De Wijsheid van de Vader voor Rusland

Geascendeerde meester Saint Germain, 23 april 2021 – Webinar voor Rusland: Het bewustzijn van superioriteit loslaten en het gevoel overwinnen dat je niet heel bent, getraumatiseerd bent en je naar buiten richt

IK BEN de geascendeerde meester Saint Germain. Mijn bijdrage, in ieder geval op dit moment, is enigszins door te gaan met waar Moeder Maria het over had, namelijk de houding van het Russische volk – de weerstand tegen verandering, de weerstand tegen luisteren, de weerstand tegen observeren.

Wat zit er achter dit bewustzijn? Ik zal een beetje een omweg maken en hierop terugkomen, want er is een heel gebruikelijke houding onder Russische mensen, waar veel mensen in Rusland mee werden opgevoed tijdens de tijd van de sovjets. En dat is het idee dat Rusland een speciale natie is en dat het Russische volk speciaal is. Niet omdat ze dit hebben, of dat, of dit talent, of dat talent, maar omdat zij zich willen opofferen voor het grote goed van hun natie. Met andere woorden, ze werden opgevoed met het idee dat het Russische volk speciaal was, omdat zij hun persoonlijke leven wel wilden opgeven, zelfs hun leven wilden geven, in het belang van hun natie.

Dit bewustzijn zullen veel van jullie die tijdens de sovjettijd op school zaten, wel herkennen. Wat zit er echt achter dit bewustzijn? Ben je loyaal aan je natie of ben je loyaal aan iets anders? Gaat het nationalisme, vooral in Rusland maar natuurlijk ook in andere landen, eigenlijk wel over de natie of gaat het om iets totaal anders? Mijn geliefden, het antwoord is natuurlijk dat het om iets totaal anders gaat. Het gaat totaal niet over de natie. Het gaat alleen maar, en uitsluitend, over de machtselite. Elke machtselite die nu ook aan de macht is, gebruikt het nationalisme en het nationale gevoel om de mensen iets in hun persoonlijke leven op te laten offeren, niet in het algemeen belang, maar in het belang van de machtselite.

Dit mechanisme zie je natuurlijk overal ter wereld, maar we hebben het nu over Rusland. In Rusland is men zich er duidelijk van bewust dat de mensen ogenblikkelijk zullen zeggen, wanneer iemand over een probleem begint: “Misschien hebben we dit probleem wel, maar hoe zit het dan met andere landen, heeft Amerika niet hetzelfde probleem, doen zij eigenlijk niet hetzelfde?” Enzovoort.

Wat zit er achter dit bewustzijn? Je hoort iets wat je op een bepaald niveau herkent als iets wat op jou van toepassing is, maar in plaats van te kijken hoe het op jou van toepassing is, projecteer je het ogenblikkelijk en wijs je met de vinger naar iets anders.

Mijn geliefden, het kan wel zijn dat andere naties hetzelfde probleem hebben, maar laat ik je één eenvoudige vraag stellen: “Als je het probleem in de Verenigde Staten of in Zuid-Afrika of een afgelegen eiland in de Grote Oceaan oplost, als je dat probleem ergens anders opruimt, hebben jullie als Russen daar iets aan? Helpt het jullie om problemen in andere naties op te lossen of helpt dat jullie om een probleem in jullie eigen natie op te lossen?”

Je ziet dat dit verder in gaat op wat Moeder Maria heeft gezegd: de weerstand om iets te horen, iets te zien. Die onwil om naar de balk in je eigen oog te kijken, maar de bereidheid om onmiddellijk naar de splinter in het oog van anderen te kijken en te projecteren dat jullie niet de enigen met een probleem zijn en waarom zouden jullie daar dan iets aan moeten doen wanneer die andere landen er ook niets aan doen. Het is trouwens wel zo dat veel andere naties er wel iets aan doen, er iets aan hebben gedaan, en belangrijke stappen vooruit hebben gemaakt. Zoals Moeder Maria heeft gezegd, is dat de reden dat er meer vrijheid en voorspoed is dan in Rusland.

Wat is eigenlijk de achtergrond van dit gevoel dat de Russische mensen bereid moeten zijn om een offer voor hun natie te brengen. Dat is dat je bereid zou moeten zijn om een offer te brengen voor de machtselite.

Als je nog eens denkt aan de tsaristische tijd en het tijdperk van lijfeigenaarschap, toen bestond de machtselite uit de tsaren, de edelen, de grote landeigenaren, die de samenleving regeren, dan was dit een specifieke klasse gevallen wezens. Zij waren voornamelijk geïnteresseerd in privileges voor zichzelf, zij wilden een bevoorrechte levensstijl waardoor ze konden wonen in grote herenhuizen en de boeren al het fysieke werk deden. De landheer oogstte de vruchten van de mensen zonder er bijna iets voor terug te geven, maar net genoeg om de mensen in leven te houden.

Dit was één klasse gevallen wezens. Wat gebeurde er in de bolsjewistische revolutie? Rusland ontdeed zich van die specifieke klasse gevallen wezens. De vertegenwoordigers van de grote landeigenaren werden zo langzamerhand uit de Russische samenleving verwijderd.

Wat is er in plaats daarvan gebeurd? Zoals in het gezegde staat: “Ze kwamen van de regen in de drup.” Er kwam nu een nieuwe groep gevallen wezens die de machtselite en de communistische samenleving vormde. Die waren er niet in de eerste plaats op uit om privileges te verwerven voor zichzelf maar macht. Niet beslist macht om de macht, maar meer ideologische macht. Dit waren mensen die ervan overtuigd waren dat je een betere visie kon hebben, dat je een betere samenleving moest manifesteren en zij hadden een episch doel om dat soort samenleving de manifesteren.

Je kunt zien dat dit op een bepaalde manier een heel andere machtselite was dan de vorige. Er was wel een overeenkomst en die was dat die machtselites allebei bijna totaal ongevoelig waren voor het lijden van de mensen. In het tijdperk van lijfeigenaarschap was het lijden van het volk niet een onderwerp waarover werd gesproken, zij moesten gewoon op een bepaalde manier leven. Hoewel hun lijden steeds erger werd, waren de edelen niet in staat om te begrijpen dat dit zo niet door kon gaan, dat zij een impuls gaven tot een soort van gewelddadige revolutie. Zij waren hierdoor verblind omdat zij hun privileges niet wilden kwijtraken.

Vanwege die ongevoeligheid voor het volk speelden er twee aspecten mee. In de eerste plaats wilden ze niet toegeven dat de mensen in veel gevallen eigenlijk meer leden dan in de negentiende eeuw, omdat de bevolking groeide en er niet genoeg voedsel was om hen te onderhouden.

Het andere aspect van die ongevoeligheid was dat zij zich niet wilden realiseren dat de situatie van de gewone man op de wereld geleidelijk aan verbeterde. Ik zeg geleidelijk, omdat dit in sommige landen heel geleidelijk verliep in de negentiende eeuw, maar er kwam steeds meer bewustzijn dat alle mensen rechten en kansen zouden moeten hebben. Dit was de achtergrond van de democratische bewegingen of de democratische landen die in de Verenigde Staten en Europa opkwamen; dat mensen, alle mensen, rechten, gelijke rechten, hebben. de Russische machtselite in de tijd van de tsaren waren ongevoelig voor het lijden van de mensen en de rechten van het volk, de Omega en Alpha, het Moederaspect en het Vaderaspect.

Dan komt er een bolsjewistische machtselite en die is net zo ongevoelig voor het lijden van de mensen, zowel het feit dat ze lijden maar ook het feit dat zij van mening zijn dat het volk geen rechten heeft. Zij negeerden het stijgende bewustzijn dat je rechten hebt wat wel in andere naties groeide. De bolsjewisten waren intelligenter dan de vorige machtselite die alleen maar de status-quo wilde handhaven en hun privileges wilden houden, maar daar zat geen ideologie achter. Hun belangrijkste argument was: “Het is altijd zo geweest.” De bolsjewisten hadden meer een ideologische benadering, dus wat deden ze toen? Zij probeerden van ‘de nood een deugd te maken’, zoals men zegt.

Men was zich dat wel enigszins bewust, in ieder geval enkelen van hen, zelfs Lenin zelf, dat er een limiet zat aan de materiële voorspoed die je in een communistisch systeem kon scheppen. Hij was geïnteresseerd in een ideologische aanpak van het leven. Lenin zelf was niet geïnteresseerd in een rijke en bevoorrechte levensstijl. Hij was geïnteresseerd in een ideologische benadering van het leven. Hij probeerde een ideologie te maken die het tot een deugd maakte dat de mensen leden. Dit werd het fundament voor het idee dat enkelen van jullie hebben ervaren, zelfs in jullie leven, dat de Russen speciaal zijn omdat zij willen lijden als dat nodig is in het belang van hun natie. Maar het was niet in het belang van de natie, maar in het ‘belang’ van de machtselite, de ideologische machtselite die over de Sovjet-Unie regeerde.

Het was niet alleen een ideologische machtselite, omdat er ook in die beginjaren een strijd was tussen één soort machtselite die werd vertegenwoordigd door Lenin en een andere die door Stalin werd vertegenwoordigd. Lenin was ideologischer en Stalin was alleen maar geïnteresseerd in macht voor zichzelf. Toen Stalin het overnam, veranderde er iets, omdat er toen een machtselite was die nauwelijks de moeite nam om te rechtvaardigen wat zij met die ideologie deden. Zij gebruikten eenvoudig macht om de macht om de bevolking te onderdrukken zoals je kunt zien aan de terreur van Stalin.

Dan komt er een derde elite, die zich van ideologie naar macht om de macht beweegt. Maar nogmaals, die zijn totaal ongevoelig voor het lijden van het volk, voor wat er in de rest van de wereld gebeurt die het stijgende bewustzijn heeft dat je rechten hebt. Zij gebruiken de ideologie als middel om het idee te bevorderen dat de het Russische volk bereid is om voor de natie te leiden. Nogmaals, dit is niet voor de natie maar om de machtselite aan de macht te houden.

Toen kwam er geleidelijk aan een verschuiving, omdat de mensen die macht om de macht wilden naar de achtergrond gingen. Er waren leiders die niet zo meedogenloos waren, niet zo ruw, en dat leidde tot een pragmatische benadering die culmineerde in Gorbatsjov en Jeltsin, en zelfs tot op bepaalde hoogte Brezjnev. Maar die mensen konden het systeem niet veranderen, zij wisten niet hoe ze het systeem konden veranderen, omdat zij geen andere machtsstructuur konden bedenken dan die uit de sovjettijd. Gorbatsjov dacht dat hij economische hervormingen kon doorvoeren en de oude machtsstructuur behouden, maar dat bleek onmogelijk. Toen kwam de val, zou je kunnen zeggen van de Sovjet-Unie, het opgeven van de Sovjet-Unie, de ontbinding van de Sovjet-Unie.

Dit was in bepaalde mate, en let op mijn woorden, in bepaalde mate de verschuiving naar een andere machtselite, een machtselite in opkomst die de macht over Rusland wilde behouden, maar meer economische welvaart wilde.

Met andere woorden: Toen zij de pogingen van Gorbatsjov zag om de economie te hervormen en het communisme af te danken, besloot deze machtselite: “Die ideologie kan ons niets schelen, wij willen meer welvaart.” Zij stonden dus tot op bepaalde hoogte achter de ontbinding van de Sovjet-Unie.

Er was ook een aspect in dit proces dat gedreven werd door mensen die vooruitgang wilden. Er waren mensen in de Sovjet-Unie die in de decennia na de Tweede Wereldoorlog of de ‘Grote Patriottische Oorlog” zoals jullie zeggen, die zich geleidelijk aan begonnen af te stemmen op wat er in de rest van de wereld gebeurde, waar men democratische rechten had, waar meer vrijheid was en dat wilden ze ook voor de Russen. Zij dachten dat dit kon na de ontbinding van de Sovjet-Unie. Enkelen geloofden naïef dat het vanzelf zou gebeuren, en daar zal ik het zo over hebben.

In het algemeen verlangde men naar meer vrijheid, meer economische kansen, meer gelijkheid en de onderdrukking die er in de Sovjet-Unie was, te overwinnen. Er waren twee bewegingen: één die echt het Russische volk wilde bevrijden, één die niet wil dat het Russische volk vrij wordt, maar gewoon een systeem wil dat hen meer economische kansen biedt om de rijkdom zelf in handen te krijgen en die niets om een ideologie geven. Voor hen was ideologie alleen bagage die Rusland meesleepte uit het verleden en die ze op hun gemak kwijt konden raken.

Nu wil ik weer aansluiten op wat Moeder Maria heeft gezegd. Er zijn bepaald natuurwetten die net zo goed in Rusland gelden als in andere naties. Maar de wet van de zwaartekracht is daar één goed voorbeeld van, maar er zijn veel andere. Over een van die wetten hebben we heel vaak gesproken in onze leringen. Het is een principe waardoor je anders de geschiedenis niet kunt begrijpen. Het is het feit dat het hele universum een onderling verbonden geheel is. Er zijn miljarden planeten met intelligent leven, het overgrote deel daarvan zit in een opwaartse spiraal. Dit zorgt voor een magnetische aantrekkingskracht bij alle planeten die achterop komen, inclusief de aarde.

Waarom is er de laatste eeuwen een stijgend bewustzijn gekomen van democratie, mensenrechten, economische welvaart? Omdat de aarde wordt opgetrokken door die magnetische aantrekkingskracht van de rest van het universum. De Sovjet-Unie zou weerstand kunnen bieden aan die kracht. De reden dat de materiële levensstijl in Rusland achterbleef, was dat ze weerstand bood tegen die opwaartse beweging van het hele universum. De reden dat andere landen meer welvaart en vooruitgang kregen, was dat zij in ieder geval niet zoveel weerstand boden.

Na zeventig jaar communisme is die aantrekkingskracht er nog steeds. Daarom zei ik dat er geleidelijk aan een pragmatische aanpak door het leiderschap kwam in plaats van een ideologie of een zuiver op macht berustende aanpak van de samenleving. Daardoor kon er een creatieve elite ontstaan in de Sovjet-Unie die in ieder geval openstond voor enige hervorming. Maar laten we nu eens naar de werkelijkheid kijken.

Laten we terugkeren naar de bolsjewistische revolutie. Onder de tsaren had je in Rusland natuurlijk de situatie dat Rusland achterliep op veel andere naties, bijvoorbeeld Europa, vooral West-Europa. De afschaffing van het lijfeigenaarschap, het instellen van democratie, vrijheid geven en economische kansen krijgen, mensen basisrechten geven was meer in West-Europa gekomen dan onder de tsaar. Er was al een machtselite in Rusland die de natuurlijke ontwikkeling of de natuurlijke evolutie van de Russische samenleving tegenhield zouden we kunnen zeggen.

Er was duidelijk onderdrukking, net zoals je onderdrukking zag voor de Franse revolutie die leidde tot de gewelddadige val van de heersende machtselite. Natuurlijk was die gewelddadige revolutie niet de enige uitkomst die mogelijk was voor de situatie in Rusland. Er had ook een verschuiving kunnen plaatsvinden naar een democratischer regeringsvorm die niet de marxistische communistische ideologie nodig had en gebruikte, maar een samenleving vormde die tamelijk veel leek op wat je in West-Europa ziet. Je zou kunnen zeggen dat dit de meest natuurlijk en zeker de beste ontwikkeling zou zijn geweest.

Als dat gebeurd was, hoe zou de situatie in Rusland er dan na die decennia hebben uitgezien? Welnu, dan zou Rusland gegroeid zijn en welvaart en vrijheid hebben ontwikkeld, niet in hetzelfde tempo als enkele West-Europese naties, maar bij benadering. Met andere woorden, er zou niet zo’n enorm, verschil, enorme ongelijkheid, zijn geweest tussen de levensstandaard en vrijheid en de rechten van de bevolking in westerse naties en in Rusland zijn geweest, die zou er gewoon niet geweest zijn. Er zou veel meer gelijkheid zijn geweest. Dat houdt in dat de Russen een veel groter gevoel van vrijheid zouden hebben, meer bewust zouden zijn geweest van hun rechten, meer economische kansen zouden hebben gehad. Dat het de moeite waard is om hard te werken voor je eigen bedrijf, creatiever te zijn, omdat je mag houden wat je produceert in plaats van dat aan de staat te geven, of je door de staat laten afpakken.

Nu komen we bij de val van het communisme in 1989/1990. Rusland zou veel dichter hebben gestaan bij wat ik het natuurlijke niveau zou willen noemen van overvloed en vrijheid dat ik voor Rusland voor ogen heb, het zou veel dichter bij de Gouden Eeuw gekomen zijn. Maar de situatie is zo dat Rusland zeven decennia is onderdrukt, het Russische volk is onderdrukt. Ineens zijn al die beperkingen, of in ieder geval veel van die beperkingen, zijn opgeheven. Dit lijkt bijvoorbeeld wel iets op de situatie in Irak, waar de Verenigde Staten is binnengevallen op grond van een beperkte ideologische benadering (zoals we al hebben gezegd). Zij denken dat zij door Sadam Hoessein af te zetten en de mensen in Irak de vrijheid te geven, Irak binnen een paar maanden of jaren een moderne democratische natie zal worden, maar dat kan nu eenmaal niet.

In 1990 zijn de Russen onderdrukt. Ineens is Rusland veranderd in een (wat je ogenschijnlijk in de Russische grondwet leest bijvoorbeeld) moderne democratie, maar de meeste mensen zijn niet toe aan die transitie. Niemand begrijpt het echt, niemand buiten of in Rusland, er komt dus niet veel hulp.

Wat gebeurt er dan? In het eerste decennium van de jaren negentig heeft Rusland tamelijk ernstige problemen: Problemen om de democratie te implementeren, problemen met het implementeren van economische vrijheid en dat leidt tot diverse gebeurtenissen, diverse scenario’s, die duidelijk niet ideaal zijn. Je zou het kunnen beschouwen als een deel van het experimentele proces, een deel van het noodzakelijke leerproces. Je zou kunnen zeggen dat een bevolking die zeven decennia en ook in de eeuwen daarvoor is onderdrukt, de tijd neemt en experimenteert om een moderne democratie te worden.

Wat er dan gebeurt, is dat er een nieuwe machtselite in Rusland opkomt, die niets geeft om ideologie, niets geeft om macht om de macht, zelfs eigenlijk niet om een bevoorrechte levensstijl omdat zij niet tevreden zijn om op de landeigenaren te lijken uit de tijd van de tsaren, waarin ze een bepaald stuk land hadden dat de voorspoed beperkte die ze konden krijgen. Die nieuwe machtselite is in zekere zin de ultieme kapitalistische machtselite. Zij willen geld om het geld en voor hen kan er nooit genoeg van zijn.

In de tijd van de tsaren en de edelen die een groot stuk land bezaten, die in een groot huis woorden en alle knechten hadden die zij maar nodig hadden, waren tevreden met hun levensstijl, die hoefden niets meer. Daarom konden zij zich niet voorstellen dat hun knechten meer wilden. Zij dachten dat dit de ideale levensstijl was en dat zij zo tot in het oneindige door konden blijven leven en enkelen reïncarneerden steeds weer in dezelfde positie.

Maar de nieuwe machtselite die in Rusland opkwam aan het begin van de jaren negentig, wilde steeds meer geld. Zij zagen dat natuurlijke bronnen de sleutel tot de macht in Rusland was: olie, gas, andere bronnen. Zij vestigden zich als oligarchen, zoals je hen noemt, de mensen die de droom hadden gerealiseerd van alle monopoliekapitalisten tot aan Rockefeller, Morgan en anderen toe, maar zij hadden die in Rusland uit laten komen.

Wat is het kenmerk van die nieuwe machtselite, zijn er verschillen met de andere? Ja, ze zijn anders, zoals ik zei, omdat zij in de eerste plaats allemaal geld willen. Zij verschillen niet in die zin dat zij ook niet gevoelig zijn voor het lijden van de mensen. Zij respecteren mensenrechten en de groei van mensenrechten niet. Zij hoeven geen democratie want in een echt democratisch land zouden ze de rijkdom van de natuurlijke bronnen moeten delen. Kun je echt zeggen dat een enorm olieveld in Siberië van iemand is? Kun je zelfs zeggen dat het van de mensen is die op het land wonen? Zou het niet van alle mensen in het hele land moeten zijn?

Je begrijpt dat er in de jaren negentig een machtselite opkwam die het monopolie wilde op de economie. Die gewoon vond dat democratie hen in de weg stond, het was hinderlijk, ongemak. Omdat ze geen respect voor rechten hadden, deden ze er alles aan om de democratie te ondermijnen en gebruikten ieder excuus dat ze hadden wat de mensen misschien zou aanspreken. Maar daarachter zit dezelfde mentaliteit. De Russische mensen zijn speciaal omdat zij bereid zijn om te lijden voor de natie, voor het algemeen belang van de natie. Wat is het algemeen belang in dit geval? Dat is gewoon de portefeuille van die financiële elite, niets anders.

Wat voor voordeel heeft het Russische volk van Rusland als natie, als ze een kleine groep oligarchen de natuurlijke bronnen van Rusland laat exploiteren en verkrachten? Wat voor voordeel heeft Rusland daarvan? Natuurlijk heeft Rusland daar geen enkel voordeel van als natie.

Maar wat is Rusland als natie? Bestaat er iets als de natie Rusland? Wat zorgt ervoor dat er een natie is? Dat zijn de mensen, de Russische natie bestaat uit de Russische mensen, maar in de tijd van de tsaren was er geen sterk nationaal gevoel onder de gewone mensen, de knechten, de boeren. Tijdens de communistische tijd werd er een sterk nationaal bewustzijn gekweekt, maar dat richtte zich niet op de mensen ondanks de beweringen die er gedaan werden over een paradijs voor arbeiders. Dat concentreerde zich op een mentaal beeld van Rusland als grote natie. Het was een mentaal beeld dat in het collectieve bewustzijn rondzwierf van Rusland als grote natie; het was niet reëel, het was geen fysieke werkelijkheid. Je zou kunnen zeggen dat er een lijn op een kaart stond en dat Rusland binnen die lijn lag, maar het was slechts een hersenspinsel van de mensen, het was een mentaal beeld. Ik zeg niet dat het anders is dan het mentale beeld van Amerika of Engeland of een andere natie, een mentaal beeld is een mentaal beeld wanneer je het hebt over de natie in plaats van de mensen.

Wat er in de sovjettijd gebeurde, en dit werd ook openlijk gezegd zoals veel van jullie weten, een poging om een nieuw soort mens te creëren, de ‘homo sovieticus’, een menselijk wezen dat functioneerde volgens de idealen die in de marxistische communistische ideologie stond. Dit was een menselijk wezen dat bereid was om zijn leven op te offeren ten behoeve van die imaginaire creatie de ‘Russische natie’ geheten, oftewel de Sovjet-Unie.

Waar komt dit vandaan; waar komt dit bewustzijn vandaan? Moeder Maria heeft gesproken over de wijsheid van de Moeder, maar er is ook een wijsheid van de Vader. We hebben het heel veel keren over de wijsheid van de Vader gehad, de kennis die je hebt van de gevallen wezens die het idee hadden gevormd dat het individu niet belangrijk is, dat er iets belangrijker is dan het individu. Dit kan een religie, een ideologie, of een natie zijn, maar het idee is dat er iets belangrijker is dan menselijke wezens, zelfs alle menselijke wezens, maar zeker belangrijker dan het individu. In veel gevallen zelfs belangrijker dan de bevolking als geheel.

Waar komt dat vandaan, wie heeft dat idee bedacht? Dat waren de gevallen wezens. Wij hebben het erover gehad dat zij, voordat ze naar de aarde kwamen, zagen dat de mannen gevoeliger waren om meegesleept te worden in de epische denkwijze dan vrouwen. Daarom besloten ze om alles te doen wat ze konden om van de mannen het superieure geslacht te maken en vrouwen inferieur, omdat zij de mannen gemakkelijker konden manipuleren om zich voor iets op te offeren.

Zoals Moeder Maria heeft gezegd, was het een kwestie van jezelf afvragen: “Wat wil jij voor Rusland?” Wil je dat het zo blijft, of wil je iets anders? Als je iets anders wilt, dan kunnen we het hebben over de mensen in het algemeen, maar jullie, vooral omdat jullie studenten van geascendeerde meesters zijn, moeten kijken naar wat er moet veranderen om verandering te krijgen.

Als je een stap naar achteren doet, dan zie je dat veel mensen overal ter wereld een naïef idee hebben over hoe die verandering er kan komen. Zij denken dat het door een bijna magisch proces gebeurt. Een sterke leider kan veranderingen doorvoeren, een nieuwe uitvinding, een nieuwe ideologie, een nieuwe religie kan veranderingen brengen. Alle mensen op de wereld zijn geprogrammeerd om te geloven dat er op die manier verandering komt.

Maar zoals we al heel vaak hebben gezegd, en dit is ook de wijsheid van de Vader: “Een verandering in bewustzijn komt altijd voor een verandering op het fysieke vlak.” Er moet een verandering in bewustzijn komen voor er echt veranderingen kunnen komen op het fysieke vlak, in ieder geval een verandering die voor groei zorgt, voor acceleratie naar een hogere niveau. Er kunnen veel horizontale veranderingen komen, van de ene machtselite naar de andere, zonder dat er verandering komt in het bewustzijn. Maar dat brengt niet echt de verandering die een samenleving sneller in een Gouden Eeuw brengt. Er moet een verandering in bewustzijn komen en om dat te laten gebeuren, moet er in het collectieve bewustzijn iets verschuiven. En dat betekent dat de mensen een paar illusies moeten gaan zien waar ze tot dusver in geloofd hebben.

Wie kunnen die natuurlijk gaan zien? Eerst de top tien procent waar we over hebben gesproken, de creatievere mensen. Wij hopen dat de mensen die zichzelf studenten van geascendeerde meesters noemen, daar ook bij horen en de eersten zullen zijn om de veranderingen te zien die er in het bewustzijn moeten komen, achteruit te stappen en te zeggen: “Wat moet er in de manier van denken in Rusland gebeuren om de situatie in Rusland te laten veranderen? Welke verandering in bewustzijn voor de fysieke situatie kan veranderen? Wat kan ik doen om deel uit te maken van dat proces? Wat kan ik doen om die manier van denken te onderzoeken en mezelf er eerst van te bevrijden, zodat ik anderen mee omhoog kan trekken?”

Natuurlijk bestaat er weerstand tegen verandering, zoals Moeder Maria heeft gezegd. Men is niet bereid om op een neutrale manier naar Rusland te kijken. Wij hebben het al heel vaak gehad over waarnemingsfilters. Iedere natie heeft een waarnemingsfilter. Hoe daag jij dan de illusies uit die Rusland tegenhouden? Dat kun je niet doen als je binnen het Russische waarnemingsfilter zit. Je moet eruit stappen en naar Rusland kijken zonder door het gekleurde waarnemingsfilter te kijken.

Hier had Moeder Maria het in principe over. Als je het idee hebt dat niemand iets over Rusland mag zeggen, of dat iemand die iets over Rusland zegt, kritiek op Rusland heeft, en dat jij dit daarom moet afwijzen, dan kun je niet neutraal naar Rusland kijken. Je kunt niet buiten dat waarnemingsfilter stappen en zien wat er moet veranderen.

Mijn geliefden, dit is nog een natuurwet: Als er niets verandert, dan zal er niets veranderen. Ik probeer er natuurlijk een beetje humor bij te gebruiken, maar denk eens na over de wijsheid die in die uitspraak zit: “Als er niet verandert, zal niets veranderen.” Vergelijk dat dan eens met wat ik heb gezegd: dat de verandering op het fysieke vlak op het bewustzijnsniveau moet beginnen. Je zou dan kunnen zeggen: “Als er niets in het bewustzijn verandert, dan zal er fysiek niets veranderen.”

Natuurlijk is er wel iets veranderd sinds 1990, en zelfs daarvoor. Zoals ik heb gezegd, beweegt het hele universum zich geleidelijk omhoog. Veel naties op aarde bewegen zich geleidelijk omhoog naar vrijheid, democratie, voorspoed, en dat heeft ook de Russische natie omhoog getrokken. Sinds 1990 zijn er in ieder geval een paar mensen die hun levensstandaard hebben verhoogd. Er zijn veel mensen gaan reizen, er zijn veel mensen die zich bewust zijn van de omstandigheden buiten Rusland. Veel mensen zijn gaan denken, zoals we hebben gezegd: “Als de Denen een bepaalde levensstandaard kunnen hebben, waarom wij dan niet in Rusland?”

Er zijn natuurlijk geleidelijke beweringen naar boven geweest die druk op Rusland hebben uitgeoefend. Maar er was ook een andere beweging, die van de economische machtselite die veranderingen heeft proberen te onderdrukken, omdat zij haar monopolie wilde houden op de winst die de natuurlijke bronnen opleverde. Je ziet dat die machtselite zich er niet eens druk over maakt of er welvaart komt door de productie. Zij hebben geen enorme industriële wereldrijken gefinancierd en opgebouwd om producten te maken die je kunt verkopen. Nee! Zij wilden gemakkelijk winst maken met de natuurlijke bronnen. En als iedereen buiten Rusland morgen geen Russische olie en gas meer zou kopen, dan zou de Russische economie in principe instorten, omdat die afhankelijk is van de exploitatie van natuurlijke bronnen, in plaats van iets op te bouwen wat er in ieder geval wel was in de sovjettijd, namelijk een economie door iets te fabriceren. Er worden natuurlijk wel dingen gefabriceerd, maar niet genoeg om voor welvaart in de Russische natie te zorgen, als je de winst van de natuurlijke bronnen niet meerekent.

Het is ongeveer hetzelfde als in Saoedi-Arabië die al heel lang afhankelijk is van olie. Ik probeer nu te zeggen dat je moet begrijpen dat Rusland op een keerpunt komt, een verschuiving, een drempel, waarop het verlangen naar verbetering van de onmiddellijke levensomstandigheden een punt heeft bereikt waarop de mensen de status-quo niet meer willen accepteren. Wat houdt het nog tegen?

Wat dit tegenhoudt, die wolk doorbreken, dit beest dat de Russische mensen speciaal moeten zijn en de manier waarop ze speciaal moeten zijn, is dat ze zich willen opofferen voor de natie; die wolk hangt er nog. De meeste jonge mensen hebben het niet, er is nog steeds een hele generatie die in de sovjettijd is opgegroeid en de meesten denken nog zo. Veel van hen hebben de pensioenleeftijd bereikt, en zij zijn, nogmaals, tevreden met wat ze hebben. Zij willen niet riskeren dat ze verliezen met betrekking tot hun pensioen en hun magere materiële bestaan, om een zogenaamd goede verandering in de samenleving te brengen, omdat zij niet geloven dat het een goede verandering is. Zij geloven niet dat er veranderingen ten goede kunnen komen, zij houden liever hun tamelijk slechte levensstandaard, omdat ze dan in ieder geval weten wat ze hebben en denken dat zij die niet kunnen verliezen, die kan niet erger worden.

Natuurlijk wordt het langzaam wel erger, omdat de prijzen stijgen en de pensioenen niet meegaan, dus er kan weer zo’n punt komen. Er is een grap dat er verandering komt als de lege koelkast het van de tv wint, maar dat is niet echt wat er gebeurt. Er komen veranderingen wanneer de wens van de mensen om hun dagelijkse leven te verbeteren sterker wordt dan hun bereid om zich op te offeren voor de natie.

Op dat moment zal er iets veranderen, dan zal er een doorbraak komen, zodat de machtselite de Russische samenleving niet meer in haar greep kan houden en zij hebben Vladimir Poetin als boegbeeld gebruikt om dat te doen, maar hij is slechts een boegbeeld. Er zit niet één persoon achter, maar een groep mensen, en die zijn zelfs niet eens heel coherent, zij zijn alleen maar verenigd door één ding, hun egoïsme en hun hebzucht. Zij denken dat zolang zij wat zij als de status-quo beschouwen met hun macht, kunnen handhaven, niet aan de mensen en het lijden van de mensen hoeven te denken; zij denken dat zij dit tot in het oneindige kunnen blijven doen.

Hoe komt dat eigenlijk? Dit is nog een aspect dat in het collectieve bewustzijn moet veranderen. Laten we nog eens naar het lijfeigenschap kijken. Als je lijfeigene bent, dan woon je in een slecht huis, maar je hebt wel een dak boven je hoofd. Je moet hard werken op de akker en een edele pakt de meeste vruchten van je werk, maar jij krijgt net genoeg om het te overleven. Wat voor mentaliteit moet je hebben om het in zo’n omgeving te kunnen overleven?

Je krijgt de mentaliteit dat jij je alleen op jezelf concentreert en je onmiddellijke persoonlijke leven. Die arme mensen, of het nu in Rusland is of elders. Je kunt het zelfs in veel naties van tegenwoordig zien, ze staan niet open voor hoogdravende ideeën, of het nu een religie is of een ideologie, of democratie, zij lezen geen literatuur, zij doen niet mee aan de cultuur, zij maken zich alleen maar druk over hun onmiddellijke dagelijkse leven.

Wat is er in de sovjettijd gebeurd? In de eerste plaats waren er hevige vervolgingen, je kon worden gedood of naar werkkampen gestuurd worden omdat je bezwaar maakte tegen de machtselite. Een ander feit was dat alles schaars was, maar je had wel een plek om te wonen, je had meestal wel voedsel op tafel staan en meestal had je ook wel een tafel en misschien een paar stoelen. Er was dus genoeg om het in je dagelijkse leven te kunnen overleven.

Nogmaals, wat voor mentaliteit moet je krijgen om het psychologisch in zo’n soort omgeving te overleven? Je richt je alleen maar op jezelf, je dagelijkse leven, je onmiddellijke omgeving. Je gaat niet rommelen met de partijelite en ideologie. Je bekritiseert het regime niet, omdat jij alleen maar zegt: “Zolang ik genoeg heb voor mijn dagelijkse leven, mogen jullie doen wat jullie willen met de natie.”

Nu komen er mensen die in zo’n omgeving zijn opgegroeid, en ineens wordt de druk van de partij, de communistische partij en de geheime politie weggenomen. Maar hoe moeten die mensen in zo’n korte periode de transitie maken naar een vrije democratische levensstijl? Als je naar het westen kijkt, dan zie je dat het generaties heeft geduurd voor de boer die feodale manier van denken in een democratische manier van denken om te zetten. Hoe kun je verwachten dat dit minder tijd kost in Rusland? Nu hoeft dat niet veel generaties te duren, maar wel een poos, misschien in ieder geval wel één generatie. Dan komt er een nieuwe machtselite, de financiële machtselite, die de klok begint terug te draaien, de hoop van de mensen vernietigt dat Rusland ooit zou kunnen veranderen, hoewel de mensen die hoop misschien niet eens hadden, maar enkelen natuurlijk wel.

Wat gebeurt er dan opnieuw? De mensen gaan meteen weer terug naar die gedachtegang of dachten nog steeds: “Ik ga me alleen maar concentreren op mijn dagelijkse leven en laat de politici, laat Poetin, maar beslissingen nemen voor de natie.” Dit is wat er gebeurt. Daarom heeft de economische machtselite tot nu toe grip op de Russische economie gehouden. De ironie is dat je zou kunnen zeggen dat die machtselite ongeveer dezelfde houding heeft als het volk. Zoals ik zei, zijn het geen ideologische mensen, zij hebben geen groot episch doel. Zij willen alleen maar steeds meer geld, omdat zij niet kunnen stoppen. Zij kunnen niet begrijpen dat dit nergens toe leidt. Zij kunnen dat niet, zij zijn niet intelligent, volwassen, genoeg om te zeggen: “Wat is de bedoeling van dit alles, hoeveel geld heb ik eigenlijk nodig? Wanneer ga ik stoppen met geld vergaren en begin ik te genieten van het geld dat ik al heb vergaard?” Zij kunnen die vraag niet stellen.

In zekere zin is dit hetzelfde als: “Ik concentreer me op mijn eigen persoonlijke situatie, vergaar zoveel geld als ik wil. Een ideologie kan me niets schelen. Zolang het land goed functioneert, en de status-quo blijft zoals ze is, hebben we het recht om geld te vergaren en dan hoeft er niets te veranderen.” Begrijp je dat zowel de machtselite als het volk een houding heeft van : “Laten we niet dwarsliggen, laten we niets veranderen, laten we geen risico’s nemen.” Wat zal hier verandering in brengen? Wat zal de verhoudingen wijzigen? Waarschijnlijk dat het steeds slechter gaat met de economie totdat de koelkast ook helemaal leeg is. Misschien zal het helpen als de tv-zenders slechter worden tot niemand er nog naar wil kijken.

Niettemin begrijp je mijn punt wel. De vraag is: Hoeveel erger moet het worden voor er een verschuiving in het collectieve bewustzijn komt en de mensen veranderingen eisen? Kan dat alleen maar als het erger worden, of ook door een cruciaal aantal mensen die zich eenvoudig realiseren: “Wij willen iets beters, en wij verdienen iets beters, en we hebben recht op iets beters.”

En dan moet het idee dat Rusland een speciale natie is, dat de Russen beter zijn dan andere mensen, worden aangepakt, omdat je dit vooral nog over hebt uit de sovjettijd, maar het blijft nog ergens hangen dat Rusland beter is dan andere naties, dat de Russen beter, slimmer, beter opgeleid zijn.

Een onderdeel van deze conferentie is ook dat we het willen hebben over de andere kant van de medaille, omdat elk superioriteitscomplex natuurlijk ook de tegenovergestelde polariteit, de dualistische polariteit, heeft, namelijk het inferioriteitscomplex. Ook al lijkt het oppervlakkig dat er een superioriteitscomplex bestaat, in het collectieve bewustzijn zit het inferioriteitscomplex dieper en het komt hierdoor. Steeds meer mensen in Rusland worden zich ervan bewust dat de mensen in andere naties betere levensomstandigheden hebben dan de mensen in Rusland.

In de eerste plaats daagt dit het idee uit dat Russen beter zijn dan andere mensen, want als je echt beter was, dan had je toch ook betere levensomstandigheden moeten hebben dan die inferieure mensen? Dit wordt enigszins geneutraliseerd door het idee dat je niet bent als je betere omstandigheden hebt. Omdat de Russische mensen niet materialistisch zijn, willen ze eerder iets opofferen voor de natie maar dit wordt steeds meer een hol argument. Dit maakt de weg vrij voor het inferioriteitscomplex, omdat je gewoon naar het feit kijkt dat andere mensen, andere naties, het beter doen.

En dan volgt de vraag natuurlijk: Betekent dit dat wij niet zo goed zijn als andere mensen? Wij zijn niet zo creatief, wij zijn niet zo intelligent, want als dat zo was, dan zouden we toch ook de omstandigheden kunnen creëren die andere mensen hebben? Als je luistert naar wat er tot dusver is gezegd, dan zie je dat wij, noch Moeder Maria noch ik, op die manier iets hebben gezegd over de Russische mensen. Wij hebben niet gezegd dat het Russische volk superieur is aan andere mensen. Wij hebben niet gezegd dat het Russische volk inferieur is aan andere mensen. Wij hebben het over het Russische volk gehad in heel neutrale bewoordingen.

Waarom? Wanneer je kijkt vanuit het perspectief van de geascendeerde meesters, dan is er geen Russisch volk, er is een Russisch collectief bewustzijn en ook een Amerikaans collectief bewustzijn, een Noors collectief bewustzijn, enzovoort. Er zijn geen zielen als Russen geschapen die het lot hebben dat zij tot in de oneindige toekomst Rusland moeten blijven. Er zijn zielen die meerdere levens in Rusland zijn geïncarneerd, maar er zijn ook zielen die in hun laatste leven niet in Rusland zijn geïncarneerd, dus het heeft geen zin om over Russische mensen te praten – er zijn wel individuele levensstromen, individuele zielen, die een lange en complexe geschiedenis hebben. Wat ik probeer te zeggen is dat er geen door God gegeven objectieve maatstaf is die zegt: “Dit volk is zus en zo en zij zijn beter dan andere volken.”

Wat is dit voor idee dat het Russische volk superieur is aan andere mensen? Is het niet zo, is het niet beangstigend dat dit parallel loopt aan de overtuiging van de nazi’s, dat zij het superieure ras waren? Lijkt dit niet op de Japanners, de Chinezen, de Britten, de Fransen? Door de tijd heen zijn er in de geschiedenis veel andere naties geweest, groepen mensen, die het idee hadden dat zij superieur waren, misschien wel Gods uitverkoren volk of dat zij door de evolutie bestemd waren om het gezondst te zijn? Wat je ook gelooft om dit te ondersteunen, het komt van de gevallen wezens, die het als middel gebruiken om de mensen te manipuleren om God te bewijzen dat hij geen gelijk had toen hij de mensen vrije wil gaf, iets waar we al heel veel keren over hebben gesproken, dus ik benoem het alleen maar even. Vanuit het standpunt van de geascendeerde meesters zijn er geen mensen die inherent superieur aan anderen zijn, noch inherent inferieur. Er is absoluut niets, geen objectieve voorwaarde die zegt dat het Russische volk meer moet lijden dan andere volken, of meer in armoede moeten leven dan anderen, of tirannieker heersers dan andere volken. Waarom leven jullie dan onder die omstandigheden? Omdat die ideeën in het denken van de Russen zitten.

Wat heb ik geschreven toen ik Shakespeare was? “Er is niets goed of slecht, maar denken maakt dat zo.” Tegenwoordig zou ik zeggen: “Er is niets, maar denken maakt dat het zo is.” Ik zeg het volgende. Als geascendeerde meester kijk ik niet naar Rusland of het Russische volk en denk dat zij niet in staat zijn om de Gouden Eeuw te manifesteren, of dat zij het niet verdienen om de Gouden Eeuw te manifesteren, of dat zij gestraft moeten worden voor de gewelddaden van de sovjets, enzovoort. Ik heb dat soort gedachten totaal niet. Ik kijk maar naar één ding als geascendeerde meester. Hoe kan ik de Russen dichter bij de Gouden Eeuw brengen? Let op, ik zei niet de Russische natie, ik zei het Russische volk. Mijn zorg ligt niet bij de natie maar bij de mensen.

Ik heb nu mijn bijdrage geleverd, die zorgvuldig in evenwicht is met de bijdrage van Moeder Maria als Alpha en Omega, van wat dingen zijn die in de Russische manier van denken moeten veranderen voordat de Russische mensen dichter bij de Gouden Eeuw kunnen komen. Eigenlijk komt het erop neer dat een cruciaal aantal mensen dat in Rusland is geïncarneerd, zichzelf niet meer als Russen moeten zien, maar als spirituele mensen die rechten hebben, en het recht om vrijheid en welvaart te verwachten. Een goed dagelijks leven, je hebt het recht om dat te verwachten. Als je dat niet krijgt, dan heb je het recht om de verantwoordelijkheid op jullie leiders te projecteren, de machtselite die de samenleving regeert en te eisen dat de onevenwichtigheid waardoor de voorspoed van de mensen wordt afgenomen en aan de elite wordt gegeven, wordt veranderd. Dit is in de meeste westerse of andere moderne democratieën gebeurd. In plaats van een kleine elite die de meeste rijkdom vergaart, is er een gelijkwaardiger verdeling van de rijkdom en hulpmiddelen, zodat de bevolking van de stijging in welvaart profiteert.

De stijging van de welvaart is deel van de beweging omhoog van het universum. Als het bewustzijn wordt verhoogd, zal er steeds meer rijkdom en zullen er ook steeds meer middelen komen. Gedeeltelijk vanwege nieuwe kennis en nieuwe technologie, maar ook omdat het bewustzijn stijgt. Zoals we al vaker hebben gezegd, is deze planeet bedoeld om tien miljard mensen te onderhouden die allemaal een welvarend materieel leven leiden. Dit zal het klimaat niet vernietigen. Dit zal de natuurlijke bronnen niet plunderen en ze uitputten, de planeet is ontworpen om dit te doen. Momenteel kan dit niet, maar dat komt omdat het collectieve bewustzijn de natuurlijke bronnen heeft beperkt tot een onnatuurlijk niveau, maar de planeet kan het onderhouden. Het is natuurlijk mijn plan voor de Gouden Eeuw dat alle mensen een goed dagelijks leven krijgen, opdat zij zich op andere dingen kunnen concentreren dan te worstelen om fysiek een goed leven te leiden.

Kijk eens naar de Russische samenleving van tegenwoordig. Zie eens hoeveel gebrek aan welvaart er is. Kijk eens naar de appartementengebouwen en de appartementen waar de mensen wonen. Kijk eens naar het voedsel dat beschikbaar is, de medicijnen, de behandeling van de Coronapandemie. Kijk eens naar je recht om vrijuit te spreken. Het recht van de pers om te schrijven wat ze willen. Kijk eens naar het corruptieniveau. Zie dat de macht in handen van een paar mensen is. Vraag je eens af: Zijn dit de voorwaarden voor een Gouden Eeuw? Is dit de samenleving die wij voor ons zien in de Gouden Eeuw? Zal dit aanwezig zijn in de Russische samenleving met hier en daar maar een paar verbeteringen en dat er dan een Gouden Eeuw is? Of zal dit een fundamenteel andere samenleving worden?

Ik kan je ervan verzekeren dat mij visie op Rusland in de Gouden Eeuw, of voor de Russische mensen in de Gouden Eeuw heel veel hoger ligt dan je tegenwoordig ziet. Zoveel hoger dat de meeste mensen die niet kunnen accepteren, maar dat doet niet ter zake. Zij hoeven die nu nog niet te accepteren, omdat zij die geleidelijk aan zullen gaan accepteren als de veranderingen zich geleidelijk ontwikkelen. Zoals ik al eerder heb gezegd, zal er geen specifieke datum zijn waarop het van de ene dag op de andere zo is, dat er nu een Gouden Eeuw is die er eerst nog niet was. Dat zal geleidelijk aan gebeuren, stukje bij beetje, net zoals het bewustzijn van de mensen, hun vermogen om dit te accepteren, zal veranderen.

Durf als studenten van geascendeerde meesters te kijken naar de huidige samenleving en je af te vragen: “Zal de samenleving er zo uitzien in de Gouden Eeuw?” En als dat niet zo is, durf dan naar onze leringen te kijken en die te vergelijken met de Russische samenleving van tegenwoordig. Durf naar andere naties te kijken en ze met de Russische samenleving te vergelijken. Durf daarna de voorlopers te zijn van de verandering in bewustzijn in plaats van de veranderingen in het bewustzijn tegen te houden omdat jullie, zoals Moeder Maria zei, zitten te wachten: “Wanneer gaan de geascendeerde meesters ons vertellen dat dat Rusland speciaal is en hoe speciaal wij zijn. Wanneer gaan zij ons waarnemingsfilter bevestigen?”

Realiseer je in plaats daarvan dat als wij jullie waarnemingsfilter zouden bevestigen, er nooit een Gouden Eeuw komt. De enige manier om de Gouden Eeuw te brengen is dat wij, de geascendeerde meesters, jullie waarnemingsfilter aanvallen. Want het waarnemingsfilter blokkeert de Gouden Eeuw.

Nu is de cirkel eindelijk rond en heb ik gezegd wat ik wilde zeggen vanuit elke hoek, zodat er eigenlijk geen aspect meer is dat niet is aangepakt hetzij, direct of indirect. Dat betekent niet dat er niet meer te zeggen valt, maar ik heb in deze verhandeling gezegd wat ik wilde zeggen en daarom verzegel ik jullie in de vrijheidsvlam die IK BEN. Ik zal Rusland niet in de Vrijheidsvlam verzegelen die IK BEN, maar de mensen in Rusland die openstaan voor progressieve veranderingen in de Vrijheidsvlam die IK BEN.