Hoe kun je echt vergeven?

Geascendeerde meester Master More, 20 september2019 – Kiev, Oekraïne

IK BEN de geascendeerde meester Master More. Hoewel de muziek die jullie hebben afgespeeld bekend staat als mijn grondtoon als geascendeerde meester, ben ik natuurlijk meer dan een muziekstuk. Deze muziek wordt overal ter wereld vereerd door veel verschillende mensen die nog nooit van geascendeerde meesters hebben gehoord. Hoewel ze in een opgewekte stemming komen door die muziek, betekent dit nog niet dat zij zich kunnen afstemmen op mijn wezen, mijn Aanwezigheid, door alleen maar naar een muziekstuk te luisteren, want je afstemmen op een geascendeerde meester is niet iets wat je op een mechanische manier doet, het is geen automatisch proces.

Ik haalde een streek uit met deze boodschapper voor het dictaat begon, toen hij door zijn normale routine volgde voor hij een dictaat opneemt door zich af te stemmen op de meester en te zeggen: “Master More, jij bent degenen die het doet, ik zelf kan niets doen.” Op die manier brengt hij zichzelf in een neutrale gemoedstoestand waardoor hij niet het dictaat opneemt, maar hij laat dit door zich heen stromen zonder er een bepaalde intentie aan vast te knopen. De streek die ik met hem uithaalde, was dat ik hem de gedachte ingaf dat het niet genoeg was om zich op mijn Aanwezigheid af te stemmen. Hij realiseerde zich onmiddellijk dat hij meer moest worden, meer dan een menselijk wezen dat zelf niets kan doen. Dit is de sleutel tot ieder van jullie die zich op mijn Aanwezigheid wil afstemmen. Het is ook de sleutel waarom ik mijn naam heb veranderd – om een radicale reden, vanwege iets verkeerds.

Ik wil dat jullie weten dat ik meer ben dan een beeld dat jullie hebben gekregen van een boodschapper en meer dan welk beeld ook dat een groep studenten van mij heeft; als jij je dus op mij wilt afstemmen, dan moet jij beseffen dat je meer bent dan een menselijk wezen. Door te erkennen dat jij meer bent, kun jij je op Master More afstemmen. Klinkt dat niet logisch? Nu we dit uit de weg hebben geruimd, wil ik verdergaan met het onderwerp dat ons bezig houdt.

Wat kunnen wij voor de natie Oekraïne doen om haar te helpen? Welnu, ik wil jullie laten weten dat jullie al veel hebben gedaan door op deze conferentie te komen; door de invocaties op te zeggen die wij hebben gegeven. Ik wil dat jullie je realiseren dat jullie, wanneer jullie met zo velen een invocatie als de Wonderrozenkrans van Vergeving opzeggen, een impuls naar het collectieve bewustzijn zenden die zoveel kracht heeft dan ooit eerder in deze natie is voorgekomen.

Natuurlijk is er altijd de vrije wil en de mensen kunnen ervoor kiezen om de kans die ze krijgen te negeren, maar zij hadden helemaal geen vrije wil totdat zij deze impuls ontvingen die jullie hebben geprojecteerd. De essentiële boodschap in deze invocatie is: “Als jij jezelf niet vergeeft, breng jij jezelf schade toe.” Deze boodschap is nu naar het collectieve bewustzijn van Oekraïne gezonden, naar alle mensen die hier wonen, en ook naar Wit-Rusland en Rusland, omdat heel veel mensen uit Rusland hier naartoe zijn gekomen.

Er wordt nu een heel krachtige impuls op het collectieve bewustzijn geprojecteerd die alle mensen, zelfs de mensen die zich er niet van bewust zijn, de kans geeft om opnieuw na te denken over hoe zij over vergeving denken. De meeste mensen beschouwen vergeving als: “Als iemand mij heeft gekwetst, en als ik hem het vergeef, dan moeten zij aan bepaalde voorwaarden voldoen. Zij moeten spijt betuigen over wat zij hebben gedaan, zij moeten veranderen, of zij moeten een tijdlang gestraft worden. Wanneer zij lang genoeg gestraft zijn, kan ik ze pas echt vergeven.”

Wat doe jij? Jij houdt jezelf in die bewustzijnsstaat en zolang die andere mensen moeten lijden, lijd jij ook. De onwil om iets te vergeven is een gemoedstoestand, een gemoedstoestand die je de ‘hel’ zou kunnen noemen. Wat is de hel? Ondanks alle beelden die de christelijke religie naar buiten projecteert, is het vóór alles een gemoedstoestand. Wat verhindert de vooruitgang in een natie? Een gemoedstoestand. Wat was de Sovjet-Unie? In de allereerste plaats een gemoedstoestand.

Wat hebben wij al heel vaak gezegd via deze boodschapper: “Bewustzijn komt voor de fysieke manifestatie.” Aan elke situatie in het materiële universum is een bewustzijnsstaat voorafgegaan die deze situatie in het leven heeft geroepen. Nu kun je in het fysieke rijk bepaalde dingen doen om de omstandigheden te veranderen. Ik ontken niet dat dit mogelijk is, maar de vraag luidt: “Hoe kun je zover komen dat je bepaalde handelingen gaat verrichten?” Je zegt misschien dat er naties op de wereld zijn die een vreedzamer samenleving hebben geschapen, waardoor daar meer welvaart en vrijheid is. Zij hebben dat gedaan door bepaalde fysieke handelingen, maar wat heeft hen in staat gesteld om die fysieke daden te verrichten? Dat was in de eerste plaats een verschuiving in het bewustzijn.

Dit is de belangrijkste boodschap die wij onze studenten nu al bijna een eeuw geven, maar ik durf te zeggen dat de meerderheid van de studenten die deze boodschap hebben gehoord, hem nog niet hebben geïnternaliseerd. Zij hebben die nog niet volledig geaccepteerd. Daarom projecteren ze nog steeds dat daarbuiten iets moet veranderen. Daarom zie je dat er nog steeds studenten zijn die de decreten opzeggen die in eerdere dispensaties zijn gegeven en denken dat zij decreten opzeggen om de wereldomstandigheden te veranderen, maar zij projecteren alleen maar dat andere mensen moeten veranderen. Zij zijn niet bereid om zichzelf te veranderen om de voorloper te kunnen zijn door hun eigen bewustzijnsstaat ter veranderen.

Wij hebben jullie, die openstaan voor deze dispensatie, opgeroepen om je beter te realiseren dat jullie geweldig veel impact op jullie natie en de wereld kunnen hebben als jullie je eigen bewustzijnsstaat veranderen en dat jullie alleen door jullie bewustzijnsstaat te veranderen, volledig die impact kunnen hebben die studenten van geascendeerde meesters kunnen hebben. Jullie kunnen geen maximale impact hebben als jullie alleen maar decreten opzeggen om andere mensen te veranderen. Ik zeg niet dat de studenten uit eerdere dispensaties geen positieve invloed op de wereld hebben uitgeoefend, dat is namelijk wel zo, maar niet zoveel als een groep studenten had kunnen bereiken als die bereid is naar zichzelf te kijken, aan zichzelf te werken, zichzelf te bevrijden, omdat jij wanneer jij jezelf bevrijdt van een bepaalde bewustzijnsstaat, wanneer je oproepen doet voor andere mensen om zich uit die bewustzijnsstaat te bevrijden of het oordeel op te roepen over degenen die niet bevrijd worden, dan hebben jullie oproepen oneindig veel meer impact dan wanneer jij jezelf niet bevrijd hebt van dat bewustzijn.

Wij hebben het over een impact van veel meer omvang en degenen onder jullie die echt de noodzaak hebben geïnternaliseerd dat je iemand moet vergeven, de kracht die vergeving heeft, om jezelf te bevrijden en andere mensen de vrijheid te geven, dan zou de invocatie die jullie net hebben opgezegd oneindig veel meer impact hebben dan wanneer je die opzegt zonder dat je dit hebt geïnternaliseerd. Daarom heeft het enorm veel kracht wanneer je de laatste boeken en invocaties gebruikt om het oerzelf en alle gescheiden zelven op te ruimen, omdat dit je bevrijdt en je daardoor in zekere zin kunt zeggen dat je geen menselijk wezen meer bent dat oproepen doet om de wereld te veranderen. Je bent meer dan een menselijk wezen, omdat je toegeeft dat jij meer bent. Dan doe jij niet alleen een oproep, maar ben jij de open deur waar de geest doorheen kan stromen en dat heeft veel meer impact.

Terug naar de situatie in Oekraïne. Door deze nieuwe president en dit parlement te kiezen, hebben de mensen in Oekraïne gezegd dat zij genoeg hebben van die oude patronen, die oude politiek, zij willen iets nieuws. De vraag is nu dus: “Hoe kunnen zij meer krijgen?” dat kan alleen als zij zich realiseren dat zij meer zijn. Hoe kun je echt vergeven? Door het besef dat jij meer bent dan het zelf dat werd gekwetst en dat de wens heeft om degene te straffen die je pijn heeft gedaan. Je kunt alleen maar vergeven als je dingen loslaat. Maar niet alleen de situatie op de wereld, niet alleen de andere mensen. Wat laat je echt los? Je laat het zelf los dat werd gekwetst. Wat zorgt ervoor dat mensen wraak willen nemen? Dat zij een zelf hebben dat is ontstaan toen zij door andere mensen werden gekwetst, zij reageerden op die situatie. Het is heel normaal en begrijpelijk dat mensen met een bepaald bewustzijnsniveau een reactie hebben wanneer zij worden gekwetst: ze vormen een zelf dat gekwetst is.

Het is een feit, en sommigen zouden het een wreed feit noemen, maar het is gewoon een feit dat dit zelf projecteert dat er een probleem moet worden opgelost. Die mensen hebben iets gedaan wat verkeerd was, zij moeten gestraft worden, zij moeten daarvoor lijden. Men moet hen laten inzien dat zij iets verkeerd hebben gedaan, maar dit probleem kan nooit worden opgelost. Het kan nooit genoeg worden opgelost. Als je aan mijn woorden twijfelt, ga dan eens naar het Midden-Oosten en kijk naar de situatie tussen de Israëli’s en de Palestijnen en de Arabieren. Kun je de andere kant ooit genoeg straffen, zodat de ene kant het gevoel krijgt: “Nu zijn ze genoeg gestraft, nu kunnen we ze vergeven.” Misschien kunnen jullie dat wel mijn geliefden, maar het is de laatste vijfduizend jaar nog niet gebeurd, wel? Geef dat niet aan dat het onmogelijk is?

Het is dus een feit dat dit zelf net als alle zelven projecteert dat je een probleem moet oplossen door ervoor te zorgen dat die andere mensen veranderen of hen te straffen en dat je dan pas kunt vergeven, dat je dan pas jezelf van dat zelf kunt bevrijden. Zoals we hebben gezegd, is het zo dat zelfs als je het probleem zou kunnen oplossen, jij jezelf er niet van zou kunnen bevrijden, omdat het zelf gewoon een andere voorwaarde zou zoeken waaraan eerst moet voldaan worden, waardoor hij in leven kan blijven. Jullie moeten dus dat gaan beseffen (en ik spreek nu natuurlijk tegen het collectieve bewustzijn omdat ik weet dat jullie dit begrijpen), maar jullie moeten tot het besef komen: “Wil ik vrij zijn? Dan moet ik verdergaan met mijn leven.”

Wij hebben besloten om heel direct te zijn en ik zeg nu heel direct: Wat willen de Oekraïners? Het is heel duidelijk, en daar bestaat geen twijfel over, dat Rusland, het communistische Rusland, de sovjetrepubliek Rusland en het Stalinistische Rusland, de Oekraïners veel leed heeft aangedaan. De Holodomor, de door mensen veroorzaakte hongersnood, is een grote wond in het collectieve bewustzijn en ik probeer dat op geen enkele manier kleiner te maken. Maar er bestaat een houding in het collectieve bewustzijn van Oekraïne, in de meeste voormalige sovjetrepublieken, in de meeste landen van het Warschaupact, dat de Russen moet worden gestraft voor wat zij hebben gedaan of dat zij in ieder geval moeten inzien wat zij hebben aangericht en dat dit verkeerd was, net zoals de Duitsers hebben ingezien dat dat de Holocaust en het naziregime verkeerd was.

Veel mensen hebben het gevoel dat de Russen niet zien dat de Sovjet-Unie een agressieve kracht was die net zo goed immens veel leed heeft veroorzaakt bij de mensen buiten Rusland als in Rusland zelf. Veel mensen hebben het gevoel dat de Russen dit niet begrijpen, zij hebben dit niet toegegeven, zij niet vastbesloten om dit nooit weer te laten gebeuren. Wanneer je spreekt over het grootste deel van de Russische bevolking dan klopt dit natuurlijk. Veel Russen, de creatieve mensen in Rusland, de vele spirituele mensen die in Rusland zijn geïncarneerd om Rusland verder te brengen, hebben het wel ingezien, zij geven het wel toe, maar het is nooit officieel door de Russische regering erkend. Men is nooit bereid geweest om vergeving te vragen, zoals je nog niet zo lang geleden zag bij de viering of de herdenking in Polen van de inval in 1939 door de Duitsers en de Duitse regering zond een vertegenwoordiger die openlijk om vergeving vroeg zoals Duitsland al vele malen heeft gedaan. Dit heeft de Russische regering nog nooit gedaan. Er zijn veel mensen die het gevoel hebben dat dit moet worden gebeuren voor zij de Russen echt kunnen vergeven.

Ik spreek nu tot het collectieve bewustzijn van Oekraïne en ik zeg: “Wat willen jullie? Willen jullie nog langer verbonden zijn met de Russen of willen jullie zelf vrij zijn, vrij om jullie eigen natie te vormen op jullie eigen voorwaarden? En als je het eerste wil, ga dan maar door met de Russen niet vergeven. Maar als jullie vrij willen zijn en een eigen natie willen dan kan dit alleen, alleen maar, gebeuren wanneer jullie de Russen onvoorwaardelijk vergeven zonder te wachten of er iets bij hen verandert, want als je wacht tot andere mensen veranderen, dan houden jullie jezelf gevangen in een bepaalde gemoedstoestand die jullie vooruitgang verhindert. Jullie moeten dit loslaten.”

Dit geldt ook voor de burgeroorlog die nu in het oosten van burgeroorlog woedt. Jullie kunnen de verkeerde dingen niet rechtzetten, jullie kunnen het verleden niet veranderen. Jullie kunnen alleen maar beslissen: “Hoe kunnen we een manier vinden om verder te gaan?” En zoals Moeder Maria heeft gezegd: “Er moet een dialoog komen.” De president heeft al laten zien dat hij in ieder geval wil proberen om die dialoog op gang te brengen. Dit moet in het collectieve bewustzijn gebeuren opdat de mensen zeggen: “Laat het verleden rusten en laten we bekijken wat voor toekomst wij voor deze natie kunnen scheppen. Kunnen we samen verder of kunnen we een vreedzame manier vinden om apart verder te gaan?”

Andere naties hebben dit gedaan. Andere naties hebben zich opgesplitst en zijn op een min of meer vreedzame manier verder gegaan; hetzelfde kan hier ook gebeuren. Ik zeg niet dat dit moet, maar ik zeg dat het natuurlijk beter is om Oekraïne in twee naties te splitsen dan de burgeroorlog in stand te houden die steeds meer levens opeist, zou ik zeggen, zonder dat de kans bestaat dat er iets constructiefs uitkomt. In het Oude Testament staat een concept dat ergens al heel lang oorlog was en de mensen er genoeg van kregen. Hoewel er geen definitieve overwinning uitkwam en er eigenlijk niets was bereikt, besloten de mensen om hun zwaarden om te vormen tot ploegscharen en verder te gaan, om iets op te bouwen in plaats van iets te vernietigen en uiteen te rijten.

Zoals wij vanuit het geascendeerde rijk kunnen zien, is dit iets wat de Oekraïense bevolking, de meerderheid van de bevolking, heeft besloten dat zij wil, maar het is één ding om te beslissen wat jullie willen en het te manifesteren, maar iets anders om te beslissen wanneer je bereid bent om je eigen bewustzijnsstaat te veranderen, zodat de situatie zich ook op de wereld kan manifesteren. Jullie willen vrede, jullie willen vooruitgang. Waarom is er dan geen vrede en vooruitgang? Omdat een gemoedstoestand dat tegenhoudt. Een bepaalde gemoedstoestand heeft de huidige omstandigheden in het leven geroepen. Pas als jullie bereid zijn om jullie bewustzijnsstaat te veranderen, kunnen de omstandigheden op de wereld veranderen. Anders is het niet mogelijk. Hier hebben jullie oproepen voor gedaan op deze conferentie en degenen die deze verantwoordelijkheid voelen, kunnen oproepen blijven doen, zodat jullie vanuit het spirituele niveau de mensen in Oekraïne en de vooruitgang kunnen steunen om hun bewustzijnsniveau te veranderen. Dat cruciale aantal mensen zal hun bewustzijn veranderen om te beslissen dat zij ondanks wat er in het verleden is gebeurd nu een betere toekomst willen. Een toekomst die meer is dan het verleden en zij willen die toekomst liever dan vasthouden aan het verleden. Dit is de enige keus die er gemaakt moet worden.

Natuurlijk kunnen de studenten in Rusland de oproepen doen dat de Russen ook bereid zullen zijn om verder te gaan met hun leven, ook het verleden los te laten, zelfs bereid te zijn om toe te geven dat de Sovjet-Unie immens veel leed heeft veroorzaakt zowel binnen als buiten Rusland en bereid te zijn om vergeving te vragen en ook zichzelf dit te vergeven, want je zou kunnen zeggen dat er een groot litteken zit, een grote wond in het collectieve bewustzijn van Oekraïne door wat het Stalinistische Rusland heeft gedaan. Denken jullie niet dat er ook een litteken zit in het collectieve bewustzijn van Rusland door wat er in de Sovjet-Unie is gebeurd?

Mijn geliefden, wanneer er een conflict bestaat tussen menselijke wezens, groepen mensen, is er vaak een groep die zich het slachtoffer voelt. Die was het slachtoffer van de agressors. Veel mensen hebben het gevoel dat het Russische volk de agressor was door de Sovjet-Unie. Degenen die zich hetzelfde voelen als de slachtoffers, zijn geneigd te denken dat zij zijn gekwetst, maar zij zijn niet gekwetst, zij zijn de agressor, maar je moet erkennen dat het Russische volk niet de agressor was: een klasse mensen in Rusland was de agressor, maar niet de gewone bevolking.

Wat hebben we gezegd? De Sovjet-Unie beweerde dat zij een klasseloze samenleving was, maar die was wel verdeeld in twee afzonderlijke klassen. De mensen die werden onderdrukt door het communistische regime en de mensen die die onderdrukking uitvoerden. Niet alle Russen konden of wilden eenvoudig die agressor zijn, degenen die anderen onderdrukten. Zij konden dat niet. Er was een groep mensen die om diverse redenen wel anderen konden onderdrukken, hun eigen landgenoten arresteren, soms ook familieleden, familieleden aangeven, zelfs in extreme gevallen hun eigen ouders bij de autoriteiten aan geven, omdat zij niet de juiste communistische overtuigen hadden.

Jullie moeten het onderscheid maken en niet zeggen dat alle Russen de agressor waren, dat alle mensen jullie natie hebben onderdrukt. Jullie moeten je realiseren dat de meerderheid van de bevolking in Rusland of in een andere natie mensen zijn zoals jullie. Het zijn mensen die wat willen? Een goed persoonlijk leven in overeenstemming met hun eigen beslissingen zonder door een kracht van buitenaf ergens toe gedwongen te worden. Dat willen de meeste mensen, Die zijn niet agressief, zij willen een goed leven.

Nu kunnen jullie beginnen de bevolking van het land dat jullie pijn heeft gedaan te vergeven. Dan kun je herkennen dat er een klasse van agressors in Rusland was en hen hoef je niet beslist te vergeven, maar je kunt in ieder geval wel het oordeel over hen afroepen, en over de duistere krachten, het bewustzijn dat erachter zit en wanneer je dat gedaan hebt, kun je zeggen: “Nu ik gedaan heb wat ik moest doen, kan ik het loslaten.” Dat is natuurlijk een ander woord voor ‘vergeven’, want wat doe je als je vergeeft, je laat het los, je zegt: “Genoeg is genoeg, ik laat het achter me.” Door iets los te laten bevrijd jij jezelf.

De Oekraïners hebben het recht, zoals we hebben gezegd, om een zelfstandig volk te zijn en niet door Rusland of door het westen, een kracht van buitenaf, tot iets te worden gedwongen. Jullie hebben het recht om een zelfstandig volk te zijn, jullie moeten vergeven en hoe kunnen jullie vergeven? Ik wil er nog één gedachte aan toevoegen. De vraag moet worden gesteld: “Waarom werden jullie door de Sovjet-Unie onderdrukt?” Dit kwam gedeeltelijk, ik zeg niet dat het helemaal daardoor kwam, omdat jullie niet bereid waren om de verantwoordelijkheid voor jezelf te dragen. Jullie waren niet bereid om te beslissen: “Wat voor volk zijn wij? In wat voor land willen we wonen? Wat moeten wij veranderen om dat land te worden?” Dit is hetzelfde probleem dat de meeste Russen door de tijd heen hebben gehad, omdat ze dit niet wilden beslissen en daarom trokken ze de ene dictatoriale heerser na de andere aan en wat kunnen jullie in Oekraïne doen, en wat al gauw staat te gebeuren in Oekraïne, is dat jullie een verandering kunnen aanbrengen, omdat jullie de verantwoordelijkheid durven te nemen om te zijn wie jullie zijn en een betere natie te manifesteren.

Ik zeg dit niet om iemand ergens de schuld van te geven. Ik zeg dit omdat ik zie dat er druk komt op het collectieve bewustzijn en dat deze beslissing er al bijna doorheen is, omdat een cruciaal aantal mensen in Oekraïne dit ineens kan begrijpen. Zoals wij al heel vaak hebben gezegd, is het niet zo dat er een bepaalde macht is, maar de mensen worden bevrijd van hun blindheid. Zoals in de Bijbel staat: “De schellen vielen van hun ogen.” Ineens begrijp je iets en dan wordt het vanzelfsprekend. Jullie hoeven hier geen ruzie over te maken. Jullie hoeven hen niet te overtuigen. Je hoeft hen niet te bekeren, omdat ze dit zelf vanzelfsprekend vinden. Deze verandering is heel dichtbij en jullie als studenten van geascendeerde meesters kunnen die oproepen, zodat die echt kan worden geopenbaard op het fysieke niveau. Jullie kunnen daar een enorme grote stuwkracht aan geven zoals jullie al hebben gedaan door middel van deze conferentie, maar er moet nog meer gebeuren.

Jullie moeten oproepen doen voor een paar heel belangrijke dingen, en ik zal nog één onderwerp bespreken en dat is corruptie. Corruptie is het enige wat de vooruitgang van Oekraïne op de wereld belemmert, die voorkomt dat er een belangrijke verandering in de Oekraïne komt. Het voorkomt zeker de economische groei en dat de levensstandaard van alle mensen omhoog gaat in plaats van die van enkele rijke mensen. Nogmaals, er is een uiterlijke situatie, maar wat is het bewustzijn dat erachter zit? Er zit altijd iets achter. Wij hadden het over de ‘perfecte storm’ en de val van de Sovjet-Unie was de volmaakte voorwaarde voor de perfecte storm wat betreft het scheppen van corruptie in zowel Rusland, Wit-Rusland, Oekraïne, in veel voormalige sovjetrepublieken als in Warschaupactlanden. Het komt omdat er een voorwaarde in de Sovjet-Unie werd geschapen waar diverse aspecten aan zaten.

Een van die aspecten was dat de meerderheid van de bevolking zo de grond in werd geboord dat zij alleen maar iets wilden hebben, zij wilden het overleven en zij wilden een zo veilig en comfortabel leven als mogelijk was. Het was geen erg comfortabel leven, maar het was in ieder geval niet ondraaglijk en daardoor waren ze bereid om zich te onderwerpen aan die klasse, de heersende klasse die er in de Sovjet-Unie was. Ik gebruik opzettelijk het woord ‘klasse’ om te leugen te ontzenuwen dat het een klasseloze samenleving was. Het is een totale leugen dat het communisme de mensen heeft bevrijd van de klassenstrijd. Het heeft alleen maar voor een andere klassenstrijd gezorgd. Eén elite, de elite van de bourgeois, werd vervangen door een andere, de partijelite en het apparaat dat erachter zat. Het was een klassenstructuur waarvan de ene klasse de andere klasse totaal ontwrichtte en de grond in boorde. Dit was één voorwaarde.

Wat er werkelijk achter zat, was dat de meeste mensen een goed leven voor zichzelf wilden. Er zijn twee types mensen en ik zeg niet klassen, ik zeg twee reacties. Er zijn mensen die zich schikken en zeggen: “Wat we hebben, is goed genoeg en ik wil niet het risico lopen om te verliezen wat ik heb door een risico te nemen.” Deze mensen noemde Marx de arbeidersklasse, zij waren de arbeiders. Het marxisme is ontworpen om te profiteren van de onwil om een initiatief te nemen, want dit zijn de mensen die de staat onder de duim kan houden. Als je hen een baan zou kunnen geven, waardoor zij de levensstandaard krijgen die volgens hen de norm in de maatschappij is, dan schikken zij zich daarin. Zij zeggen: “Dat is goed genoeg, laten we leven binnen de limieten die onze natie stelt.”

Dan is er ook nog een andere klasse mensen die meer wil. Die wil wel een risico lopen, een initiatief nemen, iets nieuws uitproberen. Dit zijn mensen die een eigen bedrijf beginnen of een baan nemen. Zij volgen misschien een opleiding of die, ook al nemen ze een baan, altijd op zoek zijn om hun vaardigheden te verbeteren, zodat zij misschien een hogere positie kunnen krijgen. Deze mensen zijn de ruggengraat van de groei in een samenleving. Zij vormen in de meeste samenlevingen de middenstand die Marx de vijand van de arbeiders noemde. Zij zijn niet de vijand van de arbeiders. Dit zijn de mensen die de economie van een hele samenleving kunnen optrekken, zodat de arbeiders betere salarissen krijgen voor hetzelfde werk. De arbeiders hoeven geen risico te nemen, zij hoeven geen initiatieven te ontplooien maar omdat de economie op een hoger niveau komt, zullen zij daar ook een graantje van meepikken en een beter salaris krijgen, betere vakanties en betere werkomstandigheden, zoals je ziet in de moderne democratieën. Wanneer de welvaart verhoogd wordt, profiteert iedereen daarvan in verschillende gradaties, maar iedereen profiteert daarvan.

Deze groep of klasse mensen die bereid is om iets uit te proberen, zorgt ervoor dat de samenleving groeit. Die mensen weten dat er een natuurwet bestaat. De wet die Jezus heeft beschreven toen hij sprak over de drie dienaren die een verschillend aantal talenten kreeg van hun meester. De meester vertrekt, komt terug en zegt dan: “Toon me wat jullie hebben gedaan met de talenten die ik jullie heb gegeven.” Twee hebben die vergroot, en één heeft ze in de grond gestopt. De twee mensen die hun talenten hadden vermenigvuldigd, brachten de samenleving verder. Zij werden beloond met meer dan ze hadden, omdat dit de natuurwet is. Naarmate jij meer geeft om de omstandigheden in de samenleving te verbeteren, zul je meer terug ontvangen. Dit is een natuurwet. We zouden het ook een spirituele wet kunnen noemen, maar het is een volmaakt neutrale wet. Het heeft niets te maken met een bepaalde religie. Het is een functie van het universum, omdat dit een spiegel is. Wat je ernaar toe zendt, komt vermenigvuldigd naar je terug. Die mensen weten dat het universum echt zo werkt.

Maar wat heeft de Sovjet-Unie gedaan? Die heeft de natuurlijke stroom vernietigd. Ze heeft de terugkerende stroom van het universum vernietigd. De staat heeft zichzelf tussen de mensen en de kosmische spiegel geplaatst en de stroom die terugkeerde, onderbroken. In de Sovjet-Unie waren mensen die modelwerkers waren, die meer deden dan nodig was, maar wie plukte daarvan de winst? De staat. Wie was de staat? Welnu, dat was de regerende klasse in de samenleving. Zij plukten de winst van de arbeid van de mensen, van degenen die initiatief ontplooiden. Veel arbeiders in de Sovjet-Unie deden elke dag het minimum dat van hen gevraagd werd, maar vermenigvuldigden de talenten niet, en dus zorgden zij er ook niet voor dat er een stroom naar hen terugkwam. Zij bleven op hetzelfde niveau. Er waren veel mensen die meer wilden doen, maar zij werden nooit beloond, de staat werd beloond, en daardoor kon de Sovjet-Unie het langer overleven dan anders was gebeurd als iedereen alleen maar zijn werk en het minimum had gedaan.

Je begrijpt dus dat die terugkerende stroom werd onderbroken. Dit heeft ervoor gezorgd dat je een explosieve toename van corruptie zag toen de Sovjet-Unie instortte, bij alle voormalige sovjetrepublieken en alle landen van het Warschaupact (het was er wel al enigszins). Waarom? Omdat er meer vrijheid was in de samenleving, zodat de mensen die het initiatief durfden te nemen, de vrijheid kregen om dat initiatief te nemen, maar er was ook nog een heersende klasse die dacht dat zij recht hadden op de beloning en zo begon corruptie op te komen. Dit is de denkwijze die achter corruptie zit: er is een klasse mensen die het gevoel heeft: “Ik heb het recht om mijn positie in de regering te gebruiken om mijzelf te verrijken.” Wat in hemelsnaam is de logica die zegt dat jij, als je een dienaar van het volk bent, het recht hebt om die positie te gebruiken om geld van de mensen af te troggelen die je moet dienen?

Heel veel mensen in de moderne democratieën die in machtsposities zitten, dromen er niet eens van om hun positie te gebruiken om zichzelf te verrijken, maar je zag in al die voormalige communistische landen dat er een klasse mensen was die vond dat ze daar recht op had. Je zag ook dat er een groep mensen was die zo de grond in was geboord dat die daar niet eens bezwaar tegenin kon brengen. De mensen konden daar misschien over klagen, maar zij konden niet de moed bijeenrapen om te zeggen: “In dit land willen wij niet wonen.” En dan zie je dit. Maar je ziet ook dat veel naties, veel landen van het voormalige Warschaupact en een aantal sovjetrepublieken zich hiervan bevrijd hebben en corruptie hebben verminderd naar een niveau dat meer overeenkomt met wat je in de welvarender naties ziet.

Je begrijpt dat het mogelijk is om die omslag te maken. Het is ook mogelijk in Oekraïne, maar dan moeten er wel vastberaden mensen komen die hun mening durven te geven en eisen dat er een eind komt aan die corruptie. Nu hebben die mensen al stappen gedaan door een president te kiezen en een meerderheid in het parlement die geen deel uitmaken van de politieke elite. Dit betekent niet dat het allemaal engelen zijn, sommigen zijn nog wel corrupt, maar die hebben in ieder geval niet die manier van denken, maar de bevolking moet vastberadener worden. Het is niet genoeg om een nieuwe president en een nieuw parlement te kiezen en dan achterover te leunen en te wachten tot zij hun werk goed doen, omdat corruptie een probleem is dat je op alle niveaus van de maatschappij vindt en een regering kan er maar tot op bepaalde hoogte iets aan doen.

De houding van de mensen zelf moet veranderen, zodat de mensen die voor de corruptie betalen, weigeren om nog langer daaraan mee te doen. Zij zullen weigeren om te betalen en dat zal ervoor zorgen dat de klasse corrupte mensen zich realiseert: “Wij kunnen er niet meer mee wegkomen.” Je hebt ook een dramatische verandering nodig die enige tijd in beslag neemt, omdat je als je de stimulans tot corruptie vermindert, omdat ambtenaren slechts een salaris krijgen om het te kunnen overleven en een gezin op te voeden. Het is een proces dat meerdere facetten kent, maar andere naties hebben dit ook gedaan. Oekraïne zit in een positie waarin ze dit kan doen, om die sprong te nemen en corruptie in belangrijke mate te verminderen. Daarom kunnen jullie oproepen, nogmaals, belangrijke invloed uitoefenen om de natie een omslag te laten maken, het cruciale aantal mensen dat een omslag kan maken en dat zegt: “Genoeg, wij willen niet in een natie wonen met dit niveau van corruptie. Wij pikken het niet meer.” Zoals wij hebben gezegd, wanneer een dictator het gevoel heeft dat een cruciaal aantal mensen vastberaden iets wil veranderen, moet de dictator wel toegeven, en dat geldt ook voor een klasse corrupte mensen.

Degenen die betalingen of andere dingen van de mensen eisen, hebben het gevoel dat zij ermee weg kunnen komen. Zij kunnen meer aan corruptie verdienen dan verliezen, maar dat er geen heel erg grote verandering voor nodig is om het andersom te laten zijn, waardoor zij ineens bang worden dat zij iets zouden kunnen verliezen. Bij die mensen moet je hun psychologische problemen herkennen. Wanneer zij corrupt zijn, proberen ze meer te krijgen zonder er meer voor te doen. Zij vermenigvuldigen hun talenten niet. Zij proberen iets van andere mensen te krijgen die wel hun talenten vergroten zonder er iets extra voor te doen. Hun manier van denken is gemakkelijk verdiend, maar je kunt niet denken ‘gemakkelijk verdiend’ zonder de tegenovergestelde polariteit van verlies. Plotseling verlies. Iemand kan misschien denken: “O, ik verdien aan corruptie, ik word rijk, ik kan die grote auto kopen, ik kan een groot huis kopen.” Maar het is maar een kleine omslag om te denken: “Maar ik kan het allemaal verliezen. Wat als ze achter me aan komen. Wat als ik in de gevangenis beland? Wat als het niet meer gaat?” Dan kunnen mensen ineens veranderen en zeggen: “Ik kan hier beter mee stoppen voor het te laat is.” Die mensen zijn egoïstisch en egocentrisch. Er is niet veel voor nodig om van gedachten te veranderen van jezelf kunnen verrijken naar alles kunnen verliezen. Zodra die verandering plaats heeft, zullen het als kringen in het water worden, als een brand die om zich heen slaat in deze klasse corrupte mensen. De vastbeslotenheid van de mensen komt eerst en dan kan de regering meegaan met die golf van vastbeslotenheid van de mensen en wetten maken en toepassen die er al liggen en die er zullen komen. Maar het heeft geen zin om een wet te maken als de mensen er niet achterstaan, als er geen omslag in bewustzijn komt.

Mijn geliefden, dit is wat ik jullie wilde zeggen, misschien wel iets meer dan ik van plan was toen ik eraan begon. Niettemin vertrouw ik erop dat jullie bereid zijn om dit op te nemen en het in je eigen bewustzijn te vermenigvuldigen en de oproepen te doen opdat jullie natie echt een verschuiving kan doormaken en aan een nieuw pad beginnen waarop jullie de weerstand overwinnen die er nu is, die er is geweest. Het is alsof je door dikke modder loopt, waardoor iedere stap veel inspanning vergt en er altijd iets is wat je weer terugtrekt. Maar Oekraïne is dicht bij een doorbraak en een opwaarts momentum dat zichzelf versterkt. In een paar jaar kan deze natie meer veranderen dan de mensen zich nu zelfs maar kunnen voorstellen. Ik hoop dat jullie, onze studenten, zich dat durven voorstellen en de oproepen doen, en durven accepteren dat het mogelijk is dat Oekraïne steeds meer wordt.