Geascendeerde Meester Saint Germain, 18 september 2020 – Webinar Kiezen hoe de toekomst van Amerika eruit ziet
IK BEN de geascendeerde meester Saint Germain en ik ben in het Gouden Eeuwbewustzijn. Waarom is Amerika niet in het Gouden Eeuwbewustzijn? Omdat niet genoeg Amerikanen in het Gouden Eeuwbewustzijn zijn. Waarom zijn ze niet in het Gouden Eeuwbewustzijn? Omdat ze worden verdeeld door alle factoren waar Moeder Maria over heeft gesproken.
Mijn geliefden, wat is de Gouden Eeuw? Hoe manifesteer je een Gouden Eeuw? Je weet ook dat de volgende tweeduizend jaar het Aquariustijdperk heet, en dat is het tijdperk van de Heilige Geest en het tijdperk van gemeenschap. Gemeenschap, zoals al zo vaak is gezegd, is bijna een cliché maar niettemin waar. Het betekent ‘Come ye into unity’. Word een eenheid. Maar hoe word je een eenheid? Zoals Moeder Maria aan het eind van haar betoog heeft gezegd, word je één door de geest van Christus; je wordt verdeeld door de geest van antichrist.
Waarom zijn Amerikanen op dit moment verdeeld? Omdat ze zich opengesteld hebben voor de geest van antichrist. Wat is een van de factoren, waar wij al vaker over hebben gesproken, dat hen hiervoor heeft opengesteld? Hier zal ik het uitgebreid over hebben. Zie je mijn geliefden, we hebben het gehad over het feit dat Amerikanen geobsedeerd worden door winnen. Maar onder die wens om te winnen, zit natuurlijk een heel competitieve denkwijze. Amerikanen realiseren zich dit vaak niet, omdat de Amerikanen in een soort bubbel leven, omdat Amerika zo’n grote natie is dat Amerikanen niet zo veel buiten hun eigen natie reizen als andere naties wel doen, omdat je heel ver kan reizen in de Verenigde Staten en steeds weer nieuwe dingen ontdekken. Maar de mensen in kleinere landen op de wereld zijn geneigd meer te reizen. Zij maken kennis met andere culturen en zij realiseren zich dat er veel verschillende denkwijzen zijn, veel verschillende manieren om naar dingen te kijken. Amerikanen zijn dus niet zo gewend om te horen wat andere mensen van Amerika vinden, want dan zouden ze weten dat veel mensen Amerikanen heel competitief vinden.
Je kunt naar de Olympische Spelen kijken of sport in het algemeen, en dan zie je dat Amerikanen willen winnen. Het wordt zelfs gereflecteerd in het nationale gevoel dat Amerika de grootste natie op aarde is, dat Amerika beter moet zijn dan andere naties en dat Amerika verder is dan andere naties, en dat is iets waar wij, serieus vraagtekens bij zetten, zoals Moeder Maria heeft gezegd. Het is niet mijn taak om dit hier te doen. Waar ik op wil wijzen, is dat die competitieve denkwijze juist een van de dingen is die mensen heeft verdeeld, omdat de essentie van een competitie is dat je tegen andere mensen strijdt. Competitie en coöperatie zijn niet verenigbaar. Zij beginnen allebei met ‘co’, maar daar houden de overeenkomsten op. Je kunt niet met andere mensen samenwerken als je tegelijkertijd met hen concurreert. Nu is er nog een woord dat met ‘co’ begint en dat is community (gemeenschap). Dus? Je kunt niet een eenheid vormen, je kunt geen community vormen als je concurreert, maar alleen door coöperatie.
In de Verenigde Staten hebben we een populair gezegde ‘keep up with the Joneses’. Veel Amerikanen hebben die gemoedsgesteldheid; ze willen de familie Jones bij kunnen houden. Als iemand in de straat een nieuwe auto krijgt, dan willen zij een auto die een beetje mooier is, een beetje groter. Dat was in ieder geval zo toen de middenklasse in Amerika geld te besteden had aan die soort luxe dingen, iets wat velen niet meer hebben ondanks het feit dat zowel de man als de vrouw werkt.
Er zijn veel Amerikanen die de Joneses willen bijhouden, maar er zijn ook veel Amerikanen die de Joneses willen zijn. Zij willen de mensen zijn die anderen willen bijhouden, maar zij willen voorop blijven lopen. Zij willen niet dat mensen hen inhalen.
Je ziet dat dit op nationale schaal in het voordeel van de machtselite is die het geld van de mensen hebben gestolen. Zoals Moeder Maria zo magnifiek heeft uitgelegd, hebben zij zich als elite gevestigd, zij willen niet met anderen delen, zij willen een bevoorrechte positie die niemand kan bedreigen en niemand van hen kan afpakken. Met andere woorden, er is een bewustzijn dat je een bevoorrechte positie wilt, en wanneer je die hebt, wil je niet dat andere mensen die ook krijgen; je wilt niet dat andere mensen jouw positie benaderen. Wat betekent dit historisch gezien voor Amerika? Hoe zijn de mensen die tegenwoordig aan de top staan aan dat geld gekomen? Nogmaals, dat is de Amerikaanse droom dat iedereen die hard werkt, miljonair kan worden. Dit hoort bij de droom. Maar als je naar de mensen kijkt die tegenwoordig miljardair zijn, hoe zij en hun voorvaderen zoveel geld konden vergaren, dan kwam dat omdat zij bepaalde maatregelen hadden genomen waardoor ze de vrijheid kregen om de concurrentie te vernietigen en te doen wat nodig was om zoveel geld bijeen te vergaren. Maar toen ze dat geld eenmaal hadden, deden ze alles – zowel legaal als illegaal, maar ook via de regering – wat ze maar konden om de concurrentie uit te schakelen. Met andere woorden, zij gebruikten de vrijheid van de economie om een bevoorrechte positie te bemachtigen voor zichzelf en toen ze die positie hadden, probeerden ze de vrijheid van de economie te vernietigen, zodat niemand, of in ieder geval alleen maar heel weinig mensen, hun positie kon bedreigen.
Mijn geliefden, als je naar die dingen kijkt vanuit een zuiver logisch perspectief, zou het dan niet veel meer voordeel opleveren als iedereen in de samenleving veel geld had? Zoals Moeder Maria heeft gezegd dat consumenten die hun geld besteden voor tweederde van de economie zorgen. Hoe meer geld consumenten dus hebben, hoe meer ze te besteden hebben, hoe meer bedrijven er kunnen worden gestart, hoe meer bestaande bedrijven verdienen. Iedereen leeft in voorspoed. Iedereen verdient meer wanneer mensen meer geld te besteden hebben. Hoe rijker iedereen in een samenleving dus wordt, hoe groter die economie zal zijn, en hoe meer mensen kunnen verdienen. Zelfs de rijkste mensen kunnen meer verdienen als iedereen meer geld te besteden heeft. Waarom zouden die rijke mensen dan niet willen dat iedereen rijk wordt? De eenvoudige reden is dat zij voorop willen zijn ten opzichte van de bevolking. Zij willen de elite zijn die opvalt, die heeft wat niemand anders heeft.
Kijk nog eens naar de feodale samenlevingen in Europa. Daar zitten een paar edelen in hun kastelen, ze hebben een paar honderd boertjes die al het werk doen opdat zij een bevoorrechte levensstijl kunnen krijgen. Zoals we al vaker hebben gezegd, als je kijkt naar hoeveel geld die edele echt heeft, dan had hij niet zoveel geld vergeleken met wat de rijke mensen tegenwoordig hebben. Er zijn tegenwoordig mensen die, zelfs als je inflatie en al dat soort factoren erin meeneemt, veel meer geld hebben dan de edelen in het middeleeuwse Europa. Maar dat betekende niets voor die edelen. Wat het voor hen betekende, was dat zij meer geld bezaten dan de meerderheid van de bevolking. Dat zij heel erg veel voorop lagen bij het overgrote deel van de bevolking. Zij voerden onder elkaar natuurlijk competitie, maar toch konden ze het gevoel hebben dat zij tot een elite behoorden en die elite was zoveel verder dan de gewone mensen dat er geen vergelijking mogelijk was. Dat betekent het voor de gevallen wezens die zijn geïncarneerd en daarom willen ze niet dat alle mensen veel geld bezitten. Zij willen niet dat de bevolking te veel voorspoed krijgt, omdat het voor hen eigenlijk niet van belang is om meer geld te verdienen dan ze al hebben. Ze willen meer geld te bezitten dan de meeste mensen en dat er zo’n grote kloof tussen zit tussen wat zij bezitten en de mensen die niets bezitten, is een onoverwinbare kloof die niemand kan oversteken, misschien een paar mensen wel en die worden ook miljonair of miljardair. Maar dit moeten ze wel toestaan om de Amerikaanse droom in stand te houden.
Nu kun je naar bepaalde mensen kijken zoals de eigenaar van Amazon, die met niets is begonnen, maar die op een nieuw terrein begon waar geen enkel bedrijf van de gevestigde zakenlieden het nut van inzag en hij heeft zelf dat enorme fortuin verdiend. Dit vindt de machtselite en de oude gevestigde machtselite helemaal niet leuk. Ze zijn geneigd om op die mensen neer te kijken, omdat zij niet tot het oude establishment behoren. Maar zij laten het toe, omdat het de Amerikaanse droom in stand houdt dat iedereen hetzelfde kan als hij maar net zo zijn best doet. Maar het is een feit dat iedereen niet hetzelfde zou kunnen doen. Niet iedereen kan voorspoed hebben, omdat er geen geld is, er is geen economie, er is geen vrijheid, er is geen competitie. Er zijn misschien één of twee mensen die door het glazen plafond gaan en een groot fortuin verdienen die met niets zijn begonnen. Maar als alle Amerikanen hetzelfde zouden proberen, zelfs als zij hun uiterste best zouden doen en hard werkten, zou hen dat niet allemaal lukken, omdat de economie eenvoudig niet op dat niveau zit. En het zit hem niet in het niveau, maar het komt omdat de machtselite dit kunstmatig op een laag niveau houdt.
Dit is die competitieve denkwijze. En dit houdt de status-quo helaas zo. Je vindt dit niet alleen bij de top één procent van de machtselite. Je ziet dit ook bij een substantieel percentage Amerikanen terug. Zij willen ook voorliggen op anderen, niet zoveel als de machtselite, maar wel een klein beetje. Zij willen voorliggen. Zij willen de Joneses zijn die iedereen probeert bij te houden. Dit heeft een denkwijze in Amerika geschapen die je overal ziet. Dit heeft een denkwijze gevormd waarin mensen, al in hun jeugd, de moeite hebben gedaan om een bedrijf beginnen, deden wat ze moesten doen en meer geld dan gemiddeld verdienden. Maar nu ze dat geld verdiend hebben, zijn ze een beetje zelfgenoegzaam geworden, een beetje lui. Maar zij willen de leiding behouden die ze over anderen hebben. Zij willen voorop liggen, maar eigenlijk niet meer de moeite nemen om extra hun best te doen, om harder te werken. Wat doen ze dan? Ze willen andere mensen eronder houden.
Er vindt bij veel mensen een verschuiving plaats. In het begin concentreerden ze zich allemaal op zelf geld verdienen. Wanneer ze het gevoel hebben dat ze genoeg hebben, veranderen ze en dan richten ze zich erop om andere mensen eronder te houden. Dit heeft op heel veel plekken in Amerika het ‘old boys’ netwerk gecreëerd. Deze boodschapper heeft daar een voorbeeld van gezien toen hij in Montana woonde, toen onze vorige dispensatie voor de Summit Lighthouse naar een heel conservatieve streek verhuisde, waar een ‘old boys’ netwerk was van ranchers die al honderden jaren vee fokten op hun grote ranches. Zij wilden niet dat deze cultus van de new age bij hen kwam. Er was een kleine stad waar de regering een vliegveld en universiteit wilde bouwen. Maar de stadsoudsten verwierpen dat. Die werden toen in een andere stad gebouwd, die daarna uitgroeide tot vele malen de oorspronkelijke grootte en de mensen daar werden veel rijker. Het ‘old boys’ netwerk in de kleine stad wilde dit niet, omdat zij hun bevoorrechte positie wilden houden en dit zie je in heel veel plaatsen in de Verenigde Staten, op het platteland, in kleinere steden, zelfs in grote steden.
Je ziet bijna overal die tendens dat er bedrijven zijn die een dominante positie in een plaats of gebied hebben en die andere bedrijven tegenhouden. Zij willen niet dat er andere bedrijven opkomen. Zij zijn wat lui geworden. Zij willen niet meer zo hard werken. Zij willen niet dat er jonge ondernemers komen die wel hard willen werken en hun klanten afpakken. Zij doen dus alles wat binnen de wet mogelijk is, of buiten de wet om, vaak in de vorm van corruptie die niet beslist zo negatief hoeft te zijn als corruptie is, maar wel een vorm van corruptie is, omdat zij de old boys in hun bevoorrechte positie laten. Deze denkwijze doet twee dingen. In de eerste plaats houdt dat de echte machtselite aan de macht, en daardoor blijft de hele economie topzwaar. Maar in de tweede plaats remt het de economische groei af. Nogmaals, omdat er een moment komt waarop je genoeg geld hebt om het huis van je dromen te bouwen, maar geen twee droomhuizen kunt bouwen, of drie en je niet van een beter huis kunt dromen. Je kunt niet een grotere auto kopen dan waar je altijd van gedroomd hebt toen je jong was, enzovoort, heel veel mensen komen op een punt waarop ze nog wel geld vergaren, maar het niet besteden; ze laten het dus niet door de economie stromen. Zij willen het ook niet met anderen delen, maar je rijkdom delen met andere mensen zorgt ervoor dat andere mensen het goed hebben.
En wat is het effect van deze denkwijze, dit bewustzijn? Het is anti-gemeenschap. Zo bouw je geen gemeenschap op. Als je naar de voorbeelden kijkt van Moeder Maria, over de eerste Amerikanen kolonisten die kwamen, dan zie je dat zij een heel sterk gemeenschapsgevoel hadden, ze hadden heel sterk gevoel dat ze elkaar moesten helpen, omdat ze wisten dat dit de enige manier was om het zelf beter te krijgen. Zij dachten er niet eens over na dat zij het persoonlijk beter konden hebben. Hun hele denkwijze was gericht op: “De manier waarop ik het beter kan hebben, is mijn broeders en zusters in de gemeenschap helpen om het beter te krijgen, omdat alle leden van die gemeenschap in voorspoed zullen leven wanneer een gemeenschap voorspoed heeft.” Zo dachten zij erover. Deze manier van denken heeft Amerika echt opgebouwd. Die is er nog steeds wel, je kunt het nog steeds vinden, maar het is niet de heersende denkwijze in Amerika op dit moment, en dat is al een poosje zo.
Laat ik je een beetje geschiedenisles geven. We gaan eerst terug naar de negentiende eeuw. Grote zakenlieden kwamen op en realiseerden zich wat Moeder Maria heeft gezegd: “We kunnen niet rijk worden als er een vrijemarkteconomie is met vrije concurrentie. Wij kunnen dat niet als we alleen maar een product leveren of een dienst verlenen en daar redelijke winst, je zou kunnen zeggen natuurlijke winst, uit te halen.” Met andere woorden, wanneer je naar een bepaalde economie kijkt, dan kun je zien dat er een bepaald niveau is. De hele economie van een land heeft een bepaald niveau. Zij kunnen een bepaald bedrag betalen voor hun benodigdheden en daarom kun je bepaalde winst maken als je die benodigdheden levert. Dit is de natuurlijke winst. De natuurlijke manier om je winst te vergroten is het niveau van de economie verhogen, zodat iedereen meer geld krijgt. Zij kunnen het zich veroorloven om meer geld voor iets te betalen, zij kunnen meer kopen, en daardoor kun jij meer winst maken. Als je het niveau van de hele economie verhoogt, kan de natuurlijke winst ook verdubbelen. Maar die mensen waren niet tevreden met het verdubbelen van hun winst. Zij wilden die honderden of duizenden malen verhogen en dat is niet mogelijk in een natuurlijke economie, een vrij economie met vrije concurrentie.
Dit kan alleen maar in een gemonopoliseerde topzware economie die de waarde van het werk van de mensen afpakt en die in handen van de elite concentreert. Met andere woorden, de waarheid over de zogenaamd vrijemarkteconomie waar mensen in Amerika altijd om schreeuwen, is dat je alleen natuurlijke winst kunt maken. Je kunt natuurlijke winst maken. En dit betekent dat je in een natuurlijke economie geen elite ziet opkomen die heel ver op de gewone bevolking voorligt.
Dit zie je niet in een natuurlijke economie, omdat er alleen natuurlijke winst wordt gemaakt. De mensen in de machtselite wilden een onnatuurlijke economie scheppen waarin het mogelijk is om de rijkdom in handen van één procent van de bevolking te concentreren. Dit is in de kern de economie die er in de feodale samenlevingen van Europa was, toen de rijkdom van het werk van de mensen naar de edelen werd gesluisd die het land en de mensen bezaten. Dit wilden ze in Amerika herhalen. Hier zijn ze al mee bezig vanaf de negentiende eeuw. In de eerste plaats hebben ze de Federal Reserve gevormd, zij hebben financiële instrumenten gemaakt, zij hebben aandelen en obligaties gecreëerd, zij hebben het bankstelsel geschapen en nog veel andere dingen meer.
Waar heeft dit toe geleid? Als je vooruit kijkt naar de jaren twintig van de vorige eeuw, dan zie dat ze die de ‘roaring twenties’ noemen waar de economie zogenaamd bloeide. Maar de natuurlijke economie bloeide niet, hoewel die ook wel groeide in die tijd, maar die groei was topzwaar. Die werd geconcentreerd in de handen van de mensen die het geld hadden om aandelen te kopen en zoveel meer geld hadden dat zij een bubbel van aandelen konden creëren. Dit leidde tot het fenomeen dat in de economie bekend staat als speculatie. Met andere woorden, je koopt iets, dat kan bijvoorbeeld vastgoed zijn, of aandelen, of andere waardepapieren, maar je koopt ze niet omdat de waarde ervan nut heeft, maar omdat je speculeert dat die meer waarde zullen krijgen dan het geld dat je er nu voor betaalt en dat je die met meer winst kunt verkopen over korte tijd. Met andere woorden, je speculeert erop dat de prijzen omhoog zullen blijven gaan.
Nu mijn geliefden, als je een natuurlijke economie hebt waarin de rijkdom evenredig over de mensen werd verdeeld, niet dat iedereen beslist dezelfde hoeveelheid geld bezit, maar dat iedereen mee deelde in die groei, als je zo’n economie had, dan zou je kunnen zien dat de prijzen wel omhoog kunnen gaan omdat iedereen steeds meer geld heeft en het zich kan veroorloven om steeds meer te betalen. Dan zou je in potentie voortdurend prijsstijgingen zien, maar die zouden niet zo snel gaan als wanneer je een bubbeleconomie zou creëren, omdat de mensen niet iets kopen omdat het waarde heeft, maar iets kopen omdat zij erop speculeren dat het in prijs zal blijven stijgen opdat zij het met winst kunnen verkopen.
Als je naar de Verenigde Staten kijkt, dan zie je daar een fenomeen dat je niet zo duidelijk in een ander land op de wereld ziet, ook al zie je het wel in andere naties, maar vooral in Amerika zie je dit steeds weer opnieuw. Een duidelijk voorbeeld is de instorting van de aandelenmarkt in 1929. Aandelen op zich hebben geen waarde, of beter aandelen hebben waarde in die zin dat jij dividend krijgt uitbetaald als je aandelen koopt van een bedrijf dat winst maakt. Maar de prijs van de aandelen in de twintiger jaren werd niet opgedreven omdat de mensen hoopten om dividend van hun aandelen te krijgen, maar omdat de aandelenmarkt kunstmatig groeide, omdat de mensen bleven kopen vanwege de speculatie dat de prijzen omhoog zouden blijven gaan, zodat zij op korte termijn winst konden behalen zonder er iets voor te hoeven doen.
In veel verschillende delen van de Verenigde Staten zie je heel vaak van die vastgoedbubbels. Ineens gaan de prijzen van het vastgoed omhoog. Mensen kopen een appartement. Zij weten dat zij hun inkomen niet hoog genoeg is om lang in dat appartement te blijven wonen, omdat de prijs ervan te hoog is. Maar zij realiseren zich dat zij er in ieder geval één of twee jaar in kunnen blijven wonen in de hoop om het daarna met winst verkopen. Maar zo’n bubbel kan niet oneindig doorgaan. Het is een piramidespel. Er zal een moment komen waarom degenen die met die cyclus zijn begonnen, zich realiseren dat zij er niet veel langer mee door kunnen blijven gaan en beginnen ze hun geld eraan te onttrekken. Er is een groep mensen in die top één procent of kleiner, die weten dat zij die bubbels kunnen beheersen en zij doen dit steeds weer opnieuw.
Zij beheersen die bubbel door geld in de aandelenmarkt of in de vastgoedmarkt te steken en zij zorgen ervoor dat de prijzen stijgen. Daarna rekenen ze erop dat de mensen die lager in de voedselketen zitten, die niet zoveel geld hebben en niet zo meedogenloos zijn, wel beginnen te kopen in de hoop op korte termijn winst te maken. Zij weten dat dit slechts korte tijd mogelijk is, maar ondertussen worden hun investeringen veel meer waard, omdat hun aandelen of hun bezit meer waard wordt. Dan komt er een moment waarop ze denken “nu is het tijd om eruit te stappen” en dan stappen ze eruit en wanneer zij beginnen te verkopen, kunnen de prijzen niet worden gehandhaafd en kan dit leiden tot zoveel paniek dat het in een crash ontaardt. Dit betekent dat de top één procent niet alleen hun geld er op tijd uit heeft gehaald, maar ook enorme winst heeft gemaakt. Maar de meeste mensen zitten lager in de voedselketen. Zij verliezen hun geld, in veel gevallen al hun geld, omdat zij te veel geïnvesteerd hebben. Dit doet de machtselite steeds weer opnieuw. Dit hebben ze steeds weer opnieuw gedaan en zij zullen dit blijven doen tot de mensen wijzer worden en eisen dat de politici dit soort exploitatie stoppen, want dat is het.
Dit is geen vrijemarkteconomie. Een vrije markt betekent niet dat de top één procent de totale vrijheid heeft om negentig procent van de bevolking te exploiteren. Dat is geen vrijemarkteconomie. Je kunt geen vrijemarkteconomie in stand houden als je toestaat dat meedogenloze mensen monopolies en bubbels, cycli van knallen-en-barsten proberen te creëren. Wat gebeurt er echt in zo’n cyclus van knallen-en-barsten? Je vernietigt het gevoel van gemeenschapszin. Je creëert een situatie waarin individuen zich alleen maar druk maken om zichzelf. Zij worden gedreven door hebzucht. Zij willen steeds meer geld verdienen. Het kan hen niet schelen of andere mensen geld verliezen. Het kan hen niet schelen of samenlevingen geld verliezen. Het kan hen niet schelen dat al die gewone mensen met banen niet meer geld verdienen en hun levensstandaard verhogen. Zij denken alleen aan zichzelf.
Je hebt dus een topelite die totaal verblind wordt door hun hebzucht, maar ook mensen die deel willen uitmaken van die elite, die de Joneses willen zijn en zij proberen erbij te komen en winst op korte termijn te maken. En dit zijn meestal de mensen die een lege zak overhouden, zoals ze zeggen. Wat er gebeurt, is dat de meest egoïstische, de meest egocentrische, de meest zelfzuchtige, de meest ongevoelige, de meest narcistische mensen in de samenleving die cycli van knallen-en-barsten creëren, gedeeltelijk door meedogenloze manipulaties en gedeeltelijk door blinde hebzucht. Maar zij moeten dit steeds weer doen. Wat gebeurt er wanneer jij hiermee begint? Een poosje kan het lijken of de natuurlijke economie meegroeit met de bubbeleconomie. Je creëert een onnatuurlijke economie die als een octopus bovenop de natuurlijke economie zit en zijn tentakels overal heeft om te proberen de winst en waarde af te tappen.
De natuurlijke economie kan een poosje groeien, maar er komt een moment waarop de onnatuurlijke economie veel sneller groeit dan de natuurlijke economie en er een verandering plaatsheeft omdat men zich niet meer voldoende concentreert op het vermenigvuldigen van zijn talenten. Wanneer ik het vermenigvuldigen van talenten zeg, dan bedoel ik dat je iets doet waar iedereen van profiteert, wat het hele niveau van de economie verhoogt. Wanneer je kunstmatig de prijzen van het vastgoed opdrijft, creëer je niet meer waarde, bouw je niet meer huizen, bouw je geen mooiere huizen, bouw je geen grotere en mooiere huizen. Je zorgt voor inflatie van de prijzen van bestaande woningen. Bij aandelen is het nog erger! Wat is een aandeel waard? Het is niet eens het papier waard waarop het gedrukt staat, zoals ze zeggen.
Wat doe je als je een kunstmatige economie schept, wat doe je dan eigenlijk? Je houdt juist het principe tegen dat economie groei stimuleert zoals Jezus in zijn parabel over de talenten heeft beschreven, waarin drie dienaren een verschillend aantal talenten krijgen. Wanneer je iets vermenigvuldigt door iets te doen waar het geheel profijt van heeft, dan wordt dit in het spirituele rijk vermenigvuldigt. Zo kan een economie in werkelijkheid groeien en blijven groeien. De groei in de economie kan in stand worden gehouden zonder te knallen of te barsten, zonder inflatie, wanneer het een natuurlijke economie is, maar dit vraagt wel om een vermenigvuldigingsfactor en wanneer die vermenigvuldigingsfactor wordt tegengehouden door hebzucht, dan zal er een moment komen waarop de economie uit elkaar knalt. Er volgt een crash. Dat kan niet anders.
Zelfs als die vermenigvuldigingsfactor er niet was, moet er een eind komen aan die knalcycli omdat ze kunstmatig zijn. Het is een piramidespel. Het hangt ervan af dat steeds meer mensen er steeds meer geld insteken en dat kan niet wanneer een kleine minderheid geld uit die cyclus haalt. Hoe kan er meer geld binnenkomen wanneer er niets uitgaat? Dat kan niet. Zelfs praktisch gezien is dit maar van korte levensduur. Maar vooral wanneer je die vermenigvuldigingsfactor meeneemt in je overweging, is het duidelijk dat er een eind aan komt.
Dus wat gebeurde er in de dertiger jaren? De economie kwam in zo’n neergaande trend dat dit net zo’n zichzelf versterkende trend werd als de opwaartse trend in de jaren twintig. Degenen die nog geld hadden, durfden dat niet te investeren, durfden geen nieuwe bedrijven te beginnen, omdat zij dachten dat zij dat niet zouden redden. Zij dachten dat zij geen geld konden verdienen wanneer heel veel mensen hun baan hadden verloren en geen werk hadden, en in veel gevallen was dat ook zo.
Wat was er echt gebeurd? De onnatuurlijke economie had de natuurlijke economie vernietigd. De cyclus van knallen-en-barsten had de natuurlijke economie vernietigd, waardoor de recessie veel erger werd dan anders het geval was geweest. Kon dit de topelite wat schelen? Nee, omdat zij al het geld hadden wat zij nodig hadden om hun overdadige levensstijl te houden. Zij hadden het geld om het uit te zitten tot de volgende cyclus van bloei kwam, waarin de economie groeide. Maar wat gebeurde er eigenlijk? Het gevoel van gemeenschapszin werd vernietigd en nu was er een recessie waarin ieder voor zichzelf moest gaan en de bereidheid er niet was om elkaar te helpen op hetzelfde niveau als tevoren. Nogmaals, hierdoor werd de vermenigvuldigingsfactor lager en dat bleef de hele dertiger jaren zo.
Wat heeft dat veranderd? Helaas was dat de Tweede Wereldoorlog , omdat de Amerikanen een vijand van buitenaf hadden die ervoor zorgde dat zij zich verenigden om die vijand te bestrijden. Dit heeft wat van de gemeenschapszin hersteld, de bereidheid om iets op te offeren voor het hogere doel en dat heeft de spiraal van acceleratie hersteld of versneld, zodat de economie weer begon te groeien. De oorlog heeft helaas een enorm aantal mensen iets gekost, en dat werd betaald door degenen die in de oorlog vielen, gewond raakten, enzovoort. Wat gebeurde er na de oorlog? Welnu, het gevoel van gemeenschapszin is in de decennia na de oorlog gebleven. Er was een groeiende middenklasse die geloofde in het land, die geloofde in het systeem en in de economie. Zij durfden te investeren en geld uit te geven en de economie werd een zichzelf versterkende opwaartse spiraal, meestal vanwege de vermenigvuldigingsfactor die de mensen hadden.
Maar vanaf 1975 en later, was het niet één ding, maar veel dingen waardoor de topelite erin slaagde om door te dringen tot het politieke niveau, waardoor de vermenigvuldigingsfactor opnieuw stagneerde, de economische groei stagneerde en nogmaals, dit wordt gedeeltelijk gedreven door de mensen die als individu optreden, die een competitieve manier van denken hebben en die op anderen voor willen liggen, die een bevoorrechte positie willen en voorkomen dat andere mensen die aanvechten. Hoe kun je voorkomen dat andere mensen jouw positie aanvechten, wanneer jij die bevoorrechte positie hebt? Alleen als je vrije concurrentie beperkt, maar als je vrije concurrentie beperkt, beperk je de bereidheid om de mensen meer te dienen, daarna de gevestigde bedrijven, enzovoort. Je kunt die cyclus niet in stand houden.
Zodra mensen die een bevoorrechte positie willen bereiken door de vrijheid die ze hebben te gebruiken en dan die bevoorrechte positie willen handhaven door de vrijheid te beperken zodra ze aan de macht zijn, dan wordt de vermenigvuldigingsfactor kleiner. En wat je dan ziet, is dat dit zo extreem wordt doorgevoerd dat het eigenlijk absurd is. Het is absurd om te kijken hoeveel geld er in handen is van de bovenste 0,1 procent – je kunt niet zeggen dat het Amerikaanse mensen zijn, omdat zij zichzelf zeker niet als een onderdeel van het Amerikaanse volk beschouwen en zij handelen daar ook niet naar.
Mijn geliefden, dit kan op twee manieren veranderen: Dit kan door nog een keer barsten, wat leidt tot een enorme neergang van de economie die enorme effecten zal hebben op de algemene bevolking. Het zal ook negatieve effecten hebben voor de bovenste 0,1 procent, omdat zij nu zo’n systeem hebben vervaardigd dat als dit omvalt, zij de rijkdom niet meer kunnen behouden die zij voor het merendeel wel in de dertiger jaren hebben kunnen behouden. Zij zullen gewoon hun meeste geld ook verliezen. Het zal enorme negatieve gevolgen hebben. Dit kan leiden tot een crisissituatie waardoor er een gewelddadige revolutie of opstand door het volk zal komen. Er zou een oorlogsscenario kunnen ontstaan, waardoor Amerika zo betrokken raakt bij buitenlandse oorlogen dat die heel erg vernietigend en duur worden. Dit is één scenario. En dit is geen onrealistisch scenario.
Ik houd voor ogen dat dit niet zal gebeuren, dat de mensen zullen veranderen, een verschuiving doormaken waardoor ze bereid zijn om te zeggen: “Wij willen veranderen.” En dat er dan zo’n opwelling van vastberadenheid komt van de mensen, de meerderheid van de mensen, dat een cruciaal aantal mensen zich verenigt voor dit ene doel: de topzware, elitaire economie veranderen. Dit is mogelijk. Maar ook hier is meer dan één scenario voor. Het ideale scenario is natuurlijk dat de mensen zich verenigen door een hogere visie op hoe de economie eigenlijk zou kunnen functioneren, als een natuurlijke economie waar iedereen van profiteert. Maar helaas is er ook een ander scenario dat ook zeer waarschijnlijk is en dat is dat de mensen zich niet verenigen omdat ze een hogere visie hebben. Dat ze alleen in hun boosheid worden verenigd tegen iets wat zij als een gemeenschappelijke vijand zijn gaan zien.
Zoals Moeder Maria heeft gezegd, zijn de meesten in de top 0,1 procent gevallen wezens. Er zijn maar weinig mensen die door de gevallen wezens zijn overgenomen. Zij hebben hun positie gecreëerd en handhaven die door de mensen tegen elkaar te verdelen. Hier zit altijd een inherent risico in, omdat er een verandering kan zijn, vooral in het mediatijdperk op het internet tegenwoordig, omdat de meerderheid van de mensen gaat begrijpen dat de vijand niet een andere groep mensen is, maar de machtselite. De vijand is de elite die de mensen heeft verdeeld in allemaal strijdende groeperingen. Als de mensen worden verenigd door die visie en al hun boosheid, dan kan dit ook tot een transitie leiden die niet vreedzaam verloopt, maar niet zo negatief is als de economie eerst instort en men om verandering roept. Dit is natuurlijk niet het beste. Het is duidelijk een dualistische verandering, maar zoals we eerder hebben gezegd, kan er een situatie ontstaan waarin de beste visie eenvoudig niet mogelijk is omdat niet genoeg mensen die kunnen begrijpen. Zij moeten dus de kans krijgen om hun bewustzijn manifest te zien.
Op dit moment zijn te veel Amerikanen in een staat die leidt tot verdeeldheid, omdat zij niet naar zichzelf willen kijken. Zij willen een andere groep mensen als vijand aanwijzen. Als ze zich verenigen en naar de machtsleiders wijzen, dan zou dat tot verandering kunnen leiden, niet de grootste, maar zeker wel veranderingen. Het zal op den duur niet tot de oplossing van de problemen leiden, omdat alleen een hogere visie de problemen zal oplossen, omdat dit de meningsverschillen niet echt worden opgelost. De mensen kunnen zich tegen een gezamenlijke vijand verenigen, alsof ze tegen de nazi’s en de Japanners strijden, maar dit betekent niet dat al die verdeeldheid in de Amerikaanse samenleving dan is opgelost, zoals je tegenwoordig duidelijk kunt zien. Zelfs als de mensen zich verenigen tegen de elite, zal dit niet alle vormen van verdeeldheid oplossen, maar wordt het toneel klaargezet voor een conflict op termijn. Niettemin moet je dit scenario zich ook laten manifesteren.
In het begin heb je al gezien wat er kan gebeuren bij demonstraties tegen politiegeweld. Je ziet dat de mensen boos zijn. Heel veel mensen hebben boosheid opgekropt en een groot deel van die boosheid komt voort uit het feit dat ze weten dat ze, ook al kunnen ze het niet bewust toegeven, de levensstandaard van de middenklasse niet kunnen handhaven. Dat er iets is gebeurd waardoor zij inkomen verliezen, zij verliezen hun bezit, hun levensstandaard wordt geërodeerd. Zij weten niet wat ze daaraan moeten doen. Zij weten niet wat de oorzaak daarvan is. Ze zijn dus boos en wanneer ze een manier zien om die boosheid te ventileren, dan zie je dat er opstandjes en demonstraties komen.
Nogmaals, het lijdt natuurlijk geen twijfel dat de politiek te ver is gegaan in haar optreden en het heeft zin en het is een democratisch recht om daar tegen te protesteren op een vreedzame manier. Maar vanwege die boosheid kun je zien dat het vaak moeilijk binnen vreedzame protesten te houden is. Je kunt ook zien dat de politie door een collectieve entiteit van boosheid op de mensen wordt omgeven. Zelfs na de eerste demonstraties waren er nog schietpartijen, totaal overbodige schietpartijen. Hoe kan het nodig zijn dat je iemand zeven keer in zijn rug schiet? Je kunt alleen maar zeggen dat de geest van die politieagent werd overgenomen door een collectieve entiteit, maar in zijn gedachten waren niet rationeel. En ondanks alle protesten die er waren, is het toch gebeurd.
Er is geen rationele verklaring voor anders dan de opgekropte boosheid en het is slechts een kwestie van tijd wanneer dit het niveau bereikt waarop de regering dit niet kan stoppen. Zij kunnen de Nationale Guard erbij halen, Special Forces inroepen, maar het toch niet kunnen tegenhouden, dat garandeer ik je. Als ze proberen dit met geweld te doen, wat is dan het verschil tussen de Verenigde Staten van Amerika en een dictatuur waarvan Amerika beweert dat zij daar ver boven staat? Je ziet het dilemma van Amerika, en daarom heeft Moeder Maria gezegd: “Amerika valt niet te regeren.”
Hoe handhaaf je de orde en regels als mensen in opstand komen? Hoe kun je dat doen en nog steeds democratische principes handhaven. Bestaat er een uitweg?
Maar natuurlijk is er een uitweg. Er is meer dan één uitweg. Maar de verandering zit in de gedachten van het Amerikaanse volk die beginnen te kijken naar wat hen verdeelt en contact te maken met de basale menselijkheid waar wij zo vaak over spreken. Wat is er bij een echte gemeenschap aanwezig? Dat is een gevoel van menselijkheid. Het kan gemeenschapszin zijn zoals bij de eerste kolonisten in Amerika, die heel arm waren, die in een heel moeilijke situatie zaten in een vijandige omgeving die ze niet kenden, en die zich verenigden door de noodzaak om het zelfs maar te kunnen overleven. Maar toch werd die basale menselijkheid erkent: “We zitten hier met zijn allen in. Wij kunnen het overleven als we elkaar helpen. We kunnen het niet overleven als wij tegen elkaar vechten of met elkaar concurreren.” Er kan dus iets ontstaan, waarbij er mensen zijn die naar de opstanden kijken, naar de reactie van de regering kijken en zeggen: “Wacht eens even. Dit is te ver gegaan. Kunnen jullie niet zien dat dit te ver is gegaan? We moeten hiermee ophouden. Hier gaat het niet om in Amerika. Hier gaat het niet om in een democratie en het is zeker niet de manier om een betere toekomst voor Amerika te bewerkstelligen.”
Als maar genoeg mensen tegenwicht bieden, kan het omslaan. Er kan een verschuiving plaatshebben, niet in de richting van verdeeldheid, maar één waarin de mensen zich beginnen te verenigen en zeggen: “Wij kunnen niet toestaan dat deze neerwaartse spiraal amok maakt. Wij moeten dat stoppen en het moet nu stoppen.” Er bestaat echt een mogelijkheid dat dit kan gebeuren. Zoals Moeder Maria heeft gezegd, zijn veel mensen in Amerika zich hiervan bewust. Het zou niet nieuw voor hen zijn als ze dit dictaat zouden lezen, omdat die ideeën al in hun hoofd zitten. Natuurlijk hebben ze die van ons gekregen, omdat zij zich op ons hebben afgestemd ook al hebben ze nog nooit van geascendeerde meesters gehoord en dat hoeft ook niet. Maar die zijn er. Het kan gebeuren. Het potentieel bestaat.
Nu is de vraag die ik aan jullie, onze directe studenten stel: “Willen jullie de voorlopers zijn opdat dit gebeurt? Willen jullie de mensen zijn die de weegschaal naar die kant laten overslaan?” Als dat zo is, dan moeten jullie die verdeeldheid overwinnen. Je moet de manier van denken die tot verdeeldheid leidt, loslaten die sommigen van jullie hebben, in feite zijn te veel van jullie meegesleept in die hele manier van denken, de epische denkwijze: “Deze partij heeft gelijk. De andere partij heeft helemaal ongelijk. Deze president is de enige die Amerika kan redden. Die president zal het land in de hel brengen.” Die hele manier van denken. Als jullie voorlopers willen zijn van een positieve verschuiving naar de Gouden Eeuw, dan moeten jullie naar jezelf kijken, en je moet bekijken waarom jullie hierdoor meegesleept zijn. Je moet toegeven dat het een denkwijze is die op angst berust. Het is de epische denkwijze waar wij heel veel leringen over hebben gegeven. Je hebt die leringen misschien bestudeerd, je denkt misschien dat je ze op intellectueel niveau begrijpt, maar je bent door die zelven uit vorige levens hierin meegesleept, in veel gevallen gaat dit terug tot aan je kosmische geboortetrauma. Dit zijn zelven die op angst berusten. Er is een soort angst die je gevoelig heeft gemaakt om je mee te laten slepen in die hele denkwijze om naar een zondebok te zoeken, en andere mensen als het probleem te beschouwen.
Jullie kunnen alleen maar voorlopers zijn als jullie de hulpmiddelen en leringen gebruiken die wij jullie hebben gegeven om je hieruit te halen en de zelven te overwinnen die op angst berusten.
Mijn geliefden, de oplossing is niet dat je andere mensen of het land verandert. De oplossing is jezelf te veranderen. Jullie hebben zelven die projecteren dat er een verandering op de wereld moet komen. Je zult pas vrij zijn van die zelven als jij je realiseert dat het niet een kwestie is van strijden voor die uiterlijke verandering, en daar elke dag je energie in te stoppen door samenzweringstheorieën te lezen of websites die op angst en boosheid berusten. Het is een kwestie van zien dat dit van een zelf komt en dat zelf laten sterven. Pas dan zul je vrij zijn. En als je niet vrij bent mijn geliefde, hoe kun jij je dan op één lijn zijn met de geest van Saint Germain, Want ik ben zeker vrij.
Sommigen van jullie denken dat je op één lijn zit met de geest van Saint Germain als je deze epische strijd voert, je energie dag in dag uit aan de collectieve entiteiten geeft, maar dat is niet zo. Hoe kun je dat te weten komen? Als je eerlijk wilt zijn, dan zie je dat deze denkwijze je van je mentale vrijheid, je emotionele vrijheid, je identiteitsvrijheid berooft. Je bent niet vrij. Daarom kun jij niet op mij afgestemd zijn, want ik ben vrij; in werkelijkheid BEN IK vrijheid.
Mijn geliefden, we hebben dit vaker gezegd, maar ik weet niet hoe ik het nog duidelijker moet zeggen, maar ik weet wel dat er in de wet staat dat wij dit niet tot in het oneindige kunnen blijven doen. Er komt een moment waarop we de studenten los moeten laten die de boodschap niet willen horen en natuurlijk zullen we dat ook doen. Wij hebben respect voor vrije wil. Wij zullen jullie loslaten. Zoals je hebt gezien, hebben we steeds weer studenten losgelaten. Of liever, ze hebben zelf losgelaten door ervoor te kiezen om zichzelf niet te transcenderen. Wij zijn de geascendeerde meesters, maar hoe zijn wij geascendeerd? Door onszelf te transcenderen en ik kan je ervan verzekeren, zoals we heel vaak hebben gezegd, dat jij jezelf in het geascendeerde rijk voortdurend verder blijft transcenderen. Je kunt naar de dertiger jaren kijken en de dictaten lezen die in die tijd goede dictaten waren, die Saint Germain heeft gegeven door Guy Ballard. Je kunt je door hem laten inspireren. Ze zijn nog steeds de moeite waard. Maar als je kunt geloven dat de Saint Germain die ik tegenwoordig ben, dezelfde Saint Germain is die door Guy Ballard sprak, dan ben je niet aangesloten op mijn altijd transcenderende aanwezigheid, want ik heb mezelf miljoenen keren getranscendeerd sinds de dertiger jaren.
Hoe vaak heb jij jezelf getranscendeerd sinds je incarnatie in de jaren dertig? Hoeveel keren wil jij jezelf transcenderen in de rest van je incarnatie? Wanneer ik mijzelf transcendeer en jij dat niet doet, kun je mij niet bijhouden. Je kunt dan je band met mij niet in stand houden. Ik laat je niet achter, ik wijs jou niet af. Jíj wijst mij af, want ik kan en zal niet stagneren opdat jij je huidige identiteitsniveau kunt behouden en een excuus hebben om dat niet te transcenderen. Dat zou tegen de wet, de kosmische wet, zijn voor een geascendeerde meester. We kunnen niet stageneren omdat een groep studenten besluit te stagneren. We kunnen niet hetzelfde blijven, en we kunnen niet hetzelfde zeggen als in de jaren van de Summit Lighthouse, waarin we veel dictaten hebben gegeven die nog steeds de moeite waard zijn. Maar die zijn niet gegeven van het bewustzijnsniveau dat wij tegenwoordig hebben. En als wij leringen geven vanaf dat bewustzijnsniveau, zouden we geen geascendeerde meester zijn. Wij zouden bedriegers zijn uit de valse hiërarchie die imiteren wat er destijds is gezegd. Zij kunnen niet imiteren wat wij tegenwoordig zijn, omdat zij zichzelf niet kunnen transcenderen. Maar zij kunnen wel een beeld uit het verleden, een bewustzijnsniveau uit het verleden enigszins, imiteren, in ieder geval genoeg om enkele mensen te bedriegen die de vibratie niet kunnen voelen en zichzelf niet hebben getranscendeerd en daarom ook niet kunnen zien dat de lering zichzelf moet transcenderen.
Er zijn studenten van geascendeerde meesters, of liever mensen die zichzelf studenten van geascendeerde meesters noemen, die dezelfde denkwijze hebben waarover ik heb me heb uitgesproken. Zij hebben een bepaalde positie bereikt, waarin ze het gevoel hebben dat ze op anderen voor liggen en die nu op anderen willen voorblijven door anderen tegen te houden. Je hebt dit in iedere organisatie gezien die wij hebben gesponsord. Een bepaalde groep mensen, vaak de eersten die erbij zijn gekomen, of mensen die veel offers hebben gebracht om een positie in de organisatie te bereiken, willen ineens niet meer dat er nieuwe studenten bijkomen en hun bewustzijn op een hoger niveau brengen. Zij proberen op diverse manieren die studenten eronder te houden, op hun plek te houden, zodat zij nog steeds de elite kunnen blijven.
Dit is geen acceptabele bewustzijnsstaat in een organisatie van geascendeerde meesters en daarom zijn we gestopt met meerdere organisaties, gestopt met hen te sponsoren, omdat wij niet meer studenten sponsoren die zo denken. Dan moeten we verder gaan. Wij moeten gewoon rustig blijven en wij blijven ook gewoon rustig onder het feit dat er studenten zijn die niet met ons verder willen. Voor de boodschapper was dit een moeilijke les, want hij wilde iedereen helpen en wilde dat hij iedereen kon helpen en hij dacht dat hij ook iedereen kon helpen, en dacht dat er iets aan hem schortte als hij niet iedereen kon helpen. Maar door aan zijn kosmische trauma te werken, en een paar zelven die hij had meegenomen van een natuurlijke planeet, was hij bereid en in staat om dit te transcenderen en toe te geven dat hij ook gewoon kalm moest blijven wanneer er studenten vertrekken. En ook wanneer zij zich omdraaien en hem ervan beschuldigen dat hij geen boodschapper meer is en geen contact meer heeft met de echte meesters, en die het oude liedje zingen dat we de laatste honderd jaar al heel vaak gehoord hebben.
Mijn geliefden, dit is wat ik jullie nu wilde vertellen. Het is nogal een mondvol. Het is de moeite waard om dit vele malen te bestuderen, niet met je verstand, je intellect, maar met je hart. Maar ik kan jullie bevrijden om de voorlopers van de veranderingen te worden die Amerika dichter bij de Gouden Eeuw van Saint Germain zullen brengen.