Een les leren door een moeilijke fysieke toestand

Vraag: Als wij in ons leven lijden aan een toestand die niet terminaal is, maar desondanks erg veel invloed op ons leven uitoefent in de betekenis dat we eigenlijk alleen maar bestaan in plaats van leven. Er bestaan geen of bijna geen mogelijkheden of geneesmiddelen om te genezen en op die manier zouden we nog twintig tot dertig jaar kunnen leven. Is het in dat geval legitiem om een einde aan je leven te maken? Denken de meesters dat wij dit tot het bittere eind moeten volhouden?

Antwoord van Geascendeerde Meester Moeder Maria, 2019 – Washington D.C. (VS):

Als je voldoende bewustzijn hebt en coherent genoeg bent om zo’n vraag te stellen, dan ben je ook voldoende bewust en coherent om positief gebruik te maken van de ervaring om te proberen bepaalde toestanden in je bewustzijn, gescheiden zelven, te overwinnen die te maken hebben met die toestand. We zouden kunnen zeggen dat als je in principe bewust genoeg bent om erover na te denken of jij je leven wilt beëindigen, dan ben jij je er ook voldoende van bewust of je alles hebt geleerd en overwonnen en opgelost wat je in potentie uit deze ervaring zou kunnen halen.

Daarom zou ik je dringend aan willen raden om je in te spannen om echt alles te leren wat je kunt leren en alles op te lossen wat je maar kunt oplossen. Er zijn natuurlijk mensen in zo’n staat dat zij die beslissing niet kunnen nemen, zij zouden niet eens kunnen beslissen om hun leven te beëindigen en dat is veel ingewikkelder, omdat er geen algemeen antwoord op is, omdat dit iets persoonlijks is en als er iemand kwam met enig Christusonderscheid dan zou dit gemakkelijk kunnen worden opgelost, maar in sommige gevallen moet de familie die beslissing nemen en dat moet op hun bewustzijnsniveau gebeuren.

Er zijn gevallen van mensen die in coma lagen, die het niveau van het Boeddhabewustzijn hadden bereikt en zo het spirituele evenwicht bewaarden door fysiek geïncarneerd te zijn. Als de familie toen had besloten om een einde te maken aan het leven van die persoon, dan zou dit schade aan de planeet en die persoon hebben toegebracht. Maar er zijn ook andere momenten waarop de ziel slechts gevangenzit in het lichaam en nodeloos lijdt, je alleen maar wordt tegengehouden en dat het beter zou zijn als de ziel verder ging naar andere hogere rijken en andere ervaringen. Als de familie zich daar op kon afstemmen, dan zou dat de ziel helpen vooruit te gaan.

Wij hebben al besproken of je jezelf het leven moet benemen of in sommige gevallen een behandeling stoppen die alleen het lichaam langer in stand houdt dan het natuurlijke verloop van de ziekte zou zijn. Dus daar ga ik nu niet op in.