Het spirituele perspectief ten aanzien van het syndroom de la Tourette

Vraag: Het syndroom de la Tourette, een neurologische aandoening, de mensen die hieraan lijden, hebben voortdurend de dwang om gedachten en commentaar te verwoorden en te schreeuwen die zij niet willen uiten. Dat zorgt bij hen voor gêne en ongemak in het openbaar en het is bijna onmogelijk om gewoon met anderen om te gaan en het leven in het algemeen wordt onmogelijk voor degene die hieraan lijdt. Wat zorgt ervoor dat deze toestand zich openbaart bij sommige mensen? En waarom moeten zij zo afschuwelijk daaronder lijden? Wat is het beste waar deze mensen op kunnen hopen in een leven waarin ze hieraan moeten lijden?

Antwoord van Geascendeerde Meester Moeder Maria, 2019 – Nederland

Menselijke wezens komen veel verschillende toestanden tegen in hun persoonlijke leven. Maar de meest voorkomende reden voor het syndroom de la Tourette is dat mensen een openheid in hun emotionele lichaam hebben die hen in ieder geval tijdelijk openstelt om overgenomen te worden door demonen uit het astrale rijk. Eigenlijk zijn het niet de mensen die zo schreeuwen. Het zijn demonen. Nu kunnen er verschillende niveaus zijn waarop mensen wonden uit vorige levens hebben overgehouden en ze zich door hun emotionele pijn overweldigd voelen. En daardoor kunnen ze soms de behoefte hebben om iets van die spanning los te laten door een soort uitroep te doen, het hoeft niet eens een uitspraak te zijn, maar door gewoon iets te roepen. Dat kan dus een iets andere dynamiek zijn, maar in de meeste gevallen komt het omdat de mensen, in ieder geval tijdelijk, door demonen worden bezeten. Het betekent niet dat ze voortdurend bezeten zijn, maar wanneer ze zich gedwongen voelen om te schreeuwen of klanken uit te stoten, zijn ze bezeten door demonen. De demonen spreken door die mensen heen.

Waar kunnen ze op hopen? Dat hangt natuurlijk af van hoe open ze zijn om een andere kijk op het leven te krijgen dan die waar je gewoonlijk mee bent opgegroeid. Omdat, zoals we hebben gezegd, het materialistische paradigma ten aanzien van mentale ziekte haar nut niet meer bewijst (als het al ooit nut heeft gehad om een geestesziekte te genezen). Als je alleen dit paradigma accepteert, dan bestaat er geen hoop op verandering in de rest van hun leven. Ja, je zou een bepaald medicijn kunnen nemen dat hen zo verdoofd dat zij niet meer als menselijk wezen functioneren, maar meer slaapwandelend door het leven gaan. Dat is geen oplossing.

Als je de spirituele kijk op het leven accepteert die wij hebben gegeven, dan kunnen die mensen op korte termijn hun voordeel doen met de decreten aan Aartsengel Michaël voor bescherming, decreten opzeggen aan Astrea om losgesneden te worden van het astrale rijk en zelfs het binden van de demonen die hen aanvallen. Op lange termijn hebben ze de leringen nodig die we hebben gegeven om hun trauma’s uit vorige levens te helen en de opening in hun emotionele lichaam te verzegelen, en soms ook in hun mentale lichaam, waardoor de demonen hen kunnen beïnvloeden. Een trauma veroorzaakt die opening. Maar zodra die opening er is en de demonen binnenkomen, dan zijn de demonen eerder het probleem.

De eerste stoplap is de demonen eruit zien te krijgen. En dan kun je beginnen aan het trauma te werken en de open wond te verzegelen in het emotionele en mentale lichaam. Als mensen bereid zijn hun kijk op het leven te veranderen in een spirituele kijk, dan bestaat realistisch gezien de hoop dat zij die toestand kunnen overwinnen. Als zij blijven vasthouden aan de materialistische kijk op het leven, dat is er in principe geen enkele hoop voor hen in de rest van hun leven. Misschien ook niet in toekomstige levens, omdat je niet de garantie hebt dat de wond zal helen als je niet meer geïncarneerd bent. Je komt weer in een volgend leven met diezelfde wond. En je kunt die cyclus meerdere levens herhalen tot je uiteindelijk bereid bent om je kijk te veranderen en op zoek te gaan naar een andere aanpak.