Evenwicht is de sleutel

door Kim Michaels

In vorige verhandelingen staat dat de meeste mensen ofwel scheppers of organisatoren zijn en dat beide types mensen nodig zijn in een succesvolle organisatie. De twee types mensen kunnen alleen dan in harmonie functioneren als iedereen een oprechte poging doet om het evenwicht te bewaren en vermijdt zijn of haar creatieve or organisatorische neigingen tot in het extreme door te voeren.

Als mensen uit evenwicht raken, hebben scheppers de neiging om rebellen te worden die denken dat ze boven de wet staan. Organisatoren zijn geneigd rechters te worden die denken dat zij de wet maken en dat het hun taak is om alle anderen naar de letter van die wet te beoordelen.

Veel kerken moedigen mensen aan elkaar te helpen. Als je over het idee nadenkt van rebellen en rechters en de noodzaak om het evenwicht te behouden, dan wordt het duidelijk dat een groot deel van je broeders hoeder zijn, bestaat uit je broeder helpen in evenwicht te blijven.

Als je een broeder of zuster tegenkomt, die tijdelijk van de gulden middenweg is afgestapt, dan zou je eerste impuls moeten zijn dat je die persoon helpt om het evenwicht te herstellen. In plaats daarvan grijpen veel mensen deze gelegenheid aan om iemand verder de sloot in te duwen die aan beide kanten zit.

Waarom veroordelen mensen zo snel en vergeven ze zo langzaam? Er is maar één oplossing mogelijk, namelijk dat degenen die niet vergeven uit hun evenwichtige staat zijn.

Wanneer een schepper in een rebel verandert, is hij weinig tolerant ten opzichte van iemand die beperkingen wil opleggen aan wat hij gelooft dat het zijn creatieve inspanningen zijn. Wanneer een organisator in een rechter is veranderd, is hij weinig tolerant ten opzichte van iemand die buiten de letter van de wet die de rechter zelf heeft vastgesteld, om wil gaan. Daarom veroordelen de rebellen en rechters elkaar snel.

De rebel zal zeggen dat hij zich niet aan de regels van een organisatie hoeft te houden, omdat het belangrijker is iets nieuws te creëren dan regels te volgen. Hij zal zich dan uit de organisatie terugtrekken en zeggen dat ze niet meer de waarheid vertegenwoordigt. De rechter zal zeggen dat het belangrijker is om de wet te handhaven dan tolerantie te tonen ten opzichte van andere mensen en daarom moet iedereen die weigert de regels op te volgen, uit de organisatie worden gezet.

Het essentiële punt is nu dat er geen oplossing mogelijk is zolang beide zijden bij hun extreme standpunten blijven of door een conflict worden gedwongen om nog extremer te worden.

De echte vraag is waarom zoveel spirituele leringen tegen de mensen zeggen dat ze elkaar moeten liefhebben? Zou het kunnen dat de geascendeerde meesters al duizenden jaren zien dat talloze organisaties vernietigd zijn door kibbelarij en ruzies die uit het feit ontstonden dat mensen niet de essentiële les hebben geleerd dat harmonie en eenheid belangrijker zijn dan of een standpunt dat een willekeurig iemand heeft, juist is?

Is het mogelijk dat de geascendeerde meesters hopen dat de leden van een organisatie, ooit op een dag, in staat zullen zijn om verder te kijken dan de menselijke machtsstrijd die al aan de gang is sinds Kaïn Abel doodde? Is het mogelijk dat onze spirituele leraren hopen dat mensen ervoor zullen kiezen om het bewustzijn van verdeeldheid en vijandigheid los te laten en in plaats daarvan de wereld het voorbeeld te geven van wat er bereikt kan worden door degenen die bereid zijn om verder te kijken dan al die verschillen op de wereld?

Hopen ze dat sommige mensen de ware eenheid van de geest zullen zien die vlak onder het oppervlak van de menselijke illusies ligt? Hopen ze dat religieuze mensen elkaar dezelfde liefde zullen tonen als God aan allen geeft, namelijk de onvoorwaardelijke liefde die op de rechtvaardigen en de onrechtvaardigen regent?

Als je gelooft dat dit misschien wel de hoop van de geascendeerde meesters is, dan wordt de logische vraag: “Wat kan ik doen om me ervan te verzekeren dat deze hoop in mijn organisatie wordt vervuld?” Het antwoord is heel eenvoudig: kies ervoor om boven de machtsstrijd te gaan staan en doe je uiterste best om jouw individuele Christusschap te bereiken.

Zelfs de meest diepgaande redeneringen of de meest welsprekende argumenten lossen het conflict niet op. De enige oplossing die mogelijk is, is dat een cruciaal aantal mensen zo’n hoge graad van Christusschap bereikt dat ze het echte van het onechte kunnen onderscheiden. Wanneer de meerderheid van een groep kan zien wat van God is en wat niet van God is, dan kunnen conflicten worden opgelost.

Verdeeldheid overwinnen
Wanneer een organisatie door conflicten in moeilijkheden komt, zie je vaak dat er twee tegengestelde groeperingen worden geformeerd. Leden van elke groepering zullen leden en leiders van de tegenovergestelde groepering beschuldigen. In een religieuze organisatie is het altijd gemakkelijk om andere mensen te bestempelen als het werktuig van duistere krachten.

Zulke beschuldigingen kunnen nooit in overeenstemming zijn met de belofte om alle leden als je broeders en zusters te erkennen. Het is niet constructief om mensen terzijde te zetten en ze als het werktuig van de duivel te bestempelen.

Denk eens na over wat er kan gebeuren wanneer kerkleden zich gaan bezig houden met een heksenjacht om bepaalde mensen terzijde te zetten. Wil je de inquisitie of de Franse Revolutie in jouw kerk herhalen? Denk eens na over die vele revoluties in het verleden die misschien een corrupte leider hebben verwijderd maar een nog ergere tiran de macht hebben gegeven. In veel gevallen was een groep mensen jaloers op de macht van de huidige heersers. Deze mensen beraamden samenzweringen tegen de heersers en slaagden erin om het volk op te zwepen om aan hun revolutie mee te doen die zogenaamd voor een rechtvaardige zaak was. In werkelijkheid gingen de mensen gewoon van de ene vorm van slavernij naar de andere. De Bolsjewistische revolutie is daar slechts één voorbeeld van.

In plaats daarvan zou het verstandiger zijn om over de vraag na te denken: als twee groeperingen in een strijd verwikkeld zitten, en beide van de gulden middenweg afdwalen, kan één van die twee groeperingen dan nog wel de waarheid vertegenwoordigen? De uitspraak: “We moeten kwaad doen opdat er iets goeds uit voortkomt!” werd nooit door een vertegenwoordiger van de geascendeerde meesters uitgesproken.

Als een kerk conflicten en scheidingen wil oplossen, dan moet een cruciaal aantal mensen (zowel leiders als leden) het bewustzijn opgeven dat ervoor zorgt dat mensen elkaar veroordelen. In plaats van mensen terzijde te zetten en ze als rebel of rechter te bestempelen, moet iedereen erkennen dat je een probleem niet verwijdert door de persoon die het probleem zichtbaar maakt, te verwijderen. Je kunt een probleem niet oplossen door de boodschapper te doden die er alleen maar is om je het bestaan van het probleem te tonen dat je moet afhandelen.

Het helpt niet als je redeneert dat al je problemen automatisch verdwijnen als jij je ontdoet van een of ander persoon. In plaats daarvan moeten mensen erkennen dat het echte probleem niet de situatie is of iemand anders. Het echte probleem zijn de elementen van het menselijke denken die je nog niet hebt geïdentificeerd en uit je wezen verwijderd.

In plaats van heel snel iemand uit het leiderschap te zetten of iemand het lidmaatschap op te zeggen (zodat je terug kunt keren naar het comfortabele gevoel dat de ander heeft verstoord), moet jij je realiseren dat je plicht om iedereen te helpen in evenwicht te komen en dat evenwicht te behouden, een vereiste is om succesvol het spirituele pad te bewandelen.

Natuurlijk kun je pas iemand helpen dat evenwicht te bereiken, wanneer je di zelf hebt bereikt. Waarom zou je dan je energie verdoen met kibbelarij en ruzie met anderen wanneer je die energie zou kunnen gebruiken om je Christusbewustzijn te bereiken? Het Christusbewustzijn is natuurlijk het enige wat ooit de menselijke machtsstrijd kan overwinnen.

Oordeel niet
Denk eens na over het volgende verhaal. Twee mensen komen elkaar tegen op het marktplein en na enige discussie beseffen ze dat de ene een persoon is die uit het licht komt en de andere een geïncarneerde gevallen engel. Ze belanden vervolgens in een discussie over welke kant beter is en welke kant op den duur de strijd op planeet aarde zal winnen.

Tijdens die hele discussie is de goede persoon er totaal van overtuigd dat zijn kant beter is en dat hij superieur is aan zijn tegenstander. De gevallen engel voert aan dat zolang ze allebei een menselijke geest hebben, het zinloos is om te spreken over het feit of de één beter is dan de ander.

De goede persoon die erkent dat deze uitspraak wel enigszins klopt, roept gefrustreerd uit: “Maar omdat ik zo’n goed mens ben, is mijn menselijke geest niet zo slecht als die van jou!” De gevallen engel staat op het punt om een verhit antwoord te geven, wanneer zijn meester in zijn oor fluistert: “Zeg hem dat hij absoluut gelijk heeft. Zolang hij dat gelooft, zal hij nooit Christusschap bereiken en dan vormt hij geen bedreiging voor ons!”

De essentie van het pad is en is altijd al geweest dat je het menselijke denken moet overwinnen en met de Christusgeest samensmelten. Het menselijke denken houdt jou hier op aarde. Iedereen heeft het potentieel om dat bewustzijn te ontstijgen en de Christus binnenin te omarmen. Je moet herkennen en accepteren dat je dat potentieel bezit en je moet herkennen en accepteren dat alle anderen datzelfde potentieel bezitten.

Als je dit echt accepteert, veroordeel jij je broeders en zusters niet meer of plakt een label op hen als zijnde zus of zo vanwege iets wat ze in het verleden hebben gedaan. In plaats daarvan gebruik je jouw energie en aandacht om hen te helpen om één stap dichter bij hun overwinning te komen. En je zult hen niet zo snel veroordelen als ze niet reageren zoals jij wilt of zo snel als jij wilt.

De manier om een rigide kerkcultuur te veranderen, is niet je ontdoen van bepaalde mensen in het leiderschap. De echte manier om een kerk te veranderen, is door een bepaalde bewustzijnsstaat te verwijderen die in zowel leden als leiders aanwezig is. Als een cruciaal aantal kerkleden een bepaald niveau van Christusschap bereikt, zal dit onvermijdelijk de organisatie in de buitenwereld beginnen te veranderen.

Om de organisatie te veranderen, moet je beginnen de innerlijke situatie te veranderen, namelijk het bewustzijn van de leden. In plaats van te proberen de splinter in het oog van je broeder (of je broeder zelf) te verwijderen, begin je jouw eigen bewustzijn te verhogen en daarna eraan te werken om het bewustzijn van anderen te verhogen.

Het Kaïnbewustzijn
Het bewustzijn dat moet worden verwijderd uit elke kerk is het Kaïnbewustzijn dat ervoor zorgt dat mensen hun broeder als een potentiële tegenstander zien, omdat ze zich bedreigd voelen door het feit dat hun broeder anders is. Dit bewustzijn kan alleen maar worden verwijderd wanneer je op het punt komt dat je volledig begrijpt en accepteert dat je broeder of zuster het recht heeft, een recht van God ontvangen, om anders te zijn dan jij. Je broeder heeft het recht ook om tijdelijk een imperfectie tot uitdrukking te brengen en het pad naar perfectie in zijn eigen tempo te lopen.

Wanneer je dit accepteert, kijk je naar de verschillen van je broeder met de onvoorwaardelijke acceptatie die uit onvoorwaardelijke liefde ontstaat. Natuurlijk kun je enkel op dit punt komen wanneer je hebt begrepen en geaccepteerd dat God jou onvoorwaardelijk liefheeft.

Je broeder pleegt misschien daden die je nooit zou plegen of waar jij van denkt dat ze verkeerd zijn. Hoewel je misschien de daad veroordeelt, kun je nooit je broeder veroordelen. Een verkeerde daad plegen, maakt iemand nog niet verkeerd. De verkeerde daad is waarschijnlijk het gevolg van het feit dat de persoon tijdelijk in een staat van illusie zit, maar iedereen op deze planeet wordt immers beïnvloed door de myriaden illusies van het menselijke denken.

Als je uit evenwicht bent, zul je een norm beginnen te creëren en gebruik je die norm om je broeder of zuster te beoordelen. Als mensen niet aan jou normen voldoen, zul je ze veroordelen. Als je macht hebt, zou je misschien proberen om ze uit je buurt te laten verwijderen, omdat het feit dat ze anders zijn, jouw door jezelf gecreëerde kijk op de wereld aanvecht en jij je daardoor niet op je gemak voelt. Mensen die anders zijn, zouden misschien een bedreiging voor je gevoel van controle kunnen zijn.

Dus de persoon die niet in evenwicht is, redeneert dat alles in vrede en harmonie is als hij alle mensen kan verwijderen die zijn wereldbeeld verstoren. Hoeveel koningen uit de geschiedenis hebben deze neiging tot in het extreme doorgevoerd? Geen enkele spirituele persoon zou ooit in deze eeuwenoude val lopen!

Het simpelweg loslaten van het Kaïnbewustzijn en accepteren dat als God onvoorwaardelijke liefde aan jou kan geven, in je huidige imperfecte staat, dan kun jij zeker die liefde aan je broeders en zusters geven ongeacht in welke staat van imperfectie zij misschien zijn.

De ware hoop van de geascendeerde meesters is dat de leden van een kerk één worden als één lichaam van God. Je creëert geen eenheid door degenen te verwijderen waar jij je niet op je gemak bij voelt. Je kunt alleen eenheid creëren door verder te kijken dan de tijdelijke manifestaties van deze wereld en accepteren dat in dit alles de ene God zit die zich in myriaden manifestaties tot uitdrukking brengt.

Conflicten oplossen door middel van discussies
Dit betekent niet dat het verhogen van het bewustzijn van de leden automatisch alle problemen oplost. Er moeten nog steeds beslissingen op de wereld worden genomen in vergaderingen en discussies. Zolang echter veel te veel mensen in een bewustzijnsstaat blijven die door verdeeldheid wordt beheerst, maakt het niet uit hoeveel vergaderingen je hebt en hoeveel discussies je voert om ooit de problemen op te lossen in een organisatie. In feite, zouden discussies de leden alleen maar kunnen indelen in tegenovergestelde groeperingen en de verdeeldheid versterken.

Wanneer mensen in een lagere bewustzijnsstaat zijn, gaan ze de discussie alleen maar aan met de bedoeling om te bewijzen dat hun bestaande gezichtspunt de enig juiste is en dat alle andere gezichtspunten fout zijn. Wanneer mensen die bewustzijnsstaat hebben achtergelaten, beseffen ze dat de bedoeling van een discussie is dat als je bijeenkomt in de ware geest van samenwerking, de deelnemers een oplossing kunnen bereiken die beter is dan iemand van hen ooit alleen had kunnen bedenken. Een harmonieus geheel is meer dan de som der delen.

Voor zo’n echte discussie moeten alle leden een bepaalde mate van onthechting hebben aan hun bestaande gezichtspunten. Onthechting is natuurlijk één van de belangrijkste eisen voor spirituele groei, zoals door de Boeddha werd gedemonstreerd.

In dit opzicht is het misschien nuttig om erover na te denken dat een Boeddha geen vijanden kan hebben. Een Boeddha is iemand die de illusie van Maya heeft overwonnen. De Boeddha beseft dat achter alle uiterlijke verschijnselen de Boeddhanatuur zit. Als alles de Boeddhanatuur is, hoe kan er dan nog verdeeldheid zijn, of tegengestelde groeperingen? Zulke scheidingen kunnen alleen maar de tijdelijke verschijnselen zijn die door Maya worden geproduceerd.

Op deze wereld zijn er misschien krachten die de Boeddha tegenstand bieden en zichzelf uitroepen tot vijanden van de Boeddha. Maar als de Boeddha zulke krachten als zijn vijand zou erkennen, dan zou hij, per definitie, niet meer de Boeddha zijn.

Een twinkel Boeddhaschap is in elke kerk nodig. Boeddhaschap moet beginnen met onthechting. Onthechting begint wanneer een ziel bewust het besluit neemt om verder te kijken dan de verschijnselen op deze wereld.