Hoe Afrika dichter bij een Gouden Eeuw kan komen

Vraag: Toen Ghana in 1957 onafhankelijk werd, zijn de etnische groeperingen niet helemaal opgeruimd, en dat heeft geleid tot 1992 tot coup d’états; nu is ons land stabiel – een voorbeeld voor Afrika. Maar momenteel is er etnische en religieuze verdeeldheid tussen de ‘EWE’groep, een van de minderheden die zich dreigen los te maken. Ghana gaat stemmen op 7 december 2020 of ze haar huidige regering wil houden of veranderen. Onderdeel van de problemen is de verloedering van de regering; burgers, vooral etnische minderheidsgroepen, voelen zich onveilig. Hoe kan Ghana die verdeeldheid oplossen en een voorbeeld worden van de Gouden Eeuw in Afrika? Zien de meesters deze mogelijkheid voor Ghana en Afrika als geheel?

Antwoord van Geascendeerde Meester Moeder Maria, 2020 – Webinar over het vergroten van je Christusonderscheid

Zoals we al vaker hebben gezegd, is de situatie in het werelddeel Afrika heel complex. We hebben er leringen over gegeven, hoewel sommige landen verder met hun vooruitgang zijn dan andere, zie je nog steeds dat er etnische verdeeldheid is die teruggaat op de stammenperiode, omdat Afrika verdeeld was in heel veel stammen. In andere delen van de wereld is er natuurlijk ook een stammenperiode geweest, waarin kleine stammen vonden dat zij anders waren of de tegenstander waren van de andere stammen, omdat zij elkaar beconcurreerden om schaarse natuurlijke bronnen te bemachtigen. In andere delen van de wereld is dit stammenbewustzijn helemaal overwonnen, maar meestal is daar tijd voor nodig, zeker generaties. Maar het wordt overwonnen wanneer de mensen zich realiseren dat er een grotere materiële levensstandaard kan komen als ze samenwerken in plaats van elkaar tegen te werken op grond van die stammenverdeeldheid.

De moeilijkheid in alle naties is natuurlijk dat een natie die uit die stammenfase komt, in een feodale fase komt zoals je in Europa hebt gezien, met een machtselite die in principe de bevolking tot slaaf maakt. En omdat er delen van de wereld al uit die fase zijn, wordt Afrika omhoog getrokken om niet in die fase terecht te komen, zoals je in het koloniale tijdperk zag of zal ze er veel sneller doorheen gaan dan Europese naties bijvoorbeeld.

Afrika wordt meegetrokken door de rest van de wereld, van de stammenfase naar een modernere staat, en wel veel sneller dan in enig ander deel van de wereld is gebeurd. Het is natuurlijk en begrijpelijk dat dit diverse problemen oplevert. Het is heel moeilijk voor mensen om snel door die fases heen te gaan. Er is geen wondermiddel dat Ghana en andere Afrikaanse naties door deze fase heen kan helpen. Er zullen een paar conflicten komen waar je mee aan de slag moet en dat kost tijd. Het kan misschien bepaalde confrontaties opleveren, de bereidheid om naar de denkwijze van de natie, het collectieve bewustzijn, te kijken en de verdeeldheid te erkennen in plaats van die te proberen te onderdrukken. Je kunt stabiliteit creëren door het te onderdrukken. Dit zie je in veel delen van de wereld, maar dat werkt voor een bepaalde tijd en dan steekt die verdeeldheid de kop weer op en het land kan niet vooruit als dit niet wordt opgelost.

Een van de belangrijke factoren is dat je die verdeeldheid erkent, erkent dat verschillende mensen verschillende problemen hebben die echte problemen zijn en die aan te pakken, ze in het openbaar te bespreken in het publieke domein, en de regering laten doen wat ze kan om die problemen en verdeeldheid aan te pakken.

In principe moet je zover komen dat de bevolking zichzelf als homogeen gaat beschouwen. De mensen beginnen verder te kijken dan de uiterlijke verdeeldheid en beseffen dat zij allemaal deel uitmaken van het land en dat het land alleen maar kan gedijen als alle mensen in dat land voorspoed hebben.

Je kijkt naar de welvarender landen op de wereld, zoals de Europese landen in het noorden van Europa en dan zie je dat zij tegenwoordig een veel homogenere bevolking hebben, maar dat is niet altijd zo geweest. Zij hebben dit bereikt doordat de mensen na generaties geleidelijk aan verder gingen kijken dan de dingen die hen verdeelden en accepteerden dat zij een gemeenschappelijk bewustzijn hebben, een gemeenschappelijke, nationale identiteit.

Dit kan ook in sommige Afrikaanse naties gebeuren. Maar je moet toegeven dat Afrika een moeilijk probleem moet oplossen, omdat veel van de huidige Afrikaanse naties in het koloniale tijdperk werden gesticht. En dit kwam omdat de koloniale machten in Europa grenzen hebben getrokken die in sommige gevallen heel kunstmatig waren en gebaseerd op een tijdelijke situatie. Een tijdelijk evenwicht tussen, zeg maar, tussen de Duitsers en de Britten, en daarom werd die lijn daar getrokken en werd de geschiedenis van dat gebied– de diverse indelingen die er in dat gebied waren – niet meegenomen in hun overwegingen.

Als je dit realistisch bekijkt, dan zouden enkele grenzen in Afrika opnieuw getrokken moeten worden, zodat je een homogenere bevolking creëert op grond van de geschiedenis van die streek. Maar of dit ook mogelijk of realistisch is, gezien het bewustzijn dat er al opgebouwd is als nationaal bewustzijn, is een open vraag. Maar het is zeker een van de dingen die je zou kunnen overwegen in het ideale geval, zodat je naar een bepaalde bevolking die in een bepaalde streek leeft, kunt kijken en dan bepaalde grenzen trekt, zodat ze een eigen natie krijgen en geen minderheden worden in die natie, omdat ze tot een natie behoren waarin ze een onderdeel vormen van de meerderheid. Maar ik realiseer me dat dit een heel complex probleem is en niet iets wat waarschijnlijk in de nabije toekomst kan worden aangepakt.