De verborgen oorzaak van het groeiend aantal daklozen is elitarisme

Vraag: In Ierland hebben we een ongehoorde daklozencrisis in de geschiedenis van deze staat. In plaatsen en grote steden zien we het schandaal dat er mensen op straat en in portieken van winkels slapen. Gezinnen worden in een noodopvang geplaatst en oneindig in de wacht gezet. De kosten voor onderdak en huisvesting zijn astronomisch en dit probleem van dakloos zijn heeft zich denk ik verspreid door andere plaatsen en steden in heel West-Europa. De kosten om te wonen en een plek te hebben zijn voor veel mensen onbetaalbaar; mijn vraag is dus: Wat gebeurt er in onze westerse steden en plaatsen in Europa dat een plek hebben om te wonen, een dak boven je hoofd te hebben steeds meer het voorrecht wordt van de rijken en de mensen met privileges?

Antwoord van Geascendeerde Meester Saint Germain, 2018 – Nederland:

Mijn geliefde, het groeiend aantal dakloze mensen is natuurlijk een uiterlijk zichtbaar teken dat er iets totaal uit evenwicht is in de rijkste landen ter wereld. Het is geen kwestie van sociale wetten maken, hoewel ik niet zeg dat dit niet gedaan moet worden, maar het is een kwestie van erkennen dat de symptomen oplossen en proberen om de daklozen te helpen niet iets zal doen aan de wortel van het probleem. De wortel van het probleem is eenvoudig dit: de groeiende concentratie van de rijkdom in de handen van steeds minder mensen. Met andere woorden, elitarisme is het probleem. De belangrijkste reden dat mensen dakloos worden, is dat een huis eenvoudig te duur wordt in veel van de welvarende naties. Het lijkt een spiraal zonder eind, omdat dit natuurlijk wordt aangestuurd door de gevallen wezens en door de elite in zo’n onverzadigbare hebzucht naar geld, dat zij bereid zijn om de vastgoedprijzen zodanig te verhogen dat steeds meer mensen zich geen huis kunnen veroorloven. Dit is iets wat zo door zal blijven gaan totdat een cruciaal aantal mensen in de welvarende landen wakker worden en zich realiseren dat er iets aan een onderliggend probleem moet worden gedaan, en dat ze niet meer kunnen accepteren dat de democratische naties steeds elitairder worden. Daardoor lijken ze door de financiële middelen steeds meer op de feodale samenlevingen van de middeleeuwen waarin de adel het land in bezit had en de mensen die erop woonden ook.

Een ander aspect is natuurlijk dat er druk ontstaat op de lonen als de prijzen van de huizen omhoog gaan. Aan de ene kant heb je dan kunstmatig opgevoerde huizenprijzen en aan de andere kant kunstmatig opgevoerde lonen, zodat de mensen steeds meer geld moeten verdienen om de dure huizen te kunnen betalen. Dat betekent dat bepaalde bedrijven die goederen produceren, zich verplaatsen naar lageloonlanden, waardoor er banen verloren gaan in de welvarender landen, waardooreen groeiend aantal mensen zonder opleiding geen baan meer kan krijgen of gedwongen is een baan te nemen die minder betaalt waardoor zij de ‘werkende armen’ worden, zoals dit fenomeen nu bekend staat. Met andere woorden, mensen hebben in veel gevallen twee banen, maar hun inkomsten gaan op aan het betalen van hun basale levensbehoeften. Er moet dus een revolutie in bewustzijn komen, zodat de mensen begrijpen dat als je in een democratische wereld leeft, er in de meest welvarende naties van de wereld een groeiend aantal mensen is dat zich geen huis kan veroorloven of voortdurend aan het werk is, maar nog maar net genoeg geld verdient om hun basisbehoeften te kunnen betalen, er dan iets mis moe zijn gegaan.

We hebben juist de idealen verraden die van ons vrije democratieën hebben gemaakt, die ons tot welvarende naties hebben gemaakt, omdat we een kleine elite die idealen hebben laten ondermijnen met financiële instrumenten die zij hebben gemaakt en die wij hen hebben laten maken in onze naïviteit. Wij moeten dus verstandiger worden en kijken hoe de economie functioneert, hoe het geldstelsel functioneert. Wij moeten gewoon de privileges van de elite afpakken die zij voor zichzelf hebben geschapen of omdat wij hen regeringen en de media hebben laten manipuleren, zodat zij die bevoorrechte posities konden krijgen. Een bevoorrechte elite past niet in een democratische samenleving en zeker niet in een Gouden Eeuw waarin het concept van dienaar-leiderschap de enige vorm is die werkt.