Het wordt Tijd om een Stap omhoog te doen naar meer Bewustzijn van Moederschap

Geascendeerde meester Moeder Maria, 1 augustus 2020, Webinar – De Goddelijke Moeder in actie zijn door de zeven stralen te integreren

IK BEN geascendeerde meester Moeder Maria, en ik kom jullie wat ideeën brengen over moederschap. We hebben al heel vaak verteld dat iedere verandering op aarde begint in het etherische rijk, in het identiteitsoctaaf. Daar komt de verandering tot stand die vervolgens naar beneden gaat naar het mentale rijk, daarna naar het emotionele rijk en nadat het daar is gekomen, kan die verandering zich doorzetten naar het fysieke vlak. Ik wil jullie een paar ideeën geven over wat we al heel lang doen om bepaalde ideeën en realisaties door de drie hogere octaven heen te brengen, zodat die klaar staan om op het fysieke vlak te komen, en daarmee bedoel ik dat een groot aantal vrouwen ze kunnen herkennen. Veel van jullie hebben die vanzelfsprekend al herkend. Veel andere vrouwen die zijn geneigd tot spiritualiteit of die een hoger bewustzijnsniveau hebben, hebben die herkend. Maar we zijn nu zover dat die ideeën dit komende decennium kunnen worden herkend door een groot aantal mensen. Misschien niet de meerderheid, maar zeker wel een cruciaal aantal mensen weet dat er veranderingen gaan komen.

Laten we eens kijken naar de situatie van een vrouw op aarde die moeder wordt, of dit nu de eerste keer is of dat dit al eerder is gebeurd. Je wordt moeder. Je krijgt een kind en natuurlijk hoop je en zie je voor je dat dit kind volwassen zal worden en lang zal leven. Wat wil je graag voor je kind als moeder? Als je op de planeet rondkijkt, dan zie je duidelijk dat moeders in veel verschillende situaties zijn. Zij leven in veel verschillende culturen. Zij hebben diverse beelden en overtuigingen over het leven. Als je op de bijzonderheden ingaat, dan zie je dat vrouwen verschillende dingen willen voor hun kinderen, afhankelijk van de situatie waarin zij zelf zijn opgegroeid en zij verwachten dat hun kind ook zo zal leven. Laten we niet al te specifiek zijn. Laten we verder kijken en kijken naar meer algemene dingen.

Wat wil een moeder voor haar kind? Het eerste wat ze wil, is dat haar kind een goed leven krijgt. Als we nogmaals naar de bijzonderheden kijken, dan zien we dat zij verschillende manieren hebben om te definiëren wat zij met een goed leven bedoelen. Maar niettemin willen ze allemaal dat hun kinderen een goed leven krijgen. En dat houdt in dat ze niet willen dat er bepaalde dingen met hun kinderen gebeuren. Zij willen niet dat ze jong sterven. Zij willen niet dat ze drugsverslaafd worden. Zij willen niet dat ze crimineel worden. Zij willen niet dat ze opgeroepen worden voor militaire dienst en in een oorlog sterven of gehandicapt terugkomen. Zij willen niet dat ze een ziekte oplopen die hen verzwakt of doodt. Zij willen niet dat ze psychisch verlamd of beschadigd raken, zodat ze niet een constructief leven kunnen leiden, geen opleiding kunnen volgen, hun baan kunnen houden en een eigen gezin stichten. We zouden kunnen zeggen dat er zeker dingen zijn die vrouwen niet willen voor hun kinderen.

Nu kijken we naar de situatie van een vrouw die op het punt staat om moeder te worden. Hoe gaat zij daar mee om wanneer zij op de toekomst projecteert wat er wel of niet kan gebeuren met haar kind,? Nu zoals Portia heeft gezegd, kun je op de geschiedenis terugkijkend zien wat er is gebeurd. Er zijn situaties waarin vrouwen overal ter wereld zelf een heel onzeker leven hebben geleid, misschien waren ze arm, misschien leefden in een streek met conflicten, en zij kunnen dus historisch zien dat het kind een bepaald risico loopt om aan gewelddadige of onzekere omstandigheden te worden blootgesteld. Er zijn ook vrouwen die in een moderner deel van de wereld leven die in tamelijk vreedzame en welvarende landen leven en zij kunnen zien dat zij in hun leven waarschijnlijk een tamelijk goed leven zullen leiden. Maar zelfs deze moeders kunnen niet weten of het kind ziek wordt, of het een psychische aandoening krijgt die voorkomt dat het een normaal constructief leven kan leiden of dat er geen andere dingen met het kind kunnen gebeuren. Wanneer je als moeder hiernaar kijkt, dan kun jij jezelf de vraag stellen: “Wat zal voor mijn kind bepalen of het kind een constructief leven krijgt of een leven dat wordt geplaagd door verschillende problemen, ongelukjes en traumatische of dramatische, of gewelddadige gebeurtenissen. Wat zal dit bepalen voor mijn eigen kind? Ik wil dat mijn kind een goed leven krijgt, maar wat bepaalt wat voor leven mijn kind krijgt?”

Als ze dat zouden doen, dan zouden veel moeders in staat zijn om bewust iets te erkennen wat zij wel weten, maar vaak nog niet hebben erkend. Wanneer zij over de toekomst van hun kinderen nadenken, dan voelen zij zich relatief machteloos om daar iets aan te doen. Zij hebben het gevoel dat zij maar heel weinig macht bezitten om te bepalen of hun kind een constructief of niet zo’n constructief leven zal leiden. Veel vrouwen denken natuurlijk niet na over de toekomst van hun kinderen, juist omdat zij zich machteloos voelen. Zij vermijden om daarover na te denken. Maar als je erover nadenkt, wat zijn dan de overtuigingen die vrouwen in verschillende situaties overal ter wereld hebben over wat de toekomst van hun kinderen zal bepalen? Is dat het noodlot? Is dat het lot? Is dat geluk? Is het toeval? Is het Gods wil zoals sommige vrouwen geloven, welke God dat ook mag zijn? Is dit het karma van het kind zoals vrouwen, veel vrouwen, in het oosten geloven? Wat zal het lot, het leven, van jouw kind bepalen? Als het een van de voorwaarden is die ik net heb genoemd, of het nu Gods wil of karma of toeval of geluk is, het is iets waar jij als moeder niets aan kunt doen. Je kunt, als je gelooft dat Gods wil invloed heeft op je kind, tot God bidden, en je kunt geloven dat je gebeden zullen beïnvloeden wat God met het kind laat gebeuren, maar anders voelen vrouwen verschillende gradaties van machteloosheid.

Het besef dat op grotere schaal op het punt van doorbreken staat naar het fysieke vlak, in het bewuste denken van de mensen, is dat dit gevoel van machteloosheid als moeder een illusie is. Het berust op diverse verkeerde overtuigingen die in het collectieve bewustzijn rondzwerven. Dit berust zelfs op kwaadaardige overtuigingen die opzettelijk aan vrouwen met diverse culturele achtergronden worden opgedrongen. Het besef dat veel vrouwen in het volgende decennium kunnen krijgen, is dat je als moeder inderdaad iets kunt doen om te bepalen wat voor leven je kind krijgt. Veel vrouwen zullen natuurlijk kijken naar: “Wat kan ik fysiek doen?” En er zullen veel vrouwen in het arme deel van de wereld of in streken met veel conflicten zijn die het gevoel hebben dat zij er fysiek niet veel aan kunnen doen omdat de toekomst heel onzeker is. Vrouwen in welvarender landen zullen het gevoel hebben dat zij alles hebben gedaan wat mogelijk was. Zij hebben een goede, veilige, materiële levensstijl. Zij laten hun kinderen naar de beste scholen gaan die er zijn. Zij helpen hen bij hun onderwijs, zien erop toe dat hun kind ergens voor wordt opgeleid en daardoor een betere baan krijgen dan gemiddeld. En zij hebben het gevoel dat dit genoeg is. Hun kind zal een relatief veilig, welvarend leven krijgen.

Maar als je hierover nadenkt, hoe weet je dan of het kind niet op een dag op straat loopt en door een bus wordt geraakt, zoals de uitdrukking is? Je weet het nooit helemaal zeker wel? Maar het besef dat veel vrouwen wel kunnen krijgen, is dat of je nu onzeker bent of een bepaald vertrouwen hebt in de toekomst, dat er wel iets is om je ervan te verzekeren dat je kind een beter leven krijgt dan als je dat niet deed. Je kunt bepaalde acties ondernemen om het leven van je kind te verbeteren ongeacht de omstandigheden in je land, ongeacht het noodlot, of het geluk, of de pech, of iets dergelijks. Dit verbetert het leven van je kind gegarandeerd. En wat is de factor die jou de macht geeft om het leven van je kind te verbeteren?

Zoals we vaker hebben gezegd, is dat gewoon de erkenning dat menselijke wezens psychologische wezens zijn. Natuurlijk zal je kind onder bepaalde omstandigheden opgroeien. Er zullen bepaalde factoren op de wereld zijn die het leven van jouw kind zal beïnvloeden. En daar kun jij misschien niets aan doen. Maar wanneer je op een realistische manier naar het leven kijkt – misschien jouw eigen leven, misschien het leven van anderen – dan zie je dat van de twee kinderen die onder soortgelijke omstandigheden opgroeien, de ene een constructief leven heeft en één ook niet. Veel kinderen die opgroeien in welvarende landen hebben in principe alles wat ze ooit nodig kunnen hebben. Zij worden geboren met een zilveren lepel in hun mond, zoals ze zeggen, toch zie je dat die kinderen geen constructief leven kunnen leiden. En hoe komt dat? Welnu, dat komt door hun psyche. Wat is het verschil tussen een kind dat opgroeit en een constructief leven leidt en een kind dat dit niet doet. Dat zit in hun psyche. Het is de benadering van het leven van dat kind, de manier waarop hij naar het leven kijkt, de manier waarop hij naar zichzelf kijkt. Het is een kwestie van onder welke psychische omstandigheden het kind incarneert.

Nu zijn veel vrouwen in de meeste gebieden van de wereld eraan toe, vrouwen die daarmee zijn opgevoed, geprogrammeerd om te geloven dat zij niet veel aan hun psyche of de psyche van het kind kunnen doen. Een kind wordt geboren met een bepaalde psyche en daar kun je niet veel aan doen. En dat is de leugen, de illusie, die veel vrouwen nu beginnen te doorzien. Op grotere schaal kan dit in de welvarender landen beginnen, maar zelfs in arme landen zijn vrouwen geïncarneerd om een verandering te bewerkstelligen en die tot het besef komen dat de psyche elk aspect van je leven beïnvloedt. De verandering die vrouwen kunnen gaan herkennen, is: “De psyche van mijn kind zit niet in beton gegoten. Mijn kind is geboren met een bepaalde psyche, maar ik kan wel iets doen om mijn kind te helpen om zijn of haar psyche verder te ontwikkelen om het leven op een constructievere manier aan te pakken.”

Wanneer ze hierover nadenken, dan is het niet zo moeilijk voor moeders om te zien dat mensen die een positievere houding ten aanzien van het leven hebben, in het algemeen een beter leven hebben, zelfs als het gaat om fysieke omstandigheden. Maar zij leiden vooral een beter leven in psychologisch opzicht, met betrekking tot hun psychisch welzijn. En welke moeder wil niet dat het haar kind in psychisch opzicht goed gaat? Welke moeder wil niet dat haar kind gelukkig is, een leven van vrede en voldoening heeft? Er zijn moeders die dit niet willen, omdat zij zelf zijn opgegroeid met zulke grote psychische wonden dat zij niet in staat zijn om dit te wensen voor hun kinderen. Maar de meeste moeders willen wel dat hun kinderen een gelukkig en constructief leven leiden. En daarom is het niet zo vergezocht, het ligt voor de hand, dat heel veel vrouwen, een cruciaal aantal vrouwen in het welvarende deel van de wereld, voor een doorbraak kunnen zorgen en een verandering ondergaan omdat ze beseffen: “Er is één ding wat ik wel kan doen voor mijn kind en dat elk aspect van het leven van mijn kind zal beïnvloeden, en dat is mijn kind helpen om zijn psychische problemen te helen en zich te ontwikkelen.”

Dit betekent dat vrouwen zich dan kunnen openstellen om manieren te zoeken waarop hun kind in psychisch opzicht geholpen kan worden. Ik realiseer me dat er vrouwen zullen zijn, vooral in het welvarende deel van de wereld, vooral vrouwen met drukke banen, die een drukke carrière hebben, en die gewend zijn om voor alles te betalen wat op hun pad komt. Die vrouwen zullen zeggen: “O, dan moet ik mijn kind naar een psycholoog brengen en mijn psycholoog zal dat wel oplossen bij mijn kind.” Maar er zijn veel meer vrouwen die het persoonlijker kunnen aanpakken en zeggen: “Als mijn kind zijn psychische problemen moet aanpakken, wie gaat dat dan doen? Zal dat de vader zijn? Waarschijnlijk niet. Is het realistisch, of kan ik het me zelfs veroorloven om mijn kind naar een psycholoog te sturen, en kan een psycholoog mijn kind trouwens wel helpen? Ook heel waarschijnlijk niet. Naar wie wijst de vinger? Waar wijst de vinger naar en zegt: “Jij kunt iets aan je kind doen.”? Natuurlijk wijst die naar mij. Dan wordt de volgende logische vraag: “Als ik mijn kind moet helpen met zijn psychische problemen, hoe kan ik mijn kind dan helpen? Dat betekent dat ik in de eerste plaats aan mijn eigen psychische problemen moet werken, want als ik nog bepaalde psychische wonden heb, dan ben ik niet in staat om mijn kind te helpen. Maar in de tweede plaats is het zeer waarschijnlijk dat ik mijn eigen psychische tekortkomingen doorgeef aan mijn kind.”

Als je naar de geschiedenis kijkt, zelfs die van je eigen familie, je eigen moeder, je eigen vader, kun je dan niet zien dat de verwonde psyche van je ouders in veel gevallen wordt doorgegeven aan de kinderen, of hen in ieder geval zeer beïnvloedt? Is het dan niet logisch dat het het beste is dat jij eerst werkt aan het oplossen van je eigen psychische problemen om je kind te helpen, maar zelfs om te voorkomen dat je hem niet beschadigt? Maar wacht eens, is het alleen voor het kind het beste dat jij werkt aan het oplossen van jouw eigen psychische problemen? Nee, het is natuurlijk ook goed voor jou, omdat jij, als jij je psychische problemen oplost een leven leidt dat veel meer voldoening geeft, en als Goddelijke Moeder voor de aarde wil ik dat voor alle moeders. Voor alle mensen trouwens. De erkenning die kan doorbreken, is dat hoewel er meerdere externe factoren kunnen zijn die je leven beïnvloeden, de belangrijkste factor is dat jouw psychische problemen je leven beïnvloeden. Het volgende wat je moet beseffen, is dat de menselijke psyche niet in beton gegoten zit. Het volgende wat jij je daarna moet realiseren, is dat ieder menselijk wezen, behalve een paar mensen van wie hun psyche heel erg verwond is, de optie heeft om bewust de leiding te nemen over hun psyche en iets te doen om zijn wonden te helen door diverse complexen op te ruimen die verhinderen dat ze een psychisch gezond leven leiden.

Dat kan weer tot nog een besef leiden dat onderdeel uitmaakt van wat wij zowel de basale menselijkheid als de essentiële menselijkheid hebben genoemd. De basale menselijkheid stelt je in staat om te erkennen dat veel mensen een heel moeilijk leven leiden vanwege hun psychische problemen. De essentiële menselijkheid stelt je in staat om te erkennen dat jij je psyche kunt veranderen en dat je er zelf bewust iets aan kunt doen om dat te veranderen en dat veel mensen er al aan toe zijn om dit te erkennen, als onderdeel van hun behoefte aan zelfactualisatie. De moderne democratieën moeten erkennen dat de volgende stap om boven materiële welvaart uit te komen, psychisch welzijn is. Maar nu komt het volgende besef. Je zou kunnen kijken naar iets wat berust op een beoordeling van je menselijkheid. Welke landen, welke samenlevingen, hebben de grootste mate van fysieke gezondheid? Veel van jullie weten dit al. Er zijn al bepaalde indexen gemaakt. In welke landen zijn de mensen het gezondst? In welke landen hebben ze een gezondheidszorg en zelfs een aanpak van de gezondheid die het verst ontwikkeld is en daardoor het beste voor de mensen zorgt? Je kunt dit overbrengen door te zeggen: “Is het voldoende om naar fysieke gezondheid te kijken?” Vanzelfsprekend niet. Het is ook nodig om naar de psychische gezondheid te kijken. Wat doen landen aan de psychische gezondheid? Hebben ze al erkend hoe groot dit probleem is? Hebben ze echt begrepen hoe belangrijk psychische gezondheid is? Alle landen erkennen dat fysieke gezondheid belangrijk is om op een constructieve manier een goed leven te leiden. Maar er is nauwelijks een land dat volledig erkent dat psychische gezondheid zelfs nog belangrijker is dan fysieke gezondheid. En dezelfde verandering kan er komen als vrouwen vanwege de zorg om hun kinderen zeggen: “We moeten hier verandering in brengen. Het is niet genoeg om naar de materiële omstandigheden te kijken die wij onze kinderen geven. Het is zelfs belangrijker om naar de psychische omstandigheden te kijken.” In bepaalde landen is dit al enigszins begonnen, maar het is nog niet zover doorgebroken als zou kunnen, zodat dit een belangrijke prioriteit in die landen wordt.

Wat kan hen motiveren? Welnu, dat is dat vrouwen persoonlijk veranderen en zeggen: “Welke psychische middelen heb ik tot mijn beschikking die ik als eerste op mezelf kan toepassen en daarna op mijn kind?” Wanneer je zelfs in de meest ontwikkelde landen naar de omstandigheden kijkt, dan zullen de meeste vrouwen al snel tot het besef komen dat er niet zoveel beschikbaar is. Je kunt natuurlijk dingen in boeken vinden en er zijn cursussen en dergelijke, maar er is niet heel veel beschikbaar, zeker niet zoveel als zou kunnen. Dit kan leiden tot een proces waarin eerst het bewustzijn wordt verhoogd, maar zelfs om met de eis te komen: “Wij willen betere psychische hulpmiddelen. Wij willen meer inzicht in psychologie dan wij al uit de traditionele psychologie en psychotherapie weten.”

Wanneer je hier realistisch naar kijkt, welke vrouwen kunnen zich zelfs in de meest welvarende landen veroorloven om jarenlang elke week naar een psycholoog te gaan en een heel hoog tarief te betalen voor een sessie van een uur die eigenlijk niet zoveel doet? Welke vrouwen kunnen het zich veroorloven om hun kinderen naar zo’n therapie te sturen? Is het dan realistisch dat de meeste vrouwen hun wens zouden kunnen vervullen om hun kinderen in psychisch opzicht een goed leven te laten leiden door de traditionele route te volgen? Nee, dat is niet zo. Wat is dan een realistisch alternatief? Dat je andere manieren vindt om psychische problemen bij de mensen aan te pakken die de mensen persoonlijk kunnen toepassen. Je hoeft geen therapeut die vijf jaar op de universiteit psychologie heeft gestudeerd die in veel gevallen zijn of haar eigen psychische problemen nog niet te heeft opgelost, die jou helpt.

Wat je nodig hebt, is iemand met praktische ervaring, die ervaringsdeskundige is, zoals ze vaak zeggen, en die kan zeggen: “Ik heb vele jaren aan mezelf gewerkt, ik heb gewerkt aan zelfrealisatie, psychische genezing, zelfs persoonlijke ontwikkeling, persoonlijke groei. Dit heeft voor mij gewerkt en ik denk dat het ook voor jou kan werken.” Dan zie je dat er een heel nieuwe beweging kan ontstaan, omdat steeds meer vrouwen op zoek zijn naar een praktische aanpak van psychische genezing en ontwikkeling, die ze eerst op zichzelf kunnen toepassen en daarna op hun kinderen, die praktisch, betaalbaar en haalbaar is in het dagelijkse leven. Wanneer de vraag er is, dan moet daar aan voldaan worden. En dan zie je vaak dat er een hele industrie ontstaat, zoals het wordt genoemd. Er kan een heel nieuwe ontwikkeling ontstaan. Jullie hebben die al in bepaalde mate door zelfontwikkeling, mindfulness, diverse cursussen in zelfbewustzijn, maar dat kan zich ook uitbreiden naar psychologie, psychische genezing, persoonlijke ontwikkeling. Natuurlijk zullen er ook vrouwen openstaan voor een spirituele benadering, maar veel vrouwen zullen zich openstellen voor een universelere aanpak die niet openlijk of rechtstreeks spiritueel is.

Jullie kunnen oproepen doen voor deze heel belangrijke ontwikkeling, jullie kunnen visualiseren, jullie kunnen er zelf aan werken, de vraag creëren, voldoen aan die vraag. Er zijn onder jullie mensen die ervaring hebben met het helpen van mensen door coaching, zelfontwikkeling, en dergelijke. Enkelen hebben ervaring met de traditionele psychologie. Veel van jullie hebben het potentieel om hier deel van uit te maken, er zijn natuurlijk veel vrouwen, maar ook mannen die zich hierop hebben afgestemd en die klaar staan om de rol van therapeut te vervullen als coach, auteur, en dergelijke, maar de focus moet als eerste zijn: Ontwikkel jezelf als vrouw, zodat ik mijn kind, mijn kinderen, kan helpen om zich te ontwikkelen tot productieve volwassenen.” Op de iets langere termijn is het duidelijk dat die vraag zo moet groeien dat de samenleving het tot een prioriteit maakt om dit net zo veel ter beschikking te stellen als fysieke gezondheidszorg, maar dat duurt nog wel een poosje. Eerlijk gezegd zijn er vrouwen die openstaan voor het besef: “Ik kan niet wachten tot de samenleving dit doet. Mijn kinderen zullen volwassen zijn als het zover is. Ik moet nu beginnen. Ik moet nu iets doen. Ik moet dus zelf het initiatief nemen.”

Vrouwen kunnen bij elkaar komen, groepen vormen, groepen die elkaar steunen, die elkaar helpen om hun psyche te ontwikkelen en hun kinderen met hun ontwikkeling helpen. Er zijn veel manieren om dat te doen. Er moeten veel experimenten worden gedaan opdat mensen in verschillende landen en verschillende culturen ontdekken wat voor hen werkt. Ik zeg op geen enkele manier dat dit maar op één manier kan, of dat de leringen van de geascendeerde meesters de beste manier zijn om dat te doen. Universele ideeën moeten naar buiten komen. Er zijn er al veel, maar zij moeten bij elkaar gezet worden om praktisch toepasbaar te worden en een praktisch toepasbare methode te maken; veel methodes, veel therapieën, en tot veel manieren van aanpak te komen. Dit is een heel erg belangrijke ontwikkeling. Het zal natuurlijk in de welvarender landen beginnen, geen twijfel over, omdat de mensen daar tijd en aandacht over hebben om dat te doen. Zij hebben ook het materiële, het geld, om dat te doen, maar dan kan het zich als kringen in het water verspreiden.

Wat kan hieruit voortvloeien op langere termijn? Het kan zich ontwikkelen tot iets waar wij al eerder over hebben gesproken, namelijk dat jij je gaat openstellen voor diverse vormen van spirituele ideeën wanneer je begint te erkennen dat jij de behoefte hebt aan zelfactualisatie. Je moet zover komen dat jij je realiseert dat je geen fysiek, materieel wezen bent om zelfactualisatie te kunnen omarmen, anders zou je de mogelijkheid tot zelfactualisatie niet hebben. Een koe kan zichzelf niet actualiseren, en ook een aap kan dat niet, maar een menselijk wezen wel. Hierdoor kunnen veel vrouwen zich openstellen voor een spirituele benadering. Veel vrouwen staan daar al voor open, maar nog veel meer vrouwen kunnen zich het komende decennium open gaan stellen voor diverse spirituele benaderingen. Nogmaals, er is er niet één die het over zal nemen, die dominant zal worden, maar er zijn wel wat algemene ideeën waar veel vrouwen over willen denken.

In de eerste plaats het idee van reïncarnatie. Wij hebben het al vaker besproken. Dat is heel belangrijk om een paar vragen die moeders hebben, op te lossen. Ik zei bijvoorbeeld dat als je over de toekomst van je kind nadenkt, weet dat altijd het risico bestaat dat je kind een ongeluk krijgt, pech heeft, iets wat zijn leven op een negatief spoor zet of zijn leven zelfs beëindigt. Wanneer je erkent dat je kind eerder kan hebben geleefd, in vorige levens misschien karma heeft gemaakt, dan kan dit negatieve gebeurtenissen in het leven roepen. Je kunt je dan afvragen: “Wat kan ik doen aan het karma van mijn kind uit vorige levens?” Vanzelfsprekend kun je meerdere dingen doen, volgens diverse spirituele tradities, om dat karma te transformeren voor het fysiek wordt. Vanzelfsprekend doen veel studenten van geascendeerde meesters uit diverse dispensaties dit al vele jaren, door decreten op te zeggen, door de violette vlam, om het karma van hun kinderen te transmuteren, maar nog veel meer vrouwen kunnen zich openstellen voor het idee: “Ik kan bepaalde spirituele hulpmiddelen gebruiken om het karma van mijn kind te transformeren voor het fysiek wordt en een ongelukkige gebeurtenis in het leven roept.”

Een andere vraag die veel vrouwen hebben, hoewel ze zich daar misschien niet van bewust zijn, of dat onder woorden kunnen brengen, en dat is eenvoudig: “Waarom is mijn kind zo?” We hebben het niet alleen over fysieke eigenschappen. De meeste mensen geven wel toe dat de relatie tot hun kind heel erg afhangt van de persoonlijkheid van het kind, met andere woorden, de psychische problemen die het kind heeft. Veel vrouwen hebben ervaren dat er beperkingen kunnen zitten aan de relatie die ze kunnen hebben met hun kind, hoe dichtbij en open de relatie kan zijn met een van hun kinderen, of zelfs allemaal. Hoe komt dat? Een belangrijk aspect is natuurlijk de psyche die het kind in vorige levens heeft ontwikkeld en meegenomen naar dit leven. Maar jouw relatie tot je kind hangt niet alleen af van de psyche van je kind. Die hangt ook af van jouw psyche. Wanneer je dus openstaat voor reïncarnatie, dan kun je begrijpen dat jij bepaalde ervaringen in vorige levens kunt hebben gehad die jij met je hebt meegenomen naar dit leven, bepaalde psychische voorwaarden, complexen, wonden, geneigdheden. Je hebt een bepaald reactiepatroon dat er altijd voor zorgt dat jij op een bepaalde manier reageert en je kind weet precies de knop in te drukken die deze reactie bij jou oproept.

Een vrouw kan hen dan opnieuw zelfvertrouwen geven door te zeggen: “Oké, ik begrijp dat mijn relatie tot mijn kind uit een bepaald patroon bestaat. De oorzaak moet zijn dat er bepaalde patronen in de psyche van mijn kind zitten en dat ik bepaalde wonden, bepaalde complexen en bepaalde patronen in mijn eigen psyche heb. Moet ik dan de rest van mijn leven met die patronen blijven leven? Zal dit mijn relatie tot mijn kind beperken en de rest van mijn leven of in het leven van het kind blijven bestaan, wie er maar het eerst sterft? Of kan ik daar iets aan doen?” Natuurlijk realiseer jij je dat je er ook iets aan kunt doen. Je kunt je relatie tot je kind fundamenteel veranderen, maar alleen als je zowel de psychische problemen van jou als die van je kind verandert. In sommige gevallen kan het moeilijk zijn om de psyche van je kind te veranderen, maar als de samenleving vooruit gaat, zal het steeds gemakkelijker worden, omdat er steeds meer bewustzijn komt. Kinderen leren dan al vanaf de kleuterschool hoe zij zelf iets aan hun psychische problemen kunnen doen. Je zult aan het begin van het komende decennium maar ook daarna zien dat men gaat openstaan voor het besef dat alle menselijke relaties afhangen van de psyche van alle betrokkenen. En daar kun je iets aan doen. Zelfs als jij als moeder de psyche van je kind niet kunt veranderen, kun je nog wel jouw relatie tot je kind veranderen als jij je eigen psyche verandert.

Ik geef toe dat het bij een aantal kinderen heel moeilijk zal zijn om bepaalde psychische omstandigheden te veranderen, omdat de kinderen eerst volwassen moeten worden. Ze moeten het leven intrekken en bepaalde ervaringen krijgen voor zij naar hun eigen psyche kunnen en willen kijken. Er zijn kinderen die het gevoel zullen hebben dat hun moeder hen dat willen opdringen en natuurlijk is het belangrijk dat je dat niet bij je kind probeert te doen. Niettemin kan de meerderheid van de kinderen geholpen worden wanneer de moeder eerst haar eigen complexen opruimt en dan het kind probeert te helpen. Wanneer jij als moeder je eigen psychische patronen hebt opgelost, dan zul jij je kind waarschijnlijk niet tot iets dwingen, omdat je niet probeert om de psychische problemen van je kind probeert op te lossen om te vermijden dat jij met je eigen problemen aan de slag moet, misschien wel het patroon van jouw eigen moeder, omdat jij als kind bepaalde dingen deed die je moeder boos maakte en je moeder vond het niet leuk om boos te zijn en probeerde zij jou dus te dwingen om je gedrag te veranderen, zodat zij niet boos zou worden.

Dit is natuurlijk geen patroon dat jij bij jouw eigen kinderen wilt herhalen. Je wilt het anders aanpakken door te zeggen: “Laat mij eerst aan mijn eigen psychische problemen werken voor ik de psyche van mijn kind probeer te veranderen en ik er zeker van ben dat ik mijn kind niet tot iets probeer te dwingen om te vermijden dat ik met mezelf aan de slag moet. Met andere woorden, ik zal de balk in mijn eigen oog verwijderen voor ik naar de splinter in het oog van mijn kind kijk.” In sommige gevallen moet je de splinter in je eigen oog eerst verwijderen voordat je de balk uit het oog van je kind kunt halen, omdat het in het algemeen niet zo is dat kinderen minder psychische problemen hebben dan hun ouders. In tegendeel, veel kinderen hebben veel grotere psychische problemen dan hun ouders in deze tijd. De reden is, en dat heb ik voor een deel al eerder beschreven en als je kijkt naar de geschiedenis van de laatste paar honderd jaar waarin veel oorlogen en conflicten zijn geweest, dat een groot aantal zielen ernstig gewond is geraakt in vorige levens. Zij komen naar dit leven met de wens om hun psychische wonden te genezen en zij zeggen tegen zichzelf: “Waar zou ik geboren willen worden?”

Veel van hen willen in een welvarend land geboren worden waar ze meer kans hebben om aan hun psychische problemen te werken, maar zij zullen ook naar de ouders kijken en zeggen: “Ik zou geboren willen worden bij ouders die niet zoveel complexen hebben als ik, zodat zij nog wat ruimte, wat vrijheid, over hebben om mij te helpen.” Dit wil niet zeggen dat het altijd zo is, omdat er natuurlijk veel kinderen zijn, en veel van jullie die spirituele mensen zijn, horen daar ook bij, die minder psychische problemen hebben dan jullie ouders. Daardoor kunnen jullie in principe ook jullie ouders helpen of je van jouw ouders bevrijden, zodat hun problemen niet bepalen hoe jouw leven verloopt. Maar in de welvarende landen worden er duidelijk veel kinderen geboren met heel ernstige psychische problemen uit vorige levens in de hoop dat hun ouders hen de kans geven om daarvan te genezen en ze te overwinnen.

Dit is ook een uitdrukkingsvorm van essentiële menselijkheid; dat vrouwen naar meer inzicht gaan zoeken omdat ze zich afvragen: “Hoe komt het dat mijn kind zo is?” Dit kan vrouwen openstellen voor reïncarnatie, omdat dat je er dan heel erg goed achter kunt komen waarom een kind zo is, waarom het bepaalde psychische wonden heeft die jij niet kunt begrijpen. Wij hebben al vaker besproken dat de wereld, de samenleving, of zelfs familieleden, vanwege het huidige inzicht in de psychologie, geneigd is om de ouders van kinderen de schuld te geven van hun psychische problemen. Als je kind niet voor zichzelf kan zorgen of een opleiding kan volgen, dan moet jij als ouder iets verkeerd hebben gedaan. Of je genen zijn niet goed genoeg of de manier waarop je het kind hebt opgevoed, is niet goed genoeg. Maar zoals we hebben gezegd, is dat niet altijd het geval. In veel gevallen is dat niet zo. Je kunt aan een bepaald kind zien dat het een grote psychische wond heeft. Een echt grote psychische wond kan alleen maar ontstaan door ernstige fysieke trauma’s die hebben geleid tot psychische trauma’s. Als je naar dit kind kijkt, dat is opgegroeid in een welvarend land, met ouders die genoeg geld hebben, een stabiel leven heeft gehad, en ziet dat het kind op geen enkel moment is blootgesteld aan een soort trauma, maar die wond is er wel, wat kan dan verklaren wat misschien verhindert dat het kind een constructief leven leidt? Alleen reïncarnatie.

De mogelijkheid bestaat dat moederschap en meer bewustzijn bij moeders vrouwen kan openstellen voor die universele, spirituele ideeën. Nu zeg je misschien: “Waarom geef ik, Moeder Maria nu juist deze lering?” Dat komt omdat ik, in ieder geval in het christelijke deel van de wereld, bekend sta als de moeder van Jezus. En wanneer je openstaat voor reïncarnatie, sta je misschien ook open voor het idee dat ik tweeduizend jaar geleden als de fysieke moeder van Jezus geïncarneerd was en dat ik daarna ben geascendeerd en een geascendeerde meester ben geworden. Wanneer je nadenkt over de essentiële menselijkheid, dan hebben we gezegd dat basale menselijkheid de erkenning is dat je rechten hebt, wat er fysiek wel of niet met een kind mag gebeuren, maar dat essentiële menselijkheid gaat over kansen, de kansen van mensen, de kansen van een kind. Wanneer jij als moeder je bewustzijn verhoogt dan zou je ook kijken naar: “Wat zijn de kansen die mijn kinderen hebben? En hoe zou ik die kansen kunnen verbeteren?” Jij kunt natuurlijk de kansen van je kinderen verbeteren als je hen helpt om hun psychische problemen te genezen. Maar je kunt meer doen, misschien zelfs wel beïnvloeden welke kinderen je krijgt. Er zijn vrouwen op de wereld die iets kunnen leren van mijn voorbeeld.

Als je alle bijzonderheden weglaat, dan kun je één ding zeggen: Wat je ook van Jezus vindt, wat je ook van het christendom vindt, als jij je bevrijdt van de gebruikelijke doctrines, dan was Jezus een kind dat een buitengewoon potentieel had. Hij kreeg een buitengewone kans in het leven die veel invloed op de wereld, een positieve impact op de wereld, zou kunnen hebben. Als je dan een moeder bent die zich iets meer dan gemiddeld van dingen bewust is, zou je dan ook niet de moeder willen worden van een of meer kinderen die de kans krijgen om een positieve impact op de wereld te hebben? Je zou dus moeten zeggen: “Hoe zou dat kunnen? Hoe zou ik een moeder kunnen worden van een bijzonder begaafd kind met een groot potentieel?” Je zou dan moeten doen wat ik tweeduizend jaar geleden heb gedaan, iets wat natuurlijk niet in de Bijbelboeken staat. Je zou bereid moeten zijn om aan jezelf te werken, niet alleen aan je psyche, omdat het niet alleen een kwestie is van je psychische wonden en reactiepatronen helen. Het gaat over het ontwikkelen van je psyche naar de hogere potenties van de menselijke psyche. Dit betekent in de terminologie die wij gebruiken, dat je het spirituele pad moet bewandelen en, willens en wetens, bewust proberen jezelf in een hogere bewustzijnsstaat te brengen dan wat de meeste mensen normaal noemen. De gemiddelde vrouw kon tweeduizend jaar geleden Jezus niet geboren laten worden. Dat had wel eens rampzalig voor de vrouw kunnen worden, maar ook voor Jezus. Het moest een vrouw zijn die al veel in haar psyche had opgeruimd, en wat was er al opgeruimd, wat was het niveau daarvan?

Er moesten zoveel psychische problemen zijn opgeruimd dat ik geen complexen meer over had die een negatief effect op Jezus zouden kunnen hebben. Er moesten zoveel psychische problemen zijn opgelost dat ik vrij was om mij af te stemmen op het potentieel dat Jezus had en wat er voor nodig was om dat potentieel te steunen opdat ik kon doen wat in mijn macht lag om zijn potentieel te realiseren. Dit moest al besloten zijn voordat ik hem geboren kon laten worden. Iets daarvan was al in vorige levens besloten. Veel vrouwen in dit leven hebben aan hun psychische problemen gewerkt en hebben in vorige levens een bepaald niveau bereikt waarop ze al bepaalde problemen hadden opgeruimd, omdat in hun Goddelijke plan voor dit leven stond dat ze een kind geboren zullen laten worden met een bijzonder potentieel, een hoger potentieel. Veel van die vrouwen leven in welvarende landen, maar niet allemaal en er is dus ook een grote groep vrouwen die zich hier nog niet van bewust is en die een doorbraak kunnen krijgen en die kunnen gaan zeggen: “Hoe kan ik mij erop voorbereiden dat zo’n kind krijg?”

Het antwoord is natuurlijk dat je naast het opruimen van je psychische problemen, je bewustzijn verhogen, een spiritueel pad bewandelen, op het punt komt dat je begrijpt wat er voor een mens voor nodig is om je bewustzijn te verhogen en daardoor je spirituele potentieel te ontwikkelen. Er zijn vrouwen die dit in het volgende decennium kunnen doen en anderen later. Er zijn bij wijze van spreken kringen van vrouwen die dit geleidelijk aan kunnen doen. Degenen onder jullie die zich dit spirituele potentieel al realiseren, het potentieel om spiritueel te groeien, kunnen hier oproepen voor doen en enkelen kunnen ook andere vrouwen helpen, hetzij door counseling, coaching, therapie, workshops, en dergelijke, om aan dat potentieel te voldoen. Er kunnen natuurlijk veel dingen gedaan worden. Heel veel dingen kunnen de komende tien jaar gedaan worden om dit soort doorbraken te creëren waardoor moeders zich meer openstellen om verder te kijken dan traditionele standpunten, traditionele overtuigingen, traditionele gedachtesystemen en te kijken naar: “Wat kan ik doen om het leven van mijn kinderen te verbeteren en natuurlijk ook mijn eigen leven tijdens dat proces? Wat kan ik doen om mijn relatie met mijn kinderen te verbeteren, of de relatie van mijn kinderen met elkaar?”

Hoeveel moeders zijn er niet die hun eerste kind hebben gekregen en een tijdje van dat kind hebben genoten, dat kind hun volledige aandacht hebben kunnen geven. Toen keken ze uit naar een tweede kind en dachten dat die twee kinderen veel plezier met elkaar konden hebben, samen konden spelen, elkaar konden helpen. En dan krijg je dat tweede kind en als dit nog maar nauwelijks ‘droog achter de oren is’ zoals men zegt, dan begint het ruzie te maken met zijn broertje of zusje en ontstaat er rivaliteit. Er kunnen heel grote conflicten tussen kinderen zijn.

Hoe kun je dat begrijpen, als je geen weet hebt van reïncarnatie en beseft dat die zielen in een vorig leven misschien al ernstige conflicten met elkaar hadden die zij bij zich dragen en hoewel ze familie zijn, en jij denkt dat ze, omdat ze dezelfde moeder hebben, in hetzelfde gezin zitten, elkaar zouden mogen. Ze haten elkaar uit vorige levens en dan kom je opnieuw in de situatie: Blijf je hiermee leven totdat die kinderen eindelijk het huis uitgaan of probeer je daar iets aan te doen? Wat kun jij doen? Je zou psychische hulpmiddelen kunnen gebruiken om hen te helen, je kunt spirituele hulpmiddelen gebruiken om het karma tussen hen te helen en proberen ze op een positief spoor te krijgen waardoor ze de patronen kunnen ontgroeien die zij uit vorige levens bij zich dragen zodat zij zich in principe kunnen bevrijden van elkaar en verder gaan in verschillende richtingen. Of zij kunnen hun verschillen oplossen en een opbouwende relatie krijgen, maar dat ze hoe dan ook bevrijd zijn van het conflict dat hun leven, misschien wel meerdere levens, heeft verteerd.

Je kunt opnieuw zeggen: “Wat kan ik als vrouw doen om mij ervan te verzekeren dat ik niet zulke kinderen krijgen?” Nogmaals, verhoog je bewustzijn of verhoog je bewustzijn in ieder geval zo dat als je wel zulke kinderen krijgt, hen dan kunt helpen en voorkomen dat je op een negatieve manier reageert. De boodschap die ik in principe op het collectieve bewustzijn projecteer, is dat er meer aan moederschap zit dan je op het eerste oog (eye) denkt. Het wordt tijd om een stap verder te gaan wat betreft je bewustzijn over moederschap. Ik weet dat je dacht dat ik in de vorige zin bedoelde dat moederschap meer is dan je op het eerste oog (eye) denkt, maar je zou ook kunnen zeggen: “Moederschap is meer dan ik (‘I’), in de betekenis van het zelf van de moeder, het ‘ik’ van de moeder, op het eerste oog (eye) denk.”

Bij moederschap gaat het niet over ik (mij). Moederschap gaat over mee dan ik, meer dan mij. Veel vrouwen hebben zich traditioneel bezig gehouden met het moederschap vanuit een egocentrisch perspectief. Er zijn twee manieren waarop dit voornamelijk gebeurt. Hun zwangerschap was niet gepland, zij werden voor de leeuwen geworpen, misschien voelden ze zich gedwongen en werden ze egocentrisch omdat ze moesten omgaan met de situatie waarin ze gedwongen werden. Of ze planden hun zwangerschap omdat ze een egocentrische wens hadden over hoe hun kinderen eruit moesten zien. Veel van jullie die in zo’n omgeving zijn opgegroeid, hadden moeders die heel erg vaststaande ideeën hadden over hoe jij je leven moest leiden, wat je wel of niet mocht doen. Dat komt omdat het moederschap voor je moeder niet meer was dan haar ik, haar zelf, haar gescheiden zelf, haar persoonlijkheid op de wereld, dacht.

Als je dit historisch bekijkt, teruggaat in de tijd, dan zie je zelfs in de moderne democratieën dat moeder meer verwachtingen hadden van hun kinderen. Je ziet dat vooral bij dochters. Moeders hebben traditioneel meer verwachtingen van hun dochters dan hun zonen en geven hun dochters daarom in veel gevallen minder vrijheid. Wanneer je dus teruggaat in de tijd, dan zie je dat je leven als dochter op een bepaald spoor bezet was en dat je moest voldoen aan de verwachtingen van je moeder, zelfs je familie en je cultuur. Maar je kunt zien dat vrouwen in de welvarende landen, de moderne naties, niet alleen fysieke of economische vrijheid hebben gekregen, maar ook meer psychische vrijheid om niet hetzelfde leven als hun moeders te hoeven leiden of zoals hun moeders van ze verwachten. Veel vrouwen zijn erin geslaagd om zich van die verwachtingen te bevrijden. Veel moeders hebben ook hun traditionele verwachtingen naar beneden bijgesteld, waardoor er meer vrijheid in die welvarende landen is gekomen.

Maar je kunt ook naar andere landen kijken zoals, nogmaals, de moslimlanden in het Midden-Oosten, maar ook India, China, veel andere naties, en zelfs Zuid-Korea. Hoewel het een van de moderne democratieën is, zijn er naar wij denken heel grote verwachtingen van de kant van de ouders, vooral moeders, over hoe hun kinderen, vooral dochters, zouden moeten leven en het kan heel moeilijk voor vrouwen in deze landen zijn om hier uit te breken. Hier kun je ook oproepen voor doen. Het is iets wat vrouwen in het westen kunnen doen voor de vrouwen in die andere naties en hen helpen om dit te overwinnen. Help hen om naar het punt toe te groeien waarop zij hun essentiële menselijkheid erkennen en zeggen: “Ik heb het recht om niet aan de verwachtingen van mijn moeder, mijn vader, mijn samenleving, mijn familie, te voldoen en mijn eigen leven te leiden. Ik heb het recht om iets met mijn leven te doen dat mijn ouders en hun generatie zich niet eens voor kunnen stellen en visualiseren. Ik heb het recht om mijn samenleving verder te brengen dan mijn samenleving zich kan voorstellen en visualiseren. Dat is mijn hogere menselijkheid, mijn essentiële menselijkheid, mijn hogere potentieel.”

Je zult zien dat je heel veel dingen kunt doen. Er kunnen boeken geschreven worden. Heel veel vrouwen in alle delen van de wereld zouden boeken kunnen schrijven over hun situatie, over hun groeiproces, wat zij hebben meegemaakt, wat zij hebben overwonnen. De vrouw van de boodschapper heeft net een boek gelezen dat is geschreven door een vrouw in Saoedi-Arabië die beschreef dat zij een aantal taboes heeft doorbroken. Zij reed auto, ze werd gevangengezet, ze moest op den duur zelfs het land uit, maar zij beschrijft de stappen die zij heeft genomen en veel vrouwen kunnen dat ook begrijpen. Maar veel vrouwen in het welvarende deel van de wereld zouden hun eigen verhaal kunnen vertellen over wat zij hebben meegemaakt in hun leven, hoe zij beperkingen hebben overwonnen, al dat soort dingen hebben overwonnen. Dat hoeft niet eens in boeken. Het kunnen ook blogs zijn. Het zou ook een artikel kunnen zijn dat je op het internet zet. Het zouden films, televisieseries kunnen zijn. Er kunnen allemaal dingen uit voort komen, want kun je niet zien dat vrouwen zich de laatste paar decennia steeds meer uitspreken, niet alleen over grote politieke, filosofische onderwerpen, hoewel dat ook kan, maar zij hebben gesproken over hun eigen situatie; hoe zij diverse beperkingen hebben overwonnen. Begrijp je niet dat dit een grote inspiratie is voor vrouwen? Dat dit heel erg nodig is!

Er moet een alternatief komen voor de traditionele vrouwenbladen, die weinig meer zijn dan propaganda-apparaten om traditionele beelden van vrouwen te bevorderen, over de rol van de vrouw, hoe vrouwen eruit moeten zien, wat het betekent om mooi te zijn en seksueel aantrekkelijk voor mannen en al dat soort dingen meer. Er moet een uitdrukkingsvorm komen waarin echte vrouwen hun ware verhaal kunnen vertellen over hun echte worstelingen en hoe ze echt hun beperkingen hebben overwonnen. Dit zou heel inspirerend kunnen zijn voor veel andere vrouwen, niet alleen in het welvarende deel van de wereld, maar ook vooral in andere delen van de wereld waar vrouwen dit zouden kunnen lezen. Het heeft ook bepaalde waarde dat het nu in grote delen van de wereld mogelijk is om tv te kijken en dat zelfs vrouwen in de armere landen tv kunnen kijken. Misschien zeg je wel, als je naar televisieseries over vrouwen kijkt die door het establishment in Hollywood zijn gemaakt, dat die helemaal geen juist beeld geven van hoe vrouwen leven en hoe de situatie is in die arme landen, en dat is natuurlijk ook zo.

Maar het is wel de moeite waard dat vrouwen in arme landen een programma op tv zien, dat ze zien dat er vrouwen in andere delen van de wereld zijn die een heel ander leven hebben dan zij. Zij leven onder veel betere levensomstandigheden. Zij hebben in feite veel welvarender materiële omstandigheden en zij besteden er geen tijd aan om daarover te piekeren. Zij maken zich alleen zorgen over vriendjes en of ze genoeg seks hebben, maar vrouwen in het armere deel van de wereld kunnen zien dat het mogelijk is om zo’n soort leven te hebben, en als het mogelijk is dat deze vrouwen, die eerlijk gezegd vaak niet zo intellectueel of intelligent zijn, maar heel erg in zichzelf opgaan, waarom zouden zij dat dan ook niet kunnen krijgen in hun deel van de wereld?

Het is de moeite waard om dit te verspreiden, hoewel het volkscultuur is en niet bijzonder hoogstaand, omdat dit je er wel een ander zicht op geeft. Vrouwen die hun eigen verhaal delen dat niet mooier is gemaakt door Hollywood, maar hun echte verhaal delen, hun ware strijd. Misschien zeg je: “Wij zijn opgegroeid in een heel bevoorrechte samenleving, waarin ik natuurlijk geen erge armoede heb gekend. Wat zouden die omstandigheden voor waarde hebben voor vrouwen in Saoedi-Arabië of in India en Bangladesh?” Maar ze kunnen wel geïnspireerd raken door het feit dat jij bepaalde beperkingen het hoofd moest bieden en dat je die hebt overwonnen, en dat kan hen inspireren om te zeggen: “Kan ik dan ook de beperkingen overwinnen die ik tegenkom, hoewel die wel anders zijn?”

Hoe heb jij die beperkingen overwonnen? Door aan jezelf te werken, aan jouw psychische problemen en mijn geliefden, nu zeg je misschien: Hoe kan een vrouw in tamelijk slechte omstandigheden aan haar eigen psychische problemen werken? Maar de waarheid is, dat als jij een beetje bewust bent van wat psychologie is, wat voor moeite kost het jou dan om aan jezelf te werken? Je hebt af en toe een beetje tijd nodig in je dagelijkse leven. Daardoor kun je al enige vooruitgang boeken. Je kunt er op een negatieve manier naar kijken, dat jij niets kunt doen of dat wat je ook doet, geen impact heeft. Je moet in gedachten houden wat de Boeddha heeft gezegd toen hij uit het Nirvana kwam en door de demonen van Mara werd uitgedaagd die zeiden dat niemand zijn leer zou begrijpen. Hij zei, zoals jullie allemaal weten: “Een paar zullen het begrijpen, een paar zullen er wat aan hebben.” Een paar mensen zullen door jou worden geïnspireerd en is het dan niet de moeite waard om het te doen?

Daarnaast kun je iets leren van jezelf kwetsbaar opstellen, je verhaal vertellen en zien welke reacties je krijgt en hoe jij daarop reageert. Dit geeft je een kans om te groeien. Je kunt het zien wanneer je naar de geschiedenis kijkt, de suffragettes, de beweging om vrouwen te bevrijden. Dan begrijp je dat vrouwen die doorbraak niet in hun eentje hebben gemaakt. Ze hebben dat bereikt door bij elkaar te komen, door elkaar te steunen, door samenwerking, niet zoals de mannen, maar zoals vrouwen dat doen. Dit heeft al enorm veel impact op de wereld gehad en in principe zijn de mogelijkheden onbeperkt om impact op de wereld te hebben wanneer vrouwen samenkomen en samenwerken.

Mannen zijn veel meer geneigd om zich te richten op de buitenwereld; die richten zich meer op de omstandigheden, religie, politieke banden, etnische banden, huidskleur, al dat soort dingen. Vrouwen hebben het potentieel om verder te kijken dan al die uiterlijke zaken en een band met elkaar te krijgen op het niveau van je hart, op intuïtief niveau, en daarom een zusterband te scheppen die alle grenzen overschrijdt. Mannen kunnen dat niet, in ieder geval niet in de nabije toekomst. Vrouwen wel. Sommigen van jullie hebben dit al gedaan, veel vrouwen hebben het gedaan, maar de mogelijkheid bestaat dat dit op veel grotere schaal zal doorbreken in de komende tien jaar en veel meer grenzen overschrijden dan er tot dusver zijn overschreden. Dit is een van de beste mogelijkheden om de Gouden Eeuw van Saint Germain te scheppen.

Mannen zullen zeker een rol spelen bij het manifesteren van de Gouden Eeuw, maar in de praktijk, bij aardse zaken, zullen vrouwen de verandering aansturen anders komen er geen veranderingen. Dus als je niet alleen een auto in Saoedi-Arabië wilt besturen, maar de veranderingen in Saoedi-Arabië aansturen en in Iran, In India, In Bangladesh, In China, in Denemarken, in Zweden, in Amerika, in Zuid-Amerika, in Afrika, waar ook maar? Zullen jullie als vrouwen die veranderingen aansturen? Dat is de vraag, zelfs een uitdaging die ik jullie presenteer. Ik wil niet dat je hier een negatief gevoel over hebt. Ik wil dat je dit als een kans beschouwt om te kunnen zeggen: “Wat kan ik doen? Wat kan ik doen om het leven van mijn eigen kinderen te verbeteren?” En als ik geen kinderen heb of als ze volwassen zijn: “Wat kan ik doen om het leven van andere kinderen en hun moeder te verbeteren? Wat kan ik doen om het leven van vrouwen overal ter wereld te verbeteren?”

Je kunt inderdaad iets doen. Dit is nog een leugen die de gevallen wezens altijd op jou projecteren en als jij eerlijk naar jezelf kijkt, dan kun jij je vaak opgevrolijkt, opgetogen, voelen, maar na een tijdje komt de reactie: “O, ik kan niets doen. Wij ben jij? Wie denk je wel dat je bent? Wat kun je doen?” Maar net als Gautama kun jij zeggen: “Ik kan wel iets doen.” En wat je ook doet, is beter dan niets, want ‘niets’ heeft de wereld niet veranderd, maar veel kleine dingen hebben de wereld inderdaad veranderd en zullen de wereld in de toekomst veranderen. Veel studenten van geascendeerde meesters zijn op zoek naar die doorbraak en dan krijgen we een Gouden Eeuw. Maar de Gouden Eeuw zal er komen door veel kleine stapjes, veel kleine veranderingen hier en daar zullen de Gouden Eeuw brengen. Over vijfhonderd jaar zullen er mensen zijn die nog steeds denken dat de wereld niet in een Gouden Eeuw zit, omdat zij zich dit niet realiseren. Er zijn nu mensen die nog steeds niet de enorme vooruitgang erkennen die er de laatste vijfhonderd jaar is geboekt, in ieder geval in bepaalde delen van de wereld, omdat zij zich dit niet realiseren. Zij zijn niet van gedachten veranderd. Maar ik kan je ervan verzekeren dat je over vijfhonderd jaar deze planeet nauwelijks nog kunt herkennen, omdat de Gouden Eeuw dan echt al een heel eind op weg is om haar hogere potentieel te manifesteren.

Ik wil jullie bedanken voor jullie aandacht, jullie openheid om de uitzendstations te zijn en ik verzegel jullie in de liefde van mijn moederhart. In spirituele zin zijn jullie mijn kinderen en ik wil doen wat het beste voor jullie is. Ik heb mezelf afgevraagd wat ik kon doen en dit dictaat en veel andere dictaten van mij zijn daar een uitdrukkingsvorm van. Mijn wens is jullie te kunnen helpen je te bevrijden en een leven te leiden dat je meer voldoening geeft, omdat jullie weten dat jullie je Goddelijke plan uitvoeren en je hoogste spirituele potentieel, omdat jullie je spirituele trauma’s hebben geheeld en er vrede mee hebben dat jullie op aarde zijn.