Waarom mensen de kracht van hun geest negeren

door Kim Michaels

In diverse culturen en in verschillende tijden zijn er verschillende benaderingen van mentale en fysieke genezing ontwikkeld en gebruikt. Maar welke methode om te genezen er ook werd gebruikt, één feit blijft overeind:

Sommige mensen genezen en andere niet.

Dit boek is voor de mensen die erover willen nadenken wat het verschil is tussen de mensen die genezen en welke niet. Het doel van dit boek is om mensen zelfvertrouwen te geven, zodat zij in de categorie kunnen komen van degenen die worden genezen. Het boek richt zich op twee categorieën mensen:

• De mensen die hun geest al hebben opengesteld voor nieuwe standpunten over genezing en degenen die zich realiseren dat je verder moet kijken dan traditionele (en niet traditionele) methoden van genezing.
• Degenen die een specifieke fysieke of mentale manier van genezing hebben gebruikt en niet zijn genezen – en zich daarom realiseren dat zij, als ze willen genezen, verder moeten kijken dan de grenzen van hun huidige aanpak van genezing.

Laat het helder zijn dat dit boek is voor mensen die zich een tijdloze waarheid hebben gerealiseerd – of zich willen realiseren – namelijk dat je waarschijnlijk geen andere resultaten boekt als je steeds hetzelfde blijft doen. Als je niet bent genezen door een bepaalde benadering van die genezing, kun je dezelfde aanpak behouden – en op een wonder hopen – of je kunt een breder standpunt innemen, een andere benadering hebben. Om die aanpak te vinden, moet je de vraag stellen of de weg naar genezing misschien te vinden is als je buiten het kader kijkt van je huidige kijk op genezing en je wereldbeeld.

Nogmaals, wat is het verschil tussen de mensen die genezen en de mensen die niet genezen? Zou het kunnen dat de mensen die genezen, het meest bereid zijn om verder te kijken dan de grenzen van hun mentale kaders? Zij zijn in feite bereid om te doen wat nodig is om te genezen. In tegenstelling tot degenen die niet genezen en die zeggen dat zij, hoewel hun huidige aanpak niet het gewenste resultaat heeft opgeleverd, niet verder willen kijken. Dus in principe proberen zij het universum aan te passen aan hun mentale beeld in plaats van hun wereldbeeld te vergroten en die op één lijn te brengen met de waarheid over hoe het universum werkt.

Een voorbeeld van hoe een specifieke genezingsmethode een mentaal kader kan vormen, is de moderne westerse medische wetenschap die genezing aanpakt alsof het menselijk lichaam een biologische machine is die volgens mechanische wetten functioneert die nooit veranderen. Als die aanpak inderdaad juist was, dan zouden alle mensen met dezelfde symptomen moeten genezen als ze dezelfde behandeling krijgen. Als iemand tien auto’s heeft die allemaal slechte bougies hebben en je de bougies vervangt, zullen alle auto’s weer werken. Maar als je tien mensen met identieke symptomen hebt en hen met hetzelfde medicijn behandelt, dan is het waarschijnlijk dat er een aantal zullen genezen en anderen niet.

Dit leidt tot een onontkoombare conclusie: Menselijke wezens zijn geen machines! Er zit een variabele in menselijke wezens – een X-factor – die je niet echt bij mechanische apparaten ziet. Zolang je die variabele niet begrijpt of herkent, zullen er enkelen worden genezen en enkelen niet. Dit boek zal die X-factor onderzoeken, voor de mensen die in de categorie willen komen van mensen die genezen zijn.

De moderne medische wetenschap houdt vol dat haar mechanistische aanpak superieur is aan alle eerdere genezingsmethoden. En hoewel dit boek de mechanistische aanpak zal onderzoeken, probeert dit boek geen afbreuk doen aan de verworvenheden van de wetenschap die de mensheid echt uit de donkere middeleeuwen hebben gehaald. In feite zal dit boek de bevindingen van de wetenschap naar een logische filosofische conclusie leiden en daardoor het oorspronkelijke doel van de eerste wetenschappelijke pioniers in ere herstellen: ware objectiviteit die boven de menselijke geest staat.

Dit boek zal dit doen door een hoger inzicht in de geest aan te bieden en de rol hiervan in alle aspecten van het leven. Door op deze manier naar genezing te kijken, wordt het duidelijk dat je de X-factor – die bepaald wie er geneest en wie niet – inderdaad in de geest kunt vinden. Het wordt duidelijk dat gezondheid niet de afwezigheid van ziekte is, maar een bewustzijnsstaat die heelheid heet.

Een andere aanpak van genezing
De bedoeling van deel één is om te onderzoeken waar je een nieuwe benadering van genezing moet zoeken, inclusief waarom en hoe je uit je mentale kader moet stappen dat is gevormd door de mechanistische manier van helen die in de westerse wereld wordt gebruikt. Dus moeten we beginnen te onderzoeken waarom en hoe het huidige wetenschappelijke paradigma is ontstaan.

Zoals in de introductie werd gezegd, kun je de ontegenzeglijke technologische vooruitgang op bijna ieder terrein van het leven aan de moderne wetenschap toeschrijven. Die vooruitgang is een product van het feit dat de wetenschap het inzicht van de mensheid in veel facetten van de wereld en hoe die functioneert, heeft vergroot. Als je naar de geschiedenis kijkt, dan zie je in feite dat het fundament voor elke vorm van vooruitgang is dat de mensen vragen stellen die verder gaan dan hun bestaande paradigma’s, inclusief het heersende wereldbeeld van hun samenleving.

Als je naar de historische feiten kijkt, dan wordt het duidelijk dat de wetenschap is opgekomen in een tijd waarin het denken van de mensen zeer werd beperkt door een specifiek wereldbeeld. Dit wereldbeeld berustte op een specifieke religie, die – net zoals veel religies – een aantal doctrines had die men als onfeilbaar beschouwde – en daardoor boven alle twijfel verheven. Voor de mensen in de middeleeuwen, die het wereldbeeld van hun tijd accepteerden, vormden hun religieuze doctrines een nauw en gesloten mentaal kader dat hun bereidheid en vermogen om vragen te stellen, beperkte. Dit verklaart waarom de donkere middeleeuwen eeuwenlang hebben geduurd en waarom het tempo van de vooruitgang in het denken en innovaties, zo hartverscheurend langzaam ging vergeleken met zowel vorige beschavingen als de huidige beschaving.

Maar een bredere kijk op de geschiedenis leert dat dit geen uniek voorbeeld was, hoewel de donkere middeleeuwen een zeer duidelijk voorbeeld is van hoe een rigide mentaal kader de vooruitgang kan vertragen. In feite duikt er al snel een patroon op. De meeste beschavingen die je in de geschiedenis ziet, zijn begonnen als een periode van snelle groei. Die groei werd in sommige gevallen veroorzaakt door bruut militair geweld, maar in veel gevallen komt het in ieder geval gedeeltelijk doordat men ruimer ging denken en door innovaties, die werden veroorzaakt door de bereidheid om verder te kijken dan oude paradigma’s en naar nieuwe ideeën te reiken. In veel gevallen werd die uitbreiding op den duur gevolgd door een periode van stagnatie, en dit werd veroorzaakt door het feit dat de mensen rigide werden en niet bereid waren om hun paradigma’s, overtuigingen en wereldbeeld te onderzoeken. Als die rigiditeit bleef bestaan, dan ging de beschaving in verval en dit leidde dan tot óf de instorting ervan (van binnenuit, door verovering door een vijand van buitenaf, of beide) óf een transitie naar een nieuwe periode van uitbreiding, die berustte op een hernieuwde openheid voor innovaties.

Het is wel duidelijk dat de wetenschap de katalysator was om de westerse beschaving uit de stagnatie en het verval van de middeleeuwen te halen en in de renaissance, de industriële revolutie en het moderne tijdperk te brengen. Maar wanneer je naar de geschiedenis kijkt, moet een specifieke interpretatie van waarom en hoe dit is gebeurd, beginnen te onderzoeken, namelijk dat de vooruitgang werd veroorzaakt door de materialistische aanpak.

Het is een historisch feit dat in principe alle vroege wetenschappers – en zelf veel van latere wetenschappelijke reuzen – gelovige mensen waren. Ze waren niet religieus op een orthodoxe en rigide manier, maar stonden open om verder te kijken dan de religieuze doctrines uit hun tijd – in sommige gevallen waren ze hun tijd ver vooruit. Veel van die wetenschappers zagen geen inherent conflict tussen wetenschap en spiritualiteit, zij zagen die eerder als twee zijden van dezelfde medaille, als twee manieren om de fundamentele levensvragen te beantwoorden. Waarom werd de wetenschap – in de negentiende eeuw – in toenemende mate materialistisch, en stelde ze zichzelf op tegenover alle religies en spiritualiteit, en beweerde zelfs dat de allergrootste triomf van de wetenschap de – zogenaamd dreigende – vernietiging van alle religieuze bijgeloof zou zijn?

De basale dynamiek van beschaving begrijpen
Je moet twee manieren van denken overwegen. Als eerste moet je de bewering onderzoeken die veel materialisten hebben: dat religie de voornaamste oorzaak is van menselijke conflicten en de voornaamste factor die het menselijke denken beperkt. Die bewering lijkt eenvoudig niet overeen te komen met een betere blik op de geschiedenis. Een paar historici willen beweren dat het verval van het Romeinse Rijk of de Griekse beschaving werd veroorzaakt door hun religie – in plaats van te wijzen op de innerlijke stagnatie die leidde tot kwetsbaarheid voor een vijand van buitenaf. En in de laatste eeuw heeft de wereld talloze naties gezien die hun regeringsvorm op een specifieke politieke filosofie stoelden die beslist antireligieus was. Maar die filosofie werd wel gebruikt om een heel eng mentaal kader te vormen dat innovaties beperkte door de doodstraf te zetten op twijfel aan de partijlijn. De meeste van die landen hebben nu hun rigide aanhang aan de marxistische of communistische ideologie opgegeven en samenlevingen gevormd die meer openstaan voor nieuwe ideeën. Als zij dat niet hadden gedaan, dan zouden ze het economisch niet overleefd hebben.

Zodoende wordt er één ding duidelijk, namelijk dat niet alleen religieuze ideeën gebruikt kunnen worden om een gesloten mentaal kader te vormen die de vooruitgang van een beschaving beperkt. Politieke ideeën kunnen net zo goed het denken beperken, en dit leidt ertoe dat jij je afvraagt waarom de wetenschap dan anders zou zijn. Is het mogelijk dat de wetenschap – na de opkomst van het materialisme – ook een factor is geworden die een rigide mentaal kader heeft gevormd dat de vooruitgang op bepaalde terreinen beperkt? Als dat zo is, waarom is dit dan gebeurd?

Dit leidt tot een tweede manier van denken. Zoals gezegd waren de eerste wetenschappers geen materialisten, dus is het niet waarschijnlijk dat pure wetenschappers verantwoordelijk waren voor de opkomst van het materialisme. Wie waren dan de mensen die achter de opkomst van het wetenschappelijk materialisme zaten en dat dit de positie kreeg waarop dit het denken van een groot percentage van de mensen van tegenwoordig bepaalt?

Een betere blik op de geschiedenis zal een bepaald patroon onthullen, namelijk dat er twee krachten in de menselijke samenleving aan het werk zijn. De ene kracht probeert de mensen oprecht vooruit te helpen door nieuwe ideeën te geven en door het respect voor mensenrechten te vergroten. De andere kracht werkt echter de andere kant op door de macht, welvaart en privileges in handen van een kleine elite te concentreren. De eerste kracht probeert de mensen te bevrijden, terwijl de tweede kracht bezig is om de bevolking tot slaaf van een kleine elite te maken. Je zou kunnen spreken van een creatieve elite en een dominante elite of machtselite.

Wanneer je de verborgen invloed van diverse machtselite groepen begint te begrijpen, dan wordt het duidelijk dat deze factor voor de meeste mensen de ontbrekende schakel is om de geschiedenis te begrijpen. Waarom maakt een beschaving een snelle uitbreiding door van nieuwe ideeën? Omdat de creatieve elite erin geslaagd is om een uitgebreider wereldbeeld naar buiten te brengen door oude paradigma’s te onderzoeken. Dit gooit de oude, rigide structuur omver en geeft vaak meer fysieke vrijheid en vrijheid in het denken voor de bevolking. Waarom komt een samenleving in een periode van stagnatie en verval? Omdat een machtselite dan de nieuwe ideeën begint te gebruiken om macht en privileges te concentreren, wat betekent dat dezelfde ideeën worden gebruikt om de vrijheid van de bevolking in te perken.

Aan dit scenario moet je toevoegen dat er meestal een gevestigde machtselite is waarvan de leden proberen aan het oude paradigma vast te houden en te voorkomen dat er nieuwe ideeën geboren worden. Dit zie je duidelijk in het middeleeuwse Europa, waarin de katholieke kerk, de adel en de koningen probeerden te voorkomen dat de doctrines van de kerk werden onderzocht in een poging om hun ijzeren greep op macht en privileges te behouden.

Toen nieuwe ideeën niet meer konden worden tegengehouden, bracht de renaissance een vlaag van innovaties en vrijheid van denken mee die leidde tot het opkomen van democratieën. De gevestigde machtselite verloor veel van haar macht, maar er begon een nieuwe machtselite op te komen. Die nieuwe elite heeft geprobeerd om de democratie en economische vrijheid gebruiken om de welvaart en privileges in handen van een kleien groep mensen te concentreren, terwijl de gewone bevolking – door belasting en inflatie – de werkbijen zijn die het exces betalen – zoals je bij de laatste financiële crisis hebt gezien.

Dit leidt tot een nieuw inzicht in de basale dynamiek die de evolutie van een beschaving vorm geeft. Er is een gevestigde machtselite, die de macht probeert te houden, en een opkomende machtselite, die probeert de oude orde omver te werpen, zodat zij de privileges van de gevestigde elite kunnen overnemen. Hier moet nog aan toegevoegd worden dat de opkomende machtselite vaak alle beschikbare middelen zal gebruiken om de gevestigde elite omver te werpen. De machtselite in opkomst zal vaak beweren dat ze aan de vrijheid van de mensen werkt en het zal vaak lijken alsof zij opkomen voor nieuwe ideeën die oude ideeën aanvallen. Maar dit betekent niet dat de leden van de opkomende elite deel uitmaken van de creatieve elite. De opkomende elite wordt gedreven door zuiver egoïstische motieven en zij zullen vaak de leden van de creatieve elite gebruiken om de oude orde omver te werpen. Als de creatieve mensen zich hier niet bewust van zijn, worden ze vaak onbewust pionnen in het verborgen politieke spel.

Begrijpen hoe ideeën worden gebruikt om de bevolking in de macht te hebben
Als je echte wilt begrijpen waarom en hoe het materialisme kon opkomen, moet je nadenken over hoe diverse machtselitegroepen ideeën gebruiken om aan de macht te komen en die te behouden. De geschiedenis laat diverse voorbeelden zien van samenlevingen waarin een kleine elite de macht heeft gegrepen met bruut fysiek geweld en geweld gebruikte om de mensen te onderdrukken en in hun macht te houden. Maar in veel gevallen was die macht door middel van geweld een kort leven beschoren, gedeeltelijk omdat de mensen zich er duidelijk van bewust waren dat zij werden onderdrukt en gecontroleerd – wat hen de motivatie gaf om die machtselite omver te werpen.

De geschiedenis toont meerdere voorbeelden van elitaire samenlevingen waarin een kleine elite heel lang haar macht kon handhaven, het middeleeuwse Europa is een voor de hand liggend voorbeeld. Maar in die gevallen had de machtselite de mensen niet alleen onder de duim door middel van bruut geweld, maar gebruikte ze een combinatie van fysieke kracht en de kracht van ideeën. Hoewel het verbond van de katholieke kerk, de koningen en de adel, uit fysieke kracht bestond, is het duidelijk dat zij daarin niet zouden zijn geslaagd zonder de kracht van ideeën, namelijk het geloof van de mensen in de katholieke doctrines. Het is altijd efficiënter om de mensen door middel van ideeën in de macht te hebben, vooral als dat zo gedaan wordt dat de mensen niet eens beseffen dat zij worden overheerst.

Het wordt dan duidelijk dat ideeën een essentieel hulpmiddel zijn voor een machtselite. Om de best mogelijke positie veilig te stellen, moet een machtselite een idee nemen dat de mensen aanspreekt – misschien wel door hen aan te bieden om hen van een gevestigde machtselite of oude dogma’s te bevrijden – en die daarna in een geloofssysteem en wereldbeeld te veranderen die de elite in een bevoorrechte positie plaatst. Het geloofssysteem moet de bevolking ook de positie van de elite laten accepteren, ofwel omdat de mensen niet zien wat er aan de hand is, of omdat ze geloven dat die onvermijdelijk is of beter voor hen. Als ze zichzelf eenmaal hebben gevestigd, moet de elite haar geloofssysteem tegen alle dreigingen beschermen, waaronder nieuwe ideeën die vooruitgang zouden kunnen brengen door de status-quo omver te werpen.

Het wordt nu duidelijk dat de geschiedenis meerdere voorbeelden kent van een opkomende elite die nieuwe ideeën heeft gebruikt om de mensen te laten accepteren dat de gevestigde elite verwijderd moet worden. De opkomende elite beweert dat ze aan de vrijheid van de mensen werkt, maar zodra de leden van de oude elite werden onttroond, plaatste de nieuwe elite zichzelf in een bevoorrechte positie – en in sommige gevallen hadden de mensen daarna minder vrijheid dan daarvoor. Duidelijke voorbeelden zijn de Bolsjewistische revolutie in Rusland en de opkomst van de macht van Hitler in Duitsland.

Het is nu duidelijk dat er inderdaad een kracht is die de mensen probeert te bevrijden door ideeën naar buiten te brengen die dichter bij de waarheid zitten dan het oude wereldbeeld. Maar de pogingen van die creatieve elite worden vaak ondermijnd of zelfs misbruikt door diverse machtselitegroepen die zich bezighouden met een voortdurende machtsstrijd. Zonder die onderliggende machtsstrijd te zien, kun je eenvoudig niet hopen dat je de geschiedenis begrijpt. Je kunt zeker niet begrijpen waarom de vrijheid zo vaak wordt afgenomen.

Hoe religie is gebruikt om de mensen in de macht te krijgen
Het wordt nu duidelijk dat diverse machtselitegroepen religie hebben gebruikt als een heel effectief midden om de mensen in de macht te krijgen. Er is al gezegd dat Europa in de donkere middeleeuwen bleef omdat een machtselite – die bestond uit koningen, de adel en de hiërarchie in de kerk – religieuze doctrines gebruikte om de mensen te laten accepteren dat hun lot in het leven onvermijdelijk was, zelfs door God bepaald was. In feite was het vormen van de katholieke kerk een politieke zet van de Romeinse keizer Constantijn. Hij probeerde een nieuwe staatsreligie te vormen door een – uiteindelijk onsuccesvolle – poging om zijn eigen macht te behouden en te voorkomen dat zijn rijk uiteen zou vallen. Het Romeinse Rijk raakte uiteindelijk in verval, maar de nieuwe entiteit die hij had gemaakt – een religie om de mensen onder de duim te houden – overleefde het en bracht Europa in de donkere middeleeuwen.

Er moet echter ook worden opgemerkt dat religie ook het tegenovergestelde effect heeft gehad door nieuwe ideeën te leveren die de mensen hebben geholpen om hun geest van oude paradigma’s te bevrijden. Een nadere bestudering onthult een duidelijk contrast tussen de miltante geschiedenis van de christelijke religie en de eigenlijke leringen van Jezus.

Jezus verscheen in een elitaire samenleving, waarin de bevolking zwaar werd onderdrukt door het verbond tussen de joodse priesters, de Joodse koning en de Romeinse bezetters. Jezus predikte een boodschap die de gevestigde paradigma’s van zijn tijd aanviel, vooral de joodse religie en haar priesters. Het religieuze establishment zag Jezus duidelijk als een bedreiging, aangetoond door zijn herhaaldelijke conflicten met de Schriftgeleerden en farizeeërs en door zijn uiteindelijk berechting en executie.

Jezus was duidelijk een lid van de creatieve elite die de mensen kwam bevrijden. Helaas begrijpen moderne mensen dit niet zo goed, en dat komt voornamelijk door het feit dat diverse machtselitegroepen de officiële christelijke religie – en een verdraaiing van de oorspronkelijke leringen van Jezus – heeft gebruikt om de mensen te onderdrukken en in hum macht te krijgen. Het wordt nu duidelijk dat je over twee factoren moet nadenken om te kunnen begrijpen hoe religie kan worden gebruikt om de mensen in je macht te krijgen:

• De oorspronkelijke spirituele leer, gegeven door een creatieve leider die diende om de mensen te bevrijden. Dit gebeurde door een nieuwe spirituele leer naar buiten te brengen die beweerde dat zij de geest van de mensen wilde bevrijden uit het gesloten mentale kader van de gevestigde religie uit die tijd.
• De officiële of orthodoxe religie die enige tijd later opkomt, nadat de oorspronkelijke leider is overleden. Die religie heeft – op subtiele of openlijke manieren – de oorspronkelijke ideeën vervormd, zodat er een nieuw mentaal kader is gevormd. Dit mentale kader houdt de geest van de mensen in dezelfde beperkingen gevangen als de oude religie, maar simpelweg in een nieuwe vermomming. Daardoor is het opnieuw een politiek werktuig geworden, gebruikt door een machtselite om haar positie te vestigen en te handhaven.

Om dit beter te begrijpen, moet je eens nadenken over de elementen die van een religie een middel maken om de mensen te onderdrukken:

• Om mensen te kunnen onderdrukken, moeten ze in een God geloven, maar deze God moet een God zijn die ver weg is, buiten hen. Het belang hiervan is dat de mensen niet rechtstreeks toegang tot God kunnen krijgen. Zij hebben een tussenpersoon nodig tussen God en henzelf, namelijk de externe religie en haar hiërarchie – in de betekenis van de machtselite die de religie in handen heeft. Wanneer een machtselite zichzelf heeft gevestigd als de enige tussenpersoon tussen de mensen en God, hebben de leden van die elite bijna de absolute macht over de mensen.
• De externe God moet een oordelende God zijn die sommige mensen zal belonen met een prachtig hiernamaals in de hemel en die anderen bestraft met een onwenselijk leven hierna in de hel. Om met het eeuwige leven beloond te worden en eeuwige straf te vermijden, moet je voldoen aan bepaalde eisen. Die eisen worden door de hiërarchie van de externe kerk vastgesteld en toegediend. Met andere woorden, de enige manier om in de hemel – een rijk boven deze wereld – te komen, is de leiders van de religie op deze wereld te gehoorzamen.
• De beloning die je krijgt als je de religie op de wereld aanhangt, krijg je niet op deze wereld, maar na deze wereld. Het psychologische mechanisme is dat het de moeite waard is om een paar tegenslagen op deze wereld te verdragen om een langdurige beloning in de volgende wereld te ontvangen. Dit houdt ook in dat je een machtselite gehoorzaamt, zelfs dat je hen je vrijheid en rechten laat afnemen. Dus onderwerp je aan de machtselite hier op aarde om een beloning in de hemel te ontvangen. Wanneer mensen dit geloven, geven ze duidelijk de macht uit handen om hun eigen samenleving te leiden en zij onderwerpen zich maar al te graag aan de dominantie en macht van een machtselite.
• De externe God is een probleemoplosser en de mensen hebben een probleem. Een voorbeeld is het katholieke geloof dat alle mensen in zonde worden geboren en absolutie van hun zonden moeten ontvangen. Maar die absolutie wordt toegediend door de externe religie en maakt de verlossing van de mensen afhankelijk van hun gehoorzaamheid aan de leiders van die religie.

Zet dit nu eens tegenover de elementen die van een spirituele leer een werktuig maken om de mensen te bevrijden:

• Er is een God, maar dit is niet een externe, ver verwijderde God. Jezus zei bijvoorbeeld: “Het koninkrijk van God zit in jou.” Volgens de oorspronkelijke leringen van Jezus heb je dus geen externe tussenpersoon nodig, waaronder de hiërarchie van een externe religie. Dit is de voornaamste reden dat de hiërarchie van de gevestigde elite van zijn tijd Jezus liet doden.
• De externe God is niet een boze en veroordelende God maar een liefdevolle God. Jezus zie bijvoorbeeld: “Vrees niet, kleine kudde, want jullie Vader heeft jullie het koninkrijk willen schenken.” Gods koninkrijk ontvangen is niet een kwestie van het voldoen aan vereisten, maar een kwestie van het in jezelf accepteren. Jezus probeerde dus een verandering in bewustzijn tot stand te brengen in plaats van in het gedrag.
• Het is mogelijk om het koninkrijk van God binnen te gaan, maar dat dit niet hoeft te wachten tot na de dood. Jezus zei bijvoorbeeld: “Het koninkrijk van God is nabij’, wat betekent dat je het hier en nu kunt bereiken. Dus het leven op aarde is van groot belang en dan ga je het idee dat je onrechtvaardigheid moet ondergaan, in een ander licht zien. In plaats van de overheersing door de elite te ondergaan om een beloning in de toekomst te krijgen, zie je dat het overwinnen van alle illusies op deze wereld de sleutel is om het koninkrijk van God binnen te gaan. De reden is dat het koninkrijk een bewustzijnsstaat is, die je zelfs in deze wereld kunt bereiken.
• Mensen hebben wel een probleem, maar het is een intern probleem, namelijk dat zij naar een bewustzijnsstaat zijn afgedaald die voorkomt dat zij het overvloedige leven van God ontvangen dat iedereen wordt aangeboden. De oplossing is dus niet dat je blindelings naar een externe religie luistert, maar te werken aan het verhogen van je enigen bewustzijnsniveau. Je moet het uiterlijke, mechanische pad (wat Jezus ‘de brede weg noemde die naar vernietiging leidt’) verlaten en op het innerlijke pad stappen (de rechte en smalle weg die naar het eeuwige leven leidt).

De conclusie is eenvoudig. Wanneer religie een middel voor de machtselite wordt, presenteert ze een boodschap die de mensen het zelfvertrouwen ontneemt en ervoor zorgt dat zij zich onderwerpen aan de overheersing en macht van de elite. Ze doen dit door een externe God te presenteren en een extern pad naar verlossing – gehoorzaamheid aan de religie/samenleving en haar leiders, bijvoorbeeld de machtselite. Maar ware spiritualiteit presenteert een bevrijdende boodschap, namelijk dat de mensen de macht hebben om het koninkrijk van God binnen te gaan dat zij in zich hebben. Zij hebben geen aardse elite nodig om die hogere vorm van leven te bereiken. De mensen hoeven ook niet op het hiernamaals te wachten, want het koninkrijk van God kun je op deze wereld bereiken. Natuurlijk is persoonlijke genezing een heel groot onderdeel om het koninkrijk van God te bereiken.

Wat betekent dit nu precies? Dat de sleutel om het koninkrijk van God binnen te gaan geen extern pad is maar een innerlijk pad. Wat is het verschil? Het externe pad zegt dat je een hogere vorm van leven kunt krijgen dan het automatische of mechanische resultaat van het geloof in doctrines op de wereld, bepaalde rituelen uitvoeren en het naleven van voorschriften – die allemaal zijn vastgesteld door de leiders van de religie. Die hogere vorm van leven bereik je echter niet op aarde. Het innerlijke pad zegt dat het bereiken van een hogere vorm van leven een proces is dat helemaal binnen de geest van een persoon plaats heeft. Het externe pad maakt je vooruitgang afhankelijk van de gezagsdrager in de buitenwereld, terwijl het innerlijke pad je onafhankelijk maakt van elke machtselite op aarde.

He verschil is simpel. Het externe pad zegt in principe dat het individu niet de macht in zijn of haar geest heeft om zich te bevrijden van de beperkingen van het leven op aarde. Om dus succesvol te worden, moet een machtselite voorkomen dat de mensen de kracht van hun geest benutten door hen een inzicht in de geest en haar ware vermogens te onthouden. In tegenstelling hiermee benadrukt het innerlijke pad de kracht van de geest en probeert het individu te bevrijden door hem of haar te leren hoe je de vermogens die al in je geest zitten ingebouwd, kunt benutten.

Het wordt nu duidelijk dat je, als je van de categorie van mensen die niet genezen, overstapt naar de mensen die wel genezen, jouw inzicht in de geest moet uitbreiden. En dit is juist waarom moderne westerse mensen verder moeten kijken dan het heersende paradigma van de tijd. Want het is heel ironisch dat hoewel het wetenschappelijk materialisme beweert dat ze de mensen heeft bevrijd van de misvattingen van religie, het wetenschappelijk materialisme ook een geloofssysteem is dat de ware kracht van de geest ontkent. Je kunt nu beter begrijpen hoe dat komt.

Waarom het materialisme de kracht van de geest ontkent
De meeste mensen – inclusief de mensen die tot de creatieve elite behoren – denken graag dat de opkomst van nieuwe ideeën een product is van het feit dat de mensen op een voortdurende zoektocht naar de waarheid zijn. Een nieuw idee komt op, omdat het meer waarheid bevat dan het oude idee dat het vervangt. En hoewel dit (soms) klopt voor de opkomst van nieuwe ideeën, gaat dat niet op voor hoe nieuwe ideeën invloed krijgen op een samenleving. Er zal altijd een gevestigde elite zijn die haar macht probeert te behouden en zij zullen een nieuw idee onderdrukken om hun positie te behouden. Maar er zal ook een opkomende elite zijn die probeert het nieuwe idee te gebruiken om de gevestigde elite omver te werpen – en vervolgens gebruiken om zichzelf in een positie van macht te plaatsen. De voornaamste zorg die bepaalt of een nieuw idee invloed op een samenleving krijgt, is niet het gehalte aan waarheid, maar hoe nuttig ze is voor de machtselite. De enige manier om dit te vermijden, is dat de mensen zich bewust worden van het bestaan en de strategie van de machtselitegroepen en weigeren om mee te doen aan die voortdurende machtsstrijd.

Zoals is uitgelegd, zijn religieuze ideeën vaak gebruikt door machtselitegroepen om de mensen te onderdrukken door hun gedachten over het leven te beheersen. Religieuze ideeën hebben echter wel een ongemakkelijk aspect dat ze in ieder geval problematisch maakt voor een aantal machtselitegroepen. Dat aspect is het feit dat religieuze ideeën het bestaan van een allerhoogste gezag erkennen, in de betekenis van een gezag dat boven alles op aarde staat. Het probleem is dat een machtselite geen allerhoogste gezag kan worden zolang de mensen geloven in een God die misschien beslist dat hij een nieuwe openbaring naar buiten wil brengen. Veel christenen geloven dat God Jezus heeft gebruikt om een nieuwe leer uit te geven, en in de moderne tijd staat een groeiend aantal mensen open voor het potentieel dat er nog eens een nieuwe openbaring wordt uitgebracht.

Een ander probleem met het geloof in een allerhoogste gezag is dat dit leidt tot het concept dat mensen rechten hebben die door God zijn vastgesteld en die ze van God hebben gekregen – en dat die niet mogen worden afgenomen of ondermijnd door welk gezag – een machtselitegroep – ook op aarde. Die overtuiging heeft in principe geleid tot de opkomst van democratie. Helaas geloven veel mensen dat democratie het resultaat is van de universele wens om het leven te verbeteren voor de gewone bevolking en dat democratische vrijheden verloren kunnen gaan. Maar een democratie is niet de ideale vorm van regering voor een machtselite. Sinds de opkomst van democratie hebben diverse machtselitegroepen geprobeerd om die voor hun doeleinden te gebruiken of die te ondermijnen en over te stappen op een meer totalitaire regeringsvorm, en van democratie een façade te maken.

Maar een aantal machtselitegroepen hebben in ieder geval geprobeerd om een andere route te nemen, namelijk om juist het fundament voor democratie te ondermijnen – het geloof in een allerhoogste gezag dat rechten verleent. Als dit geloof wordt weggehaald, dan worden de rechten van het volk bepaald door de staat, wat betekent dat de machtselite, wanneer ze de staat in haar macht heeft, de rechten van de mensen kan vaststellen op een manier die de bevoorrechte positie van de elite niet kan bedreigen.

De meeste moderne mensen zien over het hoofd dat de feodale samenlevingen in het middeleeuwse Europa dicht bij hun ideale vorm van regering zat, omdat de mensen maar heel weinig kans hadden om weerstand te bieden tegen de regering van de elite. Een paar machtselitegroepen hebben geprobeerd om democratie en economische vrijheid te gebruiken om een moderne versie van de feodale samenlevingen te vormen, waarbij de mensen totaal afhankelijk zijn van de elite. De mensen zijn tot slaaf ingelijfd met ideeën en economische middelen in plaats van brute macht.

Een manier om opnieuw zo’n elitaire samenleving te vormen, is de filosofie van het materialisme. Dit gedachtesysteem ontkent het bestaan van iets anders dan het materiële universum en verwijdert op die manier het geloof in een superieur gezag en onvervreemdbare rechten. Het geeft ook het concept van de ‘survival of the fittest’, dat het idee ondermijnt dat alle mensen ‘gelijk geschapen’ zijn, waardoor twee hoekstenen van de democratie worden ondermijnd – rechten en gelijkheid. In plaats daarvan wordt een systeem gecreëerd waarin de natuur heeft bepaald dat sommige mensen superieure vermogens bezitten om leiding te geven en zo verstevigt dat het idee van het bestaan en de noodzaak van een machtselite van wie de leden de mensen regeren.

Als het materialisme het geloof in de spirituele kant van het leven moet vernietigen, is het nog maar de vraag of democratie het kan overleven. Het is veel waarschijnlijker dat er een elitaire samenleving opkomt waarin de mensen volkomen afhankelijk zijn van de elite. De reden is dat het materialisme ook de kracht van de individuele geest ontkent.

Vanaf het begin heeft het materialisme beweert dat er niets anders is dan het materiële universum. Daardoor kan er geen enkele ziel zijn, geen enkel spiritueel wezen, dat eenvoudig het fysieke lichaam bewoont maar een bestaan heeft – en dus mentale krachten – die onafhankelijk van het lichaam zijn. In plaats daarvan beweert het materialisme dat alle menselijke gedachteprocessen – inclusief het identiteitsgevoel van het individu – het product is van zuiver materiële processen in het brein. Het belang hiervan is dat dit een duidelijke ontkenning van de kracht van de geest weergeeft, en dus het potentieel ontkent van een individu om zijn of haar situatie te verbeteren door inherente vermogens. Volgens het materialisme kan het individu nooit echt vrij zijn, maar is afhankelijk van – wordt zelf bepaald door – omstandigheden in de materiële wereld.

Zoals al gezegd is, is de ironie dat het materialisme beweert dat ze de mensheid heeft bevrijd van de misvattingen van de religie, maar dat het gewoon een andere versie is van een elitair geloofssysteem dat het individu kracht ontzegt. De middeleeuwse kerk beweerde dat menselijke wezens niet de geestkracht hadden om ‘zichzelf te redden’, maar een kerk nodig had en priesters. Het materialisme beweert ook dat je niet de geestkracht hebt om je situatie te verbeteren. Je mentale processen zijn het product van materiële processen in je brein en de fysieke structuur van je brein is het product van je DNA waar jij geen controle over hebt. Als je een ziekte ontwikkelt, heeft je geest geen invloed op het creëren van een ziekte en heeft niet de kracht om het te helen. In plaats daarvan heb je alleen maar de optie om je tot de ‘priesters’ te weden die de machtselite heeft benoemd als de enige tussenpersoon tussen jou en gezondheid. Als zij je niet kunnen genezen, komt dat omdat genezing niet mogelijk is en moet jij je lot gewoon accepteren.

Als jij uit dit beperkende geloofssysteem wilt komen, is de eerste stap dat je beseft dat hoewel de wetenschap een uiting van de universele drive is om het begrip van de waarheid van de mensheid te verhogen, het materialisme dat niet doet. Het materialisme is ook niet de drive om de mensen te bevrijden en hun rechten veilig te stellen. Het is exclusief het product van de eeuwenoude machtsstrijd waarin een opkomende machtselitegroep de oude elite probeert omver te werpen en zichzelf op een dominante positie te plaatsen. De volgende stap om het materialisme te begrijpen – vooral de ontkenning van de kracht van de geest – is al door de wetenschap zelf ondermijnd.