De ethische dilemma’s in de geneeskunde in de 21e eeuw

Vraag: Zouden de meesters iets willen zeggen over het Bevel om Niet te Reanimeren (DNR: Do Not Resuscitate), dat ook bekend staat als een living will document of Advanced Medical Directive dat ziekenhuizen eisen. Wat zijn de spirituele uitkomsten als je van te voren vraagt of het medisch personeel de stekker eruit wil trekken bij patiënten die in een vegetatieve staat verkeren?

Antwoord van Geascendeerde Meester Moeder Maria, 2018 – Estland:

Welnu, de ziekenhuizen doen dit in zekere zin om rechtszaken te vermijden en zichzelf te beschermen, maar zij doen het ook om praktische redenen, zoals de kosten beperken, zodat ze niet gedwongen worden om patiënten in leven te houden.

Vanuit spiritueel perspectief is het eigenlijk gewoon één stap verder in de evolutie van de samenleving om van de mensen te eisen dat ze bewuster omgaan met de verschillende mogelijkheden die er kunnen voorkomen. Het is gedeeltelijk een consequentie van het feit dat de medische techniek er zo op is vooruitgegaan dat het mogelijk is om een lichaam langer in leven te houden dan wat je de natuurlijke levensduur zou kunnen noemen, als er tenminste zoiets bestaat als een natuurlijke levensduur.

Er zijn inderdaad gevallen waarin de ziel zich uit het lichaam teruggetrokken heeft, omdat de ziel wist dat het tijd was om verder te gaan maar dat dokters medische technieken hebben gebruikt om het lichaam kunstmatig in leven te houden. Als je het lichaam kunstmatig in leven houdt, is het heel moeilijk voor de ziel om het lichaam helemaal los te laten. Dit kan voor sommige mensen betekenen dat zij niet naar het licht kunnen, zij kunnen niet hun normale cycli afmaken. In extreme gevangen worden het dwalende zielen omdat hun lichaam kunstmatig in stand is gehouden.

Nu kun je natuurlijk niets over dit onderwerp zeggen dat op alle mensen van toepassing is. Er zijn natuurlijk mensen die jarenlang in coma zijn geweest en daaruit zijn ontwaakt. Er zijn mensen geweest die een bepaald niveau van spirituele ontwikkeling bereiken, die ondanks dat zij in coma waren, het spirituele evenwicht voor de aarde konden handhaven omdat een fysiek lichaam in coma hen een ankerpunt in het fysieke octaaf gaf.

Zoals bij veel vragen die de samenleving opwerpt, is het niet mogelijk om een zwart-wit antwoord te geven en te zeggen dat het nu eenmaal zo is. Het hoort bij het verhogen van het bewustzijn dat de mensen beginnen om te gaan met deze ingewikkelder ethische en morele vraagstukken die vorige generaties niet hoefden te doen, omdat de techniek er nog niet was. De enige uitkomst kan uiteindelijk zijn dat de mensen hun intuïtie, hun afstemming, hun Christusonderscheid, vergroten, zodat ze een beslissing kunnen nemen.

Dit geldt voor de families die misschien moeten beslissen voor iemand die in coma is, maar natuurlijk ook voor de mensen die worden gevraagd om een formulier te tekenen voordat zij tot een ziekenhuis worden toegelaten. Zij moeten een beetje afgestemd zijn en zich afstemmen.

Ik ben mij er heel erg van bewust dat veel mensen die nu gedwongen worden om zo’n formulier te tekenen, niet die afstemming hebben. Niettemin moet je ergens beginnen om een nieuw spoor door het collectieve bewustzijn te trekken dat ervoor kan zorgen dat de mensen hierover beginnen te discussiëren en geleidelijk aan hun bewustzijn verhogen, zodat de mensen hier goed over kunnen nadenken voor ze daarvoor komen te staan of daar liggen voordat ze in het ziekenhuis toegelaten worden, zodat ze in ieder geval weten hoe ze hiermee om moeten gaan of in ieder geval de tijd hebben om te beslissen wat zij persoonlijk willen.