Het algemene basisinkomen in Korea

Vraag: De eerste vraag gaat over het basisinkomen in Korea. De volgende presidentsverkiezingen in Korea zijn in maart 2022. De grote partijen zijn bezig een kandidaat te kiezen die zij als president willen voordragen. De president wordt eenmalig voor vijf jaar gekozen. Een van de moeilijkste dingen in het proces van voor en tegen is het basisinkomen in Korea. Meneer Lee Jae-myung, gouverneur, belooft het basisinkomen te geven aan alle burgers als hij wordt gekozen. Hij is een van de belangrijkste kandidaten voor het presidentschap. Hij wil voor een klein aantal mensen het basisinkomen uitproberen tijdens de vijf jaar dat hij president is. In 2003 werd tweehonderdvijftig dollar jaarlijks voorgesteld tot aan duizend dollar per persoon in 2026, tweeduizend jaarlijks voor jongeren en zesduizend dollar voor mensen op lange termijn in de toekomst. Kun je dit algemene inkomen voor Korea bespreken?

Antwoord van Geascendeerde Meester Moeder Maria, 2021 – Webinar voor Amerika

Zoals we al vaker hebben gezegd, zijn dit stappen in de richting van de Gouden Eeuw die sommige moderne democratieën nemen om met het algemene basisinkomen te experimenteren. Hier zijn veel redenen voor. In de eerste plaats bevrijdt dit de mensen, zodat zij hun spirituele doelen kunnen nastreven om persoonlijk te helen. Maar het zal ook de economie verbeteren, in tegenstelling tot wat sommige mensen geloven.

Natuurlijk moet elke natie dit doen op grond van de cultuur, de traditie, de denkwijze in het land, en ook de economische situatie, wat zij zich kunnen veroorloven om het uit te voeren. Het plan dat nu naar voren wordt gebracht, is waarschijnlijk niet het laatste plan voor Korea. Er moet ook input komen van andere kanten en er moet beter over worden nagedacht. Maar het plan dat er nu ligt, is een eerste goede stap. Het is een goede fundering voor een debat en geleidelijk aan kan er dan een realistischer voorstel op tafel komen.

Wij moedigen jullie natuurlijk aan om erover te discussiëren en we zijn blij dat we kunnen zeggen dat er tamelijk veel mensen in Korea zijn die in ieder geval enigszins openstaan voor de ideeën van een Gouden Eeuw die ik naar buiten probeer te brengen. Dit betekent niet dat de manier waarop die in Korea worden geïmplementeerd ook zo in andere landen moeten worden geïmplementeerd omdat dit, zoals ik heb gezegd, voor elk land anders is. Maar zolang er mensen openstaan voor die ideeën, zal ik natuurlijk met ze samenwerken en vertellen hoe dat in hun specifieke situatie kan.

Natuurlijk moeten we ook een aantal praktische, nuchtere overwegingen hebben over wat ervoor nodig is om een heel bescheiden levensstijl te hebben in ons land te krijgen. Hoeveel geld heeft iedereen per jaar nodig om te kunnen overleven met een minimaal inkomensniveau? En is het economisch uitvoerbaar in de huidige economie om dat bedrag ook aan alle mensen uit te betalen?

Je moet er natuurlijk ook over nadenken wat de impact zal zijn op de economie. Hoe zal de economie groeien als alle mensen een bepaald inkomen hebben en in sommige gevallen in ieder geval, meer geld kunnen uitgeven dan ze nu hebben omdat ze afhankelijk zijn van familieleden voor hun onderhoud.

Als je het historisch bekijkt, dan zie je dat er tegenwoordig veel ontwikkelde landen zijn die een pensioen kunnen geven aan oudere mensen, mensen van een bepaalde leeftijd. Dan zijn ze, zoals we hebben gezegd, niet meer afhankelijk van hun kinderen voor hun overleving, zodat de kinderen niet de last dragen dat ze voor hun ouders moeten zorgen.

Als je het historisch bekijkt, dan zie je dat er een tijd was één natie begon over een algemeen pensioen en dat er neezeggers waren die onmiddellijk zeiden: “O, dit kunnen we ons niet veroorloven. Dit kan de economie niet dragen.” Maar je ziet dat de economie het wel heeft kunnen dragen. Die is eigenlijk nog gegroeid, omdat de mensen die geld uitgeven, bedrijven in stand houden. De mensen die werken, betalen meer belasting, de bedrijven betalen meer belasting en de hele economie groeit, zowel de privébedrijven als de openbare economie. Hetzelfde geldt voor landen met openbare gezondheidszorg, met een werkeloosheidsuitkering, met ziekteverlof en zelfs sociale voorzieningen of programma’s van het maatschappij werk. De economie groeit ervan en wanneer de economie groeit, dan is er geld om die diensten te leveren.