Bevrijd zijn van wat je wel of niet zou moeten

Geascendeerde meester Saint Germain, 5 september 2021 – Webinar voor Amerika

IK BEN de geascendeerde meester Saint Germain, de Chohan van de Zevende Straal van vrijheid. Hoe kun je een toestand van vrijheid in je relaties bereiken? Er bestaat interne vrijheid, er bestaat externe vrijheid, en in sommige relaties kun je die externe vrijheid niet krijgen. In alle relaties kun je echter innerlijke vrede bereiken door jouw gescheiden zelven op te ruimen, zoals andere Chohans hebben gezegd.

Ik wil je nu vertellen dat er een moment komt waarop je naar iets moet kijken wat natuurlijk een gescheiden zelf is, maar het is ook een bepaalde houding, een bepaald manier van denken. En dat zou je in één woord kunnen beschrijven met ‘zou moeten’. Wanneer je naar de aarde kijkt, dan zie je dat de mensen in alle samenlevingen, alle culturen en alle historische tijdperken het gevoel hebben gehad dat zij op een bepaald manier zouden moeten handelen, dat zij op een bepaalde manier zouden moeten leven, of sterk het gevoel hadden dat er dingen zijn die je niet zou mogen doen, dat ze zich niet op een bepaalde manier zouden mogen gedragen of iets zouden mogen geloven of zouden mogen leven, of zouden mogen praten, of zouden mogen kijken, enzovoort.

Er zijn zoveel dingen die ‘wel of niet mogen’ dat ze je hoofd laten tollen wanneer je ernaar begint te kijken. Hoe bereik je vrijheid in je relaties, maar trouwens ook alle andere aspecten van het leven? Door het ‘zou moeten’ los te laten. Je hoeft natuurlijk niet alleen dat ene woord zien kwijt te raken, omdat je in vorige levens veel gescheiden zelven hebt gevormd die zich op één specifiek ding richten dat je wel of niet zou moeten doen. Dit is een proces waar je naar moet kijken en ze één voor één loslaten. Maar ik kan je wel zeggen dat het mogelijk is om je binnen redelijke tijd te bevrijden van in ieder geval enkele ‘zou moetens’. En dat kan je relaties op een heel diepgaande manier beïnvloeden zodat je niet alleen relaties krijgt waarin je vrij bent maar ook creatief. En wat een creatieve relatie is, zal ik later bespreken.

Eerst wil ik me richten op dit woord en het concept ‘zou moeten’. Wat hebben wij vele malen gezegd? De allerhoogste wet in een niet-geascendeerde sfeer is vrije wil. Wat we bijna altijd ook vele malen hebben gezegd, is dat vrije wil vrij het moeilijkst te begrijpen is. als vrije wil vrij is, Betekent dat dan ook dat je totaal vrij bent om alles te kiezen wat je maar wilt volgens de Wet van Vrije Wil, de kosmische Wet van Vrije Wil? Stel je eens voor dat er een kosmisch wetboek is waarin de vrije wil in woorden beschreven wordt en vraag jezelf dan eens af of er ook een tekst in kan staan over vrije wil zonder dat de woorden ‘zou moeten’ worden gebruikt.

Natuurlijk kan dat niet, omdat de vrije wil niet vrij zou zijn als jij bepaalde keuzes zou moeten maken en bepaalde keuzes niet zou mogen maken. Het is een contradictio in termini dat jij vrije wil kunt hebben en dat er tegelijkertijd dingen zijn die je wel of niet zou moeten doen. Waar komt dat ‘zou moeten’ vandaan? Uiteindelijk natuurlijk van de gevallen wezens die al deze ideeën hebben bedacht over dingen die je wel of niet zou moeten doen. En de ene kant van de medaille is dat ze dit gedeeltelijk hebben gedaan om mensen in hun macht te krijgen, maar ook om zichzelf te beschermen.

Ze geloven, in ieder geval sommigen geloven, dat God hen niet totaal vrije wil heeft gegeven omdat zij dan ook niet de consequenties van hun keuzes onder ogen zouden hoeven zien. God eist dus van hen dat ze bepaalde dingen wel doen. Zij denken dat God van bepaalde dingen heeft bepaald dat je die je wel of niet zou moeten doen. En dat ze daarom zijn ze gestraft met de val. Nu, zoals we steeds maar weer hebben uitgelegd, is de val niet aan hen opgedrongen. Die is het gevolg van vrije keuzes. Je kunt een discussie voeren over hoe vrij ze waren, maar ze hadden de vrijheid om zichzelf in een bepaalde gemoedstoestand te brengen voor zij zijn gevallen.

Voor jullie als avatar is het heel belangrijk om na te denken over waarom jullie al die ‘zou moetens of niet zou moetens’ zijn gaan accepteren. We hebben gezegd dat er een moment was waarop werd besloten om gevallen wezens op aarde toe te laten en daarom werd er een bepaalde oproep gedaan aan enkele natuurlijke planeten of daar ook avatars waren die naar de aarde wilden gaan om het spirituele evenwicht voor de aarde te bewaren. Ik wil absoluut duidelijk maken, als je tenminste iets op aarde absoluut duidelijk kunt maken, dat dit geheel vrijwillig was. Dat werd van niemand geëist en je werd ook niet gedwongen om een natuurlijke planeet te verlaten om op aarde te incarneren. Die eis bestond in het geheel niet.

Maar je moet begrijpen dat er behalve het kosmische geboortetrauma dat je krijgt als je naar de aarde komt, ook nog iets anders kan zijn wat je op aarde heeft gebracht; er kan iets zijn wat je niet hebt opgeruimd: iets in jouw houding, jouw overtuigingen, de manier waarop je naar de aarde kijkt. Er waren in ieder geval wel een paar avatars die de denkwijze hadden opgevat dat iemand op aarde moest incarneren om de gevallen wezens in evenwicht te houden, dat iemand op aarde zou moeten incarneren om de gevallen wezens in evenwicht te houden. En daardoor vatten ze de denkwijze op dat zij dat zouden moeten zijn, vanuit welk gevoel ook, en dat zou voor iedereen iets anders kunnen zijn, maar zij hadden het gevoel: “Ik moet naar de aarde en daar incarneren.”

Sommige avatars hadden dat gevoel, anderen kregen dat gevoel nadat ze op de aarde zijn gekomen, ook al hadden ze niet het gevoel dat zij naar de aarde hadden moeten gaan. Maar dan kom je op aarde en word je met de gevallen wezens geconfronteerd die jou op een heel agressieve manier kleineren en proberen jou om te brengen. En de meeste avatars zijn hier helemaal door van hun stuk geraakt. Wij waren allemaal in shock. De meesten door de agressiviteit van de gevallen wezens en hun bereidheid om ons te vernietigen, en we hadden het gevoel dat dit niet met ons had mogen gebeuren, omdat we met de beste bedoelingen naar de aarde waren gekomen; we waren gekomen om planeet aarde te helpen, om de aarde te verheffen, om mee te helpen om de mensen op aarde te verheffen, en daarom hadden bepaalde dingen niet met ons mogen gebeuren. Sommigen kregen zelfs een houding van: “God dit niet had mogen laten gebeuren met mij.”

Je ziet dat er mensen, avatars kwamen die een ‘zou moeten’ in hun bewustzijn hadden. Maar de meeste avatars kregen bepaalde ‘zou niet moetens’ na hun geboortetrauma. Ook al kwam je misschien niet met het gevoel dat je hier had moeten komen, er was natuurlijk wel een reden waarom je hier naartoe ging. En slechts een klein percentage avatars was tot het besef gekomen dat dit hen kon helpen bij hun groei. Dit zou je kunnen helpen om te groeien. Maar de meeste avatars hadden een andere reden.

We hebben besproken dat er een bepaalde progressie is op een natuurlijke planeet waarbij jij je eerst meer op jezelf concentreert en daarna geleidelijk aan steeds meer dingen doet voor het geheel, de gemeenschap, de samenleving, de planeet als geheel en alle wezens die daar leven. Hoe ontwikkelder je wordt op een natuurlijke planeet, hoe meer je in die modus van dienstverlening komt.

Toen er een oproep werd gedaan om naar een onnatuurlijke planeet te gaan, besloten de meeste avatars om dat te doen; ze zagen het als een soort dienstbetoon, een dienst aan de aarde, een dienst aan de geascendeerde meesters, om die taak op zich te nemen. Ik zeg absoluut niet dat hier iets mis mee is, want het is heel natuurlijk, heel begrijpelijk, maar je moet begrijpen dat de meesten erkenden dat zij het niet leuk vonden op aarde, toen ze op aarde waren en de dichtheid, de moeilijkheid, hadden gevoeld, hadden gevoeld hoe onaangenaam het op aarde was. Zij wilden persoonlijk eigenlijk niets op aarde ervaren of bereiken, ze hadden geen persoonlijke kwesties. De meesten besloten dat ze hier alleen maar waren om dienstbaar te zijn.

En dan sluipt de gedachte naar binnen dat er, omdat het zo onaangenaam op aarde is, een positieve ervaring tegenover moet staan. En om die positieve ervaring te krijgen moeten we iets op aarde bereiken waardoor we het gevoel krijgen dat we een dienst hebben verleend. Als we op aarde alleen maar onaangename dingen hebben meegemaakt en niet dienstbaar zijn geweest, dan maakt het ook niet uit of we hier geweest zijn en dan zou het gemakkelijk zinloos kunnen lijken dat we hier zijn gekomen, maar het lijkt alsof dat in ons begint op te komen.

Dan komen we in een gemoedstoestand waarin we het gevoel hebben dat wij iets moeten doen, dat wij iets moeten bereiken, dat wij bepaalde problemen moeten oplossen, dat er mensen zijn die we op aarde zouden moeten kunnen helpen. En dit is opnieuw begrijpelijk. Het is een begrijpelijke reactie. Maar ook een gevaarlijke reactie wat betreft de vrije wil. Want wat betekent het voor ons als wij een positief verschil op aarde hebben gemaakt?

In de kern houdt dat in dat wij een paar mensen die op aarde leven hebben veranderd, hetzij de oorspronkelijke bewoners, hetzij de gevallen wezens. Wij hebben een manier van denken ontwikkeld dat wij om te kunnen bereiken wat we denken dat we zouden moeten bereiken, in staat zouden moeten zijn om andere mensen te veranderen, wat inhoudt dat we hen van gedachten laten veranderen. Toch hebben we steeds opnieuw ervaren dat de gevallen wezens ons gemeen aanvallen, en dat de meeste oorspronkelijke bewoners op aarde ons negeren of ons op een agressievere manier afwijzen.

Na vele levens kunnen wij het gevoel krijgen: “Waarom ben ik hier” Wat voor zin heeft het om hier te zijn. Wat voor verschil maakt het uit? Wat heb ik bereikt?” Dat zorgt ervoor dat we gescheiden zelven vormen waarvan enkele ons nog steeds proberen de richting op te duwen van iets bereiken, iets doen, want als we tot dusver geen goed resultaat hebben behaald, dan moet dat wel komen omdat wij niet het juiste hebben gedaan. Wij hebben niet genoeg ons best gedaan. Wij hebben het niet genoeg geprobeerd. We moeten onze inspanningen dus verdubbelen. Als je de eerste keer niet slaagt, doen het dan nog eens, en nog eens, en nog eens. Zo bouwen we een hele conglomeratie van zelven op die min of meer obsessief-dwangmatig bezig zijn om iets te doen op aarde, iets wat verschil uitmaakt, iets bereiken dat we zouden moeten kunnen bereiken, dat we al hadden moeten bereiken.

En dit kan dan onze relaties met andere mensen diepgaand beïnvloeden, omdat we aan relaties beginnen met het gevoel dat we in staat zouden moeten zijn om andere mensen te helpen. In plaats van een vreedzame relatie, in plaats van een relatie rustig aan te pakken, gaan we die niet zozeer met angst aan als wel met een gevoel van dwang aan; we moeten iets bereiken in die relatie, iemand anders helpen. En dit levert een element van dwang, van spanning, op.

We kennen geen rust en daarom zijn we natuurlijk ook niet vrij, niet vrij om gewoon met andere mensen om te gaan als gelijken, omdat we het gevoel hebben dat wij verder gevorderde wezens zijn en dat andere mensen naar ons zouden moeten luisteren, door ons zouden moeten worden geïnspireerd. Dan ontstaat er een dynamiek die berust op dwang, op het gevoel dat er iets zou moeten. En als je naar je persoonlijke relaties zou willen kijken, dan herken je misschien dit patroon wel.

Deze boodschapper heeft naar zijn eerste drie huwelijken gekeken en erkende dat daarin een bepaalde dynamiek zat, omdat hij het gevoel had dat hij zijn partners moest helpen om een bepaalde vorm van heling te bereiken, dat er bepaalde dingen in hun psyche werden opgelost. Ook als vader en bij een paar andere mensen in zijn leven had hij dat gevoel. Toen hij begon te kijken naar die patronen en zich afvroeg waar die vandaan kwamen, begon hij zich daarvan te bevrijden, in ieder geval van het gevoel dat hij andere mensen moest veranderen en nadat hij daar meerdere jaren aan gewerkt had, kwam hij tot het besef: “Ik houd op met de taak die ik mezelf heb gegeven, dat ik andere mensen wil veranderen.” En dit was al voor hij de leringen had over de avatars en gescheiden zelven; het was dus een moeilijk proces voor hem.

Pas toen hij de leringen over avatars kreeg, begon hij na te denken: “Wat heeft mij op aarde gebracht? Wat in mijn houding moest ik loslaten?” En toen begon hij te begrijpen dat de ware reden om naar de aarde te komen, was dat hij iets van zichzelf moest loslaten, iets in zichzelf moest oplossen, ook al dacht hij dat hij naar de aarde was gekomen om een bepaalde dienst te verlenen. En dat heeft veel te maken met de vrije wil, want hoe kun je een vrije relatie met andere mensen hebben als je het gevoel hebt dat je hen moet helpen veranderen?

Hoe verandert iemand op den duur? Door een keuze uit vrije wil te maken. Als je het gevoel hebt dat je iemand moet helpen bij een bepaalde keuze, dan geef je hem of haar niet de vrijheid om op zijn of haar eigen tijd zijn of haar eigen keuzes te maken. Maar je geeft iemand ook niet de vrijheid om vrij met jou om te gaan, omdat je de rol van leraar, van goeroe, op je neemt en het gevoel hebt dat jij je op een bepaalde manier moet gedragen om iemand anders te kunnen veranderen. En dat betekent in zekere zin dat je bereid bent om zelf te veranderen om iemand anders te kunnen veranderen, en dan respecteer je de vrije wil van de ander niet. Maar je hebt ook geen respect voor jouw vrije wil.

Nogmaals, ik neem je dit niet kwalijk. Het is een begrijpelijke reactie. En veel van ons hebben een soortgelijke reactie gehad. Elk van ons heeft daar zo onze eigen persoonlijke reden voor, onze individuele houding en onze psychologische problemen. Maar we hebben dit allemaal doorgemaakt. Wij willen iets bereiken, maar dat kan alleen als we andere mensen veranderen en om andere mensen te veranderen, willen we zelf ook wel veranderen.

Het eerste wat ik jullie wil geven vanuit de Zevende Straal is het volgende. Je moet eens zorgvuldig nadenken over je wens om andere mensen te veranderen. Sommige wensen komen van gescheiden zelven die je op aarde hebt gevormd, maar sommige ook van gescheiden zelven die je op een natuurlijke planeet hebt geschapen, omdat je niet bent geascendeerd op een natuurlijke planeet. Je hebt ze meegenomen naar de aarde. En om helemaal vrij te worden moet je daarnaar kijken, je moet de tijd nemen die ervoor nodig is om tot de innerlijke beslissing te komen: “Ik heb er genoeg van om andere mensen te veranderen, ik hoef niemand te veranderen.” En dan kun jij je bevrijden van die dwang van zou moeten, en dit betekent dat je dan op een andere manier naar jezelf begint te kijken. Je kijkt anders naar je verblijf op aarde.

Zoals ik heb gezegd, kwamen de meesten van ons als avatar naar de aarde met het gevoel dat we hier kwamen op een dienst te verlenen. Toen we door de gevallen wezens werden aangevallen, begonnen we met zou moeten en zou niet moeten; we zouden bepaalde resultaten moeten behalen. In zekere zin stond er bepaalde druk op ons idee van wat het betekent om een dienst te verlenen, we verleenden onze diensten niet gewoon, maar we deden dat met het gevoel dat die dienst bepaalde resultaten zou moeten opleveren. We kijken naar de aarde en zeggen: “Het is onze plicht om een dienst te betonen aan andere mensen of de geascendeerde meesters.” Er zit een element in van zou moeten, dwang, met alle geweld willen.

Het gevolg is dat onze gedachten niet vrij zijn om te overwegen: “Zou er ook iets op aarde zijn waar we van zouden kunnen genieten? Kan er ook iets zijn dat we hier op aarde graag willen doen?” Er kwam een moment dat de boodschapper zichzelf deze vragen ook stelde. En hij was geschrokken toen hij zich realiseerde dat hij in al die levens, heel veel levens en jaren op de planeet, nooit die vragen openlijk had durven stellen: “Wil ik iets op aarde doen? Is er iets waar ik plezier in heb? Kan ik er vrede mee hebben en het beste van deze planeet maken en de beste ervaringen krijgen die ik maar kan krijgen in de tijd die ik nog heb?” En veel van jullie zullen merken dat je die reactie ook hebt. Enkelen van degenen die geascendeerd zijn, zijn zich zeker bewust geweest van die reactie. Anderen zijn er wel in geslaagd om te ascenderen, hoewel we dit nog niet helemaal hadden opgelost en we dit pas deden toen we op een heel hoog niveau waren en het eigenlijk te laat voor ons was om nog iets op aarde te doen, omdat onze ascensie al opdoemde.

Als je eerlijk naar vorige dispensaties kijkt van geascendeerde meesters, dan zie je dat daar vaak een soortgelijk patroon was. De boodschapper of boodschappers hadden een gevoel van verplichting, dat het hun plicht was om dienstbaar te zijn. En dat gold ook voor veel studenten. De mensen vonden het eigenlijk niet leuk om in een schuur in Montana te zitten en zeven uren lang decreten op te zeggen; ze deden dat uit plichtsbesef, ze moesten de aarde, de mensheid, de geascendeerde meesters een dienst te verlenen.

Ik probeer niet te zeggen dat dit niet goed was, ik probeer het niet te bagatelliseren. Ik zeg alleen dat je daar een patroon kunt zien van plichtsbesef, verplichting, het gevoel van dit behoren we te doen en we behoren niet van ons leven te genieten. Als toegewijde studenten van geascendeerde meesters die willen ascenderen, kunnen we eigenlijk niet van ons leven genieten en nadenken over waar wij op aarde van willen genieten. Wij moeten nadenken over wat we ‘zouden moeten’ doen om ons voor onze ascensie te kwalificeren of Saint Germain te helpen om de wereld te redden. Nogmaals, ik maak geen grap. Ik drijf er niet de spot mee, maar ik leg alleen heel duidelijk het patroon uit dat je kunt bekijken als je dat wilt.

Wat ik nu zeg, is dit. Wanneer je op het punt komt dat je innerlijk vrede hebt in je relatie, je hebt enkele uiterlijke zelven opgeruimd, dan is de logische volgende stap eigenlijk dat je nadenkt over: “Wat wil ik in een relatie? Wat wil ik ervaren met betrekking tot relaties? Wat voor relaties wil ik met andere mensen?” Dat is heel legitiem, want waarom je ook naar de aarde bent gekomen, wat voor plichtsbesef je ook had om je diensten te verlenen, je hebt ook nog vrije wil. En je hebt het recht om na te denken over de ervaringen je wilt hebben.

Het is heel constructief en waardevol om dat te doen, omdat je, zoals we hebben gezegd, nog één keer heel lang naar de aarde moet omkijken. En als er iets is wat je eigenlijk nog graag had gewild, maar niet hebt gehad, dan ben je nog niet toe aan je ascensie. Dit moet een keuze uit vrije wil zijn, mijn geliefden, jullie komen misschien naar de aarde, jullie kunnen uit plichtsbesef hier tweemiljoen jaar blijven en uit plichtsbesef je diensten verlenen, maar jullie kunnen niet uit plichtsbesef ascenderen, jullie kunnen niet ascenderen om anderen een dienst te bewijzen. Het moet een totaal vrije keuze zijn, want je beslist dat je dit het allerliefste wilt.

En om zover te komen, dat je beslist dat je liever wilt ascenderen dan op aarde te blijven, moet je hebben nagedacht over de ervaringen die je op aarde zou kunnen krijgen, en of er ook ervaringen bij zijn die je echt heel graag wilt. En als je dan herkent dat er nog ervaringen zijn die je graag wilt, dan kun je maar beter achter die ervaringen aangaan om ze te krijgen of misschien moet je eraan werken om dit verlangen los te laten zonder hem ook echt te krijgen. Beide kunnen werken.

Er komt een moment waarop je eigenlijk eerlijk moet nadenken: “Wil ik een relatie met deze persoon?” En als je dan herkent dat je het gevoel hebt dat je een relatie met iemand zou willen, misschien omdat het familie is, misschien omdat je in een vorig leven hebt besloten om die persoon te helpen en iemand niet zomaar kunt achterlaten, hoewel die kennelijk niet geholpen wil worden, dan ben je niet echt vrij. Je bent ook niet vrij als je beslist: “Wat voor relaties wil ik, wat voor mensen wil ik in mijn leven aantrekken?”

Dit brengt me op het volgende onderwerp dat ik wil bespreken, namelijk dat er in de meeste relaties op aarde, een gevoel van verplichting bestaat, dat berust op het gevoel van zou moeten of zou niet moeten. Maar er is ook nog een ander soort relatie, één die tamelijk zeldzaam is, maar toch veel gewoner zal worden in de Gouden Eeuw en die ik een creatieve relatie zou willen noemen. Een relatie waarin beide mensen in die relatie, of misschien wel met meer mensen zoals in een groep of team, zoveel van hun psychologische problemen hebben opgelost dat zij zich op een creatief doel kunnen richten. Dat kan van alles zijn, een persoonlijke liefdesrelatie, of kinderen krijgen, een gezin hebben of in een bepaalde setting samenwerken, nieuwe uitvindingen doen, een nieuw idee bedenken. Alles wat maar creatief is waardoor je een bepaald aspect van het leven verbetert. Maar niet omdat het je plicht is, een verplichting, iets van zou moeten of niet moeten, maar iets wat berust op de wens om creatief te zijn.

Als je kijkt naar wat ik zeg en dan zegt: “Waar heb je het precies over, want wat hebben we hier de laatste tweemiljoen jaar gedaan toen we probeerden dienstbaar te zijn aan deze planeet?” In zekere zin heb ik het over hetzelfde. Ik heb het over het verbeteren van een bepaald aspect van het leven. Maar op innerlijk niveau zijn het twee totaal verschillende dingen, omdat je het niet doet vanuit een gevoel van plichtsbesef. Je doet het niet omdat het moet, omdat je het gevoel wilt krijgen dat je iets op aarde hebt bereikt, maar je doet het zonder aspecten die op dwang berusten. In plaats daarvan ben je vrij om creatief te zijn.

Creativiteit kun je niet dwingen – die kan niet berusten op plichtsbesef en verplichtingen. Ik realiseer me dat veel mensen die dit lezen, zullen zeggen: “Maar hoe zit het dan met noodzaak is de moeder van uitvindingen? Zie eens hoeveelheid mensen er in een wanhopige situatie hebben gezeten en die daardoor met een nieuwe oplossing, een nieuwe uitvinding, zijn gekomen?” En dat is ook zo. Maar de moeder van uitvindingen is niet alleen noodzaak in een tijdperk dat geen Gouden Eeuw is, maar in een tijdperk dat berust op dwang en angst.

Maar ik wil de Gouden Eeuw brengen op deze planeet, maar daarin zal noodzaak niet de moeder van uitvindingen zijn, maar creativiteit en blijdschap zullen de moeder van uitvindingen zijn. De mensen zullen niet dingen uitvinden omdat ze dat moeten vanwege een of andere crisis, maar omdat ze dat willen, omdat ze daarvan genieten, omdat ze gevoel van vreugde en voldoening halen uit iets uitvinden. Dat is een fundamenteel verschil.

Die verandering zal er in je relaties kunnen komen. Wanneer jij voldoende bevrijd bent van je eigen psychologische problemen, wanneer je die innerlijke vrede krijgt waar Nada het over had en de eigenschappen waar de andere Chohans over hebben gesproken, dan kun je op het punt komen dat je een ander soort relaties krijgt, een creatieve relatie die niet op angst of dwang berust. Die berust op liefde. Omdat er iets is waar je van houdt op aarde.

Je zou kunnen zeggen dat wat ik heb gezegd, namelijk dat de meesten van ons op aarde zijn gekomen met een gevoel van dienstbetoon of het gevoel van plichtsbesef, een bepaalde vorm van liefde is. Ik zeg niet dat het niet liefdevol was en niet op liefde berustte, niet op angst berustte, maar het was niet de hoogste vorm van liefde, omdat de hoogste vorm van liefde eigenlijk niet het gevoel is dat je iets behoort te doen, maar dat graag wilt om liever omdat je het gevoel hebt dat je IK BEN Aanwezigheid graag iets wil ervaren of tot uitdrukking brengen. Dat is de hoogste vorm van liefde ook al doe je misschien wel bijna hetzelfde. Maar de innerlijke ervaring is anders, omdat je, wanneer je een dienst verleent vanuit plichtsbesef, de Bewuste Jij niet in zuiver gewaarzijn verkeert, hij drukt zich uit door bepaalde zelven.

Wanneer de Bewuste Jij zuiver gewaarzijn is, dan is hij de open deur voor de IK BEN Aanwezigheid. En dan heeft de Bewuste Jij niet dit gevoel van plichtsbesef, het gevoel dat hij bepaalde dingen moet doen. Hij doet iets omdat hij de blijdschap van de IK BEN Aanwezigheid door zich heen voelt gaan. Ik weet dat dit een abstract concept is, misschien wel te hoog gegrepen voor de meesten van jullie, maar ik wilde deze ideeën wel uitbrengen voor de mensen die eraan toe zijn.

Jullie kunnen er je voordeel mee doen als je nadenkt over de ‘zou moetens’en hoeveel ‘zou moetens’ je hebt en je relaties op een weegschaal leggen om te zien hoeveel ‘zou moetens’en hoe weinig ‘zou moetens’ er zijn. En dan zie je dat er ook relaties vrijer zijn dan andere. En dan kun je zeker beginnen naar kwalificatie te streven opdat je vrij kunt zijn, jij laat niet meer je rust verstoren door mensen met allemaal ‘zou moetens’ van wat je wel of niet zou moeten doen. En dan word je steeds vrijer om op hen te reageren. En daardoor word je steeds opener om mensen aan te trekken met datzelfde niveau van vrijheid zodat je relaties kunt krijgen die niet berusten op allemaal ‘zou moetens’.

Er valt natuurlijk nog veel meer te zeggen over relaties, wij als Chohans zouden nog veel meer dingen kunnen zeggen, maar we hebben besloten om jullie een paar tamelijk eenvoudige en praktische ideeën te geven om mee aan de slag te gaan. En zoals we hebben gezegd, hoef jij je niet verplicht te voelen om ze allemaal in één keer te doen. Je kunt zien of er één is die je aanspreekt en dan richt jij je daarop en maakt er het beste van. Wanneer je het gevoel hebt, dat je door een bepaalde fase heen bent, dan kijk je naar de volgende en dat blijf je steeds doen.

Als je wilt, kunt je natuurlijk ook zeggen: “Ik maak het tot mijn prioriteit om mij op mijn relaties te concentreren en dus ga ik alle boeken van de Cursus in Zelfmeesterschap opnieuw lezen. Ik ga zien of de meesters ook iets zeggen wat te maken heeft met mijn relaties en mijn houding ten aanzien van relaties.” En dan zul je versteld staan over de resultaten die je kunt behalen als je dat doet, omdat er veel leringen in die boeken staan voor alle bewustzijnsniveaus. De boeken dienen voor een specifiek doel, maar er staat veel meer in, want wij beperken ons nooit tot één specifieke taak, we geven altijd leringen die veel verder diverser zijn dan één specifieke taak en daardoor kunnen we veel mensen helpen op verschillende bewustzijnsniveaus.

Ik heb nu gezegd wat ik wilde zeggen vanuit de Zevende Straal. Ik wil mijn dankbaarheid betuigen namens alle Chohans en alle andere meesters die hier hebben gesproken en ik hoop dat jullie onze diepe waardering kunnen voelen voor allen die aan dit webinar hebben deelgenomen en degenen die dit webinar hebben opgezet natuurlijk. Daarom hopen we dat jullie ook allemaal het gevoel hebben dat jullie hebben meegedaan aan de activiteiten van de geascendeerde meesters op aarde en de vrede en voldoening voelen omdat je hebt deelgenomen aan deze ervaring. Ik zeg niet dat die ervaring al voorbij is, want Gautama Boeddha zal ook nog spreken, maar ik wilde de grote dankbaarheid betuigen van de Chohans en de andere meesters die hebben gesproken.

Ik verzegel jullie in de borrelende vrolijke Vlam van Vrijheid die IK BEN.