Wat is de consequentie als je Donald Trump gelooft?

door Kim Michaels

In mijn vorige artikel zei ik dat je in principe niet moet geloven wat alle instituties van de samenleving zeggen over verkiezingsfraude, om te kunnen geloven wat Donald Trump heeft gezegd over verkiezingsfraude. Ik realiseer met dat er mensen zullen zijn die zullen zeggen dat er inderdaad verkiezingsfraude op grote schaal is gepleegd en dat je het bewijs ervan op internet kunt vinden. Als ik het niet met hen eens ben, dan komt dat omdat ik daar niet gekeken heb en als de openbare ambtenaren het er niet mee eens zijn, dan komt dat ook omdat zij weigeren daar te kijken. (Dan heb je natuurlijk een probleem om dat uit te leggen, want waarom zouden Republikeinse mensen in openbare instituties niet naar het bewijs willen kijken, hoewel dit niet hun baan is.)

De uitleg dat alle anderen het ermee eens zouden zijn als ze het bewijs zouden bekijken, berust naar mijn mening op een aanname, namelijk: “Als alle andere mensen naar het bewijs kijken waar ik naar kijk, zouden ze het bewijs op dezelfde manier beoordelen als ik en dan zouden ze het met mij eens zijn.” Maar wat is de basis om deze aanname te doen gezien de geschiedenis van de mensheid? Het is mij duidelijk dat twee mensen naar hetzelfde ‘feit’ kunnen kijken en precies tegenovergestelde conclusies kunnen trekken. Kijk maar eens naar de eeuwenoude discussie over het bestaan van God.

Maar wat is daarnaast de basis om deze aanname te doen in een democratie? Menselijke wezens hebben altijd al onenigheden gehad en voor dat er democratie was, werd daar onder dwang, zelfs geweld, iets aan gedaan. Democratie is daarom geen systeem dat zich richt op het bijleggen van meningsverschillen. Democratie richt zich op het laten toenemen van tolerantie voor andere meningen door een systeem te geven waardoor conflicten kunnen worden opgelost zonder dwang en geweld. Dit kan als je erkent dat alle mensen dezelfde rechten hebben en dat ieder één stem heeft.

In een democratie worden dingen niet geregeld volgens mijn of jouw mening. We stemmen over zaken of kiezen ambtenaren en dán accepteren we dat de meerderheid van de stemmen de uitkomst bepaalt. Respecteer je het democratische proces wel als je de uitkomst van een stemming niet accepteert? Wil je dan wel echt een vreedzame oplossing van een conflict? Toon je tolerantie voor verschillende meningen?

Wat als er echt fraude werd gepleegd?
Hoe zou het zijn als er echt verkiezingsfraude op grote schaal was?Hoe kan de samenleving die erkennen en er naar handelen? Om fraude te erkennen, moet het door de ambtenaren worden bevestigd die het democratische systeem hebben opgezet. En hoe zouden ze dat dan doen? Welnu, ze zouden bewijs moeten hebben dat voldoet aan de criteria die zijn opgesteld voor hun bemiddelingen.

Een andere manier is dat je zegt dat ‘wij’ er niet op kunnen vertrouwen dat die ambtenaren hun werk goed doen. Hoe zouden we dat dan oplossen? Zou er dan een groep moeten komen (zoals degenen die Trump geloven) die hun mening mogen opdringen aan de samenleving? Moet dat worden beslist door het aantal mensen dat gelooft wat er op het internet wordt gezet? Zou de mening van de stemmers op Trump de mening van de stemmers op Biden moeten aftroeven? Wat voor samenleving zouden we krijgen als de veranderende stromingen op het internet het beleid zouden bepalen? Vooral als je bedenkt dat Rusland en China trolfabrieken hebben met als doel de Verenigde Staten te verzwakken door innerlijke verdeeldheid en chaos te kweken. Ik denk dat zo’n samenleving eenvoudig zou instorten.

Ik accepteer dat er ergens buiten mijn gedachten en de gedachten van iedereen een objectieve werkelijkheid bestaat waarin er of fraude op grote schaal of geen fraude op grote schaal zou bestaan. Ik zou willen dat die realiteit beslist hoe de samenleving op die vraag reageert. En als alle openbare beambten zeggen dat zij geen deugdelijk bewijs hebben gevonden van fraude op grote schaal, dan zal ik dat accepteren. Dit komt echter omdat ik geloof dat de Verenigde Staten nog steeds een goed functionerende democratie is en ik heb vertrouwen in openbare instellingen ambtenaren.

Ik ben mij er natuurlijk van bewust dat degenen die in Trump geloven het daar niet mee eens zullen zijn, maar mijn punt is dat dit alleen maar kan omdat zij geen vertrouwen heb in de instituties van de samenleving. De consequentie van wat Trump in nov 2020 heeft gedaan, is dat hij een zwart-witsituatie heeft gecreëerd waarin je alle regeringsinstellingen niet moet geloven als jij in hem gelooft. Trump heeft een situatie in het leven geroepen waarin er niets tussenin zit. Voor mij is dit het duidelijke bewijs dat Trump zelf, en degenen die zijn beweringen geloven, worden beïnvloed door het zwart-witdenken.

De epische denkwijze en democratie
Ik zal nog één stap verder gaan. Zoals ik het begrijp, zijn er veel mensen die vinden dat Trump de terechte gekozen president is en zij schijnen ook te denken dat het van cruciaal belang is dat hij weer president wordt.

Voor mij hebben degenen die denken dat het of Trump of een ramp is, de epische denkwijze, zoals ik het heb genoemd. Trump heeft zelf deze manier van denken een aantal keren gedemonstreerd, inclusief zijn toespraak voor de gebeurtenis bij het Capitool. Hij heeft tegen zijn volgelingen gezegd dat er geen land over blijft, als we niet uit alle macht de strijd aangaan. Ik zie in de hele geschiedenis dat deze epische denkwijze is gebruikt om allerlei dingen goed te keuren, maar het leidt vooral tot de mening dat het doel de middelen heiligt.

Wat ik in ieder geval zie bij degenen die in Trump geloven is het volgende:

Het is van het hoogste belang dat Trump weer president wordt.
Als dat niet zo is, dan zal er een ramp gebeuren.
Trump was eigenlijk gekozen, maar de verkiezing werd van hem gestolen.
Wie heeft de verkiezing gestolen? De andere mensen, degenen die Trumps bewering dat het fraude was, niet geloven. In principe iedereen die het niet met ons eens is.

Voor mij betekent dit dat de mensen het respect voor basale democratische principes hebben verloren. Zij hebben hun tolerantie voor andere standpunten verloren en het respect voor het recht van andere mensen om het niet met hun eens te zijn. Het gevolg is dat je het volgende moet geloven als je Trump gelooft:

Hoewel de Verenigde Staten een democratie is, is het niet een kwestie van wie de stemmen krijgt. Er moet een juiste uitkomst komen, en dat is dat ons standpunt gekozen wordt (Trump wordt president).
Als het systeem ons standpunt niet erkent, dan is dat systeem corrupt.
In een corrupt systeem is het noodzakelijk en geoorloofd om democratische instituties en processen te stoppen of te omzeilen om de uitkomst te krijgen die wij willen.

Maar hoe kan de situatie op dit moment zo veranderen dat Trump president wordt? Dat kan niet door de instituties van de samenleving, omdat het grondwettelijk wordt verordend dat het proces op haar beloop moet worden gelaten. Het kan dus alleen maar als er illegale en ongrondwettelijke middelen worden gebruikt om het wettelijke en constitutionele proces te omzeilen dat er niet in is geslaagd om Trump tot president te kiezen. Kijk maar naar de theorieën over wat Trump nog kan doen om nog steeds president te worden.

Het is een feit dat er geen manier binnen de Constitution of federale wetten of staatswetten bestaat waarop Trump president kan worden op 20 januari 2021. De machinerie van het systeem loopt en Biden zal president worden. Dit betekent dat Trump, als hij zou proberen om nog steeds president te worden, illegale en ongrondwettelijke middelen, dwang en geweld, zou moeten gebruiken.

Wat zou er gebeuren als Trump of een georganiseerde groep dit zou proberen? Ze zouden het hele gevestigde establishment van handhaving van de wet en het militaire establishment tegen zich in het harnas jagen. Die mensen hebben een eed afgelegd om de Constitution tegen alle vijanden, buitenlandse en binnenlandse, te beschermen. Ik heb het gevoel dat de meesten die eed serieus hebben afgelegd en elk leger dat opstaat, is gedoemd te mislukken.

De mensen die in Trump geloven, zeggen in wezen dat zij een hoger gezag hebben dan het democratische systeem. Zij zouden alle instanties van de regering en alle stemmers die niet op Trump hebben gestemd, opzij kunnen schuiven. Het lijkt mij dat zij zeggen dat wij de democratie moeten vervangen door een vorm van autocratie, waardoor Trump dezelfde macht heeft als CEO van zijn bedrijf. Hij zou dan de regering als een bedrijf kunnen leiden, zoals hij zelf heeft gezegd.

Maar er zouden mensen zijn die het niet eens zijn met die beoordeling. Zij huldigen illegale en ongrondwettelijke middelen vanuit de overtuiging dat zij echt de democratie beschermen. Zij geloven dat zij de democratie kunnen behouden door democratische instituties te omzeilen en de Constitution aan de kant te schuiven. Wat is ervoor nodig om zoiets te geloven?

Cognitieve dissonantie
Je hebt aan de ene kant de overtuiging dat je in democratie gelooft. Aan de andere kant geloof je dat het noodzakelijk en geoorloofd is om democratische wetten en principes af te schaffen om de democratie te beschermen. Maar hoe kan de samenleving die je dan krijgt nog een democratie zijn, zodra je democratische wetten en principes afschaft? Voor mij zijn die twee overtuigingen eenvoudig onverenigbaar. Twee overtuigingen die niet met elkaar verenigbaar zijn, en als jij er niet in slaagt om dat in te zien, dan heb je volgens de psychologen cognitieve dissonantie.

Ik heb dit fenomeen heel lang bestudeerd en de geschiedenis staat vol voorbeelden van groepen mensen die cognitieve dissonantie hebben gekregen. Vaak hebben twee groepen cognitieve dissonantie en zien ze elkaar als vijanden, en proberen ze elkaar uit te roeien. Dit zijn een paar eigenschappen van die gemoedstoestand:

Mensen geloven dat er maar één juist standpunt of waarheid is en die heeft het allerhoogste gezag. Dit houdt in dat alle standpunten die het er niet mee eens zijn (of gewoon anders zijn) helemaal fout zijn. Er is bijna geen tolerantie voor andere meningen.
Het wordt van episch belang dat het enig juiste standpunt door de samenleving wordt gereflecteerd. De mensen kunnen obsessief dwangmatig worden om anderen ervan te overtuigen dat zij gelijk hebben, omdat zij bang zijn voor een ramp.
Mensen kunnen selectief worden in naar wat voor kennis ze kijken. Zij zijn geneigd om alleen te erkennen wat zij als hun waarheid zien. Alle kennis en standpunten die het er niet mee eens zijn, moeten worden weerlegd. Als dat niet kan, worden ze genegeerd. Je kunt elk ‘punt’ bewijzen zolang je maar genoeg tegenbewijs niet mee laat tellen.
Als een democratische samenleving zich niet aanpast aan hun waarheid, kunnen zulke mensen redeneren dat de democratie mislukt is of geen effectieve regeringsvorm is. Zulke groepen raken er vaak van overtuigd dat er een specifieke leider moet komen om de samenleving te regeren.
Als een groep een bepaalde leider accepteert, accepteren ze alles wat hij zegt zonder enige kritiek. Ze zijn geneigd te denken dat hij specifieke vermogens heeft en daarom nooit ongelijk kan hebben. Zij denken ook dat zij nooit ongelijk kunnen hebben als het hun leider betreft. Hierdoor worden ze heel erg terughoudend om over iets na te denken wat bewijst dat de leider geen gelijk heeft.
De emoties van mensen worden in een geïrriteerde toestand gebracht en ze raken heel gespannen. De mensen lijken zich bedreigd te voelen door iedereen die het niet met hen of hun leider eens is. Zij worden gemakkelijk boos op andere mensen en agressief. Zij hebben een mentaliteit van ‘ons tegen hen’ en in sommige gevallen ontwikkelt zich dit tot haat.
Die sterke emoties maken het mensen vaak moeilijk om rationeel te denken. Het maakt het ook moeilijk voor anderen om met hen te praten of zelfs maar een gesprek te voeren. Een vreedzame oplossing van een conflict wordt heel moeilijk. Kijk er maar eens na dat er supporters van Trump zijn die het goed vinden dat Trump geweld gebruikt, zoals de marshalwet uitroepen. En kijk eens hoeveel mensen er over geweld of zelfs burgeroorlog spreken.
De mensen projecteren dat het probleem buiten hen ligt. “Als je niet het gevoel hebt dat je tegen mij kunt praten, dan komt dat niet door mij, maar omdat jij het niet met mij eens bent. Als je het met mij eens zou zijn, dan zouden we geen probleem met elkaar hebben.”
Mensen zijn geneigd om elkaar te versterken en kunnen een sterk gevoel ontwikkelen van tot een groep behoren. Omdat zij ervan overtuigd zijn dat zij gelijk hebben, hebben ze vaak het gevoel dat ‘zij’ superieur zijn aan ‘hen’.
Mensen hebben vaak het gevoel dat de problemen in een samenleving in het leven zijn geroepen door een specifieke groep andere mensen. Dit betekent dat zij een zondebok hebben die ze de schuld kunnen geven en vervolgen. Zij richten aanzienlijk veel boosheid op de zondebok.
Mensen kunnen geloven dat, omdat zij gelijk hebben, hun mening de samenleving moet regeren. Als andere mensen dit niet accepteren, dan moeten die mensen ertoe gedwongen worden en in extreme gevallen worden gedood.
Mensen verliezen vaak hun respect voor de democratische rechten van mensen die het niet met hen eens zijn. Hun standpunten kunnen opzij worden geschoven en afgedwongen. In sommige gevallen zien ze anderen niet als mensen, en die moeten worden gedood voor de epische zaak die beantwoordt aan het doel dat zij zich hebben gesteld.

Het is alsof die mensen in een denkwijze, spiraal, of maalstroom zijn gezogen en als ze daar eenmaal in zitten, verandert er iets en dan wordt het moeilijk voor familieleden of oude vrienden om met hen te praten. Die mensen kunnen niet praten met anderen die het niet met hen eens zijn. Een publicatie die Buzzfeed heet, vroeg haar lezers onlangs om hun ervaringen te beschrijven met mensen die in de QAnonvortex zijn gezogen. Velen rapporteerden dat het onmogelijk was geworden om met familieleden of vrienden te praten die zij al heel lang kenden.

Ik ben me er heel erg van bewust dat degenen die in Trump geloven, zullen zeggen dat dit niet voor hen geldt, omdat zij niet in een Trumpvortex zitten, maar weten wat waar is. Maar als je naar de geschiedenis kijkt, dan zie je dat al die andere groepen hetzelfde zouden hebben gezegd. Wanneer mensen in zo’n vortex zijn gezogen, kunnen ze niet zien dat ze in zo’n vortex zitten en zullen dat met kracht ontkennen. Ik persoonlijk heb dit persoonlijk ervaren met mensen die ik al twintig jaar ken waarmee ik een achtergrond in spirituele bewegingen deel, maar ik kan niet meer met hen praten om de manier waarop ik gewend was. Voor hen is Trump de allerbelangrijkste kwestie geworden en zij kunnen maar moeilijk tolereren dat ik niet zo naar Trump kijk zoals zij. Als ik Trump afwijs, moeten ze mij afwijzen.

Ik ben me er heel goed van bewust dat veel mensen die op Trump hebben gestemd legitieme zorgen hebben omdat ze vinden dat andere politici die niet hebben aangepakt. Ik denk dus dat er een paar heel belangrijke problemen moeten worden besproken. Maar mijn vraag is of Amerika een vreedzame, democratische manier kan vinden om die op te lossen of dat de polarisatie blijft doorgaan en het zo erg wordt dat het breekpunt wordt bereikt.

Hoe kunnen mensen uit een energetische vortex ontsnappen
Wat kan de mensen helpen om uit zo’n energetische spiraal of vortex te komen? Vaak verandert de situatie in een oorlog en verliest één kant. Veel nazi’s konden pas hun overtuiging opgeven toen ze de oorlog verloren en Hitler zelfmoord pleegde. Veel overtuigde marxisten gaven de communistische droom pas op toen de Sovjet-Unie instortte. Een vortex is de Harde Leerschool en het is een kwestie van hoe hard de klappen moeten worden.

Er zijn voorbeelden van mensen die uit die vortex zijn ontsnapt door rationeel te redeneren. In andere gevallen heeft een dramatische gebeurtenis, soms een onweerlegbare fout van de leider, ervoor gezorgd dat mensen aan hun beslissingen gingen twijfelen. Voor mij ligt het voor de hand dat de situatie in het Capitool voor veel Republikeinen het keerpunt was. Republikeinen staan bekend als mensen die heel erg van orde houden, van de Constitution en zij houden heel erg van democratische instituties, tradities en gebouwen. Dus ik kan me voorstellen dat het heel schokkend voor hen moet zijn geweest toen ze zagen dat het Capitool werd bestormd en de mensen weinig respect toonden.

Ik weet wel dat ik het heel schokkend vond. Ik heb het geluk dat ik Washington D.C. vaak bezoek, en ik heb zelfs in 2009twee maanden in Arlington gewoond. Ik liep of fietste bijna iedere dag langs de National Mall om de gebouwen en monumenten te bezoeken. Ik houd echt van het Capitool, niet alleen om haar schoonheid, maar ook vanwege de symbolische betekenis ervan. Ik voelde fysiek pijn in mijn hart toen ik zag dat mensen het ontheiligden.

Volgens mij hebben Trump en zijn volgelingen de laatste vier jaren een energetische vortex gevormd. Er zijn natuurlijk vele componenten, maar ik denk dat één effect is dat het de Republikeinse partij aan handen en voeten heeft gebonden. Niemand wist echt hoe je met iemand als Trump moest omgaan en ik kan het dilemma begrijpen. Maar zolang Trump echter binnen bepaalde parameters bleef, zat de situatie op slot.

Toen Trump er niet in slaagde om de resultaten van de verkiezing te accepteren, schiep hij een zwart-witsituatie, omdat hij of ongelijk had of de instituties van de samenleving waren niet goed. Ik kan begrijpen dat Trump legale opties heeft gevolgd, maar toen het Electoral College de stemmen op 14 december bevestigde, had hij moeten zeggen: “Genoeg is genoeg.” In plaats daarvan deed hij steeds boutere beweringen over fraude. Maar de situatie zat nog steeds op slot, maar op 6 januari ging Trump te ver en maakte hij zijn eigen vertrek uit de Amerikaanse politiek in principe onvermijdelijk.

Volgens mij is dat proces al begonnen, maar ik denk dat de Republikeinse partij, zodra hij Trump niet meer president is, afstand van hem zal nemen. Ik denk dit om twee redenen. De ene is dat veel Republikeinen van democratie en haar instituties houden en zijn zij persoonlijk integer. Een ander is dat het bedrijfsleven in Amerika afstand zal nemen van Trump, en zelfs bijdragen van Republikeinen achterhouden die tegen de officiële goedkeuring van de stemmen van het Electoral College stemden.

Als ik één ding geleerd heb van de Amerikaanse politiek dan is het dat de politici de kant die het geld opgaat, moeten volgen. Het is heel moeilijk om politicus in de Verenigde Staten te zijn zonder bijdragen van bedrijven en het is onmogelijk om een politieke partij te hebben. De Amerikanen hebben momenteel het beste regering die je voor geld kunt kopen en dat geldt voor beide partijen. Ik denk dat het meest urgente doel om Amerika te veranderen, de invloed van het grote geld uit de politiek te verwijderen moet zijn.