Het spirituele standpunt ten aanzien van kinderen die laat spreken

Vraag: Ik kom uit Rusland, mijn zoon is twee jaar en acht maanden oud en hij spreekt erg laat. De dokters zeggen dat dit een algemene tendens is en het aantal kinderen dat dit heeft, is groeiend. Wat is de oorzaak van dit fenomeen?

Antwoord van Geascendeerde Meester Moeder Maria, 2019 – Oekraïne:

Zoals bij elk fenomeen kan dit voor ieder kind anders zijn, maar er zijn twee tendensen. De ene is dat er kinderen incarneren die in vorige levens ernstig gewond zijn geraakt, vaak omdat ze zijn blootgesteld aan oorlog of andere situaties. Dit kan ervoor zorgen dat een kind aarzelt om te spreken en zich te uiten omdat hij wordt overmand door de emoties die hij voelt omdat hij nu opnieuw fysiek leeft. Hij ervaart dit als een bedreiging, omdat hij niet weet wat er kan gebeuren. “Kan ik net zo erg gewond raken als in mijn vorig leven?”, zou het kind zeggen als hij dat kon verwoorden.

Nu zijn er ook kinderen opgegroeid in een samenleving zoals de Sovjet-Unie, waar je niet vrij was om te spreken. Zij waren niet vrij om te zeggen wat ze wilden. Een aantal kinderen zijn gereïncarneerd omdat zij in hun laatste leven in de Sovjet-Unie werden vervolgd, misschien wel geëxecuteerd, omdat ze iets hadden gezegd. Daardoor kunnen ze heel erg aarzelen om te spreken in dit leven. Dit zijn kinderen die aan de ene kant zijn getraumatiseerd in een vorig leven.

Maar je hebt ook kinderen die meer ontwikkelde zielen zijn en die zich meer op hun innerlijk richten. Ze zijn niet zo extravert als ‘normale’ kinderen, omdat zij spiritueel volwassener zijn en zich meer richten op hun innerlijke leven. Wanneer die kinderen opnieuw incarneren voelen ze het contrast tussen hun innerlijke spirituele leven en hun situatie op de wereld, omdat de energie in het fysieke octaaf zo compact is dat zij hun innerlijke afstemming en bewustheid zolang ze kunnen willen handhaven. Daarom zullen zij vaak introverter zijn, minder communicatief. Er zijn zelfs kinderen die in deze categorie vallen, al zijn het niet veel, die de diagnose autisme hebben gekregen, omdat ze zich totaal afsluiten van het fysieke octaaf, vanwege het verschil in energie. Voor die kinderen hoef je eigenlijk niets te doen, omdat zij dit geleidelijk zullen ontgroeien naarmate ze ouder worden en zich realiseren dat zij aan hun Goddelijke plan moeten beginnen, en dat was per slot van rekening de reden dat zij zijn geïncarneerd.

Hoe weet je of jouw kind in die ene categorie valt of in de andere? Je kunt er intuïtief achter komen, als je een geode intuïtie hebt, maar anders moet je het natuurlijk doen met wat je tot je beschikking hebt, wat je in jouw leven in de praktijk kunt doen om het kind te helpen. Maar probeer het kind niet tot iets te dwingen, want of het kind nu getraumatiseerd is of meer ontwikkeld, dat doet het kind geen goed. Je kunt proberen om het kind te steunen, maar heb geduld, geef het kind de tijd om te groeien tot het toe is aan spreken. Met andere woorden, beschouw je kind niet als een kind dat een gebrek heeft als hij niet op de gewone tijd begint te spreken. En in de eerste plaats beschouw jezelf niet als een ouder die tekortschiet, omdat je een kind hebt dat niet spreekt. Het is helemaal niet goed als je een van die geavanceerde kinderen op de wereld hebt gezet en dat jij dan daardoor het gevoel krijgt dat jij niet geschikt bent als ouder. Het tegenovergestelde is in werkelijkheid het geval.