Vraag: Ik heb een vraag over vluchtelingen. Er komen vluchtelingen vanuit het Midden-Oosten naar Europa, bijvoorbeeld naar veel moderne landen. Ik zie dat er een sterke reactie van onze landen komt op de vluchtelingen. Wat is een betere aanpak, een aanpak die meer op liefde berust.
Kim: Ze hebben hier al eerder leringen over gegeven en toen hebben ze gezegd dat de reden gedeeltelijk is dat Europa niet snel genoeg verandert. De mensen die komen, dwingen Europa om met deze problemen aan de slag te gaan. Moeder Maria zal ook nog iets zeggen.
Antwoord van Geascendeerde Meester Moeder Maria, 2018 – Nederland:
Het vluchtelingenprobleem houdt op een bepaalde manier verband met het daklozenprobleem. Je moet begrijpen dat privileges verantwoordelijkheid met zich meebrengen. Veel van de naties in Europa zijn bevoorrecht, omdat ze grote materiële overvloed hebben, een heel goed ontwikkelde samenleving waarin alles heel goed functioneert. In veel van deze landen is de samenleving gemakzuchtig geworden. De welfare samenleving is een gemakzuchtige samenleving geworden omdat naties en personen het gevoel hebben dat ze het heel goed doen; ze doen het naar omstandigheden heel goed. Zij hoeven zichzelf niet meer uit te dagen; zij hoeven niet echt ergens naar te streven, omdat alles goed werkt en de economie goed loopt en de welvaart op een hoog niveau zit. Niemand is echt arm en niemand zit eigenlijk in een wanhopige situatie. In het ideale geval hadden deze welvarende naties in de negentiger jaren van de twintigste eeuw en aan het begin van 2000 een stap omhoog kunnen doen door zich onder andere te richten op psychologisch welbevinden, maar ook door verder te kijken dan hun eigen grenzen en te zeggen: “Maar wij kunnen er geen genoegen mee nemen dat alleen onze eigen burgeres het goed hebben, wij moeten ook naar andere naties kijken.”
Ik heb al eerder gezegd, omdat dit niet gebeurde, in plaats van bepaalde mensen in hun eigen naties te helpen, worden die welvarende naties nu gedwongen om die mensen te helpen binnen hun eigen landsgrenzen, omdat de mensen naar hen toe komen. Het is ook min of meer een kwestie van erkennen dat als je het privilege hebt gekregen dat er veel materiële welvaart is, je die welvaart niet alleen kunt gebruiken om jezelf te verrijken en ervan te genieten. Je moet dit gebruiken als podium om spiritueel te groeien, zodat de mensen zich meer kunnen concentreren op hun spirituele groei en niet al hun aandacht gaat naar het zorgen voor een inkomen. Omdat de mensen dit niet hebben gedaan, voornamelijk omdat die welvarende naties materialistisch zijn gebleven, hebben ze een bepaalde kans gemist en om hen een nieuwe kans te geven worden ze gedwongen om met bepaalde mensen en bepaalde problemen om te gaan die de limieten van hun mededogen tonen – de limieten aan hun gevoel om andere mensen te willen helpen, vanwege de onderliggende eenheid van alle mensen. Wanneer je op een hoger spiritueel niveau komt, kom je bij eenzijn. Omdat de naties dat niet hebben gedaan, zij hebben zich geïsoleerd, en daardoor worden ze nu gedwongen om de tekortkomingen op hun huidige niveau onder ogen te zien. dit betekent niet dat de landen op een laag of slecht niveau zitten, maar het betekent dat zij eraan toe zijn om een stap hoger te doen. Zij hebben dat niet gedaan en omdat ze dit bij wijze van spreken niet vrijwillig uit zichzelf willen doen, worden ze nu gedwongen om de beperkingen van hun huidige niveau in te zien, zodat zij de drang voelen om op een hoger niveau te komen zodat ze met de problemen om kunnen gaan waar zij nu niet mee om kunnen gaan. Je ziet dat ze door hun huidige bewustzijn, de huidige houding van die naties, niet kunnen omgaan met het daklozenprobleem, de werkende armen, de mensen die geen zin en geen hoop in hun leven voelen en de vluchtelingen die het land binnenkomen. Er zullen zich ook andere problemen beginnen te manifesteren – en die zijn al begonnen, vooral problemen met betrekking tot mentale gezondheid. Dit zal de naties dwingen om naar een hoger niveau op te klimmen, omdat zij niet de kans hebben gegrepen toen het nog uit vrije wil kon.