Kome wat moet komen!

Geascendeerde meester Gautama Boeddha, 3 oktober 2021 – Webinar voor Korea

IK BEN de geascendeerde meester Gautama Boeddha. Jezus heeft gesproken over het feit dat veel christenen geen verband zien tussen hem en technologie. Hetzelfde zou je natuurlijk ook kunnen zeggen van veel boeddhisten die geen verband zien tussen de heel ontechnische verschijning van mij vijfentwintighonderd jaar geleden en een heel hoogontwikkelde technische westerse samenleving, de moderne samenleving van tegenwoordig. Ik bekleed echter een spiritueel ambt voor deze planeet: Heer van de Wereld. Wat is het doel van dat ambt?

Vanzelfsprekend het bewustzijn van de mensen verhogen en ik steun het doel om armoede uit te bannen volledig. En ik ben ik mij er heel goed van bewust dat je om dat te laten gebeuren, om de materiële levensstandaard van de mensen te verhogen, nieuwe vormen van technologie nodig hebt, omdat er maar één technische oplossing voor is, zoals Saint Germain en Jezus hebben uitgelegd.

Je weet wel dat de hele bevolking op aarde vijfentwintighonderd jaar geleden heel erg klein was vergeleken met nu. Daarom hadden de meeste mensen in die tijd, in ieder geval in het gebied waar ik ben verschenen, een relatief comfortabele levensstandaard die berustte op een agrarische samenleving. Er zijn diverse perioden op de wereld geweest met agrarische samenlevingen waarin de mensen misschien niet een overvloedige materiële levensstijl hadden, maar ze kwamen ook niet om van de honger en kenden niet de angst dat ze niet wisten waar hun volgende maaltijd vandaan moesten halen. De prijs die ze daarvoor moesten betalen was natuurlijk dat ze de meeste tijd dat ze wakker waren, moesten werken om een fysieke levensstandaard in stand te houden, fysiek voor de kost moesten werken.

Het is duidelijk dat jij je in die samenlevingen alleen maar op spirituele groei kon richten als jij je in een klooster of retraiteverblijf terugtrok waar je niet al je tijd hoefde te besteden aan je fysieke levensonderhoud. Dit was een tamelijk realistisch model in die tijd, maar sindsdien is de situatie veranderd; door de enorme groei van de wereldbevolking is een situatie ontstaan waarin een agrarische samenleving niet in een goede materiële levensstandaard kan voorzien voor al die mensen. De materiële of technische samenleving kan dat natuurlijk ook niet. Desondanks moet je zeggen dat de armoede, als de middelen die beschikbaar zijn, eerlijker werden verdeeld, dan in ieder geval in haar extreme vormen aanzienlijk kon worden verkleind.

Zoals altijd is het probleem niet alleen technologie, maar ook de manier van denken, de ideologie en dan vooral de ideologie die veel specifieke vormen aanneemt, maar al die vormen keuren het bestaan van een kleine elite goed die een andere levensstandaard heeft dan de gewone bevolking. Er zijn wat ik algemene globale ideologieën noem, die boven de specifiekere ideologieën en het elitarisme staan. En de indeling van de samenleving in aparte categorieën of klassen is juist een van die onderliggende categorieën. En dat probeerde ik in die tijd juist gedeeltelijk te doen om de mensen of samenlevingen te helpen om dat te ontstijgen. Toen ik op aarde verscheen, was er een samenleving, een agrarische samenleving, die door het hindoeïsme werd beheerst en het hindoeïsme had een heel erg duidelijke indeling in vier kasten en je ziet zelfs dat die er tegenwoordig nog steeds zijn en worden gesteund door het hindoeïsme. Natuurlijk probeerde ik een religie te creëren die niet op zo’n indeling van mensen zou berusten of zo’n indeling zou accepteren.

Wanneer je het boeddhisme bekijkt, dan zie je natuurlijk dat die indeling er ook in is geslopen en er zijn mensen die onderscheid maken tussen boeddhisten en niet-boeddhisten; er zijn verschillende sekten of variaties van het boeddhisme. Sommigen beschouwen zichzelf als superieur, andere voelen zich inferieur, enzovoort. En er zijn ook mensen die de priesterklasse van de boeddhistische religie op een of andere manier superieur aan de gewone bevolking vinden, maar zelfs de gewone bevolking is superieur aan de mensen die nog niet toe zijn aan een soort spirituele leer. Nogmaals, je ziet die indelingen in de samenleving en ik probeerde de mensen die te laten overwinnen door hen te helpen om het dualiteitsbewustzijn los te laten.

We zouden kunnen zeggen dat het dualiteitsbewustzijn natuurlijk de fundering vormt en ook de methode is om dit soort scheidingen aan te brengen. Ik wil jullie nu een paar leringen geven die meer ingaan op de andere leringen die we hebben gegeven, maar ook wat verder gaan. We hebben leringen over de gevallen wezens gegeven, de wezens die de planeet eigenlijk in een neerwaartse spiraal hebben gebracht door hier een extremere interpretatie van de dualiteit te brengen. We hebben gezegd dat samenlevingen al eerder zijn afgegleden naar de dualiteit, maar niet in die agressieve vorm van dualiteit als de gevallen wezens hebben gedaan. Wij hebben gezegd dat de gevallen wezens die zijn geïncarneerd een machtselite vormen en dat ze ook diverse groepen vormen in het mentale, emotionele en identiteitsrijk. Wij hebben ook gezegd dat zij als doel hebben de hele aarde in hun macht te krijgen, de mensen op de aarde, als onderdeel van hun geheime agenda om te bewijzen dat God geen gelijk heeft.

Ik wil nu het onderwerp macht bespreken. Het kan misschien lijken alsof bepaalde samenlevingen op aarde een kleine elite hebben die bijna alle macht in handen heeft. Dit kunnen dictaturen zijn, communistische naties, bijvoorbeeld de Sovjet-Unie onder Stalin, Duitsland onder Hitler, China onder Mao Zedong en er zijn nog veel meer andere voorbeelden, Noord-Korea onder het huidige regime. Je denkt misschien dat je op grond hiervan zou kunnen denken dat de gevallen wezens heel veel macht in die samenlevingen zijn gaan krijgen. Er zijn mensen die denken dat de gevallen wezens heel veel macht hebben over de samenlevingen die democratieën werden, maar dat die democratieën eigenlijk dictaturen zijn geworden, maar de waarheid is dat de gevallen wezens zelfs in een land dat zo wordt onderdrukt als de Sovjet-Unie, niet alle macht in handen hadden.

Ze hebben nog nooit de macht totaal in handen gehad en dat zal ook nooit gebeuren, en hoe komt dat? Omdat de gevallen wezens het slachtoffer zijn van hun eigen psyche. Wat hebben we gezegd dat de gevallen wezens hebben gedaan? Zij zijn tot het dualiteitsbewustzijn vervallen, zij zijn totaal gehuld in, overweldigd door, verblind door, zitten gevangen in, hebben zich vereenzelvigd met het dualiteitsbewustzijn. Maar wat gebeurt er in het dualiteitsbewustzijn?

Neem het totale terrein van het menselijk bewustzijn; je richt je op één specifiek terrein, en dan zeg je dat dit een absolute, echte, allerhoogste ideologie is, de allerhoogste religie, wat je maar wilt. Die gebruik je om te zeggen dat dit de standaard wordt waarmee je gaat bepalen wat goed en fout is, goed en slecht is en je denkt dat de mensen die deze maatstaven bepalen, degenen zijn die, zoals men zegt, het privilege hebben om te zeggen wat het probleem is of het probleem formuleren, dat zij de macht hebben, want als zij bepalen wat de maatstaven zijn waaraan alles wordt gemeten, dan hebben ze de kans om het denken van de mensen te beheersen.

Maar in de dualiteit kun je echter nooit de totale macht hebben om de eenvoudige reden dat je onherroepelijk een fundamentele onbalans schept, wanneer je van één element van een geheel zegt dat dit superieur is. Wij hebben gesproken over de tweede wet van de thermodynamica die zegt dat alles probeert terug te keren naar de laagste energietoestand die mogelijk is, maar we zouden ook kunnen zeggen dat dit eigenlijk een illustratie is van de kosmische wet van evenwicht. De wet van evenwicht of zelfs de tweede wet van de thermodynamica probeert trouwens niet alles terug te brengen in een niet-gedifferentieerde toestand. De kosmische wet is gemaakt om zich ervan te verzekeren dat de groei is naar steeds hogere staten blijft bestaan, maar die is gemaakt om zich ervan te verzekeren dat die groei duurzaam is, dat die doorgaat, progressief is.

In de dualiteit laat je die voortdurende, duurzame groei los en dan schep je een onevenwichtige toestand, omdat je zegt dat je in plaats van groei van het geheel wilt, dat je wilt dat er plaatselijk groei komt van deze specifieke ideologie, deze specifieke groep mensen, deze elite. En dat kan alleen als je uit van het geheel afhaalt. Met andere woorden, een kleine groep mensen haalt iets uit het geheel en dan wordt de kosmische wet van evenwicht geschonden, want wanneer het geheel niet in evenwicht is, dan zal de kosmische wet het geheel opnieuw weer in balans brengen.

Er zal altijd een pool zijn die een onevenwichtigheid weer opnieuw in balans zal brengen. Dit hebben we beschreven als een kenmerk van het dualiteitsbewustzijn; wanneer je één dualistische extremiteit schept, dan wordt er tegelijkertijd een tegenovergestelde dualistische extremiteit gecreëerd. Dit heeft de filosoof Hegel beschreven als de dialectiek waarin één idee of theorie een these wordt die een antithese oproept, er volgt onderlinge strijd, het resultaat van die strijd is een nieuwe staat, een synthese, maar die synthese wordt de volgende these die vervolgens ook weer een antithese oproept die weer tot een strijd leidt, enzovoort, ad infinitum. Nu geloofde Hegel dat vooruitgang op die manier verloopt en dat dit de enige manier is om vooruit te gaan. Dit was de beperking van zijn inzicht.

Zo werkt het alleen in een onevenwichtige toestand, want al er evenwicht is, dan is er ook groei, maar geen strijd, geen tegenstander, er is geen spanning tussen de twee extremen. Alles wat er op een evenwichtige manier op een natuurlijke planeet gebeurt, probeert het geheel te verheffen, maar als je één deel van het geheel probeert te verheffen ten koste van de rest van het geheel, dan ontstaat onevenwichtigheid, tegenstand, en de dialectische strijd. Hegel en Marx keken naar de onevenwichtige toestand die op aarde verschijnt en probeerden die te gebruiken om een idealere samenleving te scheppen waarin dat conflict niet bestaat. Dit kan natuurlijk nooit, de ene vorm van onevenwichtigheid kan nooit tot harmonie en heelheid leiden, dat kan alleen maar tot een andere vorm van onevenwichtigheid leiden.

Waarom zeg ik dat de gevallen wezens niet de macht hebben? Omdat ze elke keer dat ze één specifiek idee, één groep mensen, één religie verheffen tot de allerhoogste, superieure staat, een tegenstelling in het leven roepen. Dat betekent dat ze nooit de staat kunnen bereiken waarvan ze dromen, namelijk dat zij de volledige macht bezitten en dat die nooit kan worden bedreigd. Er zal altijd een tegenstelling of een bedreiging komen die hun macht aan zal vallen. Dit is natuurlijk onverdraaglijk voor de gevallen wezens en daarom moeten ze altijd proberen de tegenstander te vernietigen. Bij al die dualistische tegenstellingen zie je het idee terug dat er één goed en één fout is. Er zijn mensen die voor het goede werken, er zijn mensen die voor het verkeerde werken en de mensen die voor het goede werken, moeten de mensen vernietigen die het verkeerd doen, er is dus voortdurend een strijd gaande. Dat zit gewoon in de dualiteit ingebouwd. Maar kijk nu eens naar de psyche van de gevallen wezens. Wat gaat er om in de psyche van een gevallen wezen? Zoals de andere meesters heb gezegd, kreeg jij een geboortetrauma toen je naar de aarde kwam, maar toen de gevallen wezens vielen in hun sfeer en met de geascendeerde meesters werden geconfronteerd en het feit dat er een macht was die groter was dan die van hen, liepen zij ook een trauma op of creëerden een trauma, en dat heb jij eigenlijk ook gedaan.

Sindsdien hebben de gevallen wezens altijd geprobeerd om dit trauma te compenseren, omdat zij dit als een nederlaag voelden. Zij proberen de macht te krijgen om in een gemoedstoestand te komen waarin ze zich kalm voelen waarin ze zich niet zo gespleten, getraumatiseerd door de pijn van dat trauma voelen. Dit kunnen de gevallen wezens natuurlijk niet, omdat zij dit doen in het dualiteitsbewustzijn en die moet een tegenstelling vormen. Er zijn altijd paren van tegenstellingen. Wat betekent dit dan?

Dat betekent dat een gevallen wezen, een specifiek gevallen wezen, dan een bepaalde, laten we zeggen, religie gaat verheffen tot superieure religie. Hij gelooft vervolgens dat hij grote gemoedsrust kan krijgen als hij een staat op aarde kan scheppen waarin iedereen die religie aanhangt, als er geen uitdagingen komen, als er geen tegenstand is. Dat zal hij de touwtjes in handen hebben. Dan kan hij het gevoel krijgen dat hij alle macht heeft, en dat is de enige manier waarop een gevallen wezen kan bedenken om aan gemoedsrust te komen. Een gevallen wezen streeft niet echt maar gemoedsrust, maar naar een soort evenwicht waardoor hij het gevoel krijgt dat hij alles onder controle heeft en de enige manier die hij kan bedenken, is dat hij aan de macht is en dat die niet wordt aangevallen. Hoe het gevallen wezen ook zijn best doet, hij kan op het fysieke vlak nooit zover komen en daarom ook nooit op het psychische vlak het gevoel krijgen dat hij de touwtjes in handen heeft, dat hij aan de macht is, dat hij niet wordt aangevallen.

Wat betekent dat? Dit betekent, zoals we hebben gezegd, dat gevallen wezens, de psyche van een gevallen wezen, eigenlijk de allerhoogste definitie is van een gespleten persoonlijkheid, iemand die obsessief-dwangmatig is. Het kan lijken alsof een gevallen wezen alles onder controle heeft, zoals Stalin bijvoorbeeld op een fysieke manier de Sovjet-Unie in zijn macht had, omdat de mensen alles deden wat hij zei. Maar als je naar de psyche van Stalin kijkt, dan zou je zien dat hij absoluut geen macht had over zijn gemoedsgesteldheid omdat hij zich voortdurend bedreigd voelde, hij was voortdurend bang, hij probeerde voortdurend mogelijke bedreigingen uit te bannen door zelfs zijn naaste medewerkers te vermoorden. Hetzelfde geldt voor Mao Zedong en Hitler. Je ziet dat de gevallen wezens vastzitten in de obsessief-dwangmatige behoefte om een toestand te creëren waarin rust, of in ieder geval geen dreigingen, bestaat, maar dat proberen te doen door iets anders te vernietigen.

Natuurlijk kun je geen rust of evenwicht creëren als je iets vernietigt, maar de gevallen wezens zullen dat nooit begrijpen vanuit het dualiteitsbewustzijn. In zekere zin zou je kunnen zeggen dat het lijkt alsof een gevallen wezen alle macht op de wereld heeft, maar dat het gevallen wezen innerlijk voortdurend op iets reageert en als je op omstandigheden reageert waarover jij geen macht hebt, hoe kun je dan die macht hebben? Dat kan natuurlijk niet. De gevallen wezens hebben nooit de controle over hun eigen psyche. Zij reageren altijd op echte of vermeende bedreigingen.

Wanneer ik echte zeg, dan moet dat natuurlijk tussen aanhalingstekens, hoewel je zou kunnen zeggen dat er wel een paar fysieke dreigingen mogelijk zijn en er zijn bedreigen die de gevallen wezens zich in het hoofd halen. Maar wanneer jij je dit realiseert als spirituele student, dan realiseer jij je ook dat de psychologische problemen van de gevallen wezens fundamenteel niet zo veel verschillen van de psychologische problemen van mensen. Die zijn alleen extremer. Zolang jij als spirituele student een geboortetrauma hebt, ben je ook in een gemoedstoestand waarin je reageert op omstandigheden waar jij geen macht over lijkt te hebben en dat doe je om een soort gevoel van equilibrium, kalmte, gemoedsrust te krijgen.

Wanneer je tot dit besef komt, dan realiseer jij je dat er een heel oud bewustzijn op planeet aarde is, een heel oud momentum, dat er zelfs een collectief beest is dat mensen met diverse middelen in een soort gevoel van rust probeert te krijgen. Eén bijvoorbeeld is dat je met fysieke middelen een kasteel probeert te bouwen met dikke muren waar geen enkele vijand doorheen kan komen, je probeert voorraden aan te leggen, zodat je daar heel lang kunt blijven net zoals de zogenaamde leiders van de middeleeuwse samenlevingen uit angst als reactie hadden. Of misschien wil je daar wel op andere manieren van verzekerd zijn, door wetenschap, door technologie die je moet geruststellen, door een levensverzekering af te sluiten of een verzekering af te sluiten voor alles wat jij je maar kunt voorstellen of genoeg geld te hamsteren omdat je denkt dat jij elk probleem kunt afkopen. Of misschien doe je dat wel door middel van een religieuze of spirituele leer. Je weet dat Jezus over de christenen heeft gesproken die zichzelf in de toestand hebben gebracht waarin zij denken dat ze een bepaald evenwicht hebben gevonden, omdat zij er zeker van zijn dat zij gereed zullen worden wanneer Jezus terugkomt en zij zijn er zeker van dat zij alleen maar hun comfortabele levensstijl in stand hoeven te houden en misschien wat geld aan een goed doel moeten geven.

Je ziet dat er in het boeddhisme veel mensen zijn, zelfs veel mensen in boeddhistische kloosters die op een soortgelijke manier een staat van evenwicht en kalmte hebben geschapen, omdat ze denken dat zij alleen maar in het klooster hoeven te blijven en de gebeden en chants en oefeningen en meditaties en dergelijke te doen. Met andere woorden, dit is het uiterlijke pad, het automatische pad, omdat je denkt dat je in de hemel komt of het Nirvana bereikt zonder naar je eigen bewustzijn te kijken en dat te veranderen.

Zoals we al vele malen hebben gezegd, zijn er natuurlijk studenten die de leringen van de geascendeerde meesters hebben gevonden en hetzelfde probeerden te doen met de leer van de geascendeerde meesters en dat is natuurlijk ook mogelijk. Dat kon gemakkelijker in vroegere dispensaties, maar is veel moeilijker in deze, omdat we in deze dispensatie al het mogelijke hebben geprobeerd om de psychologische mechanismen aan het licht te brengen, zodat je alleen maar bij deze leer kunt blijven en een gevoel van rust opbouwen als je aanzienlijk veel aspecten van de lering negeert of ontkent. De mensen die onbevooroordeeld zijn, zullen zich natuurlijk realiseren dat je niet volledig de open deur kunt zijn als je de leer op deze manier gebruikt. Je moet in een toestand komen, waarin de meesten van jullie al bijna zijn, waarin je bereid bent om naar je eigen psychologische problemen te kijken, dat je moet oplossen wat er moet worden opgelost, dat je hogerop moet komen, opdat jullie echt de open deur kunnen worden.

Op deze manier kun je ook een waarachtiger staat van innerlijke rust krijgen. We hebben gezegd dat je altijd illusies moet blijven overwinnen totdat je ascendeert, maar wij hebben ook gezegd dat dit niet inhoudt dat je de rest van je leven dat je bent geïncarneerd in die gebrekkige gemoedstoestand moet blijven waarin je het gevoel hebt dat je achterloopt, tekortschiet, dat er altijd iets is wat je wel of niet had moeten doen. Je komt eigenlijk op het punt dat je het accepteert. Accepteren dat je een student bent die bereid is om het pad te bewandelen en altijd op zoek wilt gaan naar het volgende wat je van jezelf, in jouw psyche, moet zien. Als je het punt voorbij bent dat je weerstand voelt om naar iets van jezelf te kijken, dan krijg je bepaalde innerlijke rust, want als je niet bang bent om naar iets van jezelf te kijken, dan is er niets wat je niet kunt overwinnen van jouw eigen psychologische problemen en als er niets is wat je niet kunt overwinnen in je eigen psyche, dan hoef je nergens bang voor te zijn op de wereld.

Waarom zijn mensen bang voor situaties op de wereld? Daar zijn diverse redenen voor. Zij zeggen dat ze bang zijn om ziek te worden of pijn te lijden, en dergelijke. Ja, dat is begrijpelijk. Maar waarom zijn ze bang voor een externe toestand als die zich nog niet heeft gemanifesteerd? Omdat zij bang zijn dat dit hen psychologisch zal beïnvloeden. Zoals we al vaker hebben gezegd, veroorzaken de externe omstandigheden geen pijn. De pijn bestaat in jouw gedachten. Zelfs fysieke pijn bestaat in jouw gedachten, ontlokt in ieder geval in gedachten een reactie. Die maken het onverdraaglijk. Je bent eigenlijk bang voor je reactie op omstandigheden in de buitenwereld in plaats van de externe toestanden zelf. Maar waarom zou daar bang voor zijn als je weet dat je die reactie kunt overwinnen als je naar je reactie en het gescheiden zelf dat erachter zit, kijkt? Waarom moet je bang zijn voor de situatie als je niet bang bent voor de reactie?

Sommigen van jullie beginnen nu te begrijpen dat er geen reden is om ergens op aarde bang voor te zijn. Dit heeft Jezus aangetoond door zich te laten kruisigen. Dat was gedeeltelijk de reden dat Jezus zich heeft laten kruisigen. Je zou kunnen zeggen dat als Jezus zich heeft gekwalificeerd om te ascenderen door zich te laten kruisigen en die tijdelijke pijn te verdragen, het dan niet de moeite waard was? Denk je dat dit Jezus iets kon schelen, als je naar Jezus kijkt toen hij was geascendeerd, en als hij terug zou kunnen kijken op de dagen dat hij pijnleed? Wat doet iets wat je op aarde hebt meegemaakt er nog toe voor jou als jij in de geascendeerde staat bent?

Wat is de echte bedoeling van de aarde, van wat je op aarde meemaakt? Het verhogen van het bewustzijn. Een onderdeel van het verhogen van je bewustzijn is dat je iets in jezelf moet overwinnen: de gescheiden zelven, hoe je het maar wilt noemen. Om dat te overwinnen, moet je iets zien. Wat moet er gebeuren om iets te kunnen zien? Soms gebeurt dat door een innerlijk proces, maar er zijn dingen die je niet kunt zien of die je sneller kunt zien wanneer die worden getriggerd door externe omstandigheden.

Wat is de bedoeling van alle ervaringen die je op aarde kunt krijgen? Het zichtbaar maken van iets in jou wat je beperkt en daarom krijg je een onaangename reactie, opdat je die situatie kunt zien, oplossen en je ervan te bevrijden. Als jij je hebt bevrijd van een situatie in jezelf, dan is de uiterlijke situatie irrelevant. Als je geen negatieve reactie hebt op de situatie, wat doet die er dan nog toe? Die houdt je spirituele groei niet tegen.

Wanneer je hierover gaat nadenken, dan kun je zover komen dat je bewust verandert en kunt zeggen: “Waarom ben ik bang voor allemaal situaties die misschien gaan gebeuren? Waarom moet ik bang zijn voor al die situaties? Wat er gebeurt, zal een reactie oproepen. Als ik die reactie zie, dan is dat een kans om naar de illusies te zoeken, de gescheiden zelven die voor die reactie hebben gezorgd, een kans om die illusies los te laten, het gescheiden zelf te laten sterven en daarna ben ik vrij. Waarom ben ik bang dat er bepaalde dingen met mij gebeuren als die er alleen maar voor zorgen dat ik uiteindelijk bevrijd ben en ascendeer? Waarom zou ik bang moeten zijn voor situaties? Kan ik niet gewoon zeggen: “Kome wat moet komen! Kome wat moet komen!”

Probeer eens ergens rustig te gaan zitten, dan je ogen te sluiten en je op je hart te richten en dan te zeggen: “Kome wat moet komen!” en zoek dan de reactie op die je van buiten je hart om krijgt, vooral van je lagere chakra’s, je emotionele lichaam. Zie wat je reactie is. Probeer die reactie te volgen. Probeer te zien of je een gescheiden zelf kunt herkennen. Zie welke overtuiging hij heeft. Waar ben je echt bang voor? Waarom denk je dat die situatie zo verschrikkelijk is dat je die moet vermijden? Wat in die situatie maakt je echt bang en dan zul je zien dat dit jouw innerlijke reactie is, maar je kunt iets doen aan je innerlijke reactie. Je kunt misschien niets doen aan je uiterlijke situatie, maar wel aan je innerlijke reactie. Gaan onze leringen niet allemaal daarover?

Waar ben je echt bang voor? Waarom denk je dat je bang moet zijn? En dit kan ertoe leiden dat je geleidelijk aan, en ik verzeker je ervan dat dit voor jullie allemaal wat tijd vergt, op het punt komt waarop je kunt zeggen: “Alles wat ik op aarde tegenkom, is gewoon een ervaring. Het is niet echt in die zin dat het macht over me heeft en kan bepalen wie ik ben.” En als je kijkt naar alles wat er kan gebeuren, dan is het gewoon een van de vele ervaringen die je kunt krijgen en dan kun je de angst loslaten die heel veel mensen aan de toekomst koppelen, omdat ze bang zijn voor wat er misschien gaat gebeuren.

Toen ik geïncarneerd was, heb ik zes jaar in het bos doorgebracht en liet ik mijn lichaam hongerlijden, onderwierp mijn lichaam aan diverse toestanden. Daar heb ik van geleerd dat geen enkele toestand van het lichaam macht over mijn geest heeft tenzij ik het die macht geef. Daardoor raakte ik min of meer onthecht van mijn lichaam en wat er met dat lichaam zou kunnen gebeuren. En ook wat er met mij zou kunnen gebeuren op het fysieke vlak. In het laatste deel van mijn dienstbaarheid, zeker nadat ik terugkwam om te onderwijzen, was ik niet bang voor de toekomst. Je zou kunnen zeggen: “Dat is gemakkelijk genoeg, want jij had een gemakkelijk leven.” Ja, maar ik was geïncarneerd bij een bepaald collectief bewustzijn en dat legde voortdurend druk op mij net zoals dat bij iedereen gebeurt. En omdat ik niet reageerde op de demonen van Mara, was ik daarvan bevrijd.

Wat de uiterlijke omstandigheden ook zijn, jullie hebben altijd het potentieel om je te bevrijden van jullie reactie en dan kun je niet door de demonen van Mara worden verleid. Wat veroorzaakt een reactie? Waarom reageer jij negatief op bepaalde omstandigheden en anderen niet? Omdat jij in gedachten een maatstaf hebt die zegt: “Dit zou er met mij moeten gebeuren en dat niet”

Wanneer er iets gebeurt in de categorie ‘zou moeten gebeuren’, dan krijg je een positief gevoel. Je hebt een positieve reactie. Wanneer er iets gebeurt in de categorie ‘zou niet moeten gebeuren’ dan krijg je een negatieve reactie en dan denk je dat iets alleen maar op die manier kan. Maar waarom is dat de enige manier waarop iets kan? Het is de enige manier in het dualiteitsbewustzijn, omdat je dan maatstaven hebt en een waardeoordeel, maar dit alles vervaagt, wanneer jij je bevrijdt van het dualiteitsbewustzijn. Waarom zou de ene omstandigheid positief zijn en de andere negatief? Waarom leidt de ene tot een onevenwichtige extatische reactie en de andere tot een onevenwichtige negatieve reactie? Waarom moet je iets proberen te vermijden? Wat er gebeurt, is een ervaring en wat er met jou gebeurt, is een situatie die geschikt is om iets van je psychologische problemen naar boven te halen wat je nog niet hebt gezien. Is dat niet positief?

Je zegt misschien: “Maar het zijn wel ervaringen die ik niet op aarde wil hebben.” Dat is begrijpelijk, maar er bestaat verschil tussen bang zijn voor iets op aarde en proberen dat te vermijden en te besluiten dat je die ervaring eigenlijk niet wilt. Als je dat laatste doet, dan kun je bereid zin om te zeggen: “Wat moet ik doen om te voorkomen dat ik in zo’n situatie terechtkom? Ik moet op zoek gaan naar datgene wat die ervaring in mijn psyche naar boven haalt en dan moet ik die psychologische situatie oplossen zodat ik die situatie niet op de wereld hoef tegen te komen.”

Dit is geen straf. Er is geen dwang in de zin dat alles wat er gebeurt, gebeurt om iets van je psychologische problemen op te lossen. Maar om je psychologische problemen op te lossen heb je geen gebeurtenis op de wereld nodig, tenzij je dit doet om een last van iemand over te nemen. Er zijn altijd uitzonderingen op de regel, maar als je de psychologische toestand oplost, dan hebben de meesten van jullie niet die ervaring nodig. Zo simpel is het.

Op grond hiervan kunnen jullie begrijpen dat het mogelijk en realistisch is dat veel van jullie die deze leer al enige tijd toepassen, deze staat van evenwicht, vrede, bereiken, maar dat die berust niet op ontkenning. Ik heb gezegd dat veel boeddhisten het gevoel hebben dat ze in evenwicht zijn, veel christenen ook, maar dat komt omdat ze iets in hun eigen psyche ontkennen. Zij negeren iets. Zij weigeren daarnaar te kijken en daardoor hebben zij de illusie dat ze in evenwicht zijn zonder echt in evenwicht te zijn. Maar voor jullie is het mogelijk om onze leringen toe te passen en die gemoedstoestand te bereiken, om je niet in de war te laten brengen door uiterlijke dingen. Je hebt er geen reactie op. Je kunt naar de demonen van Mara kijken, die langs jou paraderen en niet op ze reageren. Dit betekent dat je dan de mentale vrijheid hebt om jezelf af te vragen: “Wat voor ervaring wil ik echt in de rest van mijn leven krijgen?” En veel van jullie kunnen dan een verandering doormaken en tot het besef komen: “Dit wil ik eigenlijk nog ervaren, omdat het een onderdeel van mijn groei is om dit te ervaren. Dit is een verlangen van mij en door dat mee te maken en daardoor heen te gaan, kan ik me van dat verlangen bevrijden.”

Veel van jullie zullen merken dat je op het punt komt dat je gewoon weet dat het tijd is om iets in je leven te veranderen, hoe je situatie er ook uitziet op de wereld. Je kunt die veranderingen aanbrengen en je kunt een heel andere ervaring krijgen dan je eerder had. En die ervaring vormt een onderdeel van je groei. Het kan ook een onderdeel zijn van het geschenk dat je wilt brengen als onderdeel van je Goddelijke plan. Sommigen van jullie zullen zeggen: Wat voor ervaring wil ik krijgen en zeggen dat je de ervaring wilt dat je een bepaald idee naar buiten wilt brengen.”

Maar om dat te doen moet je een paar dingen veranderen en dan kun je die veranderingen aanbrengen. Ik ga niet specificeren wat voor veranderingen dat moeten zijn. Je zult vanzelf merken wanneer je toe bent aan die verandering. Dat is niet iets wat je met je uiterlijke gedachten doet. Het is iets wat gebeurt wanneer je die staat van innerlijke vrede hebt bereikt; als je jouw psychologische problemen hebt opgeruimd en dan jezelf bewust de vraag stelt: “Wat voor ervaring van het leven wil ik als volgende fase in mijn leven?”

Veel van jullie zullen merken dat als jij daar uit bent, als je een geest hebt die niet meer verdeeld is, de omstandigheden gewoon te plek zullen vallen en jij je in een anders situatie bevindt. Dit is een moeiteloze manifestatie van verschillende omstandigheden. Het is meegaan met de Rivier van Leven omdat je nergens weerstand bij voelt. Je probeert niet iets te forceren. Je ziet het bij wijze van spreken gebeuren. Je ziet hoe iets zich ontvouwt.

Probeer ik je nu een fantasie te vertellen? Is dit iets wat slechts op een paar mensen van toepassing is? Nee, op iedereen die de leer wil toepassen en zijn psychologische problemen wil oplossen. Hoe is dit mogelijk? Hoe is het mogelijk dat het veranderen van je gemoedstoestand effect kan hebben op het veranderen van je situatie op de wereld? Dit noemen de mensen gewoonlijk niet de kracht van de geest over de materie. Je hebt een hele beweging waarin de mensen de macht van de geest over de materie proberen te krijgen om het universum te dwingen hen te geven wat zij willen. Zij willen met alle geweld lood in goud veranderen; of iets anders veranderen, waar ze maar van dromen. Maar dit is wat de gevallen wezens proberen te gebruiken om bepaalde resultaten te materialiseren en wat wij soms wel zwarte magie hebben genoemd.

Ik heb het over een moeiteloze manifestatie waarvoor geen kracht wordt gebruikt. Wanneer je jouw psychologische problemen hebt opgeruimd, dan hoef je niets meer af te dwingen, omdat je niets probeert te vermijden. Je probeert niets of niemand tot iets te dwingen om bij jou vandaan te houden. Waarom is het mogelijk dat uiterlijke omstandigheden op hun plaats vallen, wanneer je van gedachten verandert?

Dat is mogelijk vanwege een concept dat ik heel veel jaren geleden heb gegeven, namelijk de onderling afhankelijke oorsprongen. Dit is een diepgaand concept. Wij hebben er al eerder over gesproken. Wij hebben jullie aangemoedigd om daarover na te denken en ik raad je aan om dat geleidelijk aan te doen. Je moet begrijpen dat je in een moderne wereld bent opgegroeid die niet alleen heel erg berust op een geforceerd beeld van het leven, een geforceerd paradigma, maar ook een paradigma dat op gescheidenheid berust. Wat heb ik gezegd over het dualiteitsbewustzijn? Bekijk het hele tapijt van het menselijke bestaan eens; trek er één ding uit en zeg dan dat dit beter is en haal de andere aspecten naar beneden. Je creëert een onevenwichtigheid maar bij de onderling afhankelijke oorsprongen is er geen onevenwichtigheid, alles is met elkaar verbonden.

Je bent echter opgevoed met het beeld dat de dingen niet met elkaar verbonden zijn. Dat het gescheiden eenheden zijn die apart bestaan. Het zijn gescheiden dingen die kunnen worden beïnvloed door gescheiden oorzaken. Als je naar de wetenschap kijkt, de moderne wetenschap, dan zie je dat die berust op dit gescheiden beeld. Je denkt dat je naar het tapijt van het universum kunt kijken, dat je er één specifieke gebeurtenis uit kunt halen, één bepaalde situatie isoleren, en zeggen: “Dit is een geïsoleerd effect en dat geïsoleerde effect heeft een geïsoleerde oorzaak. Dit effect komt slechts tot stand door die oorzaak en die oorzaak heeft alleen maar effect op die situatie.” Dit is het gescheiden beeld dat de westerse wetenschap nog steeds bevordert hoewel het door de westerse wetenschap, de kwantumfysica, ontkracht is.

Je hebt misschien wat tijd nodig om hierover na te denken om tot het besef te komen dat het beeld van gescheiden oorzaken en gescheiden effecten een tijdlang van nut was. Een noodzakelijke fase om het religieuze, middeleeuwse wereldbeeld te wijzigen in het rationelere, wetenschappelijke, moderne wereldbeeld. Je hoeft niet te zeggen dat dit helemaal verkeerd was. Het was niet verkeerd dat de samenleving door die fase heenging, maar het is slechts een fase, of dat was in ieder geval de bedoeling, maar het kan de samenleving of de wetenschap niet voorbij een bepaald niveau brengen.

Nogmaals, jij als spirituele student wilt erover nadenken hoe vrij je geest is van die overtuiging. Je zegt misschien nogmaals, waarom ben je bang voor een specifieke situatie? Komt dat niet omdat je denkt dat er een aparte oorzaak zou kunnen zijn die jou als apart wezen beïnvloedt en dat jij dan als apart wezen op die oorzaak reageert? En dat jij als apart wezen dat liever zou vermijden, liever die oorzaak zou willen voorkomen? Je ziet jezelf als een wezen dat binnen een groter geheel bestaat. Je weet dat. Je leeft op een planeet met zevenmiljard andere mensen, er zijn diverse fysieke omstandigheden: er is iets wat je het weer noemt, en als het regent en jij naar buiten gaat, dan word je nat. Je weet dat je binnen dat geheel leeft, maar in plaats van naar dat geheel te kijken, concentreer jij je op specifieke aspecten van dat geheel en jij beschouwt jezelf als een gescheiden wezen dat binnen dat geheel bestaat en je denkt dat er met dit gescheiden wezen bepaalde dingen moeten gebeuren en dat er bepaalde dingen niet mogen gebeuren.

Je probeert bepaalde dingen te manifesteren die zouden moeten gebeuren en af te dwingen dat bepaalde dingen zich niet manifesteren volgens jou maatstaven. Jij realiseert je niet dat jij in zekere zin een individueel wezen bent met individuele vrije wil, maar dat je wel bestaat binnen een geheel van zevenmiljard andere individuele mensen met allemaal een persoonlijke vrije wil. Heeft het eigenlijk we zin om te denken dat jij je van dat geheel kunt isoleren en niet zult worden beïnvloed door de keuzes uit vrije wil die andere mensen maken? Is het echt realistisch om zo te denken?

Veel mensen hebben op deze manier gedacht. Zoals ik zei, waren er mensen die kastelen hebben gebouwd met dikke muren en die hebben geprobeerd om zichzelf te isoleren en die hebben gedacht dat zij zich konden isoleren van het geheel, maar dat was niet zo. Zij hadden misschien een poosje de indruk dat zij dat konden, maar in werkelijkheid was dit niet zo. Het hele idee dat jij je van de rest kunt isoleren, projecteren dat jij je kunt beschermen tegen bepaalde omstandigheden, andere omstandigheden tot stand kunt brengen, is een illusie. Of je nu wilt of niet, je maakt deel uit van dit tapijt dat de mensheid vormt. Ik stel voor dat je jouw kijk op het leven wijzigt, en dat gebeurt al met de mensen die naar een bepaald niveau van Christusschap stijgen en die het boeddhische bewustzijn beginnen te krijgen.

Je kunt erover beginnen na te denken dat er een andere kijk op het leven is dan het standpunt dat jij een gescheiden individu bent en dat je bepaalde dingen probeert te vermijden en andere niet. Je kunt tot het besef komen dat het er eigenlijk niet toe doet dat je zegt dat jij als gescheiden individu iets wel of niet wilt. Want de waarheid is dat wanneer alles met elkaar verbonden is, dit heel goed zou kunnen betekenen dat iemand anders iets niet kan hebben omdat jij dat wilt, en wanneer jij iets niet wilt iemand anders dat dan moet krijgen. Met andere woorden, je zou kunnen kijken naar het feit dat, als alles een geheel is dat met elkaar verbonden is en jij ook tot dat geheel behoort, jij eigenlijk geen deel van het geheel bent, omdat jij niet apart van het geheel staat. Je bent gewoon een integraal deel van het geheel. Het heeft niet zoveel zin om te zeggen: “Wat wil ik als apart individu?”

Je kunt op een heel andere manier naar het leven kijken en dat is dat je iemand bent die met het geheel verbonden is, een verbonden individu. Dat betekent dat het niet veel zin heeft om te zeggen: “Kan ik miljonair worden door geld van anderen af te pakken?” Misschien lukt het jou en er zijn mensen die dat hebben gedaan, maar je bent niet echt gescheiden van het geheel. Wanneer je op die manier een onevenwichtigheid creëert, dan zul een onevenwichtigheid bij jezelf voelen. Wanneer je een onevenwichtigheid in het leven roept waar andere mensen door worden beïnvloed, dan zul je een onevenwichtigheid bij jezelf voelen. Je zult ook een fysieke tegenstelling in het leven roepen die je misschien in de toekomst zal beïnvloeden, maar dit kan ook uitgesteld worden tot andere levens, waardoor je het niet weet. Maar je zult de psychologische onevenwichtigheid voelen en je zult merken dat alle mensen die bijvoorbeeld grote rijkdom hebben vergaard ten koste van anderen, psychologisch uit evenwicht zijn en dat beïnvloedt hen voortdurend.

Er is een heel andere kijk op het leven dan het gescheiden beeld waarmee je bent opgevoed, waarmee je bent geprogrammeerd en vele levens aan blootgesteld. Er moeten mentaal wat herbewerkingen uitgevoerd worden om te veranderen, maar ik geef je nu de beginfase hiervan. Je kunt hierover gaan nadenken en het veranderen. Je kunt dit bewustzijn beginnen te cultiveren, dat je hier niet bent om jezelf te verheffen, in ieder geval niet op een manier die een onevenwichtigheid schept die anderen beïnvloedt. Je bent hier om het geheel te verheffen.

Wat is het verband dan met het spirituele pad en het pad naar Christusschap, waarvan we hebben gezegd dat de belangrijkste taak in de beginfase van het pad is dat jij je van het massabewustzijn afscheidt? Het kan klinken alsof jij je van iets afscheidt en in zekere zin scheid jij je ook af van het massabewustzijn. Maar wat is het massabewustzijn? Dat is het bewustzijn van gescheidenheid. Wanneer jij je afscheidt van het bewustzijn van gescheidenheid, scheid jij je dan af van iets, ga je dan weg van iets, of ga je naar het bewustzijn van eenheid, verbondenheid, toe? Je kunt je niet echt afscheiden van gescheidenheid. Je kunt alleen naar het bewustzijn toe dat boven de gescheidenheid staat, en dat is eenheid. Je beseft dat jij, om het geheel te verheffen, jezelf moet afscheiden van het massabewustzijn en jouw individuele bewustzijn verhogen en terwijl je dat doet, vorm je de aantrekkingskracht die het collectieve bewustzijn optilt.

Het subtiele verschil is dat er studenten zijn die dit zullen proberen te doen op grond van de motivatie dat zij zichzelf als gescheiden individu willen verheffen. Daarom hebben we vroeger gezegd dat je op het zesennegentigste niveau het enigma moet oplossen om niet meer te proberen om jezelf als apart individu te verheffen, maar dat je begrijpt dat je verbonden bent met het geheel. Dit is het Christusbewustzijn, niet de allerhoogste staat ervan, maar wel het begin ervan. Wanneer je die omslag maakt, dan besef je dat alles met elkaar verbonden is. In zekere zin zou je kunnen zeggen dat de psyche van alle mensen op aarde met elkaar verbonden is. Er zijn gescheiden zelven die alle mensen hebben. Er zijn maar weinig gescheiden zelven die alle mensen hebben en er zijn heel veel gescheiden zelven die de meeste mensen hebben.

Wat zal de mensheid verder brengen? Wat zal het collectieve bewustzijn verhogen? Dat die gescheiden zelven worden opgeruimd. Hoe kan dit proces gebeuren? Dat kan niet collectief, omdat er geen collectief gewaarzijn is, mensen zijn verdeeld door de collectieve zelven. Er bestaat geen kans dat we ooit het gevoel krijgen, in ieder geval niet in de nabije toekomst, dat wij allemaal een gescheiden zelf hebben dat we moeten overwinnen. Je ziet echter wel enkele collectieve veranderingen, maar die collectieve veranderingen kwamen tot stand door een geleidelijk proces waarin een paar personen begonnen te veranderen en toen heeft dat het momentum opgeleverd dat op den duur meer mensen heeft veranderd.

De mensheid is hoger gekomen, omdat er mensen waren die naar hun individuele gescheiden zelven wilden kijken en ze opruimen. Daardoor wordt een patroon, een spoor, een momentum in het collectieve bewustzijn gevormd. Als één persoon een specifiek gescheiden zelf doorheeft, dan zal iemand anders het gemakkelijker vinden om dat ook los te laten, omdat er iemand is die dat al heeft gedaan. En dan komt er een derde die het nog gemakkelijker zal vinden en dat zal zich als kringen in het water gaan verspreiden totdat je bepaalde collectieve veranderingen ziet waarin het bijna algemene kennis wordt, of dat men er in ieder geval over spreekt. Jullie, de meesten van jullie, kunnen zelfs in jullie eigen leven al zien dat er op het terrein van de zelfhulpboeken, bepaalde wijzigingen zijn gekomen waardoor het ineens mode wordt om over bepaalde zaken te praten. Op dit moment kun je zien dat er meer bekend wordt over het onderwerp narcisme. Maar alles is begonnen omdat er mensen waren die aan zichzelf wilden werken en die iedereen optrekken.

Dit betekent dat je nu terug kunt komen op het concept dat je bepaalde situaties liever wilt vermijden en dan kun je zeggen: “Er is een situatie die ik liever wilde vermijden, maar toch is dat met mij gebeurd, dus wat houdt dat in?” Misschien wel dat jij, hoewel jij die situatie in gedachten had willen vermijden, in je Goddelijke plan had beloofd om mee te helpen om de psychologische problemen die daarachter zaten, op te lossen en daardoor het geheel op te tillen. Met andere woorden, wat er met jou gebeurt, is niet op jou gericht; het is niet iets waar jij weerstand tegen moet bieden, maar juist moet omarmen en zeggen: “Wat kan ik hiervan leren? Wat kan ik bij mezelf zien dat ik hierdoor moest zien? Hoe kan ik iets helpen oplossen in het collectieve bewustzijn en daardoor het collectieve bewustzijn verhogen?” Het is nogmaals iets van “Kome wat moet komen!” Wanneer je zegt: “Kome wat moet komen!”, dan betekent dit niet dat het ‘kome wat moet komen!’ op een aangename manier moet komen en dat je dat met een positieve gemoedstoestand benadert, er het beste van probeert te maken, en tevreden mee te zijn dat iets wat ik heb verdragen, een onderdeel vormt van het verheffen van het geheel.

Dit zal je in een gemoedstoestand brengen waarin je nergens meer weerstand tegen biedt. En natuurlijk kun je ook geen gemoedsrust krijgen wanneer jij ergens weerstand tegen probeert te bieden of iets probeert te vermijden. Hoe zou je dat moeten doen? Wat heeft dit te maken met het onderwerp de open deur worden? Spreekt het niet vanzelf dat jij, als je meer problemen oplost in je psyche, meer openstaat voor ‘kome wat moet komen!’ en meer de open deur kunt worden? Dit is altijd een uitdaging wanneer wij geïncarneerd zijn, omdat we enigszins worden verblind door de omstandigheden waarin we verkeren, het collectieve bewustzijn, onze eigen vier lagere lichamen en dat we niet duidelijk met ons bewuste gedachten begrijpen wat wij in ons Goddelijke plan hebben gezet. Wij zien het grotere verband niet meer; dat wij door iets heen moeten om het grotere geheel te verheffen. Je kunt wel de denkwijze cultiveren dat je openstaat voor prachtige ideeën uit het geascendeerde rijk, maar dat je wel de omstandigheden moet meemaken die je in jouw Goddelijke plan hebt gezet; dat je die wilde doormaken en op je wilde nemen om het collectieve bewustzijn te verhogen. Je kunt zelfs een ziekte op je hebben genomen.

Ik probeer je het beeld te geven dat je er vrede mee kunt hebben dat je op aarde bent, hoewel planeet aarde momenteel een dichte en moeilijke planeet is. Dit betekent niet dat ik van jullie vraag om de situaties die jullie op aarde zien te ontkennen. Naarmate jij je bewustzijn verhoogt, kun je alle omstandigheden duidelijker gaan zien, maar je gaat ze ook zonder het waardeoordeel van het dualiteitsbewustzijn begrijpen en er zijn mensen die dat niet hebben begrepen. Er zijn mensen in de beginfasen van Christusschap, zoals Saint Germain heel zorgvuldig heeft uitgelegd, waarin ze nog steeds in termen van zwart-wit denken. Die denken nog steeds dit is waar, dit is onwaar. Als dit waar is, dan moet het tegenovergestelde niet waar zijn. Zo denk je in een bepaald stadium. Je begint onderscheid te krijgen, maar hebt nog niet echt Christusonderscheid, omdat Christusschap komt als je hoger bent en verder kijkt dan waardeoordelen. Zolang je nog in zwart-wit denkt, heb je een waardeoordeel dat iets wat fout is, slecht, het kwaad, is je moet dat vermijden, het mag er niet zijn.

Als je meer Christusbewustzijn krijgt, dan besef dat alles wat er is, de uitkomst is van vrije wil. Naarmate je nog hoger op de Boeddhische niveaus komt, begin je die hele beoordeling van wat wel of niet mag, los te laten. Wanneer jij contact maakt met de onderlinge verbondenheid van het geheel en met het uitoefenen van vrije wil, dan besef je dat er vanuit een bepaald oogpunt niets is wat er niet moet zijn, want alles wat er is, is de uitkomst van het bewustzijn van de mensen op aarde en die uitkomst maakt dat zichtbaar. Aangezien de realiteitssimulator werkt zoals hij werkt, en mensen in de dualiteit zijn gegaan, dan is alles wat er is een uitkomst die iets zichtbaar maakt wat je anders moeilijk zou kunnen zien. Vanuit dat perspectief moet het er zijn.

Nu kun je alle beoordelingen die vele mensen hebben als ze onderweg naar het Boeddhaschap zijn, als je door het proces heengaat naar Christusschap en Boeddhaschap, en jij je begint te verbinden met het geheel, dan zou je kunnen zeggen dat er een periode is waarin je ook compassie voor andere mensen voelt. Je kunt naar de wereld van tegenwoordig kijken en naar al die mensen. Sommigen hebben diverse religies, anderen niet en dan zie je dat veel van die progressieve, mensen met goede bedoelingen worden gedreven door compassie. Ze zeggen: “O, deze situatie zou hier niet mogen zijn. Het is niet goed dat mensen op deze manier lijden. Die ziekten zouden er niet mogen zijn, die armoede mag er niet zijn, deze kwellingen, dit geweld, en deze oorlogen mogen er niet zijn.”

En je kunt dit standpunt natuurlijk hebben en zeggen dat er volgens een ideaal principe – hoe het op een natuurlijke planeet is – die dingen niet op aarde zouden voorkomen als de aarde een natuurlijke planeet was. Maar nogmaals, wat is ons doel met de aarde? Uiteindelijk, dat de aarde weer een natuurlijke planeet wordt, ja, maar dat is niet het ware doel. Het ware doel is het verhogen van het bewustzijn. Wij als geascendeerde meesters zitten hier niet en zeggen: “O, de aarde is zo’n duistere planeet, we moeten doen wat we kunnen om er weer een natuurlijke planeet van te maken, het liefst zo snel mogelijk; koste wat koste.”

Wij zeggen in feite, aangezien de aarde is zoals ze op dit moment is, onder deze omstandigheden, hoe kunnen we dat gebruiken om het bewustzijn van de mensen verhogen door de psychologische problemen zichtbaar te maken die deze omstandigheden hebben geschapen? En wanneer je contact maakt met het idee dat je kunt gevangenzitten in mededogen, want veel mensen die het echt goed bedoelen, zitten gevangen in compassie. Deze boodschapper zat de eerste jaren van zijn leven gevangen in compassie, zelfs de eerste vijf jaar van zijn pad, zelfs nadat hij de leringen van de geascendeerde meesters had gevonden. Veel van jullie zullen dit ook herkennen. Je voelt zoveel mededogen met het lijden van andere mensen dat je wel geweld wilt gebruiken om dat lijden weg te nemen.

Waarom hebben wij, de geascendeerde meesters, die zogenaamd het lijden van de mensen willen verwijderen, waarom hebben wij onze immense kracht niet gebruikt om armoede van de aarde te verwijderen? Dat komt, zoals we hebben gezegd, omdat ons belangrijkste doel niet is om armoede uit te bannen, de uiterlijke omstandigheden van armoede, maar de mensen te helpen om het bewustzijn te transcenderen dat die armoede in het leven heeft geroepen. We proberen armoede te gebruiken om het bewustzijn zichtbaar te maken opdat de mensen ernaar kunnen kijken en het oplossen. Dat is ons doel. Dat is de manier waarop we werken. Veel van jullie hebben dat niet begrepen, maar hoe kunnen jullie dat gaan begrijpen? Dat doe je als je ernaar kijkt en het gaat accepteren, dat je compassie niet obsessief-dwangmatig hoeft te worden, omdat jij je gedreven voelt om een bepaalde vorm van lijden te verlichten en dat je pas rust krijgt als dit is gebeurd.

Veel van de mensen die het goed bedoelen over wie ik het heb, zelfs studenten van geascendeerde meesters, komen in die obsessief-dwangmatige gemoedstoestand waarin ze geen vrede kunnen hebben zolang er een of ander probleem bestaat. Deze boodschapper heeft een periode in de Summit Lighthouse meegemaakt waarin ze vele uren decreten opzeiden om het communisme op de wereld te bestrijden, om kernoorlogen te voorkomen en bepaalde veranderingen tot stand te brengen. Het was niet zo dat dit niet nodig was en de moeite waard was, maar de boodschapper heeft zich gerealiseerd dat hij in een obsessief-dwangmatige toestand was en hij zag dat veel andere mensen ook daarin zaten. Je hebt geen vrede in deze bewustzijnsstaat.

We willen natuurlijk dat onze studenten de oproepen doen voor diverse omstandigheden, maar hebben we ooit gezegd dat we wilden dat jullie die maakten vanuit een obsessief-dwangmatige bewustzijnsstaat? Waarom zouden we willen dat onze studenten dingen doen uit onevenwichtigheid wanneer wij zelf in evenwicht zijn? Wij willen dat onze studenten hebben wat wij ook hebben, een evenwichtige geest. Je kunt natuurlijk zeggen dat wij in de geascendeerd staat niet eens een evenwichtige gemoedstoestand kunnen hebben, omdat er geen onevenwichtigheid mogelijk is. Jullie leven in een andere omgeving waarin onevenwichtige gedachten mogelijk zijn en waar heel veel krachten inbreuk maken op jouw gedachten om je een onevenwichtige reactie te ontlokken.

Wij proberen jullie te helpen om je te bevrijden van al die krachten, de demonen van Mara, opdat jullie onder de Boboom kunnen zitten en niet beïnvloed worden door de demonen van Mara, de prins van deze wereld die zijn pond vlees wil. Wij hebben jullie de hulpmiddelen gegeven om dit te bereiken, het zal tijd kosten. Maar door je ervan bewust te zijn en hier bewust een doel van te maken, kun je dat veel sneller bereiken.

Veel van jullie zijn dichterbij dan jullie denken, veel van jullie zijn dichterbij dan jullie denken.

Zoals we al hebben gezegd; “Vraag en je zult ontvangen.” Vraag de meester die jou het meest nabij is om jou te helpen om dit te bereiken en wat je in jouw houding van vrede afhoudt. Maar vergeet niet om het aan de boodschapper te vragen die ook een hoge mate van vrede heeft bereikt en die met jou wil samenwerken om hetzelfde te doen. Nogmaals, wat is er uiteindelijk voor nodig om de open deur voor planeet aarde te zijn? Vraag en het zal je gegeven worden.

Als laatste opmerking wil ik jullie bedanken, omdat jullie bereid zijn geweest om deel te nemen aan dit proces dat de conferentie was. Doordat heel veel mensen zich hierop hebben afgestemd, door de invocaties samen op te zeggen, hebben jullie fantastisch werk gedaan om het collectieve bewustzijn te verhogen. Jullie hebben ons oorspronkelijke doel overtroffen, jullie hebben meer dan jullie doel bereikt en daarvoor zijn we dankbaar. We hopen dat jullie ook zelf kunnen voelen dat deze conferentie je bewustzijn meer heeft verhoogd dan je had verwacht.

De boodschapper zit zeker achterover, zoals hij vaak na conferenties doet, en is vol ontzag over hoeveel nieuwe leringen we naar buiten hebben gebracht. Hij heeft soms het gevoel dat er zoveel is gegeven dat er bijna geen meer leringen kunnen komen, maar hij is altijd blij als hij voelt dat wij nog meer hebben en die willen geven. Wij hopen dat jullie die ervaring ook hebben gekregen, dat jullie blij zijn omdat jullie de stroom van de Geest hebben gevoeld, het ontvouwen van die ideeën. Ik hoop dat er enkelen van jullie zijn die misschien het gevoel hebben dat je iets hebt gekregen waar je niet om gevraagd hebt, maar je hebt alleen maar iets ontvangen waar je op bewust niveau niet om gevraagd hebt, maar op onderbewust niveau wel. En daar zijn we nogmaals dankbaar voor en ik verzegel jullie en deze conferentie in de vrolijke vrede van de Boeddha.