Vraag: In 2015 deed een Amerikaanse socioloog een studie die de houding van vrouwen van die een ongeplande zwangerschappen kregen vergeleek met vrouwen die abortus pleegden en een kind adopteerden. (Het resultaat werd gepubliceerd in 2017 in ‘Journal Women’s Health Issues’). Ze ontdekte dat veel vrouwen adoptie beschouwden als een trauma, zowel voor hen als voor het kind, en van hen waren enkele vrouwen bang dat het kind hen dat kwalijk zou nemen. Ze ontdekte ook dat noch de groeperingen die voor- of tegen waren die vrouwen veel advies over adoptie gaven. Het lijkt of dat een groot stigma is. Hoe komt dat?
Antwoord van Geascendeerde Meester Moeder Maria, 2020 – Webinar Kiezen hoe de toekomst van Amerika eruit ziet
Daar zijn meerdere redenen voor, maar de belangrijkste is, zoals ik zal uitleggen, dat er een heel oude houding is, die heel erg ver terug gaat in veel delen van de wereld, dat je als ouder je kind bezit of dat jij er verantwoordelijk voor bent. Je hebt het over mijn ouders, mijn kinderen, het is bijna universeel taalgebruik op de wereld. Maar wanneer je de waarheid begrijpt, de spirituele waarheid, reïncarnatie begrijpt, dan begrijp je ook dat ieder menselijk wezen een onafhankelijke levensstroom is. Je hebt veel levens gehad. Je huidige ouders zijn niet je ouders in al die levens, misschien wel in een paar, maar lang niet alle. Je begrijpt dat het zinloos is te zeggen dat dit mijn ouders zijn, dat dit mijn kinderen zijn. Je bezit een ander menselijk wezen niet.
Het kan in sommige gevallen zo zijn dat je veel karma met mensen uit vorige levens hebt en dat geeft jullie een band die je het gevoel geeft dat je die mensen bezit. Maar in werkelijkheid is dat natuurlijk niet zo. Dit betekent ook dat karma zich op vele manieren kan openbaren. Er zijn mensen die een bepaalde traditionele kijk op het gezin willen behouden. Het gezin is de basis van de samenleving die op een of andere manier zo heilig is dat je die op een bepaalde manier moet handhaven en dat je gehoorzaam moet zijn en gehecht aan je ouders en dat ouders verantwoordelijk zijn voor hun kinderen, enzovoort. Dit zijn traditionele waarden, zou je kunnen zeggen, maar in de Gouden Eeuw zal dat natuurlijk veranderen, zoals het al in veel delen van de wereld gebeurt.
Je moet zover komen dat jij beseft dat het heel goed mogelijk is om een karmische verantwoording te voelen voor een bepaalde levensstroom. En je kunt die verantwoordelijkheid dragen door die levensstroom geboren te laten worden en je kind te laten adopteren. Het betekent niet dat je het kind beslist zelf moet opvoeden.
Ik zeg nu dat er in principe heel veel mensen zijn die een negatieve kijk op adoptie hebben, vanwege hun negatieve projecties – er is zelfs een collectief beest dat de traditionele familiestructuur en familiewaarden in stand wil houden. In veel culturen is het verkeerd om een kind te laten adopteren, omdat je dan weg zou lopen voor je verantwoordelijkheid, je bent slecht, of een slechte moeder, of wat dies meer zijn. En die trauma’s moeten worden overwonnen in een moderne samenleving.
Het klopt dat de voor- of tegenstanders van abortus en vrije keuze in de Verenigde Staten niet veel doen om die vrouwen te helpen. Er is grote behoefte aan iemand die dat zou kunnen oppakken. Je kunt niet verwachten dat de voor- of tegenstanders dat doen, omdat ze te veel in de tegenpool zitten. Maar een neutrale organisatie die zich richt op het helpen van vrouwen zou zeker dit probleem kunnen aanpakken en vrouwen meer advies kunnen geven en meehelpen om de houding van vrouwen en de houding van de samenleving ten aanzien van adoptie te wijzigen.
Het klopt natuurlijk dat veel kinderen die zijn geadopteerd, op een punt in hun volwassen leven komen waarop hen wordt verteld dat ze geadopteerd zijn. En soms hebben ze hier bepaalde gevoelens bij die niet helemaal positief uitvallen. Zij denken misschien: “Waarom wilde mijn echte moeder me niet?”, bijvoorbeeld.
Maar dit is nogmaals, een cultureel idee dat geleidelijk aan in de Gouden Eeuw zal vervagen. Het zal nog een tijdje zo gaan. maar als vrouw hoef jij je hierdoor niet te laten tegenhouden. Je kunt erkennen dat je het recht hebt om de keuze te maken dat je een zwangerschap voldraagt en het kind weggeeft voor adoptie in plaats van abortus te plegen.
Het is wel een eigenaardig fenomeen dat men zowel in de voor-het-leven-bewegingen als in de voor-eigen-keuzebewegingen, dit gevoel van schaamte in zekere zin in stand houdt. De voor-eigen-keuzebeweging wil dat de vrouw abortus pleegt en wil haar niet de vrijheid geven om voor adoptie te kiezen. En de voor-het-leven-beweging wil dat de vrouw het kind krijgt en het zelf opvoedt en wil niet dat ze het opgeeft voor adoptie. Die visies liggen niet op één lijn met de spirituele werkelijkheid en de geascendeerde meesters of de ideeën van de Gouden Eeuw.