Vragen over Afghanistan

1. Lijkt Afghanistan op het Midden-Oosten en waar gaat het naartoe? Wat kunnen we de komende jaren in Afghanistan verwachten?

2. Als je naar de situatie in Afghanistan kijkt, dan hebben we gezien dat de Taliban heel snel, in minder dan twee dagen, het land heeft overwonnen nadat Amerika had besloten om zich terug te trekken. Ik dacht dat het hoogste potentieel voor de mensen in Afghanistan was dat hun leger het op zou nemen tegen de Taliban om het land en het volk te beschermen, maar dat is niet gebeurd. Zij zijn twintig jaar getraind tijdens de Amerikaanse bezetting met dit in het achterhoofd, maar zij zijn heel snel gecapituleerd. Kunnen de meesters deze situatie bespreken?

3. Men liet ons geloven dat het leger van de regering van Afghanistan aanzienlijk groter was dan het leger van de Taliban. Waarom is de regering ingestort en waarom deed Ghani de leider van Afghanistan zelfs geen moeite om aan de macht te blijven? Hoewel de Taliban veel steun kreeg van Pakistan, zou Ghani ook veel steun hebben gekregen van de westerse bondgenoten, dus wat is er aan de hand?

4. Voor mij persoonlijk was het moeilijk om als westerse stadsvrouw te zien hoe de Taliban Afghanistan heeft overgenomen en dat de strijdkrachten van de Verenigde Staten zich hebben teruggetrokken. Ik heb gelezen dat er tijdens de bezetting door de Verenigde Staten een splitsing was tussen de stad en het platteland, omdat veel mensen die op het platteland leven hun traditionele culturele praktijken blijven houden, waaronder de dagelijkse onderwerping van vrouwen, terwijl de bevolking vooral in Kaboel een liberalere technologische gewiekstheid in hun cultuur aan de dag legden. De meesters hebben gezegd dat geen enkele westerse macht democratie kan afdwingen bij een andere natie maar het lijkt alsof de aanwezigheid van de Verenigde Staten wel wat effect op sommige mensen daar heeft gehad. Nu bestaat het risico dat er hongersnood komt en dat de economie instort. Hoe ziet de toekomst van de samenleving in Afghanistan eruit, al die dingen in ogenschouw genomen en de vele belangen en zorgen van diverse naties in Afghanistan? En kunnen wij als studenten van geascendeerde meesters helpen?

Antwoord van Geascendeerde Meester Saint Germain, 2021 – Webinar voor Amerika

Geliefden, ik wil jullie eerst meenemen naar de Verenigde Staten en de westerse landen die Afghanistan zijn binnengevallen. Zoals we al eerder hebben gezegd, hebben wij op geen enkele manier de invasie van Irak of Afghanistan gesteund; we hebben hen geen steun gegeven of ook op geen enkele manier de neoconservatieve beweging geïnspireerd die het als haar plicht bezag om de democratie en de christelijke waarden over de rest van de wereld te verspreiden; en natuurlijk ook niet de economische macht. We hebben al vaker gezegd dat democratie een veeleisende regeringsvorm is en de mensen in een natie moeten daaraan toe zijn. Die kun je hen niet opdringen; een niet op dwang gebaseerde regeringsvorm kan niet met dwang worden opgelegd, dat is gewoon niet mogelijk.

Vanzelfsprekend hebben wij de invasie niet gesteund, wij hebben de bezetting gedurende twintig jaar ook niet gesteund, als je het zo wilt noemen. Wij hebben zelfs niet de poging gesteund om een natie op te bouwen, hoewel we ook moeten zeggen dat we hebben geprobeerd te doen wat we konden, toen de westerse machten Afghanistan eenmaal waren binnengevallen, door de mensen waar we mee konden samenwerken, of de situatie op zijn minst verbeteren. Als er geen andere reden te bedenken valt, dan is het dat de mensen in Afghanistan en de westerse naties de grootste kans hebben gekregen om een les uit deze situatie te leren.

De hele bezetting of betrokkenheid bij Afghanistan in die twintig jaar is een voorbeeld van wat er gebeurt wanneer mensen een ideologische denkwijze hebben, iets waar Gautama Boeddha zo diepgaand over heeft gesproken in zijn laatste webinar. De Verenigde Staten kon eigenlijk niet toegeven dat het een vergissing was geweest om daar heen te gaan, omdat ze niet wilden toegeven dat de wereld niet werkt zoals Amerika denkt dat die werkt.

Dit is de essentie van de ideologische manier van denken, je hebt een idee van hoe de wereld moet werken en je kijkt alleen naar dingen die dat idee bevestigen; je wilt niet kijken naar iets wat dat niet bevestigt. In zekere zin zou je kunnen zeggen dat het fout was om zo lang te blijven onder de regering Bush. Het was een vergissing dat president Obama zolang in Afghanistan bleef, het leger te versterken omdat hij dacht dat hij iets kon doen, of dat Amerika iets kon doen wat nog niet eerder was gedaan.

Het staat buiten kijf dat Amerika zich op een bepaald moment moest terugtrekken. Je kunt zeggen dat Donald Trump wel zag dat ze zich terug moesten trekken en daarom alles deed wat hij kon om te onderhandelen over een soort terugtrekking. President Biden zag ook dat het noodzakelijk was om zich terug te trekken maar in plaats van te proberen te onderhandelen of het leger te versterken, wat een aanzienlijke investering zou zijn geweest, besloot hij om de deal te sluiten die er lag en de Amerikaanse strijdkrachten terug te trekken.

Als je naar de chaotische situatie kijkt die daarna ontstond, nadat de Taliban de hoofdsteden in de provincie had overgenomen en die hebben geleid tot een minder elegant vertrek uit Kaboel, dan kan ik je verzekeren dat er altijd chaos zou zijn ontstaan, of dit nu onder de regering van Trump of de huidige regering zou zijn geweest. Hier zijn meerdere redenen voor. Eén is natuurlijk dat de Taliban heel geduldig heeft gewacht op hun kans. Ze hebben sterke steun van Pakistan zoals in één vraag staat, maar niet alleen van Pakistan maar ook veel andere moslimlanden die wilden dat de westerse bemoeienis met Afghanistan zou mislukken.

Ze hebben alles gedaan om er bepaalde druk en spanning op te houden, maar zij hebben zich gerealiseerd dat zij heel weinig konden doen zolang het westen en vooral de Amerikanen van plan waren om daar strijdkrachten te handhaven. Zij hebben geduldig gewacht maar heel agressief plannen bedacht voor de kans die zou komen omdat zij hadden bedacht dat die er wel moest komen vanwege de uitgaven die je als grote militaire aanwezigheid in zo’n verafgelegen land hebt.

Als je terugkijkt, dan zie je dat dit eeuwen teruggaat tot aan de Britse invasie in Afghanistan toe; de logistiek omdat Afghanistan zo afgelegen ligt en het onherbergzame terrein zorgt er gewoon voor dat elke militaire operatie op grote schaal praktisch niet uitvoerbaar is, of het nu honderd jaar geleden is of nu. De mensen in die regio wisten dat; ze moesten zich onvermijdelijk een keer terugtrekken. Zij zaten erop te wachten, maakten plannen voor zover ze konden, ze hadden dus een duidelijke strategie.

Een ander element is natuurlijk dat de regering van Afghanistan en de veiligheidslegers van Afghanistan twintig jaar lang hadden getraind en goed uitgerust waren, en naar veronderstelling groot genoeg waren, maar ze hadden de wil niet. Zij konden heel duidelijk het schrijven op de muur zien dat ze als de Amerikaanse leger weg was, heel erg agressief zouden worden aangevallen door de Taliban en andere strijdende groepen en dus de keus hadden: Gaan we dit uitsmeren over een bepaalde periode, iets wat levens en bloed zal kosten? Het eindresultaat leek hen onvermijdelijk toe. De Taliban zou het overnemen en de regering zou falen, het was dus gewoon een kwestie van hoe snel de Taliban het land over zou nemen. Het had een domino-effect dat steeds meer leiders van de regering en de veiligheidskrachten eenvoudig zouden besluiten om het op te geven in plaats van het onvermijdelijke langer te laten duren.

Als je hiernaar kijkt, dan kun je natuurlijk zeggen, of er dan wel iets is veranderd sinds ze Afghanistan zijn binnengevallen en de regering van de Taliban hebben afgezet omdat de Taliban nu weer in de regering zit? Is er in de twintig jaar wel vooruitgang geweest na al die uitgaven? Natuurlijk zullen er Amerikanen zijn die het zullen proberen om te draaien en zeggen dat het hun doel was om Al Qaida en andere terroristische groeperingen te pakken te krijgen die Afghanistan straften, maar dat is natuurlijk niets anders dan je gezicht proberen te redden, omdat de waarheid is dat Afghanistan niet alleen de enige natie of regio was die een veilige haven was voor terroristen, net als Pakistan natuurlijk, waar de Taliban en veel andere extremistische groeperingen hun toevlucht konden zoeken of daar in ieder geval aanwezig mochten zijn, maar er zijn meer voorbeelden op de wereld.

De waarheid is natuurlijk dat je, zoals we al eerder hebben gezegd, geen democratie kunt afdwingen bij een bevolking die niet toe is aan democratie. De waarheid is dat veel Afghanen geen democratie willen. Voor veel van hen is daar geen ingewikkelde reden voor. Zij willen het gewoon niet omdat dit verandering betekent. Het is iets wat ze niet kennen; zij willen niet veranderen. In principe willen ze de levensstijl behouden die ze hun hele leven en al generaties lang hebben, zij willen niets veranderen.

Je zegt misschien: “Willen ze dan niet meer vrijheid?” Maar ze geloven dat ze alle vrijheid hebben die ze nodig hebben. “Willen ze dan geen meer welvaart?” Maar velen geloven dat ze alle welvaart hebben die ze maar willen, gezien het onherbergzame terrein en het klimaat en de situatie in Afghanistan. Zij wilden de levensstijl houden die ze toen hadden en al generaties lang hebben. Het is een denkwijze die op de moderne democratieën vreemd overkomt, maar het is een manier van denken die veel voorkomt op de planeet bij een aantal plattelandsbevolkingen. Zij willen eenvoudig niet veranderen wat ze hebben.

Nu is er ook een bepaald segment van de bevolking, niet alleen in Afghanistan maar in alle moslimnaties, die geen democratie willen omdat het wordt geassocieerd met het westen, met het christendom, met de westerse samenleving, met de consumentencultuur, en alle dingen die moslimnaties beschouwen als het werk van de duivel in het westen, wat niet van de moslims komt, en alleen al om die reden willen ze het niet. Zij weten niet waar ze verzet tegen bieden, zij begrijpen het niet, omdat ze eigenlijk geen goed inzicht hebben in wat een democratie inhoudt, maar ze vinden het maar niets omdat het met het westen wordt geassocieerd.

In de psyche van moslimnaties, maar vooral in Afghanistan, zit ook dat geen enkele vreemdeling hen tot iets mag dwingen. Zodra er iets van buitenaf komt wat zegt dat je iets moeten, dan bieden ze weerstand. Het is bijna genetische weerstand omdat het zo diep in hun collectieve psyche zit. Er is geen enkele kans dat je dit op korte termijn overwint. Natuurlijk kun je het wel na vele generaties overwinnen.

Het klopt, zoals in een van de vragen werd gezegd, dat er een splitsing is tussen de plattelandsstreken en een aantal steden, vooral Kaboel. Er zit een progressief element in de bevolking die daar leeft, en die niet volledig de veranderingen heeft omarmd, maar die puur vanuit praktisch oogpunt zeiden: “De Amerikanen zijn hier nu, hoe kunnen wij er het beste van maken? Wat hebben wij eraan?” De meesten wilden eigenlijk geen democratie.

Er was natuurlijk wel een klein percentage dat wel democratie wilde, dat wel verandering wilde, dat andere ideeën wilde, dat meer welvaart wilde, een goed functionerende economie, een goed functionerend land, iets wat ze eerder niet hadden. Maar voor de meeste mensen was het een verstandshuwelijk. Ze accepteerden gewoon: “Der Amerikanen zijn er nu, wij kunnen hen er niet uitschoppen, laten we er maar het beste van maken; laten we welvaart krijgen, zolang het kan.” Je ziet dat veel van die mensen nu zijn weggegaan. En dit betekent dat er heel weinig mensen over zijn die impact uitoefenen op Afghanistan.

Ik weet dat dit hachelijk klinkt. Maar er is wel een ‘maar’… er is een ‘maar’…. Er zit een zilveren randje aan. Nogmaals, ik wil duidelijk zeggen dat wij, de geascendeerde meesters niet het avontuur in Afghanistan steunen. Maar kijk eens naar het feit dat de westerse landen ernaar toe gingen en gedaan hebben wat ze konden om een moderne natie op te bouwen. Dit is natuurlijk van invloed geweest op het collectieve bewustzijn en het persoonlijke bewustzijn van bepaalde mensen, die het collectieve bewustzijn natuurlijk ook heeft beïnvloed.

Er is iets veranderd in Afghanistan. Slechts heel erg weinig mensen realiseren zich dit, maar er is wel iets veranderd. En die verandering was ten goede. Er zijn mensen die hebben gezien dat er een alternatief is voor de dingen van vroeger, dat het ook wel een voordeel kan zijn als je een moderne natie bent, een regering die goed functioneert, dat de mensen meer invloed kunnen hebben op de regering, enzovoort. Dit betekent niet dat zij de christelijke religie of westerse idealen of de westerse cultuur hebben geaccepteerd, maar wel dat er veranderingen ten goede voor hen kunnen komen.

Er is iets veranderd in het collectieve bewustzijn. Er komt dan natuurlijk ook een verandering in het collectieve bewustzijn op planetair niveau en daardoor zal zelfs de Taliban over twintig jaar veranderd zijn. Dat kan niet anders. Hoeveel dat is, valt nog te bezien. Hoeveel er is veranderd in het collectieve bewustzijn van Afghanistan en wat dat zal doen, is ook afwachten.

Op korte termijn zal er een machtsspel komen. Er zal een machtsspel zijn in de Taliban, omdat er Talibanleiders zijn die zich realiseren dat zij veranderd zijn, dat ze moeten veranderen, dat ze een ander beleid moeten implementeren dan twintig jaar geleden. Er zitten praktische realisten tussen die zich realiseren dat ze er niet voor kunnen zorgen dat de economie net zo goed werkt als twintig jaar geleden, omdat de economie toen al niet goed functioneerde. Voor de invasie was het nog maar slechts een kwestie van tijd geweest voor de regering van de Taliban zou instorten om economische redenen.

Sommigen van hen zijn in staat om te begrijpen dat het slechts een kwestie van tijd is voordat de economie zal instorten als ze doen wat ze twintig jaar geleden deden; er zal overal hongersnood komen en de mensen zullen in opstand komen, en er zal een verzetsgroep ontstaan die tegen de Taliban strijdt en burgeroorlog of de Taliban zal gewoon moeten weggaan en het land in chaos achterlaten. Binnen de Taliban is een groepering die zegt: “Welke veranderingen moeten we doorvoeren opdat we in ieder geval een land kunnen krijgen dat functioneert?” Er zijn ook strijders en plaatselijke bevelhebbers die niet willen veranderen, die zich verzetten tegen de leiders van de Taliban.

De vraag is hoe dit gaat verlopen tussen die twee groeperingen van de Taliban. Zullen een paar plattelandsleiders zich van de Taliban afsplitsen en hun eigen Moedjahedienbeweging vormen zoals de Afghanen in het verleden hebben gedaan en tegen elkaar vechten om hun eigen autonome regio’s te kunnen beginnen? Het zou kunnen dat de Taliban binnen een paar maanden, of een jaar, alleen de macht heeft overgenomen op het platteland en dat die plaatselijke verzetsgroepen de macht hebben over de verder afgelegen streken. Dit is een mogelijk scenario. Er zou ook onmiddellijk overal hongersnood uit kunnen breken, binnen een paar maanden, de economie zou niet goed kunnen werken, het bankstelsel zou helemaal niet kunnen werken. Natuurlijk zal alle internationale hulp teruggetrokken worden en wat er wel wordt gegeven, zal alleen maar voorkomen dat iedereen verhongert, massaverhongering.

Het is wel duidelijk dat de Taliban zich totaal niet realiseert waar ze aan begonnen zijn. Je zou eigenlijk wel kunnen zeggen dat de voormalige Afghaanse president en de leiders van de regering het slimst waren: die maakten dat ze wegkwamen, zoals in het oude gezegde dat mensen gaan waar engelen niet durven te komen. Ze snelden naar binnen en nu zijn er maar een paar die zich beginnen te realiseren waar ze voor staan. Zij hadden het plan om het land over te nemen, zij hebben geen plan om het land te leiden, maar zijn ze wel in staat om het land te leiden?

Dan bestaat er nog de mogelijkheid dat het buitenland zich ermee bemoeit of helpt. Pakistan zou dat misschien kunnen doen, maar dat is niet waarschijnlijk omdat zij niet zo intelligent zijn, zou je kunnen zeggen, maar wel genoeg om een militaire operatie op grote schaal uit te proberen. Het is ook onwaarschijnlijk dat de Russen met een leger komen, hoewel ze waarschijnlijk zullen proberen om een graantje mee te pikken. Dan zijn er nog de Chinezen, maar het is onwaarschijnlijk dat zij militair zullen ingrijpen, hoewel je dat niet helemaal kunt uitsluiten; omdat zij misschien denken dat zij iets kunnen wat de naties uit het westen niet konden doen in Afghanistan. Als ze dat doen, dan zal dat een grote les voor China worden, omdat zij niet zullen bereiken wat ze denken te bereiken. Er zijn ook andere scenario’s mogelijk; dat ze misschien economische hulp zullen bieden, maar zij zullen zich binnen een paar maanden, of jaren, realiseren dat het gewoon een zwart gat is en zij kunnen daar geld in blijven storten zonder er ooit iets voor terug te krijgen.

Wanneer je naar de situatie in Afghanistan kijkt, dat heb je grote zorg over de vrouwen en kinderen. Kinderen dat ze sterven van de honger, en vrouwen, vooral de vrouwen die wat meer vrijheid hadden geaccepteerd die nu weer wordt onderdrukt, dat ze vervolgd worden of geëxecuteerd omdat ze liberale standpunten hebben. Op korte termijn zullen vrouwen ongetwijfeld sterk worden onderdrukt. Maar je kunt ook zeggen dat als er hoop is op positieve veranderingen in Afghanistan, dat die dan van de vrouwen komt die andere waarden hebben geaccepteerd en zij weigerden om terug te keren naar de oude staat waarin ze werden onderdrukt. Dit is de enige realistische hoop die er is. En nogmaals, dan blijft de vraag: Zal de progressieve vleugel van de Taliban winnen of de conservatieve die alle opstanden van rebellie van vrouwen of een poging van vrouwen om een betere behandeling te eisen, bruut en met geweld zal worden neergeslagen.

Zoals je ziet, doe ik geen voorspellingen over wat er zal gaan gebeuren, omdat ik dat niet kan. De situatie is heel chaotisch. Je kunt zeggen dat dit komt door de westerse aanwezigheid in Afghanistan van meer dan twintig jaar, maar zelfs als we zeggen dat er geen bezetting van Afghanistan zou zijn geweest, dan zou het in een spiraal van chaos zijn gekomen onder de Taliban. Er zouden al meerdere burgeroorlogen zijn geweest, meerdere opstanden tegen Afghanistan, meerdere regio’s die autonomie hadden opgeëist, enzovoort. In principe zou alles wat er al eeuwen in Afghanistan gebeurt, gewoon doorgegaan zijn, maar misschien, misschien… zou er realistische hoop kunnen komen dat er iets verbetering komt door de westerse bezetting, maar dat is héél misschien.

Wat de studenten van geascendeerde meesters kunnen doen? Als je realistisch bent, zijn er zoveel dingen waar je invocaties en decreten voor zou kunnen opzeggen op de wereld dat ik je eigenlijk aanraad om niets te doen, tenzij je een heel sterke persoonlijke affiniteit met Afghanistan hebt. Je zou natuurlijk oproepen kunnen doen dat de westerse naties en vooral de Verenigde Staten iets hiervan leren. De lessen die het westen moet leren, zijn eigenlijk niet eenvoudig. Het is niet eenvoudig de les dat we vanaf nu weg moeten blijven uit andere landen of dat je geen land kunt opbouwen, of dat het tijdperk is geëindigd waarin de Verenigde Staten zal proberen om naties en andere landen op te bouwen, daar bestaat de les niet uit. Dan ga je van het ene uiterste naar het andere: de naïviteit van het neoconservatieve denken dat je westerse waarden, en het christendom, onder dwang over de wereld zou kunnen verspreiden en het tegenovergestelde uiterste: “Amerika gaat nu isolationistisch worden en we bemoeien ons niet met andere landen.”

Zoals we al vaker hebben besproken, zoals Moeder Maria heeft gezegd, had er lang geleden al een verbetering in het Midden-Oosten, in Afrika en in andere streken van de wereld moeten komen, vooral economische verbeteringen. De westerse naties hadden iets moeten doen om die situaties te verbeteren. Als de westerse naties niet willen dat ze overstroomd raken door vluchtelingen die een beter leven willen, omdat zij intuïtief weten dat zij al een beter leven hadden moeten hebben, dan moeten ze een manier vinden om economische welvaart in die naties te bevorderen.

In veel gevallen is daar een vorm van democratie voor nodig, wanneer je kijkt naar de westerse landen: Waardoor hebben ze die overvloed gekregen? Omdat ze de vrijheid hadden, niet alleen in de economie maar ook op andere manieren, en dat leidt tot meer welvaart. Het is een heel wankel evenwicht. Hoe help je een natie die achteropkomt een moderne natie te worden met een goed functionerende economie, die een goed functionerend politiek stelsel heeft dat niet helemaal verzandt in corruptie en plaatselijke strijd en stammenoorlogen en al dat soort dingen meer. Hoe doe je dat?

Hoe vorm je eigenlijk een goed functionerende natie in Afrika, bijvoorbeeld wanneer Rusland en China zich met die landen bemoeien, omdat zij de ruwe grondstoffen willen en niets geven om bevordering van democratie en vrijheid en welvaart voor de bevolking, die willen alleen maar een onstabiele politieke situatie met rivaliserende lokale groeperingen waar zij voordeel van kunnen hebben of de mineralen krijgen die zij nodig hebben voor hun industrie.

En je kunt dan zeggen: “Doet het westen dan niet hetzelfde?” Ja natuurlijk, een aantal decennia geleden deden de westerse bedrijven nog precies hetzelfde, maar tegenwoordig niet zo erg meer als Rusland en China. Maar het gebeurt nog wel en dit is nog een factor waar naties en vooral de Verenigde Staten mee moeten afrekenen om op een hoger niveau te komen, omdat ze kunnen beginnen positieve invloed op die naties uit te oefenen in plaats van met militaire macht aan te komen. Maar eerlijk gezegd is dit een heel complexe zaak. Hier bestaat geen kant en klare oplossing voor maar het is iets waar de Verenigde Staten en alle andere westerse naties mee zullen moeten worstelen in de komende decennia.

Ik zal er natuurlijk alles aan doen om met mensen samen te werken in de regering en op andere terreinen van de samenleving die openstaan voor bepaalde ideeën. Het is duidelijk dat je dingen kunt doen. Het is alleen een kwestie van een paar naties selecteren en laten zien dat het kan; dat je de welvaart en vrijheid kunt vergroten en een goed functionerend land kunt vormen. Je moet ergens beginnen. En je zou kunnen zeggen: “Waarom lukte het dan niet in Afghanistan?” Welnu mijn geliefden, als je naar de wereld kijkt en zegt: “Wat zou het moeilijkste land zijn om te verbeteren?”, dan zou Afghanistan bovenaan de lijst staan. Als het westen, als de neoconservatieve mensen in de Verenigde Staten iets zouden willen bewijzen, dan hebben ze wel het moeilijkste uitgekozen. Er zijn veel andere naties waar men veel meer succes zou hebben bij het opbouwen van een natie, maar je moet je ook realiseren dat een natie opbouwen niet een kwestie is van de westerse cultuur exporteren en de westerse manier van denken naar die naties brengen.

Dit naties moeten wel een vorm van democratie hebben; zij moeten wel meer welvaart krijgen maar dat moet op grond van hun bewustzijn, hun cultuur, hun manier van denken. Er bestaat groot verschil tussen zeggen: “Hoe kunnen we samenwerken met wat er al is?” in plaats van: “Hoe kunnen we onze waarden en denkwijze aan hen opdringen, zodat ze net zo’n natie krijgen als wij.” Het zullen democratieën moeten worden, ze zullen welvaart kennen, maar geen miniatuur Verenigde Staten of Duitsland of Frankrijk of Engeland, of zelfs de Scandinavische landen. Zij moeten lokale autonomie hebben, hun eigen manier van doen maar wel op een manier die werkt opdat ze een duurzame natie worden met bepaalde rechten en vrijheden, en met vrede en welvaart. En natuurlijk kun je daar nog veel meer over zeggen. Ik zou wel eindeloos door kunnen gaan maar ik heb jullie nu de belangrijkste ideeën gegeven die ik op dit moment kwijt wilde over dit onderwerp.