Hoe je omgaat met diepe ontevredenheid in het leven

Vraag: Kim, bedankt voor de leringen door de boodschapper te zijn, het helpt me veel. Ik heb de leringen van de geascendeerde meesters meer dan twintig jaar geleden gevonden. Ik heb geprobeerd erachter te komen wat mijn echte bedoeling is, mijn Goddelijke plan. Ik heb een band opgebouwd met mijn hogere zelf, geleerd om me bewust te zijn van de boodschap van het leven, ik heb geleerd om te vergeven en over onvoorwaardelijke liefde. Dankzij dit verleden is mijn leven radicaal veranderd, maar van tijd tot tijd voel ik me ontevreden en verlies ik de betekenis van het leven uit het oog en heb ik het gevoel dat ik niet mijn eigen leven leid. Het duurt een poosje voor ik de motivatie vind om verder te gaan. Ik zou graag willen weten wat de wortel is van die diepe ontevredenheid. Hoe kun je die emotionele en mentale trauma’s helen? Hoe kan de band met mijn hogere zelf permanent en stabiel worden, opdat ik bewust het koninkrijk van God op aarde kan manifesteren en bewust mijn Goddelijke plan uitvoeren?

Dit antwoord werd gegeven tijdens een webinar voor Rusland in 2021: Het bewustzijn van superioriteit loslaten en het gevoel overwinnen dat je niet heel bent, getraumatiseerd bent en je naar buiten richt.

Antwoord van Kim Michaels: Op grond van mijn ervaring zou ik zeggen dat er een soort droom is onder spirituele mensen; ik had hem ook toen ik jonger was. Ik heb hem bij veel mensen gezien, namelijk dat, als we de juiste spirituele leringen vinden en die heel ijverig beoefenen, er dan een punt zal komen waarop we een doorbraak krijgen. En dan zijn we verlicht of een ander concept dat mensen hebben; wanneer er een doorbraak komt, is alles daarna alleen maar geweldig.

Ik heb die droom ook vele jaren gehad, ik kan me nog herinneren dat ik in de negentiger jaren dacht: “Goh, ik heb al zoveel doorgewerkt in mijn psyche, hoeveel kan er nu nog over zijn?” Maar nadat we de leringen over het geboortetrauma kregen, dat we van een natuurlijke planeet naar de aarde komen en daar het geboortetrauma oplopen en al heel lang op aarde hebben geleefd, heeft me een beetje veranderd, omdat ik me realiseerde dat er geen permanente staat op een planeet als de aarde is, het is een onnatuurlijke planeet.

We gaan door allemaal dingen heen in onze psyche zolang we geïncarneerd zijn, hetzij door onze persoonlijke psychologische problemen of iets wat we op ons hebben genomen uit het collectieve bewustzijn en dat we verwerken. Dus we zijn altijd bezig om iets op te ruimen.

Ik denk dat de eerste stap is, in ieder geval dat heb ik gedaan, ik heb het idee opgegeven dat ik een soort doorbraak moest krijgen en dat ik dan in de allerhoogste bewustzijnsstaat zou komen. Ik ben verlicht. Ik realiseer me dat er altijd dingen in mijn psyche naar boven zullen komen. Iets anders wat ik zie, is dat wanneer ik terugkijk op meer dan de veertig jaar dat ik op het spirituele pad ben, is dat er bepaalde cycli zijn – bepaalde stadia. Er zijn stadia waarin we absoluut groeien.

Wanneer je een nieuwe lering vind, ben je er heel enthousiast over, je doet je best om die toe te passen, maar je doet dat met een bepaalde visie, namelijk wat jij denkt dat je naar veronderstelling moet doen. Toen ik bijvoorbeeld de Summit Lighthouse vond, had ik een bepaald bewustzijnsniveau en kon ik op een bepaalde manier naar het spirituele pad kijken. Dus benaderde ik hem ook zo. Maar ik kan ook zien dat ik een aantal keren op een keerpunt heb gestaan en dat het de bedoeling was dat ik op een ander niveau van het pad kwam, maar dat ik een bepaalde houding, een bepaalde kijk, een waarnemingsfilter had dat mij ervan weerhield om verder te komen; ik was min of meer gehecht aan de manier waarop ik het pad bekeek.

Dat zijn de tijden waarop ik terugkijkend niet zo enthousiast was, misschien was ik ontevreden, maar zoals hier staat, verloor ik de betekenis van het leven, omdat het niet zoveel betekende. Het was niet zo spannend. Ik had niet het gevoel dat er veel gebeurde. Daarom groeide ik niet. Je wordt ontevreden, wanneer je niet groeit.

Er hoeven niet alleen trauma’s te worden geheeld. Het kan een trauma zijn dat wij moeten oppakken, maar het kan ook zijn dat we een andere houding moeten krijgen, zoals ik zei om het idee op te geven dat we de allerhoogste doorbraak moeten krijgen. Geef het idee op dat je bijvoorbeeld verder ontwikkeld moet zijn dan je bent. Ik bedoel dat ik heel veel mensen zie, als ik terugkijk op de leringen van de geascendeerde meesters, die denken: “Ik doe die leringen nu al tien jaar, twintig jaar, ik moet toch verder zijn dan ik ben, ik zou vrede moeten hebben, ik zou dit, ik zou dat, ik zou een permanente band met mijn hogere zelf moeten hebben. ik moet toch het leven kunnen manifesteren dat ik wil.”

Ik denk dat er een punt komt waarop je dat gewoon moet opgeven, je moet die ideeën loslaten en beseffen dat het pad eigenlijk een voortdurend proces is van naar jezelf kijken, naar je eigen psyche kijken, en een bepaalde beperking zien, een zelf zien en dat loslaten.

Wat je daarvoor krijgt, is dat je de wens opgeeft dat er een allerhoogste doorbraak komt; je krijgt gemoedsrust omdat je niet altijd het gevoel hebt dat je beter of verder moet zijn, of meer vooruitgang boeken. Je weet dat je iedere dag groeit en dat je vrede hebt met wie je bent en waar je bent op het pad, hoewel je niet perfect bent.

Ik maak me geen zorgen over het bewustzijnsniveau waarop ik ben. Je kunt zeggen dat dit gemakkelijk te doen is omdat ik weet dat ik boven het zesennegentigste niveau zit, maar niettemin maak ik mij er geen zorgen over, ik zoek gewoon naar het volgende dat ik in mijn psyche moet verwerken en dan doe ik dat. Ik heb niet het gevoel dat ik al verder moet zijn. Ik heb dat niet meer. Ik had vroeger vaker het gevoel: “O, ik moet perfect zijn als boodschapper, ik kan geen fout maken en dat soort dingen.”

Als ik nu een fout maak, dan leer ik ervan en dan ga ik verder. Als er iets boven komt in mijn psyche, dan kijk ik ernaar en los het op. Ik voel geen weerstand om maar iets te kijken wat ik vele jaren geleden heb gedaan waarbij ik weerstand voelde, omdat ik het niet kon verdragen dat ik een bepaald probleem meedroeg in mijn psyche.

Ik denk dat het een kwestie is van veranderen en begrijpen dat het pad een voortdurend proces is; we zullen ons geleidelijk aan verbeteren en wanneer we het allerhoogste bewustzijnsniveau bereiken, kunnen we het fysieke lichaam niet meer vasthouden en dan ascenderen we. Zo kijk ik ernaar. Ik hoop dat dit kan helpen.