Je kunt ervaren dat de meesters echt zijn!

Kims verhaal, 2020 – Webinar over de Goddelijke Moeder zijn

Meestal ben ik terughoudend om meteen te spreken na een dictaat, omdat ik niet wil dat de ervaring van het dictaat verdwijnt, hoe je de meester ervaart. Maar ik voel me ertoe aangezet om iets met jullie te delen. Venus sprak over de liefde die door het dictaat heen stroomde en dat de boodschapper dat voelde. Na het dictaat dacht ik dus: “Ik heb die liefde gevoeld.” Normaal wanneer ik een dictaat krijg, ben ik in de neutrale gemoedstoestand waarover ik heb gesproken. Ik voel ook eigenlijk niet iets wat op de normale manier van de meester komt. Ik concentreer me erop om neutraal te zijn, of dat ik een neutrale gemoedsgesteldheid heb. Maar ik realiseerde me dat ik natuurlijk die liefde heb gevoeld, maar nu pas kon ik naar binnen gaan en me op mijn hart concentreren: ik opende mezelf ervoor.

Wat ik voelde was niet iets wat wij meestal op aarde liefde noemen. Ik voelde een uitbreiding van mijn bewustzijn, een vergroting van perspectief, en dat heb ik wel vaker gevoeld. Het is iets wat mij heeft geleid in mijn relatie tot de geascendeerde meesters sinds ik van hen hoorde. Dit was in 1983/1984, toen ik me bewust werd van het concept geascendeerde meesters. Op een bepaald moment in die vroege stadia had ik een oppervlakkig beeld van de meesters. Op een bepaald moment realiseerde ik me dat ze juist van waarde waren omdat zij niet geïncarneerd waren. Toen snapte ik dat zij iets konden zien wat ik niet kon zien. Hun perspectief is veel groter dan dat van mij.

Het is alsof ik in een klein doosje zit en een kleine verrekijker heb die mij een heel beperkt zicht op de wereld om mij heen geeft en of ik de wereld door die verrekijker bekijk. Maar de meesters zijn niet buiten mijn doosje, maar zelfs niet eens op aarde. Ze kijken naar de aarde vanuit een veel ruimer perspectief. Dit inzicht heb ik altijd bij me gehouden en dat was een soort basis voor mijn relatie tot de geascendeerde meesters. Ik realiseerde me dat ik de meesters niet kan vertellen wat zij moeten zeggen of doen. Ik kan met mijn gedachten, mijn dagelijkse gedachten, niet doorgronden wat zij moeten zeggen of juist niet moeten zeggen. Daarom is het zinloos als ik met mijn gedachten een mening vorm over wat de meesters wel of niet moeten zeggen.

Door de jaren heen heb ik zowel bij de Summit Lighthouse als later een aantal mensen ontmoet die dat niet konden snappen. Zij hadden die ervaring niet gehad, dat perspectief niet gehad. Zij waren ervan overtuigd dat zij wisten wie de geascendeerde meesters waren, wat de meesters zouden zeggen en vooral wat ze niet moesten zeggen en dat zit niet in mijn bewustzijn. Ik heb naar die mensen gekeken en ik kon niet begrijpen wat zij vonden. Ik weet dat je met diverse theorieën aan kunt komen: ze doen dit, of ze doen dat. Ik wil het nu niet analyseren, ik wil alleen maar zeggen dat ik me heb gerealiseerd dat ik daar als menselijk wezen op een beangstigende planeet niet iets over kan zeggen; het heeft geen zin om een mening over de meesters te hebben; wat zij wel of niet mogen zeggen. Ik kan dat met mijn gedachten niet opmerken. Ik kan dat niet analyseren met mijn dagelijkse gedachten. Als ik denk dat ik dat kan, dan ben ik niet in contact met de werkelijkheid en zeker niet in contact met de meesters.

Ik heb mensen ontmoet die ervan overtuigd waren dat zij in contact stonden met de meesters, maar die wel een heel beperkte visie op de geascendeerde meesters hebben, hoe ze zouden moeten zijn en wat ze wel of niet moeten doen. Door de jaren heen heb ik mijn relatie met de meesters ontwikkeld, omdat ik mijn eigen bewustzijn heb verhoogd. Dus ik kan de geascendeerde meesters en het spirituele pad meer doorgronden dan dertig, veertig jaar geleden. Ik heb dus tegenwoordig een veel ruimer perspectief vergeleken met dertig jaar geleden, maar ik heb nog steeds het gevoel dat ik de meesters niet kan vertellen wat zij wel of niet kunnen zeggen. Ik kan het niet weten, ik kan het niet analyseren, het is zinloos, het is vruchteloos. Ik voel dat het realistisch gezien geen enkele zin heeft.

Mijn rol als boodschapper is altijd open te zijn, om de meesters te laten zeggen wat ze door mij willen zeggen. Het is niet mijn rol om daarover een mening te hebben, om het te filteren. Hoe minder ik filter hoe beter de boodschap die ik kan geven. Hoe kleiner het filter, hoe een betere boodschapper ik kan zijn. Dus met betrekking tot het dictaat van Venus, daardoor kreeg ik een ervaring die ik eerder heb gehad en ik wilde dat jullie die allemaal konden krijgen. Het leek alsof ik uit de situatie dat fysieke lichaam, werd weggehaald maar ik werd nergens specifiek heen gebracht, ik kreeg alleen een sferisch bewustzijn, die enorme bolvormige sfeer en ik was niet ergens specifiek in die bol, op een bepaalde locatie op aarde. Het was alsof ik overal in die bol was en op de aarde neerkeek. Ik was gewoon, als je het woorden zou geven, overal in die sfeer, ik had dit sferische bewustzijn en ik realiseerde me dat de meesters dit hebben, wanneer zij naar ons kijken, hebben ze een sferisch bewustzijn. Het is zoveel meer dan wat wij kunnen voelen met ons fysieke lichaam, omdat wij vanzelfsprekend een gelokaliseerd bewustzijn hebben. Daar is niets mis mee, dat hoort bij het geïncarneerd zijn, in ieder geval op een planeet als deze. Maar het is zo waardevol dat ik die ervaring heb gehad, dat er een veel ruimer bewustzijn is dan wij hier hebben.

Als je een lering van de geascendeerde meesters met je gedachten ontleedt, kun je zeggen: “O, zij hebben een verbazingwekkend inzicht en al die perspectieven die zij hebben en alle inzichten die je ontvangt.” Ja natuurlijk is dat waardevol, maar dat is niet het waardevolste wat ik uit mijn relatie met de geascendeerde meesters heb gehaald. Het waardevolste waren de ervaringen van dit sferische bewustzijn dat zij hebben. Ik weet dan enkelen van jullie dat ook hebben ervaren, maar ik ken ook mensen die dat niet hebben gevoeld. Zij hebben de leringen ook bestudeerd, sommigen al dertig, veertig jaar, ze kennen de leringen goed op intellectueel niveau, maar zij hebben nog nooit dat bewustzijn van de meesters ervaren.

Ik denk dat ik wilde delen dat de meesters die ervaring aan niemand van ons willen onthouden. Zij geven ons woorden, zij geven ons leringen die wij met onze gedachten kunnen bevatten. Zij hopen dat wij die leringen zullen gebruiken om verder te gaan en die rechtstreekse ervaring van het bewustzijn van de meesters ook eens kunnen voelen, zodat wij dat sferische bewustzijn krijgen in plaats van dat gelokaliseerde bewustzijn dat we hier beneden hebben. We hoeven die ervaring niet de hele tijd te hebben, misschien hebben we die niet eens zo vaak nodig. Maar als je die maar één keer krijgt, dan heb je al een referentiekader dat er een alternatief voor dit lokale bewustzijn bestaat. Je zit hier niet gevangen. Je bent niet dat gelokaliseerde zelf; je bent zoveel meer.

Ik denk dat dit het waardevolste is dat je kunt krijgen als student van geascendeerde meesters. Wanneer wij dat gewaarzijn ervaren, en elke meester bezit dat gewaarzijn.

Als je naar de Summit Lighthouse kijkt, dan zie je dat veel mensen bijvoorbeeld een specifiek beeld van El Morya hadden. Op een bepaald moment heb ik hem totaal anders ervaren, als roze liefde. Sindsdien ben ik me er altijd van bewust geweest dat zij veel meer zijn dan wij met onze gedachten kunnen doorgronden. Wij kunnen het totale wezen en bewustzijn van de meester voelen, maar wij moeten ons daarvoor openstellen. Zij doen dat al en wij moeten onze gedachten neutraliseren, want die willen de meesters in hun mentale kader zetten om die meester zelfs onder controle te houden. Ik ken mensen die beweren dat zij van El Morya hebben gehouden, maar dat was bezitterige liefde. Zij dachten dat ze El Morya stevig in hun mentale kader hadden geplaatst en dat zij wisten wat hij wel of niet zou gaan zeggen. Ik heb mensen gekend die de meesters of een specifieke boodschapper hebben afgewezen omdat ‘de meesters dat nooit zouden zeggen’. Als je de meesters voelt, dan besef je dat ze zoveel meer zijn dan je met je gedachten kunt begrijpen. En na dit dictaat kreeg ik opnieuw de ervaring dat de meesters echt bestaan. Zij zijn zo echt! Ik wil zeggen dat het niet een kwestie is van in gedachten overwegen of de meesters wel of niet echt bestaan:
“Hoe zijn de meesters, is deze meester echt of staat deze boodschapper in contact met de echte meesters of niet!” Het gaat erom dat je uit je eigen gedachten stapt en het bestaan van de meesters ervaart. Wanneer je dat ervaart, dan smelten alle overwegingen van je gedachten weg. De meesters zíjn echt, maar dat kom je niet te weten als je er intellectueel over nadenkt. Er is geen bewijs voor. Maar je kunt het voelen en als je het eenmaal gevoeld hebt, dan valt al het andere weg. En dat wilde ik even met jullie delen.