Voel welke invocatie jou aanspreekt

Vraag: Hoe moet ik kiezen uit al die invocaties en rozenkransen zonder dat ik er door overweldigd wordt en naar de uitersten overhel en ook nog mijn energieveld te beschermen? Verandert die behoefte naarmate je op het pad groeit?

Antwoord van Geascendeerde Meester Moeder Maria, 2018 – Albuquerque (USA):

Mijn geliefde, we zijn ons er heel goed van bewust dat wij jullie heel veel leringen, invocaties en decreten hebben gegeven waardoor het heel moeilijk kan zijn om te kiezen. We zijn ons er ook van bewust dat de meesten van jullie zijn opgegroeid in een omgeving waar niemand zich bewust was van het spirituele pad en jullie al je hele leven naar een spiritueel pad hebben verlangd. Dan vind je opeens een spiritueel pad en dan het je het gevoel van had ik dit maar eerder ontdekt. Je hebt het gevoel dat je achter loopt en in sommige gevallen loopt je Goddelijke plan misschien ook wat achter. Maar het kan ook zijn dat jij eenvoudig het contrast voelt tussen geen pad en wel een pad hebben en de mogelijkheid ziet om te groeien en dat je dan zo snel mogelijk wilt groeien. Velen van jullie hebben het gevoel gekregen toen je het pad opging, en wist waar het pad over ging, dat je heel erg ijverig moest zijn en dat je zo snel mogelijk vooruitgang wilde boeken. Het gevolg was dat je bijna obsessief-dwangmatig de leringen bestudeerde en decreten en invocaties opzei.

De waarheid is dat velen van jullie zo’n periode moesten meemaken, omdat je voor een uitdaging staat dat wanneer je op een planeet zoals de aarde bent; omdat het massabewustzijn heel erg aan iedereen trekt. Als je het spirituele pad vindt, dan heb je in principe twee opties. Je ziet mensen die het spirituele pad of spirituele leringen beschouwen als een vorm van amusement – het is opwindend, het is interessant – het is wat je een soort mueslireep van spiritualiteit kunt noemen. Voor die mensen voelt het een beetje vermoeiend om naar een conferentie te gaan of een boek te lezen, ze nemen dus een mueslireep en eten die. Daar krijgen ze een energiestoot van, maar het verandert hun leven niet echt als zij een mueslireep hebben gegeten. Maar velen van jullie hebben het heel anders aangepakt. Jullie hebben je er echt op toegelegd, omdat het belangrijkste element van je leven wordt: spiritueel groeien. Op dat niveau is het in het begin de grootste uitdaging om je aan dat massabewustzijn te onttrekken.

Afhankelijk van waar je bent opgegroeid, afhankelijk van je psychologische problemen in vorige levens, kan het voor een aantal van jullie nogal wat inspanning vergen, voor jullie je echt hieraan hebben onttrokken en een opwaarts momentum gecreëerd, zodat het massabewustzijn en de duistere krachten je niet weer naar beneden kunnen trekken. Met andere woorden, er zijn mensen die nog niet zover zijn, maar de meesten van jullie hebben deze jojo-spiritualiteit vermeden, zoals wij het noemen, omdat je een poging doet om te stijgen en dan word je weer naar beneden getrokken en opnieuw een poging doen. Veel van jullie hebben besloten dat je dat niet wilt. Je wilt aan de slag om een poging te doen om je op het opwaartse pad te trekken en niet ervan af te glijden. Als je die poging hebt gedaan en daarna weer naar beneden bent gegleden, hoef jij hier geen slecht gevoel over te hebben; je besluit gewoon dat je jezelf weer omhoogtrekt. Ik wil maar zeggen dat je de hulpmiddelen juist zo ijverig gebruikte omdat jij je daaraan wilde onttrekken en het momentum creëren waardoor jij je staande kon houden op het pad; in het algemeen laten we de mensen op het pad reageren zoals past bij hun individuele bewustzijnsstaat.

Er kan een moment op je pad komen waarop je begint te beseffen dat je niet meer zoveel rozenkransen en decreten hoeft op te zeggen. Dan moet jij jezelf toestaan om te ontspannen en een stapje achteruit te doen. Er kan natuurlijk ook een moment komen waarop je aan je geboortetrauma’s gaat werken en alle andere gescheiden zelven die je hebt gevormd na het oerzelf en dan kun je terugkijkend tot het besef komen dat de reden dat je zo obsessief-dwangmatig was, was omdat je een bepaald gescheiden zelf had dat je daartoe dwong. Je kunt dat zelf dan opruimen en een evenwichtiger aanpak krijgen. Ik wil hiermee zeggen dat jij, als je nog maar net op het pad bent, er nog niet aan toe bent om die diepere zelven aan te pakken. Daarom moet je eenvoudig door het proces heengaan en zelfs wanneer je invocaties opzegt vanuit dat obsessief-dwangmatige zelf, heb je er nog profijt van. Het verhoogt nog steeds je bewustzijn en transmuteert energie en daarom verminder je de aantrekkingskracht van de duistere krachten en het collectieve bewustzijn op jou.

Hoe kies je dus iets uit? Als je deze vraag stelt, ben je al klaar om uit die obsessief dwangmatige fase (als je daarin zat) te stappen en het evenwichtiger aan te pakken. Gebruik gewoon je intuïtie, voel welke invocatie je aanspreekt. Bekijk verschillende. Je zou het begin van een invocatie kunnen opzeggen of ze allemaal één keer doen – één per dag opzeggen en ze zo allemaal doen of in ieder geval beginnen ze allemaal op te zeggen vanaf het begin. Dan ontdek je dat er één bij is die je meer aanspreekt en die zeg je dan vaker op. Nogmaals, er zijn mensen die de behoefte voelden om het geconcentreerder te doen, maar je kunt ook de reactie krijgen dat je wel meer wilt doen, maar dat dit je in de praktijk niet lukt. Dan komen mensen in een fase waarin ze in twee richting worden getrokken en ik wil liever dat je die situatie vermijdt. Zie in dat je gewoon in een bepaalde situatie zit – je hebt bijvoorbeeld kinderen waar je voor moet zorgen – en dan doe je gewoon wat je wel kunt. Je hebt er vrede mee, omdat het beter is dan nies doen.

Er zijn ook mensen die het gevoel hebben dat zij maar beter kunnen stoppen en niets doen, als zij niet alles kunnen doen wat zij willen, maar dat is ook geen evenwichtige respons. In principe zou ik zeggen dat je moet doen wat goed voor jou voelt. Als je het gevoel hebt dat je heel ijverig en geconcentreerd bezig moet zijn met de decreten en rozenkransen, doe het dan, maar onthoud dat het niet eeuwig zo door zal gaan en dat er een moment zal komen waarop je een evenwichtiger aanpak vindt. Aan de andere kant, als je in een situatie bent waarin je niet al te veel tijd hebt voor invocaties en decreten, heb daar dan vrede mee, omarm het. Doe je best en dan zul je ontdekken dat je door de tijd heen wel groeit. Natuurlijk kun je een paar boeken lezen die wij hebben gegeven die over psychologische problemen gaan waaraan je moet werken. Dan kijk je bij de invocaties en zoekt één uit die dat aanpakt, of in ieder geval één daar dichtbij komt. De meesten van jullie zullen in ieder geval wel één of meer invocaties kunnen vinden die jouw problemen aanpakken.

Een ander probleem waar wij het in deze context over kunnen hebben, is het opzeggen van rozenkransen en invocaties voor de wereld. Enkelen van jullie zaten bij een vorige dispensatie waarbij er heel veel invocaties werden opgezegd voor de omstandigheden op de wereld, maar nu moet je een beetje gevoelig zijn voor jouw eigen situatie. Vroeger was het collectieve bewustzijn zwaarder. Er was behoefte aan zoveel mogelijk mensen die deze decreten opzeiden om het collectieve bewustzijn lichter te maken. Het gevolg was dat er mensen waren die zich zo concentreerden op het redden van de wereld dat zij vergaten zichzelf te redden. Met andere woorden, het opzeggen van decreten kan een excuus zijn om niet naar je eigen psychologische problemen te kijken en degenen die openstaan voor deze leringen zitten op het niveau waarop je duidelijk kunt zien dat het belangrijkste is dat je aan je eigen psychologische problemen werkt. Dit betekent niet dat het niet belangrijk is om invocaties te doen voor de wereld, maar niet zo dat het een excuus wordt om niet aan je eigen psyche te werken. Jullie hebben allemaal het potentieel om je hiervan bewust te zijn. Zij konden dit twintig, dertig jaar geleden nog niet, dus niemand wordt iets kwalijk genomen. We zien gewoon in dat er verschillende fase op de wereld zijn en dat mensen in verschillende fases zitten. De decreten die in diverse eerdere dispensaties werden gegeven, hadden enorme impact op de wereld en er bestaat geen twijfel over dat die mensen de wereld een grote dienst hebben bewezen. Ik zeg alleen dat het tegenwoordig, vooral op jullie bewustzijnsniveau, belangrijker is om aan je eigen bewustzijnsniveau te werken. Als je prioriteiten moet stellen, besteed dan meer tijd daaraan in plaats van je gedwongen te voelen om invocaties voor de wereld op te zeggen, doe dat als je er tijd voor hebt. Nogmaals, je hoeft niet obsessief-dwangmatig om te gaan met het opzeggen van decreten voor de wereld. Ik zou zeggen dat als je die dwang voelt, dit heel waarschijnlijk een soort excuus wordt om niet naar je eigen psychische problemen te kijken.