Geascendeerde Meester Aartsengel Michaël, 19 september 2019 – Kiev, Oekraïne

IK BEN de geascendeerde meester Aartsengel Michaël. Wie zijn jullie? Jullie zijn de niet-geascendeerde meesters. Meestal zul je niet van jezelf denken dat je een niet-geascendeerde meester bent, maar waarom luister je dan naar iemand die spreekt – en niet de persoon die hier staat, maar een spiritueel wezen dat door die persoon heen spreekt. Moet je dan niets iets toegeven: Ten eerste, dat er nog iets is naast het materiële universum en ten tweede: Hoe is het mogelijk om met hen in contact te komen. En ten derde: Het spirituele pad gaat over een bewustzijnsstaat loslaten die de meeste mensen hebben, omdat zij denken dat zij op zich goed genoeg zijn; dat er niets anders is dan dit ‘zelf’ op de wereld. Het pad waar je mee bezig bent, is het pad om geleidelijk aan dat uiterlijke zelf te ontstijgen en verbinding te maken met een ander deel van jou, jouw IK BEN Aanwezigheid, die buiten deze wereld valt. Dit is zelfmeesterschap. En ook zover te komen dat je erkent dat er geascendeerde meesters bestaan, want dan erken je dat er een pad is dat een bepaald niveau van zelfmeesterschap vergt dat de meeste mensen op aarde niet hebben en dat de gevallen wezens ook zeker niet hebben. Zelfs de gevallen wezens in de kerk en in de staat hebben niet dit pad.

Natuurlijk zijn er veel mensen in de staat, zoals je bij de communistische landen ziet, die niet eens begrijpen dat er nog iets is naast de materiële wereld, maar de mensen in de kerken begrijpen dat wel; zij ontkennen alleen dat jij als normaal mens daar geen verbinding mee kunt maken. In dat geval ontkennen zij ook dat zij dit kunnen. Zij denken dat er één persoon is, zoals een patriarch, of een profeet, of een paus – zie je dat die woorden allemaal met een p beginnen – die deze verbinding wel heeft. Maar is dat wel zo? Hadden de pausen in de katholieke kerk ooit echt contact met de geascendeerde meesters? Een paar wel, hier en daar waren er een paar, maar de meesten niet. Dus wat is er dan wel? Het is één groot spel om te doen alsof die ene ware religie het gezag van God heeft. Of dat jij behoort tot het enige ware politieke systeem dat haar gezag baseert op de zogenaamde historische noodzaak.

IK BEN Aartsengel Michaël en ik ben blij dat ik hier ben uitgenodigd op deze conferentie door jullie, zowel degenen die uit Oekraïne komen als de mensen uit Rusland die hier zijn. Want jullie realiseren je natuurlijk allemaal dat het lot, het verleden en de toekomst van Oekraïne en Rusland heel erg met elkaar verbonden zijn en dat je de situatie in Oekraïne niet helemaal los kunt zien van de situatie in Rusland.

Het is mijn doel om jullie op deze conferentie te helpen om te begrijpen dat er altijd vooruitgang mogelijk is. De mogelijkheid bestaat dat er meer vrede komt, meer harmonie, meer samenwerking en als dat niet lukt, in ieder geval vreedzaam naast elkaar bestaan. Is dat een eenvoudig en duidelijk pad? Voor Oekraïne niet. En in veel gevallen in veel situaties op de wereld ook niet, mijn geliefden. En enkelen van jullie moeten hier misschien over nadenken; wij als geascendeerde meesters zijn geen tovenaars die naar beneden komen en elke menselijke situatie oplossen door met onze vingers te knippen of met een toverstafje te zwaaien – of in mijn geval, een zwaard.

Ik kan je natuurlijk wel een pad tonen. Wij kunnen een pad voorwaarts tonen, omdat wij, zoals wij al heel vaak door deze boodschapper hebben gezegd, altijd binnen de Wet van Vrije Wil werken. Jullie mogen elke ervaring krijgen die jullie willen en zolang jullie willen. En alleen wanneer jij, of liever een groep mensen, genoeg van een bepaalde ervaring krijgt, kunnen wij jullie helpen om vooruit te komen.

Wij, de geascendeerde meesters, zullen nooit de vrije wil van mensen schenden, we zullen ze nooit tot iets dwingen. De gevallen wezens zullen de vrije wil van mensen wel schenden en hen tot iets dwingen, maar wij niet. Daarom kunnen wij jullie simpelweg geen stap voor stap pad tonen: “Zo moet je het doen.” Er zijn veel mensen die een andere ervaring moeten krijgen en een paar hebben er genoeg van gekregen, maar anderen nog niet. Wanneer we naar een natie als Oekraïne kijken, dan zien wij dat het één natie wordt genoemd. Maar is het wel één volk? Wij zouden kunnen zeggen dat er een mop bestaat: De Oekraïners zouden de wereld kunnen veroveren als ze het erover eens zouden worden welke wereld ze moeten veroveren. En dat is natuurlijk de beslissende vraag. Het onderwerp dat jullie voor deze conferentie hebben gekozen, is heel toepasselijk: “Verdeeldheid en Angst loslaten”, omdat jullie moeten begrijpen dat jullie verdeeld zijn, jullie zijn niet één volk.

Jullie moeten begrijpen dat er maar één persoon was die het idee opperde dat Oekraïne één natie kon worden. Die natie werd pas manifest toen Stalin hen daartoe dwong, toen hij een paar lijnen op de kaart zette en dit de sovjetrepubliek Oekraïne noemde. Maar Stalin was een gevallen wezen en daarom moet je jezelf afvragen of er maar één manier is om naar de Oekraïne te kijken als natie? Is er maar één manier? Is het absoluut noodzakelijk dat de huidige natie, de huidige grenzen intact blijven, en dat Oekraïne verdergaat als één natie zoals haar grenzen aangeven? Is dat echt noodzakelijk?

Er zijn natuurlijk mensen die hier wel over willen nadenken. Maar er zijn veel mensen, onder de bevolking en de leiders, vooral de politici van de oude garde, die niet over deze vraag na willen denken. En dit is een van de grootste blokkades om verandering in de situatie te brengen. Dit is een van de belangrijkste dingen die verdeeldheid creëren.

Het kan tegenstrijdig lijken, of ironisch, maar het feit dat men erop staat om de huidige grenzen te handhaven zorgt voor meer verdeeldheid bij de mensen die binnen die grenzen leven in plaats van minder. De bereidheid moet ontstaan om te bespreken wat voor land Oekraïne is. Wat zijn die grenzen? Hoe werden ze getrokken? Was er ooit iets wat Jozef Stalin deed logisch? Was er ooit iets logisch wat de bolsjewisten en de sovjetleiders deden?

En er zat wel een bepaalde logica in. Als je gaat nadenken over wat logisch is, dan kun je zien dat dit de logica is van de Sovjet-Unie, de logica om Oekraïne te vormen. En dan kun je gaan nadenken: Is hun logica voor ons ook logisch? Lijkt dit tegenwoordig nog logisch? Is dit van belang voor onze situatie of is dit totaal verouderd, totaal uit de tijd, en tegenwoordig zelfs belachelijk? Zouden we ooit die logica hebben geloofd als dit ons als keuze was voorgelegd? Zouden wij ooit voor deze logica hebben gekozen? Dit moet je begrijpen en er moet een discussie over komen, omdat je de mensen alleen dan bepaalde vrijheid krijgen om binnen de grenzen van deze natie te wonen en na te denken over de vraag: Willen we bij elkaar blijven en samen verdergaan? Of willen we uit elkaar en apart verdergaan, als apart volk, als aparte naties.

Ik zeg niet dat er maar één uitkomst is die wel of niet moet gebeuren. Maar zolang jullie daar niet over praten, kan de verdeeldheid alleen maar blijven toenemen en de angst die, als een lemmet, heeft geleid tot burgeroorlog die de meeste mensen in Oekraïne de oorlog in het oosten noemen, maar die eigenlijk een burgeroorlog is. In Kiev heb je een muur om een kerk waarop foto’s te zien zijn van alle mensen die in die oorlog zijn gesneuveld. Maar hoe zit dat met de mensen die aan de andere kant zijn gevallen?

Wonen zij niet binnen de grenzen van wat jullie Oekraïne noemen? Zijn dat geen Oekraïners? Vallen er geen slachtoffers aan beide kanten in een burgeroorlog in hetzelfde land? Je weet misschien dat er in de Amerikaanse burgeroorlog meer Amerikanen zijn gedood dan in de Tweede Wereldoorlog, omdat iedere Amerikaan die werd gedood, een Amerikaan was. Je begrijpt dan dat je moet nadenken of je wel één volk bent als je angst en verdeeldheid wilt loslaten. Kunnen jullie een manier vinden om vrijwillig verder te gaan als één natie? Of als dat niet zo is, welke opties hebben jullie dan om apart verder te gaan?

Als geascendeerde meesters voelen wij ons zeer bemoedigd door de laatste presidentiële verkiezing en de verkiezing van het parlement. Wat jullie ook mogen vinden van de nieuwe president, de meerderheid van de mensen zijn bijeengekomen om een president te kiezen die niet deel uitmaakte van de gevestigde politieke elite en nu zijn er ook meer leden in het parlement gekozen die ook geen deel uitmaken van de politieke elite. Dat bemoedigt ons zeer, omdat wij natuurlijk zien dat de gevestigde politieke elite de situatie uit de hand heeft laten lopen, waardoor er verdeeldheid ontstond die tot de burgeroorlog heeft geleid.

Er is nu de mogelijkheid ontstaan om Oekraïne een nieuwe richting op te laten gaan die leidt tot een vreedzame oplossing, een vreedzame uitkomst. Ik wil aan deze mix nog iets toevoegen – en wij realiseren ons dat dit een heel moeilijke situatie is en dat de nieuwe parlementsleden en de president voor een heel moeilijke situatie staan – maar ik wil er nog graag aan toevoegen dat ik mijn aanwezigheid nu op dit moment overal op het grondgebied van Oekraïne zal manifesteren. Ik zal mijn zwaard optillen en een lijn trekken en zeggen: “Tot hier en niet verder”, tegen de demonen en gevallen wezens in het emotionele rijk, op het astrale vlak, in het mentale rijk, in het identiteitsrijk die proberen om verdeeldheid en angst te brengen om dit voor een grotere agenda te bewerkstelligen. Daarom zal ik dit vanaf dit moment aanbieden op grond van het oordeel van Christus dat jullie hebben willen oproepen in mijn rozenkrans, en door jullie aanwezigheid en de andere oproepen die jullie hebben gedaan – door degenen die hier wonen – en daarom zal ik die krachten binden en verteren op een gepaste manier, zodat de natie Oekraïne de kans krijgt om met een schone lei te beginnen in energetische betekenis.

Daarom zal ik de duistere krachten, demonen, niet geïncarneerde entiteiten, gevallen wezens, binden die achter deze situatie zitten en die daar hun voordeel mee proberen te doen. Daardoor ontstaat een nieuwe kans voor de Oekraïense leiders en het Oekraïense volk, voor alle mensen die binnen de grenzen wonen van het huidige Oekraïne, om verder te komen. Ik zal nu ook het oordeel van Christus brengen over die krachten buiten deze natie, of die nu in Rusland, de Verenigde Staten, of andere westerse natie zitten, die de situatie in Oekraïne proberen te gebruiken voor een of ander geopolitiek doel of zelfs een doel dat niet per se geopolitiek is, maar omdat dit in het belang is van hun natie op korte termijn, zoals zij het slechts kunnen zien.

Dus nogmaals, ik zal de duistere krachten binden die achter die initiatieven zitten. En daarom geef ik de mensen in Oekraïne opnieuw de kans om met een schone lei te beginnen. Nu moeten jullie begrijpen dat ik me op geen enkele manier kan bemoeien met de keuzes die de mensen uit vrije wil maken. Wanneer ik bepaalde duisternis verwijder, is het weg. Maar de mensen hebben nog hetzelfde bewustzijnsniveau, tenzij zij zijn afgestemd op wat ik doe en in staat zijn om zichzelf te bevrijden. En daarom kunnen ze er ook voor kiezen om hetzelfde bewustzijn opnieuw in het leven te roepen en dat kan heel snel. Daarom kan ik niet garanderen dat er geen oorlog meer op het Oekraïense grondgebied komt, omdat de mensen bereid moeten zijn om de kans te benutten om vooruitgang te boeken. Tot aan een paar minuten geleden waren er heel veel mensen in Oekraïne, Rusland, de Verenigde Staten, en andere westerse naties gebonden aan specifieke duistere wezens in het emotionele, mentale en identiteitsrijk. Die duistere wezens zijn nu weggehaald. Maar dat betekent niet dat alle duistere wezens in die rijken op dit moment weg zijn. Sommige van hen zullen een moment van leegte voelen: “Wat is er gebeurd? Ik voel niet meer wat ik normaal voel.” De energie van sommigen of zelfs hun wezen voelt totaal niet meer wat zij normaal wel voelen. Maar zij kunnen ervoor kiezen om hun geest open te stellen om andere duistere wezens te laten binnenkomen en die daarom blijven werken aan die agenda in overeenstemming met de keuzes van die mensen. Daar mag ik mij niet mee bemoeien, omdat wij de mensen niet elke tien seconden mogen bevrijden. Wij moeten ze bevrijden om hen de kans te geven om te voelen hoe het is om vrij te zijn en hen dan wat tijd te geven om te kiezen. En hen dan in sommige gevallen het spoor naar beneden te laten volgen dat ze daarna gekozen hebben, toen zij een helderder, eerlijker keuze konden maken dan ze misschien in vele jaren hadden gehad.

Je begrijpt wel dat het doel van de geascendeerde meesters voor de toekomst van Oekraïne is, zoals ik jullie nu op dit moment duidelijk maak (en andere meesters zullen meer hierover zeggen) dat de mensen die binnen de grenzen van Oekraïne wonen, de vrijheid krijgen om zelf te kiezen wat zij willen doen, of zij als één natie verder willen gaan of niet. Dit moet de keuze van de mensen in Oekraïne worden. En geen enkele andere bron van buitenaf mag zich daarmee bemoeien, of dit nu Rusland is of het westen. Ik neem aan dat velen van jullie je wel realiseren dat niet alleen Rusland zich probeert te bemoeien met de politiek van Oekraïne, maar ook andere westerse naties. Sommige mensen, in ieder geval veel mensen in het westen, zullen zeggen dat het westen goede bedoelingen heeft. Wij willen vrijheid en democratie, welvaart in de Oekraïne verspreiden, zoals we die ook in andere westers naties zien. Maar je begrijpt ook dat de mensen in Rusland goede bedoelingen hebben en zij willen ook doen wat zij het beste voor de mensen in Oekraïne vinden. Maar als geascendeerde meesters zijn we eerlijk gezegd niet geïnteresseerd in wat de mensen in de Verenigde Staten het beste voor Oekraïne vinden. En het interesseert ons ook niet wat de mensen in Rusland vinden, hoewel die in veel gevallen de mensen in Oekraïne kennen, in ieder geval het Russische deel dat naar Oekraïne neigt. Voor ons is het belangrijk wat de mensen die binnen de grenzen van dit land wonen, ervan vinden. En tot dusver is er nooit bereidheid geweest om die vraag open en neutraal te overdenken: “Wie zijn wij? Zijn we zoveel homogener geworden sinds Stalin dit land heeft gevormd dat wij samen verder kunnen gaan? Of zijn onze verschillen zo groot dat wij niet een manier kunnen bedenken om samen verder te gaan?” Je ziet dat ik niet zeg wat er wel of niet moet gebeuren. Maar ik zeg dat als je mensen bij wijze van spreken dwingt om bijeen te komen, om erover te discussiëren en over de vraag na te denken, er misschien mensen komen die zeggen: “Maar misschien is de verdeeldheid die wij voelen, niet zo belangrijk als onze nationale eenheid. Misschien moeten we een manier vinden om te gaan samenwerken met de mensen die wij tot dusver hebben beschouwd als mensen die aan de andere kant staan.”

Net zoals een getrouwd stel, die al jarenlang ruzie met elkaar maken zonder ooit de mogelijkheid van een scheiding te overwegen. Als ze beginnen na te denken over een scheiding, dan zien ze misschien in dat ze misschien een andere manier kunnen bedenken om bij elkaar te blijven. Dit is precies hetzelfde. Wij roepen degenen op die studenten zijn van de geascendeerde meesters in Oekraïne of de mensen in Rusland die een band hebben met Oekraïne of die er belang bij hebben om deze vraag te overwegen zonder dat er een van tevoren vastgesteld antwoord komt over wat er wel of niet zou moeten gebeuren. Of een neutrale gemoedstoestand te krijgen en de oproepen doen dat de mensen in het algemeen, de leiders, de media, wakker worden en zich realiseren dat zij over de vraag moeten nadenken: “Wat is Oekraïne? Welke groepen wonen in deze natie? Wat zijn hun verschillen? Kunnen ze een manier vinden om die verschillen te transcenderen en te zien dat er een bepaalde eenheid bestaat? Of moeten we erover nadenken of de de natie uiteen moet vallen, verschillende nationale grenzen te vormen en apart verder te gaan?”

Ik besef heel goed dat er krachten zijn die deze vraag niet willen overwegen. In het collectieve bewustzijn is heel veel tegenstand om over die vraag na te denken. Er zijn krachten in het collectieve bewustzijn die op dit moment in opstand komen en boos aan het schreeuwen zijn vanwege het feit dat dit op het fysieke vlak wordt uitgesproken. Er zijn krachten in het westen, zoals ik zei, voornamelijk in de Verenigde Staten, die willen dat deze natie één natie blijft, omdat ze Oekraïne beschouwen als één schakel in de keten naar Rusland en dan vooral Poetin. Maar zoals ik zei, steunen we dat niet, wij steunen het recht van de mensen in Oekraïne om hun eigen beslissing te nemen over hun toekomst. Natuurlijk zijn er ook krachten in Rusland die niet willen dat Oekraïne uiteenvalt. In het Engels heb je het concept ‘call someone’s bluff’. Als men zegt dat men iets wil, dan zeg je: “Oké, hier is ‘t.” En dan zie je of zij echt willen wat ze zeiden dat ze wilden of dat ze toch iets anders wilden.

Wat heeft Poetin in zekere zin naar alle mensen in het oosten van Oekraïne geseind, die naar Rusland neigen? Hij heeft hen de hoop gegeven dat zij onafhankelijk kunnen worden, dat hij aan hun kant staat, dat hij hen steunt om onafhankelijk te worden van het mensen in het westen van Oekraïne. Maar is dat wel zo? Kunnen de mensen in het oosten van Oekraïne hem wel wat schelen? Of is het maar een spel voor hem? En als de regering van Oekraïne naar Poetin zou gaan en zei: “Oké, we gaan mee met de verdeling van Oekraïne, waarom moeten we de grens trekken volgens jou?” Dan zou je zien dat Poetin zich heel erg snel terugtrekt, omdat hij geen verdeeld Oekraïne wil. Omdat hij weet dat het westerse deel dan onmiddellijk bij de Europese Unie en de NATO zou gaan en dat is wel het laatste wat hij wil. Zijn doel met de interventie in het oosten van Oekraïne, is Oekraïne één natie te laten blijven en die natie uit de NATO te houden. Hij probeert niet een onafhankelijke republiek in het oosten van Oekraïne te vormen. Hij probeert niet eens om de mensen die vechten een beslissende overwinning te geven, zodat zij kunnen zeggen dat zij nu onafhankelijk grondgebied hebben. Dit wil hij niet. Hij wil dat Oekraïne buiten de NATO blijft. En de mensen in het oosten zijn slechts pionnen, schaakstukken in het spel, dat hij denkt te spelen met het westen. Het spel komt voort uit zijn eigen houding dat de grootste geopolitieke ramp van de laatste eeuw het uiteenvallen van de Sovjet-Unie is. Zo denkt hij erover. Waarom? Niet omdat hij iets geeft om de communistische en marxistische idealen. Maar op persoonlijk niveau betreurt hij het meest in zijn leven dat hij zo laat is geboren, dat hij niet leider van de Sovjet-Unie kon worden met alle persoonlijke macht die hij denkt dat dit hem zou geven. Hij wil die macht. Of misschien moeten we zeggen dat de gevallen wezens in het identiteitsrijk, het mentale en emotionele rijk, aan wie hij zijn ziel heeft verkocht, die macht willen. Wat Poetin persoonlijk wil, is eerlijk gezegd onmogelijk te bepalen, omdat hij al lang geleden zijn persoonlijke ambities heeft opgegeven om die krachten door hem heen te laten werken.

Je begrijpt dat Oekraïne voor die duistere krachten slechts een schaakstuk is in het schaakspel op wereldniveau en dat ze het kunnen verplaatsen op een manier die hen goed uitkomt. En wij, de geascendeerde meesters, willen dat het volk in Oekraïne zich bevrijdt van die invloeden opdat zij hun eigen toekomst als natie kunnen bepalen. Opdat zij kunnen beslissen in welk land zij willen wonen. Op wat voor manier moeten zij veranderen opdat zij die natie kunnen opbouwen in plaats van te verwachten dat iemand dit voor hen doet.

Het aspect wat ons het meest bemoedigt in de verkiezing van de nieuwe president en het nieuwe parlement, is dat de mensen hebben gezegd: “Wij willen niet meer dat die oude leiders over ons regeren. Wij willen dat mensen ons regeren die echt van het volk, door het volk en hopelijk voor het volk zijn.” Wij zullen zien hoeveel er voor het volk zijn of dat er altijd een paar speciale belangen meespelen. Maar we zien desondanks dat de meerderheid van het Oekraïense volk een beslissende keuze heeft gemaakt. En wij willen natuurlijk dat die keuze zich kan ontvouwen opdat de mensen de maximale les kunnen leren en daarom steeds meer het gevoel krijgen dat zij kun eigen land kunnen regeren, zij weten wat het beste is voor hun toekomst. Zij kunnen weten en beslissen in welk land zij willen wonen. En dan kunnen zij dit manifesteren. Dit willen wij graag zien. En ik heb het volk van Oekraïne een beslissend geschenk gegeven: de kans om opnieuw te beginnen, op de drie niveaus die boven het fysieke vlak liggen. Maar nu krijgen ze een kans die zij nog niet eerder hebben gehad als natie. En dit is natuurlijk niet iets wat ik zojuist gekozen heb om zich te manifesteren, ik kies hiervoor omdat jullie ervoor hebben gekozen om de conferentie te organiseren en omdat er zoveel van jullie hier bijeenkomen en bereid zijn om onze uitzendstations te zijn zoals wij altijd zeggen, om deze boodschap naar het collectieve bewustzijn te zenden, zodat het een veel groter effect kan krijgen, omdat jullie het op die manier vermenigvuldigen. En daar ben ik dankbaar voor en ik verzegel jullie in de vlam die IK BEN.