind van de zomer voelde ik dat ik behoefte had aan meer spirituele leiding bij het boek en mijn persoonlijke dienstverlening. Ik paste een spirituele techniek toe om innerlijke leiding te ontvangen en schreef mijn gedachten op een kladblokje. Jezus beschrijft een soortgelijke techniek in dit boek.
Door die oefening kreeg ik een verbazingwekkende openbaring. Door het boek van Yogananda besefte ik dat spirituele meesters echt bestaan en dat iemand een persoonlijke meester of goeroe kan hebben. Ik was er zeker van dat ik een spirituele meester had die mijn goeroe was, maar ik had me nog nooit gerealiseerd wie dat was. Door die spirituele oefening ontving ik de kennis dat mijn persoonlijke meester en sponsor Jezus was. Vanwege het conflict tussen mijn innerlijke kennis en de doctrines van het orthodoxe christendom, had ik niet helemaal vrede met Jezus en kon ik hem eenvoudig niet als mijn persoonlijke meester erkennen.
Deze openbaring opende een geheel nieuwe wereld voor mij. Ik heb altijd het vermogen gehad om vibraties van licht en van donker te onderscheiden. Omdat ik vijfentwintig jaar het spirituele pad heb gevolgd, is dat vermogen sterk toegenomen. Ik realiseerde me toen dat ik dat vermogen kon gebruiken om me op de vibratie en geest van Jezus af te stemmen. Dat kon ik tot mijn verbazing heel gemakkelijk. Ik begon letterlijk te voelen dat Jezus altijd bij mij is en dat hij net zo dichtbij is als mijn adem en hartslag.
Jezus gaf mij de opdracht dat ik door een proces van heling heen moest gaan met betrekking tot mijn relatie met hem. Terwijl dit gebeurde, maakte ik het werk aan ‘The Inner Path of Light’ af. Midden november 2002 stuurde ik het boek naar een uitgever. In de maanden daarvoor had ik intuïtief het gevoel dat Jezus op een bepaald moment een lering door mij wilde geven. Ik had geen probleem met het werken aan ‘The Inner Path of Light’ en ik liet me door hem tot veel ideeën in dat boek inspireren. Maar de gedachte om een boek te publiceren en openlijk te verklaren dat het van Jezus kwam, was enigszins beangstigend. Maar Jezus hielp me om die angst los te laten en uiteindelijk kwam ik op het punt waarop ik zei: “Jezus, ik doe wat jij wilt.”
De dag nadat ik het ‘The Inner Path of Light’ had opgestuurd, kreeg ik een heel duidelijke aanwijzing dat Jezus het volgende boek wilde uitbrengen en hij wilde meteen beginnen. Diezelfde dag nog ging ik achter de computer zitten en begon aan het proces om dat boek naar het materiële universum te brengen. Ik nam een week vrij van mijn werk en ik had negen dagen om me te concentreren op dit boek. Het boek dat je nu in je handen hebt, is in totaal in een periode van twee weken geschreven.
Ik heb nu uitgelegd, hoe ik op het punt ben gekomen waarop ik openlijk wilde verklaren dat dit boek rechtstreeks uit het hart en de gedachten van Jezus Christus komt. Ik kan geen bewijs leveren dat het waar is. Ik weet alleen door mijn innerlijke weten dat het alle begrip of rede te buiten gaat. Ik weet het gewoon door mijn innerlijke vermogen om onderscheid te kunnen maken tussen licht en donker.
Ik verwacht niet dat mijn innerlijke kennis voor jullie van waarde is. Zoals Jezus aan het begin van het boek zegt, moet je jouw eigen vermogen gebruiken om het onderscheid te maken tussen licht en donker. Ik hoop dat je beseft dat jij dit vermogen ook hebt en ik hoop dat je het besluit te gebruiken. Maar bovenal hoop ik dat dit boek je zal inspireren om een persoonlijke relatie met Jezus op te bouwen. Jezus kan een heel directe meester zijn, maar hij is ook heel liefdevol. Op deze wereld zul je nooit meer liefde voelden dan de liefde van een spirituele meester voor een discipel die een bepaald aspect van de vleselijke gedachten wil achterlaten om nog een stap te doen op het pad. Als je die liefde eenmaal hebt gevoeld, dan ben je bereid om elk aspect van de vleselijke gedachten op te geven.
De dichte begroeiing
Ik zou je een laatste gedachte mee willen geven die je misschien kan helpen op jouw persoonlijke pad. De laatste vijfentwintig jaar heb ik honderden mensen gadegeslagen die het spirituele pad bewandelden en ik heb een heel duidelijk patroon ontdekt.
De meeste mensen in de westerse wereld zijn opgegroeid zonder de erkenning dat er duidelijk een spiritueel pad is of dat het leven een spirituele kant heeft. Ineens vinden ze iets wat hen laat realiseren dat het leven wel een spirituele kant heeft. Dit kan gebeuren door veel verschillende organisaties en filosofieën waaronder de traditionele religies. Wanneer iemand zich in het begin bewust wordt van het spirituele pad, dan wordt iemand vaak meegesleept door een gevoel van enthousiasme en nieuwe hoop. Iemand ontwikkelt dan vaak een bijna naïef gevoel; dat hij op de laatste bestemming is aangekomen en dat alles er vanaf dat moment rooskleurig uitziet.
Na een poosje gebeurt het vaak dat iemand een van de moeilijkere initiaties op het pad krijgt. Ineens gaat het oorspronkelijke enthousiasme eraf en dan wordt het pad een worsteling. Nadat de mensen daar een tijdje mee geworsteld hebben, halen ze het wel, maar veel mensen raken ontmoedigd en worden zelfs boos. Er zijn mensen die op den duur het pad opgeven terwijl anderen het gevoel hebben dat ze zijn misleid door holle beloftes. Om je te helpen om deze fase van het pad door te komen, zou ik je een verhaal willen vertellen dat zou kunnen illustreren wat er aan de hand is.
Stel je voor dat je in een dorp bent opgegroeid dat midden in een vallei ligt. De bergen om de vallei heen zijn altijd gehuld in dikke mist; je groeit dus op zonder enig idee dat er zelfs maar bergen bestaan. Op een dag loop je door de velden en dan steekt de wind op. Ineens gaan de wolken uit elkaar en zie je een ongelooflijk mooie berg. Je beseft dat jouw leven in de vallei niet goed genoeg meer is en je besluit de berg te beklimmen.
Als je aan je reis begint, zit je vol enthousiasme en hoop. Je loopt door de vallei waar is de grond vlak is en het lopen gemakkelijk. Bovendien heb je een prachtig uitzicht op de berg voor jou en daarom is je doel en de belofte van de beloning voortdurend in beeld. Je reist snel over de grond van de vallei en dan komt je bij de uitlopers van de berg.
Ineens wordt het pad dieper en de grond is rotsachtig. Bovendien zijn de uitlopers bedekt met dichte begroeiing. Die begroeiing voorkomt dat je de mooie berg ziet die je doel is en na een poosje begin je vergeten waarom je aan de reis begonnen bent. Daarnaast is de jungle zo dicht dat jij je een weg moet banen door het kreupelhout. Het enthousiasme waarmee je in de vallei aan de reis bent begonnen, ben je al bijna vergeten. Je hebt geen aandacht over om aan je doel en de beloning te denken; je kunt alleen nog maar proberen je een weg te banen door het struikgewas.
Wanneer we het spirituele pad ontdekken zijn we vol enthousiasme. In het begin kun je gemakkelijk slagen voor de initiaties en toetsen. Daarna komen er moeilijker testen die de dichte begroeiing voorstelt. Ik heb gezien dat veel mensen daarin vast kwamen te zitten en persoonlijk ben ik twintig jaar bezig geweest om mij daar doorheen te worstelen. Mensen laten zich gemakkelijk ontmoedigen als ze zich een weg moeten banen door de jungle. Je hebt het gevoel dat je nergens komt en je begint je af te vragen: “Wat voor zin heeft het?” De sleutel om door de jungle te komen, is dat je begrijpt dat die jungle al jouw verkeerde overtuigingen en alles waar je op deze wereld aan gehecht bent, vertegenwoordigt. Het is zo moeilijk om je een weg te banen door die jungle vanwege alle dingen waar jij persoonlijk aan gehecht bent.
Als jij je het gemakkelijker wilt maken, kijk dan objectief naar je persoonlijkheid en psyche. Denk eens na over de dingen en overtuigingen waar jij niet zonder kunt leven. Denk eens na over de dingen die je gewoonweg niet kunt opgeven. Denk na over de overtuigingen waaraan je nooit hoeft te twijfelen. Als je naar de dingen kijkt waar jij gehecht aan bent, dan zul je verborgen beslissingen ontdekken die je vorderingen tegenhouden. Als je oprecht een poging doet om te doorzien waar jij aan gehecht bent en daarna ook de spirituele techniek gebruikt om dat op te geven, dan zul je veel gemakkelijker door die jungle heengaan.
Je kunt vele levens vastzitten in die jungle omdat de sleutel is dat je de juiste keuzes maakt. Wat is een juiste keuze? De juiste keuze is altijd de keuze die ervoor zorgt dat je een verkeerd beeld van jezelf, van God en je relatie tot God, loslaat. Wanneer je begrijpt dat je alles waar je aan gehecht bent, moet opgeven, kun je besluiten om echt een poging doen om dat alles bloot te leggen en op te geven. Zodra je die beslissing hebt genomen, wordt het ineens veel gemakkelijker om die jungle over te steken. Voor je het weet, kom je uit die jungle tevoorschijn en zit je op de berg zelf. Op dat moment zul je een doorbraak ervaren en weten dat het pad echt bestaat en dat jij je stevig op dat pad verankerd hebt. Geef het alsjeblieft niet op voordat die doorbraak er is.
Ik heb persoonlijk ervaren hoe moeilijk het is om te worstelen met die jungle. Wat me op de been hield, was dat ik altijd weer een stap deed, ook al leek de situatie onoverkomelijk. Ik kwam er doorheen, omdat ik me eindelijk realiseerde waar die jungle voor stond. Ik schopte niet meer tegen de stekels aan. Op het laatste deel van de reis is het pad steil, maar omdat je weet waar je heen gaat, weet je dat je jouw doel kunt bereiken. Daarom kun jij je angsten loslaten. In feite is het echte gevaar op het pad van deze reis dat je al bent opgeklommen naar een niveau waarop het uitzicht fantastisch is. Het is verleidelijk om te gaan zitten en van het uitzicht te genieten. Er zijn ook mensen die al beginnen te denken dat ze niet verder hoeven, omdat het uitzicht zo mooi is, ze hoeven de top niet helemaal te bereiken. Die verleiding vormt opnieuw een uitdaging, maar je zit in ieder geval niet meer in de jungle vast.
Het commentaar van Jezus
Ik wil dat jullie het commentaar van mijn boodschapper lezen, omdat je een belangrijke sleutel kunt vinden als je zijn vibratie voelt om te kunnen begrijpen waarom ik hem als boodschapper heb gekozen en waarom hij ervoor heeft gekozen om gehoor te geven aan mijn oproep.
Door de tijd heen hebben wij, de geascendeerde meesters, veel boodschappers gehad. Je kunt op veel verschillende manieren een boodschapper zijn. Veel van onze boodschappers zijn onbewust boodschapper. Wij inspireren een bepaald idee op het dagelijkse bewustzijn en de persoon presenteert dat idee aan de wereld als iets van hem of haar. Dit is prima in orde, omdat wij hier niet zijn om met de eer te gaan strijken. Alle eer gaat naar God.
We hebben ook een aantal boodschappers gehad die zich daarvan bewust waren en die wisten dat zij hun leringen rechtstreeks van ons hebben ontvangen en die dat ook tegen de wereld hebben gezegd. Wanneer we een boodschapper gebruiken die zich daarvan bewust is, dan versmelt een gevallen wezen zijn of haar bewustzijn met het bewustzijn van de geïncarneerde boodschapper. Daarom wordt de boodschap door het bewustzijn van de boodschapper gegeven.
Vanzelfsprekend konden een paar mensen niet als boodschapper dienen, omdat hun persoonlijkheid en overtuigingen de boodschap zouden vervormen. We kunnen accepteren dat een boodschapper de boodschap enigszins beïnvloedt. Het is acceptabel omdat de student altijd verder moet kijken dan de lering die is gegeven. Dit geldt ook voor de leringen die ik heb gegeven toen ik nog in leven was.
Boodschapper zijn is echter niet altijd een gemakkelijke taak en vaak hebben we maar beperkte keuze. Daarom hebben we in veel gevallen gewerkt met boodschappers die nog overblijfselen hadden van een persoonlijke agenda. Een persoonlijke agenda zal de boodschap in bepaalde mate beïnvloeden. Een oprechte zoeker kan toch wel verder kijken dan de boodschap en de levende waarheid ontdekken. Maar we hebben als het kan toch liever een boodschapper die een kleine of geen persoonlijke agenda heeft.
Ik wilde dat je het commentaar van Kim zou lezen, omdat je te laten zien dat hij geen persoonlijke agenda heeft. Hij verlangt niet naar macht, hij doet niet aan zelfverheerlijking en hij wil niemand in zijn macht hebben. Ik heb hem als boodschapper uitgekozen juist omdat hij het allergrootste respect heeft voor de vrije wil van mensen. Als je een boodschapper voor de geascendeerde meesters wilt worden, dan moet je die eigenschappen krijgen.
Waarom heeft Kim gehoor gegeven aan mijn oproep om mijn boodschapper te worden? Hij heeft beschreven dat hij uiteindelijk vrede met God heeft gesloten nadat hij vele jaren op het pad was. Eigenlijk heeft zijn ziel tijdens dit proces alle verlangens en alles waar hij aan gehecht was, losgelaten met betrekking tot deze wereld. Hij kwam letterlijk op het punt waarop hij zei: “God je kunt me op elk moment naar huis halen.”
Op dat moment ben ik op innerlijk niveau aan hem verschenen en zei: “Als jij persoonlijk niet meer op deze planeet wilt doen, zou je dan iets voor mij willen doen?”
Zijn ziel sprong letterlijk op van vreugde en hij riep ogenblikkelijk uit: “Ja Jezus, ik zou dat heel graag willen!” Ik toon je nu dat de sleutel tot boodschapper zijn onbaatzuchtigheid en onvoorwaardelijke overgave aan de wil van God is. Tussen haakjes die eigenschappen zijn ook sleutels om een succesvolle discipel te zijn.
Omdat Kim geen behoefte heeft aan zelfverheerlijking, macht en controle, is hij bescheiden over het feit dat hij boodschapper is. Dit kan ik accepteren, in ieder geval op dit moment. Ik wil echter dat je weet dat hij niet zomaar is gekozen. Zijn ziel en mijn ziel hebben dezelfde spirituele ouders, namelijk Alpha en Omega die op het hoogste niveau van de wereld van vorm resideren, vaak de Grote Centrale Zon genoemd.
Onze zielen vormen een unieke polariteit, waardoor we elkaar complementeren en in evenwicht houden. Ik ben rechtstreeks, hij is zachtmoedig.
Ik wil dat je weet dat hij bij mij was tijdens mijn missie in Galilea. Op cruciale momenten bewaarde hij het evenwicht voor mij en gaf hij me de kracht om mijn missie te volbrengen. Ik wil dat je weet dat hij heel lang door mij is getraind. Ik wil ook dat je weet dat ik hem heb gezalfd tot boodschapper.
Ik vertel je dit, omdat ik wil dat je begrijpt welk potentieel deze missie heeft, dat hij de boodschapper is, en hoe belangrijk deze missie is en hoe belangrijk het is dat hij de boodschapper is.